cubo in Sardianicis tapetibus. «Ubi vulgo legitur, A
cotidianis. Sic veteres dixerunt meridiano, matutino,
hesterno , repentino, hiberno, et similia, in quibus
intelligitur tempore. » Ruhnk. Proventus agrorum et
frnges dicuntur ¿yaOdi. Luc. 1 2 , 18 : T d yevv^axa
x a l xk ayaOdc pcou • et ia , 19 : 'E^et? isoXkh. ayaOfc xsi-
|xsva eI? It7|‘ -rcoXXd. Eodem sensu Genes. 45 »
20; Esdr. 9 , 1 2 , coll. 3 Esdr. 8 , 85. Vide Schleus-
neri Lex. «Xenoph. Cyrop. 8, 6, 3 [al. 6] : tfO xi&v Iv
x9j yyj Sx<£<tty|... ayaObv ^... xwv 7tavxa^ou yiyvo|Asvwv aya-
Owv* § i i , 'd i c i t u r xaXov• 8 , 7 , 3 [al. a 5] : CH yvj
icdvxa pclv toc xaXa, Ttavxa 8k xayaO& cpiiet. Vectig. 1 ,
3 ; a , 1; Hier. 5 , 5 ; OEcon. 4 > *3 ; 5 , 3 j i a , 6 :
"Oxav xivS? ayaOou ot @sol acpOoviav 8i8w<tiv. » Le x.
Xenoph. « T& ayaOa, B o n a , quae terra gignit ad
victum e t laetitiam, S ap .-a , 16 , ubi est i. q. xxioi?
ibidem, coll. Luc. i , 5 3 , et Lcesneri Obserw. e Phi-
lone ad Luc. i a , 1 8 .» Brptschneideri Spicil. Le x. in
Interprr. Gr. V. T . p. 18.J [Cfr. Ejusd. Lex. man. in
Nov. Test. h. v.]
^ [Proverbium Tic xvj? y?|? dyaOic ap. Alciphron. ®
Ep. 1 1 , 3 , p. 397 : ’ESe^djj-Yiv disk HxoXsp.a£ou xou |3a -
ciXew? Acyu7cxou ypaupcaxa, Iv 01? Sstxai [xou icaoa? 8ei|-
cei?, xal |laaiXixw? uiria^votipigvo? x8 Xeyofxevov xoiixo
xic xt]? y9j? ayaOic, lp.s xal ^tXii[jtovet. « Erasmus Chil. 3,
Cent. 1, Prov. 24 : Tic xyj? y5j? dyoOic, i. e. T e r r a bona,
de donis immensis -et omnigenis, quasi dicas, Quid-
quid terra progignit, omnium rerum parens. Menander
in Ep. ad G lyceram, BaotXixw? &7ri<j£vo8[/.£Vo? x.
x. X. Finitimum i l l i , Montes auri pollicens. Haec i l l e ;
perquam autem apposite adducitalterum illud, quod
est exPhormione T e ren tii, act. 1, sc. a ,v . i7 ,e tp l e -
nius ita h a b e t : is senem per epistolas Pellexit, modo
non monies auri pollicens. » Hactenus Bergler. Soh^f.
Aliud proverbium: Oux dyaOic xic Xiav ayaGic, de
quo vid. Meineke ad Menand. p. a48. Fix.
\ ’AyaOic, Commoda, Emolumehta, Beneficia. Xen.
Cyrop. 4 (a ,5)[al. 10 ] : [Et xiviavaObv ffuveirpa^evi^itoX-
Xoi? 7toXXoc icapic xou Ttaimrou dyaOic Sieiteirpaxxo. Re.s se-
cundas G c e ro (Tusc. Disp. 4 > 8), interpretatur, quum
hanc stoicorum definitionem, <I>0o'vo?, Xu7rT| «Mo- G
xpioi? ayaOoi?, v e r tit, Invidentia est ag ritu do suscepta
propter alterius res secundas. Atque hie substantive
ponitur ¿yaOoi?. Interdum additur substantivum 7cpdy-
paxa, u t in loco Thucydidis -cit. [ 3 , 82.] [Xenoph.
Cyrop. 5 , 3 , i 5 [a l. 3a ] : Tou? euspyexouvxaq ¿yaOoi?
