1 15 5 àxavôo? àxavôoçopo? ii5d
gnificaret famen potius Spinosa lo cu tio , Verba s.- a
Oratio spinosa. [Corrupta videtur esse scriptum pro
axavOo? voiria, Acanthus topiaria , cjuod restituendum
videtur in Dioscor. Interpol. 3 , 1 9 , ubi Aid. vulg.
ctxav07]<TTO7r(a, Sprengel. axavOi)? voiria. Fix.]
* ’AxavOoxapTOi, Theophr. 547. [?] Suicer. Lex. Mss.
* AxavOoxevvpo?, 6, ■?). Const. Manass. Chron. 223=
p. 1 17 : 'iì? Tpuj(£iv vò awp.avtov axavOoxevvpw paxei*
ubi vertitur, l i t veste spinarum in morem pungente
corpusculum su uni affUgeret. K a ll .
* AxavOoXaéì?, Vulsella, Gloss.
= AxavOoXaSo?. V. AxttvOoSoXo?.
= AxavOoXoyia, ia?, Spinarum collectio. Greg.
Nyss. t. 1, p. 806, A : ’E tcittovo? f| dxavOoXoyi« voi?
axavOtóSv] CTtepp-ava xavaéaXXopivoi? v£> può. Hase.
’AxavOoXo'yo?, 6, $j, Spinas colligens, Spinarum collector,
in Anthol. [Philippi Epigr. 44» Pai. n , 347 :
’Apiovdip^ou cYjve? axavOoXóyoi. S c h s fe r . Antip. Thess.
'45, Pai. 1 1 , 20 : IiotTjvoSv cpuXov ¿xav0oX<>Ywv. Hemst.J
eodem modo quo dpYupoXoyoq dicitur Argenti collector.
B
AxavOóvwvo?, ap. Hesych. exp. lytvo?. Videtur au-
tem esse echini epithetum, qui ita dicatur quasi
aculeatum tergum habens , unde et dxavOó^oipo? et
Savpil; nominatur.
* 3Axav0o7cXrjy}iC, prava forma pro ¿xav0o7rX7]$. Cfr.
ad Thom. M. 24. S c h ^ f .
’Axav0O7rX^, v)yo? , 8, -f), A spina ic tu s , vel stimulo,
Le x. Herod. [p. 177 Wess. Fabula Sopboclis ’OSuo’-
aeb? àxavOoTcX^, Pastinacae marinee radio percussus
(a Telegono filio). De compositione vocabuli et accentu
i v- Eustath. 629, 5 5 , Thom. 24 cum nota
Hemsterhusii. Schjefer.]
= AxavOo'xXoxov avémo?, Spinis contextum. Poetaster
anonymus in cod. regio 400. Boissonad.
FAxav0O7CoXtv7]?. V. AxavOo?.]
AxavOo?, 6, -f), A rb o r , quae a Gaza redditur Acer
ap. Theophr. H. P. 3 , 4 (3 , 1 ) , ubi et fem. gen.
usurpatur : [MeXia, 7caXioupo?, ¿IjuaxavOa, axavOo? • ubi
e Gazae interpretatione Spina acuta, a c e r , Schnei-
derus atpévSajxvo? in locum acanthi restituit, vulgatum ^
e var. Voss. ¿ijudxavOo? ortum ratus. Salmasius ad
Plin. 3 7 7 , b, fin., 8!juàxav0o? pro ¿IjuàxavOa, axavOo?.]
Virg. Georg. 2, [ 1 1 9 et Vossii not.] : Balsamaque et
baccas semper frondentis acanthi. -In q. 1. haec an-
notat Serv ., Acanthus arbor est in jEgypto semper
' frondens, axavOo? dieta quia spinis piena est. Haec
Serv. [Demetrio ap. Athen. i 5, 680, A, Virgilii acanthus
baccata dieta est axavOa ferens xapiròv cvpoYYuXov
E7ci vtvwv xXoivioiv jcepicpepwv] ; Probus in eund. loc.
annotai àxavOov Herbam esse spinosam, folia ba-
bentem lata et rugosa. Idem Serv. alibi Fruticem,
quodam loco et Herbam esse tradit. In ilio certe cum
Theophrasto convenit, quod esse ‘a rborem, quae in
lEgypto nascatur, et a spinis nomen habuisse tradit.
