TY|va xup.6aXa, xal p.svà tot? xaXà? vauva? àjxouGoXoYÌa? A
rrsptspysvai -tòt? oixia?. [Hesychius : ’Axpo'-niva- icoXuxpó-
vr|va aùvoi? Yev0V sva » cruYxpoteiaOai p|8è
cu[xtc£(J£ìv | p Ultimarci vocem initium esse se-
quentis gloss* omnes asseverant. In ceteris tentavit
Kusterus ¿auYxpo'-niva aùXoi? y* ***• F7!^ gu|a-jcsgsIv aù-
voì?. Atque mihi uno ilio transposito aòvoì? i. e. a&vot?
omnia ad sanitatem reducta esse videntur : nec vel
quod ipse excogitaveram -rroXuxpÓTYivà irw? nunc place
t, vel Valckenarii ad Theocrit. Adon. 225, iroXuxpó-
xTjTct voi? [©Oóyyoi?] ysvópsva. Dicit aauyxpo'TriTa, Non
concinentia, esse tanquam 7toXuxpóv7]va, Confusa moltitudine
sonorum discrepantia. Idem Yalck. e verbis
ab Athenao relatis de Cratino trimetrum elicuit
hujus comici : MsXvj TtòépauXa xaxpóv7)va xup.6aXa. Intel-
liguntur, inquit, Absona carmina et cymbala sonos
edentia dissonos atque adeo immodulatos. Cfr. Casaub.
A nini. 296. Il De homine, Phrynichus Bekk. 3, 17 :
Axpóvy)vo? xal aitopo? avOponro?, avvi voi* airpaxvo?, i. e.
Inconcinnus, Inexercitatus.Y. Schweigh. ad Polyb. t. 5,
p. 3o8 sqq. || Propria signif. Heliod. /Eth. 9 ,8, p. 421 B
ab Sclineid. cit. : Iti yauvo? xal ¿hcpor/jvo? atopsuOsìoa,
Non calcata, rara, moìlis te r ra , ut Coraes restituii :
legebatur enim axpàv7]vo?, qua de confusione ille in
not. p. 288. F ix.]
’Axpóviovo?, pro Leviter coctus, Subcrudus, nescio
unde afferant vulg. lexx. [Undecunque s i t , pro ni-
failo habeas.]
’Axpovopia), Extremas s. Summas partes amputo s.
reseco , Trunco. Xenoph. OEc. [ 1 8 , 2 : K a l axpovo-
jxoivj? S’ àv, scpT), 7) irapà yijv vspivoi?; Manetho 1,
3 ig et 4,- 5 i : E? iviov axpoTOiA7)0EÌ?• 4, 260 : OÌ? Xas?
¿ir’ oupso? axpovop.ouvvai. Angl. et S ch^ef. Philo De
tel. constr. in Math. vett. 67 : Tou G<p7]vò? xoupàv v7)v
rixpovop.7ip.EV/jv • et mox : ’Axpovop^aavva voi»? aorjva?.
Gloss. 5Axpovop.eI, Truncat. || Translat. Joseph. B.
J. 2 , 10 , 1 : TSiv sùysvsavavwv avSpGSv axpovopivjcai vr(v
icavptSa, Patriam nobilissimorum virorum ca d e trun-
care. V. ’AxpwT7)pta£w.]
Axpóvop-o?, 6, fj > Cujus summs partes s e c t* sunt:
Ut axpóvopLoi Xi0oi dicuntur Lapides quorum extrema c
partes xo-jcvvjpaiv se ct* su n t, atque illa sectione et
¡jeffst complanata ac polita . Joseph, de structura
templi Hierosolymitani loquens [Ant. Jud. 8-, 3 , 2 ] :
'H voi) vaou oixoSop.ia xavà tcoXXt)v vsyv-qv Ix XiOwv axpo-
vóp.iov lysvsvo guvveOevvwv àppioviw? -rcavu xat Xsiio?.
