183 à y a p a i à y a p a i
yE$o^a 8’ au ràSe ipuXa,<p{Xï)v àyàaavro yeylGXyjv», ubi
tarnen.àyàaavTO est Amare soient. Æschines Dial. 2.
Ilepl nXouxou, c. 33, p. 93 : K P IT . : ilç ¿y10 navu a<po-
,8pa toutou? rob? Xo'you? âxpowpevoç, ou? xal au vïïv ruy^à-
vetç Si) Sieijtwv, ayapat. H X •' Einov ouv lyw , Oti pot
Soxeï? au, 0) Kpixia, ourw? Ipou ^alpeiv àxpowpevo?,
toa7Tsp twv £ai]/wSwv, of xèi 'Opiipou ettt) aoouaiv. « Ubi
certe ayapai et yjxipto verba sunt idem significantia, »
Fischerus in Græcitatis Indice. Herodoti 4, 7 5 1 Aydc-
pevoi t9j TrupiT) wpuovrai, Scythæ læti illo cannabis
fomento et suffitu inconditum clamorem edunt, siye
ßowot wpuopevoi, uti 1. 3 , 1 1 7 . liée te illud àyàpevoi,
Wesselingio et Yalckenaerio sine causa suspectum,
acceperunt Schneiderus in Le x. e t Schweigh. qui in
nota ad h. l . , « cur sollicitare tu r, in q u it, verbum
wpuovrat, iisdem summis viris suspectum, nulla pror-
sus causa fuisse videtur. » De eleganti tarnen Eldikii
conjectura v ir eruditus prorsus silere non debuerat.
«Yalckenaerio quin placitura sif, quam, in pulcher-
rimo Suspicionum Specimine, c. 1, p. 6, nuper pro-
posuit doctissimus Eldikius, in Herodoto emendatio :
Oi 8k ExuGai àyàpevoi tyJ irupiy) ^pswvrai, vix dubito.»
Lennep, ad Phalar. Epist. p. 107. Ceterum notanda
est constructio verbi ayaaOai cum tertio casu. «Semel
cum ablativo rei construction occurrit apud Plat.
Sympos. p. 3 18 , A [ 1 7 9 , D , HSt. ] : ÀXXà xal ri|y
IxEtvïjç ¿veïaav ^uyriv, àyacGévTeç tw epyw, u t apud
Xenoph. Cyrop. 2 [4, 8,J p. 5 7 : ^Orav tivi àyaaQw twv
crpaTiwrwv. Sic legunt Mss. e t veteres Edd. confir-
matque Suida s, locum lau dans , v. AyaaOw. Recen-
tiores libri : Tiva àyaaGw. » Ruhnk. ad Timæi Le x.
p. 8. Vide Le x. Xenophon. Xuvay. Xe£. %pria. in
Bekk. Anecd. Gr. t. 1 , .p. 324 : XyaaQw t ivi * ¿vt! tou
Gaupàaw Tiva. Hevocpwv • OTav rivl àyaoGw twv arpa-
tiwtwv. Addit hæc idem Ruhnk. : « Philostr. de V. S.
2, 25, p. 6 1 1 : ’HyaaOv) aùxw taa tw -ndimip. S ic reperi
in cod. Paris. Sed alia manus aurèv correxit. » Philostr.
V. Apollon. 6 , 1 1 , p. 244: Meipaxiip xaXw Ivtu-
)£wv xal àyacôel? auTtp -rîjç wpaç. « Ubi malim aôrè,
p rou t legitur in A. Fere animadverti Nostro accusa-
tivum magis placuisse; si quis tarnen dativum ser-
vare volu erit, me non invitum habebit. » Boissonad.
