Trpo; sxepov avsu aupTrXoxi)? ?i SXoi? xai? axpat? pex’ aXXov A
YupvaCscGai, ubi axpat? xai? yspal e x aliis gramm.,
sehol. ad h. 1., Aspasio ad Aristot. 1. c. (ap. Zellium
p. 87), 2 uv. Xsl;. x?* 370, 5, et Suida praetulit Ruhnk.,
qui praeterea verbi testes citavit Lucia». De salt. 10;
Poll. 2, i 5 3 ; 3, i 5o. || Hinc Pugnis plagisque
.conscindo. Etym. M. 53, 36 : ’AxpoyEtpiiUGÖat • apyeaöai
Xetpuv aSixwv epywv. Ultimam vocem expunxit Ruhnk.
I. c. || Axpoyapitw, Summis digitis prehendo. Aristsen.
1. 1, ep. 4, p. 22, mulierculae (¡bcpo^etpliouaat T0V X(^~
7tov, pro eo quod est in ep. i 5 : Tvi? ap-rcEyovT]? axpot?
SaxxuXot? £<paTriop.£vy| xwv xpoaowv. Ceterum Sambuc.
et cod. ap. Boiss. habent axpoyepiiouaat, quomodo
Abresch. suo Siddae exemplan ab aliquo ex Eustrat.
ad Arist. I, c. ¿xpoyepßUaOäi ait adscriptum esse.]
[ ’Axpo^Etpt£w. V. ’Axpo'^stpö'opai.] .
— Axpoysipiov, xb, Media manus, Gloss.
’Axpoyeipi|, ap. Hippocr. legitur De diaeta 2, [ 364,
i 5] ead. sxgnif. qua a x p o ^ e tp ta p o ? , ut videtur : ’A xpo-
X£ipiij, inqu it, ia ^ v a tvE t, x a l Ta? a a p x a ? eXxei a » w x a l
xwpuxopa)£t7) xal yEtpovop£7] x a icapa irX^a ia 8ia7tp7)aae- B
x a r libro tarnen tertio |p. 872, 38,] inter haec dis-
crimen facit, dicens : T p i^ e o i 8k xal 7raXr), oXiyr) ax p o -
^ E ip ta p o ia tv , axpoye(pt!;t, ifXrjv xwpuxopa^tY)?, l;up<po-
pwxepov ^pEgoOai. [ ln priore loco Foesius e codd.
cixpoysipivi, in altero axpo y e ip tlji, pro quo Aid. e tY a t .
exemplaria axpoyslptlji?, u traquecorruptaforma ejus,
quod fort, interpretamenti loco s. e var. lectione
praecedenti axpoj(Eipiapoiai adscriptum erat ax p o y st-
ptrjffi vel a x p o y stp ia so t. F ix .]
[Axpo^eipi?. V. Axpo'x.EtpJ.
= Axpöysiptat?, v) , i. q. axpayetpiapb?, legitur ap.
Hippocr. De diaet. 3, p. 374» 3 : .’AxpoyEiptat? xal
^etpovopi'y) xal xwpuxopta^tr). S c h n e i d . V. Axpoyetptij.
Axpoyetptapo? , 6 , Exercitatio pancratiastarum
axpoystpt£opev wv, i. e. Cum alter alterum manibus
captat. Lucian. [Lexiph. c. 5, ubi vulgo axpoyetpiaopo?.
Themist. Or. i 5, 186, A ; Galen. De sanit. 1. 5, t. 6,
p. 144, D ; Poll. 2, i 53, 1 6 1 ; 3, i 5o. E x Hippocrate
legimus s. axpo^Etpi^. Fix.]
