151 à y a X X r jT Ò ? àyaXXiaa-n; 152
5a , a S c h e f e r o citatus, ayaXaxTE? Hitt;, var. lect.
ayaXaxTOi, u t vulg. Vid. Ern. not. uo-o]
= AyaXaxTY]?. Hesych. expon. ovo|/.a. «Ktfpiov $ icpoff-
Yjyopixov; ?<r. X(0ou. d Area CPI.
AyaXaxxia, Lactis penuria : accipiendo a p r iv .,
ut in yuvYj ay^XaxTO? aP- Hippocr., at si Itcitotixws
sumatur, u t in aydiXaxTos pro 7coXuy<iXaxTos, Lactis
abundintiam signif. [Po llu c . 3, 5o : T 8 8k e^etv
yaXa, ayaXaxxtav -rive? wvop-affav.J [Bekkeri 2 uvay.
Xs$. ^pyjcr. [p. 336] : AyaXaxxia [sic cod ., sed Bachm.
p. 20, ediait AyaXaljta]- Auxoxpaxviq, Ap.vol 81 pXriyji-
^ouffiv 61c ayaXal-ia<;]. [ u o - o - ]
AyaXaxxos, 8, -4, e x a priv. e t yaXa L a c , Carens
la c te : u t Hippocr. De p u e rp .: ‘S2? ol xal lirl x8 7tXei-
<rcov ^u[i.6a(vei, xal ¿yaXaxxoui; elvai toiSto^ ta? yuvaixas,
zees oXiya to xaxajx^via p.e0ie(ffaq. [Locus est, D e natura
puer. p. 247, 9.] Apud Nonn. (J. 9 ,10 1 ,) ¿yd&XaxTOs,
Qui nondum gustavit lac. S ic enim de illo c a c o a
nativitate in Evang. Jo. loqu itur, Tu©X8? Iyjv aydtXa-
xto?, Caecus antequam lac gustasset. [Aa Callim. i , 53.
S c h e f . ] || AyaXaxxot vojxal, Gal. (6, p . i 5i , B ) , Pas-
cu a , quae lacti inepta sunt, Pascua, quae lac, malum
producunt iis animalibus, quae illis pascuntur. Bud.
11 Pro iroXuydtXaxTo?, i. e. Lacte abundans : ut sit a
epitat. Vide Erot. in Hippocr. Lex. a me excusum,
p. 17, [p. 76, ed. F r an z .: Affiifxoi? Toitoi?* xax’ avx(<ppa-
ffiv, 7coXucniu.oi? | Iwljj xal ayaXaxTot?, 7toXuyaXaxTot?. Valde
incerta esthaec significatio. F ix ]. [jEsch. Ag. 7 2 7 ] :
[ vE 0ps'|/ev 81 Xeovra, 2 iviv ooaoi? ayaXaxxov, h. e. lacte
depulsum. Schol. ¿ve0pe'|/ev auxov x8v AXeljavSpov xi?
IxreOevTO, h. e. aicoyaXaxTiff Oevto . Quam signincatio-
nem notavit etiam Pollu x, 1, 251 : 2 ue<; teXeioi, 855
ayaXaxxoi xal yaXa0Y)vol, h. e. sues a lacte repulsi et
lactentes. || AydtXaxxo? aib Hesychio etiam exponi-
tur : -fj 8(xo0?iXo<;, quod Suidas s. ¿ydtXaxxe? exp. 8po-
yeveiq, 8p.aip.ot, aSeXcpoi. Quam significationem in A5-
schyli loco citato obtinere censet Yalcken. Select, in
Nov. Test. 2, p. 34- V . AydtXaxTe?. 00-0 F ix.]
AyaXaxTOffuvY) pro (juyyeveta, inquit. Hesych., Con-
sanguinitas. [ 0 0 - 0 0 - ] .
AydtXaXa, Hesychio icepi^eiplSiov, Manica, Op en - C
men turn, quod manui circumaatu r.»
AydtXaij. |De hoc nominativo cfr. Lobeck ad Phryn.
p. 659. V. AydtXaxxe?.]