[E x 1 Reg. 6 , 7 : AiOoi? axpovóp.01? àpyoì? wxooo-
p.7j07i. Gloss* Mss. : Acrotomis lapidibus, dedolatis.
E t : Acromatis [acrotomis], dedolatis. F ix . || l a vwv
ccprjvSv àxpóvopia, Extremitates ab s c is sa , Philo De
tel. constr. in Math. v e tt.-67 med.] Item revpaàxpó-
vop.0? dicitur de rupe cujus và axpa vsvpivai, Cujus
extremitates quasi ferro s e c t* sunt : veluti qtium
ejus latera ita prarupta sunt, ac si ferro prominentes
partes resect* essent. Joseph, ap. Suid. [immo Procopius
B. V. 1. 2 , c. 20, ut monuit Wess. Diss. Herod.
(Atp. Idem et Aq. in Hos. 9 , i 3. Fix. , || Transl. ad
arborem, P ro ce rus , Excelsus. ’Axpo'vopo? eXtìtvv], Ma-
nass. Chr. p. 5, B ed. Reg. (10 Meurs.) J a co b s . Nisi
leg. ¿xpóiropo?.] Hesych. quoque axpovo'pxp XiOip exp.
non solum ò^uvavw, ö^Xtp, vÉuvovvt, sed etiam oxXvipw,
ut rursum et Suid. [Cujus v erb a -sun t: ’Axpo'vouoq-
axXripà?, u^Xo'?. (Hac et Suv. Xé$. yp. 369, 3o.) *H
vavo? XiOo?, 6 vÉpiov. (Quo referri potest Theod. Ex. 4
25 : Aaßouaa 2 eic(piopa àxpo'vojiov (ceteri (j/^tpov) 7cepisvEu.E
v^)v axpoßuGviav, Acutum silicem : et eUnd. Theod. j
Jos. 5, 2). Kal axpóvop.o? irevpa, fj GxXrjpà xal avp^vui;1
axpo'vouov Se éipo? vò Suvavòv (SuoSavòv em. Pears.l,
7uapà vw ’IwGiiiup (’ Id)6 Schleusn. fort, casu).] Repe- I
ritur enim et de durissima p e t r a q u a l is silex est,
dictum, ut in Psalm. David. ¡^113 , 8] Deus dicitur I
resolvisse v^v axpóvop.ov ei? laiya? òSavtov, Rupem, s. 1
Petram p rad u ram , in fontes aquarum. [Interpr.
Chrys. vt)v GiS^pw où SaSiw? Eixouaav, aXX’ Ixvoiv axpuv 1
p.oXi? àito0pauopiÉv7|v. Deuteron. 8 , i 5 : Tou I^aya^ov- I
vo? coi Ix irsvpa? axpovópiou xìiy^v 88avo?. Salom. n , I
4 ; Philo De Mos. 6 3 5 , B ft. 2 / p . 114, 25); Clem.
Al. P a d . 1. 2 , p. i 5 i , A ( 17 7 , 4 1 ) ; Gregor. Naz.
Carm. 127, C , quibus in 11. omnibus durissimum s.
rigidum saxum interpr., quum pressius L a ve vertere
deberent, quales duri solent esse lapides, ut silices, I
marmora, al. Fix.]
p. 3 6 , unde quadam in Suid. Jnstauranda] : ’Ev Au-
paoiii) voi òpsi itsvpa àxpóvop/)? ^v, xp7)p.voiv (aegov avs-
youca ” 0 07) -itópyov ot TtaXai àvOpioiroi |3paybv xop.iS7j
7uoi7jGap.£voi, xava<puY7]v viva iayupav xal dtuYjyavov vvj?