Axpoyeiptox^i?, 6, Qui se exercet axpoystpiapw. Di- C
cebantur axpoyEtpioxal, Summis inter se manibus de -
pugnantes, nullo complexu haerentes, ut palaestritae,
Bud. [e x tacita ut videtur correcdone lo c i, quem
Suidas s. vv. ’Axpo^etptCsaOai, Aeovxiaxo? et 2 waxpaxo?
affert e Pausan., pancratiastam nomine ’Axpoyspaix7)v
memorante, quod Schneiderus quoque in Axpo^spi-
cxv|v mutandum esse censet. HSteph. autem ita | :
De ’Axpo^gpffixr)? quoque i. q. de ’Axpo^eiptCopat dico,
quod ad deducdonem attinet. Fuit enim dictus ’Axpo-
3^epffixr)? Pancratiasta quidam Sicyonius, e x eo quod
axpa? jrEtpa? adversarii comprehendere soleret, nec
prius dimittere quam illum viribus defici seutiret, ut
scribit Paus. Eliac. 2 [6, 4, 1 ] : Il£piXap.6avop.£vo? yip
axpwv xou avxaywvt^opevou xwv ^eipSv exXa, xat 00 irpö-
xepov avtet rrplv [icplv r)J aiaöotxo airayopEuaavTO?. Quae
Suidas affe rt, sed auctoris nomen tacens.
’Axpo^stpov, (ut supra ’AxpomioiovJ, Extremi-
tas manus. Ptol. Alm. t. 2 , p. 40, 32 Halm. :.‘H eurl
xou Se?iou axpoyetpou ve<psXoet8i)? cuoxpopr)' et 42 , 37 :
’Ev tw aptoxepw axpo^sipw conf. p. 48 , 17, 3 3 ; 5 6 ,
2 7 ; 62, 4 9 ; 68, 34. Hase.
’Axpoystpo?, Hesychio, si ejus exempl. non men-
tiuntur, est avSpocpovo?, Homicida. [V. Axpoyetp.]]
[ ’Axpo^spifro. V. ’Axpo^etpi£opat.]
Axpo^eptov, affertur etiam pro eo quod Spinter
Plauto dicitur de quibus plura in nepfyetpov. [Pr i-
scian. 1. 5, 3, i 5 : Iter quoque vel itiner vetuste neutri
sunt generis, ut spinter, quod axpo^sptov, aut fibulam
in humeris, aut armillam signilicat. Glossae vett. Mss.:
A c rocheria, ligatura articulorum. Fix;]
[ ’AxpO^EpaixT)?. y . Axp0y£tpt<JT7]?.j
[ ’Axpo^r)yicrxo?.J ’Axpo^rjvtoxot, ot, ut ap. J. Poll..
[ 1 , 146] legimus, sunt Extremitates ejus partis ju g i ,
(juae dicitur s* i^yXat. [Sclieffer. De re veh. in
Suppl. ad Gronov. Thes. t. 5, p. 1 12 7 , C, etViscont.
Mus. Piocl. t. 4 > P- 55 (c).]
AxpoyXtapo?, 6, ■#), Summa parte tepidus, Leviter
et in superficie tepidus. Diosc. 2, [ 55jj de albumine
ovi loquens : ’ßpov Sb ^ocprjObv alp.op^otSo? oriyp.acn
PorjGsï * ax^Xtapov Se , irpo? xtjtjTEto? Sr)yp.ol>? xal ÎXxwaiv
VEtpptov. [Similiter in Parab. 1, 94. Hippocr. De rat J
vict. in morb. ac. 3 9 4 ,1 : ÀtSovat Sè [medicamentuml
rjv StSw?, àxpo^Xiapov. Quem ad locum Galen. t. Sp
u. 97^, E : ’Esrlv âxguç chipais Sé l<m xVpb»’
o«6p av ^ p.É(jov axptêôi? tou te tpuj^pou xal xou 6Epp.ou. Angi
Iterum Hippocr. 1. c. 399, 42, et integra Ion. forma
D e morb. muf. 1. 2, p. 670, 17 et 19, dxpo^Xlspov 7»'-
VEiv,quæ duplici cum vitio nunc accentus et mensur®
nunc alterius utrius, scripta est àxpo^Xtrjpb?, ¿xpo^Xirj!
po? pp. 668, 2Ô et 29; De nat. mul. 573, 6. Adverb
àxpoyXtapw? Tuptrjv, ap. eund. De morb. mul. 2
6 7 1 , 5 i , ab Schneid. cit. De mensura v. XXtapo?. Flxi
== AxpoyXispo?, Ion. pro axpoy_X(apo?, q. v.
