L 8 , p. i a 3, quod miror, per Alabarchen intelligitMagistratum,
383] a it, ’Eljo'xs y«p *«* toüxov Ìvov /aXeitòc y.prfvo? j
layev, ’E5 àXaéapxefni Yp«[Ji.p-aTiy.ou ys^ovev. Alabarchas
autem, nam et id vocabulum reperitur Spi Juvenal,
[ i , i 3o] : Inter quos ausus habere Nescio quis títulos
iEgyptius aut Alabarches : quidam interpr. P r e fectos
convehendi salis, ap. Joseph. A. J. [ 1 8 , 6 , 3 ;
i8 8 i ; 19 ,5, i .] Sed tunc aspiranda saltern hajc vox
esset. Alii vero dicunt eos esse, qui ex Arabià mer-
ces comportabant. Videndum tamen ne loci potius
alicujus, unde merces advehebantur, nomen proprium
sit; sonat enim aliquid peregrini, et vero etiam per
x alicubi scriptum legitur.
ì ’AXaSapxsw. Y . AXaSàpXT)?.]
= ’AXa6apx>)S, 6 , ssepissime in rebus Alexandrino-
rum commemoratur, sed non semper idem significare
videtur, et incerta est origine. Ap. Joseph, quidem A.
J. 18 , 8, i (atque inde ap. Euseb. H. E. a , 51; 19 ,
5, 1; 20, 5, a (ubi est participium dXaßapx^a?) et 20,
7, 3 (ubi nomen áXaSap^ía), Summum magistratum
Judaeorum Alexandrinorum, qui alias I0v<xpyv|? sive
ysvápxvi? appellatur, intelligunt, prseter alios, Vales,
ad Euseb. 1. 1. , Hudson, et Havercamp. ad Joseph. 11.
11. Quare nonnulli Apaéàp^vj? scribi malunt, ut signi-
ficetur prasfectus Arabias, jÉgypto conterminae, eique
aiunt delegatam fuisse «curam exigendi vectigalis,
quod pendendum ab iis esset, qui armenta ex Arabia
in ASgyptum, vel hinc illue traducerent. » V. Lil. Gy-
rald. Dialogism. 29 (in Gruteri Lampad, t. 2, p. 45o)
et Fuller. Misc. sacr. 4, 16. Confirmari haec interpretado
potest e Cod. Justin. 1. 4 » dt. 61, 1.9 : «Y ecti-
gal Arabarchiae per iEgyptum atque Augustaneam
constitutum. » Statim enim memoratur « traduclio
animalium.» Quapropter etiam ap. Cic. Ad Att. 2 ,1 7 ,
ubi vel Pompeius vel Antonius vocari putatur Ara-
barches , quod multa vectigalia ASgypto exegisset,
rectius ita s c r ib i, quam Alabarches, videtur. For-
tassis etiam apud Juv. 1, i 3o recte editur : « Nescio
quis ASgyptius, atque Arabarches » [quam lect. etiam
schol. Juv. agnoscit]. Nihil enim impedit, quo minus
ejusdem vectigalis exactor intelligatur. Cujac. vero
Obss. 8, 37, quanquam, ut Turneb. Adv. 27, 2 5 , et
Voss. Etym o l., utramque scripturam ferri posse in-
n u it, tamep ubique mavult ¿Xaßap^yi? ,^utens earn in
rem verbis Hesychii : yAXa6a- psXav, & vpacpopsv, et
comparans Lat. usum, quo Scriptura dicitur vecti-
galium ra t io , et Magister scripturae vocatur vectiga-
libus prsepositus. At Fullerus 1. 1. satis [?] hanc opi-
uionem refellit, et ap. Joseph, atque Euseb. legi
quidem ju b et áXe^áp^., sed ita , ut hoc n. derivet ex
Syriaco =]Sn, h. e. ov il, P r o , V ic e , et s. in
comp. h. e. ap'/wv, et in comp. appi? s. ap^o?,
atque adeo n. ¿Xaßappj? explicat Qui vice principis
fungitur, magistratus judaicus potestate praesidis regii
et imperatorii, quemadmodum ap. Arabas Chali-
pha dicitur Mahometi vicarius e t successor. Ego
quoque Fullero facile assentirer, si exx., quae attulit,
N3T1T2T3 et , h. e. Tetrarcha et Chiliarcha,
similia essent. In his vero additur res , cui u terq u e
praefectus s it, quod in Alabarcha, si quidem notatio-
nem Fullerianam sequare, secus est. A c ced it, quod
in Justiniani Edict. 1 1 , c. 2, Alabarcha, et c. 3 , Sa-
crarum Alabarchiarum praefecti, distinguuntur a Prae-
fecto apud Alexandrinos Augustali, et junguntur Sa-
crarum largitionum praeposito. E x his enim apparet,
Alabarchas plures fuisse, non unum, et munus eorum
ad pecuniarum rádones pertinuisse, et a muñere
summi magistratus diversum fuisse. Rhenferdius contra
in diss. De Arabarcha vel Ethnarcha Judaeorum,
1702 ed ita , et deinde Opp. ejus phUoll.; p. 584—
6 x3 inserta, ubique scribit ’Apa&ippis, idque ortum
putat ex Hin, Doctor, Rector. Nam jpnaan
est 6 ^Ypúpevo?, quod ille interpretatur 6 apy wv, ita
ut ’ApaSáppi? s i t , Qui omnes synagogas gubernat,
pactaque et decreta curat. Quam rationem equidem
valde contortam arbitror esse. Praeterea tales praefecti
vocantur àpyiGuvà.'foryoi, vel patriarchae. Ruffinus ap.