voi* ywpiou tpuoEU)? Griffi ^uXXap.èavoÓG7j? iSsipavvo. Ubi d
S u id * axpóvop.o? icsvpa est f| axXrjpà xal avp.7|vo?, Q u a
usque adeo dura est, ut ferro secari nequeat : u t
àxpóvop.o? i. hie sit q. avp.7]vo? : quemadmodum et Hie-
ron. Comm. iuAm o sB , Pro obsidione te r r a , inquit,
q u a ab eo dicitur iroXiopxia, Fortitudo a Theodotione
posila es t, qui putavit n y le g ., quod proprie re-
fertur ad petram durissimam,’ q u a G ra ce appellatur
axpovop.0?, et quam nos Latine Silicem dicere possu-
mus. Yeruntamen in ejusmodi axpovo'uoi? icévpai? re-
quiritur non solum u t d u ra sint et ferro insecabiles,
sed potius ut sint p ra ru p ta et a lt a , ita ut hosti ad
eas accessus non sit, quemadmodum in cbcoppSiiii.
[Optime. Polyb. exc. e 1. 9 , 27, 4 : ’EtcI ircvpa? axpo-
to'fxou xal 7tep.i^5)YO?, Abscissa et p r a a lta rupis,
Schw. t. 5, p.' 542, ubi Gas. etErnestum refutat. Job.
40 , i 5 , Gregor. Naz. Carm. 6 3 , B, et 16 1 , B, ¿»po?.
Maneth. 2 , 104 ab Schaf. cit. : T^v (navem Argo)
axpovóp.oiffi vepouca IIr|Xioo Iv xoputpai?. Absol. Job.
28, 9 , iv ¿xpovojjitp • et, Symm. 2 2 , 24, iv vip axpovq-
’Axpovovo?, ov, In summo tentus. Apud Athen, vero 1
1 2 , [p. 552, D] Demetr. Scepsius dicit Hipponactem
poetam fuisse ouvo)? axpóvovov 6? irpo? voi? aXXoi? xat I
xEvr,v XiixuOov ßaXXeiv p.ÉYlcrr®v Tl SiaGV7)ii.a, innuens 1
eum extremas partes , h. e. manus s. brachia, tantis
viribus contendisse, ut vacuum etiam lecythum ad
locum maximo intervallo distantem conjecerit. [Eust.
1332 53 : Tgveov Se à? ol xavà vòv IIoXutcoÌvtiv àiptsvvs?
Iv vto Sig x eu e iv axpóvovoi IXeyovvo xa0a , <pa<rt, o/jXoI vo
T7nvwva^ x. v. X. fere u t Athen. Gl. ’Axpóvovo?, Pernix.]
■Àxpovo?, 6, 3), Plausu carens, Cui non àpplaudi-
tur : axpovov, aSiappiTviavov, àiraiSeuvov , Hesych. [V.
vAxpaYov. De posteriore signif. cfr. Phryn. s. ’Axpóvr,-
vo?. Fallitur Toup. in Emendd. 4 > 353. Fix.]
= yAxpouXoi vpiye?, In exstremitate crispi capilli.
Aristot. Physiogn. i 5 i Fr.: ’EtceiSti oSv a? ve cppi^at xat j
at Gipóopa oOXai SeiXiav àvatpépouGiv, ai axpouXoi av eìev
irpò? sòij/uy iav ayouaai, avacpÉpsvai Ss xai Itti vov Xcovva.
[ ’Axpöuv. Y . ’Axpouvoi.]
Axpouvot, teste Hesychio, Macedonica dialecto vo-
cantur Spoi, Termini. [Succurrit àxpoupoi, ab oùpov s.
o3po?, Extremi termini. Ex eodem Hes. insequentem
glossam affert HSt. ita : « vAxpoupov pro axpavov nescio
unde sumserit. » Pro axpavov corrigend. censeo axpov,
cuin ilio subinde permutatimi, qua emendatione
lucramur novum compositum p o e ta alicui procusum
ab o öp o ? , vò, Ion. pro opo?, nisi quis axpov pro Limi-
taneo haberi posse censens, u t plur. và axpa inter-
dum Limites significare cons ta t, pracedenti stirpi
alterum hoc exemplum malit vinificare. Referendum
hue quoque affine Hesychii : ’Axpotiv, Spou? xoputpvi vel
Spo?, ita simpliciter ab IlSt. memoratum : in quo
quidem Guyeti axpov evertit ordinem literarum,nam
inter axpovòv et axpouvot pònitur, latere autem s u d
ipso axpoüv vestigium obsoleta alicujus fo rm a tio n 's
ex axpo? d u c t* si minus tibi persuadeàtur, haberi illuu
possit pro vitiosa dittographia proxime commemorati
àxpoupov. Addo nomen pr. montis Phocidis
’Axpoupiov Spo?, postea TaXavr)? dicti ap. Plut. Phoc.