^ixpo^oXeio, Subito irascor, Repente ad iram excitor.
Plato De legg. 5, [7 3 1 , DJ : Ka l àveipYOvxa xbv Oupov
Tcpauvsiv, xat pc-Xj àxpo^oXouvxa, YuvaixEtco? irixpaivouLevw
SiaxeXeïv. [ ’Axpa^oXouvxa Bekkerus e cod. Par. A et
tribus aliis. V. ’Axpo'yoXo?. Æsop. Fab. 62, p. 3i 3
axpo/oXr)ca?, ut Furiæ (fab. 194) àxpoyoXsca? emen-
davit Coraes.]
’Axpo^oXia, ■#), Promtitudo quædam ad iram, et
proclivitas. Plut. [De virt. mor. 4^4» B] : CH aèv o2>
cuvs^eia xî)? opyr)? xal xo rrpoaxpoueiv rcoXXaxi?, é^iv sp,-
ixoieî îcovripav xrj ij'uyr), ^¡v SpYiXoxr)xa xaXouoiv, elç
axpoj'oXiav xal rctxptav xal SuaxoX(av TeXsuxtOffav. [Idem
D e am. et ad. 53, E ; et Polit, pr. 810, E ; Sopater ap.
Stobæum tit. 46, p. 3 i 3 , 3o. Et ipse h ic in Eclogg.
2, t. 2, p. 182.J || Habetur e t axpaj^oXlà, ap. Hesychium
pro ¿xpo^oXia, et exp. ■#) irpo^sipo? SpYÎ),Ira
repentina et levi de causa, s. Pronitas in iram : sonat
tamen potius ^ axpa opyJ) aut opy-iXoTr)?. [Ion. ’Axpr^o-
Xia. Hippocr. De morb. vulg. 7, 1212, H : ’Hoav Iv xrjai
TCpo'aôev ^pÉpyioi axpy^oXiai xal xXauôpol olov icatSaptou.
V . ’Axpoy_oXo?.j(
Axpô^oXo?, ô, «jfd In quo ^ j'oX^j axpa es t, Extrême
biliosus, Cui; subito bilis in nasum concitur, Cui sub
ito bilis movetur s. commovetur, i. e. Qui subito ad
iram concitatur, repente irascitur. Sic enim intel-
lexisse puto Aristot. Eth. Nie. 4> 5, [p. 70, 28], ubi
postquam dixit : ‘TuepêoXyi 8’ elolv ot axpo^oXoi oçeî?
xal irpo? irav opy^Xot xal ènl icavxl, subjungit, O0ev xal
xouvopa. For tasse igitur sic acceperit axpo? hoc in nomme
u t supra in axpoc^aX-),? accepi : ac taie quid
videntur sensisse et ii qui axpo'yoXov exposuerunt tov ;
7rpo^e{pw? ôpYiÇopEvov. Sunt qui ôpYÎXo? exponant. Sed
maie ; nam eo loco ab Aristotele SpyiXot et dfocpo^oXoi
distinguuntur, ut a Plutarcho itidem ¿pYiXdxr]? etàxpo-
yoXia. [Pollux 6, 124, sub tit. ïïspl opyibou affert axpo-
^0X0?. 'rhemistium Or. 22 , pj 269 , D : ’Axpo'^oXo? xai
opYÎXo?’ Philon. D e ebr. p. 27 3 (t. 1, p. 389,26) : ’0 |)Y^i
te xal 0u[xou xal axpo^oXwxdcxtov ^0iov, et Plut, cum Eira-
jrO^j? conjungentem De exil. 604, B, excitavirLobeck.
ad Phryn. p. 664. Fix.] I || A Suida ¿xpo^oXo? exp.
