minan tur litaxouol-, oí liraxotiovxs?, ita ab axoúw axouol, J
Auditores, oí áxoúovte?. [V. Axoó?.] At axouot pro Au-
res nescio unde afferant vet. lexx. [Scrib. Axouaí. Fix.]
* Axoúpeu?o?, ov, Gloss. Intonsus. Stephan. B. v.
Axapvavía • Axoópeutoi Axapvave?. Etym. M. et Suidas
v. ’ATrsoxoXujXftóvo? • *llv (xpí-^a) ¿cpúXattov áxoú-
psutov. H emst. Ko'Xspov • to áxo’jpsutov icpóéatov, oí 8s
tpa$ spiov, Canon. 784 Excerpt, e Theognost. Cod.
Barocc. 5o. C ramrr. In Lycophr. 976 : KpatS? axou-
po? ... <póév|, Glossa Par. áxoúpsuto?, Vindob. axeipo?,
quod suo loco in Thesaurum inserendum. Fix.
vAxoupo?, 8, Intonsus, q. d. Tonsura carens.
[Aristoph. Vesp. 477 : axoupov tps<pwv. L y cophr.
9 76 : KpatS? 8’ axoupo? vwta xakXuvei
S c o t t . Strabo 10, 465 ( 7 1 4 , A ) , áxoópoy? xecpaXa?.]
|| [Axoupo?, Prole mascula carens. Horn. Od. H,
6 4 : Tov [Asv, axoupov lóvta, páX* ... AitóXXwv. Schol. :
T8 axoupov oux IvSexveov ¿ira toa, áXXa oux eyovta xoupov
8 eativ ap^eva iraíSa. Apollon. De synt. 1, p. 60 extr.]
Axouaa, interdum aor. 1 act. carens augm. pro
■íjxouaa, interdum particip. fem. e mase, axwv, Invita,
Nolens. || E x Hippocr. autem Galen, in suo Lex.
[p. 4 18 ] , axouaa affert pro 7teirXi}po)[Ae'vi), Impleta.
[Respexit, ut suspicatur Foes., De raul; moib. 1,
p. 600 : “fía ts ou yp^i Qaupux^stv, oti SiacpOetpouaiv [gravid
® mulieres] axoucat, i. e. Nolentes, apta tamen
et altera expositione ireirXrjpwpisvai, modo legas xúou-
aat. Fix.]
* Axouaeíw, desiderativum verbi axoúw. Euv. Xe'l;.
yp. 369, i 3 : ’Axouaeío>v * ávtl toü axouaófAevo?. 2 ocpo-
xXS;?. Similia multa collegit Pierson, ad Moer. 14. V.
Axouot iaw.
ü Axouaía, V . Axoúaio?.
Axouatáfr», Cogo et adigo aliquem ad faciendum
aliquid oux lOéXovta s. axovta : unde áxouaiaaOei?, Qui
coactus est facere aliquid invitus et contra volunta-
tem , ap. lx x Num. i 5, (28) : ’EijiXáaetai 8 íepeu?
irepl tr¡? »huyr,? tij? áxouataaOeíar,? xal a[/.aotouai]? axou-
aúo? svavti Kupíou. [Eust. 862, 35 : IIóXX aéxwv, ávtl
toü Xíav 7távu axouaia£ó(u.evo?. S t r u v . Ejusd. Opuse.
160 ,14 : ‘'Iva p.7) to Ivapetov áxouaiáCoito.]
’AxouaíOeo?, 8, , ex axoüaai et Oso? compositum,
unde cpsyyo? áxouaíOeov in Anthol. (Antip. Th. i 3,
Pal. 6, 249) exp., Quod a deo auditur, Quod ad
dei aures pervenit, to sí? Osou áxoa? lpyo'[ievov, Suid.
£ « Flammam boni ominis esse pu to , quae preces, corana
candela conceptas, ad deorum aures pervenisse
indicabat.» Jacobs.]
