1363 aXT7) a X T T j 1364
5xt?i non sohim in carmine, sed et in soluta oratione A
usitata. Strabo de litoribus sinus Corinthiaci lo-
quens, dicit [8, 335= 5 17, B] : ’EvxauGa
è|toXoyov Xapéàvouctv [ffpò? àXX'qXa?] ai IxaxepwQev
àxxai. Utitur et Lucian. || Axty) est etiam Maritimus
lo cus , ut Hesych. scribit. Àpud Herodot. ssepe pro
O ra , i. e. Litorali regione.
[Quse propria sit nominis potestas apud veteres,
quseque usu recentiorum exorta , turn quse a quibus-
dam falsse significa don es sint excogitatae, ab aliis
q use injuria demtse atque sublatse, praeclara disputa-
done exsecutus est Amadseus P e y ron , v ir sunimus,
in Notit. libb. Valp. Calusii p. 79. Esse enim àxxijv
Litus aut Locum litoralem prseruptum, salebrosum
atque in mare procurrentem. Quse interpretado consensu
quodam traditur a praestantissimis grammati-
c is , Ammonio, schol. Soph. Aj. 4 14 : Axxyj, 6 xpvj-
pvwSi]? xotco? Iv GaXàaofl, aìyiaXò? 81 6 eff iffeSo?* Didymo
ad 11. T , 5o , oi TCapaGaXàaaipi xóitot ot xr,8e xàxeìae xou
vauaxàGpou ffpoéeéXYjpevoi* schol. Yen. B et Didym. ad
II. B , 39 5, indeque Hesych. et Etym. : ’Axx4 , 6 ita-
paQaXàaaio? xal ffexpwSi}? xo’ffo? , àffò xou ffepl aòxòv acr-
«reaGai (àyecrGai D.), 0 laxi ^uaecOat xal ffepixXaaOai, xà
xupaxa. Et disertius in Lex. in ed ., cujus testimonium
e cod. Taur. 274 protulit Pey ron , e cod. Yat. Bekke-
rus in Anecd. i 3 i 3 , ante utrumque vero Tittmannus
ediderat ad Zon. Praef. l x x x v i e cod. Aug. : Axxij. 81
6 aìytaXo?. c,Oirsp larxlv liti GaXàccYj? àxx*)), 6 xpvjpvióSY]?
oTjXaorj xoffo?, xouxo liti iroxapou oy0*/| \ oirep Ss liti Ga-
Xaacv]? aiytaXò?, 6 IffiireSo? SijXaorj xal opaXo?, xouxo ItcI
xtov ffoxapwv ffXaxapwv. lllud edam discriminis inter
<zxx7| et aiyiaXÒ? verum est, quod tradit schol. Lips,
ad 11. A, 3 16* conferendus ad mutuam emendadonem
cum Etym. M. 65i , 36 et Etym. Gud. 4 5 2 , 16 , qui
e x eo hauserunt, commune esse nomen litoris maritimi
aiyiaXò?, peculiaria vero et propria nomina axxyjv, (^)-
Ypiiva et Giva, licet discriminationem suam nugatoriis
superstruxerit etymologiis. Etenim àxx4 vulgo a Graecis
dictum putant, quoniam objectu suo fluctus maris il-
lisos frangat ac repellat, s. quod in eo fluctus fran-
gantur, id quod in ceni potius cadit Fracdonem flu- c
ctuum significans, idemque expositum aìyioXòv xaxà
xob? Vla>va? * quunt alterum, ut ex ipsius formae ratìone
intelligimus, quasi Fractum et praeruptum litus vel
litoris partem declaret. V. Hemsterh. in Lennep.
