307 ’Ay ia?
dicujos, quod minime putem. Voluit Hesych. tò ayia-
^siv notare Sanctum facere, e t Purgare sa cra, quod
est t ìo v v sto x o p to v . P ra fe ro enim Gocceii e m e n d a t i o n e m ,
quam etiam D. Heinsio in mentem venisse video. »
A lb e r t ) ¡ p p j j i * cifoli.]
[ 'Ayuiiw. « EoXoyeiv, Benedicere, idem est atque
ayta^Eiv, Sanctificare. Quae vocakula pro ratione rei,
d e qua usurpantur, debent exponi. Aliquando de
iis rebus dicuntur, quae sanctificantur ad usus h u -
manos, ut ap. Paul, i ad Tim. 4 » 4- Omnis creatura
Dei bona e s t, et nihil rejiciendum, quod cum
gratiarum actione percipitur ; sane litica tu r enim per
verbum Dei et actionem. Nam ib i loquitur de cibis
corporalibus. Aliquando dicuntur eadem verba de
iis rebu s, quae sanctificantur ad usus divinos. Sic
passim ap. Patres aqua baptismi dicitur eCiXoyeiaOai,
¿yidt^effQai, B en ed ic i, San ctiiicari, C o n se cra ri, in
usum sacri lavacri. S ic ergo et panem Eucharistiae
Christus exXaas. P ro quo dicitur et àyidt-
^eiv, Sanctificarc, passim ap. Patres Gr. e t Lat.
nempe in usum Sacramenti, unde toc ¿yidlapcaTa,
unum e nominibus Eucharistiae, de quo postea di-
cetur. » Gasaub. Exerc. De rebus SS. et Eccl. 5 18.]
[« AytaCw, p ro p r ie , A communi usu separo, et
usui sancto consecro. Dicitur de Deo vel res vel
homines sibi in cui turn et honorem eligente. 2 Macc.
I , 25 : cO iconfcac tou? itarspaq IxXsxtoÙ?, xal àyielffa?
aÒToò?. Sir. 4 5 , 4 ! ’Ev itccrrei cujtÒv, Mosen, sic
enim cum cod. Alex. leg. videtur pro. aÒTÒo, ^Ylasev,
EqeXÉ^axo auxòv ex Tram)? aapxoq. Vide quoque Judith.
I I , 1 3 e t 3 Macc. a , 9. Hic verbi usus saepius obti-
net in N. T. Deinde transfertur quoque ad res , quae
Levitis vel Tempio exhibendae eran t, Sir. 3a , 9 :
5Ev TtanYi SodEi tXapuxrov to irpócrtoTróv aoo, xal iv eo-
<ppoduv7) aytadov 8exécty)v , coll. Vorst. De Hebr. N. T .
ea. Fischer. ao8. Deus àyia^EdOai dicitur,. s i poten-
tiam reddit manifestam, ubi estYenerandum se p ra -
b e r e , Sir. 3 3 , 4 , coll. sqq. » Bretschneider. Le x. in
V. T . Spicil.]
= Cfr. Ejusd. Lex. man. in N. T . s* v. Yerbum
frequenti usu e t variis signiiicationum inflexibus apud
ecclesiasticos scriptores vel optimos celebratissimum.
5 . Glem. Alex. p. 197, A = a 3o : Oòx.apa itotI 0v»)tìos
piaiTsov ¿YtaCofXEVou? 0 ew, Qui Deo sacrificantur, h. e.,
Qui Deo se consecrant, too? ¿vaTtOspivooc 0 e£>* Id.
Paedag. a , p. i 5 i , € = 1 7 8 : H? (sc. Eoyapuma?) oi
xctxà 7ctdTtv (/.eTaXapi.6dtvovTE? ¿Yc^ovrai xai doijxa xal
A u yV, Pu ri fiunt; Id. Strom. 4 , p- 49$, A = 5 8 5 :
Kopiov 81 tÒv Xpiaròv &yidtdavTE? Iv Tatq xapòiat? ujxcov,
h. e. ¿cpopidavTE^, Sanctum observantes, colentes. E t
multis aliis in locis. Profani vero scriptores melioris
notae prorsus abstinuerunt ab hac forma , turn simpli-
c i , tum composita. K a0-óyt£ov Pro xa0rma£ov in Plut.
