In fl algemeen kan men zeggen, dal de, schoonvader sterft, zonder ooit de stem van
zijn sehoondochter te hebben g;ehoo,rd.
Wat de reden van dit s^enge v'erbod van spreken zal zijn? Maxime Kovalewski
teo-en denUtpen W ^ ¡ S P der 0ssete" ’ bes<*™wt dit als een tegen den te vrijen sexueelen omgang van de Jeden der familie-gevmoeoerznoscrghsamp aatrege
lerwijl de gehuwde vrouw over ’t geheel gesluierd is, loopt het ongehuwde meisie
» J M H spreekt vrij met ieder en danst gaarne met de jongelieden.
In de Armenische familie is het jonge meisje vrij, terwijl de getrouwde vrouw de
gerespecteerde famihemoeder is. Den familievader wordt een zekere achtino-
S n e-a’ • f fam'liemoedel' is het vöörwerp van de hoogachting en toeoenegenheid
van ledereen; zij is m waarheid de moeder van allen. Aan haar
welizljnn Jar,gelleden de Sebeimen '’an hun hart; zij werkt en zorgt voor aller
v J ° ‘ 1 , ! ’• |Wt ' ijkmVan ,e,en 1 de toestemming der wederzijdsche ouders en
om i die h voldoende- H fl ,JI$ H dat huwt, verlaat haar gemeenschap,
om n r die van haar echtgenoot te treden, waar zij in alles deelt, in vreugde en
verdnet. Daar za1 zij misschien eens de plaats van „mater familias” innemen
De patiiarchale yerhoudmgen bij de Armeniers zijn ongetwiifeld merkwaardio- en
daarom stonden wij hierbij iets langer stil. Toch zal menig lezer die met de
¡ f f f ' ,oudf ’wetf he boeren-beyplking in het oosten van Nederland bekend
is, ot vooral hij, die daar de toestanden van een halve eeuw geleden kende ook bii
van6 oTooteTne6“ f f h8t patrlaf ohal,e kunnen vinden. Dat de vrouw I I huizes
arbeiri le CTO , e n m o r g e n s het land rondgwg, om haar bevelen omtrent den
♦ v - n wa® v?or' 0ok hiep vond of vindt men 2 a 3 geslachten geliiken
fn h e f w r ’rf011! a w°ne“ d> gemeenschappelijk den arbeid verrichtend
en m het bezit deelend. Wel wordt dit tegenwoordig anders, doch sporen er van
X L f f t f f l l V ' t6 StaPhorst Eriezenveen, enz. Wij zijn er van overtuigd, dat,
l I volksIeven . der oude Germanen dieper kon worden doorgedrongen, men
als iete 4 h e e |n hvan vinden, die wij thans bij vreemde volken
alle indef, en bözonders °P™erken. De menschelijke cultuurgeschiedenis heeft in
w m n p i i t e en onder alle volken meer punten van overeenkomst, dan men gewoonlijk
vermoedt en daar zij met overal even ver voortgeschreden is, vindt men verschallende
phasen uit den loop der eeuwen nog geographisch naast elkander.
*
^ De Armeniers in den vreemde blijven, hoe ook versnipperd, toch K een
Dn w a “t vere®nlSd’ f n 4 gevoelen zieh overal vefplicht, een familielid een
land0enoot of de geboorteplaats met raad en daad te helpen. Overal bliift het
e r f T i “ d e..Arme“ i ^ leven, dat zij een afzonderlijke k e rk v o rm en een
afzonderhjk. volk zijn; volk en kerk zijn hun als een polsslag, een gedachte. Daardoor
is het nationale gevoel zoo krachtig, zoo duurzaam en ook zoo gevoelig.' Ziin volk
en zijn geloof zal de Armenier met verzaken. Al is hij in zijn hart niet krijgszuchtio-
1 , i i 1 *‘ni de?- vreemde onderworpen, niet zelden tot kruiperig wordens toe Im
\erloochent dat diep gewortelde beginsel niet. ^ ’
y j j f 1 ¡ ¡ | I B l .dat , het karakter der Armeniers niet zonder vlekken is en veel
bezit dat niet im Europeeschen geest valt, doch hun deugden zijn ook vele. Het
val E.» . nuchter, matig, vlijtig, spaarzaam en bescheiden; in de steden
&L e rsch tP d o o f een ™ hoffelijk gaan fijn gekleed, doch daarbij worden zij
‘ b e tre ff geld f;e verdienen? ¡ g **“ tot b-g z a amheid brengt, waar he?
liepfi f I'V^ ging, etn t ond'erdrukking der Armeniers door de Kurden en de Türken
heeft in den laatsten tijd weer meer de aandacht op deze bevolking o-ericht
Gedeeltehjk was het een geloofsstrijd tegen de Christenen, gedeeltelijk een fassen-
stiij.1 die gevoerd werd tegen een ijverig en bekwaam volk, dat bij den striid om
het bestaan door zijn succes Türken en Kurden overtreft. Er is een roepstem
¡ ¡ ¡ B l l door de Christelijke wereld om hulp te bieden, doch met kalmte heeft men
tot nog toe dien stnjd van verre aanschouwd.
Het is ontegenzeggelijk een feit, dat de Armeniers in den economischen strijd veel
op de , Türken vóór hebben eh hun afgunst hebben gewekt. Ook voòr de besohaying
van Klein-Azie hebben de Armeniers groote beteekenis. Zij zijn de baanbrekers
voor de west-Europeesche inzichten in Klein-Azie; de zonen der Armeniers, waarvan
velen aan de west-Europeesche universiteiten studeeren, zijn de bemiddelaars, om
het riik van de Porte in Azie met nieuw leven te bezielen.
De Armeniers toch zijn voi energie, voi wetenschappelijken zin, voi lietde voor
geestelijken arbeid. Waar zieh eenige Armeniers nederzetten, verrijzen spoedig een
ARMENISCHE WEEZEN UIT ERZERUM.
school en een kerk, en verschijnt weldra een courant. Geen ander volk heeft m den
vreemde zoovele middelpunten van nationaal leven gevormd als de Armeniers.
De Armeniers bezitten eigen hoogescholen in Etschmiadzin, Tiflis, Konstantinopel,
Smyrna, Jeruzalem, Weenen, Parijs, Moskou, Petersburg, Venetie en elders. Vooral
Moskou is in Europa een middelpunt van Armenische wetenschap. Het beste, dat
in het Turksche Rijk geschreven wordt, vloeit uit de pennen van Armeniers, die als
Journalisten groote bekwaamheid hebben. Evenwel is de wetenschappelijke zin der