7 1 9 " A S w V f Ç àSwvia
nis appellatio apud Grascos : Alcrnan. ap. Athen.
i 4 , 6 ^4, B , (fr. 86 Welcher.)]
TI ASàv, Hebr. p*TX, nomen Christi, Inc. in Bòis-
son. Anecd. t. 4 ? P- 46o , ubi y. not. 5 cl. editoris.
S in n e r .
ASoiv, ovo?, 8 , Dor. pro efojSwv. [[Mosch. 3,9 . Cfr.
A 8ov($. - - ]
f ASwvai, Dominus. Ipsa v. Hebrsea >31N Adonai.
D a h l e r . Trail, 2, p. aao : ‘OpxfCw cs xaxa xwv ayiwy
Svop.axwv, * ’law , * 2 a6aw0 , ASwvai, * ’EXwt.
= Jos. Ant. Jud. 5, a, a : ’ASwvi yap ‘Eßpaiwy
yXwxTT] xupios Xs'yExai. Epiph. Panar. 1 ,4 0 , 5, p. a96,
A : Tò ’là xupto?, xò ’ASwvai 8 àv xupio;, to ’IaSè 8?
xa'i serri xal ¿ei wv. Chrys.Serm. a4 in Ep. ad Eph. t. 3,
p. 89' 1 , 1. 1 8 : ’A8. xupis" aliique Patres complures. H a s e .
ASwvaios, Suidae 8 fimo xòv ¿coyjv , Infernalis, Tar-
tareus, qui sub imis Tartaris est. Itidemque Hesy-
c h io , qui ‘ASovaloq etiani scribit. Trad it idem epithe-
ton [nempe ’ASwvalos, ab Aowvie,] esse Neptuni, nec
non ita nominari ßo'Xov quemdam.
ASwvaìos, ’ASwvsio?, ’ÀSwvrjt?, ’ASwvta, ’ASwvià^w,
* ASwviaxò?, * ’ASwviaq, ’ASw.viaap-oq, * AòwviSsia,
** ’ASwviSsios, * ASwviSia, ASwvtxo?, * ’ASwvi^w, ASw-
viov, * ’ASwvio?. Vide sub ASwvi?.
= ASwvàptov, xò, Canninis genus, ap. Procop.
Epistol. 87, p. 262 Mai. : ’Aowvàpia Tria'i/a? àp^uOjxa,
xa0à 001 cpi'Xov xaXetv. Cfr. ’ASwviSia. o-uuo. Fix.
ASwvis, 180?, 6, Adonis, nom. propr. cujusdam ardentissime
a Venere adamati, eamque ob rem ap.
poet. Celebris. Item nom. fluvii cujusdam e Libano
profluentis, ap. Lucian. [D e Dea Syr. c. 8]; nomen
etiam piscis marini ap. Clearchum [ap. Athen. 8 ,
3 3 2 , C , et Hesych.] et Plin. [ 9 , 19,, 3 4 »]; necnon
ßo'Xou, Jactus tesserarii, ut annotai Hesych.,Tcfr. £ASw-
vaìo?], qui etiam ad dit, ASwviv a Phcenicibus nominari
xòv Seenrónjv j Dominum : vocabulo forsan ad
Ilebr. Adonai ac cedente; [cfr. Albert. 1, 10 2 , not;
20.] Ut vero redeam ad Veneris ili um amasium ASw-
viv, tradit Athen. (4, 174, F,) e Dempclide, eum ab
iisdem Phcenicibus appellaci riyypviv ‘ et xoh? aòXob?,
T ib ia s , eisdem dici Y^YYPoue » tw\» irepl ASwviv
Op-^vwv • quia ò|ò xal yoepòv EcpOEyyovxo ejusmodi tibia:,
eam ob.rem deplorationi. Adonis adhiberi solitse. Ab
Eodem [ ? imo Plut. D e ser. num. yind. 56o , C , ]
proverbialiter ’ASwviSo; xvjTcot dicuntur oi E7r’ ooxpa-
XOKj Tlffl Tl07)VOUp.£VOl X a l 0Spa7T£UOpi£VOl, [ó)(77E£p a t Toll?