ô Tupb? ¿Xtyov SpYiÇopEV°Ç, Qui ad breve tempus irascitur.
Sed si aliud non addas, iidem fuerint fêxpox0^01
qui et SpYtXoi.
Legitur et ’AxpdcyoXo? pro ¿xpdj(oXo?, ap. Aristopn.
Eq. [4 1] : rfA ypo tx o ? ¿py^v, xuapoxpd)^, dxp^oXo?’ nam
hic àxpôj(oXo? [paucorum exemplarium^j versus non ad-
D mitteret. Exp. autem hoc 1. schol. àxpa^oXo?, à eî? opYy
Tcpo'^Eipo?. [Idem ap. Eust. 1467, 35 : Kal xuwv axp«“
5^0X0? 'Exdtxv)? ayaXpa cpaxrcpdpou yev^ffopac.J Eust. hanr
mutatiouem literæ 0 in a Atticam esse ait [p. E P S
21 sqq. E t p.. 1735, 46 : Tà axpo'^oXo?, ¿xp^oXo? At-
xixéü? , ô axpi»? yoXoupevo? • ipseque hanc scriptionem
prætulit tum in Opusc. 28, 22, tum ad Hom. p.
55, e t in adv. i 4 i 5, 45 : BapÉto? xal ¿xpa^oXto? [*° n '
xpôyap.oi] auvTEÔèv. Ea Platonem usum esse testatut
Antiatficista 77, 9 : ’AxpayoXoç, nXaxwv Iv SsuxEp<5) ^0-
XiTEta?, tertii libri procul dubio locum respiciens
p. 4 1 1 , C ’Axpà^oXoi xat ôpyiXoi ¿vxl 0u|aoeiSou? Y£Y®'
v/)vxat, nam ita pro vulg. ¿xpô^oXoi Bekk. e coai
Ven. diserta aliusque ancipiti scriptura edidit, quo
confirmant optimi codd. in Legg. 7, p- 79 J » .
AiicrxoXa. xal axpa^oXa ... xà- xi5v vewv ^0r) aTTEpyaijS^at
e t 1. 5, p. 73 1 , D , dxpa^oXoïïvxa, licet alterum p
priore loco et scholiasta agnoscat et Pollux in
que videatur legisse, quum scripsit 2, 2 »4 ,
axpoyoXov Si) xat àxpo^oXwjvxa IïXdxwv Xéyei. Sed nun
dissensum quamnam tandem in partem accipiamus?
Scilicet inde ab satis antiquo tempore, id quod sense-
runt Bekker. et Lobeck. 1. c., distinction form se ¿xpáyo-
Xo¡; vulgaris specie et recentiorum usu trita dxpo^o-
>0? coepta est substituí, cujus frau d is.ab librariis
commissse p ras ter Platonica aliud insigne exem-
phim exhibet varia lect. in v. Epinici nunc restituii
ap. Athen. 10 , 432, C : Etjptov psXiffGV)? x5j?
dxpa^óXou yXuxiiv. Phrynichus autem si prsecepisset,
ut legimus in Bekk. Exc. 3, 18 : Axpo^oXov xat oúcxoXov
nOéyyexat. Havxa^ou XP1!®?! > reclamantes sibi pro altera
torma habitants fuisset, si non alios, certe poetas
I ¡psi non ignoratos, Aristophanem, Epinicum cet.,
nulla tamen de metrica causa obstrictos, Hippocratis
ne memoremus dxpy)j^oXir), ut unuin dxpáj^oXo? id , in
quo verba 7ravxay_ou xp'^ffTl quadrcnt, dicere Atticista
potuerit. Quocirca igitur justo nimium librorum
(Idei tribuisse videtur Schneiderus ad Plat. Civ. 3,
p. 3o6, nunc hac nunc ilia forma Platonem usum
esse statuens, prout alterutri plus sit a codicibus
auctoritatis, q u * dicendi mutabilitas in tali re seri-
ptori tali nescio an non multum placitura fuisset.
