3aSA?L' I T ? en. keeren eerst in den laten herfst naar hun winterle<rers weer-
om W j l H U1'den :laarente° en 8aan vroeger van de weiden terug naar hun T orp’
te verrichten WInter te verzamelen, graan te malen, en veldarbeid
KURDISCHE DAME IN KLEEDING BUITENSHUIS.
4°rPen> of beter. de wmterlegers der Kurden, liggen in den regel in I
nabijheid eener rivier. Een dergelijk dorp maakt een armoedigen indruk E
wonmgen der Kurden zijn hutten, die eerder aan holen doen denken dan aa
menschelijke yerblijfplaatsen; zij zijn half in den bodem en half boven den grom
bij sommigen heeft het dak zelfs een gelijk niveau met den'bodem. Alleen het blaffe
der honden en de opstijgende rookwolken verraden de nabijheid van menschelijke
W°Die ^hutten liggen verstrooid door elkander in grillige wanorde. De muren dei
hutten ziin van leem gevormd, daarover legt men balken met deknjs, da,t yervot-
o-ens met aarde overdekt wordt, en hiermede is het dak der womng gereed. In het
lebergte worden de hutten van los op elkander gelegde steenen gebouwd. Het dak
behoudt eenige openingen, waardoor het licht kan binnendringen; bij nacht worden
deze in den winter met hooi dichtgestopt, terwijl zij m de zachtere tijden des jaar-
°PDe ginrichting der woningen is hoogst eenvoudig. De hoofdruimte dient tegelijk
voor ontvangstkamer, slaapkamer en voorraadkamer. Bij de welgestelden bestaan
de hutten uit twee of drie kamers; in de eene wonen de vrouwen, in de tweede
de mannen, terwijl de derde kamer voor bewaarplaats dient. Naast het woonhuis
ziet men de stallen voor het v e e : hoomvee en schapen. Längs de wanden der
woonkamer wordt uit steen of leem een kleine verhooging gevormd 1), waarop men
allerlei zaken bergt. Aan den tegenovergestelden muur vmdt men den vuurhaard,
hier als kamine, daar enkel op eenige steenen. Zoodra het vuur wordt aangemaakt,
vervult een dichte rookwolk het geheele vertrek. , , . . .. .
De winter wordt door de Kurden in ledigheid en met nuttelooze babbelary uoorgebracht.
In tegenstelling met de niétsdoende mannen zijn de vrouwen in, dien tijd
iiverig in de weer: zij spinnen, weven, breien en koken.. Een Kurdische vrouw, die
niet kan breien en spinnen, wordt door haar stamgenoöten veracht en knjg t den
biinaam „nasan” d. i. „domkop” . H , , ' ' , I__ , ■
Met ongeduldig verlangen zien de Kurden uit naar de lente; dan breekt voor hen
weer een nieuw leven aan, als zij met hun vee naar de weiden trekken en weer m
de tenten wonen. Aan den vooravond van hun vertrek leggen zij alles gereed en
bii het eerste hanengekraai breken zij op. Elke familie trek t op zichzell. Dan
gaan zij naar de weide van het bergland, en wonen weder m hun geliefde, zwarte
tenten. 1 , ...y - , • „
In den regel kiezen de Kurden het bergland voor hun zomerverbhjf en vestigen
zii hun leger in de nabijheid van een rivier of een bron. Yooral aan de noordelijke
helling der bergen geven zij de voorkeur, omdat daar het gras met zoo _vroeg gee
en dor wordt als aan de zuidelijke helling. De zomertijd is voor de Kurden een
onophoudeliik feest. Vroeg in den morgen, bij het eerste oehtendgrauwen, klinkt
uit het leger reeds de muziek der herdersfluiten, en des avonds bij maneschijn voer_
de jeugd dansen uit, begeleid door de muziek van een- snaarmstrument, „surna
seheeten
Het hoofdbedrijf d'ezer Kurden is de schapenteelt, enkelen bezitten kudden van loOO.
Geiten en rundvee worden minder gehouden, paarden enkel zoovele, als J 100“^
zijn voor het vervoeren van lasten en om te rijden. De levenswyze der Wurden
is hoogst eenvoudig; schier elke. weelde ontberen zij. In den zomer, den hertst
en de lente voeden de Kurden zieh hoofdzakelijk met melkspijzen: zure
kaas en een soort van melkpap. Ondanks.hun voorliefde voor,vleesch hten zij dat
slechts zelden en dan enkel op feestdagen öf te r eere- van een voorhamen-gast. JJat
zij niet meer vleesch eten is een gevolg van hun zuinigheid. Niet-zelden Stelen zij
vee bij hun naburen, om den vleeschkost voor den win te r; Le verknjgen. Als
groenten houden zij van uien en knollen. Drie maaltijden hebben zij per dag, e
hoofdmaaltijd heeft des avonds plaats. Niet zelden komen de buren, als hun een
stuk vee is ontstolen, tijdens den maaltijd binnen de tent, en als daar vleeschkost
ontdekt wordt, vragen zij om de huid van het geslachte,stuk vee te mögen zien,
ten einde hieruit af te leiden, of het dier ook van hen gestolen is. \
Als wapen draagt de Kurde steeds de strijdknods bij zieh, die rijk met metalen
ringen versierd is; dit wapen weten zij, en zelfs de vrouwen, met gröote behendig-
heid te hanteeren. Daarenboven hebben de Kurden als wapens de kromme sabel,
1) Deze verhooKine doet ons denken aan de voetbanken längs den wand, die. men in het Saksiscke
gedeelte van Nederland voor een halve eeuw nog veel vond en waar eveneens allerlei waren
opgeborgen werden. In enkele huizen vindt men ze nog.