c. 33. F ix .] - f
’Axpoupà [àxpoupa ut xuvoupa], Hesych. affert prò
oupat, Cauda. [Phavor. oupà, inutili conjectura. FixJ
Axpoupàvia, ■#), Summitas coeli, Cacumen s.^Vei'te^
cceli. Lucian, in Lexiph. [c. 1 51 : ‘'ßairsp 6 voi» Oy-v
pöu Zeli?, y) ¿irò «paXàxpoiv, v\ àno v5j? axpoupavia?, oy0
piai Siacpepo'jievóv ai ve x. v. X.
[yAxpoupo?, ov, optimum vocem instauratam v. s-
’Axpouvot.] F.i
ì* . yAxpouGvo?, ov. G loss. :vAxpuovo?, Impercussus.j '
[Axpouyéio.J ’Axpouyei, Hesych. exp. axpov ,eXV|
subjungens, Axpov esse montem A rg iv a regioniSjU.
quo Diana fanum statuii Melampus, postquam Prue ^
filias sanavit. [E x Sophocl. Iphigenia. Postrema
sychii, xaOàpa? và? npoiviSa? ^Y01JV TiW'XàptGtv, Jaco
inAnthol. 1 .1 1 , p. 406 em. Hp. Iv A ougoI? (loco lustra- A.
tionis) ¿v ’Apxàatv,,collato Pausan. 8, 18, 3. « Sed h a c
medicina violentior et obstat Hesych. ipse : Hpoivi-
H l Xàptva?. » Lobeck. Aglaoph. 299.]
% ’Axpocpavi?. V. ’AxpocpavTj?.
% ’AxpocpàXripiàio, In summitate albesco spuma,
pionn. Dionys. 2 , 460 : 2 vepoini? S’ IvuyTjae Tu^ioel»?,
0ep{AOV àp.eioo(/.ev7i? ÉfXtxa Spo'piov, al^a 8k Ttévprj Axpo-
(jiaXiipio'wGa peXaivevo (xàpvupt xarcvS). W a r e f . Bona
vox. Cfr. ’AxpoxeXaivtàw.
’Axpo(pàv^i?, q. d. In summo apparens. E Nonno [Io.
12, v. 12] affertur axpo<pavij? ?|a)? pro P e r summa lu-
cens, Summo diluculo apparens, [ ’Axpocpavij? ^ve vuxva
ItTtóffxtov eayiaev Hio?]. Ego existimo axpoipavij? vocari
Qu ape rjug a summa luc et, in-summo tantum lu-
cet, i* .6- iQ superficie., i. e. velut superficiariam
quandam ac non plenam lucem habens. Aut certe,
et quidem potius, Apparere incipiens e te x o r ir i, q. d.
P r im o ,apparens, Primum tempus su a apparitionis
habens_,,pt videlicet axpov hie id significet, quod in
àxpo'vwo?. [Ih sùmmo apparens. Id. ibid. c. 6 , v. 22 : ^
’Am’ ore Tto|xpupii)V TiSspviviSa ysivova 7cévp7)v àxpocpavi)?
èyapa^e Xtiroaxiov yOp0po? óp.{yX7]v. A n g l . Similiter Dionys.
40» 383. Hinc ln altum splendens, tum.Emicans.