Brut. c. ao restituii primus Goray, t. 6 , p. 4 16 , com-
probante Schaefero ad. h. 1. t. 6 , p. 457. AyiaioiJiivtov
in Dion. Hai. Ant. Rom. 7, 7 a , p. 14 9 S , Reiskius non
sàtis consulte stare passus est. Sylburg. « Pro éiyiu&o-
[/Évtov malim ¿yiCoiasviov vel edam ¿Yvi^opilvcov. » IUud
magis prob o, c f r .p . 1496 : coll. 1, 67, p. 14 4 ; 4 , a,
p. 636. 'AyviCsiv enim signifìcatione A d den d i a Dio-
nysii e t omnino prosse scriptorum usu alienum. P e r petua
etiam est confusio in ter formas verborum -ui&o
e t — Yid. Bast, ad Longin. p. 639 ed. Weisk. In hu-
jusmodi omnino verbis Valcken. ad Theocr. Adon.
p. 18 9 , duplicem formam -{£10 et -ui£<o pro legitima
agnoscit; Schaeferus véro ad Plutarch. 1. 1. e t t. 5 ,
p. 37 alteram e bonis scrip toribus exulare vult. Cfr.
Aytottipn?;- uo^- Fix.
[ Ayiaiopivctìv et à£of*svwv conf., Reisk. ad Dion.
Hal. Ant. R. 1, 3 8 , p. 96. Ayidaai et amicai, Tittm.
Zonar. s. v. Adderai. Sic xaTaYiaCo|xÉvou et xaTayi^opti-
vou conf. in Herodot. 1, c. aoa.]
* ‘AyiapX01^» ^1 , Nicet. Paphlag. Or. in S.
Thom. 371 : ‘A Y ta p x^ Tptdfe. K a l l . [00-00]
* « Aylot?, A g ia s , Apxa?, Anab. a , 5 , 7, unus e
quinque imperatoribus ad Tissaphernem missis : a ,
6 , 17 , interficitur et- laudatur. Cfr. 3 , 1, 3a. » Le x.
Xenoph. Timaeus : CA yiav <• tÒv 4jYo4psv8v tivcx;. « H. v.
neque ap. Plat, rep e r io , neque ap. ullum vett. scriptorum.
Eadem tamen se analogia tuetur, qua proo
l^ ì o l g ^l o l 3^
A prium nomen ‘Hyia? ap. Herod. 9 , 3 3 , Murai
p . m u x , 5, aliosque, pro quo saepe.occurrit Doric/'
Ayla?. Pausan. 3 , 1 1 ; Chishull. Antiq. Asiat. 88 a
scr. Ayiv [potius Aytv] e Cratylo 261 : Kal ¡ E *
aü dTpa-niYOv <TT)|*aivEt, olov Ayic, xaV noXfp.apy0(; A
EÖ7crfXe[jio?. » Ruhnk. Vide e t Lexic. Xenophónt
Ayi?. A t Bekkeri Xuvay. XI5- M M [ p.. 327] : \ V'
ewos 7toTY)piou. « Tò'v ¿SsXcpeòv Iojütou 'JBytviv. %
morat ‘A s . A yfa v , pavTEucrdcp.Evov AuadtvSpy ;
proelio ad ^Egos flumen, nepotem Tisameni,
san. 3 , mv unde usitatum familiae id cognomen"
hinccine v e ro , ‘A y ia v tÒv ^Yoópevóv Tivoq, Timam
Lexico suo ad diderit, in ambiguo Ruhnk. jure reli
quit. » Wessel, ad Herod. 1. c.]; [ A y ^ ( s ì c rectiui
scribi tur, quam ‘A y ‘«<;) comici poetae nomen ap. p0|.
lue. 3 , 36. -u - Fix. Alius Agias memoratur a
Plutarcho Arat. 2 9 , part. *6, p. 2 5 8 , 1. 2 (voi, t
p. 219, 1. 27 Sch.) Hase.]
AYlaupa, Res ^Yl0tff(^V7l e t sanctificata. Suidas pw
vaà?, Tempi um, a c c ip it, in hoc loco Ps. : ’Epvijh
B ’IooSala aytaaixa aÒTÓu. Exponi tur etiam xaOapdTij^m
signified etiam ipsum t o ¿Yiaffö5)vat, Sanctdiicatum
esse e t purum.
