de mannen zieh weinig inlaten met haar dienst; daarom treedt dit hemellicht op als
de patrones van het huwelijksleven, nl. dat der vrouw.
Het Maanfeest heeft des nachts plaäts en de Maan wordt op de huisdaken en in
de zalen der voorvaderen vereerd; op altaren worden haar offers gebracht, terwijl op
gongs, trommels en andere instrumenten muziek wordt gemaakt, en de aanhidders
zieh op den grond werpen, zoodat het voorhoofd de aarde raakt. Van de gevels der
DE HEMELTEMPEL TE PEKING.
huizen hangen aan lange stokken lantarens en vlaggen met allerlei opschriften, en
die lantarens branden bijna den geheelen nacht. Vooral de schepen op de rivieren
worden hierbij prächtig versierd. Ook bij dit feest, evenals bij de meeste, wordt
goed gegeten en gedronken.
Elke zonsverduistering geeft aanleiding tot aanbidding der zon door de Chineezen.
Vijf maanden vödr de verduistering wordt op bevel des keizers van ambtswege aan
de bestuurders der provincien, steden en dorpen bekend gemaakt, dat de groote
gebeurtenis te wachten is, met het schriftelijk verzoek „de zon te redden . Die
redding bestaat hierin, dat op den dag der verduistering alle mandarijnen der stad m
zwarte kleeding in het ambtsgebouw van den hoogsten ambtenaar bijeenkomen, en
voor een op de plaats geïmproviseerd altaar plaats nemen, waar de hoogste beambte
wierook brandt. Daarna geeft hij drie trommelslagen, waarop alle aanwezigen neer-
vallen en met het voorhoofd de aarde aanraken. Een aantal lagere ambtenaren slaat
gedurende de geheele verduistering de trommels, tamtams enz. om de hemelsche
honden te verschrikken en hen daardoor te verhinderen, de zon te vershnden. le
midden van dit alles- zingen de priesters voor het altaar gelegenheidsliederen. Ook
op de daken der particulière huizen maken de bewoners een helsch lawaai, om het
onheil af te wenden. Bij de maansverduisteringen geschiedt ongeveer hetzelfde.
In geheel China vindt men slechts één zonnetempel, en wel in Peking. Het is
een kringVormig gebouw, met een koepel overwelfd, en dient den kèizer by bet
zonnefeest tot plaats der aanbidding.
Behalve zon- en maanfëesten worden ook nog feesten ter eere van den vuurgod
Wa-Kwon” gevierd. De hoofdstraten der Zuid-Chineesche steden worden dan met
kroonluchters verlieht, en in zijden kleederen gehulde wasfiguren worden rond-
gedragen in processie. De figuren zijn in groepen samengesteld en vormen voorstel-
lingen uit de Chineesche^geschiedenis. ■ I , , H '
De Chineezen hebben ook vastendagen. De belangnjkste zijn die der zestiende
van de viifde en van de achtste maand, het „samentreffen van hemel en aarde
genoemd. Aan de hoeken der straten wordt met roöde plakkaten de nadering dier
dagen aangekondigd. Ook op de eerste negen dagen van de negende maand wordt
gevast en wel te r eere van de goden, die het „negengesternte” bewonen. Het vnj
laten van gevangen vogels en vissehen op deze dagen geldt als een den goden
welgevallig werk. ■
Het aantal familiefeesten is, : behalve die bij de geboorte van een kind, waarover
wii reeds gesproken hebben, niet talrijk. Het belangrijkste feest is het geboortefeest
vari het familiehoofd; dan worden door de kinderen feestmaaltijden voor hun ouders
aangerjeht.