995 a i v a p £ T 7] ç
oí ôSSvireç tSv tíxvwv ijpo)8iaaav, Patres comederunt A
uvam acerbam, et dentes liberorum obstupuerunt,
vel obtorpuerunt. [Hesych. : 'I^pioâtacav Ivàpxvjaav,
aípcoSíaaav. « Ezech. 18, a pro lyojj.:piaaav Complut,
inc. ac Theodorettîs ¿)po)8íaaav, a liu s 'vero igrtotus
Interpr. IpioSíaaav, sed proGul dubio corrupte pro
IpioSíaaav. » Schleusner.] Vernáculo sermone dicimus
Les dents agacées. [Biel. Thes. Amaltheum Castello-
Bruti. Vid. Aipo)8eïv.] -f
Alpwv, aphæresi tou 8 putatur factum e Satptov,
i. significante q. Satptov, Gnarus , P e r itu s : ut Hesych.
[ex Apoll. Lex. 54] quoque aípova exp. l-mar^-
pova, ep-reeipov, respiciens ad alpova O^pYj? ápud 11.
E , 49. [Scribitur etiam aïpoiv. V. Etym. M. p. a5t ,
i 3 j 647, ao j Herodian. Epim. 167 coll. 3 3 ; Intt.
ad Hesych. 1, 16 1, not. 1. || A?po)v(ab aTpa),Cruen-
tus. Eurip. Hecub. 88 : Alpovt yak*' Schol. aipaVYjptj)
Swyii Cfr. Hermann, ad h. Ë et Wakef. S. C. 1, 80, a
S c h æ f . 1. Apüd Æschyl. Supplie, v. 854 ponitur pro
■fipayplvoç. Brunck. Reponi voluit Hermann, in Ägam.
i 4 57 ed. Blomf.] || Alioqui A?po)V s. Afpcov est et Nom. B
propr. viri et íluvii. [Nomen proprium complu-
rium, Herois e Pylo, Horn. II. A, 296; Filii Creontis
Thebani, Soph. Antig. al. ; Filii Pela sgi, a quo Thes-
salia Hæmonia denominata, hinc Aquav Thessalus,
Rhian. apud Schol. Apoll. Rh. 3, 1089. || Rivulus
Boeotiæolim Thermodon dictus, Plut. Thes. 27. Fix.]
Aípóvia[Aíp<óvta]cuxa,Ficuuni genus in Paro insula,
ita dictorum ob ruboreni, inquit Athen. 3, (p. 76, B),
et post eum Eust. (ad Od. £2, p. 838, in fine) : q u i,
quum tradunt ita dieta Sia tS IpuOpwSsç, O b rubo-
rem, ab aïpa derivari innuunt, quasi dicerent Sia
tS ai|xaToeiSÈç XP“ !1“ > Ob sanguineum colorem. Eadem
e t L ydia vocata scribit ibidem Athen.
AÌpcoirò?, ó , ■#) (wi|/), i. q. aípatonró?, quod expli-
catum infra. Suidas aíponroii? Xuxouç exp. aípavo^apei?,
Sanguine gaudentes, Sanguinis ávidos, quæ expo-
sitio notationi nominis non respondet, ut nec ea
quam Hesych. habet, aípioírol esse dicens aípaTwSet?,
Sanguinolenti. Idem autem est etymon tou aiponr&ç,
p ro aípaTouró?, quod et tou aipaXo)<|r, licet différant C
significatone. [Respexit Suid. ad Leon. Tar. 34, Pal.
6, 35 : AipavomA? "Xúxo)?. W a k e f : Etym. M. 35, 16 :
A Í[aiú7toV ô ai[AaTtùS7]ç, 6 8<p0aXp8ç icXnip^ç aYparo? (imo
ö tcÙ ç ôtpôaXpoù? itX r,p eiç al. e x wv)* TCCtPa T0 °dp-a xai
wTtSç, 6 8ip0aXpôç, ab A n c l . cit. Xpwpa aipomov, e
Sext.Emp. p. 8 7 ,1. 35, dédit H e m s t . Boissonad. Anecd.
