239 à y y eXiaç àyyeXiaçôpoç 240
Bekker. : ‘H SiirXi), Sri ZyjvoSoto? ypacpei Jijs ¿vex’
¿yyeXtijs. 05 Xeyei 81 auv^Ow? ■fifxtv, x% aifa dyyeX(a$
X«piv, ¿XX’ ayyeX(i]<; avxl xou ¿yyeXo<;. A t Eust. p. 4o 5,
1. 12 : tfEvex’ ayyeXlijs xi); xaxa x^v cEXfvi)v. Coray
ad h. v. p. 41 •' «AyyeXiiis • ¿vxl xou vAyyeXo?. B. ’Iw-
vix^v apuevixijv euOeiav, avxl xoiu Ay/eXta? (6) ¿TreXaSev
8 rpaapaxixi? x^v 6r)Xux^v yevix-ijv, AyysXixi? (x7)c a y -
yeXia?), auvaicxfov x5j pexo^vj, tv’ $ x5 ’AyyeX{i)<; <jeu
efvsxa, IXXstimxws etpvjtji&vov, avxt xou ivexa x5j? itepl
gov ayyeXiag* oTov iuxi x l euvoia xi) <nj, avxl xou,
xij repos c l euvoia.» ] Hesych. AyyeXta? • areayye-
Xia? * ( Od. B , 9 2 .) 2 i)ji.aivei Si ’AyyeXiijv auxSv xSv
ofyysXov. « S c r ib o , AyyeXii]?, II. 0 , (6 4 0 ) : ([ — 8?
[Korepeui;] EupuaOrjos avaxxo? ] ’AyyeXiijs ofyvecxe [pirj
HpaxXijeli)].» Heins. [Schol. Venet. A ad II. 0 , 640,
p. 43a B e k k e r .: ‘H 8iicXi) reepiecrxiyjiivi], Sxt ZijvoSoxo?
ypaipet ’AyyeXiijv yivexai Si x i Otyveaxe xpeji.ap.evov. K a l
vuv Si ¿yyeXiijs avxl xou ayyeXo?.] « Cfr. 11. F, 206, ubi
S c h o l.: AyyeXiijs * ayyeXo?, repeffoeuxiis. ’ lie? *#j SiaXexxo?.
E d . Hag. pro ayyeXtijv ha bet ayy eXirj. Sed ayyeXiijv
rectius se rva ve ris , casu qua rto, saepe apud Poetam
obvio, u t II. A, 384* * Albert. E t sic alibi ipse Hesych..:
AyyeXirjv* ayyeXov. Id em : AyyeXirj?" ayyeXoq,
xal ayysXia, « quando sc., inquit Albert., ayyeXiv)? est
in casu secundo.» A n g l. [II. N, 25a : THe xeu ayye-
Xiijs jxex’ eji.’ rjXuOe?; ubi Schol. Venet. A , p. 363
B e k k .: avxl xou ayyeXo?.] [Heyn. Horn. 4> 491? 6 27 ;
6, 14 7 , 4 1 3 ; 7, 106. Wessel. Diss. Herod, p. 148.
Wolf. Prolegom. ad Horn. 2 13. Sceuef.] Hesiod.
Theog. 780 : naupa Si 0 auji.avxo? 0uy4xi)p reoSa? wxea
Iptq AyyeXii)«; rewXelxat ¿it’ eupea vwxa 0aX<£a<ji]s, ubi
ayyeXiijs a quibusdam exponitur Nuntia. Sed haec
terminatio foeminino generi convenire posse non
videtur. Quare videndum an non potius subaudicn-
dum sit ¿vexa, aut legendum ayyeXiijs pro ayyeXiai?.
In quibusdam Codd. legitur ayyeXii). [S ic Trine. R.