* AyaXaljia, v. AyaXaxxia.
Ay«iXaffTO<;, Hesych. axoXasros, Intemperans: quam
signif. habet e t sequens AyaXSdfc.
AyaXS&s, Hesychio axpariiq, Incontinens. Ita enim
reponit Yarin. pro AyaXSac, sequens seriem alpha-
beticam : nam post AyaXdtxTr)? positum e s t , ante
AyaXXsxai: sed mirum e s t, quod subjungit Hesych.
expositioni illi, nimirum, oi 8s yeXa?: nam tunc scr.
foret ayaXSa?, et esset 2 pers. sing, too ayaXSdwo.
— AyaXeov * ovopa opou?. Suid. Area CPI. «In Mss.
AyaXewv.» Kuster. Le vi ter corruptus locus AiyaXewv
montem Messeni* commemoravit quidem Straibo, 8,
p. 359, sed dubitandum non es t, quin Suidas longe
notiorem Atticae montem AtydlXewv respexerit, de quo
Herodot. 8, 90, e;t Thucyd. 2 ,1 9 ibiq. Schol. et Intt.,
coll.-Schol. Soph, ad OEd. Col. 1059 Elmsl. Quocirca
reponendum in Suida AtydtXewv vel AlyaXeov.
AyaXeos, a , ov, pro quo [a poetis] dicitur r,yaXeoi;.
Hesych. AyaXeov exponit Mutilum, Fractum, Cavum,
Quod facile frangi p o te s t : (xoXoSov, xaxeayos, xotXov,
eoOXaffrov). Etym. citads his e x aliquo pentametro
v erbis, ’HyaXerjv xdtXictv aetpapevTjv, vult ryaXeviv s i-
gnificare Ruptam, aut Mutilatam, aut Excavatam,
u ta b ayw, i. e. Frango, fit ayo? Ruptio, e t inde aya-
Xeos, u t a Tdcp^o? factum es t, xap6aXlo<;: [ ’HyaXeijv xaX-
7ctv aetpopevYjv (Noster, aetpap.)*' t^v xaxeayetffav, y|
xoXo6a)6etcav, xotXwOetffav, icapa t8 dtyoq, 8 oTjpaivet t8
pvjypa, ix too ayw to xXdivw, ayoq ¿yaXeo?, o>s Tdtpboq
TapoaXeo?.]
* AyaXt^opat, Convicior. Etym. M. 7 , 7 : AyaXi-
CeffOat, XotSopetffOat, TapavTtvot. I. q. AyaXXtdftJopat,
quod vid.
AydtXtoq, Convitiator, i. q. ¿ydtXXtoq* v. AyaXX\dt^w.
AyaXXvjT&q, ij, 8v. AyotXXrjT^v Hesychio est, ,l<p’ dtv
Ti? ¿yaffOeivj, P rop ter quod aliquis in admiratione
habeatur. [Ubi notandum est ¿yaffOeiij sensu passivo
A sumtum; semper enim alibi sensu activò ponitur :
vide nos ad v. yAyapat. Ceterum in Lex. Ernest.
AyaXXijT&v exponitur Delectabile, Admirabile. « Nulla
in controversia est, quin Hesych. per errorem exhi-
beat, AitaXXrjT<)v * 6aopaffr8v, cum scribendum sit
AyaXXyjTov. Siipra : AyaXXrjTÓv | I<p* w d£v Tiq ¿yaoOeiv). >.
Ruhnk. ad Timaei Lex. p. 8.]
AyaXXv^Topa Hesych. a Tyrrhenis dici scribit 7cai8a,
Puerum : a nom. sing. ayaXX^Twp.