[«■Aylacpa, 1 ° notat Locum Deo consecratum
Templum. Suidas : 'Aylaepa • 8 Oeto;- vad?.-Aa6(S- ’E«!
viiörj TouSala ày(ot<j[xot‘ aùrou, Sanctuarium, Divinum
templum; David Ps. 1 1 4 , 2 : Facta est Judaea ipsius
Sanctuarium, i. e. Sanctum Templum. [« Ad q..|,
Theodoretus : ’Ev t 5j l ’IouSaia tÒv vsàv tov oì«'m
ISeipaTO* àylaafxa yècp t o ü to v IxdXsoev. » Ernest, id
Suidae et Phavorin. Gloss. S S .] Imo Ipsam san-
ctiorem Templi partem denotai , ubi mensa Dm
mini est. Theotecnus Episcopus dicitur Marinu»
Märtyrern introduxisse l7tl t ^ v lxxXv)(j(av, xaì a^jn
eidio Tvpà? aÙTw tw ¿Yidcdp-aTi, In Ecclesiam, et statuisse
intus in ipsa sanctiore Templi parte, sive ad
mensam Domini, referente Euseb. H. E. 7 , i 5, p. 75,8.
Ita ap. i x x Interprr. non semel pro Tempio suini-
tur. 2 Paralipom. 3 6 , i 5 , quod in Hebrseo est
Habitaculum , id ap. l x x vocatur ¿y(aa[xa, et intel
C gitur Templum Hierosol. in quo Deu s , tanquam m
Sanctuario suo; habitasse dicitur. Ita sumitur 1 Matt.
2 , 7 ; 3, 4 5 ; 4 , 38. 2 ° Sacram Ccenam : idque»;
numero singolari &yia.ap.ai. Greg. Nyssenus, Epist
Canonica, Can. 5 , t, 2 , p. 120 : ’EXöeiv lui x^vp-
Toucriav tou aYidcop-aToq, Venire ad Communionem Sacramenti.
E t Canone eod. p. 121 : Met<x<ipv fli
¿Yidtop-aTo?, Qui sacramenti particeps factus est
è : numero p lu ra li, et quidem frequentius. In Basi
Litu rg ia , [/.eré^eiv twv ¿YtotupiiTWV, et [¿sTaX^t? »
¿Yta^p-dtTtov, Sacramenti participem fieri : Sacramenti
participatio. Ita frequenter in ejusdem Epistolis Ca-
nonicis. Vide Can. 5 6 , 5 8 , 5 9 , in Canonibus Grq-
Nysseni, Can. 2 , 5 , etc. Theophylactus in c. il
Marci, p. 272 : Ttvè? X^youcrt, t8v ’loóSav |xi| p.E?cdi-
éfiiv TO»V |AUffTV)pitüV , aXX’ I^eXOeIv icplv 6 Kupio? M-
a8£> t Ì ¡AuoT^pia. AXX01 Ss cpaotv, Sti xal aòxw ¡m»'
tóXE Ttov aytadjAdcTiov , to> - dyvc^povi. Balsamo ad C®
83 Concilii in T ru llo , 490 : EfOurco irpò vii?
Taór/]? icapdt tk ji p.ETctSiSo'vai t£>v Osiwv
D TauTa Y^p sò x« p« r r{a v oi itaTspe<; wvdp-aaav,
VExpot?. Quod Can. 8 , Apost. vo ca t itpo(T<popàv, id
naras ad eund. p. 8 appellai TtSv ¿Yiaap^Twv (*«•■
Xvj^iv, S. Ccenae participationem. Panis auteffl'f
vinum in S. Ccena ideo ¿yidccrpcoexa vocantur, f 11
precibus sanctificantur, Hue faciunt verba Balsam^
nis ad Can. 6r Concilii Carthag. 686 : ‘ YiroSE?«^
T7fq ay (a c, Tpi^So? TA «Ytaapara, T0l T^Swpa^ ^J|
fixtva t 8 aS>p.a xal aTpa slot t o o Ivèg rvji; kyiac, TpwS
xal aX'/)Q5) xal fiyui slai TcapaSoOlvra 4jplv itapà «5 W
Tvjpo?, 8? -reapA tOu IlatpSc ¿TteartiXTi1 el? a<i)v»)p(«v
81 t^ ¿7ticpoiT>i<7ei t o o àyiou nVEÓpiaTOi- ^
Y«p Trj? TpidSo? XoY^ovTai ayiacrixaTa. H * c BälsÄ
pro more, e Zonara transcripsit. Qui pltìra desi
ra t, adeat partim Càsaub, Exe'rc. 16 ad Ann. B^1-0.
n. 47» partim Obss. nostrarum c. 4, p. 88. 3
significationis meminit idem Casüub. 1. c. dum'®^
in posteriorum scriptis &ylaffjxa saepissime leg1 >
pro Eu cha ris tia , sed pro A qu a, uti vo cen t, ^
dieta s. lustrali. Hanc vero signif. rieqtìe MeU
f r
p o d a y t a ( 7 [ x a
■glossarium habet, neque nos hactenus in G r. libris A
Kbservavimus : id certum est, vocem hanc
E n Gr«cos obtinere significationem. (Vid e infra.)