Xenoph. Cyrop. 6, 4, 4 : AyacGel? toïç Xoyoïç, ubi non-
n u lli ap. Steph. tou? Xoyou? aÙTÎjç • Sympos. 8 , 29 :
Oatov popepî)? ^paaôv) .... Sawv 8k >|>uj(îç àyacÔefo), ubi
Zeunius [e t Bornem. quem v. ] e x edd. vett. revoca-
vit 'j'u^aïç. Eurip. Here. F. v. 845, a Schæfero lau-
datus : Tipàt? S’ Jjyto TdcaS*, oux ayaaô9)vai cpiXoiç, ubi
vide interprètes. Sed e t cum præpos. Inl u surpa ri,
ostendunt Ruhnk. ad Timæi Lex. p. 9 : « Habet in-
terdum ayacGai, æque ac cogna turn ¿yàXXeoôai-, læ-
tandi et exultandi significationem u t ap. Philonem,
t. 2 , p. 547 : Ï2ç yàp en oôSevl twv nwnore yevopevwv
aÛTOxparo'pwv, ¿navre? ^ydaOïjaav. Ubi Mangeius, sibi
constans, ^yaXXtdffövicrav, quod ne Græcum quidem
e s t , rep o n it» , e t L . C. Va lc x . , qui ad Scapulæ
sui marginem affert ex Athen. i 3 , p. 5 9 4 , C : SE©’
oïç Iwveç àyaaôÉvTEç. S chæfer. quoque Phalaridis
Epist. 2 1 , [ p . 1 2 0 ,4 5 , Schæfer.] citât : ’Eyw yàp
iiu 7taàiv 6|xoiojç àyajxai toïç XTTjai^pou, Ego enim
omnia Stesichori admiror. « Dicitur ’Ayopai lit\ 7cSai, 1
u t apud Suid. : ’AyaaÔEVTOç- IxirXayévTOç, OaujxaaavToç •
Toî» Sè àyaaôÉvToç ItcI t9) 7üpoaipéaei. KaV ayaaôelç | '0
8k ayaaôelç èn( xe t 5) icdXei, xal toïç avOpwTcotç, èizéjaevs
Tpeïç ^pipaç.» Lennepius. [Demosth. Epist. 2, p. 1469,
28 : ’Ecp olç Sîcaai [aev , ¡xaXiaTa 8k toïç veoiç ayaaôat
irpoa^xEi, ubi Schæf. t. 5, p. 732. «Rarior constructio
sed proba. » Præsentis cum simplici dativo constructi
aliud præter Herodoti exemplum mihi non innotuit.
F ix .] P ro èrcl in Polybio 40, 8, 1 1 , ponitur iv : ’Ev
oïç àyacdkv x8 TcXîjôoç auToïï t})v Tcpoaipeaiv, eottjoev auTOÎi
XiÔivyjv eîxova, ubi Iv olç ad ayaaôàv pertinet. Aliter
tarnen visum est Schweighæusero, cujus in Lexico
Polybiano hæc sunt verba : « Valesius Iv oïç v ertens,
Cujus re i causa, I©’ oïç in animo habucrat. Verba Iv
oïç ad itpoaipeatv referenda, Multitudo admirans, laudans
Studium ejus, quod his rebus ille testatum fe-
cerat. »] Sed [¿yaaÔEtç] hoc [ap. P lat. D e rep. supra 1.]
partie, est ab Xy<iÇo|Aai, quod vide. [Imo ab vAya(ji.ai,
AyaÇojxai enim poetis solis in usu est. ’Ayap.a1, ut
A supra tradit Noster, est ab inusitato yAyri(ju, Imperf
’Hytipiv, fut. Aydiao^ai^ aor. 1 ’H y a o ^ v , aor. ,
pass. ’HyaaOriv. VidePhavor. W elleri Gram. Gr. p . 2o?
et Fischeri Animadvv. Spec. 3 , part 1, p. 16. Orion
apud Etym. M.', p. 5, 8 : A ya^a i xh naOïiTixàv .... ^
uaivei xal t6 ÇvjXoïïv, à ç Iv ’OSuaae(aç E [1.29] • 'Q
f û ç Ern. e t W o lf .] S’ a3 vuv pot ayaaôe ôeoi. Aliis
tamen Grammaticis cum Nostro rfAyapat ab àydi;w
tempora su a , Aydtaopat, ’HyaadcpYjv, ’HydtaÔYjv, nju-
tuatum esse videtur. Grammaticus S. Germ. |j60i
auvTaijswç in Bekker. Anecd. Gr. t. 1 , p. i 2l
AydÇw, yEvixî), Ix tou Hepl XTEcpdcvou • Tiç yàp oùx ov
ayaaatro twv avSpwv Ixsivwv TÎjç àpe-c^ç ; K a l aiTtaxixv!
