3 2 7 a y i o c p o p o ç
Menna, p . 604 : T à ôaiw? irpayOevra icapà T7)? up.erspa? A
âyiwcôvV)?, xal •ijp.îv itpoarayOsvra. Concil. Florenti-
num s. 4, c. 20, 94, Trapezuntius ad Patriarcham
Constantinop. Pontiûcjs Romani pedes osculali re-
cusantem, dixit : ’Ex toutou p-o'vov I8ei (ppovriaat xal
•f^jv p.syàX7}v àyiWGt5v>r)v aoïï -icepl twv gwv Sixatwv.. Plura
suppeditat Glossarium Meursii. » Suicer. Thés. Eccl.]
' ¿ ¿ i s ¡Alia loca suppeditat Rretsehneider. Le x. man.
in N. T . V o x mere ecclesiastica est. Quod, ad formam
a tdn e t, Grammatici (Pseudo-Herodian. Epimer. p.
a 3a et Etym. M. p. a7 5, s. v. Aixaio?,) antepenulti-
mam sylhibam statuuut cum 0 sçribendam esse, si
longa præcedat, sin minus cum co. Comparavi!
Etym. comparativos et superlativôs adjectivorum-repo?,
-raro?, secundum eandem legem forraatos. Scrip-
tio in libris fluctuât. Cfr. Stjirz. Dial. Macedon. p.
12 2 , sq. Vid. Ayaôwauvrç. lepoatjvY) ùu oo- contra
vtilgitum in bac voce usum reliquit Wessel. in Herod.
3,: 142. Valckenarius ronismum Ìptòauvv) - - u -
restituere voluit cum co, quo modo legitur ibid. 4 » -
16 1; 6, 56, contra legem modo prolatam. Simili vitio B
ipwraróv ap. Lucian. De D e a S y r . c. .5 4 , t. 3, p. 487
R e itz ., scriptum exs ta t, rectius ibid. c. 10 , iporepo?.
AyaTcoauv?) in VV. L L . corruptum videtur esse voca-
bulum, f. p ro AyaOwauvr|. Fix.
[AyiwaiJvYj. «V. MsyaXwauv?), Majestas, obyia ap.
Alexandrinos et in Ep. J u d s e ,i a 5 , derivata ap.ep.s-
yàXwoai, v e rb i. [xeyaXow : hoc a veteri fxéyaXo?, .cujus
loco ptiya? fuit usitatius. Hoc ortum a verbo deper-
dito'pÉYw, cujus præter. med. pépoya nomen pep.erit
poyoç, Magnus labor. E rror est Grammaticorpm., a
quo immunis. non es t, accuradssimus. alia s, Ang.
Caninius in Hellenismo 2 3 6 , qui nomina in oavvy)
ponit inter verbalia a præter. pass, derivata. Distin-
guenda sunt in cuvt) desinenda, in quibus istam ter-*-
minationem vel 0 præcedit, vel co. In plerisque om-r
nibus præcædito. Omnia autem in octuvy) desinenda a
nominibus sunt derivata in 0;, adjecta terminadone
uvï]. Significant autem Y irtu tem, vel Peririam, aut
Facultatem quandam. E x . gr. Sixaioouvv) Yirtus est
justidæ : awcppoauv-/] Temperantia : roSjoouvv) Ars ja cu - C
landi. T alia dantur centena : at perpauca, ac ne decern
quidem, in wouvrj desinenda. Ista autem orta
sunt a secunda præter; pass, verborum in oco, et rem
désignant effectam. S ic ÎEpwouvï), ortum ab .iépwoai
v. iepóco, Rem sacram factam désignât : àyiwaijv7], ab
ijyioiaai verbi àyiow, est Sancrificario. Ead. rado in
psyaXcocTtJVT). » Select. eS ch o l. V alck. inN . T . 2, 377*1
* 'AyiOTviPl0V > Murator. Inscr. 1, 137, sed forte
leg. ’EvayiOTvjpiov, vel ’Evayiar^piov. K a l l .