AyaXXidc^w, Convitior, XoiSopoopat, Hesych. AyaX-
Xioq, Convitiator, XoiSopoq, apud eund. [e t Suvay
X^. j^pyjff. in Bekk. Anecd. Gr. t. 1, p. 334]. Eideni
Hesychio [et Grammatico S. Germ. 1. c.] AyaXpàq est
Xoi$op(a, i. e. Convitium. Quod potius est ab dyòcXXco :
nam ab àyaXXia^w diceretur àyaXXta«xp8q, quo fortasse
modo scriptum reliquit. [Etym. 7 , 7 : AydtXioq• Xot-
Sopia, xal zh AyaXi^eaöai, XoiSopetcrOat, TapavTÌvot, ubi
nota AyiXioq ^ XoiSopta, non, ut ap. Hesych. et Gram-
mat. S. Germ. AyaXXioq 8 XotSopoq, et AyaX(£opat tò
XotSopoupai, non, u t ap. Hesych. AyaXXta£w. Albert.
B consuli jubet hanc ejusdem Hesych. glossam : Ta^-
¿iwpeOa* XoiSopoupeOa. «I. e. yapowpeOa, v. Ap^veiv.u
Is. Voss. «An e Lat. Garrio?» Küster.]
;== S. Joann. Ghrys. Expos, in Epist. ad Galatas ad
c. 6, v. ‘17, t. 3, p. 7 6 2 ,1. 29 : AXX’ oÖToq [S. Paulus]
eirl Toìq Tpaupaffiv IvaSpóvevai, xal xaOdirep oi ffyjpeto-
«popoi twv ffTpaT.iwT(Sv, ooTW xat o&roq ayaXXta^eTOi Tpau-
para icepKpepwv. Yerum ibi multi codd. bonse notae
habent ayaXXExai. H a s e .
AyaXXtapa, aToq, t 8 , Exultatio, [Lsetitia, etiam Id
in quo exultamus.] Hesych. tarnen exponit Sdijaapa.
[Respexit Jes. 61, 11, inquit Albert., qüo vero jure
potiori non satis intelligit J. Chr. G. Ernest, ad
Suidaè et Phavorini Gl'oss. Sacr. p. 6 , quern vide.
Cfr. Jes. 60, 15 : [0 ii<jw as dyaXXiapa alwviov, efficiara
u t sempe,r gaudere possis;] 65, 18: [7coiw dyaXXtapa,
exultantes prse gaudio eos reddam;] 1 6 ,1 0 ; 22, i3;
5 i, 3 ; 35, 10; Ps. 47» a > 3i , 9 ; et Prov. 11, ib, e
Bielii Thes. philolol. Labbaei gloss. AyaXXtapa • Exultatio,
P. Jubilum, 0 . Glossaein Psalmos ex Catal.
codd. Mss. biblioth. Taurinens. t. 1, p. 190 : AyaX-
XtapaTt • ^apOTCOtw. Eupi^wv ayaXXtdpaTf xaXàq
e^ovTt (adde, xal) ^apoirotouq. Rescipitur ad Ps. 47»2-
Zonar. p. 32. AyaXXtapa- xao^yjpa, 8o$aapa, )^apo-
ytoiyjpa. «Sic dedi e cod. K, codd. D, A, dyaXXtwpx.
V. Alexand. Jes. 60, i 5; 61, 11 ; 65 , 18, et aliis lo-
cis. » Tittmann.]
= Ex e x x interpretibus frequens vocis usus apud
Patres. S. Basil. Ep. 70, t. 2, p. 861, C : O u t s paxit-
ptov Ixeivo tw v 'j'uj^wv ayaXXiapa. S. Gregor. Nyss. In
Psalm. 2, 9 , t. i , p . 3i 4 , C : npoxaXeiroi yàp xou;
axoiovTaq etq xotvwviav ayaXXiapaTO? xat sis ¿XaXaypov
£7Tivixtov • et Horn. 1 in Cant. Canticor. p. 488, A :
Koivy) yip ^pwv iorl j'api zb trov ayaXXiapa, Communis
nostra laetitia est tua exultatio. S. Joann. Chrysost
Orat. 2 in Oziam, t. 5,jp. 182, 1. 2 : Mta eö^aptoria,
Èv àyaXXiapa, pia eu^pouuvoq ^opoerraffia • apud quem
crebro jungitur vocabulis simihbus. Inter laudes Di-
vinitatis recenset Alexander Monachus De invent.