B a ’ndem observatus locus, ubi ¿ylaepa notat Aquàm
B u s tralem ap. Cyrill- in Vita Eu th ymii, quem produ-
E m u s in KavSijXa. Ita etiam Dorotheus Doctr. i f ;
8i5 : TpoóXXtov exov &YÌae|Aa. Interpres : Vasculum
E ien um libamine et sanctificatione. Imperite. Ple-
E u m aqua lustrali, reddendum. » Suicer. Thes. Eccl.
E 'Ayictapà, Aqua benedicta, s. precibus et benèdi-
E t jo n c a sacerdote consecrata': hanc enini vocém
B um e ro singulari id praesertim significare, observat
E ìo a r ., quum numero multitudinis, Corporis et san-
- L , i ,us Dominici perceptionem potissimum denotet.
E)orotheus Doctr. 1 1 , 1. modo 1. Vitam S. Euthymii
in. 45, Aquae vero duplex est ¿Yia<*{*0?> s.- benedictionis
B l iu s ritus ; alter fiéyok;, alter p.ixpò?. appellatur. »
B)ucaiig. GloSS.]
m [ “ Apud G r. Scriptt. Eccl. frequenter
^■dinodum appellatione Ttov àYiaapidTwv inteliigitur
¡¿■lama Domini. In Basilii Liturgia leges, [aetexeiv tojv B
^■yia5p.(ÌTtóv, et |XETaX¥i<]/iq twv àyiaa\iax(jìv, De parti-
^Ripatione panis, quem frangimi fideles. Ibidem petit
a Deo sacerdos pro p op u lo , òtcoSIyeoBai d^icoq t?|v
Mh'M tìov àyianpÀxoiV, eI? IcpdSiov 2,o)5fc alwviou, Ut
Hligne suscipiat-spem rerum san cùfica tarum, in via-
aicuni vitae aeternae. Phoùus ad Can. Apost. 8 : ‘Etoì-
Hmuc Tca\)xa<; xal asl Tvj<; tìov aYiaa(j.aTiov p-ETaXvi -
^K(o; 6 xavwv poóXsTai slvai, xal (xdtXiaxa roùq ieptoixé-
I io-jc- Hic Canon v u lt, u t ii praeserùm, qui sacra
^Binistcria obeunt, semper sint paraù ad particiba-
®o»em rerum sancùficatarum, i. e. Eucharistiae.
yjpalsamo ita saepissime loquitur, ut ad interrogaùones tknonicas T imothei, in prima : ’Eàv xaipeiu toxy) etvi-
j|8eiou, xal pLSTaXdév) tcov aYiaaptdcTtov &yvooiv, Si ntac-
aus opportunitatem participant Eucharistiae, igno-
H i n s . Ad tertiam : 05 povov twv .ayiaajxdTOiv où ¡xeOéijst,
i » X ’ oùSè xicrroì? auvEu^ETai v| ffovapi0ptti<jETat. E t ad Ca-
Mones Nicenós persaepe. In libro Juris Canonici Grae-
«ormn, hoc sensu saepe vox ista occurrit :.male vero
^■octi vertunt Sanctificationes. Nam postulai omnino c
^ B a lo g ia , ut t 3c ¿yidapuTa vertamus Res sanctifìcatae,
,|it xa Sopava, vel< Stop^piaTa, Res donatas; và X^pua,
! » cs accepta; t8 ¿7vavT7)pa, Res quae occurrit , non
^•ccursus. Ratiò appellationis prorsus eadem, quae
^ f f 1 Eulogia e t Eucharistia. D e quibus alibi est actum.
'Kam, ut dicebamus, euXoYeiv, EÒx«ptcvEÌv, et ayia^Eiv
,# r ° eodera accipiuntur. Itaque aliquando conjun-
«nntur EÒX<>Yew0a i , unde Eu lo g ia, et ¿YiaSsiv, unde
H ? “Y ^ p a ta : ut quum Cyrill. in Ep. ad Calòsyrium
ln Ecclesia rà? Swpocpopia? ¿Yl>C^3a i , xal eòXo-
-qEicOai, xal TEXsiouaOai itapà too Xpiaroo. Etsi autem
^Broprie haec vox passivam significationem h ab e t,
Jpti diximus, non est tamen dubitandum, quin panis
» j n s Sacramenti, v i Spiritus S. et sanctificetur et
^■anetmeet, quatenus est instrumentum gratiae. Orig.
t e l s . 8 : 'H p s i c 8 è rqi. too i r a v T ^ SvjpioopYq) EÒape^
^ B ouvti; , x a l Tobq p sT e ò ^ a p i a r i a c x a l EÒ^vj«; Tvjc l i t i to ì?