Etym. s. v. Ita foyplv appellatur, non quoniam ffepl
aùxijv Sijcaovxai xal Geivouaiv xa xupaxa ffXijxxovxx, sed
quia sit aitopfiu)!;. AiytaXò? v e ro , commune cujusvis
litoris nomen, unde in singulis speciebus àxxi), £yj-
Yp.lv, 6lv, '4‘iwv explicandis inservit grammaticis,
poeds vero idem rarius admissum, aut prorsus etiam
repudiatum est, velut Pin d a ro , jE sch y lo , Sop h o c li,
origine dictum videtur propter fluctus, aTya? àXò?, in
id irruentes : Planum igitur hoc litus et depressimi e
prima et genuina notadone vocis. Diximus axxr) et
^YlYpAv principio suo esse similia; sed usu scriptorum
quodque proprio modo definiti, illud quidem u t di-
catur de praerupto maris litore vel saxis salebroso,
tum de parte ejus altiore procurrente in mare. Hinc
Homerica, àxxal ffpo6Xi)xe?, Od. K , 89 : *Ov [Xtpéva]
irépi fféxpYi, axxat Ss ffpoSXvjxe? Ivavxiai ¿XXijX^dtv Iv
<7xop.axt -irpou/oumv• E , 4®4 : Ou yàp a<rav Xipéve?,
vt)wv oyoi, ou8’ iTnwyal, àXX’ àxxal xpoSXvjxe? eaav ciri-
XaSe? xe irayot xe. (Lycophr. 827 : NauSàxai? ^xGvjpeva?
■jrpoSXrjxas àxxà?.) Ita II. B , 395, àxxìj ¿cp* 6t|nrjX9i appo-
sidonem habet irpo6X5ixi oxoireXw. Od. M, 1 1 : 06’
àxpoxàxY) upos^’ àxxij • 0 , 36,. wpwxYj* Ì2, 82, itpou^òuffa.
Tum Od. E , 425, xpa^eiav èn àxxqv. Scyriae cautes ap.
Euri modo fféxpat dictae, modo àxxal, quod offendit
Monkium. Gfr. Hippol. 976, 1098. Apollon. Rh. 2 ,
3 23 : 2 xpYjvl? SI 7C£pt cxutpeXri ppep-et axxvj. Soph.
Andg. 5g3 : Sxovw ppeptouai 3* ¿vxt7tXv)Ye? axxai. OÈd.
C. 1241 : Bopctoi; o)q xt? axxà xuptaxouXv)^ yeip-epta xXo-
veìxat. Cfr. Eurip. Iph. T. 4 ^3. Quamquam ¿xxi) per
se etiam axup.o)v esse potest. Oppian. Hai. 1, 60,3 , ab
Anglis ind. : ’Ev Sé oi euepuee? xs vop.al xal ¿xuptove?
¿xxat, itéxpat xe yXatpupal... axpat xe axtepai. Theocrit.
22, 32 : ’E tti Giva paGùv xat 6mjve|jiov àxxrjv, conjunctis
¿xxìjv et Giva, u t ap. Plut. leguntur Them. 8. Hinc
etiam cum Pind. Pyth. 1, i5 2 , xàv euuSpov dxxàv*Iu,épa
apte comparât schol. Æschyl. Glauc. &»|z£xpï]|jtvov 'I^g.
pav. BixGuxprjptvoiui S’ ap.tp’ àxxctiç ‘EXbopou, Nem. q
96. Hinc Ilerodoto 7, 3 3 , litus Chersonesi Sestum
inter et Madytum salebrosum atque in mare procur-
rens est axxv) xpay_éa Iç QaXaccav xaxijxouaa, solenni
cognomine ita appellatum, ut ex Tze tze ad Lÿcophr
i 432 observât "Wessel. Jam sponte intelligitur con-
junctorum axx^ et atytaXo?, ubi varia genera litoruin
distinguèrent G ræ c i, illo notari vel Præruptum
Saxosum, Rupibus imperviurn : vel Partem aldorem
ejus in mare procedentem promontorii in speciem
quum aîytaXà; Planum litus signiiicet et solitam speciem
referens. Galen. De alim. fac. 1. 3 , c. 18, t. 6
p. 392, C , pisces quosdam delitescere oiix èv xoïç
Xetotç, v] tjiaptpuoSeaiv y) yetoSeatv, aXX evOa icéxpat xtvéç
état xal axxai* ibid. E : Kaxà xoùç '|za|A(JtwS.etç aîytaXoliç
xàç irexptoSetç axxàç, accurate adumbratis ad gramm.
definitionem. Theophr. De sign. pluv. 2, 4 : OaXacca
olSoücra xal ax^al powaat xat alytaXoç ^^wv avépLwSyjç
quæ transposids epithetis expressit Aratus 9 08.
