i 211 áxXauoro? áxXS7¡? 1212
— ’Axxigtixo?, i), òv, Fatuus. Eustath. 172 7 , 28 :
návu SI àcpsXs? IvTaïïôa to tou ¡au0ixou TIXiou q0o? xal
¿XXIGTIXOV. Struv.
Axxôp, Laconibus aaxo?, Uter, Hesych. [Probum
esse demonstrat Albertus t. i) p. 19^» n° k a i
in Addend.]
’AxxopiÇw, pro Perdo cimices, affertur e x Epigr.
rExxopiÇw.]
’Axxoç, Hesychio irapâu.copoç, Aliquantum fatuus.
[Addit Hesych. : Asyerai Ss iraiSioi? &? jxwpot?. Corri-
gunt Axxw.l
* ’AxXayyl, Sine clangore, Absque voce. Longus
i , 5 : Tà mnS'íov axXayyl Xàëpw? eï? àp/pOTspa? T¿t<; 0Y|Xà?
pieTaiispov tS arópia. Ita ex aliquot codd. et vétt. edd.
rescribí jussit Y illois. Alii axXauTl vel àxXauari. B a st .
* ’AxXáSsuTo?, ov, Non putatus. Gregor. Thaum. in
Orig. 12. K a l l . Vide ’AxXàç.
= yAxXaSo?, ov, Sine ramo, Sine palmite. Glossa
cod. Paris, ad ¿cpóXXou in Eurip. Orest. 878. B aSt .
’AxXati|?, &,■#(, Illacrymabilis, Qui non plorat, s.
potius passiva signif. lndeploratus; exp. enim axXau-
GTO?. .
AxXà?, áSo?, peculiariter significai, Çui sarmeuta
defracta non sunt : axXaSeç ap.7csXot, Vites non pu-
tatæ, áxXáSeuToi Hesych., Æolicum esse dicens.
A
’AxXaaro;, ô, i), Non fractus, Infractus. Epigr.
[Leonid. Tar. 47> Pal- 9>'3aa] : AxXaaroi ¡xsv xwvoi.
[Etym. M. 48, 4 : vAxXaGTO? • ^ ou xXaSeuopivï) atxm-
Xo?. Restitutum est Theophrasto De caus. pi. 1, i 5
( 1 7 ) , e Scaligeri conjectura, áxXáorwv ovtwv [sil—
vestribus arboribus] xal axa0áprwv Iv icoXXoîç, pro
vulg. àêXàarwv. Suidas et 2 uv. Xsij. yjp. 349 > ^
expi. aôpauGTov, e Glossis, ut p u to , Lycophronis ad v.
890, ubi cod. Paraphrastæ perperam axXauoTov. Fix.
Tpappal axXaaTOv E^ouaai ttjv auvé^eiav, Eu toe. ap.
Archimed, p. 1. Hemst.]
FAxXauarsi. V . ’AxXauoTi.]
AxXauarl, Sine fletu : ywpl? xXauôpou, Suidas [et
B
Zonaras. Scribi tur et áxXauorsl, àxXaurel, áxXauvl,
non pari tamen quodque auctoritate. Simplicem voca-
lem e. paragogica lege præcipit Apollonius De adv.
5 7 1 , 4, coll. De conj. 498, 3a : T à eî? t XiiyovTa lm(J-
^ p a r a mxpaywyii ovva ò^ùvevai. K a l ¿ tc o ovopaTOiv^ piv
■jcapayopieva vai? to u to jv ysvtxai? taoauXXaoEÏ, xat e g tiv
iv exTScaet to u i. Ilapà r>,v à0£wpr|TO? xal TTjV à0Ewpr,TOU
t o áósiopvjTl, àxoviTt, apoyTiTl, àxXauri. Cfr. Theognost.
s. aípwTl cit.; Herodian. Êspl pov. Xsç. 27, 34 ; Draco
37, 6. Grammat. cod. Barocc. 5o, f. 198 : ’Axovivl,
àêoTjTl, àixiaôl, àvwïorl ilatet hoc sub ayvwiGTl supra
in Thes. illato), àxXauTt, ¿ v e0e X y |tI, áiropl, mxvTa Siá
t o u t vpápsTai, ut firma stet hæc forma. Contra ho-
rum auctoritatem Grammaticus Ms. ap. Goettling. ad
Theodosium p. 2 3 1 præeeptione valde tortuosa áxXau-
t s I cum diphth. commendai, formam in Callimacho
H. Dian. 267 editam, quamquam in Ejusd. fr. 418
(áxXauTel yeXáoai) Scholiastam Greg. Naz. Stelit.
p. 70 áxXauGTi præstare testatur Boiss. ad Herodian.