Joseph, et Euseb. áXaSápx^v vertit Principem vel
Praefectum salis. Unde Buleng. De vectig. pop. Rom.
c. 21 leg. conjicit aXacap-/;/)? vel aXouapp]?. Debebat
saltern ¿Xiáppi?. Edam Burmann. De vectig. P. R. c.
qui vectigal salis curabat. Quodsi quis
conjecturis delectetur, possit et ’Apaßappjv et ’AXa-
ßappjv explicare per vatjappv. Nam et «21« et
significat Navem. Possit etiam ’Àpa&xppi? descendere
videri a nomine rD*W , quod etiam in Vers. Al. Jer.
5 2 , 7 legitur, ut intelligatur Praefectus. agrorum et 1
villarum totius alicujus provinciae. Sed prsestat in I
universum intelligere Magistratum Judaeorum, in
primis Alexandrinorum, magnae auctoritatis et po-
testatis, cujus munus maxime pecuniarum rationes
spectaverit, sed de origine vocabuli te nihil scire fateli.
Bochartus in fine Hierozoici nomen AXa6. vocat
semi-A£gyptium, sed non interpretatur, neque Ja-
blonskius in Collect, vocc. /Eg. quiequam de eo attulit.
Vales, et Turneb. 11. 11. dicunt, illud per risuin
et contumeliam confictum; nihil tamen addunt, quo-
modo hoc velint intelligi, aut cur ita statuendum
sibi videatur. Ceter.um, praeter Turneb. , vix quis- I
quam ex iis , quos laudavi, menlionem fecit epi- I
grammatis Palladae Alex. [v. HSt. supra], ubi schol.. I
B Ix xEpapixvj?- ¿XaSapyoi y“ p Xeyovxat ol xepapei?. Qua* |
explicatio si vera es t, quomodo cum 11. supra allatis
conciliari, et quae nominis notatio excogitari possit,
non ego video. Sed haud dubie aliena illa est a poeta:
consilio, quanquam Jacobsio ad 1. 1. unice probata.
[At v. nunc Jacobs, ad Pal. p. 72 2 , ubi jam Valesii
rationem supra cit. sequitur.] Nam ut taceam, nullum
hujus usus ex. repe riri, ad ridendam misellam gramma
ticorum pauperiem efificacius es t, si asellus ex
oedibus Alabarchae, hominis divitis et luxuriosi, uhi
hordei omninoque pabuli satis esse verisimile est,
quam si e figuli taberna, ubi non minus, quam apud
grammaticum, res angusta, in hujus domum vendi _
fingi tur. S t u r z . De dial. Maced, et Alex. p. 65 sqq. I
Qui sua fere omnia tacitus petiit ex P . Wesselingii
Diatriba de Judaeor. archont. p. 63— 78. u«-- Taf.
[ ’AXaSapyia. V. ’AXaéappi?.]
* ’AXaSapp?, 6. V. s. ’AXaßappi? prope fin.
[ ’AXaSacrx... V. ’AXaSauxp...]
* ’AXa&tffTpa, •?), Alabastra, urbs ASgypli. V. Ber-
^ kel. et Holsten, ad Steph. Byz. s. v ., Salmas. Ex.
Plin. p. 394» Wessel, ad Herod. 8 , i 36. V. ’AXdi&xvSa.