ASwviòo? x^TCOuq ett’ 0. x. xi07]voup.svai xal 0epa7reijou<yai
yuvaìxei;, Plut.] ideoque parum fructuosi : unde et
de rebu s.levicu lis, parumque frugiferis , e t ad brevem
voluptatem idoneis, proverbium id usurpaba-
tur : quia in Adonis sacris, praeter simulacra quaedam,
in pompa ferebantur etiam hortuli quidam in testis,
consiti foeniculo praesertim et lactuca / quod in la-
ctuca Adonin.mortuum Venus reclinasse crederetur
[Athen. 2, 69, B,] ut Hesych. tradit.
x= ASwviSqq xyJttoi in testis erant plantse quaedam, ve-
lut triticum, fceniculum, la c tu c a , hordeum, quae ca -
loris v i cito progerminantes citius etiam marcesce-
bant. Hinc horti Adonidis omnino irci xwv àwpwv xal
SXiyoypovfwv xal fx-)] ISßt^wpivwv, Schol.. Platon. p. 68
(319 Bekk.) ; Suid.; Proverb. Vat. 1, 4; Zenob. 1,49^
a lt e r .e x altero corrigendus; Diogen. .1, 14. Loci
classici: Platon. Phaedr. 276 , B ; Julian.Caes. 329, C.
Adde qui. laudantur ad Hesych. 1, io 3 , not. 3o ; a
Wyttenbach. ad Plut. 1. c. p. 79 sq.; Jacobs. AnthoK
1 1 , i 65 sq.; Heindorf, ad P lat. 1. c. p. 344 > Schweigh.
ad Epict. 4, 8, .3 6 ; Bast. Epist. crit. 191 sqq. (Lettre
1 54 sqq.); Kiessling. ad. Theocrit. i 5, n 3 ; Schneid,
ad Theophr. H. P . 6, 7, 3,: coll. De C. P. 1, 12 , 2; et
Creuzer. Symbol, und Mythol. t. 2 , p. 102 sq. J|,
Apud Cyprios Adonis nomine yO<ripti; colebatur; cfr.
Steph, Byz. v. ’AjxaOoui;, cum. n o t ., : Suid. v. Aia>
Yvw[awv e t 'Hpaiaxo?, etDamasc. ap. Phot. Bibl. Cod.
242, p. 34 3 , a , Bekk., e Suida supplendus. Itidem
S o l, Macrob.. Saturn. 1, 21 ; Proci. Hymn. 1 , a W a -
xEF. cit. Cfr. Hug. Mythus der alten fV e lt, p. 92
sqq.; Creuzer. 1. c. ,2, p. 91 sq q ., |j Proverb. ’HXi0.iw-
xepo; xy)? npa^iXXyj?’ASwviSo;, de stulto e t inficeto ho-
mme, Zenob-.Cent. 4, 21; Hemsterh. ad Lucian, t. r ,
p. 435.- II Titulus. fabulae Platonis ap. ;Athen.. 10,
A 4 5 6 , A , aliorumque comicorum. || yAowviç j • !
quoviseximie amato et formoso: Alciplu/,
not. Bergler, p. 1 8 6 ; Jacobs. Addit. Animad 7
Atlien. jp. 293. Lucian. De mere. cond. c. 35.^
8eï ASwvtSaç aôxobç xal 'YaxlvOouç axoijsiv n
Ivioxe t^iv ßiva £y_ovxaç. || In Bekker. ^uv' 'W\
3 4 6 , traditur, g en .’ASwvtoç pro ’ASwviSoç dlxissepS
recratem, et accus. ** ’ASwviov, quomodo etiamîS
tonem, Cratinum, Aristophanem aliosque /pi
Men. I , 2, 35, Adoneum); frequentius tamenljj
De ancipiti declinatione vid. Priscian. 1. 6 * j
p. 263. ASwvtSa, Choerobosc. in Bekker. Ad. i, /’
Theodos. Canon, p. 980. || Schol. Ven,A adfli
II. E , 2 o 3 : K a l xo ASwviç Sé xtveç Saauvouat tiU
i|8w et ad A , 88. 0 - 0. Quædam ex his Sca^l
A n g l . indicaverunt. Fix.