Ayiorv)?, vjro?, ^ , Sancritas, Sanctimonia, pro quo
et ayicocuvr) dicitur. [ Zonar. : AyioV/]? • Tcavrò? àyou?
IXcuOspa, xaV iravTÈXv)?, xal toxvtt] a^pavroç xaOaporv)?.
Glossæ : AyiÓTY)? i Sancdmonium, Sanctimonia, SanC-
titas. Maximi Schol. in Dionys. Areop. 327 : Aéyei
Sì xal irepl rrfi ¿yiÓT7]ro? róu Oeiou xap-reou. « Sancdtas ,
Sanctimonia, Tantum legitur Hebr. 12 , 10 : Eì? rò
psTaXaêeïv ttJ? àyiÔTTjToç aùtou , Ut perfecdonis et san o
titatis divinæ particip.es reddamur. In Y e r sA le x . non
reperitur hoc substantivum. Semel legitur 2 Macc.
i 5, 2 : Meô’ àyi^T/jToç f,pépa. » Schleusner.- Le x. in N. T.
Jobius, in Ayio? c jta tu s j [Athanas. in Combefîs. Auc-
tar. Patr. t. m p , 5o5. Cfr. Corai. Præf. ad Plutarch,
t. 4, p* 24,' sqq;J
* Ayio'oeÔoyyo?, 6, ^ Andr. Cret. in Idiomelo ad d.
14 S ep t.y p. 335 : [1 1 ayufyOoyyo? ^ g iç tou AaêlS,
Sacra Davidis prædictio.J K a l l .
* Ayiocpopoç, ô , -fj. Pseudo—Ignat. Ep. ad Ephes. s.
9 : ’E o r l pôv x al auvoSoi itdcvre?, ©eocpo'poi x al Naocpopoc ;
XpwToepôpot, ayvotfo'poi, f. ayiocpopot, xaT^c itavTa xexo-
G|Ar)[Aevot IvToXatç ’Iriaou XptoToïï. «Frequenter occiir-
runt in scripris Patrum vv. ©eocpo'poç et XpiGro'fopoç.
Duæ vero aliæ ejusdem creberrimæ ap- GræcoS com-
positionis, Naocpopoç et ‘Aywcpopoç, .eandem habent s i-
gnificationem. Christum enim Deum Spripturæ Sanctum
appellant, eumque Templum esse Dei ostendi-
tur a Martyre Cypriano 1. 1, Testimoniorum, ç. i 5,
Quanquam àyiocpopot explicari potest de Hominibus
sancdtatem ferentibus ac possidentibus, et Naoçpopoi
de Illis , qui Templum Dei g erunt, ipsiqiïe sunt, Àb
a Y i a r e t a 328
Andocho Horn, i , Ignatiana verba paululum imniu.
tata usurpantur : '0 toiouto? yiveTai ©eocpdpoi;,
Xpicrcocpopo?, xal vaoq ©sou, xal ¿yioSprfpo?, (maliu
aytoSojxoq, u t respondeat ad ayiocpopoi;,) xavoc (sic duo
vett. libri) iravTa xexoopTipevoq ev Tatq IvToXatq
Xpiorou.» Coteler. Ignatii Ep. ad Smyrn. 872 : ^
Tioq, 6 xal ©eocpopos, ’ExxXviffict ©sou Haxpoq xal T,g
■4ya7CY)p.svou ’I yjgou XpiOTOu, eXsYipsvY) Sv 7cavxl yapiajxaTt
TTeTTXyipcopevT) Iv •jriaTEi xal ayanryi, avuorEpvixcp out»
'iravTd? ^aptapaTO?, OeoTrpeirEOTavT] xal ayiotpopw ( -5
ouar, iv Xpupvrj ttj? ’Aaia?, ev apcopco IIveupaTi, (xal)
Adyco @§ou, irXeiGxa y_aipeiv.
Ayto'co, Sanctifico, Sanctum re d d o ,p ro quo fre-
quentius est ¿ytaCco. Ceterum si ab aytoco forniei©
¿yicoffiivr), erit Sanctificatio; sed pro ayioV/j? potius
ponitur, ut dictum est.