Epim, 257 et àxXauTi Bekkerus in Schol. 11. Z , 4^4
ed idit.’AxXauvl codd. etiam in Longo 1, 5. V. Reisig.
Enarr. Sophocl. OEd. C. i 638. Mensuram vere indicant
Draco 96, 10 et Regul. pros. 122 u - - , poet,
etiam v -o . F ix.]
yAxXauaTO?, vel yAxXauTo?, lndeploratus, Indefle-
tus, ut axXauoTO? Oávato? dixit Solon [ 1 , 5] : M'/jSe
not axXauoTO? 0ávaTO? po'Xoi, quod Cic. interpr. [De
senect. c. 20, § .7 3 ] , Mors mea ne careat lacrymis :
ut videbis p. 116 et 1 17 mei Lexici Cic. Sic in quo-
dam epigr. [Alcæi 22, Pal. 7, 247 ], quod a Plutarch.
(Flamin. 9) refertur : yAxXauorot xal aOaitrot, 68onrope
jt. T.X., quod imitatione Homeri dictum fuit, hæc duo
copuiantis Od. A , (53) : 25>pa yàp Iv peyápw Ktpxijç
xaTeXemopev ^petç yAxXauoT0V xal aôaitrov. Ibidem (72) :
Mvj p’ axXauGTOV, aQarcTov,i¿)v o-retOev xaTaXeiTOtv. Utro-
bique autem quædam expmpl. habere axXauTOv sciendum
est, quæ scripturæ diversitas in ilio quoque versu
Epigrammatis invenitur, et quQsdanj Gramm. tradi-
disse Horn, quidem axXaurov, at ppsteros ejus axXaucTOV
scripsisse. Scripserunt tamen axXauTov, si quid exem-
plaribus credendum es t, nonnulli etiam ex^ Horn,
posteris, ut Sophocles in Ant. p. 249 (876) ; A^Xcçyr
to?, dtcpiXo?, dvupsvato?. Verum siPolluc i fid cm habere
volumus,eam illis exempl. derogabimus, qiueaxXao-
to? ibi scribunt; testatur enim ille tw dixXauoxo? Ho-
merum et Sophoclem usos esse. [Conjunctorum
axXaucro? et aTaoo? alia exempla, 11. X , 386; Sophocl.
Ant. 29; Eurip. Ilecub. 3o , ubi libri quidam
ordinem invertunt; Polystr. epigr. a, Pal. ^ 2g_
Cum simplici genit. <I>iXwv ¿xXauroq, Soph. Anti<rJ
840. S in e la c r ym is , Luctus expers. Sophocl. OEd.
C. 1708, irsvOo? olxXauoTov, Luctus qui nallus est
Philse Propr. an. 6 6 , 67, Saxpuwv olxXauaxov yuaiv
indicat Jacobs. vAxXauTa Ttevf\ka. [vitis], Laeta, luctunl
dementia, Nonnus D. 12, a a 5. || In Homero ¿ExXau-
to? pro vulg. axXaudTO? quiu recte repositum sit ab
Heyuio et Wolfio, dubitari nequit. Ex Homero re-
cepit sectator ejus acerrimus Nonnus, constanter
eadcm forma usus, Dion. i 5, 38 5 ; 19, 86; 23, 74 • 4
a 5, 3 10 e t saepissime alibi. Eustath. 16 73 ,17 : 831
axXauTov o\ psO’ “OpYjpov xal axXauarrov. Sophoclis qui-l
dem libri (nam ilium maxime Eust. respexisse puto)
utramque scripturam exhibent, veterem et Epicis
propriam axXauTO?, plurimi in Antig. 840 et 876, j
«ut convenit usui tragicorum», inquit Hermannus,]
recentiorem omnes in Electr. 9 1 2 , pluresiu Antig.
2 9 ; in Euripide perpauci ab ea discedunt. Apud Mr
schylum axXauuro; sine ulla varietate enotata, con-1
trariis irayxXauTO? et iroXuxXauvo? eadem fere constantia ]
sigma carentibus. Cfr. Elmslej. ad OEd. Col. i36o. j
Quid quod ipse Pollux 2, 64, Homero et Sophocli
axXauuro? tribuit, si tenenda est in eo haec scriptioj
(nam alii libb. axXauTO? habent)? Etenim iilud spontei
apparet, aliis scriptoribus alium usum placuisse; sedj
fortasse et singulis quibusque inconstantiam quan-
dam in tarn minutis rebus non immerito concedemus.
