95? • E d i t o s IU'M O b s -e r v a t ro n e s p6o
■ fco()onim,;te üs srèftitiiïè,' lit exduderettt Epifcoporum appellationes, de quibus hic.ferrho
? °k£ ' Ex noiuwflis quidem verbts epiftol® Afrorum ad Bonifacium Pontificem
jScîà fufpicio oriri poteft non levis, «OS* dum reftiterunt tanotii Sardicenfi 5. alias
tranfmatirirf-quo de rEpifcopdrpm appellationibus agftur, ad has quoque appellationes
w* jiepellendas' reftitnfle.Uf autenfeewftis ejufmodi fiflpicio depellatur , qua de re
! quæftiokunc fuerit ,>.& quatenns,canon de appéllationibiis Epifcoporum in dif-
■ " putationem yenerit, enucleatiiep'quam haftenus-fa&im vidimus, explicandum
eft. 'Appeflatio. ad/:R.omamitntPontificem , ob -qaam magna- inter Africanos &
Romanos exfticlt quæftio, non aliciijus Epifcopi, fed ApiariiPresbyteri appel-
latio^furt pquajhYuti Omniiio .novam & African® difciplin® contrariait! Epifeo-
piqAfti adeô .tukrunt : moleftej,! tit quod nuraqiiam antea fecerant; ftatim in Sy-
nodo aii. 41 Siaexpreffo-canone 125. .apud Dionyfium interdixerint , ne Presby-
feri aüt alii inferiôris-ardinis Clerici appellent ad tranf mar i na judtcta, .quo nomine
Romani Epifcopi foli. Afrorum luperiores. intelligi poterant, Hoc praeci-
puedecretum-Pontificem JZofimum, ad quem Apiarius confugerat , folficitum
reddidit . Cumqpe jaræfentjret-Afros poft - hujufmodi decretum difficiliores £itu.
ïèàÿ'ut negotiqm faoilius tranfigeret ,a hanc appellationem in Africa terminan-
dam cenfuit ; i.eoque propterea non unum, fed { quod in rebus maximi m<v
menti fieri lolet ) très Legates tranfmifit, Eauftindm Epifcopum Potenti®, Phi-
lippum& .Afel-lura Roman® Ecciefi® Presbyteiios, qui una cum Epifcopis vi*
cinis de ea cauflà cügnsfcerent, & judicarent . iQuod Presbyterorum appellation
: nes ab Epifcopis 'viciais dijudicarentur, Afris dilplicere non poterat : nam in,
ipfo Concilio anni 418. hsc earmndem appellationum cognofeendarum ratio
praftituta-fuit-can. 145, apud Dionyfium. Placuit utPresbyteri, Diqcon't, vet
'xeteri, inferiofts ordinis Clerici in caujfis, quits babuerint', f i de /udiciis; A pf-
Jcoponm fuorumiquefii fuerint, vicini Epifcopi sos audiant See. Id vero unum
quod Africanos. hac in re permovere poterat,, fuit delegatio apoftojica , qua
appellationi fatisfaciendun) laudatus Pontifex .dux.erat , Hanc vêrp,, qua nova
Airicanis erat, ..ut Zofimus approbatam fuaderst, canonem 5. Sardieenfem, qui
ejufniOdi deiegationem præftitüit, una cum alfis duob.us canonibus Sardiceftfibus
Aicanorum nomine ( ut in codicibus Roman® Eecleft® erant inferipti ) Com-
monkorip inferuit feeundum eum ordinem, quo in iifdem codicibus legebantur:
hac enim de -caufla canon 5, al. 7- de appellationibus Epifcoporum ad Romans
Ecclefue Sacerdotem primum locum in Commonitorio habujt, feeundum autem
canon 8, ng, Epifcopi ad Comitatum importune navigenjt. ,■ ac tertium canon
i j . de. trafiandis Presbjtterorum & Diaconorum cmtffis ad finitimos Epifcopos,
fi: a fuis exvornmumcnti perperam fuerint,
Oaofenfu ' In Commonitorio fimplices canones inferti, Eorum autem ufus in qu®-
allati fue, ftionem, de qua agendum erat, Legatjs non per feripturam, ' fed. verbis figni-
rintcano- fiçgtus fuit . Iniutiïia enim nobis fu n t , inqifit Fsuftinus in Synodo an. 4x9.