’AXaSacrrpiov, xò, dimin., ParvHS alabaster. Euphe-
mus [imo Eubufus] tamen ap. Poli, [ i o , 120] «Xa-
ßdturpia pro aXaéacxpou? u surpai, Aue va .àXabaffxpta
Gaxxov cu [xaXaSaffxpia cu 0axxov] xal xyj cuaQiSi xov
TOj>ywva pou xal xyjv òtt/jvìjv ¡xupicov.
AXaSacrpinji;, s. AXaSacri-n)?, 6 , sub. Xi0o$, Ala-
bastrites lap is , marmoris genus, ita d ic t i, quod ex
eo alabastra conficerentur ; alio nomine ovuij. [Theo-
phrast. De lapid. 6-, p. 687 : £0 irepì Aiyvmov Iv ©il- 1
6ai? àXaéacrpÌTiji;... psYa? Tspvetat* ibid. 6 5 , p. 7°^: C
*0 Sè Xi'Oo? (gypsus) .¿pupep^c vip àXcéacTptTrj. T a f e l . ] |
Dioscor. 5 , Fi 53] : 5AX. XiOoc, 6 xaXoup-svo? ovu^. Plin- I
36, 7, [s. 12] : Onychem etiam turn in Arabise mon- I
tibus , nec usquam alibi nasci putavere nostri vete- ■
res : paulo post, cap. seq. : Hunc aliqui lapidem Ala-
bastriten vocant, quem cavant ad vasa unguentaria,
quoniam optime ea incorrupta servare dicitur [coll.
Theophr. De odor. 41* T a fe l .] : 37, 10, [s. 54]
D b i t , A l a b a s t r i t e n g em m am n a s c i in A l a b a s t r o jEgyp*1»
e t i n S y ria e D am a s c o , c a n d o r e in t e r s t i n c t o v a r iis colo-
r ib u s . E ty m . a u tem [M. 55, 3 o ] e v i t r o e tiam alabastros
f ie r i s o l i to s t r a d i t . [ Im o ¿Xdtoacrpov E c c le s ia Grseca
d i c i t v i t r e u m v a s c u lu m c h r i sm a t i s s a c r i. V. Ducang.
T a f . S t r a b o 1 2 , 5 7 7 = 8 6 5 , A : MovoXiOoi {*eY«Xoi,
•7rXv)ctaCovTe? tw aX aS a c rp ir/j XiOtjJ. W a k e f .,] Fem. est
' A X a ß a c rp iv is , s . ’AXaSa cxitu; : u t irexpoc, e a d . qu®
¿XaSacrptTTi? Xi0o;. A th e n . 5 , [20 6, C] : IlXtvOoi? xaii
¿ ito ¿Xa6acx£xiSo<; TrpocaYopeuop-ev»}? icexpa?. [Eon •
J a b lo n s k . G lo s s , v o c c . Aig. p . 2 1 . u u — ]
[ ’AXaSacrpiTi;. V. ’AXaSacxpfxr,?.]
AXaSacrpoetS^i;, 6, ■#), Alabastri speciem referens,
formam habens. Unde ’AXaéacrpoeiSw?, In moduni
alabastri, Diosc. 4 , [7 7 ] : ’AX. cxtXSei. v
AXa6acxpo0^xr), yj, Alabastrorum repositoriùrn,'^
in quo alabastra reponuntur. Poli, [ i o , 121] :.0®
lyxetvTat al ¿XaSacxpot, xauxa xà cxeuT) aX. Ubi observa,
¿XaSacxpoi fera, genere eum enuntiare, quum tame
paulo ante dixisset xobq SI ¿XaSacxpou?. Sed alio loco A
rursus fem. gentts dat huic nomini, ut in proxime
seq. annotatione videbitur. Àristoph. [fr. 463 Dind.] :
AXaSacxpoO^xa? eyoucav Ix ffi&j xpeì?. ’ÀXaéacxoOvixY),
sine p , ■#) xwv aXaSacxwv, Suid. e Demosth. [De
f. leg. 4 15, 5 , ubi legebatur aXa6acxpo0r,xai;. Vid.
