het westen plaats heeft, en danken hun belangrijkheid hoofdzakelijk aan de door die
6gging verkregen strategische beteekenis. Hetzelfde geldt voor sommigè, meer in het
midden des lands in oasen gelegen steden. Daarom worden Herat, Kandahar, Kabul,
enz. herhaaldelijk sleutels of poorten van Indie genoemd.
I h’ ligging van het land tusschen de Engelsche en de Russische bezittingen in
Azië verleent Afghanistan een eigenaardige staatkundige beteekenis, maar maakte
het tevens tot een land, dat van twee zij den bestookt werd. Hierdoor werd liet grond-
gebied telkens verkleind. Terwijl de Russen er naar streven, den sleutel van Indie
in handen te krijgen, hebben de Engelschen het bëzit eener. sterke verdedigingslinie
van dien kant op het oog. De oorlog van 1878/79 had het verlies der oostelijke
distiicten aan Engeland voor Afghanistan ten gevolge.; in 1884 ondërwierpen de
Turkmenen van Merw zieh aan Rusland. -Zelts bezetten de Russen Serachs, zoodat
het dal der Heriud, waarin Herat, de sleutel van Indie, gelegen is, in Russische
handen dreigde te vallen. Dit gaf aanleiding tot het instellen eener Russisch-Engel-
sche grensepmmissie, 1884-85, welke de grens. voor Afghanistan naar het Russisch
gebied aldus vaststelde, dat zij van Serachs naar het zuiden zou loopen längs dé
Heriud opwaarts tot den Zulfikarpas, en van hier in een boog naar het noordoosten
tot de Amu Darja bij Chodja Salar.
Sedert een halve eeuw traden in Engeland bovenal twee beginselen ten opzichte
van Afghanistan afwisselend op den voorgrond. De eene richting, welke vooral in
Gladstone een voorvechter vond, wenschte de zoogenaamde bUfferstaten in stand te
houden, die tusschen het Britsche en andere groote rijken den ëersten aanval koriden
weërstaan. Afghanistan zou dan to t-e en beschutting tegen aanvallen uit Midden-
Azië kunnen dienen; en .de onafhankelijkheid van dit land bleef gewehseht voor de
Britsche politiek.
Een. andere partij, die Palmérston en Bepconsfield onder haar voorvechters telde,
zag alleeri-in de uitbreiding van de Britsche bezitting deh grondslàg voor de zeker-
heid van het Britsch-Indische Rijk, en dacht daarom ook aan de inlij ving - van
Afghanistan, om daarmede aan Ruslands voortschuiven een grens te stellen. Het
eerste beginsel-, zegevierde in 1881, toen Gladstone tot ontruiming van AfgViari^t.nn
toéstemde en den tegenwoordigen Emir erkende.
Doch het tweede begmsel had -òok van tijd tot tijd gevolg en leidde tot uitbreiding
van het Britsch gebied längs de grens. En toen in 1892 Russische troepen op de
hoogvlakten van Pamir versehenen, om wegens de onzëkerhèid der grenzen alhier
het Pamir-vraagstuk praktisch , op te lossen, meende ook Engeland weder te moeten
optreden. Wei had het Britsche gezag längs de grens rechten verkregen en sedert
1879 Belutschistan onder zijn macht, maar verzekerd was^elie grens niet, Daarom
achtte Britannië het -ndorlig, zieh weder tot Afghanistan in betrekking te stellen.
In . den herfst van 1893 werd door de Britsch-Indische regeering een buitengewoon
gezantsçhap ■ naar den Emir Abdurrahman gezonden, om de grensgeschillen op te-
lossen en Engeland op de grens vastheid te geven. Het grensverdrag van Nov. 1893-
was hiervan h e t geyolg. Hoewel in dit verdrag de. naam Rusland niet genoemd
wordt, blijkt toch uit alles, dat de geheime bedoèling der Britsche politiek hierin
bestond, om den Russischen invloed in Afghanistan, die altijd zeer sterk was, te
bestrijdèn, om het voortdringen van Rusland naar-de grenzen van Britsch-Indië te
beperken, en Afghanistan nader aan zieh te verbinden.
Het grensverdrag van 1893 heeft verschillende gedeelten uit het oosten' van
Afghanistan voor goed aan het Britsche Rijk gehecht. Tschitral en de bergvolken
tusschen de Kunar-rivier en de Indus werdén aan Engeland gebracht, alsmede-
Kaiiristan, en de westelijke voorketên van het Solimangebergté werd de grens. De
Emir verkreeg hierbij verhooging van toeläge uit de Britsche staatskas van 12 tot
18 lacs (1 lac = 100,000 zilverén ropijen,. elke ropij destijds plm. / 0,75), hetuitvoer-
verbod van wapens uit Britsch-Indië werd opgeheven en den Emir w/érd in 1893-94
door H. M. Koningin Victoria het Grootkruis der Bath-orde verleend.
Hoewel door dit verdrag de zelfstandigheid ën afgeslotenheid van Afghanistan
erkend zijn, is het land toch géheel aan de Britsèhè politiek gëbonden geworden,
en is de Britsche invloed er overheerschend.
Door de grensverdragen is het grondgebied, dat vroeger 721,700 K.M2. besloeg, tôt..