’AxouaíXao?, At tice ’AxouaíXeo)?, nom. pr. mul-
torum. Celeberrimus est vetus histori* scriptor,
Argivus, de quo p ra te r alios Plato Symp. 178, C.
= ’AxouaíXoyo?, ou, Dynasta Asi®. Polyb. 26,6 , 12.
= ’Axoijfftp.0?, >i, ov, Qui audiri potest, Audiendus.
2 uv. Xe?. yp. 373, i : ’Axouoíp.7) • ávtl toü áxouctví. 2 o-
ipoxXrí? • 2710U0V) ykp r¡ xat’ olxov eYxexpup.¡A£VYi, Oú 7cpo?
Óupaíwv ouSapw? áxouaíp.7). Aúvatai 8e xal íj «pwvrjaxou-
ctixYi Xs'veoOai. Schíef.
[Axouaio?, ov, Non voluntarius, Non ultroneus, E
volúntate nostra non profieiens, ut exposuitHSt. s. áe-
xouaio?. Plat. Deff. 4 16, C : ’Axoúaiov to irapái Stávoiav áiro-
tsXoúp.evov. De legg. 5,7 3 3 , D : To PouXyjtov te xal Ixou-
ciov, aSoúXyjtov te xal axouotov 9, 869, E : T a ... piaia te
xal axpúoia* 864» A , á8txtav* 867, B , et saepe alibi in
ju re At tico, cpóvo?. Clitoph. 4° 7 » D : To áSixeív axoúatov
6 Xo'vo? aípeí, et alibi frequenter de peccatis. Polit. 3,
4 i 3, A , Só^a. Attulit Ast. dEschylus Ag. 802 : ©paco?
¿xoúaiov. Hippocr. De liq. us. 4275 28 : ‘EXxw[xa<7t
éxouaíoiaí te xal áxouaíoiai. Cum dativo personae, P ausan.
4, 27, 1 : Oux ^v _ ett toi? Aioo-xoúpoi? áxoúcio?
twv MeaarivtoJV ^ xáOoSo?' 10, 2, 1 : Tauta oux lyíveto
áxoúoia tip irX^Osi twv <Pwxewv. Plutarch. Demetr. 37 :
~Hv 81 toí? MaxeSootv pux axoúcrto? f¡ petaSoX^. Thuc.
3, 3 i : Ou8evl axouaúo? ápíyOai, Nullius praeter volun-
tatem se advenisse. || Active de persona usurpatum
pro Invito, adjectivi quidem exemplum, quod extra
controversiam sit, non reperi. Nam in Lucián. Dial,
mort. 8 : KXtjoovopov áxoúuio? xataXéXowra, al. áxou-
(Tiov, al. áxouaíw?. Plato De legg. 9, 867, A , hue non
pertinet. Constabit tamen ratione, yel si pensi non habeas
Hesychianum: ’Axoúuio;* 8 p-íj OéXwv, per contrarii
sui usum e Thuc. 1,-144 : *Hv ixouoioi ¡aoEXXov SiVióasOa-
3, 3 3 ; 8, 68, ubi multi codd. éxouaiio?. His scriptìs
ab Schaefero afferri video Appian. t. 1, ,g0* I
1. 4° • Tuvat^lv axouatai? ouvvjaav. Adverbium I
criw? autem quam pronum fuit hue deverti e pro-j
pria vi xatà tòv axouaiov too'irov s. xatà tò àxoóoiov
facile perspicitur. Eurip. Phoen. 433 : ’Axouoioj? I
[Aviv 8ópu. Thuc. 2j 8 : Oùx axouoiw? utc8 àiteipia? -SjitTero 1
toii TtoXejAOu. Antiph. T etr. 123, 11 : ’Axouoltu? oòv
ijcoov Yj éxouaiw? àiréxteivé pou tàv uaìSa. Theophr
Char. 1 5 : ’Awwaavtt aùtòv axouaio)?. ||Femininum]
axouaia in Antiphont. C. nov. 112 , 10, ex opt. codice]
correxit Bekker. In Dioiiys. II. A. B. 3, 29, recipiendum
àxouciou? e cod. Va'ti Sed 2 uv. Xé^. y p. 373,13 •
’Axoucia • tò irpaYp-a (quasi In voluntas). 2 oaoxXìi<;-
’E^aipetov TtOr,pi.i t^v àxoucriav, quod intellecto aliquol
subst., veiut Yvtóp.v], explicandum censet Lobeck. ad
Phryn. p. 4» || Confus. cum Ixoóuio? ap. Demosth;