Oes a Sede Apoflolica aliqua per feripturam , aliqua gtiam in mandatis ..,, peut
appellatio-^*. Se.ft"‘ s fuperionbus meminimus, Utinam fupereftent h®c .anterioris Synodi
msPresby-gefta, .cum fpilipetrilaudati Lepti-Africam^ingreffi, .Patres a Sypodo anni 4i.8v.
ten. deputatos fub finem anni ejuldem convenerunt, ac fuam legationem de Apia-
xii appyliatione exequentes memoratos canones in Commonitorio deferiptps pro.
duxere, porumque, ufum in rem, de qua agebatur, verbis; .expofiferunt. Hinc
enim palam fieret, quo fenfu capon præfertimf de. appeilatjone Epifcoporum
çauffse appellatioms Presbyteri aptatus fuerit, Magna oc diutuyna difççptatio
prol'ms gefiorum voluminibus contenta traditur in epiftola Afriçanorurn ad
Bonifacium n- .*• Sç- 3., In Synodo anpi 419. hoc unum a Fauftino indicatur ,
in laudatis anteripjjbus geftis ,adfum fpifife potjfldmum de Niaenis canonibus, ut
tqnferventur & ..çpnjlituta eorum & conjuetudo j qui, & aliqua ordine & ctu
none tenentur , aliqua cqnfuetudine firm at a fu n t . Quorfunt ifthjec canonis at-
que confuetudipis diftipdlio jn,=appellationem Apiarii ? H®c, ut credimus, in-
nuit canonem de appellationibus. Epifcoporum ad Rpmanum Pontificem in Presbyteri
caufla eo feniu fuifle produétum , ut eodem canone àpprpbata cognofçe-
retur apoftolica delegatio in appellationibus ; confuetudinem veto fuifle adjeftam
ea forts de caufla,, quod h*c eadem defegatip prpbata in appellatinnibus Epifcoporum
, ufitita quoque effet in Presbyterorum afiorumque Clericorum appellatio
9 6. 1 IN P a r t . I . D i s s e r t . V . Q u e s n e l l i . 9 6 z
latiombus ; fleque Afriani Epifcopi' non obniterentur, ft quod de printi gene-
ris appellationibus decretum fuerat, in appellatione Apiarii Presbyteri recipiendum
effet, cum prsfertim Legati Sedis Apoftolic® haç de caufla miffi in Afri-
cam, non foil, fed una cum Epifcopis vicinis juxta ipfàm difeiplinam Africa-
nam deberent judicare, uti alter Sardieenfis canon Commonitorio infertus fta-
tuit. Ita fane commode mtelligitur, quo æquiffimo fenfu uterque canon 7. Sc
17. m hac caufla produâus fuerit, cum alias ambo inepti fuiflent. Solus enim
canon Sardieenfis decimus feptimus, cum de appellatione quidem Presbytero-
rum ad nmtimos Epifcopos y non autem ad Romanum Pontificem décernât ; ad
hanc appeflationem ab Apiarto interpofitam, de qua erat quæftio, nihilumper-
tmuiflet, multo autem minus contufiffet canon Sardieenfis quintus, alias feptimus,
h non eo fenfu, quem expofuimus, appellationi Presbyteri aptatus fuif-
iet . Igitur ne hi duo canones prater quæftionem, qu® Africanos maximefolli-
citabat, circa inferiorum Cleriçorum appellationes. allegati dicantur, Sc ne de-
legationîapoitolicæ 8ç concertationi cum Africanis occafiopem dediffe credatur
alia quæitio de Epifcoporum appellationibus, de qua nullum in his circumftan-
tus indicium ejt, ufus & expficatio propofita fatis probabiles judicabuntur.