^<T^ 0fA6V' ffwpa ytvopivoU?
^■ytov Tij xal aYidiJov Tobq peTà òy10^ 7rpo0É<j£(O<; aùrio
^■pwpEvoui;, Nos vero Creatori rerum omnium morem
■ e,cntes, panes etiam qui .offeruntur, cum gratia-
«um actione et oratione pro acceptis donis comedi-
m n% qui quidem corpus fiunt sanctum quoddam,
sancuficans, qui bono cum proposito ipsis utan-
» 1 i M Qyprian. De lapsis, quando ita scribit
K lc .u® Martyr : Quum quaedam arcam suam, in qua
^ K r c -lni Sa^ctU1?1 » manibus indignis tentasset ape-
K ' - ^ r ,^P^ini sanctum intelliguntur quae vocant
^Keìun T- <f^l<X(Il/,aTa > i*anis nempe consecratus. Mox
Botuii n a°^tom ^ on]lni edere et contrectare non
B t in ; ®w “ e vocat id ipsum Gratiam salutarcm,
B e n t m c.lnerem ve.rsam, ut modo dicebamus. Ib i-
Maiinn ^Stl^um, Christi sanguinem appellai Sanctifi-
#tiam . om*ni sanguine potum. Graeci aliquando
• 'p 1flanti Chrysost.,ad lnnocentium
Jtiam ¿v l i Ylct «tcÉxeito , eÌcteXOovteì. Aliquaudo
pÌ J . »ut ln Commentario Hesych. in Levit.
I B 11, ne ^atian. e Concil. Rhem. : Quibus p rohibe-
armm m grediantur, nec ad altare appropinaytaor^
b? sto
quent , illis sancta sanctorum committuntur? Apud
Dion. initio Hierarchiae E ccl. tA äyiatwv àytwv in gene-
re appellantur Omnia sacramenta. Interdum S.yhxauA
ponitur pro Sanctiore parte Tem p li, ubi est Mensa
Domini, u t ap. Euseb. H. E. 7, i 5 : Efeu» te ixfoq
aò-rS) dT-yjaai tw fàiéftptotftì In posteriorum scriptis
ayia<T[xa saepissime legitnr, hon pro Eucharistia, sed
pro Aqua, uti vocant, benedicta, s. lustrali. Est et
Liturgiae pars, quae vocatur &yiatqj.h<;, Sanctificatio,
in qua eelebratur nomen Domini hac formula :
Sanctus, sanctus, sanctus, Dominus Sabaoth. Ita
accipe ap. Chrys. t. 6 , p. 4 : Movov ßp.voov ¡xtxk -troX-
Xvjs t ^4 ^ptxr)?, t8 (/.offTixov exeìvo too äyiafffxOi! avoCòé-
pouuai [LéXo<;. Vide ‘ Severiani Hom, 2 , eidem tomo
adjectam, 597^-S. .»- Casaub. Exerc. De rebus SS:,
et Ec cl. 57 1 .]
[«'Ayiaiiii«, SaOctuarium, Templum; quodSelileosn.,
Sp. I , Bielio adjecit, legitur ssepius in Libris Apoc r v ’
c. : Judith. 5 , 1 9 ; 1 Macc. i , a i ; 3, 4 5 ; 3 Esdr. 8, -i»-
Chald. Idlp Esdr. q , 8. » Bretschneider. Lex. in V. t !