3, 33i ; Herodian. Epimer, p. 32. De accentu Arcad.
67, 10. Fix.]
[Rubicundus. Philo t. 2, p. 585, 21 : ¿yo)-
vtaç itavToSaitôiç XP°aç Iv^XXaTrev, Iv Tauxo) yivopevoç
aiixo)~ôç, ojypàç, TteXiSvSç. Rubens. Zosim. Panopol.
apud Salm. ad Sol. p. 810, B : "OXov &piï)inv I outoü
to £ÎSoç to aiponróv. H a s e . ]
[AípSiaa. V. Ai pato et AÎ{XOC*>.]
Sí¡ AluwTt. T a itap’ SvopxTiov el? n YrapYiypEva_ÍTnj5-
Svípara Sià paxpoû toû i ypacpETat xal ¿ÇôveTai* oiov a t-
porrl, ¿xXaucrl, aviSpom, dyeXaarl, ¿TnjpwTV, airveu-
c r l, auxovuvl, àitaucTt, Canon. 963 Excerpt. Crameri
e Theognosti Canon. Cod. Barocc. 5o. L . avaipom.
F ix . ' D
* ‘Atv, vox Hebraica 'pnn [Hahin : ] autem
est Vasis genus mensuram liquidorum constitùens.
Legitu r Exod. 29, 40 [ubi LXX est eïv]. V. Schleusner.
Nov. Thes. Philol. h. v. D a h l e r .
* ’Atv Æol. pro ¿sí. Etym. Reg. Ms. apud Keen,
ad Grèg. C. 3 4 5 ; Etym. Gud. 9, 48; Zonar. et Pha -
vor. v.' ÀÎSioç. A n g l . V. Ael col. 782, B, C. oo.
Aîvapâ-njç, 00, 6, Cujus gravis est virtus et perniciosa
, 6 lirl xaxw £/<ov ríjv aper)¡v, i. e. ad verbum, Qui
virtutem habet ad malum. Hoc es t, Qui virtute^ab-
u titur, Qui virtutem habet ad malos usus. P e r virtutem
autem intelligitur Fortitudo xav i^oy^v. II. I I ,
(3 i) : Aivapsr/), t i ceu ¿XXoç ¿v^csrai ¿^iyovo'ç irep;
Aliis legere placuit aîvapénjç, ut referatur ad x ^ 01’ >
quod nomen est in proxime praecedente v er su , ut sit
atvap^Tviç yoXoç, Ira quæ gravis est et perniciosa vir-
tutibus. Fuerant etiam qui legerent divisim, Atv’ àpe-
Tïji; ce t., sed prima lectio magis recepta es t, quæ et
Aristarcho placuit. F it autem aívap¿«i<; e x aivoç et
a iv ea i?
dpsT^i [Etym. 36, 9 ; Heyn. 7, i 4 3 ; Lobeck. pilrJ
329. ScHiEF. Poet. De vit. Pind. apud Eust. Op^l
59, 72 : tH(ao? S’ iv MapaOwvt xal iv XaXap.Ivi icapfu-j
Alvapsxav ni^cai. F ix .] || Est et Nomen viri prJ
p r i u m AivapeTYjq.
