nenfi, IJlic Maximus, qui 34 Diaconum&
'Epifi. 80. Archimandritam agebat, in Antiochenfium
ni? C4 lo6‘ civitate canomce, fi Stephano creden'dum^
;* ele&us & ordinatus eft .• fi vero Leoni fi-
&7S n “v® j Contra canonicam regulam, contra injti-
104. V f tuta canonum, ullo exemplo, talem ordi-
lbtdem Ü nationem celebrare Anatolius prjefumfit :
■ * Quo.I, inquit Leo, amove reparandce fidei ,
& pads Jiudio retraSlare ceffdvimus f Quod
unum in Maximi ordinatione peccatum no-
tavit Leo, alia proculdubio notaturus , fi
qua alia ejus ordinationem infirmaflent ,
Facundus Quod enim Facundus fcribit , Maximum
lib, 5. c.$. Antiochenum & Juvenalera Jerofolymita1
num vel dogmate, vel communione Euty-
chianofum pollutos ante fuifle , quoad Maximum,
vd pura puta Neftorianorqm , qiiod
illic Facundus iqfinuat, calumnia fuit; vel
Facundi ipfius mera fufpicio , inde nata ,
quod Maximum & ab Eutychianis ordina-
tu.m, & confequenter eorum faltem communione
infe&um putavk , At ab Anato-
lio, ut teftiseft Leo , fuit ordinatus, quem
numquam pro Eutychiano habuit Romanus
Pontifex , etfi fidei ab eo profeflionem exe-
g it , quam neceflariam reddebat antiqua A-
natolii cum Diofcoro necefiitudo, cujus videlicet
apocrifiarius fuerat.
XXXII. Jam ex di&is plura habemus ad hiftoria»
Qmoiiun & difciplinz ecclefiaftica* notitiam condu-
qus di£ta centia. 35 Primo videlicet eliminandamef-
funt reca- fe ab a&is Calchedonenfibus aftionem il-
pitulatio, Jam de Dcmno infcriptam ; tamquam qua
55 fpuria fit & omnino commentitia .
2. Ad S. Leonis judicium referendum non
efie, quodDomnus fedi fuapoft Ephefinum
latrocinium non fuerit reftitutus , fed ad
ipfius Domni mortem , qua reftitutionem
ejufdem pravenerat,
3. Maximi ordinationem -Ephefinis a£lis/
ex mente Legatorum Sedis Apoftoliga non
«fie annumerandam ,
E D I T O R U M A D
34 Maximus Diaconus & Archimandrita
Antiochenus, Neftorii adverfarius, Ephefinæ
tempore memoratur. Num vero hie idem ille
fit y qui an. 450. confecratus fuit Antiochenus
Epifcopus, fola fiinilitudo nominis haud cer-
ta probatio eft.
35 Omnia hujus recapitulationis capita ex
anterioribus notis corruent.
36 Totum Calchedonenfe Concilium Maximum
fine ullo examine ac fine ulla cujulquam
proteftatione fufeepifle inter Patres , qma S.
Leo ejus ordinationem fufeeperat, certum eft
ex teftimoniis infertis adtioni 10. quæ in caf-
fum Quefnellus diftorquere ftuduit. Num vero
, fi S. Pontifex ilium in communionem non
recepiflet, ordinatio ejus , antequam inter Sy-
nodi Patres admitteretur , nihil difficultatis
cuipiam Oriental! Epifçopo injeciflet, ex quo
retradlanda videri poftet, non ita certum eft,
ut Quefnellus præfumit . Is quidem ut earn
aliqua ratione vindicet , nec fine exemplo ,
nac abfque auftoritate aliqua canonum pera-
clam probare ftudet : quibus Leoni manifefte
opponitur feribenti epift. 104. Anatoliurfi fine
ullo exemplo, & contra inftituta canonum Ma-
4. Solum defeftum , qui in ea reprehen-
dendus fuit , hunc fuifle , quod Anatolius
ultra proprias terminas excurrens earn fibi
ordinationem vindicarit.