67t£p6aXXo(X£voc.]
j|-[«Neutrum ayaOiv -et dyaOic saepe distinguitur a
xaXSv et xaXic, u t Xen. Cyrop. 7, 1 , 7 [al. i 3] : AOXa
7rpox£ixac xoi? vcxwacv dyaOic, Commoda, Op e s , lj(£tv,
xaXic, La tides, axotjstv - 8, 4, S [ a l . n ] : ’EtcI xoi? Ipiol?
xaXoi? ayaXXsxai.... /aipwv l-xl xoi? aoi? ¿yaOoi?* Hell. 5,
.1,' 14 [al. 16 ] : ‘H tcJXi? xic dyaOic, Op es , xal xic xaX^,
Dignitatem, Ixx^aaxo• Memor. 2 , 1 , 28 : Tcov tfvxtov
dyaOoiv xal xaXSv ouBkv aveu icovou • 2 , 2 , 3 : Toaauxa
xaXic iSecv xal xoaotJxwv dyaOcov ¡xexao^ecv 3 , 5 , 28 :
KaLaoi xaXiv eaxai, xal x5j irtiXet dyaOdv* 4 » 3 , i 3 :
Koffuov, Iv & icdvya xaXic xal dyaOa la x f OEcon. 8 ,
18 : ’AyaO&v xexdj^Oai axeucov irapaffXEu^v • sed § 19 :
xaXiv maivexat lirgtSicv Icpe^? xlTjxac; » Le x. Xenoph.]
|| ’AyaO&v vel dyaOic -jcdir/Etv, Commodum vel com- D
moda perc ipe re, Benelicio s. beneficiis a ffic i, dyaOic
, 7roi£tv vel IpydCeaOai xcva, Beneficia conferre in ali-
quem. Ly sias, [O ra t. 1 in Alcib. § 4 3 , p. 164 ed.
Foertsch. J : T(s o3v IXul? xoOxou xl dyaO^v isei-
agaOac; Isocr. in Evag. Encomio (t. 2', p. 3o 4 » ed.
Augeri) : K a l icot^aai xal icaOgiv rcXgiaxa dyaOa. Luc. in
Toxaride (3 , t. 2 , p. 5 10) : ’AXX’ gticgp xt dXXo, Z
T^apc, dyaO^v u|xa<; glpydaavxo, id e s t, Si quod aliud
beneficium in vos contulerunt, Si qua in re pratere a
vobis commodarunt, si quid pratere a de vobis b e n
e meriti sunt. [Xenoph. Ages. 7, 1 : Tob? dp^oplvoui
icXstffxa dyaOic icotslv • Cyrop. 5 , 3, 5 [al. 9]]: Obxs av
©(Xou? xt? ir.ot^ffgigv TtXsiaxa [■rcXguo, edid. Poppo e x
nonn. codd. P ra tu le ra t jam Muretus.J dyaOic Iv itoXIpw,
[ri 7coXlpco^ Soxwv s lva ij, oux’ dv I^Opob? irXgico xc? pXa-
JecgvI x. x. X. Anab. 1 , 9 , 7 [al. 1 1 | : E? xt$ dyaObv
ii xaxov ttoi^oeiev abxdv * 5 , 5,17 [al. 9J: ‘Yep* 6[acSv dja-
odv xi uda^gtv, xaxbv 81 p.v)8sv ■ 7, 3,9 [al. 20] : Mei^co
i)7cb xouxou dyaOic ugl«^- Cyrop. 5 , 3, i 5 [al. 3o]|: IIplv
xal 6xtoüv dyaöbv 6<p’ -^pccov iraOgiv p.7)8lv 6tc Ixgivou
xaxbv 7Cg(<70vxat]
• • II [Aristoph. Ran. 3o2 : 0 d^gi* icdvx’ ayaöic 7T£7upa-
yapcEv. « S ic re c te^ . quod e Vat., immo etiam nullo
adstipulante cod., reponere debebat Küster, quum
vulgata lc c t io , ITdvxa xayaOic, manifesta labe metrnm
pessumdet. Glossa ad 7CEicpdya|A£v, licdOojAgv. üdvx’ aya-
Oic xpdxxEiv, Summe felicem esse significat. Av. 1706:,
Ttdvx’ dyaOic •rcpdxxovxg?, w |Agt^co Xoyou. Ibid. 800 :
ETx’ 1$ ouSsvbc (jcgydXa -irpdxxgi. Usum istum verbi Ttpdx-
xgiv sensu xot» itda^giv illustravit Küster, ad Plut.
v. 341 : XpY)<rxdv xi irpdxxwv, qui licet admodum fre-
quens e t nul.li non Gr. scriptori familiaris, interpre-
tes tarnen ssepe fefcllit. Apud Lucian in Apol. pro.