C. Pantaen. 983 el C. Naus. 991. Fix.]
’Axouoiw?, Invito, Prseter voluntatem, Per impru-
ì dentiam, Non consulto. [Hesych. itapò icpoaipwiv
àupoaipétoj?. Eurip. Tro. 10Ò4; Plato De rep. 3
412 , E ; 5, 45i , A ; Tini. 62, C , ab.Ast. cit.; Diodor.
3, 4 !• Superi, àxouoiwtata, Plato Tini. 62, C. V.
Axouoio?.]
* ’Axouffiótr)?, ¿TYjto?, ■#), In voluntas, ut cum Tertulliano
loquamur. Utuntur dat. ¿xouaiótYjTi in illustrando
aéxviti Apollon. Soph. 37 et Ilesych. Scilef.!
Schol. iEschyl. S. c. Theb. 5 i 6 pii} exp. àvayxrij
axou<TiÓT7)ti. Fix.
* ’Axouai?, Auditio. Thomas M. 29 (et Lex.
tedili. Tittmanni l x x x v i i ) : ’Axpóaai?, oùx ¿xouai?* xoivòv
y d p . S c h £ f . Habet schola philosophorum : Aristot.
De anim. 3, 2, p. 5o, 2 5 , ab Scott, cit. ; ^Otav Ivepy^|
tò Suvauevov axoùeiv xal ^ocpvj tò Suvauevov «boepetv, tòte :
dj xa t èvépyeiav axo^i ap-« yivetai xal 8 xat’ Ivspyeiav
t|/ó--po? • «dote xal <p4ffeiev <*v vò p.sv eTvai axouuiv, xl
8e »{/ócpYiaiv• iterumque p. 5 i , 2 et 7. Inde Schol. Plat. 1
p. 344 Bekk. V. Lobeck. ad Phryn. 352.
vAxoucpa, tò , i. q. axpóap.a, Res quse auditur, eoi
C videlicet modo, quo Spectaculum a Latinis appella-1
tur Res quae speetatur, et a Graecis itidem Òsap.
Apud Xenoph. Hierone [imo Mem. 2, 1, 3i;Hie-j
rone r, 1 4> axpóap.a dictum], eiraivo? [aeautou], Laus,|
dicitur esse ^Sictov axouapa, h. e. Res auditu s. adì
audiendum vel audientibus jucundissima, Res cujusj
auditio summopere delectat et est jucundissima, veli
Jucundissima auditio, accipiendo Auditionem proj
Audimento,:ut ita dicam. Sic àxoù<rp.ata tepirvò, Au-
ditiones delectabiles. Herodian. [4, 6, 4] : IIav ^ £?
Ixeìvo? 81’ ■ijSovr,? e<r/& Oéapa vj axouapa 8iecp0eipeto. Lucian.
Nigrino [c. 19] : Touoùtoi? 8ò Ocdaaoi te xal axou-
<ju.a<jt, Tot spcctaculis et-auditionibus. Idem in Act.
Vocalium [c. 7] : Kal oiatòv ^v poi tò axouapa, Et lo-
lerabilis erat mihi auditio, vel Et auditio hujus rei,
mihi erat tolerabilis. Nam Auditio proprie ipsam au-
diendi actionem signilicat. Existimo tamen et proj
Re quae auditur, posse usurpari, quemadmodum
usurpavi modo, cum auditionem jucundissimam ap^
pellavi laudem, Xenoph. locum interpretans. Nam.
