1179 àxsavò? àxéXeujAvov u80
’AxifyjAsvo? quidam ex dxcfCw formant, quidam ex A
¿xay^jAevò? factum per syncopcn aiunt, quorum pro-
babilior est opiuio. Exponit autem dxayplvov eyyo?
Hesych. ap. Uomer. fjxowijAsvov xal Igtouwiaevov So'pu,
Acuta hasta. Possis etiam T ristis seu dolorifica basta in-
terpretari, ex eo, quod òfyo? et dolorem afferat suo ictu,
ut i/uypò? ^aXxò? ab eodem poeta dicitur ex e o , quod
Iemale frigus inferat ictus. [E x Appendice. V. ’Axai£w.]
Axa^w, Dolore affìcio, Xutcs'w, [ab ayo?, et themate
Axa, Herodian. in Schemat. ad Etym. Gud. p. 7 16 ,
Apollón. Lex. p. 73, Buttmann. Gramm, t. 2, p. 72.
Hermannus De emend, rat. gramm. 267, cxxf) originem
esse statuit, ut proprie sit Pungere, indidemque factum
¿xtx£w.] Od. O , (356) : e,i l é jAdiXiGTa yHxay) àuo-
©01u.Évv), i. e. Moerore et tristitia affecit, èXtj7rjqa-e. [ II ,
427 : yHxaj(s ©soitpWToó?. II. I l , 822 : Msya 8’ ^xays
Xaóv. Hymn, in Cer. 56 : 2 òv cptXov v^xays 0ujao'v. Quint.
Sm. 1, 72 3 ; Nicarch. Epigr. 36, Pai. i r , 9 6; Alcaeus
Mess. 7, Pal. 7, 1; Diodor. Sard. 9, Pal. 7, 627. Hesych.
: yHxay_ev • eßXa^sv, IXutc^gev. Idem : Axayeiv •
gug^eìv, Xuirejoat.] Hesiod. 0 . (868) : ‘Ptys 8t jaiv Oujaw
dxd^wv [ubi notanda significalo intransitiva. Scri-
bendum autem axayibv, quod post Guyetùm denuo
probavit Buttmannus in Grammat. t. 1, p. 3/jo, coll,
t. 2, p. 24, si quidem non alia hujus verbi quam
a x s^ o i pWesentis forma in usu fu it, futuro axayvjoEi?
(Horn. Hymn. Merc. 286) et aor. 1 dxay_r,ffE (lì. W,
2 2 3 ; NonnusD. i 5, 4'ó3 ; 33, 1 1 8 ; Paul. Silent. Ecphr.
p. 12, et Maneth. 3, 60 cum duplici accus., XwStjv t iv ’
¿eixeXÌvjv axa/'/jae yuvaixa?), originem ducentibus ex
aor. 2 axa^sìv.J Et pass. II. 0 , (207) : Autoò x’ ev0’
axàyoiTO, i. e. Xuxoìto : et Theocr. (8, 91) : Ou'tw xal
'vuptipa yajAEOEÌa’ dxayoiTO. [Axayorro aoristus est 2.
Horn. Od. n , 342 : Mv/jarripE? 8’ dxd%ovto. Cum genitivo,
11. II , 16 : Twv xs jiaX’ ¿ucpOTepwv axa^o(i/.E0a
ts0v7]wto>v • A, 702; f ì , 55o. Cum dativo, Od. A ,
236 : Ou xe Oavdwi 7csp &8’ axa^otpr,v. Perfect. Ax<£-
yv)iAai, Doleo. Od. 0 , 3 14 • ’Eyw 8’ ¿po'wv ¿xdyrjjAat.
'E, 36o : tfO jaoi icuxivw? ¿xayyjTai. A , 806', axayY)(i6ai.
Apollon. Rh. 4, i324 : Mr]5e t i tqìov ói?uwv dxoéy_7)ao.
Particip. axa^jAsvo?, II. E , 24 ; Od. I , 62 ssepeque. C
•V. ’Axaysw. Et varia ta jnensura <xx>))£e(A£vq? , II. E ,
364 : ’AxYi^E[A6yY) cpiXov ‘^Top * 2 , 29 ; Hymn, in Cer.