Merc. Cond. i 3 , t. 1, p. 722 : K a l ity aoe pwj-
Slva ¡j.r)8lv apitaOl icocgiv • ouS’ av xou? xic ptgytexa icpdx-
xovxa? gi7xoi?, 6'tcou p.Y]Sl ßaaiXgb? auxb? apcioOd? Icrxcv,
Male vertitiir : Neque tu mihi eos nomines, qui res
maximas gerunt. Sensus est : Neque tu etiam eos
dicere possis, qui summis pollent opibus.» Brunck.]
|| [Alciphronis Ep. f , 36, p. 2 1 1 ed. W a gn e r .: 08-
xcö? ayaOo^ xipcoi ylvotxo, ubi Bergler, haec notavit; —
« Demosth. Exordio 36 ^t. 2, i 442 > a 3 , R e isk .): yEywy’
oSv, oöxw x l {xoc ayaObv ygvoixo, eirgiS-b irgpl xSSv irapbvxwv
l7r^gt |jloc axoTtgtv, Xdyoc? piv xal pcdcX’ acpöovot?, oti? oux
dv drjSw? Yjxougxg 6|xgi?, Ivgxuy^dvopgv. » Alciphronis
Ep. 1, 3o , p. 172 : IloXXic xoivuv ayaOa ygvoixo cot x5ji
©cXavOpcmria?, u bi Bergler. — «Solemne est. Aristoph.
Eccles. 1067 : ’Axicp, -Jjxi? el yg , 7roXX’ ayaöic ygvotxo'aot,
tfOxt 11 ou 7tgpi£iSg? I7cixpi6gvx’ . Demosth. contra Eu- I
bul. [ p . i 3 io , 14J : IloXXic dyaOic ygvoixo -rcacriv 6p.iv
xoi? Sixaiio? xop Trpdyaaxt ^priaapigvoi?. Idem contra Co-
nonem [p. 12 70 , 2J : E i piv guopxw, TtoXXd p.01 dyaOic
ygvotxo, e t contra Calliclem [p. 1278, 20]: E i Xlyw psv, I
a?C£p -^xouoa x5|? prjxpb?, oöxto p.01 «coXXic ayaOa ygvoixo1 I
gi 8k t^giiSopai, xavavxia xouxeov. Synes. Ep. 122 initio : I
IloXXic dyaOic ylvoixo xoi? igpguai, e t Ep. 17 initio : I
IloXXic xdyaOic'ylvoixo xcp Setvi. » [D e formulis, IIoXXoc I
dyaöic et ättavxa dyaOic, quae fere proverbialem habent
u sum, e t de phrasi itdvxa dyaOic s. xaXic xgxxyjaOai usi- I
tatissima ap. Platonem] vide Boeckh. in Platonis Min.
p. 8g 5. ScHiEF.]
J| [J. Poll. 5, 12 9 : ’EusfyeffOat, cuvgu^EaOac xic dyaöä, I
xal gu^EdOai xic ayaOd.]
|| ’Ayaöic cppovglv xtvt, Alicui cupere,Bene veile alieui. I
Hom. Od. A , (43) : — aXX’ ou cpplva? AtyioOoio llelö’ I
dyaOic cppovswv, e t II. ö , ( 17 3 ): Ou plv ydp xoi lyw xa- I
xbv ¿ff<7op.£V7] xdS’ txdvco, ’AXX’ dyaOic <ppov£ouoa : [et I
II. Z , 161 : ’AXXic xbv ouxi IleiO’ ayaöic cppovgovxa Saf- I
^»pova BgXXgpo<povX7|V.]