D quum dicunt Latini Fictas auditiones, Falsas auui-
tiones, non video quomodo quis Auditiones ald®r
quam pro Rebus, quae audiuntur, intelligere possit.
Cicero tamen Gr. vocem usurpavit, Ep. ad Alt. i 2»
3 [imo ep. 4] : H°c ipsuni tamen iis odiosum <*wu‘
epa sit. || yAxouop.a, Auditio discipuli, et ¿xouffpaTa>
Auditiones discipuli, itte j quae audit discipulus e
prasceptore, eodem videlicet modo quo Audi
Platonis appellatur Discipulus, ¿xouotr,? IlXatoivo,-
Quidam axouapiata in hoc Isocr. Ad Dem. loco ic'^l
p. 5, E][exp. Praecepta : ‘Hyou twv ¿xouap^wv itoAW
7toXXwv elva 1 ypv]¡xatwv xpeittw, Existima multa,ep
‘ceptis esse multis pecuniis potiora. Idem [mio. r
p. 4, C] : Tov jj-X) ttoaawv xal xaXwv ¿xouo|/.aTWV ^
7cXr|po)[xévov. Quidam in ilio priori loco Hiscip*1
interpr. male, meo quidem judicio. Si autem i
ceptum interpretari velimus, accipiemus Praecep ^
non praeceptoris tantum, sed late cujuslibet, u
delicet sint óxoùapiata Quaecunque ad nos insut
dos a quolibet viva voce nobis traduntur.
[Soph. OEd. C. 5 17 : Tó tot iroXò ... yp-^w ÙpOòv A
¿xoucp-* àxouòat. Liban. t. 4, p. 79 5 ,6 : ’Axouap.a fiSiotov
^yY^jAatwv IXtcì?. J a c o b s . Jungi non raro solet cum
DsW«) Xen. Ephes. 1 , 1 , p. 2 ; Plutarch. Perici. 1; Sym-
nos. 5> Consol. ad ux. 608, E ; Dio Cass. 52,
3„ Xenoph. De re eq. 9, 4> de vocibus repentinis
.;sff,vai(x ópapata xal axoiiapata. Plut. De es. cam.
qg-j, C : AcppoSiaioi? aìcr/poi? [é'7rovtai] axpoaaei? apou-
501, [xéXetri xal axouapaaiv ¿vaiayùvtoi? Oéatpa exipuXa.
«chol. Theocr. 12, 11 : ’ETreaaoiAe'voi? Y£V°ip-£öa àoi8^,
exp. ^-roi axouapa, quod Toup. tentare non debebat.
JSIiani V. IL 4> : XyoX^v et? cxxoùopata iceiraiòeu--
nÉva’ et Galen. De dieb. decr. 3, t. 8, p. 5o 5 , B :
¿nuóciov axoudpa, Narrationem vulgo convenientem,
indicat H em s t . Menami, apud Athen. 12, 5 10, D :
’Axouffpa'V eì? toutp^v te 7rai8eùea0’ dei. Auct. Àxioch.
,371 l) : Moufftxa àxoù(Tp.ata. Dionys. II. A. R. 10, 10 :
Asivà àxouopata, Atroces nuntii; Thuc. jud. 6, 1 : Tà
j Isivu/óvra àxou(jp.ata • 49» a • Oùx ovtoiv twv totoutuiv
¿¡¡oucàaTwv [verba insolentiora] èv eOei. L ibcr Aristo telis
AxouffuaTa Oaupaaia inscriptus, ’Axoùap.ata alius dEneae B
Tact, de quo v. Casaub. ad c. 38, Narrationes ad rerum
Inataram et rem militarein pertinentes. || Thom.
