fertationes adverfus Quefnellum dilputabitur. Celebria item ex Oriente vetu-
ftiora exempla Athanafii., Marcelli, aliorumque ^pifcoporum Thraci® , Cce-
lefyri® , & Paleftins , ,qui Romam fa contulerunt, & facum injufle aBum ej-
fe conquefti fu n t , uti Julius I. teftatur in epiftola ad Eufebianos n. 18. Ne-
que mpyeat , fi quis Athanafii ex. gr, appeljatjonem proprie difläm Reget .
• ' Quid enim refert, ii Athaijafius appellationem proprie non interpofuit, quando
deJata ad Romanam Sedem ejus condemnatione ab Eufebianis Athanafii hofti-
bus, ut Romanum Pontificem praoccuparent, ille quoque fuos legatos ad Pon-
tificetn mißt, & Romam accitus ad judicium accurrit; Sc hoc judicium , in
quo Jententiam retulit, non prim#, fed fecund® cognitionis judicium fuit an-
terioris retraflatorium, & a tota Ecclefia approbatum ? Quod in appellatione
Quefnefio difplicet, 8c toto njiu impugnatur, non eft ipfa appellatio per fe j
fe3 judicium cognitionis ftcuijd®, cui judicium prima cognitionis lubjiciatiir.
Si ergo ex caufla Athanafii judicium fecund® cognitionis intervenit ; refle hinc
eorum judiciorum confuetudo elicitur-, qua plerumque ob mterpoiitam appella.
tionem ferri folent, qu®que in controverfiam veniunt, cum de appellationibus
qu®ftio movetur : unde non immerito etiam vetercs hoc Athanafii exemplum
Ex illy, pro appellationibus attulere . Quid referamus appellationum cauffys ex Illyrico,
w°, in quo peculiarem facultatem Romani Pontifices,, antiquis prafertim tempori-
bu,s adeo exercuprupt, ut Theftaionicenfem Epifcopum in toto Illyrico Vica-
rium fuum. conftituerint ? Vide qu® de Iflyriqianis appellationibus a Leone in-
dicantur epift. j . c. b. A epift. 6. c. 5. ubi id non tarn pro traditions veteris
inflituti, quanj facundum ecclefiafttcum morem effe pronuntiat,
14. Quoq fi ex his confuetudo dignofcitur in deferendis ac recipiendis appefi
Utipnibus ad Romanum Pontificem ex Provinciis,nedum (Occidentisyerum
Pe con, etiam Orientis ; quis non coliigat ®qualem confuetudinem in caufljs Gallica-
Bppclk-8 n ’ s 1 cum Gallicana Ecclefia eodem, vel etiam potiori aliquo jure Romano
tSmam Epifcopo fubeffet, eidemque-; proxjmipr. faciliorem appellationum delationem Sc
»pud Gat- cognitionem pr®bqret ■ Cjallicanam nimirum ac prsfertim Arelatenfem Ecclefiam
*“ -• fuabA-pnginem Eidmanj- Sedi debere, idem Quefiiellu? fatefur c. 14. IpfaS. Cy-
priahi epiilpla in AJartiani Arelateniis caulfa, quam acceptis Gallorum litteris
ad Stephanum Pontificem leripfit, peculiarem hujus auftoritatem in, Galliis de,
tom. 1. E- monftrat., Jlden non dubitavit Cyprianusd P. Cauftantfi minime fufpefti yer-
?otitROln tecitumus-J quin Stephanus ipßus confelio & harfatu littfras M Prawn-
iip.n^i. ciarn^ & plebem~: Arelatenfem mittetet, quibus & Marti an uns abilinori , &
qlturn.Epifcopum,in pjus .locum fubfiitft prttciperet■ , ut. & quis fitertt fubßi-
tutus fibt ftgnificdri fiffitfl roget Quo in negotio Cfprianus %/tfnani Port-
t$cts fpm ad Aimovendum de fade fua Arelatenfem Eptfeopum, turn ad aliupfl
