?. dicit Ghrifturti, uterque duas natural flegat', nondum Diofcorus prote&ionetn palam &
v e l induabus najuris, uterque poft’ iMlionem aperte fufcepiflet, merito putabat Theodo-
unam naturam fuiffe contendit, uterque corpus ritus in illo articulo temporis gratiffimum
Chrifti, corpus hunianum dicere refugit . fore Primati, quod adverfus hoveliam h*-
£x di«5lis yeram epocham contpofitionis refim jam Synodi auQioriiate cum invento-
Dialogorum Eranift* aflignare facile eft , re fuo repreflam ad eum fcribebat. Quamnimirum
inter menfem Novembrem anni obrem eum confidenter hortatur, ut eos qui
448. quo Eutyches de hærefi eofivi£Vus in
Synodo Flaviani damnatus eft ; -& menfem
Aprilem vel Juniumanni fubfequentis, quo
de indi&a Ephefîna II. Synodo nuntium
venerunt ad Euphratefi* Metropölitanös ,
& poftea ad Theodoritum . Statim enim
atque hærefim palam profeffus Eutyches ab
Ecclefia eje&us eft * & feélam, difcipulos ,
patronofque habuit; ilium publiçe convin-
icendum, iftos doeendos & a præcipitio re-
trahendos pro fqa caritate & forfan rogar
itu Flaviani, quem familiärem habebat, ag-
reflus.eft vir pro catholica fide zelo mira-
ili accenfus,
Eodem fere tempore fcripta ' eft epiftola
ad Diofcorum 83. Manifeftië elfir* exortam
ac publicatam Ëutychis hærefi m in eâ notât
his verbis: Eos enim qui dofttinicoe çar-
nis ac Deitaiis differentiam negartt y & nunc
quidem divinam naturam in catmint afunt
effe converfam, nunc vero carnem in Divinisât
is naturam trqnfiiffe^ admirandorurn Pair
um iftorum medicâm&ntis ' curare nitimur ,
Aperte fiquidem & " duarùm natUrarum difr
crimen nos docent ( Theophilus &'Cyrillus)
& immutcibilitatem divin# pr#diçant natur#-,
N*. admiranda Gâfneriï fubtilitàs, qui tarh
yerbis iftis , quam toto Éraniftæ opéré, fu-
gjllarj vult Cyrillüm fub Ifiélæ laud'is fi£li-
que nominis Jaïya î Non enim tmpruderi-
tis modo, quod féntitGarnerius^fédimpru-
dentis infanïque füiffet ejufmödi agendi ratio.
Quibus enim verbis ridet Gennadii nar-
rationem , qui opus 'diajbgifticum'V' cutn
Diofcoro TheödörituS ditterâs fexcùfatorias
daret, ab Ipfö laüdàtüm , crediderit adverfus
jpfummét DibfCorum fcriptum efle:, ,eàdem
Garneriô 'féHdi pbffünt, "qui auv^ffüs; Cÿril-
lüm Cyrilliânofqfuë fCriptüm èpiis’ cenfet ,
TJ# Theodoritus fuijfet dut impudent iffimus
horntnum , qui feàundum a ■ Romano Ecclefi#
Antiflitem provocajfet ad legendüm- dpus quo
iraduceretur Cyrillus rtdicula fub perfimä ;
aut inconfultißimüs, qui pürgare fe voluif-
fet apud eum j quem ipfe in fuo Çÿrilio ac-
eufaret ; a ut amentijjimus, 'qui amicitiam expet
iiff et hominis, -quem ludificätur . Quam-
quam merito quis excipiat, non Dialogosa
Gennadio appellatos, led alium de Incar-
natione Domini librum , quem laudat ipfe
Theodoritus in epiftbla ad S. Leoqem, &
Garnerius inter Theodoriti Opera recenfet.
Nain ratione " & tefiimoniis Scripiurarum ,
myfterium Incârnàtionis defenfum hoc opéré
lcribit Gennadijs, nul la mentiorfe fa^Va
teftimoniorum , quæ ex SS. Pâtribüs abun-
de congeffit in Dialogis Theodoritus . Unde
certum inter utrumque opus diferimen .
Non Cyrillüm igitüf ejufve atnicds fpeftànt
ilia verba, fed Eutychen i -ejufque afleclas
î$onaçhos nonnullos ^gypti, quorum çum
veritatis dogmata corrumpere non verentur ,
dut falutaribus curet medicamenti s , aut çu-
rationem lŸecafânted tamquam infanàbiles a
caulis ejiciàt, Cyril lianoS>, an Eutychianbs î
pemb ni fi dormitans de illis cum Gârnerib
cogitet. Ceterum opinione fua fallebatur
Theodoritus, ratus, ut ad Flavianum feri-
f j i t , fe adjutorem ac focium ad ea qu# contra
fidem apoßolicam moventur habiturum
Deo cariffvmum Alexandria Epifcopum Dominum
DiofcorumP Jam tum enim ab eö
ebneeptum erat confilium jüvandi Eutydhen
ejufque partes adverfus Flayianum tüendas
füfeipiendi.