Sic enim Theophr. [4, 2, § 8] : CH 8è axavOo? [axavOa
Schneid.] xaXeìvai Sta và axav0w8e? 8Xov và 8év8pov eivai
icXV voù ffreXeyou?. Theocr. 1, £55) : Ilàvva [Havva]
8’ ¿p.cpì Seua? 7CSjpnt£7rravai uypò? axavOo?, quem versum
imitatus Virg. [Ecl. 3 , 4 5 , ad q. 1. laudatur Voss. et
ad Georg, p. 7 7 1 ] Palaemone scripsit : E t molli cir- Q
cum est ansas amplexus acantho. In ilio autem Theo-
crit. loco scribit Schol., el8o? 81 cpuvou (cpaolv) 6 axavOo?.
Hesych. quoque inter cetera dicit esse nomen cpuvou.
Hujus s. arboris s. fruticis [rectius] virgulta flexibilia
esse aiun t, unde Virg. alibi [Georg. 4, i a 3] dixisse :
Flexi vimen acanthi. [Ibid. 137, mollem. Colum. 10,
241, torti acanthi. Jean thus mollis Linn. Bceren-
klau. V. Ciofan. ad Ovid. Metam. i 3 , 701 et in-
primis Salmas. 1. c. 372-379 et Homon. hyl. iatr.
p. 1 sqq. Dioscor. 3 , 1 9 : yAxav0ec $ IpxdcxavOa, oi 81
peXdijA^uXXov, oi 81 -icaiSépwva [oi 8è àxavOy)? voxia
(axavOo? vairia)...’] cpuevai ev TtapaSeiaoi? x. v. X. Salmasius
p. 377 , b, e x antiquissimo Par. cod. literis
descripto capitalibus reposuit : AxavOo?, oi 8è [xeXtiéja.-
cpuXXov x. V. X., et paulo post aypta axavOo? pro ayp.
axavOa, si quidem Graeci qui de re herbaria docuerunt
veteres nusquam dixere axavOav de ea topiaria herba
quam Latini acanthum vocant, discrimine apud ce-
teros auctores passim spreto. Emendationem Yero
illam prorsus confirmât Galenus De simnl
fac. 1. 6 , t. i 3, p. i 5 2 , A. AxavOo?, 8 w - .H
Ther. 645. Varios herbæ nostræ in medicina
refert Plin. 22, 22, 34- Fix. Acanthi formam tu ?
columnarum capitulis ordinis Corinthii, ut est /
Vitruv. 4 , i , turn in cælatis vasis insculpebant
elaboratis vestibusintexebant. F o r c e l l . V. Diod
18 , 27, et de vestiuro hoc genere ornamenti *1
Jacobsius ad Anth. t. 7 , p. 333 laudat, Salmas^*
Script. Hist. Aug. t. 2 , p. 571 et Boettiger. f'aseJj
moelde fasc. 1, p. 80 sq. S chæ f .] Hæc oixavOoç in Viij
LL. cum acantho Plinii confunditur, de qua su I
in yAxav0a. Hesychio est non solum cpuvàv, et r J
[Cwov cpuvàv ed. A lb ert.] , sed etiam tc t^ v o v . [ÂcanthuÎ
Autonoi filius, qui nomen ab axavOa, Spina, traxiti^
avem cognominem axavOov mutatus, apud AntoniJ
Lib. 7; p. 52 e Bceo. S ch æ fe e .] : neenon rapÎM|J
6yaa(jiévov, [h. e. Circumtextum. Virg. Æn. 1,653 'F?
circumtextum croceo velamen acantho. « Acanthi
est purpura quæ circumit extremam vestis oram.î
Salmas, ad Vopisc. p. 4o5.J
'AxavOo; dicitur etiam Urbs quædam Thraciæf
¿xavOaiç 7TtcppaY[A£VY] uirèp vov ’AOw, teste Steph. Byzj
Spinis septa super Athone monte, unde et nome!