S. et Cod. Medic, ap. Gaisford., at Cod. Emm. aye-
Xirjv. Versus hos delet Heyn. sed vide Wolf, apud
Gaisf. Vide Maitbn in Lex. Gr. prosod.] [ed. 18 24 ,
p. 6 , a , in nota 1 ad vocem nihili ¿yyeXio?, quam
adi infra, masculinum ayyeXt^q e t ayyeXi^jv respuen-
tem , itemque Passow. in Lex. s. v. ayyeXta. Schol.
ad h. Hesiodi v. p. 5 3 1 , 1. 22 ed. Gaisf. L ip s .: nej/.-
reexai Si Ipiq) 6re8 xou Ati; ayyeXo? xvj<; xou xSojxou
cucxaoecoq. Idem ait Joann. Diacon., Allegor. in Hes.
T h . , p. 594 , 1. 19 c<L cit. — « P ro ayyeXiij? rewX.
emend. Guietus ¿yyeXii), ad quod supplet auv. Sed
nihil opus e s t; et si quid esset mutandum, praefer-
rem equidem ayyeXiijv, utHom. loquitur, II. A, 140.
Po te rit vero ad genitivum intelligi ivexa, quemad-
modum itidem Horn. II. N, 252.» F. A. Wolf. p. 125.
Heyn. ibid. p. i 56 : «ayyeXiijs sc. ¿vexa • nec mutandum
in ¿yyeXti).» Area CPI. ayyeXti] pro b a t, s. v.
’AyyeXtaq, scribens : Eupijxoti xal 0i)Xux. iiriOexov, ’Ay-
yeXia, wq xal xajxia, dxS xou xajxiaq. ‘HcioS. 0 eoy. ...
ayyeXiv).,.. avxl xou ’AyyeXia ’Iwvix.]
= Hue omnino faciunt quae observat G. Hermann.
D e ellipsi et pleonasmo, p. 159 et 16 0 , Opuscul.
t. 1 , p. 190 et 191 : « Quum Grammatici quidam
nomen ¿yyeXiijq apud Homerum masculini generis
esse, eumque, qui nuntius mitteretur, significare ere- d
didissent, impugnare hanc opinionem aggressus est
Hermannus Tollius in secundo excursu ad Apollonii
Lexicon Homericum , p. 735-738, (quem A n g li ad
verbum totum descripserant.) Qui (Tollius ), quum
recte sane non aliud nomen, quam femininum ayye-
Xirj agnoscat, mire tamen fallitur in usu ejus nominis
expediendo. A c primus, quo u titur, poetae locus
est II. A , 384 : yEvO’ aux’ ayyeXov iirl TuSt) axetXav
’A^aioi. Ubi cum Eustathio (p . 48 6 , i 3 ) verba sic
ju n g i t : TuSr) ¿n ayyeXtriv <rxeiXav. Quod ut fieri pos-
sft per linguae leges, non est tamen ob versum faciendum,
qui sic in duas aequales p a rtes , magno
cum suavitatis numerorum dispendio, divideretur.
Quidni vero hoc dicere poetam putemus, TuSvj dy-
yeXi7)v i7reoxeiXav? Deinde II. T , 2o5 : vHStj v&p xal
oeupS irox’ ‘jjXuOe Sloq ’OSuaueuq 2 eu ¿vex’ dyyeXirjq, <x5v
¿pYji'cpiXti) MeveXdai. Hie vero iterum cum Eustathio
(p. 4o5, 12) sic verba construit: tfEvexa ¿yyeXfajq ceu.
