( nunc *30. ) quam laudat Garnerius , hoc
Cvidentiffime aperit. Tota .eft enim de A-
lexandrinis epiftola. Primo capite laudat
Proterii Alexandrini Epifcopi fidem. In fecund
© monet ut paucos imperitos hæretico-
rum inftigationibus turaulfuantes ex tradi-
tîone ipfius Ecclefiæ Alexandrinæ, fcriptis
Icilicet Athanafii, Theophili, & Cyrill.i do-
ceat Proterius. In tertio queritur quod quo-K
rumdam hxreticorum verfuta ncquitia , ad
xonturbandam aliorum [implicitatcm , epifio-
lam meam , inquit, quam ad beata memo-
rice Flavianum dedi, falfiaffe perhtbetur , ut
commutât is quibufdam litteris vel fyllabis ,
reap tor cm me Nefloriani error is afferent ,
Obfecro , fubdit il le , verierabilem clement tarn
veflram , ut eamdem epiftolam per fratrem
meum Jul ian um Èpificopum , vel eos, quo's
idoneos ad froc opus pietas vejlra delegerit ,
in Grscum fermonem jubeatis intégré diligenter
que translatam, per idoneum perlatorem
fub vefiri fignaculi impreffione deferri tra-
dendam judicibus A le x an d r in is , qui earn
Çlero & plebi ipfius civitatis cum pradiBo-
Xunt Epificppovum pradicationibus , quitus
mea fcripta confient iunt, faciant red tari Sic.
Ex quibus liquide âpparet totam hanc fal-
laciam circa Leonis fcripta , Alexandrino-
rum hæreticorum artibus 'ftru&am elfe, &
Juliano potius quam Theodorito adfcriben-
dam elfe verfionem epiftolæ Pontificis. Ipfe
çnim Thpodoritus S. Lçonis epiftolæ fubfcrir
pferat etiam ante Synodum Calchedonenfem
cum aliis omnibus Orientalis DicecefisEpi-
fcopis, ut narrat epiftola^. cap. 3.8c epift,
70. fubfcripfit eidem in Synodo , ut affirmant
Legati Sedis Apoftolicæ aft. 8. immo
earn afferuerat a&ione 2. adverfus Illyricia-
nos & Palæftinos , quod & Facundus com?
memoravit. Depràyatio vero epiftolæ hæreticorum
opus fuit.
Urget Garnerius pro fua copjeftura . Nulla
f it , inquit , in tbta epiftola five mentis
, five promiffio afferendorum teftimoniorum
. Refponfio in promtu eft ; cum fcripta
eft epiftola, immo& cum primum mi f-
ia in Orientem ad Synodum Ephefinam ,
animus non erat adjicere teftimonia fan&o-
rum Patrum, quibus doSrinam fuam Pon-
tifex muniret adverfus çammmas hæreticorum.
At vero cum in latfoçinio Ephefino
immaniter a Diofcoro fævitum effet inEpi-
fcopos catholiços & in ipfam Ecclefiæ fidem
, expulfis, depofiris, cæfifque fidei de-
fenforibus, rejefta etiam Romani Pontificis
epiftola , alii poftmodum Legati in Orientem
miffi cum epiftola eadem : quam cum
prævideret ab hæreticisimpugnandam, earn
fân&orum Patrum teftimoniis ,& au&ofita-
te munivit : qua permoti omniurff Ecclefia-
rum Epifcopi , ad quos earn tranfmiferat
approbandam, ei facilius fubfcriberent. His
teftimoniis^ fnunita érat epiftola cum Con-
ftantinopolim gémina Legatione annis 4^0,
& 451. per Romanæ Sedis Legatos allata
eft ? cum ad Pafchafinum Lilybæi Epifcopum
jan? tum ad Synodum Calchedonenfem de-
llinatum diretta ..-y cum in eadem Synodo
rele&a & approbata. De hoc teftimoniorum
dele£lu ihtelligendum : Quod de fufficienti
paternarum auBoritatum infiruBione a fö direkte
in epiftolis 52. 55. 54. 55.& $6. (nunc
69. 71. 70.. 74. & 75. ) vel innuitur, vel
expreffis illis verbis retertur. Inftar omnium
erit locus epift'olte 68. ( nunc 88. ) äd Pa-
fchafinum, qux nunc primum edita . Ut
autem in ommbu\ plenius tua fit infiruSla
dileSlio, inquit cap. 3. fanBorum Patrum
nofirorum de Sacramento Incarnationis Domini
quid fenferint & quid Ecclefiis pra*
dicaverint, üt evidenter agnoficeres, aliqua
ad dileBionem tuam fcripta tranfimiji , qua
noflri quoque apud Confiantinopolim c um
MEA EPISTOLA ALLEGARUNT.
Sed & ipfa teftimoniorum infpe&io Leo-
nem clamat au&orera „ Nullum enim eft
in Calchedonenfi deleftu ( excepto Leporii
teftimonio ) quod non legatur totidemver?
bis, & ex jifdem locis, m epiftola ad.Leo-
nem Auguftum 134. ( nunc 165. ) ut prorfus
exiftimandum fit ab eodem utrumque effe'
concinnatumj uberius quidem in 134.('nunc
165,) epiftola, quia pofteriora fcripta prio-
ribus au&iora efle folent.