20 : ’Axouff.uata xaXXiov axpoàp.ata, et Moeris 67 :
l'Àxoucpa Atttxw? • ¿xpo'apa 'EXXvjvtxw?. Contra quos
j àxj»«(jia ex ^selline affert 2uv. Xe'?. yp. 372, i 5je t
piseter Xenophontem, nune hoc nunc ilio promiscue
usum, novum testem inducit Diphilum utr.umque
conjungentem : Movo? y&p/Òv Xsywv, Axouop.a xaxpóap-a.
Pollux 2, 82 : Axouajxa, ¿?uvjxota. Aìoyivyj? oè àxpóaaa H E H I ■.. 1 MH| Il Axoufffjia videtur accipi pro Persona quae auditur,
ap. Athen; 6, [246, D, e x Posidonio : T à àxoù-
{¡iaxa aùtwv eiaiv oi xaXouptevoi Bao8oi. Sic et ipse
I Athen, 5, 2 1 1 , C : ElaaYaYSÌv tà axouapaTa, Can tores
et musicos. S c h w e ig . Plutarch. Crass. .33. ] Sic
¿/.poaiAa.
i Ax.ouaii-a, Fama, Rumor. Hesych. : ’Axouuj/.a * <p^p.T|.
Eodem modo et Lat. Auditio usurpatur. Interdum
cliam copulan tur Fama et auditio, Rumor atque au-
I ditio. In plur. quoque Auditiones pro Rumoribus C
dicuntury^cum ab aliis, turn a Cicerone.
'Axouapa annotatur a quibusdam significare ctiam
Auditionem, i. e. Audiendi actum; sed exemplum
[desidero.'
= Axouff|/.atixò? j ■Jjy òv, i . q. àxouatixó? : tum Au-
I scultator. Appellabantur ita discipuli Pylhagorae. Iam-
I blich; ap. Stob.! Eclogg. 1, p. 862 : e'l7T7caao? 8 axou-
qiaiixo? twv HuOayopeiwv. S c h n e i d . Idem Vii. P y th.
jc. 6j p. 22 : Ka l outoi pèv (oi xoivóSiot) ^aav oi <ptXo-
oopouvTE? • oÌ 8ò 7C0XX0I àxpoatal, o£i? axouopatixou?
IxsAoiJaiv c. 18, p. 6 7 ; c. 28; p. i 5o ; üepl t^? xoiv.
|i*0. £Tti<jT. in Villois. Anecd. t. 2, p. 216. Porphyr.
Vit Pyth. 3y : Aittòv yccp aùtou tvj? SiSacrxaXta? tò
•7.%«. Kal tcov 7cpoaióvtwv oi pèv IxaXouvto p.aOvjp.ati-
wl, oi 8’ àxouop.anxoi. K a l ¡xaOvjpatixol (xev oi tòv
^iTToxepov xal irpò? àxpibeiav 8ia7i£7rovyi(aevov tvj? àxpi-
oìia? Xo'vov Ixp.ep.a0v)xote?, axouapattxol 81 oi pio'va? tà?
ttsaAaiwòei? U7ro0r)xà? twv Ypap.pàtwv ... dcxrjxoote?. Cle-
I •Dens Al. Strom; 5, 9, p. 246 (575, D) et al; B a s t .
L Ax°w<j|/,àtibv, tò , Auditiuncula, quo deminutivo d
j Gellius utitur. Exp. etiam Narratiuncula, item Ser-
Nunculus. Lucian. Philop. [c. 18] : ’AXX’ àye 8-)) tò
^'jp.aaiov Ixeivo dxouaiaaTiov àeniov, ubi explicatur Can-
Incula propter àewov.
J vAxouotéov, adv. positionis, Audire op o r te t, A u -
diendum est. [Soph. OEd. R. 1 170 ; Plat. Polit. 3,
III \ P Lucian. Hermot. 36.]