Quod de Dialogis 'gemina Theouofii Äu-
gufti conftitutione proferiptis ignique àddi-
^is- adjicit Garnerius, merüm eft/Commen-
tüm. In prima enimne Theodörki rqt»idem
nomen apparet, nec aliquod ejufdem opus
appellatur. Ad fecundam quod attinet j pro-
feribüntur qüidem in ea Sermones altocuto-
r i i , five Traditiones ; verum nöri mägis ad
‘Theodoritum referenda fünf hæé verba ,
‘quam ad Neftorium : Interprétatives :( ' Ne*
ftorii & Theödoriti ) eorum ,' vel qui và-
cantur fermones allocutorii five traditiones.2,
Dübiüm an pro voce Theodoriti non pötius
•legendum , Theodort ; fie enim; lëgit'iïr in
-Concilio V. collat, 5. ubi refer-tur .Confti-
tutié Theodofii, 3. Certum apparebif:omniw
'bus non occupato animo ha?c legentibus ,
AllocUtiones, Ut in Concilio V. feu fetmonês
àjtocttiorios ) ut'alib i, nihil aliUd eflè/Çuath
fèrrrfbnés ad populurii vel alibs; vlyâ vodg
de'promptos : quod : fëxcentis «£emj>i;i's -prb-
bari poflit . SicGyrillü's Alexândrin'us Theodor!
Mdpfuefteni Allocutiones ad bqptizàn^
dès appëllat. Sic -Alloeutio Marciani Âugu-
fii ad quartam Synodum. Et in Syriödo V,
proferuntur excerpta . Ex 'àlheultonê “ Théo*
doiriii di&d adverfus S, Cyrillüm ‘CaTcbedo-
71e c. Ex alià àttb'cütione di&d 'In tandem
çivitate . Et poft.multa : Et Herum pofl rdor->
tem B. Cyrilli idem Theodoritus in àllocu
tjone diSia Antiochi# pr#fente Domho &c.
Dé ejufinodi allocütionibus iittelligénda éfife
Theodofii verba •, 'ftvé”Thebdôrùîn fpe-
€lent, live Theodoritum, cerifeburit , opi-
nof',1 nfëcum viri éruditi , improbàbuntque
Garnerii interpretatibbem : 1 nec Äögis *àm-
debit importuna diligentia irifelrfquè ’ & ca-
cozelia qua libres Theodoriti j • imprimis ca-
thblicos, fiç -infe&atur ut pleraqüe • iîlorum
capita ad fenfum -heterodoxurn JbBtorto cdl-
lo trahere Çôhetur.
. Liquîdo igitUf 'âppàret evàrtida elfe argu*
mehta, qkibùs sfùariiV fententîam ftatuèrë co-
nafüs eft Garnéfius de ftfiptiS'anfe'à'nnum
445. Theoddritl"' Diàlôgîs & uria ruëre
quod idem acriter défendit , teftimonia
SS. Patrum epiftoke ad 'Flavianum fübje»
1 4 3 3 Q u e s n e l l i N o t æ ,
f ia , Theodoriti diligentiæ deberi , non S.
Leonis.
A D E P I S T O L A M XXIX.
A P U D Q .U E S N E L L U M XXÏf. |
Theodofio Augujlo ,
■ ÆSARI THEODOSIO REtlOIOSISSIMO ET
V-< pnssiMo Augusto , Léo Papa Ec-
CLESIJE CATHOLICÆ URBIS ROMÆ . Cod.
unus MS. Thuan. habec : Glortojtjjîmo &"
clementlffimo TbeoJcflo Auguflo, Léo Epifcopus:
quem titulum nativum effe & genui-
num , Græca verfio , quæ eumdem exhibet,
probare videtur . Priorem tamen retinui-
mus , quem invenimus in MSS. codd.
Thuan. duobus, Griman. Trecopith. Corb.
Viflorin. & omnibus Latinis editionibus .
Cave tamen . cum legis Ecclefiæ catholic
s Papam feu Epifcopum, ne idem effe putes
ac oecumenicum & univerfalem Epifcopum,
quem titulum numquam ufurpa-
vit Pontifex noller, telle S. Gregorio Ma-
8no pluribus locis. Immo fæpe fæpius hac
ümplici appellatione contentus ellr Leo E-
pi/copus: vef ilia .- Epifcopus urbis Roms .
Quid ergo, inquies , fibi vult ilia épigraphe?
Njhil aliud, quam quod de Aurelio
Carthaginenli, Augullino, & Fortunatiano
Epifcopis Africanis in Carthaginenli col-
latione cum Donatillis, ita feribitur : Eor-
tunatianus Epifcopus Ecclefis catholics :
Aurelius Epifcopus Ecclefia catholica : Au-
gufiims Epifcopus Ecclefia catholics dixit .
Tam enim S. Leo, quam alii , unum hoc
in animo habuerunt, ut fe fe formula ilia
ab hæreticorum conventiculis & commux
nione fecernerent. i Ecclefiæ igitur catho-
licæ Epifcopus , ell catholica communionis
Epifcopus, ut loquitur Epiphanius hær.42.