= Piscis aspectu flavus é genere mugilun] ]
’E?o)xoixoç, quod in arido cubet; si autem aves man-1
quas metuit comparuerint, sese versât, et natui^
quodam tripudio tàndiu sa lit, dum de saxo in J
B præceps consulat.saluti. Ælian. H. A. 1. 9, c, 3g™
Oppian. Hai. 1, v. 1 55, sq. Clearchus Ì. supra c. Adü
describit, e x ejusque descriptione mihi videtur fj
jam Belonius putayit) piscis quidam esse ex cw
Blenniorum Linn. C u v i e r .
■= Ejusdem meminlt Philop. De. creat. mund. 5 ■
p . 19^, 1. 19 : Ajxcpiêioi .eîffi xal ô^p.epoxoixoç-/ÎToij^
viç xaXouixsvoç, xal yj ,0aXa<r<j(a axoXoTrevSpa. .De
nide deo a Syris græcissantibus cum Marte confi
P roci, ad Ptolem., p. 98, 1. 2 : Tou Apeoç, xaXdw
auxov ASwviv xal àXXoiç xialv.ôvojAadv. || Ejus templi
Alexandriæ ju x ta Latmum, Steph. Byz. p.-g^l
Berkel.': ’Ev ^ ’ASwviov yjv, e^ov HpaÇixsXouç ’Aopoiir,
vertit tarnen Pinedo, Adonidis. simulacrum, forti
loc. supra allatum Suidæ. H a s e .
ASwvsioç, ab vA8wviç- u t ’ASwvetoixapirol, [Xéyoî.
oi (Aexewpoi xyjTOH, Suid. Pro xapTcol. Kuster. conj.,
7:0.1], Fructus A d on ii, proverb. [Suid. : ** ’AWè
xaprcoç • ô xou ’ASwviSoç. Cfr. Etym. M. 19,16, et#
34] ; u t e t ASwveioi x î jt c o i, de rebus parvamudi
C tem e t brevem voluptatem afferentibus.
= ’ASwviouç x^7rouç dixit Schol. Theocr. i5, ir
. *Valck. Adoniaz. 396, correx. ’ASwviSoçx. f Adoniusr
su s, constans e dactylo et spondeo. Cfr. Ilernr
Elem. Doctr. metr. 715.
= ’ASwvaïoç, y), ov, adj. Orph. Arg. 3o, cumr
Gessner. [| Subst. i. q. ASwviç. Plut. Amator. 755,11
OuSe ImjXuç [8 Epwç] ex xivoç ßapßapixvj? Sciîiàij*
viaç, w(77rep A x xai xiveç xal ASwvaïot ÀeYopcvoi, kij
SpOYwvwv.xal Yuvatx5)v. TcapaSiexai x. x. X. Cfr. Forte
L e x. v. Adoneus.
= ’ASwviâxàç, ov. Arrian. Diss. 4 ,8 ,36, ubi al.cod
ASwvtxoç. Stob. Eçlog. 1. 2, Ci 6, t. ,2, p. 32, Ile®
= ’A8o,)yiàç, Kuitpiç, Nönn. Dion. 33, a5.