Poftx primam Leonis editionem prodiit
pofthumum. Theodoriti Auftarium Garne-
rio. auftore, in quo eidem fuse de teftirao?
niis opinioni inhserens fcribit ilia a Theo?
dorito epiftola S. Leonis effe fubje<Sa, earn?
que epiftolam his munitam praffidiis iabs il-
lo tunc miffam Anatolio Patricio^ tum ipfi
Leoni Paps remiffatn . Merum fomnium r
de quo ne \ unun? quidem verbum five in
epiftola 121. Theodoriti ad Anatolium , quam
laudat & torquet inutiliter cap, 9, Hiftoris
Theodoriti num. 2Ö. five in aliisV
Idem in Differt, 2. ad au&oris fui Erani-
fien., gravifer objurgat me, quodimpruden?
’ ter 'adhsferim Galviniftis duobus Albertino
Bloqdello, & fecundum eos. fententiam
dixerim hac in controverfia , Diceres de
graviffimo ac prscipuo quodam fidei capite
litem effe ; cum tarnen de re tenuiflima
agatur, qua» tam invidiofam ac inofficiofam
reprehenfionem ferre non poffit, prcqfertim
cum me fecundum Eminentiffimum Baro-
nium fententiam dixiffe, ftribere potius po-
tuerit ac debuerit . Dicam'quod res eft ,
nec Albertinum Blondellumve ^hoc de capite
a me effe le&um, nec meam illorum-.
que opinionem, ut a Garnerio refijrtur, unam
eamdemqqe effe. Illi fiquidem contendunt
teftimonia Patrum a Theodorito allata ,
fumta ab eodem effe ex epiftola S. Leonis.
Ego vero hoc. Tolum fcripfi , Quod Ji ante
habitaefi Synodus Calohädonenfis , quam fieri-
Pfii T heodöritiani Dialogi c qua? Baronii opinio
eft, a Synodi Aclis potius accepiffe cen-
fendus eft Theofioritus, quam Synodus a Tbeo-
dorito . Verum neutrum ab altero mwtuatum
effe ilia ? ac prafertim Cyrilli , de quo res
erat, teftimonia, fatis aperui opinionem meam
effe , cum breviflimum a Theodorito addu-
dum fcripfi , cujus vix media pars a Leone
produfta efset i Ad finem capitis remi-
ferat Garnerius qus adverfum me dicenda
habe-
14 2 P Q u e s n e l l i N o t æ ,
habebat ; fed intercidit, inquiunt editores,
sneertum quo cafiu, particula hac hit jus con-
eertattoms . Hoc interim fatetur , me &
quos carpit Calviniftas abduBos effe in er-
rorem ex Us qua Baronius in Armaltbus
mandavit fcripta.
_Revera Eraniftæ dialogos poft Synodum
Calchedonenfem feriptos putavit Eminentif-
fimus feriptor. Mea non intereft iftud vel
adftruere vel deftruere. Licet enim dialogo-
rum confeftio toto decennio epiftolam Leo-
nis antevertiffet, non propterea fequitur ex
illis fua Leonem accepiffe teftimonia .
Quam modo opinionem ample&endam pu-
tem, paullo inferius patebit. Sed quam vers
fine & çertæ Garnerii probationes, quibus
ante annum 445. confcriptos dialogos
contendit , jyvat prius inquirere.
t Prima eft petita ex epiftola id, Theodo-
^ren*um, quam feriptam fatetur poft
lndictionem pfeudo-fynodi Ephefins pri-
xnum ad Antiochenum Primatem , & inde
ad provinciæ Eufratefiæ Metropolitas dela-
tam, adeoquç vix ante menfem Juniuman-
m 449. At ut demus Garnerio in hac epiftola
mentionem fieri Eraniftæ, quid necef-
fe eft hunc librum ante quatuor vel quin-
que annos fuiffe compofitum j cum potius
appareat recentem tunc fuiffe iftius libri ,
qualis qualis fuerit, compofitionem, de quo
videlicet quid fentiret ipfe , qtfid alii etiam
judicarent, amice tunc primum aperuerat
Irenæus ?
At vero , ut quod fentio non contradi-
cendi, fed illuftrandæ hiftoriæ cauffa , in medium
proferam, non de Eraniftæ librofcri-
bere ad Irenæum , fed de alio prorfus diver-
f o , certum mjhi videtur. Primum enim de
eo opere feribit in quo vel ea qusftio tra-
ctabatur, utrum Virginpm Mariam Deipa-
ram fine addito dicere liceret, an non ad-
dere neceffe Hominiparam , vel faltem fæ-
pe fæpius Maria Deipara fimpliciter appellata
fuerat. A t ne femel quidem id occurritin tribus
dialogis ; altum ubique de hac quæftione
& appellatione filentium : nec traàaiïda
materies id révéra pofcebat.