II. N, 2 5 2 : ¡Hi xeu ¿yyeXivjq pex’ ¿¡a y^XuOeq; cum Scho-
A liasta quodam (Venetiano B. et L. [Lipsiensi] an 1
Bekker.) icepl omissum puta t; et etq cum Eustiik
(p. 8 3 6 , 29 et 3 5 ), II. A , 140 : "Oq itox’ Ivi Tpów°
àyopîj MevéXaov avioyev ’AyyeXlyiv IXQovxa c5v ¿vxü,V
’OSu<rî|t auôi xaxaxxeïvai. Alium Homeri locum, I] q'
639 : *0 q Eupuaôîjoç dvaxxoq ’AYYeXirjç ol^veaxe V ’
'HpaxXïjeiri, prorsus præteriit. E x Hesiodi Theoe
780 autem hoc protulit exemplum : naupa SI
jxavxoq ÔuydxTjp, 7ro'Saq à x la '’’lotq, ’AyveX^q TcouXeixai
lie’ supéa vwxa OaXdtaawjq, ôieiedx Ipiq xal veïxoq èv ¿0«-
vaxotffiv ¿prjxai • quod aut emendatione, aut ellin«
praepositionis indigere d ic it A t neque hoc in loco
neque in caeteris aut de ellipsi aut de emendatione
cogitandum. Nam u t alibi apud poetam est î
685v IXOejAevat, ita cum accusativo dicitur ¿-LJ
XCvjv Ip^eaOai, confusione quadam diversarum lo-
cutionum, quarum una est ¿pyeaOat, altera àyyeXi^
(pépeiv, quod fit profìciscendo. Eodem modo Germani
aicunt Botschaft gehen. [Quod probant Thiersch. Gr
gr. § 268, 2, a, p. 463 ed. tert. et Passow. Lex. s. y
B ¿ßpaOat, 2, A.] Jam quum recte dicatur ¿ yY ^ ^ ÇÉ-
peiv, omisso x l, i. e. , Aliquid nuncii ferre, coeptiun
est etiam dyyeXlYis ep^eaôat dici, admixta alia locu-
tione, epxsffÔau » Quin que istos Homeri locos II. \
206; N , 252; 0 , 6 40 , ubi àyyeXfaiç.est, et A, 884*
A, 140, ubi ayyeXov, una cum Hes. Th. versu dénué
examinavit fuse docteque Buttmann. Lexilog. t. 2
p. 202-209. Quum ipse confessus esset ¿pyopat, oivvS
ayyeXinq (genit.) et ¿pxojxat àyyeXhjv, liciaxeXXw et dr
yeXinv ( accus. ) græce bene dici potuisse, et, quippe
quod obliquus casus quilibet p er se ipsum nomen
sit quod praepositionis notionem in se complectatur
minime cogitandum esse de ellipsi præpositionunl
¿vexa, nepl u bi genitivus, eìq ubi accusativus, § 4
miratur tamen § 5, p. 206, Zenodoto unico. excepto
Alexandrinos grammaticos omnes, traditione antiqua
ductos, repudiata explicatione feminina cum præpo-
sitionis omissione, ad suppositionem formæ mascu-
linæ dyyeXiriq nomina t. et ¿yyeXli)v accus, m. confu-
gis se, eamque, quippe traditione illa antiquissima
G stabilitam, § 7, præfert; addit tamen § 8, si sumamus,
in lingua antiquiore.et!X0eïv ayyeXiyiq (genit. f.) etàyye-
Xiijv (accus, f.) usurpata fuisse et in ore rhapsodorum
ambigue fluctuasse, facile jam temporibus antiquis-
simis, in uno alterove locorum illorum, ubi con-
structio durior esset, substantivi masc. ô ayyeXir,q
suppositionem oriri potuisse. Explicatione hacaucto-
ritate Aris tarchi, u t v id e tu r , comprobata, nil esse I
quod miremur, posito ilio nominativo -ijq et accus,
-yjy, omnes illos locos ad congruentiam, quam hodie
observamus, esse redactos, etiamque formam % -
Xiij ad exemplum vocis xapfo], in Hes. Th. acceptam
esse, Zenodoti igitur lectionem ayyeXiyjv, II. 0 , 640,
a fluctuante traditione servatam ab illoque grammatico
defensam esse. Quæ autem observari possint de
eo quod plusve minusve sit naturale, simplex in istis
structuris, hæc ad normam rationis plusve minusve
improbabilis, si totam rem spectemus, omnino esse
exigenda. S in n e r .
* ’AyyeXiamopew, F. ifato, Tabellarius sum, Nuntio.
Schol. ad Æschyli Prom. 966 : Toux’ ¿<rri, xpei<m
^yoûjxai xou Xaxpeuetv xal ¿yyeXiacpopetv xû Ait wq oh,
xè icpooYjXôjoOai x5) 7clxpa xaôxv), xal 7rdtoxeiv xaxioç. k
seq. Scliolio est Kpeîoaov ^yoîîjxat xou irpooijXwoOai ^
x? Tréxoa, icap’ 6 (leg. irap’ 8, v. Bast, ad Greg. Cor.
p. 102) ¿yyeXtocpffpov eïvai pe xou Aidç. Ubi nota ¿y
yeXiocpdpov pro ¿yyeXiaçpdpov, sed , quum ¿yyeXiatpopsi»
p ræivit, vel hoc in ¿yyeXiocpopeîv, v el illud in ¿yyeXia-
çdçov forte mutandum videtur.