'5o ; Quintus io-, 422.Pro ¿xv^éScrcca lon. i. q. ¿x<£-
••/y1vt«i, II. P , 63 7 , Buttmannus 1. 'c. :t. 1, p. 44*>,
var. lect, ¿XYi/éaTai praetulit. Hue pertinent cor-
ruptae gli. Hesychii cod. : ’AxaysSSTai • XoTcstTai • et
AxYjSgSaxai • Xu7nj xaxe^ETai. Fix.] Hinc etiam est
AxajyAévo?, ut docet Eustath. ad Od. [ 19 6 5 , 34] :
v£yX°? ¿xayjAEVov o|si 'yaXxw, i. e. tÒ Xutcouv ©vj ò?uty]ti
tou aiS^póu I q. tarnen in 1. aliam etiam [eamque ve-
ram] exp. affert-, se. e/wv axyjv xal dxwxfv 8t ó?eo?
ciSr,pou, au t, ut alii exp., ■4xowj[aevov, Igtòjxwiasvov, g e -
ciovjpojiAEvov. Methodius, u t reférunt quidam Gramm.
[Etym. M. 56, 54] , Homerum dEolice bis uti tradit
dXaX'4|AEvo? xàl ¿xa^jAsvo? e t per syncop. àxa^jAE'vo?.
[’AxdyfAEvoq Grammatici. Y . ’Axà£w.]
’Axsòive? [àxsavE? cod.], Pisces vpeantur ab Ampra-
ciotis , teste Hesych'.
[Axsavaf. V. ’AxEavó?.]
AxEavò?, Suidae eISo? ¿Girptou, Leguminis genus.
Apud Eust. [ 15 2 8 , 24] proparoxytonws scriptum
est dxÉavo?, quod derivai a v. xe^w : ut et A£l. Dionys.
ap. Eundem [et in 2 uv. Xe'?. vp. 3 7 1 , 7 ] : AxÉa-
vot, in q u it , xà èv cpaxoi? orpoyyoXa, xai Suoadxaxxa
¿(nrpia, [cpsptov xat xprjciv <I»£p£xpdxou? xauxYjv Kud[AOu?,
©ax^v, ^siag, aipa?, axedvou?] : innuens axedvóoq pro-
• prie esse Legumina duriora et quae frangi nequennt,
qualia fere sunt xà dxep4jAov<x s. dxspot|Ava, quae nimi-
rum nonnisi aegre possunt xMmmäi. Itidcm Etym.
ait [46, 14] : Axiavo? | eISo? ¿tnrpiou ^¡aoiov cpaxrj • 7tapà
tò oxXi]pòv xal aOXadxov, xaxà axBpyjcnv tou xsaaac, 8
la r i öpauaai. Hesych. quoque ejus etymi meminit, ap.
quem tarnen fern. gen. et oxytonws scriptum dxsavai :
id enim dxsaval quibusdam esse a i t , xà sv xoi? cpaxoìq
(jxooyyóXa, quibusdam ffitEppa oùy ei|/o'|aevov oùSk Stai-
pou|Asvov, Semen quod coctura non dissolvitur nec
frangitur. [T a otà tou £avo?‘ xTeavo'q • dxsavó;. Canon.
•359, Excerpt, e Theognosti Canon. Cod. Barocc. So.
C ramer, v u - v ?]
’AxsaaTo?, Qui fin-di- et dissolvi nequit. Hesv 1 ■
axXaoTO?, Qui frangi nequit. [Greg. Naz. Cann r °
B : <l>uoiq 8' dxÉaOTO«; IfAoiyE, Manet [Dei et Filifì •2’
sectilis natura. Id. p. i 3a, C : «biXxpov évwv 1
6p.o^poa;<5v^q utcÒ Seo{aoìì. F i x . ] ' 5T(lv
[Àxsivd. V. Axatva.]