|| {AyaOov xi Ipsiv. Longi Pastor. [ 3, 6,J p. i o 3, 1 4: I
’AyaOov xi ipsiv itspl auxoü ixpb? xbv ogffican)v l7njyy£X- I
Xsxo, ubi Villoifconus, p. 243. « Sic G a llic e , dire da I
bien. » ScHiEF. Confer Homeri illud II. 1 , 626 : Away- I
ysiXai 8k xa^iaxa Xp-ij p.üOov Aavaoicc, xal oux ayaöo'v I
•Tugp 16vxa, Responsum oportet renunciare Danais, I
etiamsi non laetum sit.]
|| [Ei? dyaObv tlis&iv. V. G. Wake f. Silv. c rit. 3, p. 4^ I
ScHiEF. Hom. II. 1, 1 o 1 : Kprirjvai 8k xal dXXtp, #xav xivic\6t'
dv xiva recte W .] Oupb? dvtoyy) Eiirsiv si? ayaOdv. Mosch.
Idyll. 2, 27 : AXXd p.01 si? dyaöbv pdxapg? xpivsiav Ävei-
pov, ubi rescribendum est, ut v iditG . Wakef. 1. -c. (cujus
emendatio diligentiam Gaisfordii, Poet. min. Gr. t. 2,
p. 265, praeteriit), xp^vgiav pro xpivsiav. Pauli Epist.
ad Rom. 1 3 , 4 •' 0 eou yiep Sidxovo? loxi aoi gi? vo ay«-
Q6v. 11. \F, 3o 4 : nax^jp 81 oi ay^i icapaoxic? Muöeif’ el?
dyaOic eppovsojv vosovxi xal auxu>. Schneider, [quem se- I
quitur Passow.J in L e x. v. AyaOb?, verba si? dy«0« I
cum piuOsix’ ju n g it , at Dammius in Lex. Homer, p. 5, I
sic interpretatur, Ei? dyaOic ©povltov, In optima aniiuo I
su o inspiciens et intentus. [Pr io rem rationem pro- I
b a t etiam] Heynius. [cum scholiasta Venet.] ad Hom- I
t. 8, p. 416 a S c h ä f . citatus. II. A, 788 : '0 8k iseiaexai e| I
dyaOoVirsp, Obsequetur cuivis egregio praecepto, etse I
praestantem in eo ostendet exsequendo, interprete I
codem Dammio ibidem.]
^ ’AyaOic, Virtutes, Dotes. Isocr. de Pace, (t. 2_» I
p. 190, ed. A u g e r .) : Toi? yiep dyaöoi? 01? I^opev Iv ^ I
»Lu'^yj, xoijxot? xxcopsOa xal xa? cixpgXsia? 5 v SgopEVOi xuY' I
j^dvopev. Xenoph. Equestr. (1, 2 ): 08 xw xal fjnrou w I
Xspurnjpiou ou8lv dv 8cpsXo? sír), 088’ . gi xdXXa ndvxa
¿yaOic l^oi, xaxdicou? 8’ ecv), i. e., Etiamsi alias omnes
dotes habeat. t _
Praecepta bona, vel E xempla ex lllustnbus rebus
gestis petita/ Lysias, Orat. fun. p. 124, Reisk. = § 69,
p. 38 ed. Foertsch. : naiSsuOsvxs? piv Iv xot? xwv irpo-
yovcov dyaOoi?, avSps? 8k ygvdp.gvoi, x. x.X., Qui in pue-
ritia instituebantur egregiis majorum exemplis fac-
tisque. i0, > ' >:
^’AyaOic KiXixwv, Bona Cihcum (imo Cilico) s. gj^si:
proverbialiter de eo , qui malis artibus peperit sibi
bona, orto adagio a Cijicone quodam, qui prodita
Mileto ditatus est. Vide de eodem Cilicone s. C illicone
plura apud Suidam. [Suidas : K a l, AyaOic KcXixcov,
X£(7C£i xo fyer KcXixcov $k 6vou.cn xúpiov, guTcopo? 8k r\v.