* yAyi?. Suvay. Xs^^X.p- in Bekk. An. p. 327
eTSo? TuoTTjpiou. Scrib. ’Ayi
* = Ayt? nom. pr. multorum. Inprimis clarus erat
hoc nomine Archidami filius, rex Lacedaemonioiun,
de quo Thucydides, Xenophon, Diodorus, aliique,
Declin. A y to? e t AyiSo ?. Cfr. Chcerobosc. in Bckl
Anec.d. p. 1 19 3 ./Hyioi; gen. habet Herod. 6, 65i
Y ulgo scribitur Ayi? et 'Ayiv Y sic in Thucydide,
etiam post Popponem, Goellerum et Bekkerum, ¡0
Xenophonte ed. Schneider., in Diodoro Sic., in Pin.
tarcho ante Schaeferum, quern vid. vol. 4, p- 296,29-,
378, in Athenseo ante Dindorfium, in Pausan. auie
Sieb elin, cujus vid.; not. , ad 3, 2, 1 , t. 2, p. 5. j
longum e s t , 1 breve. Cfr. Hedyl. Epigr. ap. Allien
8, p. 344, F ; 345, A, Anthpl. Pal. t. 2, p. 764 Jacobs,
coll. ej. Hedyl. in Anal. 1, 4§4 Br., Anthol. Pal. njj
1 2 3 , t. 2 , p. 3 5 6 , et Asclepiad. s. Hedyl. Epigr. in;
Anthol. Pal. 5, 16 1 , t. 1 , p. 128, quibus in locis dL
versi nomine Agidis memorantur. P ro ’Ayiv scriptuni
in Anaject. Br. t. 1, p. i 38 , u b i Simonidi ni-:
butum hoc epigr.; cfr. Jac. Anthol. t. 6, p. 241. Adi
Nicandr. epigr. 3 , in Iphicratis filios, Anal. t. a, p.
Anthol. Pal. 7, 435, t. 1, p. 438, Ion. rHyi?, Hcroi(
7, 204. Fix.
C ’AyioSeo, Dor. pro ayt^eo, ayi^ou. Cfr.- 'Ayi^co.
Ayiap-dq, Etymologo est aTpa-iud«;, Semita. J Af
enipwov corrigit Kust. e x Hesych/ ’Ayeoaip-wv • 686?^
ict^. Ubi Is. Voss, ayeffip-ov legit.]
* AyiajAoq. Diod. S. [ 1. 4, c. 3g ] 1, 284: Awfoep
•rcoi^cravTe«; ayiap-ol)?, xal ywp.ava xaTaaxeudGavTS?, «y-
Xdyriaav et? Tpa^iva, « AytGp.ou? margo Steph. Mat- Coe
Clar. 2 Reg. Vat. Edd. aytaop-ou?. — Quod ay^ri
recipit Rhodom., id factum lau do, tametsi, mei|j
res arbitrii fo re t , Ivaytaptou? prseoptarem.^ Habet cnn;
id vocabu li, et evdtyiapta, atque' evayfteiv, sedeij
quandam in Heroum sa cris, quum inferise illism'*
tun tur, ut hie Herculi; nam de Consecratione, W
de Interpres, nihil omnino. Sic in S trab . i 3, p.M
Pausan. 7, 16, 17; Philostr. Her. 8, 3 ; Nostro J
17. Opportune Herod. 2 , 44 > de utroque Heicu jl
altero Olympio’, altero Heroe : K a l Tip ¡xlv 6? aOaJ
’0 XuUL7r(w lTC0JVU]Jl(71V, 0UOUGI ‘ TO) S’ ¿Tepip, wi T j
ivayi^ouai, quae nec D. Ileraldum fugerunt An»"- .