Ax£Ìv7jiq, Hesychio est dxoivtóvrjTo;, Non conimu
nicatus : vel etiam active Nihil cum alio coinmun'
cans, Insociabilis. [E x a?uvo;, explicato ab Hesychi1 !
dxoivwvYjToq, vel ex a?svo? ortum esse suspicatur Val
cken. ad Theocr. Adon. p. 226, C. A xoìvtk conieoiì
Ruhnken. in Auctar. Emendd.J
[AxEtojAat. V. Axiouai. ]
Axsiov, Hesychio t o cpapjAaxov [itaque Etym. M /g I
1 9 ] , et tò ÌTOifAov [quod ad apxiov refert Kuster.i j
Medicamentum, item Paratimi, Piximium. |
= AxEipaaiouq partim codices in Homer. Hymn
Mere. 72 prò dxYjpaoiou?. Fix.
AxEipaTO? , ov, dub. lect. in Choerilo ap. Aristot 1
De rhet. 3, 14, p- 3yo : Ot’ dxsipaToi; ^¡v Iti XeiiAwvl
B AxiipaTo? Scaligeri emendationem rècepit et compro-]
bavit Naekius p. 107. Attulit Passov. Osanno autem I
vulgati defensori in Auctar. p. 8, suppeditat Crameb!
Cod. Barocc. 95, fot. 244 : AxefpaTov • tò axoirov.
Ax£ipExó[AY|i, ou, Qui comam-non totondit, etc.InJ
tonsus, epith. Apollinis, Bacchi : juxta hunc Tibullil
[ 1 , 4, 38] versum, Nam decet in tonsus crinis utrum-j
que deum. Ay_£ipoxo'(AY), Intonsa coma, VV. LL.Sedi
depravata vox est ex dxEipExó|Arj?. Dicitur autem et
Axsp<x£xo'[A/ic, prò eod. : sicut videi, xépcw et exeoi«)
Dorice prò XEpuS et Ixsipa. [2 uv. Xe?. yp. 364, 4 et Zo-j
nar. 1, 98 : Ax£ipExó|AY]?' 6 try xojativ ¡aÌ) X6ipó(xevo?J
Suidas : AxepffExópw1)? ■ 6 xal dxetpexópwi;. Prior forma]
Axepa£xo'(AY]q ap. Homerum (11. T , 39, ad quem re-I
spexerunt Hesychius et Etym. M. 46, 25) , ap. He-|
siodum (fri 29) et recentiores epicos legitur, partimi
Boeckhio in Nott. cr. ad Pindar. Pyth. 3, 14, p. 455]
indicatos, partim Lobeckio ad Phrynich. p. 771.1
Epigr. ap. Pausan. 5, 22, 2 ; Hymn. in Apoll. Ànakl
t. 2, p. 5 18 ; Christod. Ecphr. 266 addit Schefer.]
Verunitamen in hoc genere scriptorum variat magno-]
pere flexus. Orphei quidem Lith. v. 5o8 -ad receptaml
epicis consuetudinem redegit Hermannus ev. 394, et]
pauci dissentiunt in Orac. ap. Lucianum Alexand.1
c. 3 6 ; Tatian. Ad Graec. p. 77. Sed axEipexójAvii;, MaM
mor in Epigr. Nicomed. Sm. 10, Pai. App. 56; Stati
Byz. 26, Pian. 4» a Sch/efero eit. Philostr. jun.l
Im. »4 : rÉypa-reTai 8k dxeipEXÓfAii? (Hyacinthus), unde]
varianti dxEpaexo'pwis praetulit etiam in Philostr. s e n . |
Im. 2, 19, Jacobsius. Antiquissimus vero ejus testisi
est Pindarus Istlim. 1, 8 , àxsip£xd[Aav <l>oìéov • etj
var. lect. Pyth. 3, 26, a Boeckhio recepta. ||Eust.l
Opusc. 254, 60.. 300, 52 : ’Ewieifis (aktouvxeì tou? ti
axetpexdp.a? to u ? t e pa0u7twy(>ivà? • in eodem significatili
Synesius Ad Paeon. 309, B, a J ac. cit. : Toù? òxep«-j
xójAa? xal 7ravTa? to u ? ToXjAiovTa?. Photius Epist.- 244»1
Opportunitatem pictam E(Airpo<y0£v p iv ¿xepaexojAxiv,!