Idem in v. nov/jpol?, HpoSou? 8k MíXy¡xov xoi? iroXguioi?,
7U)vOavouivou xivo?, oxi xouxo l-jcoirjagv, dicoxpivaaOai,
AyaOic KaXXccpwv. «Scribendum videtur KcXXixoiv, ut
Sevocpíov. Sic etiam apud Aristoph. scribendum, ut
patct ex genitivo KiXXixcovxo?,ut£svo©covxo?, in Pace
v. 362: OuSev 7tovY)pbv, dXX’ ijcgp xal KcXXixcov.De Cilli-
contis proditione, et foedo vitae generé, ac justis poe-
nisjcfi*. Gr. Scholia, quae rem totam fuse declarant.
Vide et Suid. in KiXíxcov, et paulo post, in KiXXtxcov,
abi’ recte vox scripta legitur, et Aristoph. versus af-
fertur.»Por tus ad Suid. v. AyaOá. Aristoph. Pace v.
362 : ‘Ep. ’í l (Aiapl, xal xoXpvipl, x£ tcoisiv Scavogc; Tp.
t OuSiv 7rov7]pbv, aXX’ 07cep xal KiXXixcov. Sic edidit
Brunck., cujus haec sunt v e rb a :— « Id est, toxvx’ áyaOá.
Ad historiam adludit, quam refert Schol. et ex eo
‘ Suidas : ’Eicl 7rovrjpca IxeOpuXX^xo 6 KiXXixwv, 8? Tcpou-
i ScOXE MÍXrjXOV IIpC7]V£U(7l 1 TcuvOavopgvtov 8s XIVCOV TtoXXá-
xi? auxoü, xi piXXsi iroisiv, IXsys, návxa xayaOic, xal
£<m TOxpocpia, Ilávx’ áyaOic, w? giprj KiXXixcóv. Vide He-
I sych. in KiXXtxcov, et in A7]p.oxXgi8ai. In A. u taj). He-
¡ sych. scriptum. KiXXtxcov, melius notato acceutu,
quam vulgo.» Vide Zenob. 1, 3 , p. 2; Diogen. 1 , 9 ,
• p. 176, et ad utrumque Schottum. Adde Eustath. ad
Odyss. K , p. 1669, 43— 60. Maussac. ad Harpocrat.
f v. d>puvcóváa?. In AvijjcoxXgiSai Hesych. accus. plur. fa-
f cit KtXXixcova?, nisi h o c vitiosum, inquit Verweius :
A7]p.oxX£í8at • oí ^Évoi xal pcotYol, dish AvjuoxXeiSou xotou-
I xou ovxo?, xaOaitsp xal xou? f|xatp7)xóxa?, Ttpcapj^ou? eXe-
I yov, xou? Sg novYipou?, Eupuéáxou?, KtXXixcova? 81, xol>?
i irpoSoxa?. Quod ad alteram Hesych. glossam attinet,
KcXXixeov in cod. Ven., ut vulgo editur, scribi testatur
I Schow. In Eustathio, 1. c. p. 1669, 53, est 8, KaXXi-
t xcov, quod alicubi corrupte pro KiXXtxcov scriptum
legerat Archiepiscopus Thessalonic. : %lais£^8l xoú-
1 T0U? ^ icxopia Xo'you -rfcicoasv .... ouxco 7uap£Tr/]^g laux^ xal
I xou? Ep.itaXiv 7cov/ipoxaxou?, 671010? xouvopia |xsv A}(ai8?,
i xo 8g litíOsxov KaXXixcov, -^youv, ¿j? eítceív , xaX8? sc? xh
jxoEiv, rjyouv voeív, ávaXóyco? xw ApcvoxcTw, ifyouv 8 ápiv8?
Ixa I? vouv • 07tgp laxi 7tpoéaxc£»87]? xal eu^Oí)?- ^v 8k xal
17rpoS(ixri? 6 KaXAcxcov. C fr. Suid. et Photii Le x. v. KiXi-
I xcov, ubi vide Schleusneri Cur. noviss. p. 1 3o. Suidas
I j*1 v* liovvipot? pro KaXXixcov, seu potius KiXXtxcov, ha-
|bet KaXXixcov, et e Callim, Fragm. 227, affert, Mi) a6
I JE> ®eta'i£ve‘: ’ xoUai? j^spa KaXXtcpo’covxo?. Sed utrumque
I alsum est, etKaXXicpcov et KaXXixcov: falsum quoque
i est KiXíxcov sive KiXtxcov. Ubique scribendum circum-
|ilexe, ut Portus ad Suidam vidit, KiXXtxcov, tovxo?,
Í ut aevo(i»5v.]jrita ediderunt Dind. et Bekk. in Aristo-
1 pnanis loco.J
[ , [‘^Suidas : n¿vxo? — xal irapotjxia, no’vxo? dyaOcov *
A T“ v ■'roXXcov áyaOwv xal pcsyáXcov, co(77C£p, ’AyaOcov
liH •a75* ’ ®3ec magnam partem leguntur apud Schol.