’A8ü)vyjiç, *8, Adoneis, s. Adonia .: quo noni
dicta fuit '8 OpiSaxivy) , La c tu c a , quoniam iu ea heti
Adonidem mortuum Venus posuit, ut Athen, rrfç
et Hesych., qui etx^v y_eXi8ova, Hirundinem,
cari addit.' [Cfr. Albert, p. 102, not. i3 et.Mrj
Creuzer. Sytnbol. und Mythól. t. 2 , p. io3. u-HI
D ’ASwvia’ [ im o ’ASwvia, xà] , Deploratio
8 ¿7x1 ASwvi 0py)vo; :. affert enim Suid. e Pl>e^
’ASoiviav ayop-ev, xal xòv ASwviv xXàop.ev. [«L » ,
ayopiev. » Kust. Idem mendum correxit in bw ,
p. 1 1 , Meinek. ad Menandr. p. .169 sq.] ^*sl y
ASwvia est Ipsum festiim, et Ipsa sacra m 1
rem Adonidis instituta :. quibus nimirum snn“^
quædam et. hortos in testis efferebant, siniul nio^
ejus déplorantes. Eademvero sacra nominantm j
ASwvia, plur.. neutr., su b .-tepdc. Plut. Alcib..].0-
’ASwviwv yàp eîç xàç ^piepaç ixsfvaç xaOEtroixo™
Athen. [7, .292, D ,] ASwvia Ayouo’ Ixafp«, e
quodam [Diphilo iv Zwypàcpw,] ap. quem
micus [Diphilus iv ©yjaei, 10, p. 45i> B ’1 cl( j
violai, pro iv ASwvioiç. [Cfr. Pierson.. Yens. )■ .
Bergler, ad Alciphr. p. i 6 5 ; Boisson. Aristæn-
Solennia festa erant Adonidis vel Veneris, ^
Phoenicia ac Cypro et primitus ex Ægyi)t0>
\i\. xp-p- 345 ; Pausan. 2,20, 5 ; Orph. Hynin' j
V..24 sqq.^ Heinrich, qd Mus. v. 4 2 ; Creuzcra
S w p o S o x y j T O ?
I ,,d Lampral Heliog. M Etymol. M. : ’A S iW a '
Ti'avoaevv) Atppo^ixy). Scr. ASwvia. Vid. Draco. Fix.]
1 aUtein ASioviov diciturxS eiSwXovxou ’ASwviSo^,
uss. Adonidis simulacrum, teste Suida.Hesych.vero
,iov nominatum fuisse scribit xo -jrapit xoi? Aaxw-
.¿XTjOev liriSaxyipiov ( ip.6ax8piov, Is. Voss.), [S'icep
¡ov itapi AeaSioi? wvop.aa0y). Cfr. Coray. ad HelioàSwxï]
ç
JoXyjOi
■2,180. 1‘IX-Ji . ;
■ASwviSia (xa). Proclus 38o , G a is f.: K a l e?«; 0eou?
^ g va(psps<;0ai upvov, TrpoawSiov, 7raiava, Si0upap.Sov,
I, ’ASwviSia. ASwviSeia scripsit Benll. ad. Horat.
In! 1, 3, 7 2 . ^
yjwviaffp.o?, 8 , est ab ASwvia vel ASwvia [imo ab
IviaCwj, signif. xSv i7cl'xw ASwvi 0pyjvov, Luctum
* It lamenta, quibus Adonin in Adoniis sacris
lemiebantur, ut tradit idem Hesych. Habet autem
f ’A8wvia<xp.o; [quod extat ap. Aristoph. Lys. 390]
lam verbalis, utpote a v. ASwvidi^w derivatum,
fASwvia s. ’ASwviav [dele hoc] ayw, Adonia agito:
. i 5 , 2upaxouaiat y| ASwvia^ouaai (23) : eSav
BauiXyjo? I? atpvEiw llxoXEaaiw ©aaopievai xov ASw-
Kpectaturae Adonin : quem regina in tapete p i-
propositura era t, super aureo jacentem lecto
MKrcumfusum aliis rebus pretiosis, quae fuse ibi
lemorantur. [Schol. Aristoph. 1. c.J [ ’ASwvtdi-
[ai tit. fabulae Philippidae ap. An tat tic. Bekker.
l o i f c . ] . . , .