Id. Io. 18 , 3 : Meaootpavi]? Xuyvo? Sjao^uyIo? Sià xóX-
itou <pao? 7üoXuio7cov utco axeira? exvoOi 7tep,TOi)v axpo-
oavs? GeXayiC6 iroXuayiSe? aXXo'jxevov 7rüp. Dionys. 10 ,
i 85 : napeXxop.evu)v Se xopàcov axpocpavX,? avéveXXe [/.sa0?,
yup.voi5p.evo? aòyijv xal aiXa? yjxo’vvi^e Xiiroaxio?- 1 1 ,
373 : ’Apcpl oe XeuxS) axpo^ave? 7cóp:pupe ^oSov SiSupoypoi
raputj)., Altivolans. 37, 735 : Ka l Trvepoei? ire-jrovrivo 01’
^epò? io? aXrjvTi? axpocpavij? peaa vwra 7raoa^uwv veq>e-
Xaojv • 16 , 9 : ’Axpoaavyj 7«>iYtova... Ttvepoevvo? ¿iavoü.
Formam àxpoepa^)? e lib. 4 , I 3o : ’Axpocpari 8s Siypoa
pve'aiv apapuGGevat iyvia vapawv, indicat Bast. L e -
gitur quoque 1. 18 , 167, et ap. Jo. Gazaum, Nonni
sectatorem, Ecphr. 1, v. 33o , alibi et ipsum axpocpa-
vrji usurpantem v. 278. Fix.]
’Axpocpüi)?, è?, In summitate nascens, Tn cacumine
proveniens. A t Synes. Ep. 40, [180, B ] : ‘Tmrov àxpo-
(puEffvavov el? äizaattv apev))v , pro Summa indole p r a -
aitum.ad percipiendas omnes virtutes, q u a in equo
requiruntur. [Id. Dion. p. 60 , D : npò? Sirav àxpo-
ouiffravo?i[vou?]. J a c o b s . ]
= ’Axpocpuw?, Summo studio, Summopere , Per-
fecte. Olympiod. Coinm. in Eccl. p. 6 3 6 , E : ’Eirei&q
sau ßaaiXeu? 6 0 eo? vou 0eiopvi0svvo? aypou vou axp. elp—
yaapivou. Ib. p. 6 78, C : T à vou ©eou iroi^p.ava, và
«xp. auwevayfilva xal ivapp-ovico? GuvveOevva. H a s e .
AxpotpuXa?, àxo?, 6 , Arcis pra fec tu s, e Polybio
[5, 5o, 10 : ’AxpocpuXaxa v9j?i ’Airapeia? yAXe?iv. 4 Mac-
cab. 3, 1 2 : IIuXiov axpocptiXaxe?. u]
Axpo'cpuXXo?, In summitate folia habens, s. In cacu-
mme, Iv v£> àxpw cpuXXa eywv. [Theophr. II. PI. 1, 23
(*4), 2 : rO (polvi?) xal àxpócpuXXov xal axpo’éXaovov.]
AxpotpuGiov, vò,.Follium pars.summa s. extrema,
quaä fórnacis ori immittitur. Thuc. 4 , [100] : Keoaiav
(lEyaXrjV Siya irpiaavve? IxoiXavav àrcaGav, xal ljuv7]pu.o-
s#v TiaXtv axpiDW? ajG7rep aùXóv xal lir’ dfxpav XeSiyva ve
ìpwioav àXuGeat, xal axpo<puGiov àTtò v5)? xepaia? g iStj—
pouv e; au v o [auvòv] veüov xaOeivo. Ibid. vide schol. [? ] ,
cujus verba leguntur e t ap. Hesych. [ ’Axpocpuaia •
™ axpa voiv aaxwv, Iv 01? 01 yaXxei? vò 7iup Ixcpuawaiv.J
Eust. autem scribit [ 1 1 5 3 ,3 7 ] , T à {/.épr) vwv cpuatov va
roi? yoavoi? Iviépieva, vocari ’AxpocpuGia, item ’Axpoffro'-
quibus, in q u it, ipuawaiv oi yaXxei?. [Etym. M.