* AivdpsToq, 6, f i, i- q. alvaps'TTjq. Zonar. atqUee,
eo Phavor. : AlvapsToq, xal .aivapi-nj?- 6 iwl xaxS rÜ
dpsT^v xsxTYipiivoq. Zonarae Codv K : Aivdpefoq- ¿¿J
xaxw t?)v apsTYjv lytov • SyiXoi Si xal Ta ¿5tJ
[h. e. ivdpsTa. AlvapsToq, si aliqua fide dignum rej
cens admodum est vocabulum. F ix .] ’ 1
AivsaSv)?, ou, 6, Patronymicum lEneades, h. J
jEneae fi[ius vel nepos. Dicun tur enim AlvsaSai etiam
Posteri yEneae, qui ad progenitorem jEneam ortuirf
suum referunt. [Romani, Polystrat. 2^ Pal. * aq.|
Diodor. Sard. 6, Pal. 9, 2 19 ; Ablab. Pal. 9,
Philipp. 6 1 , Pal. 9, 307 : Z 9jva tSv AlvsdSviv, Ii^
peratorem Romanum. Hadrian. 1, Pal. 6, 294 : ^¡J
vedSyjc ... Tpaiavoq. Pal. Append. 181, e Plut. FlamJ
c. 12. ScH.EF. Etym. 210, i 5.]
= Atvsia, •#), Urbs quae sita fait in Chersonnesa
Clialcidica, - - o , Theoni AiveidSai dicta - - 0- , StepHi
Byzant. Gentile Alvsisuq et Atvedr»]? apud Eund. her
'l’yrrheniae u r b s , cujus incolae Aivsioi eidem St^
phano. V. Salmas, ad Solin. p. 1 14 sq.; Meinek. a|
Euphor. p. 4. Fix.
Aiveiaq [et * Aivsaq], Trojani illius herois nomcnl
ab atvSq derivatum,ut testatur Horn. H. in Ven. (199)1
TcoSe xal Aivsiaq Svop.’ eoasTat ouvexa p.’ alvov fi®yf
ayot; , Ivsxa ßpovou dvspoq ep.7cecov euvyj. Quidam tarn
ab aivslv, Laudare, derivatum esse putarunt. |W
Alveiou, Ep. Aiveiao, saepe in Horn., et Aivsisu II. E*
53’4. V. Etym. M: 35, 36. j| Alveaq et Atvil:1
conf. Heyn, ad II. N, 5 4 1 , t. 6, p; 488, 847; Barne
ad Eurip. Rhes. 585, a S c h ^ f . 1., quibus in 11. Alvi
spondeum facit. Sic etiam Rhes. 90 et 85 ex ei
Reisk. et Elmsl. Alveiaq — . In Soph. (fr. Laod
3) apud Dion. Hal. A. R. 1, 48 , Aivsiaq -u- M
pro Alvsaq. || Aivsaq Thebanus, Pind. 01. 6, i49i
Corinthius, Thucyd. 5, 1 19 ; Stymphalius, Xenoptf
Anab. 4j 7» j jg j i 3 ,a l . F ix .] J
■ [dEneam cum Didone vestitu venatorio Passeric
in Gori Thes. diptych, t. 3 suppl. p. 5 i tab. 17 mir
opinatur esse filium regis Indiae, de quo extat Bar^
laami s. S. Joannis Damasceni historia : cf. Viscon.
Mus. Piocl. t. 2, p. 63. Hase.] I
* AIvsiwvyj, i|, Ab dEnea genus repetens, utRegil^
apud Marcell. Anth. Pal. Appj 5i , v. 38.
[Aiveiw i. q. aivsw. V. Aivew.] _
AiveXsw), Perniciosa Helena. [Scriptor nescio
apud Eust. 3 7 9 , 3 8 , avxl tou’ alvijv 'EXevrjv 1
5 i . S t ru v e . V. Atvdicapiq.] ■' ^
* Aivsirtxoupoq, 8 , y) , Hesychio iwI xaxw poi)Wj
A ngl. Cf. Hemst. Auctar. ad H'esych. 2, 112. Scu^-,
Aivscia, r, (aivew), a quo dat. plur. aive^5‘
poetas reperitur, ut ap. Callim. H. in
ap. Apoll. Rh. [ 3, 29; 4, 646, ubi dudum ei woj
consensu correctum] : vide ’Evvsoia. [Scott. PP- >
Thes. «Perperam Flor. Ed. non hie solum,» ,
multis aliis in locis , aivea£r)<n : est enim vox
mera barbaries , quod dudum , sed frustra, m “S
ad Callim. H. in Dian. 108 E rn e s t.» Brun»
Apoll. Rh. i , 7-1 „ „„.liH?