invenit. [Macedoniæ u rbs , Thuc. 4, 84. V. Poppo J
2, p. 354. AxavOaîov ïaOpièv, Ælian. H. A. i 3, 2o.]Dia
dorus vero in Æ gypto cujusdam ’AxavOwv tcoXewi; memî
nit, 1, p. 61, [cap. 97]. Unde ’AxavOoicoXi-njc et ’AxavOj
dicitur, qui nimirum inde oriundus est. [Callimacll
Epig. 10 , 1. Amphis ap. Athen. 2 , 3o, E, venuste ir
nomine ludit. V a lc k .] . Et fem. ’AxavOiàç, OriunÎ
ex Acantho, ut idem Steph. tradit, qui etiamaddif
hinc AxavOiov Tevriya Proverbio dici ItcI vwv âd
tales enim esse regionis illius cicadas. [Diogenian. i)
49; Zenob. 1, 5 i , ubi AxavOivoç perperam; Suid. I
axavOa. Etym. M. 4 5 , 10 : K a l dxaôtoç etâo; Tétriyol
oi 8s vov acpwvov • quorum prior pars ad axavOiaç pei
tinet, altera ad axdcvôioç. F ix .] Suid. tamen aliai
affert rationem, ut docebo in ’AxavÔiaç : [sed ad àxxl
ôiaç ilia pertinent, non ad ¿xdcvOioç. |J Àcanthj
insula, Plin. 5 , 3 2 , 44-]
yAxavôoç, Echinus, s. Erinaceus, vel, utalii,Eil
nacei genus. Habet autem erinaceus aculeatum totui
fere corpu s, unde et ab ac.uleis ac spinis nomen ai
cepit : ob quas etiam axavôo'vcuvoç ap. Hesych. appel
latur. Sic et in illo v e r su , quem supra [s. axavôi
c ita v i, videmus echinos appellatos xaprixop-oww
axavOaiç. Hesychio axavOoç est £5iov et <puvèv et irn)»L
Ubi post Cwov deesse videtur aliquid. Et compo
’Axavôo^oipo; in VV. LL., Echinus terrestris.
[yAxavOoç, adj.] yAxavôov Hesychio [et inde Phavori
aYvajj.7rvov, Inflexile, Rigidum : pro quo potiusax«'
icTov dicitur. [Etym. M. 702, Ifi : ‘Pifyiç ••• wî
vpdtj^iç , 8là tJ |V vpayijTvjva viov (juv£CV7]xdvtov aurr,
SuXojv * 8ià voïïvo 81 xal axavôovàvaç 8x vouvwv ®
atiç sTvai. Sylburg. ¿xavOoiSsovàvaç. Malim ¿xavOwî..
Fîx ] . j
Axavôocvetp'Jiç, soç, Ô, i) , Spinis coronfltus, SpiA
cinctus. ’Iyôùç [nempe tpuxiç] àxavOouvecpiiç, AristcL
[ap. Athen. 7, 3 19 , C , ubi Casaub. : «Ob pinnai
quæ per dorsum hujus piscis continua porrigiturp
* ’Axavôovoxoç, ô , ■#), Cyrill. Alex. Suicer. Lex.
[ ’AxavôocpaYÉw. V. ’AxavOocpayo?.]
AxavOocpdiYoç, ô, v], Spinivorus, Spinis vesceftj
[Aristot. H. A . 8 , 5 , 4 • T à ’ 8k voiàSe ¿xay6of«^j
¿xavôk, Ôpau7t(ç. Fix.] Et verbum ’AxavôocpaYiw > Pi
nis vescor. [Eust. Opusc. 106, 61. à. Fix.] I
AxavOo^opéa), Spinas gero. [Eustath. Opusc- > ï
94 : 2xd7rei 8è pÎTcove ¿xavOocpop^ç xavà vàç ^«¡*v
xal 8ià vouvo o68è xapTroipopeïç • i 55, 76 : Ou x«px T«
V0ÏÏU.6V, àXXà axavOoipopoup.£v. F ix .] . -J
[Greg. Nyss. t. 1, p. 41 1 , B : ’Ev votç aô^l*0^
[idxoiç dxavôoçopouaiv ai apoupai. Hase.] f
* AxavOo^opia. Greg. Nyss. Aiitirrli. adv. P j
cap. 24, p. 180 in Zacagn. Monum. : T V ¿itIT’l 1
<paX9jç ¿xavôocpoplàv. K a l l . . . . •
’Axavôoipo'poç, ô, ^ , Spiniger, Spinifer, Spina* g
s. aculeos, vel Spinas ferens. ’Axavôo<popoiffWaP O
Greg. Naz., Arvis spinas ferentibus s. producen “j
[t. 2 , p. 74 , G 1 ter uni 1 18 , A : E3«»X»f (W
à x a v 0 w 8 7 )< ; à x a v w S r ] ? 1158
Lipjroi, axavOocpo'pö? 0’ Sjxa aivw. Alia e Basilio pro- .
■ Suicerus; Fix. Aculeatus., Nonn. Dionys. i 3 ,
L i : ’AxavOofdpoiaiv l^ivoi«;. W a k e f . ]
’Ax«v0°?uéw, Spinas emitto s. produco. In W . LL.
