l p g i E d i t o r u m O b s e r v a t i q n e s 12-32
Juvenali, quas canöni Nicamo apertiffime repugnabat q ipfius mentem explorare
volqjt per litteras, & in hanc potiffimum rem Marianum Prelbyterum Sc Olym-
Afliones pwm Diaconufn mjfifle videtur cum-iaudatis Calchedoftefifis Synodfafliombus,
de Mari-qua: hue pertiiiebant 1, iquibufque: confenfos abs fe fe-ita fob conditione datiis ex-
mo, Juve-primiEi4r, ut fi Pontifex Legatorum fententiam jrritam crederet, redintegrändis
Domn^ad- Ecclefiie privilegiis locus pateret . Hinc in allegata epiftola S. Leo turn an-
Leojtem te > font poll reprobatum ijuyenajis- principatum in tres Palaftinas, inane &ir-
mi(rs,& ritnm deciarat quidquid contra-Nicsnos canones attentatum fuerit, idque et-
Latinitate jamlj miffi abs fo Legati cohfenferint. !Neque dicas, S. Pontificem fe fe in epi-
f‘on“t®: llola de Maximi caufla haud fatis. inftruöum praferre , explicatiorelque ab eo-
denj litteras peterat quod -non videtur potuifle contingere, fi ipfas afliidnes ac-
cepiflet... Etenim etiamfi/'rion'accepiffer-hafee aSiones , fatis quoad cauflam in-
ftruendus fuerat- a duobusLegatis Maximi v a t ne in hanc rem novtfc a Maximo
litteras expe&andas eflent'. Dein cum duo in ea caulfa Antiochenas fedi pra-
judicip fujflent, 1. quod compofitio:cum Juvenali, affentiente ipfo Maximo, fa-'
fta:J«it.in. Synodo, 2. quod huic compoutioni quantumvis Ni'camo canoni con*
trarise non folum non contradixerunt Leonis 'Legati, uti contradixerant canoni
pro Conftantinopolitana fede edito,. fed ipfam quoque approbarunt j S. Pontifex.
Htrumqueife probe eognoviffepalam facit. Primum quidem, cum fcripfit
cap. 4. facile diffolvi quarumlibet confenfionum patta, qua: Nicaenis canonibus
contrairent: alterum vero, cum pronuntiavit capite 5. asque irritum fore j fi
quid contra eofdem canones a fois Legatis probatum fuerit. Quid ergo , in-
quies, Leo a Maximo petiit ? Cum'is explorauit Pontificis mentem, fimul iri-
dicalfe videtur, tempos agendi-aliquid- in'hac caulfa tunc non fuifle opportu-
num, cum omnia in, Palatftina hareticorum tumultibus eflent perturbata, ipfe-
aue Juvenalis, qui Antiochena fcdi prajudicium intulerat , e fua fede pulfus ,
decretQ -fibi jure non .potiretur. Hinc S. Leo hifce in circumftantiis aptum tempos
.fibi a Maximo ,-fignificandum expeifans, fcripfit fob finem capitis tertii :U tide
cum. «liquid pro- Antiochena Ecclefite privilegiis dileftio tua agendum effe
atffdiderit , prapriii clinteris fiudeat explicate , ut no's■ confultationi' tune iabfolti-
te & congrue re f ponderepoffimus . Notanda-adverbia abfolute, & congrue . In-
... teiiffl: w » generalem fua mentis regulam , qua Mkximi circumftantiis congtue-
c*lK 4. ret,; non abfoluta, fed conditionata iocutione ftatim fobjecit. Nunc autem ad
amnia GEN ERA LITER PRONUNTIARE fufficiat, quod f i quid a quoquam
coni r a Niceenorum canonum ftatuta in quacumque Synodo vel tent at urn eft ,
vel ad tempus videtur ext or turn, nihil prajudiciipotefi inviolabilibus inferre
dgfrtfisg ,& facilius erit quarumlibet confenfionum paUa dijfolvi, quam prte-
