326 CEREMONIEN BIJ DE HERDENKING ALLER AFGESTORVENEN.
kosten daarvan worden door inschrijvingen gedekt. Een groote houten Steiger, wel
iets gelijkende op een reusachtige Vierkante tafel van aanmerkelijke lengte, „Stellage
voor de verlatenen” geheeten, wordt opgeslagen voor het plein, en naarmate de
avond meer en meer daalt, opgevuld met offerspijzen van allerlei aard. Vlaggen,
wimpels, fakkels en lantaarns versieren het gevaarte. Pyramidale Stapels, bestaande
uit keur van lekkernijen en eetwaren, zijn bovenop en rondom het getimmerte
geplaatst, doch nog grooter zijn de pyramiden, uit zakken van ongekookte rijst opge-
bouwd. Al die Stapels worden zoo prächtig.mogelijk versierd met bloemen en klatergoud.
In den loop van den middag vangt reeds de drukte bij den tempel aan. Een papieren
pop wordt in het midden van de offerspijzen boven op het getimmerte geplaatst, en
de hoofdlieden van den tempel openen het feest door neer te knielen en het hoofd
eenige malen tegen den grond te slaan. Dit dient, om den afgod, dien de pop zal
voorstellen, eerbied te betuigen, maar tevens, om hem uit te noodigen, de hongerige
geesten te bedwingen. Die afgod speelt bij dit feest een groote rol. Hij is het, die
de schimmen in de gelegenheid stelt, de hei te verlaten, en hen buitendien nog' tot
den maaltijd samenroept, zorg dragend, dat ieder zijn behoorlijk deel ontvangt.
Bij die pleehtigheid vindt. men ook nog verder een groot aantal papieren namaaksels
van voorwerpen van allerlei aard, die den schimmen van nut kunnen zijn en die
later verbrand worden. Terwijl nu in het verloop van den avond tot amusement
zoowel van goden als van schimmen en menschen treur- en blijspelen in de nabijheid
van den tempel worden opgevoerd, begeven vrome lieden zieh naar den schitterend
met lantaarns en kaarsen verlichten tempel, om wierook te offeren en voor de zielen
FEEST VAN HET ZEVENGESTERNTE. GOD VAN DEN RIJKDOM. 327
der afgestorvenen te knielen. Men begint echter met wierook te branden en zieh in
het stof te werpen voor den afgod, aan wien de tempel gewijd is.
Zoodra de priesters op het feestterrein zijn aangekomen, ontsteken zij wierook op
het altaar van den tempelgod en voor Jama en zijn trawanten. Vervolgens trekken
zij met afgemeten tred naar een tribune, tegenover de groote offerstellage, waar zij
plaats nemen om een tafel, waarop kandelaars, kaarsen, wierook enz. zijn klaargezet.
Terwijl nu de muziek zieh met slechts enkele tusschenpoozen van rust bijna onop-
houdeliik doet hooren, prevelen of zingen de priesters hun wonderdoende „Tantra s
of tooverformulieren, die ten doel hebben, de offerspijzen en papieren voorwerpen tot
het oneindige te vermeerderen. Zij zeggen hun gebeden op, tot bespoediging van de
verlossing der zielen ; zij prevelen op zangerigen toon litanieën tot verbiddmg van
het geheele leger van Buddha’s en richten zieh in de eerste plaats tot de patrones
van Buddha Sakyamoeni’s kerk op aarde, Kwan Jin, wier hoofdbeginsel steedsis
geweest,: de zielen uit de hei te verlossen. Nog een lange reeks van gebeden volgt,
en als de priester eenige geldstukken opneemt, welke tot in het oneindige ver-
meerderd zouden zijn, en die onder de schimmen werpt, hoewel enkele bedelaars
ze opvangen, stijgt er een jubelkreet op. , ..
Vervolgens worden de papieren voorwerpen in brand gestoken, de omstanders vallen
de - offerspijzen aan, waarvan ieder een ruim deel tracht te bekomen, en spoedig
daarna is het feest geëindigd. . , .
In dien tijd valt ook het feest van het Zevengesternte, dat de Chineezen voor een
godin houden. De zeven sterren van den Grooten Beèr zijn besehermgoden van het
borduurwerk, en worden derhalve door dames, vooral door ongëhuwde, aangebeden,
die geborduurde zijden kleederen en schoenen aanbieden. Deze offergaven worden
des avonds, als het feest gevierd wordt, in een sehitterend verlichte kamer op een
tafel tentoongesteld. Zangers en zangeressen, en ook de priesters, helfen dien avond
lofzangen op het Zevengesternte aan, en verschillende ceremonien hebben hierbij
nog plaats.
Als de zomer voorbij is en de producten der velden zijn binnengehaald, wordt
de liefdevolle Aardgodin met een offer van dankbaarheid herdaCht, en het volk geett
zieh over aan ontspanning en vermaak. Weer wordt aangevangen met het aanrichten
der offertaféls binnenshuis, waarop vleeschspijzen, koekjes, suikergoed en wijn voor
den tabernakel van den God van het Land of van den Rijkdom worden klaargezet,
die voor zoo ontelbaar vele gezinnen de huisgod is. Tooneelvoorstellingen behooren
verder tot: de vermakelijkheden van den dag. -
Sedert overoude tÿden werd in het midden van den herfst ook een feestdag aan
de Maan gewijd. Jaarlijks werd een groote offerande aan de Zon gebracht,, in het
midden van- de lente en wel in het oosten bij het aanbreken van den dag. Doch aan
de Maan, die in het westen herboren wordt (na nieuwe maan wordt de maam des
avonds aan den westelijken hemel het eerst zichtbaar) werd bijgevolg de westehjke
hemelstreek gewijd, tegenover het oosten, en ook in het tegengestelde jaargetijde.
Daardoor valt hfet Maanfeest in den herfst, thans op den vijftienden dag van de
achtste maand, als de Maan vol is en in haar volle glorie den geheelen nacht aan
den hemel schijnt. In den laten avond, ja, niet zelden eerst tegen middernacht,
begeven de vrouwen en kinderen zieh naar de tafel, die, met allerhande offerwaren,
maar voornamelijk met vruchten van het herfstseizoen, suikerriet en andere grond-
producten beladen, in de deur is klaargezet.' Zij branden er wierook, offerpapier en
kaarsen, knielen neer op den grond en ontsteken klappers tot besluit, alles te r eere
van de Maangodin, die als vertegenwoordigster van het vrouwelijk beginsel in de
natuur voornamelijk op de hulde der vrouwen aanspraak maakt. De Maan toch rs
de koningin des hemels, waarvan haar echtgenoot, de Zon, koning is, en daarom
tre ed t zij niet alleen op als het zinnebeeid der Keizerin, maar van de vrouw in het
algemeen. En nadat het denkbeeid der bevruchting van de Maan door haar echtgenoot,
, de Zonnegod, was vastgesteld in de mythologie des volks, kon het wel niet
anders, of de Maan moest de patrones der vrouwelijke sekse worden en het zinne-
beeld des huwelijks. Daarom vereeren te Emoy vooral de meisjes de Maan, terwijl