£ 1 Aiv£ffior,p.oq, ou, nom. pr. Philosoph», He \
sceptici auditoris. Diogen. Laert. 9, '■ j
Bibl. Graec. t. n , p: 818. Cramer. HmvcK
AivsoijAoq, 6, , Laudabilis, Laude dignus.^^^|
aiveoipot exp. xaO-^xovTEq. [Etym. G. 6 i 3, ffidx |J
txot corrigendum esse monuit Kuster. a ( p
alteram enim vocem spuriam esse. || A > |
aiveoip.0; conf., Maxim. De electt. i 49‘
= Aivsoiouq perpei’am legebatur in " j ^unC
ap. Athen. i 5, 667, C, pro Ivaiotouq , (Iu0 ^
ceptum e Jacobsii (in Museo Attic- ’ i
et Porsoni (ad Horn. Od. B, i 5g) conjectur - 1
AivEoiq, #, [Etymt M. 36, i 4 d ■ .«n ivri«*?
44] , Laudatio vel Assensio, ah
est enim duplex aoristus, ut et futurum-
Schleusner. Lex. in N. T- Glossse : A»v ^ t,
[Gregorius Theophane ap. Matth. Lee
«97 a i vito a ivr] 998
L rn Xittmanni TecHnoll. Mss. p. l x x x i i pro ¿xouoiou A
| J b leg. immku Fix.J
I * Aiv£T£0v (alvew), Suadendum. Synes. De febr.
j l : A’ivstsov S t t, p.iv r b yp&edui.
f * Aivsniptoc', ia , iov. Pseüdo-Herodian. Partitt. 3 4 :
litvoq, 8 siToeivoq, x a l v a auTO u , a lv exY jq , a iv e -n ip io v ,
Llalvw, ^ p a , T ^ l i r a iv S ) .
I A|ve:n|i> ou, 6, Laudator, Depraedicator. Hippocr.
Ill B j#| : pojp-YjToiv , oÖte alverwv Seovvat.
¡[p$eudo-Herodian. Partitt. 34 s. aiver^pioq cit.]
»AlveTiq, Theopliyl. Ep. 3o, e conj. Dorv. ad
Char. 211 (328) . S c h - e f .
Alverbq [s. * AivYjToqJ, ^ , ov, Laudabilis, Laude di-
f-pus. Fit ab ^vETai tertia praeteriti ab alveop.ai, quan-
quam Yjvr)tai potius dicitur, praesertim in soluta ora-
tione, utvivY)[jiai, etYjvYjuai. Hesych. citans haec verba,
iAivirü vEixsiovTa, quod posterius vocabulum mihi
Ljpcctum est, aivEra exp. iitaivou a^ia, Laude digna.
[\Ivsto?. Antimach. ap. Paus. 8, 25, 5 : npomoToq
¡Aivawv vsio, aivsTu) YjXacev iitrcw, quomodo e Mosq.
edidit Siebel. Vulg. A. 7cep ¿TcaivsTto. Alcaeus Mess. 2 1 , ts
jpa|. 7, 429; Maxim. De electt. 90; Orac. Sib. 1. 6,
Ip. 344, et saepe ap. Apollinar. Metaphr. psalm.; Etym.
lM- 36,29. AlvYjToq. Epigr. in Wejckeri Syllog. p. 78 :
ilhy1 aivYjTYQ. Fix. Pind. Nem. 8, 66, aivsiov aivYixa.
¡Biel. Thes. A n g l . Aristot. Pepl. 8, Pal. App. 9, i 3 :
(Aivy)T0v iravTSCffiv S7nxöovioiq Aiop.^8^. S c h ä f . ]
I *[[AivEToq, ou, Filius Deionis et Diomedae. Apol-
Uodor. 1, 9, 4-J
1 = Aiveliq, ewq, Filius Apollinis e t Stilbae. Orph.