Secundo, poftquam aliorum reprehenfio-
iubus fatisfecit Theodoritus , Irenæo quoque
fcrupulum eximit.* Quoniam, inquit
me etiam reprehenditis quafi fianBos ae bea-
tos Patres Diadorum & Theodorum in ma-
gtftrorum numero praterierim , neceffarium
duxi de hoc etiam pauca dicere. At de Eraniftæ
dialogis talem querelam fruftra emi-
fiffet Irenæus, & inutile prorfus fuiffetTheo-
dorito , quod neceffarium hoc loco arbitra^
tur , de dupbus illis in magiftrorum enu-
meraéione prætermiffis rationem reddere
aut e^ aliis fuis libris fuam erga illos re-
verentiàm teftatam facere. Hæc enim omnia
præftitit in primo dialogo , in anteceffum
querelis ejufmodi fatisfaciens . Proferrem ,
inquit , etiam tibi fortiffimorum veritatis pro-
pugnatorum Diodori & Theodori enarratio-
nés, ntfi viderem vos infenfo in hos animo
effe , Apollinarifique in eof odio & malevo-
lentia fucceffiffc . Vidiffes enim hos etiam ce-
Tom. II,
Uris mnfomntia i M I , & ex divimfln-
te fluenta haufiffe , rivofque & ipfos quoque
Spiritus exßitiße . Sed hos quidem prstcrmu-
tarn 1 quta imi-lacabile .bellum adverfus ipfos
fiuficepiftis.
H pPu.s de.quo Irensus in hac epiftola,
erat Apolögeticum adverfus Catholicorum
ahquos, a quibus fidesTheodoriti petebatur .
Hoc etiam, inquit, confiderandum eß , eum
qui accufatur tefies minime dubios produccre
oportere , quos redarguere nec accufatorum
qutfiquam poffit. Et po.ftea: Si cum accufa-
rer, defenfionem fum aggreffus, & tefies in-
du bt tatos adduxi j quid incaffum nos vitu-
perant, qui. horum videre nihil volunt} At
dialogos adverfum hsreticos feriptos .effe
auctor in prsfatione,. immo in toto operis
decurfu de* larat: ubique enim fi non a6Io-
ris partes agit, faltem Doftoris catholici
perfonam gerit. Sic in ipfo limine depingit
quos refutandi in fe provinciam fufeepit .
Pr^rniffis enim exemplis Alexandri ^ra- Praifat.
in , Sem ei & Manetis, qui cum ex genere, Dial, i.
vel eruditione, yel rebus praclare geftis lau-
de dignam claritatem non haberent , impro-
bis fiudits infignes evadere contcndcrunt :
Hoc ipfium, inquit , nonnulli t^ünc faciunt,
qui expetendam vimtis gloriam propter la-
bores, qui illam pracedunt, fugientes , tur-
piffimam & miferrimam fibi famam pepere-
runt ,. Cum enim novorum dogmatum auBo-
res effe cuperent , ex multis feBis impieta-
tem emendicarunt, & h ang pemiciofam hje-
rejtm conflarunt. Ego igitur paucis cum eis
difjerere conabor &c. .
Porro qui in his verbis Eutychianam hs-
refim , lpfumque hsrefiarcham Eutychen
nativis fuis coloribus depiftum non agno-
feit, is non memini? qus de utroque Fla-
yiapus. CP. in gemina, ad Leonem epiftola
Sc in Synodo fua Conftantinopolitana, quid
Leo ipfe , quid Galchedonenfis Synodus feri-
ptis M0 decretifque tradiderint, Trjbus
■ enim. dialogis , ipfifque titulis prscipua
Eutychians hsrefis capita configuntur., ac
ipfa etiam .fepe Eutychis verba referuntur.
Catholica fidei petra, inquit S. Leo, Eu- Epift. *p2.
tychen execratm, qui in Domino Jefiu Ghri- nunc 119.
fio veritatem humana carnis evacuans , ipfum °d Ma»
Verbum in yarnem afferit transformatum, ut *im'
nqfei', nutriri, proficere^ patt, mori Scc.fo-
lius fuerit Deitatis . En paucis verbis defi-
gnatam trium dialogorum .materiam / .quibus
afferit incommutabtlem Verbi perfonam
fibi veram fervi formam inconfiufie adunaf-
fe , ne paffio Chrifti foliu^ > Deitatis. fuiffe
dicatui . Siraihter Synodus Calchedonenfis
in definitione. fidei proferibit Eutychen , &
quicumque dicentes naturäm unam effe ear-
nis & Divinitafis., mutabilem & paffibilem
per confufionem Unigeniti Divinitatem af-
ferebant, ftatuitque unumeumdemque Chri-
ftum, Filium Dominqm in duabus natüris
inconfiufie, immutapiliter, indivife , infiepa-
rabiliter agnoficendum.
Concinit etiam Dialogiftes cum Synodo
Flaviani-, Eraniftce enjm & - Eutychis eadem
prorfus loquela, uterque ex duabus natüris
Z z z z dicit