Spicil. « A fiaupa; Sanctuarium. Hoc vocabulum in BieL
Thes. deesse, et Hebraico O t p n , SantStuariuni, Ps
9 5 ,6 , respondere in Vers. Alex.' vei-bis,: AyMaivri xai
;|AeyaXotcpé7rEia ¿v t S ¿ytdeptaTi awTou, monuit Schlèus-
«er. Sp. i , p. 2. Prastèrea notandum pntb locum Ps.
a 3, 3, ubi Aquila Hebraica it in p Q ip p u vertit : à
Tdjttp àYtdepoEtos aÙTOti, atque è magna loedrum cong
e r ie , quam Trommius coacervavit, non pra-termit-
tendum censeo Esdr. g, ,8, coll. 3 Esdr. 8, 78, ubi pro
üsdem vocabulis H ebraicis legitur iv rómo ^«iepuroe
ttindü, quum haec obversata Videantuf animo Jusfini,
qui Apoi. t , p. 68, seusum loci Ps. 95, 6, de singulis
verbis parum soilicitus, paulo lib e r to ita eXpres-
■sit : Ja/ùt xal xatj/^pa iv Tdmp- àvitiépmTót aÙTovi, Vid.
Scbleusner. I. I. e t ejusdem Obss. db patrbm Gr.
auctóritaté et usù in constitiienda verss. Gr. V. T.
lectione genuina, part. 3, Viteb. 1797, p . 5.» Kreys-
sig. Symb. ad Biel. Thes. augendum atque emend.,
part. 2, p. 4. G lo s s a : ‘Ayiaa^a- Sanctificatio.] [u 0-0]
A.yitxa^q, 6, vel cAyiaap.ay aro?, tÒ, Sanctificatio,
Purificatio, ab Ijyiaapai prima p rateriti ab
Gregor. Naz. : ‘Ayiauf*òi, M x'aÖapo'TT)?, h a ywp%Tat
tò xa0apòv x«0apoTT)Ti. A b Hesych. exponitur etiam
¿Yiarsia. Utitur D. Paul, nomine ¿Yiaap.0?, non item
altero^
[«‘AYia<i(AÒ? significat quoque Sacra in universum,
inprimis Sacrificia. 2 Macc. 2., 1 7 , Deus, qui- sérva-
v it pópulum, eique reddidit terràm : K a l t ò IspdtTEopLtt
xal tÒ v ¿Yiacp-òv, Sacerdotium et sacra Templi. «
Bretschneider. L e x. in V. T. Spicil.]
[« 'AYiaap.ò;., quod ut verbum su a originis proprie
quidem.generatim Separationem rei ab usu vel stata
communi et prosmiscuo in fe r i, unde in Vers. Aléx.
non solum Tip Ezech. 45, 4, sed et t 5 Dn>t3,
Aiiios. 2 , 1 1 , respondet, in N. T. tamen semper ad
animum refertur ita, ut Virtuteiii,. Animi moriimqùe
innocentiam, Sanctitatem v ita , et Probitatis studiuni
signified. Rom. 6 , 1 9 , eiq aYiacrp-òv, Ut sémper mo-
rum innocentiam probetis, ubi haud differì ài.81-
xaioróvri. i Théss. 4 , 3 : T ò ò to lari 0éXy)p.a too
© e o o , 6 aYt«a|AÒ«; òpwV • 2 Thess. 2, i 3 : ’Ev aYiacifjxò
7cvsó|AaT0s, Vii’tutis stùdio, quod religione Christiana
excitatur e t alitur. 1 Petr. i , 2, 2° Auctorem et prò-
motorem virtutis et sanctitatis v ita notat ita,..u t
abstractum pro concrèto, pohatur. i Cor.. 1 3o :
Xpiatòi IyevyjOtj % iv ayiaa^oc; t Emendavit nos vita
sua p an ter ac dóc trina. Phavor. : 'A.yiaay.os ■ ¿yiiTTEÌa,
xa0iipEuai?. » Schlelisner. Le x. in N. T.] [Ayianpiòi ,
i. q. aytÒTri?, Virtutis Studium, Sanctimonia. Cfr. Coray
Praèf. ad Plut. t. 4, p. 25, sq.]
['AYidap-ò?. De Rhoer. Fer. Daventr. i , 2. Bois-
sonad. Hesych. : A y l«àp-òs; ayiaTsia, xa0ap£oai?.
« Müllem xaOaputt;, nisi pertinéat ad praced. AyidoEi*
8ia<poXa$si, ut leg. sit xadapeuoEi. Si xaOtìtpsoffi? re ti-
neas, insuetam vocem Lexicis adde. » Albert. « Sanctificatio,
Jud. 17, 3 ; Es. 8, 1 4 ; Ezechl 4 6 , 4 ;,Le v.
a 3, 27.» Biel. Thes.]
[« 'AYiaap.0?, sumitur 1° proprie, idque a : generalite
r , e t notat Munditiem s. Puritatem v ita . Basii.
M. Reg. brev. intcrrog. 5 3 , t. 2, p. 546.: ‘Ayiaupòc