’AyyeXtaqaipoq, [Ion. àyyeXincpdpoq,] 8, ^ Nuntius,
Tabellarius, ad verbum Nuntiorum lator. Politian.
ajp. Herodian. Tabellarios v e r tit, 3 , ( 5 , 12 ): '^
S ouv açpixovxo oî xou 2 eê-qpou ayyeXtaodpot, xdé xe yp«!*'
paxa 8v)jAoa(a ¿iroSdvxeç, fflovv x. x. A. Exponitur à f
yeXiaqxipoç, Qui est a nuntiis, et Qui est a respond
s , ap. Herodotum, qui xuXwpàv et ¿yysXtacpdpov con*
ju n g it , [ 3 , 118 : ‘0 81 7cuXoupàç xal 8 ¿yyeXiijipIpoî °“
ireptoipeov• 4» 7 1 : T8v olvoj^dov, xal jidyeipov, xal
xdjniv, xal Swixovov, xal ¿yyeXiïjcpdpov ] et alibi, (*»
120 : ) Aopucpopouq, xal Oupcopohq, xal, ¿yYeXni^P01^
àyyeXtacpopoç àyyeXtxrj 242
j rWessel. Diss. Herod. p. 148; ad Herod. [I. 3, c. 126]
I ü 261 ; P - W È P* 539 »Charit- 34o, [406.] S c h æ f . j
1 Aristot. autem de Mundo (p . 223, ed. Kapp.) [p. 17,
1 8 Sylb.] quinque simul p o su it, Hji.epo8pop.ot xe xal
ffxoitoi, xal ¿YYeXta<p^pot, xal couXaxeç, <ppuxxo>piwv xe liro-
~ . r(< pifuntii, qui de omnibus rebus e vestigio regem
■faciebant certiorem. ïh em is io d .E p . 14,6 ,» [p. 73,1 .8
iSchoettg.] Kapp.] Synes. in Epist. [ i 33 ( i 3a) Petav.]
y Olympium, [p . i 9;4 . I- ” ed .Vin d., p. 2 6 9 , A ,
iPetav.] : OuSelç paotXétoç ayyeXtatpo'po; 8i)u.ooiav Ïttko'j
idaetêwv eÇetoi xîjç ir8Xewç, q> ^ xà wp8ç xijv oi)v Xoyto-
lcî]xa jxlpoç Y‘veTal T0^ xaT°7Clv <popriou. Ubi observat
iBudæus paoiXéwç ¿YY6^ia(P0,P0V ^ici Tabellarium re-
[cium, qui publico utitur vehiculo v el equo. Ponitur
^etiam àyYeXtacpdpoç, inquit idem Bud., pro Admissio-
inali, qui et eîoayyeXeuç ab Herod. vocatur. Stator
¡etiam dici potest, ut ^ji.epoSp8ji.oç. Vide EloayyeXeiç.
j[ Lucian. Pro imag. 1 6 , t. 2 , p. 494 : ’AXX eï jxot
Lotoutoç àyyeXtatpo'poç yévoto irpoç aux-qv, oloç irap’ èxel-
Uç Ttpoç pie yeyévi)oat, xoXja^ou ¿vap^tyat xhv xuêov.
i£t De sacrif. 8 , t. 1, p. 532 : ’Eoiovxtov 81, icpSxov
fjièv oîxouotv ai ci2p a r icuXwpouot yap’ liretxa 81, fj vIptç,
jxat 8 ‘Epj/.îiç, 8vxeç &mripexat, xal ayyeXiacpopot xou Atoç.