JAocov^o),'1. q. ASwvia^w. V . Valck. Adoniaz. 189.
fttdvijiaoiSSi; legitur etiam apud J. Poll. ( 4 , 53) ,
j dicit fuisse Kusticorum Mariandynorum canti-
m : VV. autem LL. interpr. Canticum in Adoni-
i a Mariandynis agricolis cani solitum; sed . ea
ffo»suspecta esti [Pro ASoivipiaoiSoq in ed. H emsterh us.
^ 3 ld. praescripto hodie legitur : £0 Se aSwv ipiaoiSo?.
■ do ista v. cfr. Jablonski De 1. Lycaon. § i 5 ; Bo-
|t. Canaan 2 , 1 1 , conjiciebat cantilenam nomen
VtfiaoiSoi; tenuisse ab in i t io q u o d tale fuerit :
DH1D Adoni modim anachnu le c a :
li, laudamus te. D a h l e r . ]
iwvwxi)?, Hesychio epicpo?, Hcedus. [Ad Bacchum
finere observat Kuster. Pro epupo? correxit ipt-
B- V. Hesych. v. Eipa<piwxy)? et ‘Epicpo*;.]
’oo)7co),Hesych. affert proiepw. Sed ambiguum est"
genne an verbum esse velit. Si nomen est, sub-
^iendum est u tro b iq u e i, et accipiendum pro Sa-
Po|siu verbum, intelligendum Consecro, Dico.
■ LL; interpr. Lito, Sacrifico. [ ’ASwviw, de templo
Kpnidis, coujecit Hemsterh. ap. Albert.]
■Aowpiiv. Vide ASwpfpi. »
gOwpyj-co; (SwpyjxSc), 8 , 8 , Indonatus. Theocr. 1 6 ,
|A|A£xgpaq y^pixa? 7cexa<ras biroSe^exai oixw Aa7:a-
■ , 0 ’jo auOi? aSwo^xou? aTTOTXEfjujiei. [ ASwpvixwq ¿7:0-
Valck., Gaisf. al. Eur. Hec. 4 2 , ap. Bekker.
346. A n g l . Horn. H. in Merc. 1 6 7 : ASwpvjxoi
^ V nt]v<7TOt [Qeoi]. Lycophr. 140 : A c ix a xaSwpyjxa
remunerata. Fix. || Activ. @eol Tcavxwv
|wv adiopyjToi xe xal ap.£xo‘/ o i,] [ Dionys. Alex. ap.
t ^ Routh0 * w ®dv. Sine dono. Zonar. p. 49 : ASopef-
ap-rw?* ASwpl Ss, j^wpl? Swpwv. Meya xal 1. Fix.
I wpia, i. e. a<p0opia, 8 (aSwpoq), Quum quis donis
R y ,se »on sinit, ap. Poll: [8, 1 1 .]
ap. l x x , Nehem. 3, - 5 , ed. Bos. Cod.
J an ,| est ipsa v. Hebr. DnnHN Adire-
1<TXUP°1 «uxwv, u t in ed. Complut. legitur-.
*^ p o S 0'xvlTO?) 6} ^ p wpoSox
sw), Qui munera sor-
accepit, Largitionibus et muneribus se cor-
W g ^ ssuf n°n es t, Incorruptus, ^Eschin. Adv.
1. : HapsxaXouv ¿7x1 xS S^U-a, xSv uovov aSwr^
TOV ovouaCoiiTcr xyj irokei.r [uH«e—syc1h. . v. ASwpo'_xa_x_oç.
mal l0^en‘ L ' 1. 4 » c. 9 . Hemst. Demosthen.
in M Aristid. 1, 34o fin. ( 6 0 6 ) . Sæ-
„ 0 uta£ch. Neutrum Tò aSwpoSóxyjxov, Vit.