o7 tic0 ev Sà xoupiav. | | Tertia forma ¿xEpoixóp.-/!?, adJ
justain analogiam conformata, quam ap. Nonmimj
scribi solere notavit Jacobs. ad Philostr. p- 5io,f
12, i 3 4 ; 25, 1 6 1 ; 32, 3 2 ; 37, 4 2,ad rationemduoruml
locorum 10, 207 : ÒoiSo? àxspcex(i|AYi?, et 44i
Axspoex(i(Aou Aiovuaou. Quin in co n tra riam partem niu-i
tanda videntur tum haec ipsa , tum Paraphr. Io. c. a»l
v. 11 et 7, 9, àxEptTExopuov raXiXaiwv, eaque °I,e i 50 -il
Paris. Unum àx£pcrexo(Ayi? notavit Pollux 2, 35.
D correcta est cupidius a Graefio in Dionys. 10, 29 a
* AxEipóxo|xo?, Intonsus. Apollinaris Ps. j
XoifflV aXEipoXO[AOlOl Te0t]X(Ì?. BoiSS.
[ A xeuo. Y . A x é o jA a i.] . I
AxExpujA[Asvio?, Non celatim, Aperte, Distmcte.1
Greg. Nyss. t. r i p. 709, A : Acuy^tfxw? « ^ 'I
$sixvóou<ra. H ase.
AxsXeuOo?, Invius, «ÌvoSo?, Hesych. Sunt aUtl |
¿xéXeuOa ap. eum et in aruspicina ¿v t 5) ^tixvi l |
0uTix9j cod.] 8xav [A^j ri xÉXeu0o?, h. C.> u t_ ’ n i
interpr., Signa, quae locis parum .-perviis Pr j
guntur. . , . - \ \ «k-
= AxeXeujavov• où ¡3e67)xÒ? ¿ff<paX£)?. Oi 8è T
pòv ffiSrjpov, Hesych. V. Schneider. s. v. !Ap-<pixeAep-
■ àxsvtoxo? àx£op.at 1 1 8 :2
’Ax^EOirro?, ou, 6, Injussus: e Sophocle in Ajace A
/1284) > ' tem ex P^ilippo in Epigr. [imo Crinagorae
L Pal. 9, 562] : Nüv axsXsuffTo? Sxa? opvi? avaxpE-
xttai. Possumus autem, et adjectivo auToxsXeuffTo? in
eadeni signif. uti. [vEsch. Ag. 7 3 7 , 9 7 8 ; Eur. I011.
Lgq; El. 71- A n c l. Script, ant. apud Suid. in
•j^äaiui/ov. Hemst, Plato Legg. 12, 953, D. A st.]
i AxsXeuffTti)?, Suidas et Zonaras 1, 284, v. A x a -
LjyysAxöJ?. K a ll . ^
•* ’Axe'XiI jTI?, unde ’AxeXyjv acc. ap. Hellanicum, et
I’Axe^ ) yIt0?, ut Me'vSyi? , y)to? , Urbs Lyciae, cujus
Gives AxeXtiTe? s. ’AxEXijaioi ut MevS^oioi sec. Hero-
I dianiim, femin. ’A xe'Xyjti? (a nomine pr. vA xeXo? s .
'AxsMo?). Stephanus Byz.
** ’AxeAvj? , tjto? , nomen fluvii. Etym. M. 81, 46;
Bekker. Anecd. 1189; Aristarch. Can. fol. 8 verso.
££’AxsXXe#* IxXe-j/av, Tarentini, Hesych. Scriptüra
suspecta. :
** AxeXXoy | to , Locus praeruptus Siciliae, olim
Aiyi0aAX°? dictus. Diodor. Sic. t. 2, p. 5o8.
•* AxeXXö? s. A xeXo?. Y . ’A xeXyj.
ÄxsXuipo?,, ov'(xeXu<po?), Qui est sine putamine, Nullo B
putamine s. cortice tectus.
’Axevoc. V. Axaiva.
iS ’Axevi7t7ti5, Urbs Hispaniae Baeticae. Ptolemaeus
2,4. Cod. Reg: 1402, ’Axivnrjxo>.
i ’AxsvoSo^ta, i|, Vacaitas a fastu, Contemptus
vanae gloriae, Modestia. Zonaras 1, 335, v. axuipia.