3IaoxpaT7]ç • Olpat.Sè xal t 3v 7toXepov Oswv Ttvà auvayà-
yeïv, ayaaOÉvTa t^v dperijv aô^v. K a l C/Opr)poç Iv tî
TptTY) • Tàv 8' 6 y®Pwv ^yaaaaTO. Isocratis locus [jam
supra laud, est in Panegyr. c. 23, p. 53 , Cor.1’
ubi recte legitur toutov post t 3v xoXepov, e t aùiûv
non audiv, ut corru pte legitur apud Grammaticunî
S. Germ.]
B ^['A y apa i, i. q. <pôovw. Al?. ^Top. in Bekk. Anecd.
Gr. t. 1, p. 209 : Ayapat .... (pÔoVw. Sed hujus signi-
ficationis exemplum nobis desideratur.] [A t v. dy««-
pat e t aydw. Orion ap. Etym. M ., p. 5, 1 2 Xripaiva
xal x8 ÇrjXoïïv, &ç Iv ’OSuaaeiaç E ( 129 ) , à ç 8' a3 vuv
• pot ayaaOe 6eo(. Wolf, et Boisson, ayaaôedant, Eustathio
ad II. W, i 32i , 40, obsecuti etHesych. : qui ayacOar
<p9oveïv ayaaGe item cod. Vrat. apud Ernest.; sed
servandum putô àyaaGe cum eodem Eustathio, qui
ad Od. E , v. 1 19 , p. i5 2 7 , 1. 37 : ^Opvjpoç 8k.x8 ayacOs
xal dyaaaôe eïicev, wç TauTa ovTa. Apud Apollon. Lex.
Hom. p. 1 7 , e t in Schol. Pal. ad Od., p. 188 ed.
Buttmann., in eodem v. Od. E , 129 maie legebatur
¿ydtaaOe. Obiter emendandus est Apion. ad calc.
Etym. Gud. p. 604,' lin. 12 : aydaaaGat, QaupdÇsiv,
tppovEÏv, .peaeïv. Lege cpôoveïv, ptaeïv. Sin n er.]
1 [A y a p a t , sensu passivo , Plato Parmenkl. p,
i 3o , A , HSt. : Aijtoç eï ayaaôat Trjç Ôpp%. Coray.
Imo Græcæ linguæ ratio ayaaôat in sensu passivo
sumi vetat. [V. p. i 5 i , 1. ult.] Dictio es t, u t nobis
C v ide tu r, elliptica , adeo ut ante verbum ayaaôat sub-
intelligatur touç icdtvTaç ¿vôpW7rouç, hoc sensu : Dignus
e s , quern omnes admirentur. Ceterum similiter dixit
Plato in Alcibiade 1 , c. 2, p. 29 ed. E tw a lli[ io 5, B]:
napeXôwv 8k IvSsiÇaaôat Aôrjvaiotç 8x1 a^toç eï TtpacOai,
ôç oute nEptxXvjç, oure aXXoç ouSeIçtcov icwîcote.yevopévMV.
Æl. V. H. 14,5 : Toïç yévet pèv p^ 7rpoavixouat, Si’ ¿oet^v
8k àijtoiç Ttpaaôat, i. e. Dignis qui nonorarentur. H. A.
10, 1 ; Plut. t. 2, p. 238 ed. Reisk.]
^ [« Permutatur in var. lect. cum ayeaôat. Xenoph.