[G. Wakef. consuli ju b et Plutarchum, apud quem
Ivox legitur in Lacon. Apophth. t. 6 , p. 828 [p . 883,
|l. 3 Wytt.J : 0 éfi.toxéaç irpoeîire ji.lv AewvlSr) xw J3a—
wiXet Tvjv yevï)ffojAévi)V dirtoXetav icepl 0 epji.oiruXaç auxou
te xal xwv ouoxpaxeuoji.evo>v auxôi, ji,avxtç wv • airoireji.-
ptoaevoç 81 uirl xou Aeam8ou elç x^v Aaxe8atji.ova irpo-
toaoei to u airayYeiXat xlc auji.êqcro'ji.eva, xatç 8’ aAr,Oeiaiç,
ïfva ji.i| irapairoAiixat, oux ^vlo^exo, aAA’ etice- Maj(ï)T^ç
préjjwpéiiv, oux ayyeXtacp^poç • et De Herodoti malign.
t. 9, p. 437 : ’Ev-8è 0 epii.oit8Xaiç (8 AewvlSaç) ji.exà
xuxXwotv 880 xwv airô yevouç uire^eXéo0at powXoji.evoç)
Eirt<TToXi)v l8i8ou éxépw (fort. Oaxéptp, [Wytt. cum] Keisk.,
Etal éirejjtirev • 8 8’ oux ISéÇaxo, <pqoaç jAex’ ¿py^ç • Maya-
bdç toi, oux àyyeXtatpdpoç eiirdjxav. Eustath. ad 11. 0 ,
tp. 1011, 1 : ’Ex 81 xou 0(2.7)ptxou toutou xoirou, (A y -
weXiï)V Tivdt xot yat^o^e xuavoyatxa ’HX0ov Seüpo tpépouoa,
pcapal Atoç alytd^oto,) xi)v àyyeXtatpopov oî uoxepov cu-
we'GevTO. In animo forte Luciani h abc bat locum supra
Icitatum, in quo Tpiç appellatur ayyeXtaqiopoç xoî*
sAuiç. Labbæi Glossæ : AyyeXtaoeopoç • Famiger. 0 .
|Etym. 7, 38 : ’AyyeXtoccpopov • icpeooeuTqv. Hesych.'Suid.
fet 2uvay. XéÇ. xp’ io'. in Bekk. Anecd. G r. 1 . 1, p. 325 :
! Ayyektatpopoç • icpeaêeuxqç. Dicitur E t AyyeXtoçopoç ap.
uonar. p. 22 : AyyeXtocpopoç • 8 irpéuêuç y) 8 ex 8ta8oj(7jç
wpaji,|iaToqi(ipoç. « Sic ap. Persas : iidem ayyapot. » T itt-
pann.] ■
[ || [« Inter ea, quæ 0 in a vertunt, usitatissimum est
«YYeXiacpdpoç, lonicum ¿yyeXir)<po'poç. Locis ab H. Steph.
jcitatis adde Herod. (supra laud.) 1 , i 20 ; ü io Cass.
’ [ Ï5,] p. i 323 : (Aid xà iroXXà aùxw, xwv ayyeXta-
[<popiùv ^atpaç ^youji-évouç, irpèç xàç ¿vooiouç îroXuirpayji.o-
pva^u7C7)pex7)aaf) et [39,] p. i 346 : (<û ç xal <TTpaxiwx7)ç
FfiÇTtov ¿yyeXiacpdpwv wv.) Niceph. Greg. Hist. i 5, 8 ,
i4o7> B , [d e Anna impératrice : uëpeot irX5veiv xohç
ô Jx^ euev tou xel^ouç.] Priscus Khet. Exc. Legg.
33> D; 49, A ; Justin. Hist. [Exc . Legg.] p. 15 9 ,
D; Synes. Epist. i 32, 269, A, [ jam ab HSt. laud.];
ï esych. in 2xuxdX7), ( 2 xuxdtXi] Aaxwvtx^ • litl xwv
f YYe^l«<popwv xdaaexat, x. x. X.) quæ mihi persuadent,
p n qM m aliter dictum fuisse. » Lobeck. Obss. ined.
pn Phrynichi Ecl. Effugit ergo v ir i docti diligen-
f ïam Zonaræ locus supra citatus, in quo reperitur
•niY.) °[^ P0|’. , Adde Schol. àd Æschyli Prom. 9 7 1 ,
r\ ° v * dyyeXtatpopéw citatum. Addit hæc Lobeck.