B Apollon. Rh. 1, 592 : ’Axxijv x’ aîytaXov xe- Sua^vepov
eiaopowvxeç. Recessus litoris opposuit Aristoteles al-
ytaXoïç et axxaïç in Hist. an. 1. 5 , c. i 5 , p. 129 init.
Bekk. (5 , 1 3 , 3 Schneid.) : Kal ai piv (iropcpépat) èv
xotç xoXirotç ¡xeyaXat xal xpa^eïat..., àt 8’ !v xoïç atytaXoîç
xal irepl xaç àxxaç x. x. X., ubi non temere divers»
præposidones sunt usurpatæ. Iterum Apollon. Rh. 2,
364 : TvjvSe (axpYjv 'EXixyjv) icepiyva(i.<|;avxt itoXhç icapa-
xéxXtxat jÜ i aîyiaXoç * icoXéoç o’ eicl ireipaaty alytaXoto
àxx^ eirl irpoêXYjxi ^oal AXuoç iroxapoto SetVov epeuyovxat.
Schol. ad Philostr. Her. ab Schâef. cit. p. 86, eitl xîj
^aj((a exp. , ut v ix ab eo exspectasses, evxaüGa xi|v
axxY|v xoü alyiaXpu. Horn. Hymn, in Bacch. init. : 'il<
IcpavY) [Bacchus] itapa Gïv* àXoç axpuyéxoto , àxxY) em
7cpo6Xîixi. Qui vero axpy] in ultimo Apollonii loco
• reposuit e t in aliis similibus reponi voluit Wel-
lauerus, erroris exemplum a Brunckio slimsit, Pier-
sono in Veris. 16 , Schneidero ad Oppian. 3 , 207, to-
ties illud in nostri locum sufficiendbus, quoties
Promontorium, Cornu terræ portusve, u t Ovid. et '
Cæs. loquuntur, Cautes, aut omnino Promin en dam litoris
designari vidèrent. Ita vexatus ejusd. Apollon. 1,
559 : Oi 6* oxe S*/) Xtpévoç 7ceptYjyéa xaXXtirov axxijv,
scilicet ob ejusd. 2, 9 9 4 , ubi de promontorio The-
miscyreo : Oi 3’ avepuo iceptY)yéa xaXXticov axpYjv. Ita 2,
3 4 9 » ubi libri omnes : 'Pijêav àxupoYjv icoxaptoy ¿xx/|V
xe MéXatvav yvaptd/avxeç, Brunck. e v, 6 5 1 axpYjV de-
d it, quomodo et Strabo appellant 1 4 , 645 init., et
Arrian. Peripl. 12 4 ; iddemque corrigendum esse pu-
tat Orph. Arg. 713. Sic ibid. v. 354 et 806 ; ’Axxi| 81
irpoêX}]ç Aj(_epouatàç ô'jzoGt xeivet, pro ¿xx-J) a Piersono
receperunt axpvjv : nam alibi axpvjv ’Ay epoucuaSa ipsum
vocasse poetam, 1 , 72 8 , 7 4 4» 75o. Sic etiam in
Xen. An. 6, 2, 1, x^v ’ laaoviav axrljv hæserunt, alns
scriptoribus id axpov vel axpav dicentibus. Sic denique
ipse Valck. ex altera appella'done alteram correxit ad
Callim. p. i 6 5 , et ad Herodot. 6,100. Hos vero locos
omnes monstravit Peyron. e x interiore v i vocis <xxxy|
expressos esse, et possunt similibus mulds augeri.