5. Leonem amore pacis iftud diflimulaf-
fe; tametfi pi^obabile eft Orientales earn ob
rem non fuifle ordinationem 36 retra&atu-1
ros , Etfi enim manifefte contra canones
peccaflet Anatolius, fi aliquorum Dioecefis
Orientalis Epifcoporum ordinationem fibi
arrogaflfet, quos nimirum omnes Antioche-
no Epifcopo fubjedlos pronuntiarat Synodus
Nicæna ; çum tamen de Antiocheni ipfius
Primatis o'rdina.tione nihil' in particulari
præfcripfiflet ; contra canones non videbatur
e(Te, fi admifiis omnibus Provinciæ Epifcopis,
Conftantinopolitano confecratjonis honor
ex omnium confenfu deferretur : illi ,
iqquam, qui ex decreto fecundæ Synodioecu-
menicæ fupra omnes Sedes Orientales præ-
rogativam obtinuerat.
Non diffiteor tamen iftud ambitiofe &
contra confqetudinem ab Anatolio effepræ-
fumtum ; fed non fine exemplo , nec fine
au&oritate canonum, quam fuæ ambitioni
Obtenderet. Non aliter quippe ordinationem
Thraciæ, Ponticæ, & Afianæ Dioecefonad
fe traxerant Anatolii prædeceflores , quam
fe Imetropoliticîs ordinationibus immifeen-
do, non fua quidem fponte quoad fpeciem,
fed invitati a provincialibus Epifcopis , ro-
gatique quafi ambitiofarum penfationum
coercendarum gratia , feditionumque aver-
tendarum , quas frequenter moveri contin-
gebat, Neç id etiam fine domeftici canonis
fuffragio audebant. Conftantinopolitana quippe
Synodus canone 2. poft conftitutos Dioe-
cefeon terminos, ita eofdem a quolibet E-
pifeopo tranfiliri prohibuit, ut tamen eos^
qui invitati a Provinçialibus , Ecclefiarum
le alienarum ordinationibus immifeuiflent ,
pro canonum violatoribus haberi noluerit .
Non
n o t a t i o n e s .
ximi ordinationem præfumpfifle. Leoni autem
magis quam Quefnello credehdum eft . Quæ
enim exempta is profert , funt Epifcoporum
Thraciæ , Ponti, & Afiæ , quæ Conftantinopolitano
Antiftiti poftea attribute fuerunt ; nullum
autem exemplum afïèrre potuit Epifcopi
Antiocheni, de quo nunc ajgitur, a Conftantinopolitano
ordinati , aut alicujus Epifcopi
Antiochenæ dioecefis, in cujus ordinationibus
nullus CP. Epifcopus fe umquam immifeuit.
Canones porro , qui excipiunt invitatos ab
Epifcopis provinciæ , ad exeufandum Anato-
lium non conferunt, nifi ab Antiochenæ pro-
vinciæ Epifcopis ad Maximum ordinanaum
invitatus probetür. Immo cum eum contra in-
fiituta canonum ordinafle Maximum Léo tefte-
tur , Epifcopos provinciæ ipfum in circum-
ftantiis canonum haud invitalfe credibile eft.
Quod fi hæc ordinatio Conftantinopoli , non
autem Antiochiæ habita verifimilius judicetur ,
uti conjecimus not. 26. in Dilfert. I. Quefnel-
li ad annum 451. nullus canon ad hanc ordi-
nationis ratjonem ullo modo exeufandam po-
terit invçniri,
1 2 . D e c a u s s a D
Non imitati, iaqult, Epifmpi ultra. Diet-
cejim accedero non debent fuper ordinandis
,V “n“S. ’ velJ u,,,urcumque difponendis ec-
clejiajxtcis caujjis * Quod dqm decernetent
h ^ S y n o d i Patres, ob oculos habebantpro-
culdubio canones apoftolicos 13. & 33. nec
non & Nica;nam definitionem. Teftes ha-
bemus ipfos Concilii Epifcopos, cujus ( fi
non. fubfequentis conventus ) Synodicam ad
Daraafum aliofque Occidentis Epifcopos de-
feripfit Theodoritus libros. Hiftorix Frdp-
fiaftic^, cap. 9. H kc funt ejus ve“ a : De
privata autem Ecclefiarum adminifiratione
anttquui, utfeitis, mos obtinuit, fanBorum-
que Nicad Patrum definitio, ut in fingulis
Provinces Epifcopi Province# e t si ipsi v e -
LINT, c u m EIS FINITIMI ORDINATIONES SECUNDUM
UTILITATEM peragant . Qiia ex
forma feitote turn reliquas apud nosEccle-
fias adminifirari , turn il l u s t r is s im a r u m '
e c c l e s ia r u m creator fuiffe S a c e r d o t e s .