i Aristoph. Plut. y. i o 5 i , qui et proverbium illud,
lfl>?Va0lA 1 ^ v ’ ^°P^ron^s esse d ° cet- Phoenix Coloph.
[ |y'U v i1' 1^’ P - 53o , E : Av^ip Nivo? xi? lysvgO’, cb?
I yco x uco, Aaoupioi;, xt? eTj^s ypucriou ttovxov. » Tou-
i r / T e?.d5 b- in Suid. t. 2, p. 90. V. Blomf. [Gloss.]
ad^Eschyli Sept. c. Theb . v. 948.] J
t)an<> fxeT> apxov, Bona est maza post
' a do ? . etlam: k * e- postquam panis deficit, maza etiam
i quo Ul* • erat en^n maza quiddam pane deterius
' biumrUStlC1 Ct Servi vice Panis utebantur : prover-
rpe • ’ mo«ens in penuria et inopia res quoque vilio-
o u i r l n h?i>eri- Unde apud Athen. 6, (p. 270, E,)
thb lClt^ ^ £tv“ VTl.Y^P “ y8pl fxtíé^a xtpucpxlpa Xpu-
HES. L in g . GK£C. TOM. I , FASG. I
couxe xaXscpavxo?. [«I. e. Maza s. offa esurienti homini
carior et auro et ebore. Quo licebit uti, cum indica-
bimus rein usu, non opinione aestimandam. ¿ x his,
quae prodidit Athen. de apparatu conviviorum, liquet
mazam prius apponi solere, deinde panem. Verum
consumto pane probatur et maza. Ut possumus,
quando ut volumus non licet. Xenoph. Cyrop. 6 (2,
11) [al. 28], facit quendam consolantem milites, qui
de fedi pane maza vesci cogebantur. Hoc cibo qui
victUant, dicuntur ¿X^ixocrixgiv, quemadmodum qui
pane, àpxoaixgìv.» Erasmus .Chil. 2, Cent. 4, Adag. 61.]
Zenodotus quoque dici tradit de iis qui penuria me-
horum amplectuntur deteriora, ut tradit Erasm.
f l. c.J [Sufdas : AyaOij xal p.4Ca pgx’ apxov * l7cl xwv xà
òguxEOEia 8180.VXWV, ,5| aipoupivwv.]
1 [ ’AyaOol 8’ apiS&cpug? avSps?, Adagium, quod a Z e -
nodoto recensetur. Suidas : AyaOol 8’ ¿piSdixpug? d£v-
Pe5 * ^ TWV eXeov ßginivxwv «Id est, At
quisquis probus, is multum lacrymabilis est vir. De
iis dicebatur, qui facile cofnmoverentur ad miseri-
B cordiam, ac precibus flecferentur. Nam illacrymare
dicuntur, qui miserescunt;- Ovid., Quibus possint illa-
crymasse ferae. Proinde Horat. (2, 14, 5) Plutonem',
quod nullis flectatur precibus, illacrymabilem appell
a t iNon si trecenis, quotquoteunt dies, Amice, places
illacrymabilem P lutona tauris. Et Dido Virgiliana
jEneae duritiem incusans (4, 3 6 9 ). :,Num fletu inge-
muit nostro? num lumina flexit? Num lacrymas victus
d e d it,au t miseratus amantem est? Potest et ad Hera-
clitum referri, res humanas perpetuo fletu prosequi
solitum. Contra, duros et inexorabilesj adamantinos,
ferreos, etcorne is fibris dicimus. Licebit e th u c de-
torquere, quod boni fere cum paupertate rem hab
en t, multaque coguntur perpeti.» Erasmus Chil. 2 ,
Cent. 7, Adag. 64. « Oi ayaOol sunt apiSaxpue? : h inc he-
ros flet^ navibus timeus, U. I , 432 : ’(¡tyè 8k 8i) u,g-
xseito yg'pcov ÌTnnjX^xa Ooivtij, Adtxpu’ ¿va7rp7Ìca?, irg'pi
yap 8£g vvjualv A^aiwv. » Dammius in Le x. p. 6. Homeri
U. T , 5 : E&ps 8k naxpoxXcj) 7reptxg£|ji£vov 8v ©£Xov
uiòv, KXaiovxa Xiysw? • Scholia Veneta : ndtvxa? xoh?