Martial. 10, 6 1. Ptol. Hephaestio 3, p. 3^3 ed. ^
D de Rhopa lp, Herculis filio : K a l 6? iipco't tw ic«t(h
ytae, xal a)? (leip Ouaeiev. Sed haec uberius Prl"jL
4 , declaravimus.» Wessel. A t vide in Aytsw-J l ,
Alex. Paed. 1, p , i 3o, C = i 53 : Kale&p^exe oyywr
Taiq ^uxat? 6[x£5v. Ms. teste Sylb. habet ay^P-oV-
‘Aytareia, •?), ab aytffTeuio ( aytar(a autem
aliunde, u t mox dicetur) S a n c t im o n i a , Puntas. ^
Cultus deorum, inquit Suid. Idem fexponit ^
Xecrriav, Sacrorum, v e l , Rerum ad sacra P£r&ne J
peractionem, aut breviu s, Ceremoniarum pe*' •
nem. Possumus et Sacrum uno verbo intej'P* ,.
Plut..Romulo, [c. 22 , t. 1, p. 126 ReiskJ : b ’LL
icup [ignemi aeternum a Vestalibus servanoui j .
[Cultus religiosusj. Sed et Ipsæ cer ^
ayiureiat dicun tur ab Isocrat. Busir. ( a2v J ;.j¿
p. 4o 3 Aug.] ubi de Pythagora dicit : Kal t* P
Ouata? t e xal t& ? áytareía? toc? Iv t o ï ? i s fi0lÇjl0 ’ a»‘
véaTspov tG v áXXwv laitoiíSaae. Plato Axioc
quicunque hujus dialogi est auctor, [ p -^7
= 7 3 i , G, Lu gd .j : ’EvTauOa to i ? pep-uvip-evot? '
, 1 9 a y i a r e t a
H k xal Tà? Saia? áyiareía? xdxeìae auVTeXouai,
® ^divinam obeunt, Sacra faciunt. [U b i Fischer.
I ffll11 « Aytarsia. Tà? Óaía? áytaTsía? auvreXeiv, Saï
fa c e r e , 3, 20> Intelliguntur ib i Initia s. Mysteria,
r f Sacra Cereris e t Proserpinæ .— Vide Reines.
F i Co ad Rupert, p. 6 18 , e t ad Inscr. p. 74. »Vide
Rlhnk io 'Ayioreúin) citatum. Schol. Ruhnk. 2 5 3 ,
r l /(55 Rekk.1 ad h. 1. : Aytoreia?• áytioaúva?, xaòa-
■ ‘ Xarpsía?. Unde in Suida et Bekkeri Xuvay.
[p . 328] pro vulg. Ay'tareia? • àytwaôvï)?,
^■xpoTYiTO?, XaTpeia?;,?*leg. à y tcoaúva?, xaOapoTY]Ta?.]
| ( m , Y'-,ost. Eucharistiam áytareíav ap p ella i, sicut et
^ K t/ v . Quamquam ap. eum àytaareia legitur; et fori
l e idem utrumque v ale t, estque error in Suidæ
^mplaribus, ubi sc r ib itu r : Aytaaria- -ij ayioiadvrj,
Mff-zia Si, ^ ieporeXearía, SícpOoyyov. Nam Suidas cum
^ B th o n g o scribi ait posterius, ostendit se hoc
Æn\ discrimen statuere : adeo u t leg. sit et^ hoc
M Ë t e r iu s cum a , aytaaria. Varinus tarnen àytareia ex
eldcscripsit. [Zonar. : A y ta r ia , xal aytaarta • v| xaOa-
m , í, áytiúaOvri, 7corè Sè (xal) f¡ áxaOapaía. « Cod. K.
^K xs ía xal aytaarsía. S ic etiam Suid. AxaOapaía,
qUail(|„ ayto? nonnunquam est Exsecratus, u t Homo
s||er ap. Romanos. » Tittmann. Vide Ayo?.] Etym.