3,20 et Zon. : ’Axpo©uaia- và axpoavop-ia vwv àexeov. E
bophocle citat 2 uv.Xe?. yp. 3 7 3 , i 5. In Poll. 1 0 , 1 4 7 ,
quidam codd. cum duplici a. || Prov. ’Air’ axpocpuafiov
Aoyou? IvSeixvóvai* oiovel xaivoù? xal veoirocqvau?, Recens
ab officina profectos, Suid. et üuv. Xé^. XP- 4 *5, 29 cit.
cx Aristoph. : 'Pvip-ava ve xopuj/à xal irai'pu’ ETuSeixvuvai
“Vr a-jr àxpocpualwv xàno xivaSsup-àviov. P erg it'Su i-
as: Aeyei yàp Sià plv vou a7r’ axpocpualwv xaivw? eipya-
ipsva xal oTov Ix 7rupo;?. || Cauda stella . Dio Cass. p.
^7» 8: Aovpov, dirò Suopioiv ,7cpò? ^vavoXà? vò dxpo-
fvaiQv ItcI iroXXà? vóxva? dvaveivov.]
= Axpo^dXifi^ V. ’AxpoyaXi?.
AxpoyàXi^, 1x0?, ó, fj, dicitur b axpw?xeyaXaopévo?,
umme et supramodum laxatus s. solutus, quo nipplo
THES. LING. GU/EC. TQM. I, FASC. V.
Eust. exp. ap. Dionys. P . [948] de Baccho : ’AxpoyrfXil;
0 oivip 7rXexvoù? aveGeloavo Oópcrou?. Addit tarnen Idem
et aliam exp., videlicet 6 voi àxpàvqi yaXaoOel? vou
<ppoveiv, videturque intelligere axpoyaXi? pro àxpavo-
yóXi^ per syncopen esse dictum, ut et Etym. airctor
innuit non axpavoxióOwv tantum, sed et dxpoxwOwv ea-
dem signif. usurpari. Rursum Eust. Comm. in Horn.
i 936, [ 53, et Philem. 194] de quibusdam e yaX«o deri
va tis loquens, quum dixisset : K a l yàXi^ oTvo?, 8
yaXwv xal aviel? f|p.a?, subjungit: Kal áxpoyáXi^ oivw,
6 ueOútüv, Ebrius. Quod si Hesychio creaimus, axpo-
yaXi$ i. est q. àxpoOwpalj, Non e toto ebrius, sed
dimidia tantum parte. Quo sensu Lat. vocem Appo-
tus accipiunt nonnulli. JBecte Hesych. : ’AxpoyàXi^ •
axpoOcíjpa?, f|p.ip.£0ví? ‘ yaXi^ y^p 8 axpavo? • oivo?. V.
Jacobs, ad Anth. 1 . 1 1 , p. 54. Cit. S c h * f . | | Summe
ebrius. Apollon. Rh. 4, 432, quem imitatus est Dionys.
1. c. : ’AxpoyáXiij oivio xal vexvapi, ubi schol. axpoi?
p.£0u(ov dxpàvip ri vexvapi. S c h n e i d . Constant. Man.
Chr. p. 42 (80 Meurs.). Boiss. In Pseudo-Herodian.
Epipi. ab eodem cit. 170 miro errore inter nomina re-
fertur, q u a 7j in terminatione habeant, yóXri^ et
dxpoyàXy)^.]
’Axpoyàvfj?, è?, Summe et supramodum yaiviov, Immani
vastus hiatu. E x Epigr. [Pauli Sii. 47, Pai. 6,
57] affertur axpoyavs? pro In extremitatibus vastum.
[2 ol vo Se ... axpoyavÈ?, cpoviw xpavl ouve^EpuGa?, avOevo
SÉpua XÉovvo?-, « Uris rictum late patentem », Jacobs.]
= ’AxpoysiXía, ^ , Extremitas labiorum. Procop.
Anecd. 78 : Suv dxpoyeiXia EiuouGa, i. q . axpoi? voi? ysi-
Xegiv. S t r u v .