!" àxoucrtéov Audiendum est, pro Obediendum, Pa-
Ir®ndum, cum g en ., ap. Eurip. [Iph. A. 1010 : ’Axou-
l^ o y^ o u . Soph. El. 34o.] Sic ap. Herod. (3, 61):
j T5 ¿¡AspSio? tou Kùpou axoufftea eivj toù Xoitcou , ubi
ouorea pro àxouatéov positum est. || [Intelligendum
,^st-Schol. II. A , 3, 5o ; F, 107; Schol. Pind. Pyth.
«V Etyrn. M. 701, 5 3 ; Galen. Exeg. v. Kàyypuo?
Erotian. p. 358. Fix.]
i AxouoTr,?, ou, 8, Auditor, Qui audit. Isocr. Ad
p. 24, C] : ‘'Siate p.)| àxouavà? ^¡xìv àXXà xal
[0«*! \ VeY£V^®6ai. [Hodie e codd. omnib. àxouatoù? et
*a‘0u? quomodo et- ipse citavit HSt. s. àxouato'?. A
Menandro usurpatum (p. 290 Meinek.) damnat Pollux
2, 82, ab I I e m s t . cit. Sap. 1, 6 : Tvj? yXwttij? aùtou
àxouffr??.] If Item ’Axoucr/]?, Auditor, i. e. discipulus.
Dionys. Halicarn. De Isocrat. [c.-- 1; add. c. 18] :
I evojasvo? ¿xouatr,? IIpoSixou tou Ksiou xal Topytou toü
Aeovtivou. [Agathem. Geogr. 1, 1, p. 172 : AvaSji'xav-
8po?, àxouatr,? ©aXew. Theocrit. Fév. : ’Axouari)? yeyove
<l>iXr¡ra. H e m s t . Ammonius àp. Rittersh. ad Porphyr.
V. P. p. 32 Kust. S ch j s f . Musonius in Stobsei App.
p. 56. F ix.]
Axouanáw, f. áaw, Audire cupio, q , d. Auditurio,
’Axouatiwv Hesyeh. exp. àxouatixw? eywv. [Scribendum
¿xouastwv, favente 1 iterarli 111 ordine. V. ’Axouaeiw. Fix.]
I’Axouat^w. V. ’Axoutii^w.]
Axouatixò?, à), òv, Auditorius, ad auditum perti-
nens s. sensum audiendi, ut axouotixij aiaOrjai?, Plut.
[De aud. p. 37; F .] , Audi tus sensus s. Audiendi,
Auditorius sensus s. Auditivus, si h*eo Latine dici
possent. Sic uopo? àxouatixò? appellatur Foramen
teres, quod est in medio aurium, ad verbum , Meatus
auditorius, per periphrasin, Meatus auditui accom-
niodatus. Itidem veupov axouatixòv ap. Alex. Aphrod.
[ad Arist. Probi. 2, p. 328, 5. Galen. Meth. med.
1. 6, t. 10, p. i 53, D : 0 xaXoójjievo? àxouatixò? Tropo?.
Sic- tò axouattxòv, i. q. àxouattx-)] aiaOvjai?, Plut. De
plac. phil. 4, 4, 898, E.] m |J ’Axouotixò? exp. etiam
Auditu valens, Ac ri auditu prseditus. [Audiendi facúltate
prseditus, Ad audiendum paratus, Ausculta-
torius. Plutarch. De def. or. 436, D ; Iamblich. V. P.
c. 29, p. i 63 (13 9) , a W a k e f . cit. Cum genit. Epici.
3, 1, i 3 et 3, 23, 14. Fix.] || ’Axouatixol appellabantur
Pythagorae discipuli ilio quinquennio, quo
taciti auscultabant. [Gellius 1 ,9 . || Philodem. De mus
col. 5, 9 : Trjv p.ouaixv)v, áxouatixíjv vüv Ò7capyouaav '
nisi tamen legas, ductus librarii secutus : TJjv pu
àxouat))v auvu7ràp^ouaav. H a s e .]
= Axouatixíú?, A tten te , Ad audiendum parate.
Hesych. v. òxouariwv. W a k e f . 2 uv. Xs^. yp. 368 extr.