. eilrYa habet sine diphthongo, quód ita format,
K o , áyiááü), ^ytaxa, -ijyiaaptat, ^yíaaat, yjyiaarai,
¿yparò?, áytaaría, et p e r sycopen aytaría. Exponit
í ameni ayiacríav per ayiwaúvriv. Verum illi non assen-
ti(i; sed si ayiaria sine diphthongo scriberetur, ab
r tertia persona singul. præteriti verb. ayí^op.ai,
auf ab ¿yioríú contrac to, cujus infinit, ayiareïv ap.
Hay ch., deduci putarem. [Sed áyiarsiv istu d, Abre-
semo jure suspectum, in ayiarsueiv mutandum est.
Vide ‘Ayioreóto. Etym. G. : 'AyioTcía • áynoaúvy) eari *
Interpunge : áyiwaúvri • la ri ayiarov ]| rá
ulwtcya ■ xal li; auTOu ayiá^w, ' áyiáaio. f0 itaôïiTixô?
jagaxsiusvo? 7jyíaa(xai • to ' y v¡yíaarai • xal !£ auroü
¿ v jH r o ; , xal to OyjXuxÒv áyiareía. « Emend. Chry-
soS. 1, p. 237. Vide Ayviareía. » V a lck . « KopuSî] toi
t í* Öjffißv e^era». t^? lluOayopiXví? áyiareía?, [P lu t.
Nifti. c. 8, t .] i , p. 25g , Reisk. Tai? peyiarai?
(ai? xaOiepiópievov a5>p.a, [ ib id . c. i o , t.J 1 , p.
2%. Ayioreiaiisparixal, [ Id . Sympos. 1. 8, c. 8, § 2, t.J
OjS)- 908.» Ind. in Plutarch. Schol. Gregor. Naz. in
ayo?J itávTore
^áyiareíapj Ss,
xaOapòu xàl áyíou.'. Ayiareijei, ávrl
yôBiaOapEijsi. Maximi Scnol. in Dionys. Areop. i o 5 :
Aw7-;'.7.v • àjToi ysiporoviav. Glossæ : Ayiareía • Sançti-
^ ® i u m . An g l . Diodor. S. [Eclóg. 1 e libr. 38, t.J 2 ,
P-Ï43, [= 9 2 1 , fin. : 'ISpuaaro x a lrà páXiara arap’ au-
'ro*Tt;xwp.svov Upov, xal rà? rip.à? xal áyiareía?, (« áyia-
edd., áyiareía? Amstel. et marg. » Wess.), Nu-
P“ | ls honores et ceremonias sacrorum docuit, sc.
^®es. Schæf. Vide et Siebelis. Symb. crit. ■ et
154. Ayioria habet Etym. in Ayiapo?. Vide
A y oap^.] [Sic idem Etymol. habet ¿yetaría p ro áy^i-
'^de etiam áyiaoría et áyyapía.J
* T ¡ 'ei?eiat^0’ Observantia, qua coluntur D i i , C u l-
»«•l.iuian. Amor. c. i 5 , t. 2, p. 4 i4 :K « l 7tavr(p.epov
j W £,v yPl^ovra Tw vaw xar’ ápj'á? ej^eiv Seiai8aip.ovo?
ooxvjariv, Qui quum totos dies in templo trans-
I k ' q B m suPersti ,;iosæ- venerationis opinionem
^ T*llllsse- Schol. expl. Ayioadvy), xaOapoTT)?, Xarpeia.
p " f ¡ s Beorum, Ce remoniarum vel sacrorum peractio.