LjvSoibuV*1 exP* Spinosum fieri; sed ita non ex-
L imitur vis compositionis. Est enim axavOoipuéio ex
Lfla et <poéto, quod in compositione ponitur pro
L [Dioscor. 3 , a i : cAXp.eóevai 81 7rp8 xoZ dxavOo-
Lijffat. Fix.] .
’AxavOdtpuXAoi, 0, Spinosa s. Aculeata folia ha-
Ibens. V. <I)uXXàxavOo?.
[’AxavOo'^oipoi;, Erinaceus, vocabulum recentius.
Suid. v. XoipoYpóAXtoq, a B o i s s o n a d . cit. Schol. L y -
jcophr. 1093 : ‘0 s^ìvo? ^wóv lavi uavoupYov, 8 xaXoó-
Lvo? «xavOo'xotpo? ce tt., ubi v. quae de eo narrantur.
lsD. Scap. Psellus De gramm. Ms. ap. Ducang. : ’Exì-
L KoXuwvujAO?, Cwov, xai siSoq ve p-V
[¿xavOo'/oipoi; xal 6 Y<*<r^p xal 7tóXi? • et Gloss. iatr. Ms.
meophyt.’AxavOiwv ¿Tiiyeio? • 6 ^epa-ato^ rj 6
jìxsvOóyoipo?. Hesych. v. ’E^ìvoi. ( Rystrix cristata
Linn. vulgo porc-épic.) V. AxavOóviovo?. F ix.] ]
ì ’ÀxavOóto, Spinosum s. Aculeatum reddo. Unde
flxavOoop-av pass. Spinosus s. Aculeatus f io , vel sum ,
Kpinis s. Aculeis horreo. Theophr. [H. PI. 7, 6 , 2]
He lactuca sylvestri : ©piSaxlvyj vó ve cpuAAov e^ei ßpa-
wiispov V7)i f,p.£pou, xal veXeioujjievov axavOoüvat. Cicero
|beN. D- a , 47> i a i ] ammalia spinis hirsuta vocat,
qua? v-xavOiop-eva Graeci dicerent, ut opinor. [Sext.
pipir. Pyrrh. H. 1. 1, c. 1 4 , p. 1 1 , B Ì14) : Tà
»xavQ(i>(X£va xal và «rrepoipiéva, yJ XeXe7ii8(0(Aeva. K a l l .
Bchol. Plat. p. 451 Bekker. : AijAaaial vpo^ol xupiwq
mvOwjievot. Fix. Suid. v. Aipiaaiai? : Toì? cppayiAoì?,
«upiwi voi? ijxavOiopievoi?. W a k e f . Cedren. p. 5 3 8,
|) : Kal £à68oi Ixo(aÌ^ovvo ^xavOtopevai, Virgae spino-
:se. Perperam Xylander, Igni candentes. H a s e . J
I = ’AxavOuXlq pro ’AxavOuXX'u; var. lect. in iÉlian.
Di. A. 1. 4> c. 5, et Anton. Lib. argum. c. 7, notante
SBast. Epist. cr. 120 (83). S c h ä f e r .
l ’AxavOuXXl?, eadem avis quae et ’AxavOl?, si Schol.
peocr. fidem adhibemus. Is enim in illum Theocr.
persum [7 ,14 1 ] scribit : yAxavOl? 8è opveóv lavi ttoixÌXov G
«! liyupo'v xaXeìvai 8ì xal 7COixiXl<; 8ià vijv ^potàv.
pbus subjungit, dxavOiSa vocari a Th eo c r ., quod ,
itAristot. ÌHist. A. 8 , 5 , 4 ; 8 , 2 , 10] et Alexand.
iestantur, oiavpißei E7u’ àxavOtov. E t addit : Kal [AH]
[MvOi'oe; Ópvea vep.0p.eva èit àxavOwv • Xeyovvai 8ì xal
P*ìv0uAA(8s? , elal iroixiXoi v^v j(poiàv • 8öev xal 7roixiXiSe?
,qovT«i. In vulg. tamen edit. legitur hic àxavOiXiSe?