Areon. 5o5 ; Schol. Apoll. Rhod. 1, 948. U'nde A i-
vr.i'o;, 1011. patron., Apoll, v. c.
I AIveoj , ¿go) , vel t(go) , lit ttoOecco , et iroO^ffio, xaXsco)
clxa)>7|do, sed ^<1(0 magis antiquum es t, et a poetis
Qonice usurpatur, potius quam in soluta oratione,
IP. rjvexa. [V. Etym. M. i 3o, 2. Alvr,(7co epica est forma,
licet alteram passim codd. praebeaut, v e lu t ll. £1,
Bo,ubi pro YjvYio’ alii, inter quos Hesych., ^veccr’*
Apoll. Rh. 4, 5o3 cod. Reg. E . Ylveooav. V. Spohn.
ad Hesiod Op. 12. Alvscw bis ap. Pindar. 01. 7, 3o ;
Biem. 7,92; saepius alv^ao), 01. 1 o, 120; Pyth. 3, 2 5 ; C
Kein. 1, 112. Atv^aaiq Simon, fr. 1 1 , 1; sed alveasi
Sa iamb. De mul. 1 1 2 ; Sophron ap. Apoll. D. De
bron. 104, B. Utrumque etiam ap. Theocrit. Id. 29,
p8; 27, 3g, et Lycophr. V. Bachmannus ad v. 696.
Attici semper aiveato et -^vEcra. F ix .] Laud o , secundum
signif. illam, quam penultimam nomini aivoq
Wimus. Exp. et A ppro b o , s. Comprobo. 11. K ,
N 9 ) : TuSsiS»), (jl-^t ’ a p p .s p.aX’ a i v s s , (jl^ t e t i v eixei.
»I, (38o): Ot 8’ oöx aiv^aouaiv axouovveq xaxa Ipya,
laudabunt, v e l, Non approbabunt. Plutarchus
picit aivsiv, hoc in versu Hesiodi (vEpy. 6 4 1 ) : N^’
ihfr,v aivElv, peydXY) S’ evl cpopvia OsaOai, significare
isaiveiv, Laudare; Laudare autem dici pro Ttapai-
-ttwöai. Ad hujus autem Hesiodei versus imitationem
.■ömpositum fertur hoc Virgilianum [Georg. 2,
ji'aj: Laudato ingentia ru ra , exiguum coli to. [Vide
r a,J llAlvew, Assentior. Cum dat., personae
Apoll. Rh. 2; (898): ... ’Ayxaiip 81 YroXsiq YjvYjcrav
P W Ancaeo autem multi e sociis assensi sunt,
ppud Horn.initio II. 0 , (8), alveiv itidem pro Assen- d
¡ta* CU'n acc,lS- rei : nEipaTio 8iaxepaai lp.8v eiroq* aXX’
j a m e A ìveìt’, ¿^pa x. t . X., Assentiinini simul
, llles mese orationi. Potest etiam exp., Approbate
orationem. Nam licet Eust. velit poni hie a i-
jg g ffuYx«faTÌ0ea0ai, eadem tarnen manet sen-
lm la’ ^ o lib e t modo vertas. Fortasse etiam abso-
L|PosltUm hie esse putarit aivsÌTs, vél subaudiri
k vu^ Pe»‘sonae Iptol, ut sit aìveÌTe ipioi. Ego malim
• repetere à-nb tob xoivöu. [V. Heyn. Horn, ad F,
tlw pro aivew interjecto 1, unde aivsirj in qui-
Ï LK-0 1* r~eT,x x- pr oUnHiltluurr pprroo Laudet. [Pind. Isthm.
L L «(iov MsXeaypov, alveiiov 8k xal tfExTopa. Wa-
L¿ wv Schmidtius in tul it pro aivsiov, quod hodie
Bvj¿ est-] II Item aivéopai, voce passiva pro
fWntii i^esy°h. alvetTai explicat cuyxaTaTÍ0ETai,
fichnl Albert. : AIveìte • cuyxaTaTÍ0eo0e e
^ ' P ’ Heyn. 1. c.]