¡H L ‘ ^chol. in Platon. Parm. t. 4, p. 2 Cous. : °0v
a y i T 7] ? 3 3 0
^^Pyrianum) lyw ipai^v ta ? TU7T0V ei? '
j ö * 0 /1* ^ £l v I tc’ euepyrjaia tw v r5jS"e ^uj^wv avrl t w v
.(ov, avrl rwv iepwv, avrl t9 )? #Xy)? ayiareia? au-
Æ . ^ n d r .E x c . De legat. b arb . c. 2 8 , p. 12 6 , A :
Qu® 1) ; 6 ¿yiareiov to u ôeoïï âveipiéva,
^ J ei cultui inserviebant. Sanctitas, Strabo 1. 9,
d t : ’ p P* ^ 9> de tempio Delphico loquens, cujus
^ B tw C-*l u*sse curam Amphictyones : Are xal
Astiai 1 aTC05i£lP,£VWV/ iroXXiov xal ava0iqp.aTwv, çuXa-
m sa^l<ÎTe <> ^eop-Évwv (xeyaXv)?, debebat enim’èsse
moi J h Ì sanotusque thesaurus, ut ipse explicàt
Pluf m 'f’uAaxrd? Ion, iieeppoò?? 1-9. MPr o à- y^i■a re■i a i■n
t- i , p. 255 Reisk. : 'H
t è
iruJs’l<TTe^a Starpig-}), Corayus et Schæmrus
r , S - C R jEC. T OM . I , r*sc. I I .
ayioreia dede runt Priscus , Exc. Hist. p . 4 3 , B : Tvj?
irepl To Oelov ayiareia?. [u— J ■ Fix.
Ayiarèuw, F. ao>, P. x a , pro àyidi^w, inquit Suid.
Idem exponit, Perago quae.ad sacrificium. pertinent.
Hesych., Venero r. Item, Pietatem co lo , intellige autem
Pietatem in deos; et ita fortasse exponi in hoc
Plat. loco possit: Ayioreuw 7cèpt rà Oeia. Item , Casti-
moniam servo, in qua signif. videtur sumi ap. D e -
mosth. KarA Neaipa? [ i3 7 i j , .u b i tale est jusju ran-
dum sacerdotis Bacchi : Ayiarèuw, xai eipu xaOapà xal
ayv^l airà rwv aXXwv riov ou xaOapeudvrwv, xal àn avSpò?
auvouaia?, Sc ribitur e t Ayiaréw, unde àytareiv infini-
tivus ap. Hesych,
[Ayiareuw. Suid. : Ayiareóeiv • àyi^eiv. Kal. àyiareu-
aavre? •; tA t% Ouaia? l-rciTeXIaavre?. Bekkeri Duvay.
ì é t XPW- [P- 328] : Ayiareueiv• àyia^eiv. Ka l àyiaaOév-
rwv • acpiepwOévrwv. Ayiaredaavre? • rà rrj? Ouafct? zmze-
Xéaavre?. Cfr. Suid. : Ayi^wv • àyidc^wv. — Kal àyiaaOsv-
rw v ¿(piepwOevrwv. Hesych. : Ayiareìv aégsiv, àyvsuEiv.
(«Abresch. Mise. Obs. V. 5 , t. 1, p. 8 2, ayiareueiv
B conjicit. Vide Eurip. Bacch. 74. » Albert. Locus est :
’O jxaxap, cari? eùSaipiwv .reXerà? Oewv EiSw?, Sioràv
àyiareuEi,) [h . e. ayvEuei.J Ayiareuei • aégerai. Ayt-
areuwv ’ eùaegwv. Timaeus : Ayiareueiv ispoöureiv.
“ Legg. 6 , p. 616 : Er/j Sè (A-i) ^arrov é^xovra r^ilv
eiv). ysyovoi? 6 piéXXwv . xaO’ iepoù? vópiou? irepi r à . Oeia
txavw? ayiareueiv. Ubi hoc verbum malim cum Timaso
interpreta ri, Peragere quae ad sacrificium pertitient,
quam ciim H. Stephano Thes., Pietatem in deos
colere. Dionys. Hai. A. R. 1. i , [ c . 4o , j p. 33 [ = 1 0 2 ] :
Ayiareuovre? Sè rrjv iepoupyiav eOeatv ‘EXX7)vixoì?..Philo,
[De monarch. 1. 2 , t.J 2 , p. 2 3 1 [= 8 2 9 ] : Tà? piv
Ouaia? xal iepoupyia?, xal oaa aXXa 7tpò? -ràv ¡3w(xòv
aytareuerai. Synes. De proV. : Kal ¿TCraiarórspov
ayiareiiovra?. Sic ayiareia pro Cultu divino, Axioch.