II Notanda denique significatio, qua Theocr. usus est,
de valde excitato pree metu, Id. 24, 60 : Syjpov 6Tcal
Sii'ou? dxpd^oXov. o-uu Fix.]
~ ’AxpoxopSovy), ■?,, recentior forma pro ¿xpo^opSuív.
Psellus in Boiss. Anecd. 1 . 1, p. 227 extr. et 236. Glos-
sse: ’A xpo^opSovì] (ita leg. pro ¿xpo^opSáv»)) • f, p.upp.r)xia,
Verruca. Fix.
* ’AxpoxopSo'viov, Verruca, Gloss.
* ’AxpoyopSovwSr)?, Verrucosus. Tzetz. ad Ly c. 6o 3,
io56 : <l>aoíou xou axpoyopSoviúSou?. Dion. Cass. Fr. Val.
fr. 16, p. 6 , 5 9 : <ba6iou Beooxoogou (Verrucosi) 7)xoi
ax^oxopSovdiSou?, affert Schaef. in nov. Mss.
Axpo^opSdiv, ovo?, *4 , Verruca' dolens quae sub
cute coit durior et paulo asperior, callosa et jilerum-
que teres, colorís ejusdem, infra tenuis, ad cutem
latior, fabae fere magnitudine : pueros maxime in-
festans. V ix una tantum eodem tempore nascitur,
I sed fere plures : easque nonnunquam subito desi-
1 nunt, nonnunquam mediocrem inflammationem con-
citant : sunt quae etiam in pus vertantur. Dicitur
hoc nomine propterea quod, ut ait Aetius, similis sit
vertice suo resectae chordae secundum extremitatem,
vel, sicut existimat Celsus [1. 5, c. 28, n. 14 , coll.
I 2, c. 1 ] , quod in imo usqueadeo sit angusta, ut
pendere videatur. Tota enim foras prominet, adeo
ut excisa nullam radiculam relinquat. Unde et Verruca
pensilis a nonnullis Latine vertitur, quod basi
angustiore praedita videatur pen dere, summae chor-
dae similis. [Paulus dEg. 4j i 5, p. 137, 5o. : ‘H 8k
«xp°x°p8wv Gxevijv eysi xí)v páoiv ¿>? Soxetv Ixxexpe-
(W50ai axptj) y^opSi)? wp.01wp.av7). Poll. 4, 1 9 5 : ’Axpo^opSwv
lìti piv T7)? ^itv)? Aeuxi) (Xenxi) Kuhn, e Paulo) ex©u-
®l?,Tcepl 81 xo axpov itayuvopevr), paXiGxa etcI 7cai8twv.
Auctor Differ, med. Galeno adscr. t. 2, p. 273, E :
Axpo^opSáv l^xiv ExcpuGi? 7repicpep7) x e xat StaGxsvov
I £/ouca páoiv. Dioscor. 4» 194 t Kapitiv GxpoyyuXov,
«itoxpspáp.evov 6? áxpoyopSo'va?.] In eo differt ¿tco x9¡?
pupiATjxía?, quod quum utrumque vitium cutis excre-
scentia sit, in tubérculi modum, haec tamen praeter-
quam (niod similem formicae mordentis sensum in-
uucit, basim etiam habet latiorem, et nigro colore
praedita es t, atque, ubi a chirurgo tollitur, sangui-
nem fundit copiosiorem quam ejus magnitudo ferre
^deatur. Haec Gorr. Diosc. 2, [69 et inde Galen. De
siropl. med. fac. 1. 1 1 , t. i 3, p. 3o 3, A] de lacerta :
Atpei 8k xal [Aupp.Y)x(a? xal áxpovopSo'va? xal íjAou?, Ver-
I rucas formicarias et pensiles. [Auctor Diff. med. 1. c.
I P" a4°j B : Oí xà? Xeuxà? e^ovxe? xal xà? áxpo^opSóva?,
I a^cpou? t e xal (/.dppTjxa? (ser. |/.upp.7)xía?) xal et xt 6'p.otov.