Expende Reisigii dicta in Comm. crit. in Soph. OEd.]
C. p. 385. V. yAxauTo?. F ix.]
|| Ceterum data fuit. huic nomini activa signif.]
quoque, ut sit pro Illacrymabilis, sicut axXaiii?, i.e;
Qui lacrymari non potest, etiam simpliciter Q«i non
lacrymatur, ut Od. A , (493) : OuSe <je <pv)pl Ar,v oixXau-|
cjtov [axXauTov] sasaOai, i^ v eO icavT.a irilOTjai. [iEschyl.1
S. c. Theb. 6 8 1 : Syjpoi? axXauaTOi? oppaaiv. Nonnus D.l
3, 161 : yOppaaiv axXauroicnv I8wv Saxpuoev AiroXXwvj
et ita ssepe. V. Monk, ad Eurip. Alcest. 175, ubi]
yAxXaucTO?, aGTEvaxTO?' pauci codd. axXauto?. Sinej
var. Dionysius 9, Pal. 7, 716 : ’Apcpl 8e Tup6w seio
xal oixXauToi 6®£vto Y°ov- Soph. Electr. 911:
~H ye (X7]0E irpo? 0eow? e 'e g t’ axXauaTtp Tyj^S’ anomivaij
GTEyv]? , Impune. ||vAxXauTO? e t axXuaTO? conf., PM
tarch. Mor. 1 1 3o, C.]
* ’AxXauTsf. ’AxXauTi. V . ’AxXaucrC.
rAxXauTO?. V. yAxXauffTO?.] j
AxXsyj?, Inglorius, lnceleber. Horn. II. H, (iooj •}
‘'Hu.evoi aO0i I'xaoTOi axvipiot, axXse? auTt»? : quod axXseij
fuerit simile tw ayaxXsE? , habenti IXXei|iv uniuse,utj
inquit Eust. [ 6 7 ,3 8 ; 669, 1 ] : qui tamen et aliamscn-
pturam affert, videlicet axXel? cum accentu m line, u |
sit pro axXeei?, amisso t, sicut in ettittiSe«; : vel ut sit adr,
verbium. [Quintus 10 ,1 7 , axXle? l^opEvoi. Buttmannura
miror, qui dxXel? cum accentu in ultima pro axX««
defendi-posse autumavit, ac si licitum fuissete e 1
D minalionis elidere, in Lexil. t. 1, p. 42_ et « ram®J
t. 1, p. 187. ’AxXea, epicus accusativus ejecto e, an
consonantem Nicand. Alex. 1 1 4 ; Quintus 3, >1 *
474; Maximus i 5 6 ; ante vocalem Homer.7 y(jj |
728; axXei Nonnus D. 3 i , 4a- V. AyaxXe^.
Idem alibi [ 14 x 4 , 45 sq.] ¿xXe^i? exp. 06 p)
xXeo?, i. e. cpvipyi, de qua expositione i‘icaraff ,J
’AxXetw?. Invenitur et in soluta oratione: unde at
in VV. LL. : ’AxXe-)]? yzvo\i.evo<; pro Notatus ui a™ J
[e Platon. De legg. 9 ,854, E. Ignobilis, Honoris expe>
Ibid. 873, D : ©«tcteiv dtxXeei? auTpu?. C.fr. Pi'ota15' . j
C ; Lachet. 179, D. A s t . Plut. Conv. sept. saP-
F : TaTptx-)] ... airoxsiaETai axXe-X,? xal ¿«oOeTo;. ' j
T ip i, Pindar. 01. 12, 22. Superlat. ¿xXeearw'105' ^
Lvsiam C. Agor. i 33, 4» J »
¿Xs0pc>j • qua verborum consociatione et j
usus est Nic. 26 : T i alcypov xal Tb axXel«;
TEt'a?. ^Eschines In Tim. p. 22, 1. 38^ (ip°/.'atuS ¡¿i
<rn iv w p a v 8<bew? ¿ x X e la r a T a S iE tpO ap x o ra , C1
1213 àxXîqïaTOç áxXr¡pía 1214
Resist.] Et dxXsa pro oxXetj , ex Herodoto prooem., a
AxXea yivovTat, Gloria fraudantur. [’AxXsvj pro Attico
in communi etiam dialecto : Dionys: H. Iso-
crat. jud. 5 ; Plutarch. Crass. i 4 , 2 5 ;Cicer. 2. Cfr.