ditlorum canonum regulas ex ulla parte corrumpi. Et fimiliter cap. 5. Si quid
fane ab his fratr.ibus , quos dd fanil am Synodum vice mea miß, prater id ,
qUod ad cauffam fidei pertinebat, geßum effe perhibetur , nullius erit penitus
firmitatis &c. Nam quod ab illorum { Nicanorum Patrum ) regulis dtfcordat,
Apoftolicte Sedis numquam poterit obtinere confenfum . Cum hoc poftremum de
Legatorum aflenfo folam-Maximi caufiam refpiciat, Leonem de ea probe infor-
matum agnofcimus. Nihil ergo: impedit quo minus credamus , Maximum per
foos Legatos ad eum inftruendum mififle aciiones ipfas Concilii, quas idcirco fe-
paratim jam ab initio ktine redditas probabiliflimum nobis videtur. In hanc
quidem rem fufleciflet, fi duas folas aciiones de Juvenali loquentes Maximus
mififlet. At cum in ultima trium aftionum caulfe Juvenalis & Domni fimul
jungantur, aftionem pariter de Domno Maximus tranfmittendam putavit. Ita
omnes. hz aftiones gra:ce fcriptse, ut a Leone intelligerentur, curarttibus for-
taflis iplis Maximi nuntiis latine redd it a: fuerunt * ac propterea hate verfio ex
Grsco exemplo, quod idem Maximus quam accuratilumum atque authenticum
direxit, fadla, melior etiam, ut mox patebit, invenitur.
ohferv. 10. Aclio de Juvenali , qua: ex hac verfione ac ex noflro codice foppetit,
nem aftri- c^tn editis turn Graecis, turn Latinis quoad fobftantiam plane cohaeret . Quae-
nisdeju- dam vero diferimina notare plurimum intereft. Paragraphus Qua interlocutione
venali. grace interpret at a & c. in noflro codice poftponitur interlocutioni Latina: Paf-
Melior eft chafini, qui cum Latina lingua loqueretur, ejus interlocutio poftmodum in Gra:-
1 cum fermonem vertebatur. Id autem melius in noflro codice, quam in Graeco
, ubi
c0/ , .ubl P^Peram !lle paragraphus yerba indicantia interlocutionem grace
redditam fubjiciuntur interlocutioni Juvenalis , qui Graca lingua ufus mfer , r
HnaatIuhf id1* “ n0n InKdlgebat‘ cId etkm me^u? quam^rf gntfqita vetfione La-
verum c iamelîî ,parag^ hus W folum. Poft Juvenalis interlocutionem ponitur , i
verum etiam hæc interlocutio latine interpret at a dicitur, ac fi Gracae Graico-
rum mterlocutiones in Graca Synodo latine redderentur . Ruftfous in verfione
hujus adtionis notante Baluzio hunc paragraphum omifit, five quod deelfet in
Graco codice , ex quo lllam reddidit, five quod earn extra locum pofitam, vel-
uti corruptam & fpunam repudiavit. Nofter itaque codex & noftra verfio me*
liorem origmem praferunt. Accuratiorem etiam foutem confirmant ilia in fine
ejufdem axioms : & aha mam, Edantur : quae in noflro codice & verfione
ciBverfoniKn GATf T autem texru vulSat0 * & in aliis Latinis antiqua & Rufti-
mno d®flderant“r. : at ^ d ite r appofita fuerunt in fine afflonis de Domno,
quam etiam Rufticus edidit . Hi duo melioris & accuratioris originis
condition? ’ nqul 1U n° ftr0 Codlne, dePrehendMtur, fidem conciliare debelt ei
’. T Al ax,,mus; res PaIæft,nas Juvenali ceffit , f i tamen id venera-
bih Patn noflro Archteptfcopo Romte ma,oris Leoni placuerit, qui cupit Pan-
torum Patrum canones infrtngibiles permanere. Formula quidem Roma ma-