Schsef. App. t. 2 , p. 65o.J Vulgo autem {/.upoOvixYjv
vocari scribit. [Adjecto p Pseudochrys. t. 7, p. 38 z ,
a5 : Atlc xouxo Ix xyjq aXauacxpo07)xr)<; up.wv Iv xoì? tcoci
pou l^exev(ó0if) xS pupov. H ask . ]
’AXaéacxpov, xo, vel ’AXaéacxpo?, 6, -f), Alabaster,
Vasis unguentarii genus longitudine fastigiata, in
pleniorem orbem desinens, ut discimus e Plinii verbis
in KpoxdtXiov c itt., v e l, forma turbinata, sine an-
sulis, ut alii describunt. Neque enim, ut quidam
crediderunt, sic vocatur generaliter quodlibet vas
unguentarium. Sic autem appellatur hpc vasis genus,
vel, utJMethodius tradit ap. Etym. [M. p. 5 5 , 3o ] ,
quasi o& Xa6éc0ai, i. e. Quod prehendere, propter lae—
vorem sit impossibile : vel Sia xò Xaßi^ &Xeiv> Qu°d
ansas non habeat, sicut et Suid. dicit esse XvixuOov, oZ B
oùx eexi XauscOat Sta Xeioxyjxa • et ayY0? pupou py| tyov
Xaéà?, XiOivov item Xi0ivov pupo0^xr)v. Nam has etymm.,
quarum posteriorem sequi malim, distinguendas cen-
seo, .non autem cum vulgo in unam confundendas.
Notandum est autem utramlibet etym. sequendo, esse
pleonasmum li terse p. Plut. Alex. [20] : ‘Qq SI etSe
psvoXxia [psv SXxia] xai xpcoccob? xal 7cuéXou? xai aXa-
ßaerpou?. [Crates ap.] Athen. [ 6 , 268, A] : vE7reix’
¿Xaéacxpoq [— cxo? Schw. e 4 codd.] eòOsto? ^ e i pupou
Aòxopaxo?. Matth. 26, [7 ] : Tuv^ ¿XdSacxpov pupou
e^ouca ßapuxipou. Marc. 1 4 , [ 3] : Ka i cuvxpi'];aca xò
àXaSacxpov. Latini quoque retinentes hanc vocem
Gr., modo in masculino, modo in neutro genere
usurpant. Cic. Acad. 2 [ap. Non. c. i 5] : Quibus etiam
alabaster plenus unguenti putere videtur. Martial.
1X> 9] : Quod Cosmi redolent alabastra focique
deorum. V. ’AXaSacxpoOiixvj paulo post, et ’AXaSacxpi-
ttjc. 11’AXaéacxo? absque p , ap. Hesych. : Eust.
[116 1 , 29] quoque citat/Elium Dionys., qui scripse-
rit ap. Menandr. sine p inveniri : et Athen, afferentem
ex A le x id .[ i5, 691, E ] : Où yAp lpupi£exo l| àXaSacxou.
Àristoph. [Ach. 1017 ] ap. Suid. : ’E? xòv aXdSacxov xua-
Oov eip^vri? Iva. [V. Brunck.] ¡| Ap. eund. Eust. [ 1 16 1 ,
3o] Paus. scribit, AXdéacxoq, 10 lypcovxo Itti xipiopia
XÌ5.V por/oiv àvxl xoü ßaepavou, Quo utebantur in afii-
ciendis supplicio adulteris, loco rhaphani. [Idem
docet Suid. v . ÀaxiaSai.] |J ’AXaéaaxpov, Hesych.
exp. non solum pupo0^xy), sed etiam XiOo? ^©ivoq, in
qua posteriori exp. videtur accipere pro dXaéaorpi-
n\q : de qua v. paulo post : sicut et ap. Herodian. 3,
[ i 5, 16] pro Lapide alabastrite accipitur : Tò ccofxaxiov
itupl 7capaSóvxei;, xt^v xe xoviv cbv aptrtpauiv et? xaXiriv
[xaX7t7iv] àXaSdaxpou Ip.éaXo'vxe;, aTvsxo'|j.i^ov tìq x-Jjv
Pwp.r)v , In prnam e lapide alabastrite. [De hoc Herod.
loco conf. Schneid. Le x. s. v. n. 9. Herodot. 3 ,
20 : Mupou aXdSaaxpov (de quo 1. v. nos infra). A r i-
stoph. tr. ap. Polluc. 10 , 121 infra cit. Theocrit. i 5,
114 : Xpucei* dXdßacrpa. Callim. Pall. i 5 : Ouxs pu-
pou?, oijx’ ¿XaSdcxpoui;, ubi v. omnino Spanhem. Id.