Eustath. 15 16, 2. ’AxXetov et euxXswv conf. in Nicet.
Eug. 3, 5a. Pro ¿xXea epya in Alexandr. ep. ap.
Jlacrob. 5, 22, ayXai spya exhibetur in Anal. t. 1,
p. i 49- ’AxXeearaTOv et ’AvjSeorTaTov perm, in Xenoph.
OEcon. 8, 4- ’AxXesWTa et yAxXr,GTa in iElian. H. A.
12,33. Fix.]
’AxXeSi?, Inglorie, Ignobiliter. Isocr. Paneg. [57, D]:
’Axlewi rbv piov teXsutSv. Poetae autem heroici, metri
causa vip ’AxXeiw? utuutur. [Idem Plataic. 3o6, C : OT?
ouilto irpoTepov aloypio? 0O8’ axXfico; ¿tceSy). Herod. 5, 77
ab Anghs cit. : lou gtoXou SiaXuOsvTO? axXsco?. Eurip.
Orest. 776, Plutarch. Mar. 11 et alii multi. Conf us.
c.axXm5{ ap. luind. Amat. 765, B. Fix.]
AxXs'ia, et ’AxXein) terminatione Ionica, Ignobili-
tas, Infamia. Epigr. [Leon. Tar. 2, Pal. 9, 80] : 00 8 ’
ioi'/jv eiSoTa? ocxXeirjv«
. ’AxXsiSa?, Hesychius affert pro aCuya?. [Codex r
¿xXijsiSa?, unde Leg. axXijtba?, faventeliterarum ordine;
Fu.]
’AxXeiij? (poet.) pro AxXsi)?, ut xXsTo? pro xXso?.
[Apollonius Rh. 3,. 932. Poeta ap. Plut. De aud.
poet 38, F : ’AxXetr)?, ai07]Xo? &7tal vecpeWt axeSdiydrj.
Nonnus D. 20, 87, axAs^?, aa(8ripo?. Ind. Scap. II.
ill, 3i8 : Ou p.av axXyjet? Auxiyjv x a T a xoipavsouGiv. Ita
potior pars codd. et Eust. 907, 5 1 : 11? TtoXXi tSv
axpigwv avTiyptitpwv pro vulg. axXeisi?. Schol.
Ven. A: ’AxXee? (sic) ai ’Apiardip^ou xal ai ^aptsaTspai.
Bekkerus in censura Horn. p. 149 ¿xAvje?, quod pro-
bavit Thiersch.. Gramm. Gr. 193, 39. V. Buttm.
Gramm. t. 1, p. 199.]’AxXeib? quoque pro Inglorius ,
Ignotus ^ afferunt VV. LL. Sed suspectum est.
’AxXeiS? , saepe in versu heroico. Od. S [immo A ,
141, coll. a , 371] : Nuv 8s ¡jav axXeito? “ApTCutai dvrj-
pa'javTo, ubi tamen Eust. [1414, 44] accipit pro Ita
jit nulla de eo fama supersit. Et addit, horum ver-
|borum axXeiw? ¿vvjpsi^avTo, esse l®£p(XY)VEUTixa ista:
¡Oivet’ aiffTO?, aTCUGTO?. [II. X, 3 o4 : M->, piv dcxouSi ye C
ui axAeiw? ¿7ToXoip.v)v. Etym. M. 4 9 ,1 1 ; Manetho 1,
M l
i == ’AxXei8y)?, ou, nomen propr. Suidas. Haruspex
niijus nominis legebatur in yElian. H. A. 8, 5, ubi
nunc editum EuxXeibat pro ’AxXsiSai.
! AxXektto? , ov, Non clausus. Thuc. 2, (93): ~Hv 8k
IT™« xal axXetaTo?. [Xenoph. Cyrop. 7, 5, 9 s.
F; iVcand. Alex. 20; Plutarch. Demetr. 8. Pol. prcec.
A: Oixiav uapE^Mv axXenjrov, ¿j? Xtfxsva <pu£ip.ov
pi T°i? xp-^ouaiv. Similiter Philostrat. V. A. 5 , 3 i,
L ai3 co11- 2 I, p. 364, a Jacobsio indicatus, et
U Ian‘ r4> i 4- yAxXeiTo? quod e Dionysio H. A.
2’™ a(fertur, corrigendum e cod. Vat. oexXeigto?,
3 20, legimus et alibi. V. vAxXy)gto?. Fix.]