JJframque speciem áxp. et p.upp7)x{a? saepius junxit
balen. De simpl. med. fac. 1. 9, t. i 3, p. 236, A ;
a4*, D ; 1. 10, p. 292, B ; Method, med. 1. 14, t. 10,
P- 34o, E , et alibi; Oribas. ap. Phot. Bibl. cod. 218,
P’ *75, b , 26. Memoravit áxp. jam Hippocr. Apli.
la48, E. F ix.] Et Plut. Fabio [ 1 ] refert, eum V e r -
c°sum fuisse cognominatimi, quod haberet áxpo-
/.°p8óva pnxpáv Iwavw xou j^etXou? lTci7C6©uxuìav. [De
Ser‘ num. vind. 563, A : D? yáp ¿xpoyopoo've? xal per
A XaGftaxa xal tpaxol ,7raTEpwv ev iraialv a(pavtG0evxe?, ave-
xud»av Soxepov Iv ulwvoi?* Pi'secept. pol. 000, E. Marcell.
Sid. 98 : OajAivit? axpoyopSo'va? l^axsouGtv. S c h je f . et
A n o l . Julian. Misopog. 339, C. 2 uv. Xe?- XP* ^73, 16 :
Axooyo'pSwv (hac prosodia) xt? 7tEpl xt)v s'8pav xal
icfipi dtXXa pep7) xou Gwptaxo?. Hesych. : ’Axpo^opSo'vs? •
Svopa TraOou?. Zonar. 1, 107 : ’Axpoy^opSwve? (axpo^op-
8ove? I.)* a t ev xto^TtpoGWicw IXatat. Ot[/.at 8k 8x1 apasvixov
Igti • 0sXst yitp eivat 8 axpoyopSwv. Fallitur. F ix .fl’Axpo-
xopSdiv, perperam in vulg. lexx. pro axpo^opSwv: iti-
demque ap. Diosc. aliquo ties.
’Axpo'ywXo?, Aliquantum claudus, 8 7rpi? ¿Xiyov yw-
Xsiwv, Suid., [discriminans ab axpdpXo?, ut fortasse
ipse procuderit. Fix.]
AxpoijnXo?, ov, In summo nudus. Galen, enim ap.
Hippocr. [4^o] axpo'ijnXov exp. eirlxou axpou ^tX8v, i. e.
yup.vdv. [Lcgitur De epid. 4, p. 1 133, E : K a l xo aiSoiov
ax^iX ov lyeyovet.]
Axpd^wXo?,ov, Qui in summa tantum s. extrema parte
reculitus est et apella, 8 ItcI ppaj(8 <ja»iXo?, schol. Ari-
B stoph. [ad Equit. 960: et inde Suid. v. d/wXo?- WwX8? 8
Xfinro8ep(jto?, 8£utovw? , xal axpo'^wXo? 8 ¿itI Ppa^h Totoii-
xog (quae repetit quoque Photiuis v. tj/wXo'?) • 7) 8
¿G^v)(/.wv xaxa TcapsxxaGtv xou (/.opiou. H e m s t . ]
iSjAxpuXo? vitiosa nominis forma ap. Arcadium 5 6 ,
9 : T a 81a xou uXo? xptGuXXa6a 7cpoG7)yoptx3t rj xupta, .Et
ap^otxo ¿7co ^ugei ptaxpa?, 7rapo?uvExat, xpoxuXo? ( 1.
xpwSuXo?), ¿xpuXo?, xt)puXo?, AtayuXo?, 'Pwp.uXo?. Sed
omisit optimus cod. Havn. Fix.
* *AxpuTtxo?, ov, Non occultus. Eur. Andr. 836 :
Ar,Xa xal ¿(tcptcpavv) xal axpuTrxa. ASneas Poliorc. c. 39 :
'Hpspa? ptEv xputpaiou?, vuxx8? 81 axpu7txou?. Sf.vger.
