54 WONINGEN EN INRICHTING. SLA VEN.
loesianaen aan. Alleen het onderwijs is betrekkelijk goed
en de burgers. J ’
•t M M ! 1 1 W M m dorPen in Hadramaut is niet onaangenaam. Over
t geheel zijn zij luchtig gebouwd en zindelijk. Wel zijn de straten niet geplaveid
f ‘ °?r . he* droge kilmaat en den steenachtigen bodem is dat geen groot bezwaar
Längs °f m het midden van de straten heeft men dikwijls beekjfs voor het “ -
gebruik der wonmgen De steden van eenige beteekenis hebben bolwerken en
poorten, welke laatste des nachts gesloten worden. ooiwernen en
™ \ hn 1Zen W?rden gebouwd van baksteen, die in de zon gedroogd is. In plaats
van kalk, om de steenen te verbinden, gebruikt men vochtige klei. De muren ziin
aan de bmnenzijde meestal met kalk bestreken of gewit Op een grondslae van
steenen opgebouwd hebben de huizen meestal twee ä vier verdiepingen. i f het
midden bevmdt zieh de deur, met arabesken versierd of met ijzeren of koperen
spijkers; een ijzeren klopper dient om zieh aan te melden. Een ging met verschil-
W hnTs v t d l 11 “ V0'0rra'‘dkamei S aa“ beide het huis vindt men een bmnenplaats, waaraanz iJodo“k dleo okpet udkoeonr gI eplaaMtst is Bii de
p ^ / n ! men 00k een doch de “ ” ziedh6
e rDnicrt-eUm!mriJ!f P I j B h 8 1 1 “ ;frabi§’ uiterst eenvoudig. Stoelen vindt men
- ..w ! ! ’ + + P r r ; de vensters vindt men enkele küssen s en de
1 me+ baPilten of matten bedekt. In het midden van het vertrek is een kleine
zeer läge tafel geplaatst op een ronde vloermat, waarbij men gaat eten. Längs de
wanden met kalk gewit, ziet men houten koffers, uit Engelsch-Indie ingevoerd en
i°m lerlei benoodigdheden in te bewaren. De verlichting bii avond
geschiedt met lampen van een zeer eenvoudige constructie. Tegenwoordig brandt
men meest petroleum, doch tot voor kort voomamelijk sesam-olie
De leden van de stammen versieren de wanden der kamers gaarne met wapens
üEiuUrrooppeee^sscnceh ewwijbz^e wordt oPp lh! oog'evne rdpireiPjsm gge svtienldd.t men een badkamer; het baden op
Over t geheel heeft men er weinig huisbedienden. Het eten wordt bereid door
de vrouw en haar dochters, die, al naar de behoeften dit meebrengen, de hulp
mroepen van buren, leden der familie. Wie daartoe rijk genoeg is, laat zieh bedienen
veld gebruikt Vnje dlenden worden bijna uitsluitend op de werkplaats of op het
Het lot der slaven is ook hier zeer dragelijk,-evenals overal in Arabie. De wet
beschouwt hen meer als leden van het gezin dan als eigendom van den meester
bebouwen h e t veTdl^ TOn b e e r- de slave]a der stammen dragen de wapenen en
De slaven in Hadramaut behooren meest tot de Somali’s en Nubiers, maar ziin
voor een groot gedeelte reeds m Hadramaut geboren, en dikwijls zelfs in het huis
waar zij dienen. Zij bhjven meestal bij dezelfde familie, zij en hun kinderen en
veränderen niet van meester dan na diens overlijden. Daarna worden zij verdeeld
onder de erfgenamen, tenzij dezen samen blijven wonen en hun erfenis gemeen-
schappehjk behouden. Regelmatige invoer van slaven heeft niet meer plaats
Djuddah evenwel schijnt nog de groote slavenmarkt te zijn
Z Z! n allen Muzelmannen; als er een heiden- of een Christenslaaf aankomt,
dwingt men dien, tot den Islam over te gaan. Zij huwen onder elkander en bii
voorkeur geschiedt dit tussehen slaven en slavinnen van denzelfden heer. Heeft er
een huwelijk plaats tussehen een slaaf van den eenen en een slavin van een anderen
H lfw o rif1 £ gewo.onte’ dat , de heer der slavin ook den echtgenoot koopt.
E t . " “ . ! ” 1' " “ B ,m n ,ijn 1"*r z M m s i™
De bronnen van bestaun in Hadramaut zijn voor de burgers bovenal handel en
Hp ’ V°°r Bnj stammen, die vaste woonplaatsen hebben, vooral
“W/ “ 7 ° ° r , ®edo®;enen de jacht en de veeteelt. Een eigenaardige
mstelling is die der „makelaars”, die den handel tot stand brengen; elke stam fn
zelfs elke familie heeft in de steden zijn bevoorrechte makelaars, die alleen de ter
markt gebrachte waren verkoopen. Deze makelaars zijn tegelijkertijd de hôteliers voor
hun klanten. Zij vormen een afzonderlijke klasse in de steden ; hun beroep is erfelijk.
Het vervoer in geheel Arabië, waar geen bevaarbare rivieren gevonden worden en
evenmin gebaande wegen voor rijtuigen zijn, geschiedt voornamelijk door lastdieren,
per kameel of ezel. Als men door het gebied van een stam trekt, moet men een
lid van dien stam als geleider medenemen, en deze is borg voor de karavaan, aan
zijn hoede toevertrouwd. Deze personen, „Sayyir” geheeten, nemen ook zelf het
transport wel geheel op zieh. Als de karavaan door het gebied van onderscheidene
stammen trekt, moet zij aan de grens telkens van geleider verwisselen.
Voor de wetenschap wordt niet veel gedaan. Onder de Bedoeienen zijn weinig
personen, die kunnen lezen en schrijven. Met de overige bewoners is het in dit
opzicht beter gesteld en de meesten verstaan deze kunsten wel. Het hoofdleesboek
is voor ieder de Koran, „het boek.” Hun sterrenkundige wetenschap is nog die der
middeleeuwen : de aarde rust voor hen nog in het centrum van het heelal.
De „Sayyid” hebben in Hadramaut veel invloed, zeiden wij. Zij vertegenwoordigen
de religie en het recht en zij beheerschen in die opzichten de openbare meening.
In gezelschappen nemen zij de eereplaats in, zij worden als een hooger staand ras
beschouwd, en een huwelijk van hun kinderen met die uit een andere klasse wordt
als een vernedering aangemerkt. Vele Sayyid worden zelfs bij hun leven als halve
heiligen beschouwd. Zij achten het dan ook hun plicht, den godsdienst trouw in
eere te houden, ën staan in kennis ook boven de meeste anderen..
Het lot der vrouw schijnt in Hadramaut beter te zijn dan in de overige Muzel-
mansche landen. In de eerste plaats heeft verstooting van een vrouw zeiden plaats,
en wie dit zonder geldige reden doet, wordt aan de algemeene verachting prijs
gegeven. Ook heeft de polygamie hier geen vasten wortel geschoten in de zeden
des volks en dientengevolge heeft men hier niet de harems van de Levant. De
vrouw in Hadramaut woont met den man in hetzelfde huis ; alleen blijft zij in haar
kamer, wanneer er bezoek is van vreemden. Bij de Bedoeienen alhier heeft polygamie
in ’t geheel niet plaats.