[ Fix. Jo. Climac. p. 282, 8 : Tob? xsvoSoijou? 81 aTiuia?
|im(iuu.6aivoijo7i? si? axevoSo?iav xaTs<ro)<rev. Hase.
i ’AxevoSo?o?, ov , Inanis gloriae non cupidus.
M. Anton. 1, 16 : To axsvo'So^ov irepl tqc? Soxouoa? Tma?*
16,3o; 8, p A n o l . Clirys. in Matth. Horn. 19, t. 2,
| p. 140. Seager. AxevoSo^o'xepo?, Io. Climac. 3 , i 5,
i p. 33. C r a m e r .
I = AxsvoSdi?w?, adv., Sine fastu. Schol. E ad Od. T,
: 411 But tin. : AirXoixu)? xal axevooo?io?. S t ru v .
= yAxevo?, 6, ■?) , Vacui expers. Diog. L . 10, 89 :
Ev |isyaA<i) (to'toji) EiXtxpivEi xal axEvw, oppos. 7roXu-
, KVO?. CORAES.
’Axsvo'ffTcouSo?, Qui rebus vanis et inanibus non
studet, etiam Vanae gloriae non studens : lia p i Aio-
yvvjTOu EjzaOov xb axEVo'dcouSov xal to a7TKJT7jTixbv,
inquit M. Antoninus philosophus (1, 6 ), ap. Suid.
DIht& ox. est Contemtus rerum vanarum, Rebus ina-
nibus non studere. [Antipater ap. Stobaeum tit. 70,
P- 4a8 pr. : E t i 8e xal owcppoiv xal Stxato? • ¿izl 8k
totoi? xal axEVOGirouSo?. Cicero Ad div. i 5, 17. Fix.]
Axe'vtvjto?, 5, -i|, Stimulo s. Aculeo non ictus.
Pind. 01. (1, 33J de equo, S|p.a? ¿xe'vtyjtov EV SpOJAOKTl
sipiyuVji. e. aveu xevtooio Osrnv, ut Homerus loquitur
[Axevtoi Oeougiv, yEliau. II. A. i 5, 24, scrib.
¿wvr()Toi ex cod. Vat. et Paris. Asclep. Epigr. 3o,
Pal. 5, ao3. J a c o b s . || Acenteta crystalla, h. e. Sine
punctis s. puncturis, Plinius II. N. 87, 2, 10.]
= AxEvtpiGTo?, ov, i. q. A xevt^jto?, Suidas, Etym. M.
v.^Hvt?. \Vakef. Hesych. v. ’Hxegtk?. Hemst.
AxEwpo?, 6, fj, Stimulo s. Aculeo carens, Cui
achleus negatus est, ut Plinius loquitui*, Qui sine
aculeo est. Philo De V. M. : '0 |3<£to? ^uxbv acOevs'oTaTov,
»Ä oö8’ axEvipov, Nec aculeo tarnen inermis. Plut.
[Bc esu earn. 1, 994,, B] : A6Xa6yj xal y£ipof,0Y| xai
feTp« xal vwSäi irpo? t6 Saxslv. J| Item , Calcaribus
carens, Cui calcana non sunt, ut gallinaceis, Athen.
[p. 655, E , ex Clyto irspl MiXf,Tou, de Melea-
gudibus avibiis] : 2 xeX7j 5s axsvTpa, 5[xoia toi? opvi-
'!«'?. [Phi’les Pr. antm. 29, 63, de rege apum. J a c o b s .
II Wetaph. Longin. tit', i , adfectus celeritas ei? XeioaxEvtpoy
-nrpoffircTCTEi xal eu0u? laßkcxai, Acu leie x-
. corrtiit. V a lck . JJ Non centralis.Maneth. 5,10 8 :
^po?Efftiv *Apvj? ¿ici tov Aia tc^vtot’ axEVTpo?. S c o t t .]
Axevwto?, .5, f i, Non evacuatus, Cujus evacuatm
»¿Cla,non est- [Apollinar. Ps. 74, 17 : Axevwto?