V. axoo?.
’Axouatò?, )), òv; Audibilis, ad verbum, Sub auditum
cadens, Qui audiri potest s. auditu percipi.
Xenoph-. Cyr. 1, [6, 2] : ’AXXà xal aùtò? 8pwv tà ópaxà
xal àxoùoiv tà àxouatà YtV(òaxr,? [Yiyvwaxoi?], interpretando
ad verbum, Sed etiam ipse videns visibilia
et audiens audibilia cognoscas. Isocr. Ad Nic. [c. i 3,
p. 24, G] : fíate fr)) [xo'vov ¿xouatoù? ^¡xìv, aXXà xal
Oeatoù? yzys.vr\<jOai. Cic. axouatòv où8èv vertit Nihil quod
audiretur. Vide meum Cic. Lex. Gr. Lat. [Horn. H.
Mere. 5 12 : XupiyYwv evo7cv)V noiv^aato •nf)Xo'0’ axouar^v.
Hippocr. De ins. 375, 52 : ‘Opatà xal àxouatà. Plato
Tim. 33, C : OÙ8è yàp axouatòv [&7ceXeÌTceto]. Sophocl.
OEd. R. 1 3 12 : Aeivòv où8’ axouatòv, où8’ l7ro'J;i[xov.
Eurip. Andr. 1061 : Axouaai 8 oùx àxoua6’ ou.w? OéXw.
Cfr. Helen. 66 3 ; Diet. fr. 16 ( i 3). 2 uv. Xel-. yp. 3y3,
5 : Àxouatà ó? Iv Kpeoùaa (Sophocl.) : AttsXO’, aireXOe
irai* tà8’ oùx àxouata aoi. Ka l Eùpi7ri8yj? Ss 7roXXàxi?.
IloXitixwtepov Ss Xéyei 8 <I>pùviyo? tò àxouatà [xaXXov v)
tò àxoùaipia.]
Axouti^w, quasi àxouati&o ex àxouatò?, f. iato. At tice«
àxoutiw in lex. meo veteri [et Etym. M. 5i , 3o ] ,
Audire facio, ut exp. ap. Gr. Bibliorum Interpr., a
quibus potissimum usurpatur. Suid. àxoutiaai exp.
SiSáijai, Docere. Crediderim ego àxouxii^w propiie
sonare Audibile reddo : et Audiri facio nialim expò-
nere quam Audire facio. Cum accus., Ps. 5o, 9 (al. 8) :
Axoutiei? [xoi àyaXXiaatv, Audire me facies laetitiam.
V u lgo , Auditui meo dabis laetitiam. At cum gen.,
Cant. Sol. 2, 14 : Axoùticóv ¡¿e toj? <pwv9¡? aou, Fac me
audire vocem tuam. Greg, a pass. them. Axouti^ojxai
usurpai àxouttaOwpiev, l)e bapt. : Kal àxoutiaOwpiev
àyaXXiaaiv. [Auctor ap. Suidam v. Ao'ypiata- Trjv irepl
twv Svtwv yvwaiv ^xoutíaOvjaav. Orígenes De or. c. 27,
p. 246 (97) : Ti? ydp tote ‘EXX^vwv èyp^aato ’Evw-
tiiou. itpooTJYopia, -J| f/j AxoutiaO’/jti àvtl tou el? tà tota Seijai
xal àxouaai tcoieì? (leg. Tcoiei); A l b e r t . Eustuth. Opuse.
187, 43 : Bpovtvjv xtuTiouaav àxoutiaO^vai • 200 extr. :
‘ latoprjaat xat* ó<|<iv tòv JìaaiXea xal àxoutiaO^vai oía
XaXsì. V. Sturz. De dial. Mac. p. 144 sq. et Schleusn.
Lex. V. T . Hesych. : Axouatviaa? (i, e. àxouatiaa?) • 81-
$à!ja?y scriptura suspecta. Nam Naucratii Epist. ap.