’Axpóysip, pro axpa yelp, sed yelp generalem illam
signif. haben te , de qua priore loco dictum a me
fuit [s. v. Xelp, ut signif. To tum brachium áb humero
usque ad extremos dígitos]. ’Axpo’yeip dicitur ab Hip-
pocrateTotum id quod a cubito ad extremam usque
digitorum aciem est; yelp enim ab Eodem nuncupa-
tur Quicquid a scapulis .ad extremos usque dígitos
habetur, quod in brachium, cubitum, et extremam
manum dividitur, ut scribit Gorraus. Idem testatur
Galeno yeípa, sapius vero àxpav yeipa, ab aliis autem
^ composito nomine áxpoyeipov s. axpoysipíSa vocari
Manum. Post juncturam, inquit Camerar., i. e.
xapTcòv, est axpóysip, Quicquid patet intra juncturam
et dígitos : q u a ferme 7caXápi7], i. e. Palma, dicitur. In
ima manu est £í£a yeipò?, i. e. Radix manus. [Galen. In-
trod. t. 2, p. 370, A : A irò vwv waojv al ysìpE? spyovvai (ap-
yovvai ?) Trap7ipvY)[jiévai IxavÉpa v9j xa0’ aòvfjv TtXsupa’ vouvwv
Ss vò (xÈv auò vou S)[xou [/.Éypi ayxoivo? Spayltov xaXsivai...
vò Ss [xsvà vòuvo, TOjyu? ... xa0’ 8 Ss vsXsuva 8 ic^yu? xal
apOpov 7rotsì 7cpò? axpav ystpa, xapicò? xaXslvai, xal vò
u.£va votivo, (Asvaxapiriov ... vò ¡xev oöv à7cò voti xap7roti
axpa yslp Xsysvai. Formam axpoysipl? ap. Suidam le-
gitur v. àxpoyEtpi£s<J0at. || Etymológo 53, 37, àxpoysip
est S^ysip et avSpocp(5vo?, Manu promptus et Homicida.
Comparai cum hoc axpo? SpyV Lobeck. ad Phryn.
665. Hesych. : ’Axpóysipo?* àvSpomo'vo?. Fix.]
* ’Axpoysipía i. q. àxpoygtpiGp.à?, Lucta per summas
manus. V. ’Axpoyeíptlji?.
[ ’AxpoystptaGpLO?. V. ’Axpoysipiaftó?.]
AxpoysipiCop.at, ex axpa yslp potius factum quam ex
® axpóysipov, cum in axpóysipov aliam significationem
habeat yslp quam in àxpoysipfCop.at. Est enim Summa
s. Extrema manu capto, Summis manibus capto,
Extrema parte manuum prehenso.- ’Axpoystpi^sGÖat
proprie dicebantur pancratiasta, quum alter alterum
manibus captaret et prehensaret s. prehensitaret,
ante ipsam ouprAoxiiv. Unde ap. Athen. [ 4; i-54; B ,
e Posidonio] : 2 xiap.ayotÌGi xal irpò? àXXi^Xou? axpoyst-
pi^ovvat. Aristot. Eth. 3, 1 [p. 38, 1. 8] : Kal Ssi^at
ßouXop.svo? ^GTCsp ol axpoystpi^opsvo 1 7rava^sisv a v , ubi
quidam interpr., Qui extremis manibus dimicant;
alii Qui summis manibus luctantur; a lii, .Púgiles qui
summis manibus dimicant. Erasmus in pro v e rb io ,
Extremis digitis attingere, áxpoysipí£s<j0ai vertit Col-
luctari cum quopiam, citra reliqui corpons .con-
gressum, sed summis duntaxat digitis. [Plato Alcib.
i , 107, E : El oiiv ßouXsuoivvo ’A0r)vaiot, vtGt ypr, irpoG-
icaXaistv xal vtatv àxpoysipt£sa0ai xal viva vpo7cov x. v. X.
Timaus : ’Axpoystpi'CsaOai • tvuxveu^w TCaYxpavtá^iV