B i - e x m e t T0^ ^ a t v ç l v l a u x ò v , c . 1 2 , p . 543
P - 1 0 9 5 . F i x . ]
| v èv0°T^ U? ^ A ) e u s s i t im m . 1 , p . 2 8 0 , I. 2 2 : A o -
i>v A ».:VJ eç ^ a u x o îç , w c r e ò x iv à S tx a a xX v . à Sw p o S ó -
I eïv ®as Lie leg. transi, p . i2 2 ÿ;l. 2 9 : Tò <ruv-
■ wUTOV Ql8 I l f r v ,
■ r u Es t ’ H u i s s e im m u n e m s e r v e t a b o m m
■ • INO. CRÆC. TOM. I , FASC. I I I .
7 2 2
A munerum corrupdone. Sanchoniath. ap. Eus. Pr. ev.
i , 10, p. 42, A : 'Hvto^oç 7ràvxôç xaXoû [Deus], àSw-
poSdxyjxoç, ayaOwv ayaOoiTaxo?. Chrys. Or. 58 in ill.
Utinam sustineretis m e , t. 5, p. 39 6,1. 27, in cohort,
ad principem : ’Etcieix^ç eco xal [aÉtûioç xal aSoip. xal
piSeva piàÇou pyjSÈ aSixEi (xyjSè tcXeovexxei. De foro seu
tribunali, Philo De prov. ib. 8, 14, p. 397, D : riiv 8
(pufftç ev tw aûwpoSox^xw Sixaaxyjpiw éauxyjç xaxéyvw
Oàvaxov. Neutr. pro subst. Chrys. Serm. 12 in Ep.
2 ad Cor. t. 3 , p. 6 15 , 1. 7 : Ayvdxyjxa Sè èvxaïï0a ,
8 awcppoauvyiv 7ràXiv, 8 x8v iv ténuai xaOapoxyjxa, 8 xô
aSwpoSdxyjxov. Hase.
A8wpo8oxy)xwç, Sine munerum sordidorum acce-
p rione, Incorrupte, Integre. Dem. De cor. (310) : Ai-
xaiwç xal txS. 7:àvxa poi Treicpax.Oal irpoawpoXoyEÏxe. [Cic.
ad Att. 5, 20.] [Diod. Sic. Exc. Mai. 116 : ’ASwpoSo-
x^xwç peêiwxoxa. Suidas, 1, 49 et 2 uv. Xé^. W 341,
ita exp. ¿Ssxàffxwç. F ix.]
= Onosand. Strateg. 1 , 7 , p. 9 ^ 8 : ’ASwpoS.
xal psyaXocppo'vwç 7xpoi(jTaa0ai xôiv TxpaypdiTwv. Hase.
B = AôwpoSoxia, 8 (àSwpoSo'xoç), Abstinentia a muneribus,
Innocenria, Integritas. Dion. Fragm. 37, p.
i 8 : ’Ev Si 88 aôwpoSoxiq 7:0X8 7rpoé^wv, Con tem tu pecuniae
multum præstabat [Fabricius Rufino.] S c h æ f .
= ASoipoSoxoç, 8, 8 , Qui munera non accipit.
Nonn. D. 4, 33 : ’ASwpoSoxwv ôpevaiwv* et 3 4 , 176.
K a l l . Epigr. inc. Byz. 27, Pal. 9 , 779 : Xepalv 'àSw-
poSoxoiç. A n g l ì ]
* A8wpôXy)7:xoç, [ov, i. q. aowpoSo'xyixoç, a Swpov et
Xapêàveiv.] Schol. Thuc. 2 ,65..[V. Albert, ad Hesych.
1, io 3, not: 6.]
ASwpoç, 8, 8 (8wpov), Donorum expers, Qui munera
non accepit, Cui munus nullum datum est.
Plut. P e r ic le , [c. i 5, ] Av8p àowpoxaxoç. Cum gen.
Thuc. (2, 65) : Xpyipàxoiv Ss Siacpavwç dSwpo'xaxoç [a8w-
pyjxoç, Bekker. Auv. Xe'^. ^p. p. 3 4 6 , ] yevo'pevoç, Pecunia
plane incorruptissimus; s. a8wpoXy]7rroç, u t Schol.
exp. [Alii exp., Qui nihil in populum largiebatür.