' Melico, Laud o , Probo. Il. ^F, 55a : "Iva a
aivviffwaiv ’Ayaioi • £2 , Bo : Tijv 8’ ^vyjue. Cfr. iEschyl.
Ag. 1404 ; Choeph. 75 , 520. Soph. Phil. 4 5 i : nou 8’
alveiv, ÖTav t Ì Ost’ liraivtov, Toùq Osoùq eßpto xaxouq ; Quo
nomine laudem, quando divina laudaturus... ? i 38o :
Asivòv aTvov aìvécaq. Et in Ion. prosa : Herodot. 1 ,
9 ° : ^AiVEdaq 7ToXXdt • 122 : "Hie 8e TauTYjv aiveiov Side
7ravToq • Cod. Saner. ¿Tcaivetov cfr. Wessel, ad 3, 73.
Hippocr. Praenott. 27, 21. Cum gen. rei Eurip. Iph.
A. i 35o : Tov ^svov 8ixaiov aiveaai 7cpo0up.iaq. ||Hinc
Amo, Consentio, Acqüiesco in re , turn T o le ro , x a -
TaSéyopai, crrs'pyto. Hesych. : Aiv^aaiev xavaSe^aivTO.
Pindar. Nem. 1, fin. : llàp Ail Kpovi8a aepvov alvi[-
ceiv [Herculem] Sopov. iEschyl. Eum! 460 : npa|aq
yàp Iv col iravTayYj Ta8’ aivlcio • cfr. Suppl. 902 ; Eur.
Electr. 1248; Jacobs. Anim. 28; Monk, ad Hipp.
37 et ad Ale. 2, ubi 07)ccav Tpairs^av alvecai* Schol.
EuapecTYjcai, xaTa8e$ac0ai. Troad. 602 : Zuydc 8’ fvuce.
Jacobs. Anim. 96 conj. ^vsce. Add. Antip. Thess. 17,
Pal. 9, 9 3; Leon. Al. 3o, Pal. 6, 3o2. || Adprobo,
Suadeo, Hortor. iEsch. Pers. 642 : ToW aivecaT Ix
So'ptov • Schol. : ©eXiqcaTe, ¿TroSe^acOe. Cum inf.
Choeph. 55o : Aivto 81 xpiitreiv toc8e cuv0^xaq • cfr.
7 10 ; Suppl. 182. Epigr. ‘inc. 268 : KaciyvTÌTip 81 pe
\u\Tt\p y^vecE To'^a cpe'peiv. Cfr. Toup. Emendd. 1, 435
not. Hesych. : Aiveaaipr ¿va7ceicai[ji,i. || Hinc Spondeo,
Promitto. Soph. Phil. 1398 : "A 8’ fjvecaq [ioi 8e-
|iaq 0iyci)v. Eur. Alcest. 12 : y^[vecav 8s pòi 0eal yA8pYj-
tov ... Jxcpuyeiv. Orest. i 653 : IIuXdiSY) 8’ aSeXcpyjq Xe-
XTpov, lb noT^ita Matth. al. wq-jzox') ijvecaq, 8o'q. V. Porson.
ad v. 1090; Med. 1147 . || Hinc simpliciter Dico.
dEschyl. Ag. 98 : Aeqac’ 8, t i xal Suvavòv xal Oepiq al-
'veiv • al. eÌTcelv* i 483 : ’H psyav oixoiq Saipova xal ßa-
pupvjviv alveiq. « Alveiv cum compositis primaria vi generaliter
D ic ere, hinc Promittere, Polliceri. | Schaefer.
ad Eurip. Electr. v. 33. || Plutarch. De aud.