;om e Graco fonte proficifcitur. Hujus autem conditionis rationem dedimus
pauflo ante. Qu» fi non legitur nec in edito Graco textu, nec in duabus
» W ™ dui?- °ptira.i codicis’ & melioris «riginis argumenta
tiabemus nihil exmde movebitur quifquis confideret, alia ab aliis five Notants
m ipla Synodo , five pofterioribus amanuenfibus fuifle pratermilfa non fo-
J.unl . f11 ■Latln!s verfiqmbus, fed etiam in originali Graco. Gracus textus , &
Rultici verfio m hac ipfa aétione de Juvenali omittunt plura Epifcoporum nomma,
qua leguntur tantum in antiqua verfione. Num idcirco de repudiandis
ejulmodi nominibus quifpiam cogitavit ? Paragraphum Qua interlocutione ora-
ce interprétât a a Ruftico omiflum vidimus , Alia fimilia in aliis verfionibus
ammadvertere licuit, quæ hie recenfere non vacat. Notarii in Conciliis plures
fuere, & quædam a nonnullis accuratius feribi potuerunt. quæ ab aliis negli-
gerentur. Poltenores quoque amanuenfes quædam potuerunt five negligenter, hve
ftudiofe praterire. Quapropter ejufmodi defeflus in aliquot vel paucioribus, vel
pluribus codicibus argumento eflè nequeunt, ut additamentis interpolât! tradu-
cantur illi codices optimis notis diftinfti, dum qusedam in aliis MSS. præter-
nnfla , at fatis congrua exhibent. Quod fi hæc verfio a Graco exemplo, quod
Maximus ad Leonem miforit , origmem ducit; notarium ejufdem Maxinii in
hoc_ capite excipiendo & defenbendo accuratiorem fuifle nihil efl dubitandum.
Défont e contra m noflro codice oflo interlocutiones, qua: poft interlocutionem
Anatolu in Graco & in ; aliis Latinis . verfionibus leguntur . Hæ autem uti
non neceflariæ omitti potuerunt five ab antiquo interprète , five potius ab ex-
Icnptore & compilatore hujus colleélionis, quemXbrevitati confoluifle vidimus.
11. Actio de Domno cum ea prorfus concinit, quam Rufticus e MS. exem-
plo Juliæ Patricia edidit . Solum in noflro codice verus ordo deprehenditur ,
cum hæc aélio fobdatur aSioni de Juvenali pridie habita , in MS. autem Tu- nom £
liæ latnciæ perperam præponeretur, ut ex notatione Ruftici didicimus. Quef- Domno.
ncllus num. 5. huic Ruftici codici fidem detra&urus, unicum recentpm Rr Quernel-
infimæ fidei fuilfe & a duobus ignotis fcholaribus
Mfia autem hujus codicis épigraphe file ufus eft: quam emendatiorem ex Ruftici
MSS. fic Muzms protuht. ABio de Domno Anttocheno, quam invent in
codice patr. ( ideft patneue, non Patrum ) Ju lia membrdnatio novo tranferi-
ptam e codice vetufto chartatto, quern dixit ipfa fuiffe Proculi & AlbiniGer-
manorum fcholafltcorum, ideft fratrum caufidicorum. Hie autem Juliæ codex
licet novus Ruftici tempore, qui medic* fexto feculo fcripfit , nunc recens ap-
pellari nequit ■ multo autem minus codex ille Proculi & Albini, qui jam tarn
vetuftus cenfebatur. Etfi vero hi duo codices pro unico haberi queant, cum
alter prodeat ex altero ; quanta; tamen fidei efle debeat codex, qui medio fex-
to læculo vetuftus, paullo poft Calchedonenfe exaratus fuerat, nemo non vi-
uet. Nunc autem alius Vaticanus codex accedit, idemque vetuftiflimus, qui
eamdem aftionem ex Graco exemplo redditam prafert. Hinc alia Quefnelli ob