C ’ilj>wa? ¿7tXox/]xo? j^apiv Eu^Epw? Ì7cl xà^8dcxpua diygi, A y a -
F > vova, naxpoxXov, ’OSuoaga, ¿y’ o5 xal 7) 7capaéoX^|,
Aisl 8’ aptoaxpuE? avSps? laOXoi.]
1 [« Auxojxaxoi 8’ ayaOol ayaOcov ItcI 8alxa? isvxai,
Spoute bonis mos est convlvia adire bonorum. Hexameter
proverbialis, tum usurpandus, u b i vir bonus,
fiducia virtutis e t amicitiae, quae generalis inter omnes
probos intercedit, ad sui similem accedit, non exspec-
tatisvulgaribusistisinvitatiunculis. Quidam natum pu-
tant a bHercule, qui cum Ceti (Ceycis) Trachinii domum
invocatus inviseret, hunc versiculum primus dixerit.
(Vide Scholia Platonica mox afferenda, etBacchylidem
apud A them 5 ,p. 178, B.) Fertur et trimeter iambicus
in eandem sententiam : AxX7]xol [ Leg. ’AxXtjxI F ix.] xw-
p.a^ouaiv si? cpiXou? cpiXot, i e., Conviva amico amicus
ultro etiam venit. Zenodotus citat hoc adagium e x Eu-
polidis Comcedia, cui titulus Chrysogenes [Schol. Plat,
in Siebenk. An. Gr. p. 49 : EüicoXi? Iv ^puuoysvEi, edit.
Ruhnk. p. 44 emendatius Xpuow Tevei, ut citatur in
Athen. 9, 375, A , 406, C , 408*, E , 14, 657, A , ;cfr.
D Cas. ad Athen. 9, p. 406, C , ibid. Schweigh. t. 5, p.
255. Photius, p. 438 : Eu7uoXi? j^puooygvet. Etym. i 32,
I2 :E u . Xpuffoygvgfa. Suid. v. ’Aisoisdxruioc legit xpuio-
yg'vEi pro quo in Bekk. An. p. 96 et 433 : xpuocp Te-
vsi " sic Suid. v. TlpciXXa. Cfr. Hemst. a d j . Poll. 10, 26
e t 63.A n g l.] Auxojxaxoi S’ ¿yaOol 8eiX£5v lu i Saixa? laucv,
id est, Ultro adeunt hominis timidi convivia fortes.
Idem fere significat Plato in Symp. (t. 10, p. 168, sq.
ed. Bip. [p. 174 , B,HSt.J : ‘Iva xal xrjv Trapoijziav 8ta-
©Ogipwjxgv (/.gxaßaXovxE?, <&? apa xal dyaOwv IttI Saixa?
laaiv auxo'piaxoi ayaOol, i. e., Ut e t proverbium perdamus
hunc ad modum invertentes : Boni ad bonorum con-
. vivia ultro veniunt. [D e interpr. loci cfr. F. A. Wolf,
p. 9, ed. 2 .]Citatur nie locus et ab Athen. [4, c. 5] ,
(p. 178, A). Apud Athen, i , (p. 8, A), ex Cilatino
(Cratino), quidam, qui invocatus ad convivium acces-
serat, ita loquitur, AyaOà? av Ttpò? ¿yaOob? av8pa? ‘Ea-
xiaffópcsvo? ^xov xoivà yàp xà xwv cpiXwv, i. e., Bonus
enim ad bonos viros convivaturus veni. Nam res ami-
corum communes.» Erasm. Chil. 1, Cent. 10, Adag.