E d i t o r u M O BS ER-v A T tO N e s ' _ 9 32
is cum t.otaSynodo ad lupradiélosFelicem Presbyterum, Lælium Diaconum &
plebes pro Sabino Sr Felice irefcripjit adveriüm Martialem atque Bafilidem ;,
nqn.quod Stephanum appellationum jure expertem crèderet,: fed quod a Bafili-
iie deceptum putaret. integer te^tus reckandus eft';: Nec refcindere ordinatio-
ncm jure p.erfeBam porsiß , quod Baßlides poft. crimina fua dctccht, & eon*
fcjentiam etiam propria confejfione nudatam. Romam pergensStephanum col-
legam noftrum longe pofttum, & geftæ ret ac tacite veritatis ignamm fefel•
lit , ut exambiret reponi fe tpjufte in Epifcopatum , de quo fuerat jufte de-
pofitus. Hoc eo .pert.inet ùt Bafilidis non tam abolira firn , quam cumulate
delifta, ut adifuperiora peccata ejus etiàm faUachs~& circumventionis crimen
iKcosknit. Vides unam fallaciam & circumventianem affèrri uti rationemejus
fententiæ/ Nee refcindpre. ardinationpm jure perfeBam pot eft ? Hinc non ex
defeélu- pontificii juris,, fed ex. deceptione 8c fraude, cui Apoftolica Sedes fuis
judiciis non ; vult fuffragari, Cyprianus refcripfit ftandum effe priori judicio ,
quo Bafilides & Marfialis depofiti fueraut; & allegavitS. Cornelü. Romani An-
tiffitig auéioritatent, qui decreverat , ' ejufmodi homines ad pcenitentiam qui-
dem agendam pofse admitti, ab ordinàtione autem Cleri, atque facerdotali ’hot
nom prohiber!. Ira etiam ipfi Pontifices, qui; fane fuum jus propugnarunt, fen-
tentias fallaciis fubreptas deceptoribus favere non poffe nonnumquam pronuntia-
runt. Nihil ergo hæc ad jus jnfirijiandum, ficut nec ad‘ appellationum praxim
inficiandam pertinent. .
■ Conjeau- 9. Quid porro reipfa evenerit, cum fola fuperfit Cypriani epiftola -, non lira:
in cauf- quet, Ex hac quidem colligi videtur, Bafilidem & Martialem fuis fedibus rejfdi
^dutos fuilfe Stephani judicio, adeo ut hac de cauffa Felix & Sabinus expulfwârtialis.
S 5 Cypriani & Africanorum patrocinium quæfierint. Hinc Cyprianus licet contra
Bafilidem 8c Martialem feriberet, cum tarnen auéloritate careret, qua il-
los excluderet , vel; excluderp præciperet , plebes tantummodo monuit ,
ne cum ipfis aveluti epifcopali Sedi aftu præfidentibus communicarent ;
nec de Felicis. aut.Sabini, qui erant ejefli, communione mentionem fecit. In-
diçantur præterea. aliqui Epifcopi, ut videntur, Hifpani cum Bafilide atque
Martiali communicantes, quorum exemplum ne plebes fequantur, Cyprianus
hortatur ; cumque folius Cælârauguftani Epifcopi longius politi litteræ contra
ipfos allatæ fuerint, indicium non leve exoritur , omnes finitimos Epifcopos ,
ne diçamus ceteros fereomnes, faltem poft Stephani judicium eifdem adhæfiffe.