I ^«OfAT) (pocuh) piip.v£i. || Imminutus. Auct. A r -
Christi pat. 253, C, ¿xevwto? Adyo?. V. Ksvow.
Axevwto? mjyfi ipwTO?,, Manass. Chron. p. 3, D.
^Qui.non exhauritur. Greg. Nyss. t. 1, p. 36, A :
kcvojtov pevEiv • cfr. ib. ,p.' 484, A , et Isid. Peius.
P' K B . H a se . ] ^
Axsopai (axfv , áxswv), f. soop-ai, e t ^aojxai, unde
ax7]j/.a, [e x Eust. 1074, 20, sed forma áxríoop.fa nulla
fuit. Aoristus áxstájjievo?, in U. I I , 28, aliquot codieum
habet auctoritatem. ] , San o, Medicor, Medeor : ut
IIS n , (523) : ’AXAi aú 7rsp p.01 áva? toSe xapTEpbv £Xxo?
, axEGaa 1, Ulcus hoc san a , Ulceri huic medere, vel
Medicinam adhibe. Ibid. (28), lr)Tpol... "EXxs áxeió-
jxEvoi, posito ¿xeiÓjasvoi pro axEouEvoi, pleonasmo
literas 1. Apoll. Bh. 2, ( 155), lAxsa t ’ ávápwy Ouva-
J/.EVWV áxEOVTO. [Lucian. Lapith. 4 7 ; Eurjp. IJecub.
1044- Herodot. 4, 9° • S3 lsapo? XÉyETai... xal ávSpáGi
xal frnrotGi J/oipv|v dxeaaoQai. S c h w e i c h . Ori digitos
ambustos inserere áxoújxEvov tÍjv xaváxauaiv, Asclep.
•tp- Porphyr. De abst. 4> tS. Hemst. Cum genitivo.
Epigr. inc. 162, b, Pal. Append. 322 : Noóoou ETreí p.’
áxÉGio ßapuaXyEO?. Sch jjf. Pausan. 8, 18, 3 ; Tlxsqjl l f
t^? jxavía?, aliis diet. iirauGÄTO. Cum duplici accus.
Orac. ap. Aristid. Or. 25, p. 8 12 : ’ l^GETai at vouaov
^8’ axEGGETai AgxXtj7ti6?. Y a lck .] Rursum Horn, dicit
axEioOai St'j/av. II. X , (2), jríov t ’, axs'ovró te Sit|/av,
ad verbum, Sanare sitim, pro Sedare s. Restinguere
sitim, quasi videlicet sitis sit morbus. [Philo De vit.
Mos. 6 3 i (2, jj-. n o , 1. 39); Clem. A1. Paid. 3, 9,
240, C. W ak ef. jElian. H. A. 14, 16, ibid. Jacobs
p. 482. Uude transí. Pindar. Pyth. 9, 180: ’Aoi8a
8id«av axeio'jAEvov. Themist. Or. 23, p. 293, A, Xipo'y.
iElúui. I. c. i , 27, polypus t))v yaGTEpa xopSGa? Tvp
GTtávcv t 5¡?, aypa? ^xIggto. Plutarch. De cup. div.
523, E : Tpapvj t-J|v t^? Tpoq>5J? E 7 c i0 u jJL i'a v -/¡x E G a v T O . Fix.]
’Axeic0a i , Mederi. metaphorice. Ilerod. (3, 16 ) :
OUtw Sv) axEojxEvo? Ta ETTi^epojAEva. Quae expon un tur,
Rei veuturae medens. Sic enim dicitur ,ut et laG0ai
pro Incommodo cuipiam mederi, aliquo videlicet
salubri consilio, aut alio modo : ut Od. K , {69) :
’AXX' áx£GaG0£, cpiXoi • 8uvaj/.i? yoip sv 5p.iv. II. N, ( 1 1:5) :
’AXX’ áx£lójAE0a OflCGGOV ' a X E G i a í TOl (p p eV E ? EG0XwV. Po test
tamen et aliter ac cipi, ut dicam in ’Axegto?.