y fabrognndurn anäpritqtem baud dubio teftimonio agnovit,
CurS. Cy- ,:,i5;. Erravit autem turpiffime Pafchafius. Quefitelius ■> cum c, 14, ante finem
^Pontic htripfit ?, nihil in caujfa Maniani pofiulaffe Gallbi a Stephana Papa , quod a
fcripfit in Cypriano fimiliter non petierint., Similem ftjopham Anglicanus heterodoxus
MartiaiA opcinit, quam. idem. ..Cpuftantiu?" perftrinxit: Neque pnim audieridus y/detvr
Arelaten, repent firpapliurn, Cyprianicerum fcriptor', cuius fantentia nihil a Stephano po-
^fa^kfa-jiulabai Cypriams, ( cum illfauBor prat ut littpras ad Provtnciam mittetet )
lus nota- i u°d fafe prafiare paratus non erat, nifi fubaudiatur , f i in eadetfi Sede &
tus,&re, loco fuijfet, nimirum in Sede P e tri. Gum Couftantip concinit etiam Balu-
jeflus, zius, qui pariter fiifpefilii? efle non poteft . Vide ejus notationem jr . in Cy-
priani. epift. by, Emm verp quodnam jus in Epifcppos Galiicanos tributum um-
quam fult Epifcopo fjgrthaginenfi , uti Romano omnes afterunt ? aQuid j autem
Cypriano?. in prsfenti. neneftttate: ac pericuio longiori litterarum circuitu a Ste-
phano mproliore, uti. ferebatur, in negotio petiiflet, ft ipfe citius per fe fe
prss^aie potuiffet f Sed nee ipfe in fe earn aumoritatem novit, quammgnofce,
batrin Stephano; nee Gaili aliud .quicquam ab eo poftulafle credendi fiint, nifi
ut‘ Stephano ■> a quo nfhif obtinuerant, fuis littpris flirttulos admoveret. Nem-
pe ( .ut, redle mopuit eodem loco Couftantius).rg»i fatnmis rebus preefident ,
ubi nonnullas vel pne nimia occupatione , vel pro prüden ft a difirre compel-
lj*ntw x fiepe culpamur ut fagnes ; ubi vero diligentiam adhibent , vix vita-
xe.quennt ptecipitis pnimi fufpicionem.
ib. Inane
P 3 7 . in I- Pa r t ., Dissert! V. Q uesnellï. pj8
ib. Inane porro eft ; quod Quefnellus fubjicit eodem c. 14. Marfianum non
fuiffe deponendum aufloritate Romani Antiftitis-, aut Concilii, quia aperto
fchifmate leparatus a catholicis , jam diu ante in fchifmatis auéïoribus fuerat
condemnatus. Quot enim alii fchilmatici atque hæretici depofiti funt, licet hæ-
refim vel fchifma apertum prodidiffent, aut fe a catholicis feparalfent ? Nonne
plures catholic! adhuc cum Martiano communicabant, quod eum légitima au-
éloritate nondum depofitum cernerent ? Nonne hac de caulfa Fauftinus Lug-
dunenfis ac ceteri ejufdem Provincial Epifcopi primum ad Stephanum, ut fua
aufloritate uteretur, deiude ad Cyprianum leripfere, ut Stephanum exçitaret ?
Quod porro Cyprianus addit de Ëpifcopis in fuccefforis eleflionem cogendis ,
quos veluti Synodum Quefnellus prafert, nihil officit : nam ad folam eleflio-
nem & ordinationem pro ejus temporis difeiplina Epifcopos praxepto Stephani
cogendos Cyprianus inftitit, ad depofitionem non item; & Stephani aufloritas
interponenda fuit 5 ut Martianum abs fe abftentum ac proinde damnatum at-
que depofitum fignificaris , Gallos quoque ad ahftinendum cogeret, ac in vacan-
tem federn .alium ex more eleftum atque ordinatum fubrogandum præciperet .