[dp ryn- 44 : « Hujus formæ ayyeXiacpdpoç duo-
1 ecim exempla produxeram, quæ docti Britanni in
In ?Saurum suum retulerunt, additis totidem aliis,
ton* US e^ ° n ovum> si lib ere t, cumulum adjicere
ifuitSem' net sentcntia, ab iis , quibus sermo curæ
;Zo * nuniIuam. aIitei* dictum fuisse , neque me movet
exis?raS ’ • Pr °ductuq, homo sine censu et
tan. *matl? ne’ flui si dyyeXtocpdpoç scripsit (quod in
Dram Utr.lus^ue Bteræ similitudine ambiguum est),
letntiî!fatlCOj Um morem servavit sæpe proprias et
resii«o-f S • -e^ usu ainissas vocabulorum formas
Lohprir” ntlUm’ '® .^ eterum notanda est hic ejusdem
Tt>BU Se,rtentia Bujusmodi nominum compo-
Mno- Græc. TOM. I , FASC. I.
A sitione : — « Apollon. Dysc. nepl ’Eirt^87)ji.(jtTo>v ap.
Bast. Ep. Crit. p. 16 , ( in Bekk. Aneca. G r. t. 2 ,
p. 602) : Ëoti irplç xotixo epavat, wç irXefcxy) (xexdOefflç
wxi xou 0 eîç xo 7) jeaxa t7)v ’làSa otaXexTov, o5 ja^v
¿XXa xal xaxlt xà xoivlv ¿0oç g irapà x^jv ßdtXavov ßaXa-
VTjcpopoç • irapà xà xdtXaOoç xaXa0oirot5ç , àXXà xal xa-
Aa0i)cpdpoç * irapà x l IXaq»oç IXacpdxxovoç ( scr. IXatpo-
xxovoç, significatione a c tiva, sic iraxpoxxdvoç, Patris
interfector, sed iraxpoxxovoç, A pâtre interfectus. »
Bast, in Append, p. 4 ; IXacpoxxovoç ed id it . B e k k .) ,
aXXà xal IXaoeijëoAoç • (jxetpavoiroiàç, àXXà xal cxe<pavi)cpo-
poç...^ Iwveç 8e xal xobç 8pxioxoji.ouç 8pxt7)cpopou<; [scr. 6p-
xi7]xdji.ouç, quod v., et dele 6pxt7)cpopouç, coll. Lobeck. ad
Phryn. p. 6 5 6 , cum nota f f ] <pa<jl, xal xohç aîjÀo-
iroxaç,ai[i.7)itoxaç. — Hæc exempla manifestum faciunt
primum h o c , quod per sè incurrit oculis, veteres
in hoe toto genere nihil ultra quæsivisse, quam ut
ingratum brévium syllabarum concursum effugerent;
deinde illud docent, hanc artificialem rationem non
tam metri causa inveVitam, quam a natura ipsa in-
B choatam esse, orationem ita modulante, ut longa
cum brevibus temperaret. Quid enirn nomen xwv
*EXa<pi)ëoX(wv et mensis Elaphebolionis cum poesi
commune habérepotest?» [Lobeck. ad Phryn. p. 65o.]
’AyyeXieta, aç, •#), poetice, Nuntia. Orph. in Hymno
Auroræ, p. 126 [Hymn. 78, al. 77, v. 3] : ’AyyeXieia
0eoïï Tixavoç àyvou jxeyàXoio, [ubi nunc melius :] [ ’Ay-
yeXieta Oeôîî jxeyàXou Tfrqvoç àyauoî».] [ -u u -o ]
* AyyeX(Çoji.ai, Nuntio. S ic Lex. H ed e rico -Er-
nestfnum, nescimus qua auctoritatc, tradit.
= Hedericus Pinzgeri vocabulum non habet; Area
CPI., nulla tamen auctoritate, habet: AyyeXiÇoji.ai, àv -•
xl xoî) ’AyvéXXw lIot7)x.