Forte etiam potior pars Cleri eujuftjue Ecclefiæ eos receperat, feu cum iifdem
communicabat : nam ex toto Clero Legionis & Afturicæ unus tantum Presbyter,
8c ex toto Clero Emeritenli unus Diaconus tantum, quibus folis Cypriani
epiftola inferibitur, adverfus eofdem querelas promoverunt . Hæc porro inter
ipfos Hifpanos Epifcopos , 8c inter Clerum divifio, & hæc plurium tum
Epifcoporum , tum Clericorum cum illis communicatio, a qua unus Presbyter,
unus Diaconus, 8c unus Cæfarauguftanus Epifcopus abfniffe probantur, de
ipfius cauffæ merito dubitationem aliquam injicit . Cyprianus Stephanum a Bafilide
deceptum traducit. Aliquis forte ipfum Cyprianum a Felice & Sabino ,
qui erant a fuis fedibus pulfi, circumventum fufpicabitur ; ita ut ei longe po-
■ jita & rei geftæ, ac tacitoe ueritatis ignaro contigerit , quod ipfe de Stephano
credidit, Id ipfum facillime putabitur de Felice Cæfarauguftano in remo-
tiori Hifpaniæ parte conftituto, ita ut magis præfumendum fit pro finitimis
Epifcopis, qui cum Bafilide & Martiali communicaflë videntur. Litteræ unius
Presbyteri vel Diaconi cum plebe, feu portione plebium pro ejeâis Epifcopis
feriptæ peculiari gratis ac faélióni tribui queunt -, fi præfertim potior Cleri pars
cum alia plebium. parte Bafilidi & Martiali communicaffe credatur. Ceterum
( quidquid id eft) ut ad i appellationum cauflam redeamus, audire libet Stepha-
re e?haê num Baluzium , qui fane Romànæ Sedis prærogativis nimium indulfifle djci
cauffafta- nequit. ReBe, inquit-. Not. 27. ad epiftolam memoratam Cypriani, ex hoc
tuatur an- collegit Barortius antiquiflimum'in Ecclefia ufum ejje , ut ex remotiffimis or-
aiwHatio-^’5 partibus Epifcopi, qui fe injufta perpejfos mm a collegis fuis crederent ,
numadR.prpvocarent ad Romanum tamquam ad prtmarium Ecclefue uniuerfalis eintt-
Pontifi- ftitem . Et laudatà Pamelii annotatione , qua idem ftatuerat, addit ; Eutilia
*em . fu n t , quai hic adverfus Pamelàum fcripfit Qoulartius.
10. Aliud
£33 in I . P a r t . D i s s e r t . V . Q u e s n e l l i . .9 3 4
10. Epifcopalium cauffarum exemplum aliud, quod Quefnellus memorat, eft il- De qua-
lud InftantiijSalviani ,& Prifcilliàni, qui aCæfarauguftanaSynodo abfentes damna- <,a|? aP‘
ti , Romam profefti ad Damafijm, telle Sulpicio Hill. Sacr. 1. 2. c. 48. je „elnffan-
purgare cupientes, ne in confpeBum quidem ejus admiffi fu n t . Cæfaraugufta- tii &c. ad
na pariter Synodus ad Hifpaniam fpeélat. Hinc autem patet quamdam appel- Damafum.
iationem interpofitam fuilfe, quæ tamen a Pontifice recepta non fuit, eo quod Cur non
nota' erant ilibrum crimina, & appellatio innocentium favore induéta apertis hære-recepta '
ticis patTOcinari non debuit. Quot aliæ ^ppellationes eadem ratione répudiât® le-
guntur ab iis, qui certilfimo jure utebantur? Perperam autem Quemellus illo- Quefnelli
rum repulfam ab ipfo Pontifias confpeélu in hanc cauflam refert, quafi auào- commen-
ie Sulpicio : Additum quippe fuerat in fynodali adverfus eos fententia, ut f i
qui s damnatos in commumonem receprjjet, feiret in fe eamdem fententiam
promovendam . Qui hæc ipfum Summum Pontificem refpicere exiftimat, Cæ-
farauguflanam , ideft non tam generalem, quam provincialem Synodum, Romanis
Pohtificibus fuperiorem credat neceflè eft. At Quefnellus, non Sulpiciùs,
hanc repulfæ cauflam allegavit : quippe is Cæfarauguftartum decretum exponens ea
verba cap. 47. retulerat, antequam de Romana repulfa quicquam indicaret.