S. Crucis, p. 2, C : ‘H àvixXei7rroq OedTyjq, zb Seoirorixiv
D dqiwpa, t 8 Styjvexèq ayaXXiapa, Quae gaudium infini:
tum est.- - H a s e . [0-0-0]
* AyaXXiaq, nom. pr. viri ap. Schol. Ven. et -Pseudo-
Did. ad II. 2 , 491 AyaXXiaq 8 Kepxupaioq, 8 Aptaio*
mòtv£i yvwptpoq. Eustath. i i 56, 39. fo -u -]
= AyaXXtafftpoq, 8, •{), invenio apua S. Gregor. Nyss.
In Ps. 2, 12, t. 1, p. 335, A : AXX’ -f) àpapvia tJjv à'ftà-
Xtdtfftpov ijpepav cpóSou xal Ttpwpiaq ^pipav èitolW£-
Ver ti tur : Sed peccatum laetabilem illam et plenaffl
exultationis diem effecit nobis diem timoris et ju-
dicii. H a s e , [ o - o o o o ]
AyaXXiafftq, ewq, Exultatio [«prae gaudio. Pt®*
pr ie dicitur de co rp o re , summum animi gaudium
gestibus, pra c ip u e tripudiando, prodente. 20 Gaudium
summum, quod exultationem efficit, Laetitia, Hi|arl'
tas animi. S ic haud raro cum subst. ^api tfonjungitur»
v. c.] Lue. 1, fam : K a l lavai ^apd-aot xal àyaXXia<M
[« e t 44 : ’Effxipvyjffev Iv dyaXXiaaei t8 ßplcpoq lv vfi xot'
Xia pou, p r * gaudio. Hebr. 1, 9 : vEXaiov ¿yaXXiai£0)i»
Felicitas summo gaudio digna. Phavor. AyaXXÌa®l<
àyaXXiàw àyaXXtq 154
vj j'apd. 3° Cantus Ac t. 2 , 4 6 , 47 : Kaö’ fyipav ts
wpoffxapTepouVTeq 8po0upa88v Iv tw {eqw, xXwvte? ts xat’
olxov aptov, psTeXapßavov Tpocp^q Iv ayaXXidffei xal depe-
Xo'xyjTi xapSiaq, AlvoyvTsq t8v 0 e8v , xal ¿f^ovTEq ^apiv
Trpoq 8X0v t8v Xadv : Iv ayaXXidtffsi, ita u t hymnos cä-
nerent D e o .» Schleusner. in Le x. Vide Ps. 4 4 , 17 ;
64, i3 ; 29, 6; i 3i , 1 7 ; 62, 6 ; 99, 2; 44, 9; Job. 8,
2 1 , in Bielii Thes. cit. L a b b a i gloss. AyaXXiaaiq*
Leticia. Clem. Alex. Strom. 6 , p. 2 8 2 = 78 9 : Ae&o-
psöa oSv tijv yvwffiv^ou twv aytoSaivovTwv Imiepevoi, ¿XX’
auTOu Ivexa tou yivwaxeiv aff7ca^dpevof irpwTy] yip ¿xps-
Xeia i) l?tq f| yvoiffTixf), fjSovdq abXaßäq icapexopsvii xal
dyaXXiaffiv, _xal vüv., xai eJq öffrepov. Tfjv 8i ayaXXi'acriv
eutppoffuvyjv elvai «paaiv, £7ciXoyiffpov ouaav T^q xava t^v
iX^öeiav aperoq, 8i& Tivoq Iffridffewq xal Sia^uaewq <];u-
^ixyjq. 1 Greg. Naz. AxouviffOio plv [ I. AxouTtffOwpev ]
dyaXXiaffiv xal eutppoffuvyjv ¿xoaiq öeiaiq. [Vide Schleusn.
Nov. Thes. Vet. Test. p. io .]