Hist. 5,2 , 3o : Ata to ayaaôat toïïto th titirixdv. Ita resti-
tuit Step ban us pro ayeaôat, quod olim legebatur. Item
cum ataôaveaôat. OEcon. 4, 2 3 : T 5jç oapîjç ataôopevai
margg. aydtpevoç, quod for tasse natum est e verbis
§ 21.» Le x. Xenoph. Wyttenb. ad Plut. 1 , p. i5o.
S c h æ f . ]
= vAyapat in præsenti secundum Buttm. Gr. Gr. t. 2,
p. 6 1 , apud omnes scrip tores bono sensu invenitur;
notione vero Invidendi vel Succensendi adjunct
forma ¿yiiopai apud Epicos, âyaiopat in oratione pe-
D destri Ionica usurpatur. Proinde loca, qualia Od. E,
1 19 : XylTXtoi laTE, ôeol, ÇvjXiipoveç eijo^ov aXXwv, O h
ôeaïç ¿yaaaôe 7cap’ ¿vSpdcatv eùv^eaôat, e t v. 12 2 : ToW
oi ^jytiaaÔe ôeol, e t similia ad ¿ydtopat refert; et m
Od. E , v. 1 2 9 , 1. 1. , scripturus esset ¿ySaôe cum a^
centu circumflexo, non Kyaaôe. Ita simul sibi constat
in le g e , quam de productione epicarum formaruni
statuit in Lexil. 1 , p. 229, 2, p. i o 5, e t alibi, simplex
a non nisi e contracto a in duo extendi posse.
Ayapat utrumque a breVe habet. Ad producendam
mediam syllabam in futuro e t aoristo a duplicatur
a interpositum in dilatatis formis corripitur præce-
dente brevi syllaba, âydaaOe uo-o:, producitur in
thesi collocatum, si longa prægressa es t, *Hy<W)£
¿ - r o , quocum conféras cT7cepveiaaôe o ' - ' o ex Od.Aj
38, Mvdiaaôat —î - , ex Od. A, 39. Fix.
Aydtpeta, s. Aydtpv), promontorium et .portus prope
Trojam, ex eo nominatus quod ib i Hesione ceto ob-
jicere tu r diyapoç, et nuptias nondum experta, ut
tradit Steph. qui etiam ad dit, videri ’Aydtpeta factum
185 A y a p e p v w v
ex ’Ayap^l > ut ^peff^eia e x irpea^rj, HviveXditeta ex
nviveXdTOj. P rioris lOvtxbv e s t ’Ayapeinf)? s. ’Ayapetdt-nj? •
posterioris, ’Ayaped?. Ap. Hesych. vero legimus ’Aya-
p(a?, evOa'ai napOlvot l^eTtOevTo tw x^tei. Tivl<; 8k izo-
\yape'pvwv. Plato C r a ty lo (p . 3g 5 , A , HSt.) ety-
mologiam afferens Graeci nominis Ayapepvwv a i t :
(KtvSuveuet TOtouTdq t i ? etvat 6 A yw 0T0? & &v So?etev auTw
StairoveiaOat xal xaprepeiv, xikoq lirtTiOel? t o i ? So^aat 81
ape-r^v. 2r)uetov^ 8’ .auTou •#) Iv Tpoia pov-)) t o u tcX^Goui; t e
xal xapTeptaq.) ' 'O t i ouv ayaarb? xaTct ty jv E7utpov^v o S to ;
6 avijp, lvav)paivet t o 3vopa 8 A.
m Ad Platonis verba haec addit Proclus, Scholia in
Plat. Cratyl. ed. Boissonad. p. 4 9 , § 88: ‘'Ort Iv Tai<;
' ¿Tupvjyopiat? 6 nXaTwv T?j<; pev 8X7]? xaTacppovwv, tou 8k
tr/ki/TTff 1 pvnr tA A . / m u —— -1.
Moq p'b ópwvTE?,- etxoTwq ¿icevavTta? iTupoXoyvjaouatv.