* ÂyyeXi7)T7)ç, [Angélus, Gènius]. Jo. Géométræ Hymn.
2, 1 9 :.(Xatpoiç ÎHjmro'Xoiç xoivijv 888v ¿yyeXi^xaiç Aei-
Saaa x^)v %Oovioiç eô^api xpiéoji.ev7)v,) [i. e., int. Morell.,
S a lv e , V irgo, novum quæ clivum mentibus altis
Ostendisti, uni tritum hominum generi]; 3, 37: (Xaïpe
iroXov yOovlj iroxjjup ^w^v, ¿yyeXt^xatç MiÇaua xohç j^Oo-
C vtouç, oôpaviou; ^0oviotç, Salve quæ coelumque solo,
vitamque neci das, Cælorum miscens numina terri-
colis;) et 4 » 2.5 : (Xaïp’ àiroxepirojiivi) <|;u^(ipirayaç ayys-i
Xtqxaç, [ubi F. Morell. emendans Xaïp’ àiroxpaitopievT)
vertit :] Gaude quæ Genios animarum disiieis hos tes.)
- 1
AyyeXtTicpo'poi;, Ion. pro ayyeXia^o'poç, quod vid.
’AyysAixi), îjç, -ij, Saltatio quædam, quæ inter pocula
exercebatur. Hesych. : ’AyyeXÎT)* op^Tjaiç xtç irapotvioç.
[«Angelica iràpoivoç Hesych. est ayyeXii) irapolvioç. » Ca-
saub. ad Athen. 14, p. 629, E, ubi hæc leguntur verba :
Ilapà 81 Xupaxouaiotç xal J'ixwvlaç Apxlji.t8oç 8py7)(i(ç xiç
laxiv ÎStoç xal aüAijcrtç • qv 8e xtç xal ’Iwvixi) ¿pj^Tjffiç irapoi-
vioç* xalx^v ¿yyeXix^v 817tàpoivov f)xpiëouv ¿p^Tjciv. « De-
sunt præscripta verba in Epit. In édita vero scriptura
nil mutât Cod. A. Pro itapoivov tamen malebam irapoi-
viov,ut ap. Hesych. utque ap. Nostrum proxime ante
legeba tur, 8pyi)<nç irapoîvtoç. Cur autem ap. Pollue.
4, i o 3 : (To 81 ’Iwvixov 5Apxeji.i8i wp^ouvxo XixeXtwxai
[i-àXiGxa * xo 8s ayyeXixov Ijaijaeixo tr^ji-axa ayyeXwv, ubi
D Cod. P. ap. Seber. ayyeXxixov), pro olim edito xà ita-
payyeXtxov (ayyeXixov), præter librorum, quod sciam,
auctoritatem,' xo irapayyeXxtxov (àyyeXxixlv) correxe-
rint editores, haud satis causæ fuisse videtur. ( ’Ay-
yeXxixlv Salmasio et Kuhnio placuisse miramur.) Causam
nominis declaravit Po llu x, ubi lepide interpres,
Angelicum, Angelorum referebat formas, quum Nuntiorum
debuisset. ( Meurs, in Orchestra, Opp. t.
5, p. 195, C : « Nuntiatorium vero imitabatur figuras
nuntiorum, et observa illic ’ nominis originem,
quod, qui saltaret, nuntii habitum exhiberet. ») Quod
vero ijxpiëouv ait auctor, non liquet quinam sint qui
lixplëouv, utrüm Syracusani, an Ion es, an omnino
veteres?» Schweigh. ad Athen. 1. c. quem fugit,
quod Meurs. 1. c. Hesychio AyyeXix^ pro edito ’Ay-
yeXtT) restituent. «Eandem saltationem,» inquit idem
Meurs., «désignât Leontius Scholast. inE p ig r . quod ,
scriptum in effigiemXenoph. Smyrnæi, legitur Anthol.
1. 4, tit. 25 [Anal. 3 , 225] : Auxèv 8pav ’ lo'êax^ov I80-
Ça(i.ey, ^vixa Xtjvoïç (Xi|vaïç conjecit Jacobs.) '0 irpl-
3i