Cer. 13 : Mr) p.upa Xojxpo^ooi xa HaXXaSi pyjS’ aXaßa- D
fftpou? Oiffexs. Agath. 62, Pal. 9 , i 53 : lla<j>iy|<; ¿Xa-
daaxpa, ad q. 1. conf. Jacobs, t. 9 , p. 92. (Plut.
Timol. 1 5 : ’ÀXaéaffxpou? xal 7ropcpupai; xal ^puaia. Poll.
10', 120 : AXaoaaxou? (¿Xaßacxpou?) (/.ovoXiOou?, coll.
Strab. infra cit. De hoc lapid e, et de iis, quae sunt
in hac re distinguenda, v. Spanh. ad Callim. Pall. i 5,
Schneid, ad Theophr. t. 4 , p. 655, Baehr. et Creuz.
ad Herod. 3 , 20. Taf.) De scriptione vocis Thom. M.
s- V. p. 41 Ritschl. : ’AXdSaffxov, Si^a xoü p, Axxtxol,
(isxa 81 xoü p ¿7cXd>; EXXyjve?. S c h ä f . Repetunt hoc
Phot. Lex. s. v. AtixuOov et Phavorin. Bekk. An. 206,
i : Xwpl? xoü p dXaßaaxoi; Xeyexat, oüj^l aXaSauxpo?.
Verum Thomae M. interprr. e locis aliorum scripto-
rum innumeris sec. codd. contrarium adstruunt. Vix
enim a Graeca voce Xa6^.,.descendit v. aXdßaaxpov :
quod tarnen secus videtur Creuzero in libello : Ein
ojt-at/ienisch. Gefcess p. 21, 6 1, ubi monet, in n.
«Ado. nullam habitam fuisse materiei rationem, indi—
lumque proprie esse vasculis XaSijv oux e^ouai. De
THES. LING. GR£C. TOM. I , FASC. Y.
genere v. ¿XdSaorco? v. schol. Plat. Hipp. min. p. 334
Bekk. : A^xuOov ol dyyeiov cpaalv ’Axxixol, Iv 5 xot<
vexpoi? scpepov xo^pupov, xyjv dXdiSaoxpov. ’Apoevixuj? 51
xlv aX(£6aaxpov eittev *Hpd8oxo?. Ultima repetit Phot.
Le x. 1. supra cit. atque Eust. 946, 53. Herodoti locus
erit 3 , 20 (supra allatus), ubi articulum omnino locum
habere non posse recte quidem negat cum
Schweigh. Baehr. Sed agitur ibi de genere vocis, non
de articulo, quod acute perspexit Creuzer. in Add. ad
edit. Baehr. t. 2 , p. 674. Nempe Graecos illos doctos
in plenioribus suis apographis habuisse putat Cr. :
Ka l %p6oeov pupou aXaSaoxpov. Quanquam ne hinc quidem
intelligitur vocis aXa6. genus in loco Her. T a f e l .
De voce ’AXaS. acute docteque, ut solet, egit L e -
tronnius Journ. des sav. ann. i 83 3 , p. 478 et 619 sq.
itemque Obs. sur les noms dcs vases grecs etc. p. 49
sq. Ejusmodi vasculum conspicitur Vases de Hamilton
t. 1, tab. 2 , p. 5 , quod non viderunt interpp. Conf.
Millingen Peint. de vases.p. 3 i , et Vise. Mus. Piocl.
t. 1, p. 16 sq. Hase. ftoro]
AXaSaoxpomopo?, 8, ^ , Alabastriger, Alabastros fe-
rens. Poll. [7 , 177] : Tov xa? aXaSaaxpou? ©spovxa
AloyuXo? [fr. 358] EipyjXEV ¿Xa6aoxpo<popov. [ ’AXaoaoxpo-
cpopoi dicuntur in eccles. Graeca trcs Mariae, alias apco-
paxocpopoi, (Aupomopoi vocatae. V. Suic. Thes. s. v. T a fe l.J
* AXaSsia, Alan ia, Gl.
|A.Xa&i) s. ’AXa6yj. V. AXa&fc.J
AXaby), •?), Hesychio Xiyvh?, o7vo8o?,.(AapiXyj, Fuligo,
Cinis, Cinis mixtus carbonibus; sed. his interserit,
xapxivo? Ku7rpia)v, nescio quid sibi volens iis verbis. Et
mox subjungit paroxytonois, ’AXaSvj • av0paxe?, Carbones.