Etym. M. 5 , 45 : Ayapepvwv, Tuapát x h ayav xal xh
ps'vo. Idem innuit Eustath. ad II. I I , p . i o 5 4 , 1. 23,
{ubi de etymo nominis MatpaXo? .... 3) 7rapbt t8 patpSv
jiáXis, vjyouv Xtav irpoOupetaOat, Sttoíov t i xal tó Ayapepvwv
tSijXpuv cpatvETat. De Agamemnone apud Lacones pro
jJove culto v. Eustath. ad II. B , p. 16 8 , lin. 10 , J.
|Tzetz. ad Lycophr. v. 335, e t quem Arca CPI. nobis •
p p p ed ita t, Clem. Alex. Cohort, ad Gent. p. 24, B,
íSylb. Hesych. : Ayapepvova t8v aiGepa MrjTpo'Swpo«;
IeIttev aXXviyopixwc, ubi v. Albert. De Agamemnonis
Iformae praestantia v. quos laudat Boisson. ad Phil.
¡.Iler. p. 509. S in n e r .
1 r r Ayapepvwv et paatXeu? ^aatXewv vocatus est Cn.
¡Pompeius Magnus a Domitio Ahenobarbo, testé
[Plutarch. Vita Pomp. c. 67, t. 3, p. 94, lin. 26 Schaf.,
Kti xaxeivo? SaaiXswv x h v icoXepov ^p^ev, u t ait
Uppian. Civil. 1. 2, c. 67, t. 2, p . 268 Schweigh. Adde
p io n . Cass. 1. 4 2 , c. 5 , t. 2 , p. 12 , lin. 49. Sturz.
■ = Ayapépvwv 0 0 - ; sed etiam ouv,- vel in iambis,
fcfr. Poison. Advers. p. 2S7. De correptione syllabae
tonte py vid. Hephaest. p. 5, (14 , sq.) et ad eum Gaisf. to. 217 sqq., Matth. Gr. Gr. § 24, p. 77 , ed. 2, Chce- c
10b. ad Iheodos. in Bekk. An. p. 1176 . Fix.
I Unde derivatur: Ayapepvo'vio?, ut cppéaTa, Putei ab
^gamemnone fossi, ap. Hesych., qui innuit Ayapepvovn
Hici etiam pro OplSa^, Lactuca : nisi forte sGr. A ya -
ppvovET), et intelligenda Lactuca quaedam Agamem-
ponea: inventa nimirum ab eo r e g e , aut qua pro
fceteris delectaretur. Legitur autem Ayapepvoveo? ap.
mom. [qui tainen femin. formam solam exhibet.]
r ur Apyo? ab Homero iroXuSiibiov vocatum sit exponeos
Eustath. ad II. A, p. 46 1 ,1 . 13, de puteis Ag.
| c . Uu povov olov oixTi^opevoq [6 A y .] TroXuSiitov x k
pyo? xaXet, áXXa xal ©pewpuxia ©iXyjSeiv taToWai.
M^rapepvdveta youv aSovTat Tiva (ppeaTa, Iwel rapl A t t i -
H f v f “ ’ xa‘ ^ AuXÍSt xal TCoXXa^ou T^?‘EXXáSoq wpuijev
J ^^LT-a’ X‘ T‘ V ^ U3e Ayapepvo'veia cppéaTa postea
H 7 J r?ve ium, ItcI twv peyáXwv Ipywv, ab ie re , teste
HP, 0 g ° fnt; 1 ’ Pr°v. 6. Aliud proverbium est A y a -
p p p o v o ; ^uaia • lu l twv SuoTreiOwv xal axXrjpwv, apud
^ ^ e t °A Di°Seni?n- P le»ius *ta exhi-
■ n M , T' A y a p e p v w v ybtp t^ v auTOu d
H o 'u v p u ] “<7ta<ie Q u y a t lp a - v) 8x1 ^ouv auTOu Ouovtoí ,
■ K M i ^oXt? ^paTTjOel? eioTÍxOY). Addit Hesych. s. v.