Præter Orph. a Peyr. commemoratum, qui Arg. n o
D nayaoY)t8aç àxxàç, Magnesiæ promontorium, et /|j>8
T tcraiY) S’ anexpucpGev axjsvi xal Xrj7riàç àxx^i dixit,
confer Strab. 9 , 4 4 ^ : H jxévxoi 2Y)7itàç ¿xxy| te -
xpaywSYjxai... Sià xov IvxaûGa aoeaviap.àv xoïï Hep-
cixoïï cxoXou. vEffxi 81 auxY) p.ev axxi) irexpwôY)i
aexa^h S’ aôx^ç xal KaffGavaiaç xw|zy]ç U7cà x£)
xei(xévr,ç atytaXdç laxtv. Herodot. 7, i 83 : ’E^l 2iJ-
maSa xe xal xov aîyiaXèv xov p.exa£ù KaaGavair,; te no~
Xtoç lovxa xal 2 vptia8oç ¿xxîjç. Id axprjv appellat Apolf
Rh. 1, 582, ubi axxY) ex uno Reg. D enotatum. Sed
cu r tandem huic editores illi reliquerunt ¿xtJjv 11«-
yaaYjiSa, Mciyvyiaffa u7reu8ioç ^iceipoto dxxi), ‘Poixeiaç
promontoriorum nomina, 1, 58 4 , 3 18, 929? Scilicet
quia simpliciter pro Litore illis in locis accipi
posse putarent. Verissime se habet in libris locus 2,
354 , ab editoribus corruptus : ’Axxtq xe 7rpo6X^ Ay*"
pouaiàç ÎnjzoGt xeivet, Stvvjeiç x’ ’Aj^épojv aùx^v Stà veto 1
xéptvwv axpvjç, Ix (jteydtXyj? irpoyoàç ïrjfft cpapayyoç.
phocl. Trach. 752 : ’Axx^ xtç ¿paptxXuoxo; E ^ 2**1’
axpov K^vatov laxtv. — Strabo 9 , 399-, C : Euootai
1365 0CXT7J
uxpov, 8 xaXouoi Aeuxijv axxYjv • et quae sunt sexcenta A
his similia. V. Intt. ad Strab. 1. 8 , 5 5 8 , A , Almel.
Jam ut alii axpav s. ¿xpov dixerint, quam alii a x xV ,
communi tamen usu latius etiam extenditur : hinc
omnino est Longior tractus litoralis montibus in
mare prae ceteris porrectus, P eninsu la ri sit salebrosa,
atque adeo Insula : quibus de significationibus erudite
egit J. Voss, ad Scyl. Peripl. ap. Jap. Gronov. Geogr.
ant. p. 6-8. Pausan. 2, 34, 9 : Mexà aùxijv aiytaXó? xe
Ttapvixei xy)? f|7Teipou |xy)voet8*i)c, xal ¿xxi) p-exlt xlv a{-
yiaAlv Iff1 IloaetSiov Ix xvjq QaXaaaYiq ptlv aj)yop.eVYi xvfc
avaxoXa?, ffpo^xouua 81 wq lirl x^v lairepav * ey_et 81
x«l Atptsva? Iv a6x5j. M^'xo? ptlv 8*4 xyj? dxxyjq laxtv lirxa
tou axaSta, icXaxoq 81, ^ ickaxuxdtXYj, axaSiwv xptoiv ou
ffAéov. Quo .cum loco comparo Apollon. Rh. 1, i 36o- :
Oi 81 /Govo? eiuaveyoucrav axx^v Ix xoXiroto p.dtX’ eupeiav
ÈaiSéffGai (ppaaffaptevot x. x. 1. Horn. Od. i i , 877 : Nvj-
pixov... liixxtptevov irxoXieGpov, axrijv *4ffeipoto [peninsu-
lam Leucadiorum]. Hue fort, spectans Etym. 55, 26 :
"iloffep 6 elq GaXaaaav xaOvjxwv xóffo? ea^axoq &v x^<;
^netpou axx4 Xeyexat. Aristot. Polit. 7, c. 10, p. 196, B
a5 Bekk. : Kal xijv axx^v xauxYjv xr,<; Eupwrniq ’IxaXtav
touvopta XaSetv, ooy] xexóyYjxev Ivxòq ouaa xou xoXffou xou
2xuXXy)tixou xal xou Aap.Y)xtxou. Herodot. ingentes peninsulas
Asiam minorem adumbrans, et earn quae facta est
sinu Persico et Arabico, Arabiam nempe, axxà? 8t®acia?
appellai 4 , 38. Theocrito 2 2 , i 58, CÌorinthi isthmus
est itcrucpl? axxà. Quare nonnullis locis, in quibus illa
species cernitur, xax’ I^o^yjv etiam nomen inditum est.