Hæc etfi noftro propofito non neceffaria , ad refeliendam audaciffimam Quefnelli
opinionem haud fuperflua vifa funt. Interim vero qui in Galliis Cypriano telle
poterat Martianum removere , & fuccefforis eleflionem praecipere'; idque non
tarn Cypriano poftulante, quam ipfis Gallis, qui ad Stephanum antea feripfe-
rant';r;per le inftantibus, & per Cyprianum urgentibus poterat; poterat utique
ex ipfa Gallorum ejus temporis difeiplina in eumdem Martianum vel in alios
Epifcopos ferre primæ cognitionis fententiam, nedum, appellationjs cauffam definite.
Prima etiam cognitio. in cauffis. Epifcoporum Proculi Maffilienfis , &
Maximi Valentini ab iifdem Gallis, ideft a Patrodo ad Zofimum,,& a Valentina;
Ecciefi® Clericis ad Bonifacium delata , hanc eamdem difeiplinam
apud Gallos perftitiffe multo magis confirmât ; adeo ut qui prim® quoque
cognitioni non reftiterqnt , appellationihus multo minus reftitifip evidenter
nofeantur.
pellationum fuiffe credamus in Galliis ;; ficut in aliis. &’ occidentis "orieh-
xis Provinciis- obtinuiffe jam vidimus. Si omnia vel plura laltem gefta Pontifi-
oum, qui Leoni pr®cefferunt, in pofterorum memoriam mandata fuiffent. ; non
oubitamus, quin, aliquot Gallicanorum Epifcoporum appellationes ante .illam:
Celidonii Romam delat® & judicat® invenirentur nemine répugnante. Hujus
jei indicium fubolelcit in caufla S. Bricii Epifcopi .Turonenfis. Cum enim ac-*
cufatus turpiflimi criminis, Epifcopatu pulfus, fitiffet ,■ &; Juftinianus dn’ ejus locum
ordinatus, quod fine illius depofitione faltem implicita ab Epifcopis ord-i-
matoribus fieri non potuit ; Romam confugit, quo Juftinianus etiam Turonicis
inftantibus. fuum negotium, aclurus ftatim contend« . Id appellationis fpeciem
appellationi Celidonii fimilem pr®fefert. Juftinianus verb -in itinere Vercellis
obiit, eique ftatim Armentius Epifcopus fuffeflus fuit ,- qui Juftiniani forte
exemplo territus, Romam proficilci noluit. Quid autem hie aflum-fuerit, cum
Bricius Pontifici, qu® fibi occurrerunt, expofuio; traditum non eft. Scimus
folum eum ad làcra myfteria ibidem peragenda fuiffe fufeeptum . .Et licet judi-
cio Roman® Sedis ejus depofitio irrita & injufta agnita fuerit ; ipfe tamed alia
de cauffa , qu® latiflitatem ejus commendat fedem fuam ftatim-tepetere. no-
luit-, fed port annos feptem auffioritate Papce reftitutus atque lufceptias tradi-
tur : qua quidem auBoritate Armentius expellendus fuerar, nifi S. Bricio Tu-
ronunr accedente e vivis exceffiffet._ Lege-Gregorium Turonenfem lib. 2,. Hilf.
Franc, c. r. & lib. 1 o. c. 1. Si alia documenta fuppeterent, idipfum ciarius
pateret aiiis- exempiis . Sola documenta. Galliarum peculiaria, qute ’ hujufmodi
appellationes prodiderint ,T défichait non modo o[j inlignem monumentorum per
ea; temporal inopiam aliia quoque præftantioribusnmateriis communeiii, verum
etiam quia fmgulares &■ vulgares id genus .cauffævprfeeritæ fuerunt a feriptori-
bus,, nifi, quid peculiare ac célébré præfcférrent.‘ Hinc .cum .appellationum Gal-
licanarum confuetudo ex particularibus' Gallorunf Epifcoporum cauffis apud feri-
ptoffis commemoratis coiligi nequeat j ex cOnfiietudine. & appellationibus. alia-,
rum Ecclefiarum , quas indicavimus, colligenda eft . In coniuetudine enim se-
Tom. II. P p p 2 nerali
Iterum
Quefnellus
rejici-
tur.
De jure
Pontificis
apud Gal«
los.
De appellatio
,
num con-
fuetudine
apud eof--
dem.