?P6aT“ : X«1 A9jpo<; 8k Iv Tyj SwSexáTT) rrj?
■AtOí&v ubi fluctuant intt. S in n e r . ^
K . c ..,.. /P'. , P - II[» 3 1 , forma adj. est cum 1, A y a -
c to en h «/‘« '“ a Agam' ^ 4 7 7 .’AY«(is(ivoviav
■ean,i„ ’ ^n- Ayapepvoviwv oixwv, formam
R u r in a 1 tantum b a b e t, quae legitur etiam ap.
T a 55 l i l H ubi v- Lenting., Rhes. 44 et
Ji3 a ' Ct «°-8 5 » 0reSt> I 7 7 » e t T r o a d *
fcum ei k ; ' Seidler- et Burges. Idem Eur. formam
K « L » ' Prabl!b 0rest- S*6 ’ Iph- Taur. I 356,
puidas mm1*5 Tati cum 61 formaiio quam
I I m n •* Dio Cass. ffa gm . I 35, n ,
pide* Ftvm lir rz-’ Postea aPUfl Graecos praevaluit:
l d- Osann.’ - - S‘ Y* ,®w ía » JP- 4S l > b 45, Philem.
|utem cum
1 s‘.1 ^ Y<*>via, p. -3g , 1. 3. Agamemnonius Forcellin.
( . o ù - o u o ) ad Latinos transiit. Vide
thés .[ .i Ayapepvoveioç, Cupidine regnandi
T a a s . U N O . ORÆC. TOM. I , FASC. i V
a y a p L £ V 6 > ? 1 8 6
a similis Agamemnonis. Diog. Laert. 2, i 3i , fin. Pressel.
Beitreege. A biit in proverbium Ayapepvdveioi; Sal? vel
Tpdire^a. Ayapepvoveiov SaiTa exhibent Proverb, metr.
v. 9 4 3 , ubi notanda feminini terminatio in ero?, et
cfr. Matth. Gr. Gr. p. 2 3 6 , § n 7 , 8 , et Buttm. Gr.
ampi. § 60, 5, 3, 4y, p. 246, 47- He re ita Eustath. ad
Od. A, i5 o 7 , 62 : yEoriv eliceiv 6iq xal touto Xe^Qeir) av
Ayapepvóveio? Sal? i) Tpa7re^a uapoipiaxw?, Iirl twv etc’
oXeGpw euw^ouplvwv. AXXov Tpdirov touto ^7cep 6 2 o©o-
xX9j? taropei. ’Exeìvo? yàp, Ayapepvdvetov SaÌTa Xlyei,
jqv xaT ero? yivopev7)v fire tSv Ayapepvova ISStd/av ol
aveXovre? aÒTÓv. Respexisse videtur Eust. ad Sophoclis
epp7]v tepa, Electr. 2 7 3 , ubi Hermann. Scholiast® ex-
plicationem lppv)va, xaxk pvjva, mèrito prafert.
Brunck. «Perperam glossa : Ir^aia Odpava.» S i n n e r .
= Ayapepvoveiov ye'vo?, sobolem Agememnonis, Co-
mams Cappadocus ad suos usque dies superstitem
iuisse ait Dio Cass, fragm. 1. 35, c. u t. 1 n 106
1. 91, Sturz. » • » I • y »
■ = Legitima, pedestri orationi conveniens, forma
B est Ayapepvoveio? • cfr. Etym. M. p. 226, 1 49, Buttm.
Gr. Gr. t. 2 , p. 339. In poetis'optio a metro pendet •
Ayapepvoveio? scribitur ubi longa, Ayapepvovio? ubi
brevis penultima requiritur. Vid. Valcken. ad Eurip
Phcen. v. 196, p. 64, sq. et Boeckh. in WoltMu seum
der Alterthumsw. t. 2 , p. 386. Forma cum e epica
est. F ix.' ■ .y ■ . , •
^ = AyapepvoviSr)? vocatur Orestes. Hom. Od. A, 3o et
Soph. Electr. 1 7 6 , et Oracul. apud Herod. 1 , 67. E
Latinis unus tantum affertur Juvenal. Sat 8 2 1 5
SiN N ER-^u -oo-]
= Ayapevr)?, ou?, 6, n. pr. viri cujusd. Sicyonii,
Paus. 10, 9, 10, Bekk. » ■
Ayapevw?,adv., Mirabiliter, velMirifice, Qaupaarw?