Sex variaruin gentium àxxà? recenset HSt. in voce.
Dè Attica antiquitus 5Axx*4 voca ta , vid. infra. Pelo-
])onnesi altera litoralis pars septentrionalis ad si-
num Corinthiacum AiyiaXà? antiquo nomine dieta,
altera Argolidis orientalis, ubi Epidaurii et Troezenii
habitabant, promontoriis intercisa, ’Axx^j 4 xaXoupivY],
ut solenni nòmine effertur a Theophr. H. P. 8 ,
2, 11 ; P o lyb io , Diodoro, Plutarch. Dem. c .4 3 , Arat.
40, aliisque. V. Wessel. ad Diod. 12 , 4 3 ; i 5, 3 i; 18,
11; Schweigh. ad Polyb. 5 ,9 1 ,8 . Pausan. 2 ,8,4 : Oi xi)v
’ApyoXtSa àxx^v olxouvxe?* ibiq. Siebel. Eur. Hipp. 1124.
Alia ’Axxij Chalcidices peninsula circa montem Athon,
cujus fines descripsit Thuc. 4 5 109. Add. Diodor. 12,
68, Demetr. Scepsius ap. Steph. B y z ., Hesych. v.
’Axispot. Sicilise tractus litoralis xaX*4 ’Axx^ xaXoup.é-
vi), e<rxi ¡/.Iv StxeXSv, icp8? Si Tup<jY]vÌY)v xexpap.p.évY) xyj?
SixeXÌY)?, ut inquit Herodot. 6 , 22. Denique insulae
nomen habemus ' in Aeux*4 5Axx4 , parva insula in
Ponto E u xin o , Achilli sacra, unde et ’Ay/XXe(a dieta,
Pindaro (paevvà vaao? audiente, Nem. 4 » 80. Cfr. Eurip.
Androm. 1238, Iph. T. 421, quos ad 11. vid.
Musgrav. et Seidler; || Quod autem dictum est, de
maritimis oris àxxal dici, id per se sentitur talibus,
qualia sunt NeiXou, 2 ip.éevro?, 2 xap.àv8pio? àxxal, ubi
de ore fluvii sermò e s t, minime turbari. Cujus generis
locum citat Schaef. e Dionys. Hal. A. R. 10 , 5 3 ,
cadavera memorante, quae Romae pestis tempore in
Tiberini projiciebantur, ffpà? xà? àxxà? xal xà? fji'óvà?
«xxup.aiv(>[ji.eva, aliis scopulosis litoris maritimi par-
tibus adhaerentibus, aliis in depressa et arenosa de-
latis. Poetis vero lice t etiam minus proprie loqui.
Il Recentior est vocabuli usus, ap. Latinos maxime
obvius, de Seccssu litoris amoeno, voluptatis et de-
" eia rum causa exciilto : unde verb. àxxàCeiv. Schol.
Ven. ad II. B , 395, et inde Hesych. : Oì8e 81 xal àX-
Xori 4 auvijGeia xaXoupievov àxx^v, àitò xou <jup.6aivovxo?
°ì|xai xoì? ffXoi^opévoi? XaSouaa. ’Exeìvoi xe yap eì? xob?
toiouxou? xwv xóffwv àffoéàvxe? laxtwvxat, auxij xe xoù?
E7C euioyiai? àcpcopicrptevou? xoitou? àxxà? xaXeì, xàv xu-
XwiTip4 ffapaGaXàaaioi 8vxe?. Nicai*ch. in Anth. Pai. 5,
: El? icoiYiv àxx^v eumpóauvov Yeyovaq. Philodem. 3o ,
j b 9 » 4 1 2 : 'Hp.eì? oux’ àxxrj? liriSaivopiev , ubi quae-
e Cic. dedit Jac. Uberius de hoc dixerunt tum
a‘ii multi in Lex. Forcell. et ap. Lobeck. Aglaoph.
lQ2i indicati, tum omnium accuratissime Itali ad
Pitture di Ercolano t. 5 , p. 386. || Ex hac signif.