Huic appellation! occafionem primi , ni
fallor, dederunt Donatiflæ, qui .Eccleiîam
in parte collocabant : quibus catholicæ Ecclefiæ
nomen opponunt Ecclefiæ per orbem
diffufæ alfertores Epifcopi. Hinc etiam Con-
llantinus Augullus in epillola ad Anulinum
apud Eufebium lib. to. cap. 7. Qui in provinces,
inquit, tibi concredita , in Ecclefia
catholica , cut Cacilianus praefi &c. Ecclefia
igitur quælibet particularis, cum fe>
vat communionis & fidei catholicæ unita-
Tom. II.
e t O b s e r v a t io n e s . 14^ 4
tem , catholica nuncupatur .> Quamobrem
horum fanfti Cypriani verborum fenfum at-
tigifle mihi non videtur vir ddSHflimus ,
qui poft Pamelium fimilia verba Cypriani
ad Cornelium ut foli Rdmana; Ecclefise propria
accipit: Nos, inquiunt Novatiani con-
verfi, Nos Cornelium Epifcopum fanSiffim# Epift. 46.
catholic# Ecclefi# eleftum a Deo ... feimus. Ed. Pa-
Manifeftum enim eft ex ferie epiftola? ilia melii.
etiam extendi ad reliquas totius orbis Ec-
defias ubique diffufas; qu# eft proprietas ca*
tholici nominis, inquit Optatus lib. 2. Sicuc
enim totius eft Ecclefi* ( quod maxime illi
urgent) unum Deum habere, unum Domi-
num, unum Spiritum; ita & ad totam Ec-
clefiam & ad quamlibet particularem attinet
, quod de uno Epifcopo illic difleritur.
Nec enim ignoramus , inquiunt iidem ^untim
Deum effe & unum Chriflum effe Dominum,
quem confeffi fumus, unum Spiritum fan-
&um, unum Epifcopum in Ecclefia catholica
effe debere . Quod autem idem au&or
ait, ideo Romanam Ecclefiam fpecialiter
catholicam vocari , quod radix & matrix
fit Ecclefi* catholic*; pace doftiflimi viri
dixerim, non eft ea mens Cypriani , nec
efte potuir. Non .fuit re ipfa : cum enim
epiftola 45. ad Cornelium h*c habet ver-
ba, QU* auftor ille affumfit, rationem red-
didiffe nos feimus, & hortatoseffc ut Ecclefi#
catholic# matricem radicem agnofee-
rent ac tenevent &c. fenfus Cypriani eft ,
hortatum fe effe eos, ne parti Novati ad-
h*rerent, ne fchifma & divifionem fefta-
rentur; fed ut unitatem catholicam, quam
Ecclefi* catholic* radicem & matricem
appellat, agnofeerent actenerent. Totfunt
loca Cypriani , qu* hanc de unitate expo-
fitioneni comprobent, ut in oculos-omniftm
facile incurrant. Adeat, qui volet, Tra£ja-
tum De unitate Ecclefi# , epiftolam ad An-
tonianum , & alias : ubi paftim unitatem
pr*dicat Ecclefi*, eui tamquam -radius Sol
i , font» rivus, radici ramus individua unitate
quifque conjtmgi debeat. Avelle , inquit,
radium Solis a corpore \ divifionem lu- Eib. de
cis unitas non capit: ah aybore ƒrange ra- un*tate
mum ; fraSius geryrunare non poterit: a fonts %cclefi* ‘
pracide rivum ; pr#cifus are feet: fie & Ecclefia
Domini luce perfufa- per orbem totum
radios fuos porrigit, & ramos fuos inuniver-
fam terram, copia ubertatis ex tend it : pro-
fluentes largtter rivop latius expandit: unum
Z z z z 2 ta^ .
E D I T O R U M A D
N O T A T I O N ES .
idem Quefnellus in Memoriali feptimo pag.
CXXXVII. maximi faciendum monuit, pro-
pterea quod licet file Ofecidentaiis Epifcopum
fuerit, Orientalis tamen cum effet , omnium
matricum & originalem Orientis Ecclefiarum
traditionem ad nos attulit. Plura in hanc rem
ex Leone, aliifque Parribus, ac ex ipfo Gal-
licanodero., qui unitatis catholic# centrum in
Romana Sede fitum agnofeit, afferri poflent ;
\fed hujus loci non eft le&orem plunbus di-
ftinere.
1 Etfi quilibetEpifcopus'catholic* communionis
fit & appellari poflit Epifcopus Ecclefia catholic#
Romanus tamen Pontifex fpecialiter eo
nomine vocatur, ficut fpecialiter Romana Ecclefia
appellatur catholica ratione primatus ,
quia fcilicet hujus primatus caufla in Romana
Sede, ac in ipfo fummo Pontifice centrum
eft & radix communionis & unitatis catholi-
c* ; adeo ut, Irenæo teftante, ad banc Eccle- ~
fiam propter potentioirem, principalitatem neceffe
fit omnem convenire Ecclefiam, hoc efi \ eos qui
funt undique fide les : qüod Irenæi teftimonium