7 3 1 : K a l rà? Saia? ayiareia? xaxeìae auvreXoüai, (ubi
Schol. 2 5 3 , 'àyiwaijva?, xaOapdrv)ra?, Xarpeia?, Quod
pluribus exemplis probavit T h '.. Reines. • ad Inscr.
Cl. 1, n° 40, p. 75. Alibi tarnen ea n od o , quam Stephanus
in Platone agnoscit, locum habet. Damascius
C ap. Phot. 1067 : Aywv ei? «più? rrjv Trepl rà Oeiov àyi-
areuouaav Oép.iv. Vide H. Vales. ad Sozom. II..E. 5, 3. ».
Ruhnk. «Pausan. 8, i 3, 1 : Où p.ovov rà i? rà? p.i^ei?,
aXXa xal I? ra àXXa àyiarsiieiv. Strabo 9 , p. 487 [ed.
Sieb.J : Xwpia Tip.wp.eva xal àyiareuópeva. » Schneider.
Lex. [Schol. ad Pind. 01. 2 , 16 , a Scbuef. indicatus :
Tepov elirev oixr]p.a rrjv Axpayavra 8ià rò ri]? AOvjva?
auroOi vewv elvai 7tepirri5? àyiareuop.evov.J Apud Ma-
crob. 5 i 4 : Ayiareiiovra? àttó re 7ravrò? àyou? xal auvouaia?,
eri re xal nvwv I8sap.«rwv. V a lck . « A y i-
areueiv a c tive , Purgare a casdis s. aliorum criminum
maculis , Pausan. 10, 6 : in trans., Purum, Sanctum
esse, inpi’imis de sacerdodbus a Venere , cibis illi—
c itis, aliisque quibusvis, quae puritati ac sanctitati
adversari credebantur, abstinentibus, Pausan. 6 ,
20; 8 , r 3 , ibique Fac: et K uhn. àyiareueaOat, Purum,
Sanctum haberi. » Siebelis. Symb. crit. et exeg. i 5 i .
SCH£F.]
Ayiorew, [vo x susp. ap.Grammaticos pro ayiarèuw,
quod vide.J
D Ayiarr)?, Hesych. exp. uSpianfc. Cfr. Ayeirrj? [et
’A v irr;.} . ^
A y ia r ia , ap. Grammaticos, [Zonar. e t Etym. M.J
pro àyioreia, quod vide.
* Ayiaró?. Etym. Gud. : Ayiarsia" ayiwauv-/] earr [interpunge
: àyiwaóvr)" sari ayiarov][ àyiarov (sic) ro aé6a-
ap.a* xal 1^ aurou àyiàCw, x. r. X. [Cfr. supra p. 329, BJ
= Ayirv)?. Schol. Victor, ad 11. ß , 480, in Act.
Monac. t. 2 ,• p . ,349 : Ayirvj? • ròv Sè xaraipovra ( 1. xa-
Oaipovraì xal àyir7jv ( 1., ayvir/jv) IXeyov. Schol. V. ad
h. 1. : Tov Sì xaOaipovra xal àyvirvjv IXeyov. Ayiaovra et
àyviaovra conf. in ìisdem scholiis. 2 uv. Xé$. j(p. p. 338
Bekk-, p- 24 Bachm. : AyirV)? * ixé-n)? xal xaOàpaio?.
Ka l yàp 6 p.uaou? àyviaOel? xal 6 xaO'óp.a? ourw? IXéyovr
ro. Edd. Lònd; s. v. Ayvirri'?,.reposuerunt àyvirri?,
quemadmodum edam verborum ordo postulat. Vid.
Ayvirv]?. Hesych. : Ayrirri? • 6 iepwpévo?. ànp.o?. Leg.
Ayrjr^?* 6 lepwp.evo?. AyirY)? • àrip.o?. IIuc fortasse
edam referend* cum Schneidero in Le x. Hesychii
glossse : AYecr/]?1 ugpiar^? e t ’Ayoinfj?* ugpiani?. Corr.
42