[Albert, gl. sic ed id it : ’AXaS^’ Xiyvu?, otoSo?,
xapxivo? Kuicpiojv, papiXy). Sed in cod. pro x. K . , p.
est x ., 81 KuTcptiov p . : verba &7c8 81 incuria typothetae
omissa sunt. Totam gl. sic refingit P e r g e r .:
AXaby) * iy0u? tcoio? , xopaxlvo?, xuirpivo?. AXaSii • papfXr)
aye’ avOpaxo?. Et sane aXaSr,? Strabo et Plinius 11. s.
’AXa&?|<; citt. jungunt cum xopaxivto.]
’AXaSi)?, 8, ■$), In quo nihil es t, quod prehendi
queat, Ansa s. Manubrio carens, Qui prehendi ne-
C quit. In VV. L L . aXaSi)? dicitur esse Piscis; qui ma-
nibus comprehendi non possit. [Piscis Niliaci species.
Strabo 1 7 ,8 2 3 = 1 1 7 8 D : ’IyOue? 8’ Iv xw NsiXtp toXXoI
plv xal aXXoi...YVtopipwxaxoi SI... xal aXXa&fc. Athen.
7, 3 1 2 , A : NsiXwoi 8s e !<j iv iyQue?... aXaS^? [u b i aX-
Xa6y;? Dindorf. edidit ex Strabone]. Hasselquistius
inter optimos Nili pisces habetLabrum Niloticum, Per-
cam, et Salmonem,notante Falc. ad Strab. 1. c. Plin. 9,
s. 10 , 5 , Alabetam d ix i t : in lacu /Ethiopiae Nilide
pisces reperiri ait Alabetas, et eo argumento proba-
tum ostendit ex illo lacu ortum habere Nilum, quia
omnes illi pisces Nili familiares. Etym. M. 5 5 , 40 :
’AXaS^?' 8 l^6u?, 8 IffXEpyjpsvo? 81a y_eipSv xpaxsuj0at.
Nostra quidem sententia aXaSij? est vox vel iEgyptia-
ca , vel Alexandrina. A n c l. Omnia a Strabone v el
Athenaso citata piscium Niliacorum nomina Graeca
sunt, ¿IjupuY'/oq, xopaxivo? etc. Cur non et aXaSv^??
Erit aXaS)]? piscis quidam more anguillae lubricus
non facile prehendendus [coll. lexicogr. Graecorum] :
non quidem ipsa anguilla, quae, licet in Nilo fre-
quens, non formae satis proprice', sed exempli gr.
Pharmuth (Silurus anguillaris Linn.), ut jam suspi-
catus est cl. Geofjroy Saint-Hilaire [et Schneid. Lex.
s. v.]. Sunt autem tales Siluri in pluribus occidentalis
Africae lacubus et fluviis : unde Jubae conjectura de
origine Nili apud Plin. N. H. 5, 9. Cuvier. Aliter de
hac quaestione Coraes ad Xenocrat. p. 1 7 6 , cujus
verba est quod transcribam : Ka l ffyipeiwaai, oxi xvj?
icapa tw 2 xpa6wvi xal xip ’AfJyjvaiw eu0Eta?, aXa6r,? y)
aXXaSyj?, xou 7tXy)0uvxixou Seovxo? slvat aXabai, yj y°^v
TTEpixxoffuXXaSo)? aXaSyixe?, 06 ^Ysvtx^l “XXaSi^xoiv cplpsxai
Iv xol? rei»)7covixoI? (20, 7) , 8 nXivto; ar:’ euGsia?, x^?
¿XaSvixy)?, Alabetae eTttev TtXijv eI pi) ^pdpxyjxai ypa-
©•)), avxl xou Alabetes. vEffxi 81 ’AXaSyj? ou^ 'EXXrjvixov
ovopa, wff7C£p sSolje Teffv^ptp (Hepl IvuSpwv p. 19)» ¿XX*
lotxe pSXXov ’Affiavyj? xivo; ^wvyj? Xe?i? sivai. XxoTajxeov,
pilTCOxe 8 NeiX£5o? ’AXdiSy)? oSxcoq a>vopaff0y) 81a xtva icpl?
xlv ^ivoSaxov epcps'psiav, 8v ot yApa6e? *AXa6l (Halavi)
xaXoufft vuv, &q cpyjffiv 8 4>opffxwXio? (Forskal. Descript,
animal, p. 19) ■ yj a8xo? Iffxtv 8 NeiXwo; Kuirpivo?, 8
174