«uxit Acte, muliebre nomen proprium. Notissima est
pellex Neronis, de qua Sueton. Ner. 28 et 5o ; Tacit.
x3, I 2 j Inscriptt. Lat. Orell. n. 7 3 5 ; Dio Cass.
V 7j et Sturz. ad h. 1. t. 6 , p. 4*8 sq. Alia cogno-
m>ne Ac te, Aug. liberta, Acroamatria Graeca, Inscr,
CCXT7J 1366
Orell. n. 2885. || D ix it schol. Yen. àxxà? vocari vo-
luptarios recessus etiamsi non 'sin t litorales. Usurp
a v i Aristides generaliori sign, de prominentia mediterranea
amoena, ut videtur, in Rom. enc. 224
(392) : ’ExffeffXvjpwvxai 81 àxxai xe ffapàXioi xal ueco-
yeioi ffoXeai, xal? plv olxioGeiaai?, xat? 81 au^Geiaai? ÌKp’
&(xirtv [Romanis]. Plut. in Rom. 20 memorai Romae in
Palatii declivitate sitos ßaGpu? xaXij? àxx5j;. Y . ’Axxio?.
Sed transfertur ad cujusvis loci promjnentiam, ap.
poetas. iEschyl. Ag. 5op : Kvjpux’ àie’ àxx^? xovS’ 8pw.
De tumulo sepulcri Choeph. 7 1 1 : itoxvta yQwv,
xal ffo'xvi’ àxx*4 ^wp.axoq. Sic altare Soph, vocat àxxàv
ßt«jp.iov, OEd. R.‘ 18 4 , schol. interpr. xijv ffapà xoi?
I^oyijv. Il Metaphora audaci ößpio? àxxal, P e -
tulantiae saxosa litora , dixit Chceril. ap. Athen. 1 1 ,
464, A, ab Angl. cit. : Xepcrlv oXSov (àvoXSov Toup.)
xuXixo? xpuepo? àp.(pi? layo?, àv8p£5v 8aixup.óvoiv vauà-
yiov, olà xe ffoXXà 7cveup.a Aiwvucoio ffpè? ößpio? exßaXev
àxxà?. Quocum Naek. comparai, quasi tamen e lon-
ginquo tantum accedentem, Emped. versum: nXà^exai
avSi^’ Ixaaxa ffepl ^Y)yu.ivi ^ioio. Proci. H. in Mus. 6 :
Ox ei? yeveGX^iov àxxYjv xafficeaov, Quum [animae e
superioribus regionibus] in materia?, litus deciderunt.
([NotavitEtym. M. 16 6 , 43, in solis nominibus àxxì) et
Geà Homerum vulgarem dativi formam àxxat? et Geaì?
admisisse. Homerum sequitur Apollon. 1 , 58 8 ; 4 ,
8 5 6 ; in productiore forma variant codd. et editt. inter
àxxaidi et àxxYjai 4 > ^4 5 , 1766. Cfr. Herm. ad
Horn. H. in Ven. 19 1 . Fix.]
’Axx*4 , Attica fuit dieta ab Actaeo reg e , u t tradit
Steph. B y z ., aut Actaeone, u t S u id ., v el quod ejus
bona pars sit litoralis et maritima. Vide Steph. Est
’Axxy) et aliorum locorum nomen proprium, ut te
Idem docebit. Vide ’Axxio?, quod proxime sequitur.
j| Axxl? etiam dictae sunt Athenae primo , ut tradit
Serv. [Alio in 1. HSt. i t a : ] Axxij olim dicebatur
etiam Attica regio, quoniam major ejus pars ad mare
sita est. Unde Axxaio? dicitur ejus incoia, et Axxaia,
fern. gen. : necnon ’Axxai?. Item Axti'xyj? dicitur 8
Axtaio? : unde ap. Tragicum ’Axxixou fféxpa, pro
C ’Axxixou, teste Steph. Byz. Hesychio autem ’Axxixr,?