= A S . Clemente Alexandr. enumeratur inter vir-
tutes Christianas Pad agog. 1 , 5 , t 1 , p. 26 : T-^v
euyapicriav, xal vy|v eöXoyiav, ayaXXiaaiv z s xal Eucppo-
ffuvyjv, e t i 8k u7ropovf|V ffuvEpyouffav, xal ri}v to u tw v «rup-
7rXoxfv, t fv ’ExxXyjiiav, I t o 7Ctei5s i [Christus] ri|v lauroo
jwvov. Item a S. Joann. Chrys. qui maxime frequen-
tat vocem. H a s e , [ u - b u o ]
* AyaXXiaapa, t 8, [G lo ria t io ,] Amphil. [In Sanct.
eipar. ] p. 3 9 , [ D : Xaipe t8 IxxXyjffiacruix8v ; Deipai ayaX-
. Xiaapa.] K a l l .
Ì = ’AyaXXiaap8q, öS, 8, i. q. AyaXXiaaiq. Occurrit ap.
i S. Macarium Homil. 17, De spirituali Christianorum
-, unctione, p. 260, 1. 19 : Ouvwq xal 0! Xóyov XaXouvTeq
itepl TeXeioTyjToq, xal ayaXXiaffpou, vjtoi ¿7ra6eiaq, Qui
; sermonem suscipiunt de perfectione, summa latitia,
vel affectuum vacui tate. V. supra s. v. AvaXXidCw.
■ AyaXXiaw, w, e t AyaXXidopai, wpai, frequentia sunt,
f ac prassertim posterius, apud Eccles. Scriptores pro
I Exulto, La titia gestio. Luc. 1, (47) • K a l vjyaXXiaffs zb
; Eveupd pou, [coll. 5, 46 : MEyaXuvsi f <Lu^ pou. A c t 2,
! 26 : ’HyaXXidffaTO ^ yXwffud pou. Tob. i 3 , i 3 : Kal
I àyaXXidffeTai tJ|v psyaXoiffuvyjv auvou, coll. 5 , 20 : Aw-
cexai ayaXXiapa.] Hesych. his duobus participiis dyaX-
r Xiwv et^aipwv exponit dyaXXo'pevoq. AyaXXtaffQai autem
j in frequenti est apud Eccles. Scriptores usu. Luc. 10,
! [21) : ’HyaXXidffaro vip 7rvEupaTi. Idem Act. 16, (34) :
HyaXXiäTO 7ravotxl xeiciffreuxwq. E t Apoc. 19 , (7) :
[Xaipwjisv xal dyaXXiwpEÖa. E t 1 Petr. 4, ( i3) : XaprjTe
iayaXXtwpevoi, [et 1 Petr. 1, 8 : AyaXXiaffös Xapa avsx-
XaXyiTw, Summa olim erit felicitas vestra.] Greg.
t T p H Ü » xat y(aP? ayaXXiaffOe. [Cfr. de hac voce
Flscheri Animadvv. ad Welleri Gram. Gr. p.
[.238, Heumann, in Bibi. Brem. CI. 1 , p. 4 7 4 , Biel,
[in Thes. Philolog., et Schleusner. [ e t Bretschneid.
ILexx. Vet. et Nov. Test.] Schleusn. h a c notavit : —
I " ?• ^5. ’HOeX^ffaTE ayaXXiaffO/jvai Iv tw ^wt! auvou,
I Lubenter ejüs doctrinam admisistis, s. P r a vobis fe -
|rebatis latitiam de hoc lumine. Syrus et Arabs h. 1.
glonandi notionem huic voci subjecerunt, quam
. etiam apud Alexandrinos habet, v. c. Jes. 4 1 , 16, et
| ?lem' 4y» 4- Hesych. AyaXXiapa • So^aapa. AydXXeTai*
fTsp7rerai, yaupta. J. D. Michaelis (in Introd. in N- T.
i . 1? M M autem admodum male dyaXXiSffOai u t
Arab. (Coran. Sur. 40, 83,) h. 1. Illudere, Ludibrio
| abere, significare statuit.» Glossa L a b b a i : AyaX-
1 opat J iib ilo, 0 . AyaXXidffaffOai | Refrige rare, P.