1 l ,V« £rto?. V. yAxXei<TT0?.] •
On'* Non furans. item, Qui non xXeircei vow,
V inon aliud in corde occultum habet, aliud in lin-
Ira ^fr°,nit¿ni' Hesy°hius ea signif e Sophoclis Ph a-
* \ C*W ,e7not Pro irapaXoyi^p-Evoi, aXyjOsi?.
= AxA7)8oviffTW?, Inglorie. Ita explicat Etym. M.
60 p (iav? r- Lex* 41, 3, dxXeiw?. Wakef.
kf? u l? noininativus formatus e plur. dxXrjsi? s.
g M II. M , 3 i 8) non magisGracus est quam
L.fj e 9U0 dixi s. dyaxXs^?. Proinde uterque e
K,;clf exulet. Fix. .
Non clausus, Non jugatus.
C,orruPte in Hippocr. t. 1, p. 299 Lips,
g « pro [dec, xXvj?8a. 6 - . Fix. P
st |)..fY|lvT5>(’ >ov > Non clausus: pro axXetaxo?. [Epicum
Pph Callimachus Hecate ap. Schol. Ari-
' l a 7 (fr. \ i) : Tiov 8e i 7cdvTE? 63irai ’Hpa
us’d Xs Y“p vsyo? axXviiarov. « Hinc sumsit Non-
,01^.2°’. a^2 ; ‘'Ep/w x°dpwv el? So'txov dxXri'iGTOv
P- StnK« a Ruhnken. Soh>ef. Heliodorus
'W j 1^ I00’ P ’ 5/‘ °» 22 : VOp[Aa... ¿(attetI?,
l^gor.Na^r?’ 0V’ Nomine carens, Ineffabilis.,
■' ¡aovom 2 ,Va rm- a ^2» ^ : Havwvuae, 7tw? as xaXeaaw, ^ Vov axX^iarov [Deum];. Fix.
* AxXïjp.aT0?, ov, A vitibus alienus. Greg. Naz. Carm.
t. 2, p. 184, C : norbv (ae'Oï]? ¿ttoiov, dxXr^avov ydvucua.
B a s t . Hinc desumsit.Io. Damascenus t. 2, p. 700,
A . Fix: ,
== ’AxXvipwv, nom. propr. Viri. Tzetzes Chil. 7,
74- Fix.
== AxXripel • xwpl? xXiipou, Absque opibus. Zonaras
Xl f l i et Theodosius Grammat. 75, 2 1 . Cum di-
phthongo scribendum esse diserte traditur in cod.
Barocc. s. dxacxl citato. Fix.
’AxX7]p&>, Exors sum, Particeps non sum, Non
sortitus sum, Sorte mihi non ob tig it, Nihil mihi
sorte obtigit : àxX-^pEî, Suidaè, [Zonaræ et 2 uv. Xl$.
XP* 365, 3] où psTExei, où xexXiipoirat. Item Infortu-
natus sum, Infortuniis et calamitalibus premor, Sug-
wxew, ut Suidas^ in h o c a se citato loco exp. : Toù?
ev TW GuvE§piw ¿x«veï? yevEG0ai xal TcapsxaT/îvat Taï?
oiavoiat?, aufMwcGXovTa? t5j twv àxXvjpoùvTwv ÔTTEpwSuvia
Lxtremo dolori eorum, qui adversa fortuna uteban-
tur. Citât Bud. e Diodoro etiam et Polyb. p. 2 [1,
7, 4] partie. axXyjpoÏÏvTE? [^xXïjpYjxdTE?], quod interpr!
Calamitosi, Infelices. [Gravi atque adversa fortuna
premor, Miser sum. Teles Stobæi Serm. tit. 106 ,
p. 577, 34 : f ATToyE'yovsv Ó cpiXoç. Kal yàp yEyovs- gÎ> Si!
ôti [xev anoyeyovev, d^ p e tv oïei- foi 8k lysvETO, oùx eù-
xXrjpEiv. Dio d or. S. 3, i 3, de iis qui ad metalla damnati
ap. Ægyptios in maximis ærumnis ac miseriis
vitam degebant, Oùx egtiv 8? ?8wv oùx av IXeî]geis tou?
axXïjpoüvTa? 8id njv u7ü£pëoXY)v tîj? TaXanrojpia?. Idem
paulo snperius c. 12 : Mupictâe? axXvipoùvTwv àvOpdnrwv,
de nsd. loquens. B r u n c k . Idem 4, i 5 ; 17, i3 , 69 et
alib. Exc. p. 570, 90, indicat H em s t . Teles iterum
ap. Stobæum tit. 40, p. 232 extr. : E l 8e t->(v warpiSa
irovYjpav xal ¿xdpiGTOv f]G0ou, àxX7]pEÌv ^yricTi ; Dici tur
præsertim de iis qui injuste in exilium eiecti sunt.