Hesych. A participio Ay<£pevo?, cujus et ante positum
exemplum fuit, significante Admirans, vel Admiratus:
nam Hesych. exponit Gaupaaa?. Arist. Rhet. 3 (7) :
’Eàv 8k licaiveTà, ayapevw?, sub. Xeyeiv, làv Sl’lXeeivà
Taiceivw?. Ubi Schol. Gr. accepit pro Gaupaorw? : secundum
quam expositionem intelligeridum fuerit, ut
opinor, de mirifico quodam dicendi genere, et admi-
rationem pariente, vel traducente auditores ad magnani
admirationem. Admirationem autem excitaf
grandis oratici, cui apte Oppone tur TaTreivw? Xsysiv.
Quidam tamen doctissimus vir hie interpretatus est
dyapevw? Libenter et cum voluptate quadam ahimi.
Sed viderit. [«A b ayapai est adverbium ¿yape'vw?
quod non perinde frequentatum, Hesych. GaupaaTw?
exponit. Plato P h *d . p. 389 , E : ii?^Se'w? xaleòpe-
vw? xal ayapevw? twv veavfexwv ,t8v Xoyov dneSefaxo,
Orationem mirifice probavit. Atque ita capiendum
esse, docèt similis locus in Tim®o, p. 527, A : TÒ
piv ouv irpooipiov Gaupaoiw? diueSel-dfiedd aou. Synesius
Epist. 100, p. 239 ': TauT7)v aveyvwv ^Se'w? ¿pa xal
ayapevw?, ubi cum admiratione vertendum esse
[Cum ketitia simul et admiratione, vertit B r u n c k . in
Notis Mss. ad iScapulam] qu® sequuntur, ostendunt:
afì<peiXeTO yap T^ pev, sc^-^SIw?, «nj SiaGeaei t 5[? iuy^?-
to oe, sc. ayapevw?, Tip xaXXei Tvj? yXoiTT/]?. Quibus
inest color è Platonis Ep. 12, ductus, (t. 1 1 , p. 169 ed.
Bip. [3,69, C, DJ : rèe pev Trapà aou eXGovQ’ uTtopvvjpaTa
Gauuacrrw? &q aapevoi te IXagopev, xal tou ypa<WvTO?
aÒTà vjy^aGyjpev à? evi paXtara. ) Non tam facile , qua
potestate in Aristot. Rhet. 3 ,7 , p. 336,sumendum sit,
decernas : ’Eàv 8k IwaiveTà, ayapévw? • làv 8k IXeeivà
Taneivw? • xal Ini twv aXXwv 8è èpoioiq. A lii aliter ver-
tunt. (Buh leus, Cum animi voluptate.) Victorius,-
Cura I * t it ia , non probante HSt; in Thesaur. [hoc
ipso lo co .] Omnibus tamen perpensis, ¿yopevw?
in Aristotele accipere malim Admirabiliter, Magni-
fice.» Ruhnk. ad Tim®i Lex. p. 8 , 9. Mirum est
sane Fischerum in nota ad Ph®d. 1. c . , quum àya-
pevw? recte v er tisse t, Cum admiratione, discre-
pantiam inter suam et Hesychii expositionem non
animadvertisse; ¿yapevw? enim Angl. dixeris Admi-
ringly, ita ut appareat, te admirari alicujus inge -
nium, at Gaupaorw? nihil aliud sonare potest, quam
Admirably, ita u t appareat, tuum ingenium aliquem
admirari. Hoc de auditore dicitur, cujus animum ita
commoveat orator, ut eum in sui sermonis magnam
24