2.3. In hac autem tota dilçeptationè African! peripexilfe videntur, nec cano- Cur ad-
nem 5. alias 7. de appellatione ad Romanam Sedem, nec confuetudinem, quam hue Afri
Legati ingelferant, fufïragari jn caufla Apiarii : fiquidem ille canon de Epifco- ac"
porum, non autem de Presbyterorum, aut aliorum inferioris ordinis Clericorum !ntevC'
appellationibus loquitur , confuetudo autem, qua idipfum obtinere di&um fuit
!n ill®rpm appellationibus, etfi forte .alibi, feu in Italia vigerçt , non tamen
Atnca , ubi fola omnibus nota Nicænæ Synodi décréta cuftodiçbantur, in
quibus nihil tale invenitur. Id fubindicare arbitrarhur ilia Afrorum verba in
littens ad Bonifacium Papam, quibus num. 4. hunc rOgant, ut quemadmodum
ea apud Ntcoeam a Pambus atta vel conftituta fu n t , fic ea a nobis facias cu-
Jtodirt • 0 ° tbt apud vos ifta, qua (Legati) in Commonitorio attulerunt facias
exercert ; & cum infra num. 5. petunt, ne cogantur his canonibus, fi ve-
re Nicæni non fint , obligari, etiamfi eo ordine vel apud vos in Italia cuflo-
dtrentur . Hinc etiam in epiftola ad Cæleftinum num. 3. Nulla Patrum definitions
y inquiunt y hoc Ecclefia derogatum eft Africana ; -quia nimirum canon
de appellatione Epifcoporum , etiamfi. verus effet, ad Presbyterorum cauflas non
pertinet, nec ad lftorum appellationes ulla apud Afros confuetudine extenfus fuit.
24. Neque tamen negamnus occafione ,hu;us canonis, qui de Epifcopis fta- Numquid
tuit, dilceptationem & contentionem potuiflè defleéiere ad ipfàs Epifcoporum Af™ 4^'
appellationesl, quatenus: eo canone proponuntur. Licet enim Epifcopos Romam
provocare ibiqqe fuam cauflàm aufliri Afekana difciplina, ut mox oftendemus, S caL
non interdiçeret, oc confuetudo etiam aliquot ejufmodi appellationum probaret * n^us cir-
hæc tamen delegations apoftoiicæ methodus nova prorfus accidit. Cumque Epi-ca ipfas
fcopi ex .ea, fi femel recipe,etur, African® difeiplîn® nonnihil præiudicii time-
rent, five quod hac via frequentiores fièrent hujufmodi appellationes, five quod pifeopo-
ex raultim exemplo ,7 qui Apiario faverat, a delggatis metuerent, five alia ?um-
quacumque tfe caufla; canoni hanç methodum proponent! fortaffis fe fe oppo-
iuerunt , non ut- excluderènt omnes appellationes Epifcoporum , fed ut hanc
novam delegations methodum impedirent. Hoc fenfu cum ipfum çanonem abs
je exequendum polliciti funt in epiftola ad Bonifacium, quoad in Nicænis di-
hgentior înqmfitio fieret ; fatis indicarunt fe nolle cogi ad Banc methodum, fi
Nicæno canone conftituta non fit, quippe qu® recepta licet in Italiâ•,• Africa-
mod'^n°ta efat ’ ^ta nu a Be Epifcoporum appellationibus , nifi quoad
S Has quidem appellationes alia methodo in Africa fuiffe receptas, aliquot Hæ tamen
epilcopalium? appellationum documenta manifeftant. Antonii Épifcopi Puflalen- w Africa
11s appellatio, cui tantum abfuit ut Africani refifterent, nec quidquam in eam rcceP'* •
vellent producere ( ut S. Hilarius fecilfe creditur ) ne præjudicium*Africànis crea-
m I flu*n potius ipfe Numidiæ Primas ilium commêndavif Bonifacio, ac de-
mde ad Cæleftinum unkierfa retulit : & Auguftinus gefta tranfmittens ratio-
nes adjecit, quibus æquiflimum Pontificis- judicium promoveret. Quid porro di-
cendum de tribus aliis cauflis, quas uti recèntiores Auguftinus Iaudat ? Etfi ilia
Lau