11. Nullum aliud appellationis exemplum Quefnellus refert. Sic in tota dil-
putatione de appellationum confuetudine, ille ut confuetudinem proVocandi ad
Romaijiim Pontificem expungeret, o£lo cauflàs obtrudit, in quibus nulla interjeta
fuit appellatio ; & très, in quibus de prima cognitione, non autem de
appellatione agitur : ut nihil ex his ad "excludenda fecundæ cognitionis jüdicià,
aliquid autem ad ea potius adftruenda elici queat . Duas tantum £ Epifcoporum
cauflas ad Rômanam Sedem delatas expendit, quas cum negare non poffet , in-
firmare ftuduit non faéli fidem , fed pontificium jus, quod ad earn quæftionem
fpeélat, in qua de jure agitur, non yero ad hanc, in qua de faélo & confuetudine
quæritur.
12. Neque vero hæ du» tantum appellatlonêS Leone antiquiores a feriptori- Alia an-
bus memoratæ c'redantur. Alia fuperfunt appellationum exempla ex Africa, quæ tiqaàmm
fûrtaflïs Quefnellus indicare vdluit, 8c fimul refellere, cum Africanos appella- aPPelli-
tionibus refiftentes laudavit . Reftitiflè quidem ipfos, modelle tamen , non ne- “xempîa
garimus, ut iMas quoad infériorem ordinem ( quemadmodurn ftâtuëtur capiteEx Africa."
lequenti ) impedirent , non quod pontificium jus non agnofeerent, fed-quia næc
appellandi facilitas in tanta lônginquitate regionum vettebatur identidem in im-
proborum fefugium & fcanclalum V ac - ob difficilem teftiüm tranfmiflionem ex
Africa ,- pericula deceptiOnum 8c fraudes affêtebat. A.f fimul pfuridm appellâtionum
epifcopalium exempla , quæ confuetudinem oftehdunt ,■ mltro confefli funt,
ut liquet ex Auguftino ep. 209. ad Cælëllinum Papant y alias'ep. 1. ifitép lilas
Cæleftini apud P. Couftantium num. 8, Exiftunt exempla, 'inqüit jipfibSè-'
de ApoflolicU judicante -f vel qliorum judicata firmantè \ 1 qnofdajn pPo culpis 1
quibufdam nec epifcopali Jpolidtos honore fiie c ' reliBds otrinimodis impunitos :
& tum ântiqua, tüm recéhtiâ ejufinodi exempla indiéans fubjicit : Quæ ut a no-
ftris temponbus remotiffima non '• requiram , recentra'tykmWaboj Tria autem
eXëmpla ptofért, eaque ex Una Provincia ..Cæfariehfi.£'*&•' in’ pëculiari tafitum-
modo judiciorum fpecie Auguftini cauffæ congruente , qua qüis-«ec epifcopali
fit fpoliatus honore , nec relidus omnimodis impunitus . Ex His alia plura alia-
rum provinciarum 8c aliorum judiciorum exempla quifque conjiciet . In : hune
autem locum admonuit P; Çouftantius : Apoftolicæ Sedis- in Afrorum judicih
poteftas Ç âdde & confuetüdo ) hic aperte proedicatur. Ip'là cauflà Antonii Epifcopi
Fuflàlenfis'j' de qüa Augùftinus in eadem epiftola loquitur , fuit appellatio,
primum - ad Bonifacium Papam, cui ipfe Numidiæ- Primas affenfus eft ,
commendatitias ei littèras tradens ad enmdem Bonifacium q dèin1 adr CseIefti-
npm, cujus judicio Auguftinus gefta tranfthittens, non feluélans, fedobfequu-
tüs.convîncitur. Et ut alia Africanorum omittamus exempla , fatis erit.indi-
carè appèllatiqnem Lupicini Afri Epifcopin, quam ipfe‘‘Léo1 memorat in epiftola
t i. ad Epifcopos Mauritaniæ cap. 12. Confer, quæ de1 his Afrorum appel-
lationibus fufius differemus capite fequenti num. 25. |
13. Célébrés funt appellationes ex ipfis Ecclefiis Orientis Eutychis, Théo- Ex Orisn-
doriti, Flaviani, & aliorum, de quibus in ©bfervationibus ad fequentes Dit te.
Tom. II. P P P ferta