V.^Lex. Polybii s. v. Fix.]
’AxXvip^a, Infortunium, Calamitas, S u c c ia , <ruu-
epopa, ut Suid. in h. 1. exp. : Atà toïïto 8oxeî [xoi udXiava
Tcepmevetv ¿xXripr^aGi. Sic enim leg. puto [et edidit
Kusterus e duobus codd.], non ¿xXvjpwjAaGi, ut apud
eum scribi tur; nec enim ab àxXvjpow, sed ab axXvjpÉw,
derivatur : a xXv)pôw autem derivari nequit : præterea
non est suo loco in Suidæ Lex., sed ante AxXripia
Sic vero et apud Diodor. Sic. [17, i 3] : Kal t^v l&av
EX0pav ÊV TWV ^TUXï)XOTWV dxXï]pTÎ[JiaGl IvartEÎÊÎxvuvTO.
Sic et alibi. Item AxXrip?][i.a ap. OEcum. in Act. Apost.
38 de Judæis incredulis et promissionum exortibus.
Bud. [Diodor. i 3, 3i : ’Em twv ISiwv axXvjpvip.aTwv
[eXeov] avripTÎxaai. Sæpius Teles usurpa vit ap.‘ Stobæum
tit. 40, p. 232, 1. 20, 42, 46. V. Gataker. ad
Marc. Anton; 1. 10 , § 33, indicatus a Schæfero, juxta
atque Diodor. Exc. virtt. et vitt. t. 2, p. 610, 26 : ’Ex
twv TrpoyeyovoTwv axXvjpwfKÎTWv. « Imo vero àxXr]pï]aa-
Twv, »'inquit Wessel. ad h. 1. et similiter ad p. 6 3 1,
id justum et Diodori esse exemplis comprobans, et auctoritate
Kust. et Ga'tak., quibus accedit Schweigh.
ad Polyb. 1, 7, 4. Perpetuo enim ita legitur, velut
p. 5 n , 8 4 ; 5t 6, 54 (Photius Bekk. ex hoc loc. cod.
244, p. 382, a , <xxXv)pw[xaTwv), turn in Excerpt. Vat.
P- $7 , 95, 122 cet., ut tollendum sit ¿xX7]pw[Aa relictum
D a Wesselingio t. 2, p. 575, 37. Tuebitur tamen formam
per se Antiatticista, testatus Antiphanem contrario
Eujdvipwfxa usum esse p; 77, 2 5 . Agatjiarch. ap.
Phot. Bibl. cod. 25o, p. 4 4 7 , b : OÒ? eayaxov xxtevei
axXïipy](aa. Dicæarchus p. 28 Buttm. : 'laropouGi 8Tol
B oiwtoI Ta xaT, aÙToù? ÏSia. ¿xX^p^uaTa, vilia nempe
singulis populis propria. Fix.]
AxXrjpta, Inopia, Egestas, ilia videlicet, qua alieni aut
n u ll* aut exiguæ fortunæ ohtigerunt. [Poll. 6, 197,
s. tit. IIspi ouGia?... ’E£ Sv xal mvia, àxX-rçpfa.] j| Item
Infelicitas, SuGTu^ia, ut Suid. exp. Synes. Epist. 102,
[241, B] : AlTiaTat Si) tr)v T7j? 7raTpiSo? axXvjpiav, Pa-
triæ infelicitatem, Patriæ infortunia, de quodam,
cui tA 7txpà tv}? ti5^7)? oùx ¿7o]vtwv xaVà Xoyov, e t Cui
persuasum erat <&? egti Gujxj/ETaéaXEìv tc5 yoipm tXv
tù^ï)v. Item ap. Suidam : 'O 8k weto -ro'pov IçsupEÏv tòu
SiwGaG0ai Ta? àxX7ipia? , Ad propulsaiida infortunia :
¿Tuyja?, ut ipse Suidas exponit. [ 2 uv. Xe'ij. yp. 367,
i 5 : ’AxXrjpla| avxl tou aTu^ia. Outw SooeoxXî)?. Antiatticista
,77, 25 : ’AxXifjpiav. ’Avti^vi)? ’AowviSt. '0 aùxò?