Hesych. : ASwpoxaxoç" 8 pv)8’ 8awç pexaSiSoôç x i , 8
¿8wpo8ôx7iToç • cfr. Albert. 1, io 3, not. 7, et Ruhnk.
C Tim. 91. Verior est postrema interpr. ¿ 8wpo80x7)xoç.
V. Pierson, ad Moerin, p. 38 : ’ASwpo'xaxoç • 8 p-8 Xau-
êàvwv Swpa, ’Axxixwç. Cita vit Tnucydidis locum
etiam Thom. M. i 3 , ubi v. Oudend. coll. Hemsterh.
ibid. p. 586. S c h æ f . Aôwpoç, h. e. aSwpoSôxTycoç, in
laudibus oratoris ponit Poil. 6 ,1 9 1 .] || Qui non dat.
Bud. e Plat. Symp. de Amore, [ p . 197, D] : Hpao-
xTjxa [asv 7:opiÇwv, aypio'xTjxa Sè l^opiÇwv • ipiXoôwpoç sv-
[AEvia;, aSwpoç- Suapieviaç, Qui dat benevolentiam et
non dat malevolentiam, Qui respuit malevolenriæ
dona. [2u v. XsÇ. j(p. 1. c, expi. ¡¿8 8i8oôç SuapiÉveiav»
A s t .] D Soph, autem Aj. (665) : ’E^Opwv aòwpa Scopa,
x’ oòx òv8<rt{Jià, exp. [Schol. et inde Suid.] xaxo'Swpa :
quasi dona ab hostibus accepta dona non sint, aut
inauspicata et exitiosa dona; unde Virg. : Timeo Da-
naos et dona ferentes. [V . Lobeck. p . 319. Similia
oxymora v. ap. Schæfer. ad Dion. H. De comp. verb.
90; Jacobs. Animadv. in Eurip. i 55, et Hemsterhus.
ad Lucian. De mere, conductis c. 38. S c h æ f . Bekk.
2 uv. XÉt yp. 346 : ASwpoç j'àpiç • 8 ¿txI xsXouç IX&oûua
D Swpsà. Ouxwç Eùpi7:(S7iç. H. e. Gratia non gratuita.
■ F ix .] ^ .
- = Sine remunerarione susceptus. Tit. Acræph.
Boeckh. Corp. inscr. Gr. 1, p. 79 0 , n° 1625, 1. 25 :
Ïlpoff0slç xw' EuysvEÏ xîjç yvw[ji7iç xal xô (AEyaXo'J/u^ov xal
¿Swpov TrpEoêeuaiv. Superi. S. Bas. Ep. 332, t. 2, p.
1 10 7 , D : Oxi aSwpoxaxoç (Sv tap-sv avOpwirwv, xal ou-
Ssvl 7:apà xô Sfxaiov ^apiÇ(fp.evoç, Ilium omnium h o -
minum maxime abhorruisse a muneribu^ accipien-
dis. Hase.
ASoipwç, i. q . àSwpoSox^xwç. J. Poil. [8, 1 1 . Schol.
Lycopnr. 139.]
. ASwoixoç éxp. Muneribus non corruptus. Vide He-
. sych. : [ASoicixoç * xptx8ç, xal àp.{<r0WTO'ç. Cod.'Ven. xal
¿¡aÎ(jitoç. Corrupta glossa et glossema fort, sic corrigenda
: A8wp7]TOÇ, XpiT7]Ç * 8 ¿|aÎ<70WXOÇ. FlX.]
ASwtt)ç, Non donans. Awxr| piv xiç eSwxev, ¿owt7i
8’ ouxtç eSwxev, Hesiod. T . 353.' [Citant Suid. v. Acïiç.
et Etym. M. 2 93 , 56.] Vel Swttjç, D onator, Qui
donare solet : àSwx7|ç, Qui nunquam donat, Qui a