a S X Strom- 6} p - 686»D = 8 1 5 » 29 : 0v S B 6
xal 5 ’ vi . ~ ^f^Pa» V ¿TroiriffEV 8 Kupioq* eùcppàvOwpsv
|Yv~ aTaXXia0o)pev lv aÒTyj, toutsoti, xazèc T7jv 81 aòzóu
I Aiu!-r*V IJra!Pa^l^°H,^v‘|lv , "riiv Osiav éarlaatv EuwyröwpEv.
|p 35 Ò ad T im a i Lex. p. 9 , e tV a lck . Oratt.
fXiiW* 'EF- ." ’AyaXXidw, v e l, quod usitatius, dyaXrinim
' ProP” e denota i, ut jam ètymologia docet,
leauH;«S a^av» Valde, e t dXXopat, Salio, Sàlto,) P r a
Cfr A^if v ll^ ^ t iam gestibus pródo. » Schleusner.
p f f i f r ’i 0bss- Ph «»log- in Sacr. N. F. I.ib ro s,
derivi» L^epta h a c ètymologia. AyaXXtdcw proxime
' Valcken r « 1 ^ ’ hoc vero ab A-pi, Aydw. Vid.
R t t E S H e Schól. N. T . t. I , V- 25, t. 2,
Fix.] ’ ° -o o - : in fut. posterius a producitur.
TIIES’ LIN° . CR*C.' TOM.- I, FASC. i.
A A/yàXXlq, iSoq, f , Hesych. Hyacinthus, vel OpuaXXìq,
vel avayaXXlq, q u a herbarum nomina sunt. [Nican-
der lv rewpy. 2 , ap. Athen. i 5 , 683, E : rIpiq S’ ¿v
^i^ffiv àyaAXiSi f]8’ &axiv0cj) Aiad-aj 7cpoffloixe, yskibo-
vioiffi 8k teXXei A v 0effiv, tffoopopsuffa ^eXiSouiv • aif t ’ avi
xoXttw Ì>uXXa8a vy]XeÌ7]v Ixysustov, ¿pTÌyovoi 8k EiSovt
•^puouffai ¿si xaXuxEq'^ffxopioiffi. 5S»v xai 7cep xo^ia, (xal
7copcpop£a conjecit Càsaub. praeeunte versione Dalc-
campii, cfr. Dioscor. 3, i i 4),ypoi5) Xuj^vlq, ouSè 0puaXXiq.
«Pro ¿yaXXtaffT) 8' &axiv0w,(All)ert. ad Hesych. in AyaX-
Xlq habet àyaXXiduY) 8 6., Schneider. ad Nicandri
Fragm. p. 2 9 5 , àyaXXwÉffst 8’ 6. ), unice probavimus
emendationem ; ayaXXiSt rjS’ 8axiv0w, a Soping. ad
Hesych. propositam, ubi v. àyaXXÌq interpretatur
8axiv0oq. (Cantero et Salmasio adHomon. H. I. p. 2 1 ,
placuit lectio àyaXXsTOi, sed illi 6axiv0w, huic 0’ 6.
et ad Solin. 8 6 1 , C , f] 8’ 6.) 'Yaxiv0w Alaorri rectc
Dalec. v e r tit, Hyacintho e cruore Ajàcis nato- fuit
enim h a c una e fabulis, quas de hyacinthi floris origine
finxere veteres. Vide Schol. ad Theocr. 10 , 28.
B Plin. 21, 10, 38, aliosque Harduino ad Plin. et lìod.
ad Theophr. memoratos. Quinam potissimum flos
sit, quem veteres p o e ta Hyacynthi nomine indigi-
tarint, dubitatur. B od au s , p. 7 12 , eum esse statuii
quem Xyrin etSpatulam feetidam sua ata te Botanici
vocabant. Aliorum sententias Schreber. retulit in
Harlesii Notis ad Theocr. 1. c. et quem ille laudavit,
Heyn. ad Virg. Ecl. 2 , 18. Quidquid s it, e x iridum
fuit familia, hisque non modo rad ice, ut hic docet
Nicander, similis fuit, sed et foliis, u t paulo post indicai.