ravent Antiocheni canones 13, & 22. quibus
permittitur invitatis Epifcopis a fuis
aliens Provincise collegis , lllius fefe ordinationibus
immifeere , His gradibus tende-
bant ad primatum Conftantinopolitani Epi-
Icopi, Pritnum enim qx benigna canonum
interpretatione invitari fe curavere ad ordi-
nationes Metropoiitaram . Turn quod ex
gratia tantum conceffum videbatur, m aper-
tum jus tranfiit. Denique canone ecclefia-
llico fancjtum eft, cum fefe generalisSyno-
di obtulit occafio. Iifdem paffibus progref-
fus eft Anatolius ad majora. .Subatiis enim
tninorum Dioecefeon Metropolitanis , de
majoribus ordjnandis inceffit eum ambitio.
Ac primum fpecie turbarum, qute tunc ti-
menda erant, comprimendarum, fe fe Antiocheni
Epifcopi ordinationi infemit , feu
ut canones finebant, invitatus, fen miflus
ab Augufto , fperans id , quod occurrenti
temporum ditficultati datum erat, pro in-
violabili aliquando confuetudine facile reci-
piendum : cui demum accederet canon ec-
cleuafticus, quo recepta confuetudo firma-
retur , fancireturque in perpetuum.
Hate cum ita fe habeant, Maximi ordi-
natio irritari cam ob cauflatn non poterat:
quoniam yolentibus & fecundum . canonum
indulgentiam invitantibusAnatolium Orientalis
Provincie vel Dicecefis Epifcopis, fq- Vide
dll non erat injuria. Et revera etfi Leo A- fmatio-
natolium exagitans ob tentatam ab eo ma- nemi. ad
jorum fediumdepreffionem , ufurpatamobji- cpifi. 80.
ciat ordinationem Maximi ; neutri tamen uunc 106.
ea de re negotium faceflere vifus e ft, non
amore tantum pacis, fed etiam propter canonum
de invitatis Epifcopis exceptionem,
Ptzfenfit etiam, ni fallorq Leo nofter, ni-
hil ab Anatolio a&um efle hac in re con-
tra Nidatnos canones, fed tantummodo contra
confuetudinera feu regulam ecclefiafti-
cam : latum enim diferimen pofujt inter
utramque Anatolii ufurpationero , alteram
qifa Antiochenum Epifcopum ordinare pra-
mmferat, alteram qua fecundi honoris locum
invadere tentavit: hanc contra Nicae-
nos canones efle clamitat , iilam vero contra
canqnicam regulam , Poft confecratio- r,-» o
nem, inquit , Antiocheni Epifcopi , quam JZ ,06
ttbtmct CONTRA CANONICAM REGULAM vin- Anatol '
dicaftt, dolco etiam in hoc dileftionem tuam cap a’
efie prolapfam , ut sacratissimas N icje- '
NORUM CANONUM CONST1TUTIONES COnare-
r/s infringers; tamguam opportunism fe tilt
hoc tempus obtulerit, quo fecundi honoris pri-
vilegtum Sedes Alexandrina perdiderit , &
Antiochena Ecclefia proprietatem tertia dignitatis
amijerit &c. Notanda enim oratio-
ms auxefis m fecund^ ufurpationis narra-
tione.
Quamobrem iilam facile diflimulavit
hanc velut inauditam & tolerandam num-
quam fe paflurum fpopondit: quoniam Ni-
cxnos canones totius mundi veneratione
confecratos, aliifque omnibus fingulari pri-
vuegio lacratiores infringebat peffumdabat-
que. Ex dictis fequitur non magis difpen-
iatione vel confirmatione opus fuifte in or-
ainatione Maximi, quam olim opus fuit
cum Joannes Chryfoftomus tot ordinationes
ac depofitiones etiam Epifcoporum aggref-
lus eft perfecitque in Afiaticis Ecclefiis
quod & refert aftio x i i . Calchedonenfis
U M I & confirmant quotquot re$ a
Cnryloitomo geftas pröfecuti funt.
EDI