Idem Herod. (3,. 4p ) : vHv te jxf) IvaXXa? f)8v) twtc8
toutou al EUTu^iai toi auxaiGi (xaÍGi Gais/ord.) 7ca0aiGi
TTpOGTtííTXWGl , TpOTTW TW £? ¿(J.EU U7rOXEl(J.EVW áxEO. A x á -
GaG0xi Tf|v ájj.apTá8a, legitur ap. Heród. 1, (167), for-
^ san pro áxéaaG0a i , Mederi delicto, h. e. Expiaré
scelus. [AxEGacOai legitur sine var. lect. Vid. Wesseling.
a.a 1. 5, c. 91. 3, 17, t& ETtitpspopeva. Sojihocl.
Trachin. io 35, ayo?. Antig. 1027 .-"Ogti? I? xaxov
7TEGWV axeiTai. Eurip. Med. 20,3, XÚ7ca?. .Eschin. Dial.
3, 1 5 ex emend. Hemsterhusii : T i 7ca0ri(j.aTa 7rovo.i?
axEiTai, pro corrupto ápxeuai. V a lo ren . AxsÍGOai tov
EpwTa Tai? Moúaai?, Philoxen. ap. Sohol. Theo.cr. Id.
1 1 , 1. Aristaenet. 1, 27, j>. 121 Boiss. Hemst. Plato
Phileb. 3o , B. A s t .J (J Capitur et p ro Expiare ap.
Plät. Pol. 2. : 0 uGiai? te xal ETnp5ai? eÍts t i á8íxv]¡j.á
tou yÉyoyEV auTOu y¡ ,7cpoyóy,wv, axEÍG0.ai, Mederi scele-
ribus, i., e. Scelera expiare. Nam scelera ex aninü
morbo proveniunt : eorum igitur expiatio -veluti
medicina .est. [Respexit p. 364, B. Phryuichus Beklt.
27, 26 : Ax-EÍG0ai xal l?ax£ÍG0a r xal ÍtcI toü 0£pan£Úsiy
xal ¿7cl tou a-jtaystv licaywya? Ix yorj-reia? xal payyaveia?
E7rr)yjj.£v,a?. Outo) IIXaTwv Iv noXixßia? Ssuripw. Pla.to-
nem imitat,us est Porphyrius De abst. I. 2, c. '60
coll. c. 3 i et notis Rhoerii p. 160 e t 209. ykntipho
® Tetral. 3,, p. 128, 5 : ’Etcigx^tctojaev 5jaív tío toutou
Cpo'vw TO .{ATÍviJAa TWV aXlT7)plWV aXEGajAEVOU?.... TT|V TToXlV
xa0apav tou jAiáojAaTO? xaraGT^oai. Quae indjeavit
Hemst. Dio Cass. 89, 20 : Kal aüxa ot jacivtsi? áxÉ-
GaG0a i 0EX'/;GavTE?, ubi codd. omn. axoi5aaa0ai. Fix.]
AxEÍG0a i, Sarcire, Resarciré. Aristot. [Hist. A.
9, 3 9 = 2 5 , 4] de phalangio : HaXiv 6pjAa irpb? Tf¡y
Oyjpav, axEGajAE-vv) irpuiTOV t b Siep^wyo?. Atque ut hic
Aristot.1 clix.it áxEGajAEVTj to ;8isj3¿wyb?, ita Lucian.
áx£ÍG0at tIí S.ießßwyoTa. Sic enim ev Apa^xai? [c. 33]
scribit : A30i? áx£ÍG0at twv tjAa-riwv tA StEpßwyoTa.,
Rursum vestimenta rupta sarcire. Idem [Necyom.
C. 1 7 ] : Mtg0öu Sxoujaevö? tcc GaOpa tSjv ÖTroSvijAaTWv.
[Héliodor. 1. 5,. c. 1 8 : Aixtuou SiE^ßwyoTO? ßpo^foa?
axoujAEvov. Bernard, ad Thomam M. p. a5 ; Eustathius
9 2 3 , 6 ; 164.7, 5 6 ; Phrynichus p. 9 1 Lob.
SchjEF. Pollux 7 , 42, inter voc. sarciendi refert.
De aliis rebus. Plutarch. T err, an aquat. ce.t. 983,
D : ‘H 0áXaooa t 3 jaIv ou xaXw? ipapb? I8i5a?sv