¡i codd. àxavOuXXiSeq]. Hesychio autem axavOuXXlt;
N Passeris species. Etymologico [ 4 5 , 1 ] quoque
p Orione axavOl?, vel àxayOuXXU, est Passer qui spi-
|is insidet. In VV. LL. axavOuXXl?, Spinus avis., Ari-
jlot. De nat. an. 8 , 3 [ 5, 4 Schneid.]; 9, i 3 [14, 2,
|tSchneider, t. 3 , p. 102], ubi argatilis [argathylis
|»aza] avis exponitur. \Fringilla carduelis Linn. no-
NeCuviER. Eubul. ap. Athen. 2 , p. 6 5 , E ; Plut.
jkinvid. et od. 537, B. Fix. Anton. Lib. c. 7, p. 52,
pvOov jungit et <xxavQuXXi8a, quam posteriorem
r.lea «xavOiSa vocavit. Dicebatur etiam àxaXavOl? et
r.wconibus ¿xaXavaip. Alia scriptio axavOuXl?, q. v.
.ìbìfer. Glossae: ’AxavOuXXl;• Carduelis. y - -u ] d
[AxavOwS^, 8, i,, Spinosus, Spinis abundans. Vel
j piiciter, Spinas habens, u t quum vip avàxavOoi;
rfpointur, sicut ap. Theophr. H. PI. 6, 1, § 2 : "Ovi
f PEvj avóxavOa, và 81, axavOioSv) vu^àvei. Ì 6 , 1, 2;
H I ^ paro;, vel ^p oCtieuts'^ xuvo'aéavo?, dicituar> eÌs7s°e» àx^a1v»-
£? fuvov, Spinas habens. A quibusdam ¿xavOioSy)?
J Spinis horrens. [Glossae : ’AxavOciSv)? • Sen-
Pjnosus. Dioscor. 1, 104, 169; 3 , 1 8 , 19 et
°dux i , 246, ¿x. xwpiov. A n g l . ] Il Axav-
/K, Dumosus, Senticosus. Herodot. i , [ i2 6 ] :~Hy
'^Tl? X“ P°? tÌ? nepaix^? ¿xavOtóSii?. |J itemi Axav-
Aculeatus, Aculeis horrens. [Plut. De plac.
fjj'lo’ $ ° °> F) : Zwa tpXoioii Tcepte^dpieva axav0w8eat.
M 5, 7 , 7 e t 8, paiate ‘ 4 , 9 , 3 : ’AxavOtóSei?
H P^sclF)us de auritia branchiarum. De
¡¡am i"11’- ^ PfW *8» TP^X6?- FIX- De piscibus
‘ «V? UC]an‘ P ‘scat* 5 i , a V a l c k . cit. Axav0£58ec
‘ lov «riaxiSvioy vwv ócppiiwv, Philostr. jun. Icon.
^ c. 12 , p. 883, Supercilia spinosa belluarum mari-
narum. JAc° Bs. Callimach. fr. 204 : ’Pà|xcpei xaOvwoei
vopyo? exo^e vexuv. ’AxavOwSei restituit Ruhnk. Ep.
cnt. 186. S c h a f e r . ] Il ’AxavOwSv;? metaphorice,
Difficilitatibus et molestiis plenus, sicut et axavOai
pro Diftìcultatibus. Sic usurpatur in proverbio, Bio;
àxavOwSv)«;, ad verbum Spinosa vita. Vide Suid. [t. 1,
p. n o , in àXv)Xeap.évov et in pio? dxavOwSr)?, 1, p. 434 ;
Eustath. ad^Od. T , p. i 85g , 48. H e m s t . jElian. V.
H. 10, 12 : ‘'iìoitej) epyov lavlv eòpeìv i^Obv axavOav ¡ay)
exovva, outw xal avOpwirov puii xexvYipiévtiv vi SoXepòv xal
axav0w8e?, dicto Archytae. Lucian. Dial. mort. 10, 8 :
^Epwwiaei? aTCo'póu? xal Xo'you? àxavOwSei?. V a l c k . |j
’AxavOwSe? pro dyvoiSei; editiones Theophrast. H. P.
3 , 18 , 4 , ante Schneiderum. ’AxavOwSeaiv in uaxiv-
OióSeaiv Ìcorruptum ap. Dioscor. 3 , 19.] ’AxavOwv. V. ’AxavOewv.]
ÀxavOwvo'?. V. AxavOo?.]
’Axavia?, nomen portus .Rhodiorum. Aristot. p.
978, 5 Berol. : EvoxXwv vòv Xijxéva auvwv vèv Axavtav.
1 H ase.
j S Axavi^w, Acanum imito r, Acani speciem gero.