poet. 2 2 , F, citans .Hesiod. Op. 641 : N5j’ ¿Xiyijv
alveiv, peyaXv) 8’ Ivi ipopria 0éc0ai • addit : Tip pèv y&p
alveiv CYjpaiveTai Iwaiveiv | auTto 81 tw liraiveiv avvi tou
7rapaiTeic0ai vuv xe^pYjTai, xa0tìiirep Iv ty| cuvYjOsia xa-
X£5q ipaplv eyeiv x. t . X. V. et Eust. ad II. K , p. 802,
3 ; Etym. 36, 23 , quos argutantes seqùitur Wytten-
bachius. Sed rectius propriam vim verbi tenuerunt
Stephanus et Graevius : quanquam Hesych. quoque :
Alveo • icapiYipi’ 7capaiT0upai. Kal iTcaivw. 2 oq>oxX^q
’AXxpaiwvi • et 2 uv. Xé^. yp. 358. || In Attica prosa
simplex aìvsw v ix réperiri, notat Passovius, non me-
mor P latonis Legg. 12, 95 2 , C : Xapiv yoùv T7jq ccpoSpa
icpo0up£aq alveiaOw làv 81 xoXù peXvitov [vjxeiv So^vj], 7roXù
InaiveicOio paXXov. In Isocrat. Areop. i 5 5 , pro alvouci
Stephani, Ivoüct Bekkerus. || Proverb. Tiq itaTe'p’
alvYqcei’ (ita leg.) el p-i) xaxo8aipova Texva • èiel tSv 7cpo-
yovixa ¿vSpayaOiipaTa airopia 18ia irpotpepovTwv, Diogen.
8 , 46) e i Suid. Cfr. Plut. Arat. init. et Heyn. Hom.
t. 4) p- 702 sq. Plurima horum SchìEferus, quaedam
A n c l i indiccTverunt; digessit suisque auxit Fix.
[Callim. H. in Del. 10 : r&2q àv ’AtcoXXwv KuvOioq
alv>i<7Y) pe, Me amet. Dian. 2 i5 : ’^fv^caq (Diana)...
ATaXdvTYjv. Suid. : ’Hvéoapev ^<nra(iapE0a , Yjya7n|(ja-
pev. Alveiv et Iwaiveiv de Deo et hominibus, A lbert.
in N. F. 334- AlveioOai 7cavT0)v, Quovis nomine
laudari, (Rhian. Epigr:) ap. Athen. 499- Nimia laus
ingrata bonis, Iph. A. 980, Heracl. 2o5. Valck.]
Alveo), Subigo ordea, madcfaciens aqu a, u t ait
^El. Dionys, ap.-Eust. [801, 58 sqq.], citans hunc
Pherecr. locum : Nuv l7ci^eio0at TÒtq xpi0àq Sei, ml<r-
ceiv, ippuyeiv, -dcvaSprfÌTTeiv, alveiv. A t Pausan. ibid.
scribit aveiv non alveiv, in hoc ipso' Pherecr. lo co ,
dicens aveiv significare 7cx ferae iv cum ib i , tum apud
Aristoph. Pace. A t Hesych. jEI. Dionys, sequens, al-
vo)v exponit mlceoiv. [Cfr. Küster, ad Hesych. 1 ,16 3 9 ,
not. 1. Tertia est forma atfvco, quse vide ne sola probanda
sit. Arcad. certe De acc. 160 fin. s. potius Herodian.
contraetam alteram ignorasse videtur. V. aivo),
àvéo). 2 uv. Xe'q. yp. 360 : Alveiv (sic)* tS avaSeueiv xal
avaxtveiv vàq xpiöaq ÖSaTi «pupiovTa. Cfr. Etym. M. 36,
19, ubi lin. 21 leg. oi 81 t è ßparreiv ^ Taiq yepaiv. F ix .]
Aivy), ■#!, ap. Herod. i. q. alvo? in« signif. proxime
praecedente, i. e. pro Laude 8 , (112) : w? eiyj Iv aivrj
peyfaTY] Toiv arpaTYiywv, Maxima laus Themistocli
tribueretur, vel, In maxima esset existimatione. Uti