XiGo? dictus est àito xìj? Iv neXoffovvvjaio àxxY)?. Item
yAxxto? Aiyel»? hinc-nominatus est : n e cn o n ’Axxià?
fern, gene re, Attica. yAxxiov quoque hinc dictum, a
quo AxxtwxYj? : nisi id potius sit ex fern. ’Axxia.
[Haec e Steph. B. : quocum cfr. Eustath. ad Dionys.
Per. 4^3. Partem Atticae proprio nomine ’Axt^v appella
tarn fuissé, unde tribus’Axxaia cognominis, tum
etiam totam Atticam, tradunt Harpocr. : ’Axri), Iffi-
GaXaxxiSio? xi? polpa xyj? Axxix^?. iirepiSY)? Iv xoj 7cepl
xou xapiyou?. ^OOev xal àxxitr,? X(0o?. ’ExàXouv Se ouxo)
xal xy|v AxxtXYjv ot pev àiro* xivo? ’Axxaioovo? (’Axxaiou
a lii, Steph. Byz., Paus. Eust. 1. c. *4 àirò ’Axxaiwvo? rj
àffò Axxaiou. Y . Muell'er. ad Tzetz. Lycophr. 5o3) ßa-
aiXéw?* oi 81 Sta xo xyjv ffXeiw polpav xyj? ^wpa? liriGaXàx-
xiov elvai* Suidas et 2 uv. Xe^. j'p. 870, 8 : ’Axxij, iSiw?
IffiGaXaxxiSio? xi? poìpa xyJ? AxxixyJ? , #Gev xal S.àxxixyj?
XiGo?, et cetera ut in Harpocr. Strabo 1.9 , p. 391, B :
Axx*4 8’ Itrclv àptpiQàXaxro?, axsvi) xò ffpwxov, elx’ eì? xyjv
peaoyaiav ffXaxuvexai, pYjvoeiSv) 8’ oòSsv 4"tov lffKjxpo^4v
q Xapéàvei ffpo? ’fìpwffòv x^? Bouoxia?, xò xupxòv ej^ouaa
ffpo? GaXaxxY). Touxo 8’ Icrxl xò Seuxepov ffXeupòv IcSov x9j?
Axxix^? ... Aia os xouxo xal Axxyjv cpaai XeyQ^vat xò ira-
Xatòv, xal ’Axxix^v xyjv vuv ’AxxiXYjv ffajjovopaaQeìaav,
8x1 xoì? opeaiv uffoffeffxioxe xò ffXelaxov pepo? aùxvj? àXi-
xevl? xal cxevòv, pYjxei 8* àqioXóyw xeypYjpevov, ffpoice-
ffxwxò? pe'ypi xou 2 ouviou. Eandem nominis rationem
reddit Apollod. ap. Steph. B. : Outoj yàp IxXtìGyi 8ià
xò ffoXì» pepo? auxvj? xaQixvelcrGài et? GàXaaaav. Tpiywvou
yàp oöffY)? al ouvveuouoai 6itò (liti corr. Holsten.) xò 2 ou-
viov ixaxépwQev Suo ffXeupa! ffapàXioi xuy^àvouai, 8t* S?
xGv Iff1 KexpoffO? cpuXwv xexxapwv oòciov Suo ffpooYjyopeu-
ca v , Axxaiav xal napaXiav. V. supra s. Axxaìo?. Hanc
vero originationém nominis altera veriorem esse
intelligas e simili aliorum locorum appellatione,
de quibus supra. Eurip. Helen. 1673 : 0 poupà icap’
Axxyjv xexapévY), vyjcov (peninsulam) Xéyt«). Lycophr.
i 3 3 9 : Kal ffaaav ’Axx^v l^effopGYjaav Sopì* n i : A x x y j?
Stpo’pcpou yY)yevòu? (7XY)ffxouj^ia? * 5o 4 : Axxaiwv Xuxoi.
Androm. ap. Galen. De antid. 1. 1, t. i 3, p. 877, D ,