Iheophr. H. P. 7 [imo 6 ] , 4 » § 8, de chamseleonte
nerba : ‘0 piv yàp àcpuXXàxavOo? ¿ v , axavi^ei, Acanum
imitatur, quum tamen sit acpuXXaxavOo?, axavo? autem
?uXXàxav0o?. Perperam tamen ibi scriptum xaxavi^ei.
’Axavixà?, Acanicus, h. e. Qui acani est, vel Qualis
est acani. Theophr. f r P. 4, 7, [6 , io Schneider.]:
Ojxoia voi? vwv axavOwv <pu)^oi? v<3v àxavixcov, Foliis
spinarum acanicarum.
’Axdviov demin., quod Hesychio estaxdvOiov, Spi-
nula. [Idem : Axavior ^uXivou, non integre, nisi leg.
axa via • ^uXiva.]
’Axàvo'viavo?, 8, ut piSXia, Libri non recepii in
numerum eorum, quos uno corpore comprehensos
Kavo'va vocant. V. Kavovixà piSXia. [Canon. 5g Concil.
Laodic. S u i c e r . ’Axavóvtavov (xlao?, Odium contra
prasceptum E c c le s ia , Eustath. Opusc. p. 87, 1. 69.]
J|[Suidas,^Zonar. i| 293, 2 uv.,Xe't xp- 4 4 8, Etym.
M. 149, 3i : yAppuOp.o?' a8iaviJ7rwvo?, axavo'viavo?, Non
ad amussim et ad unguem factus, vel Ordine et lege
carens. Fix.]
* ’Axavoviovw?, Non canonice, Contra canones et
regulas Ecclesiaìs. Conciliorum. [Eust. Opusc. p. 23o,
20; Can. 5 Concil. Ephes. apua Suicerum ; Photius
Epist. p . 390. F ix. Georg. Alex. p. i 58, 3o ;p . 2 1 8 ,1 2 ;
226, i 5 ; 2 3 2, 4; 241, 41; 25o , 21; 2 5 i , 29. H a s e . ]
Axavo?, 8, yj, i. q. àxaiva et axavOa, ejusdemque
originis, nimirum xapà vyjv àx^v. [2uv. XP- 870
fin. : yAxavoi* ouvw? ai axavOai Xeyovvai.] Spina enim,
quae bisce vocabulis declaratur, acuta est. Hesych.
duobus in locis oxytonws scribit, et Euripidem Troad.
ita nominare ait v^v pdxtv vwv a^ovSuXoiv vou ixOiio?,
Dorsum piscis horridum spinis, s. Spinas quibus
dorsum piscis horret, [sed vid. Interpretes et T o l-
lium in Auctario], addens tamen esse etiam xavOà-
pou etSo?. Il yAxavo?, 8, est edam Herba quaedam s.
Frutex spinosus et aculeatus. Unde et inter axav-
OwSyj et «puXXaxavOa numeratur a Theophr. H. P . 6,
1, 3, necnon 1, 16; in hoc enim posteriore loco axa-
vo? reponunt pro àxavOo?. Plin. 22, 9, sect. 10 : Sunt
qui et acanon eryngioascnbant, spinosam breVemque
ac latam herbam, spinisque latioribus. Biblioruminterpretes
verterunt Carduum, sed male. Perperam
item Gesnerus àxavov et àxivov confudisse dicitur.
Nam axivo? s. àxovo? alia est pianta Dioscoridi, et
Lutine a nonnullis vocatur Ocimastrum. [Onopor-
dum acanthium interpr. Sprengelius Hist. herb. 1,
100. Sed v. Schneider, in Theophr. Indice.] || A x a vo?,
dicitur etiam Illud quod veluti malum extube-
rat in carduorum genere : ^ axavOwirj? xecpaXi),
quam ¿xlvov vocat Diosc. Theophr. H. P. 6, 4, (§ 9) ;
Aitò 8e vyj? [A£oy]? 8 oTreppiavixò? axavo? e7ci7re<puxev,
waxep [ay)Xov , quem dcxavov mox axavOav vocari ait.
[V. Schneider, t. 3, p. 495. uou]
= Axàvviov, Promontorium Britannise ap. Ptolo-
maeum 2, p. 76, aliis Kàvviov dictum.
Item ’AxavwSri?, q. d. Acanaceus, Speciem acani
gerens, s. Qui e x acani genere est, u t , cum pianta
aliqua esse àxavwSYj? dicitur. [Theophr. H. P . 6, 4 ,