» Schweigh. «Dalecamp. v e r tit, Iris radicibus
lasciviens, hyacintho e cruore Ajacis nato similis,
simul cum chelidonii flore exoritur. Is igitur voluit,
<xyaXXop.ev7) uaxiv0w •— xeXtSovfoiq 8’ £[xa teXXei AvOeuiv.
Cujus v i r i , rei h e rb aria apprime periti, ju dic io uti-
nam ceteri interpretes h. 1. acquievissent, nec ejus
crisin tanto contemtui habuissent, ipsi r e i, de qua
tractat Nicandreum fragmentum, piane ignari. Equi-
dem non dubitavi auctoritatem Dalecampii sequi. »
Schneider. 1. c. A t nos, quamvis in re herbaria piane
C hospites, Dalecampii lectionem rejiciendam cense-
mus, nimis a vulgata recedentem, quum Sopingii
emendatio literis A et I prò A et 2 restitutis tota
constet, cumque Hesychii glossa huc apprime faciat,
AyaXXiq-,u(£xiv0oq, y) 0puaXXiq, v) avayaXXiq : solet enim
Lexicographus ille Nicandreum verbum interpretari
per aliud verbum, cum quo conjungitur. Exempla
hujusce rei olim alibi afferentur. Descriptionem autem
Iridis in hoc Nicandri Fragmento statini excipit
f) OpuaXXlq: Hesych. AvaSaXXiSa t^v uaxivOov : addit
Lexicographus : Taivia, v) aepaìpa. Piane confundit
Ava6aXXi8a herbam, perperam prò avayaXXfòa sc ri-
ptam, cum ¿vaSaXXISi T an ia, Pila s. Globo. Sed quo-
modo f it , ut ava6aXXi8a s. avayaXXi8a interpretetur
■rijv 6<ixiv0ov, quum avayaXXiSa prò òaxivOwnemo vete-
rum usiirparit? Nulla alia causa afferri potest p r a te r
Nicandreum locum, in quo olim lectum fuerit, ’ Iptq 8’
Iv ^yjq avayaXXiSi -^8’ 8axiv0w Aiatm] •jrpoffe.otxE. AyaX-
Xlq et avayaXX'iq de una eàdemque hierba dicuritur, u t
modo ostendimus. A t ¿yaXXiSa s. ¿vayaXXiSa prò &axiv-
D 0(p et 0puaXX£8i nemo veterum dixit. Aliud u^xiv-
0oq, aliud 0puaXXiq : utrumque ab anagallide plurimum
differì. Unde igitur Hesych. errorem in hunc satis
crassum incidit? Nempe, quia ei mos es t, ut supra
notavimus, unum Nicandri verbum interpretari per
aliud, cum quo illud jungitur. Nec mirus Lexico-
graphi error ei vidèbitur, qui ignorantiam Gramma-
ticorum in re herbaria cognitam habeat. Duplici
autem modo scripta Hesych.'legerat Nicandri verba.
Scilicet alia exemplaria prab eb an t, lv ^i^Tjq avayaX-
X£8i -48 uaxivOw, alia , lv ¿l^rjffiv ayaXX(8i r,8’ uaxivOw.
Sed e t mentio h e rb * Chelidonii dieta Sopingii con-
jeetùram tueri videtur; nam Auctor Appendicis ad
Dioscor. inter anagallidis synonyma ponit ^eXiSwviov,
p rò quo lege ^sXi8oviov.]
= Schneiderus in Lex. Gr. s. v. AyaXXÌ? sententiam
suam mutasse videtur quum Nicandri locum e conjec-
tura Sopingii citaverit. « Vid e tu r , in q u it , àyaXXÌ?
fuisse pianta e genere bulboso. Derivatimi inde avayaX-
X(c». Passow., V è b e rZw e c k Gr. JVcerterb. p. 14 e t in