G loss.; yAxpuTcxov, Incelatum, Inabscondibile; iN. pr.
viri. Inscript. ex Syro ins. edita in Jahn. Diar. phil.
an. 1832,Suppl. t. i , p. 197. A lius, Atheniensis, marm.
Nointeliano ap. Montfauc. Pal. Op. 1. 2, p. i 35. Fix.
* A xpu7txw?, Non occulte. Phrynich. Bekkeri p. 8,
33 : navu Geptvw? x8 pi) xexpuppevw? G7)pafvet. K a l l .
’AxpuGxaXXo?, ov, Glacie carens, Non glaciatus.
[Herod. 2, 22: Xwpv) avopSpo? xal .axpuGxaXXog.l
C | ’Axpwa. V. Axpwv.]
AxpwSsXia, ab 86sXo?, Extremitas panis, qui 36e-
Xia? dicitur, i. e. xoi? 86sXoI? w7txT)pEvo?, Verubus to-
stus. Quanquam ap. Eust. [ i 4o5, 27] legitur ¿xpw-
6sXta? cum g in fine. Sed, quum velit esse substafetivum,
ut et proxime sequens ap. eum lirwSeXia, apparet
eum scripsisse axpwSeXta. Alioqui enim I7ti0etixw?
dicendum esset axpcoSeXta? apxo?. Apud Hesych. autem
legitur AxpoSeXta, per 0, et tanquam a nomin. sing.
axpoSeXtov, exp. xa axpa xou ¿SeXig x o u xal xou ¿SsXtap-
xou : quam ultimam vocem corruptam esse suspicor,
et leg. IbeXtou ofpxou, aut 86eXtatou ofpxou, pro quo ap.
Eust. ¿SoXiaiou. [V. Axpo6sXi?.]
’AxpoiXsvtov, x8, Summitas. s. Extremitas cu biti,
ut J. PolL [2 , 140] ¿xpwXIvta dici scribit x i ¿xpa xtj?
wXsvt)? [xou Tn)j(ew;]. |] Idem vero [ 5, 29] axpwXIvta
esse dicit apxuo? pspo?, Reds partem : qua in signif.
legitur ap. Xenoph. Cyn. [2, 6 ] : ’Ev 8k xoi? axpwXs-
vtot?, inquit, xit plv IvoSta e^exw paoxou?, x i Se Stxxua
SaxxuXtou?. [Iterum 6, 9. V. ’AxpoXtvtov.] || Item
D axptoXs'vtov per metaph. dicitur Montis cacumen : ut
infra axpwptov.
Axpwpia, 7), vel ’Axpwptov, xo (wpo?), Summitas
humerorum vel Eminentia; Pars humeri exterior
prominens, haerens brachio. J. Poll, enim [2, 137]
axpwpiav esse dicit xo 57T£pE^ov xou Ppayiovo?: quae et
wpou xscpaXr), I. e. Humeri caput, item l7twplg, et
axpoxwXta. Vide ’ilpoirXfitxr). [« Summus humerus dicitur
et lad scapularum ossis summitas. Est autem
os cartilaginosum quod claviculam cum lato scapularum
osse connecdt, ut scribit Galen. Comm, in
libr. De art. t. 5, p. 694, 45 Bas. [ t..i2 , p. 3 2 1 sq.l
et Paulus 1. 6, c. 1 1 3. Hippocrates vero ibid. i[7go,
A Foes.] ouvSsopov x^? xXtjiSo? xal xyj? wpoixXaxr]? esse
dicit, h. e. Juguli et lati scapularum ossis • nexum
ac ligamentum. Galen. De oss. [t. 4, p. 20, D : ’E7ca--
Xstcpei $k aux&? (xct? wpojrXaxa?) 7roXXay_o'0t ^ovSpo? xal
7tXetGX0? x^)V P<xgiv • acp’ ^? ap^opEVT) x^? (5ay£w? xaTretyy)
xaxa ptxpov TCpOGau^avExat pej^pt. xiov xaxa x8 axpwpiov
aviouea ywpiwv. 2 uvap0pouxat 8 aOxrj xax& xouxo •#) xXeig.