a a
apsvYjv, 7, 19, p. 2 8 7 ,1. 1 7 .Porro, ^edpouaa tow aSpors- A
poi? xal ayspwYOTEpot? tcov vscov, ib. 7, 19- P* 289 , 1. i 5.
rúvoiov ETtaxxov l£ aaxEO?, vlov xal copaiov,xai aypoixia?
¿Spóxspov, Delicatior quam cu icum ra re conveniret,
Long. Pastor. 3, i 5, p. 93, 1. 12. P o s it iv i: oí icfovs?,
■yj'toi oí áépol xal oí icXouaiot, Delicati ac divites, Anon.
Cat. in Ps. 2 1 , 3o, 1 . 1, p. 4o°> C. ’Exsivcov tcov a£p. xal ou-
Skv ixepov eíSóxcov yj xpucpav, S. Joann. Chr. Or. 12 ad Dem.
de compunct., t. 6, p. 14 9 ,1. 34- Tob? xbv &Sp. xal ^otuvov
xal 8iaXsXuplvov ¡Jíov ¡¡covxas, ib. Or. 17 statuar., t. 6,
p. 5 7 8 ,1. 19. Prorsus u t A r tem id .: tow tov &6p. piov
Scoai, Qui delicatam vitam degunt, Onir. 2, 37, p. 216,
1. 6. Notandi quoque modi loquendi, quos su b jic io ,
quamvis ad significationem sequentem fere pertinentes
: aSpa loOvjxi, xal IpcoxoTCE'TCOiYipEvcp xal ávOouvTi ix tcov
tqioutiov TupoocoTOp, S. Justin. Martyr. Cohort, ad Graec.
p. 49, B. Ai* ■ijv auxou? xal xpocpai? aSpoxepai? sxpEcpov, xal
ypáppaxa IitaiSsuov, Cibis aelicatioribus educaban t ,
Long, i , -8, p. 9, 1. 1. EtSo? teOsixe Tpu<pYj? ou acpo'Spa
8a7cavYjp8v, ou8s ovxco? aSpbv, S. Joann. Chr. Orat. 6 ae
fato, t. 6 , p. 8 8 1 ,1. 4<>- Aíaixáv t s aépoxspav tyj? ouoyjs B
•jcapsiysv, Victum lautiorem quam quo ipse utebatur
praebebat, Heliod. iEth. 1 ,2 4 , 1 . 1, p. 3 9 ,1. 1 6 . S. Clem.
Alex, in mulieres quae mollibus purpuris impense
delectabantur, auxái? vrep\ xa? pEpcopYjpsva? xaúxa? xal
aépa? áXuotíaa? 7copcpt5pa?, xa-rát to ttoiyjxixov 8yj Ixeívo,
^EXXaée itopcpópeo? Oávaxo?, Paedagog. 2 , t. 1 , p. 239,
1. 4. Idemque in easdem, viros inescantes motibus
mollibús,. vocibus fictis, scintillantibus oculis, auxoí?
tow xívvjpaai tow aSpoT?, xal xoi? uypoi? paóiapaai, xai
cpcovaw xai? iceirXaapEvai?, xXaSapov Ycspi6XÉ7couaat, ib. 3,
t. 1 , p. 293 , 1. 20. Ad significationem proximae sub-
je ctam pertinet ti tul u s, ASpoxspa Si^yYjaw Tispl tcov
•jrpoysyovcmov tyj? tou av0p«*mou ysvÉaEio?, Narrado ju -
cunda de ps quae hominis ortum praecessere, S. Greg.
Nyss. De hom. opificio c. i , t. i , p. 47, A. Ad proxime
sequentem locus alter ejusdem, psxa t^v aépav IxeÍvtjv
Siaywyijv, T^lv xaT® tojY“ ^ xa^ T0^ «potvixa?, Post-
quam delicióse fuerant [Israélitae] apud fontes et palmas,
De vita Mosis, t 1 , p. 2 14 , B. De neutro ¿Spác
adverbialiter sum to, vide mox in A6pco?. Hase. C
\ Dicitur e t de r e : u t áSpal xXívai, jEliano ap. Suid.
(vv. áSpai?, 8a?, OnEpiícpavo?, e t ucpsi.) Idem vero Suidas
[e t Gramm. St. Germ, in Bekk. An. t. 1 , p. 322] agpb?
Xsip<wv exponit xatvo'xspo? [L e g . xal voxspb?, Toup.
Emendd., t. 1 , 1 2 ; t. 4 , 19 4 ] xal EuOaXíj?, quoniam
prata quo floridiora e t viridiora,' eo sunt p u li
chriora : áépbv autem significare xaXbv apud Herod.
i. e. pu lchrum, idem testatur. ( A6pov • -jraoi
'Hpo88xcp xaXov. Glossae Herod, [p. 173, \Vess.]: A6pov
xaXbv, au0aSE?, aspvbv, Tpu<p£póv.^Herod. 1 , 71 : IIe'o-
aYjai y&p , icplv AuSou? xaTaoTpE^acrOai, outs áSpov
oute ayaObv ouoev. E x Herod, sua sumsit Dio Cass.
Hist. 69, 18): [Toúpécov OUTE t i áépbv oute t i uTCepvicpavov
£7cpa^£v.J Aépa TpáitE^a, Lauta mensa, vel sumtuosa :
riam exponitur tcoXuteX^?. Bud. [ Const. Man^ Ann.
p. 25, ed. Lugd., de Sardanapalo : K a l p-á^Xo? v¡v, xal
p.aXaxb?, j^aüvo?, xal OyjXuSpíac, Movr¡? Tpucprji; IcppóvTi^s,
{aovy]? aépSq TpaitE^Y)?. jEliani Var. Hist. 4 > 22 : A^Xov
Bk, $xi xal $) Tp'áTCE^a y¡v auTow xal ■?) Xonrí) Síacra
aépoTspa. AÉ|. ^vyrop. in Bekk. Anecd. Gr. t. 1 , q
p. 209 : ‘A6pá- piaXaxác, Tpucpspá. Suv. Xé^. XP7!5,
J EITlTpU^COV XlOdcpaq UTCEp S
Eplgr. P au li Silent. 48, ubi Vat. cod. cum Suida habet
Sirsp iXero, p ro quo Jacobs. [A n thol. 4 > 5,7] utce-
pe^ETo edidit. Idem Paulus 33 [ 4 , 5 i J : Xei'XeV cjw,
SoSecov aSporspo) xaXuxoiv. Epigr. ¿S. 238 [ 4 » 1 6 6 ] :
A6pbv aSouXcorou <piyy<K IXEuOspta?. A n tip. Sia.72 [2 ,2 6 ] :
A 6 p a TE Xsipxovcov 7uopcpup£0)v itETaXa. Epigr. dB. 3 1 [4 >
124] : AXXote S’ aijTs EuSto? a € p a y^Xcov op.p.auiv Ixxe-
Xuaat. Dioscor. 2 4 , 9 [ 1 , 200 ] : *Ocppa x a l iv Atjou?
oIvcoixevo? a6pa y_op£v<r/]$. Pindar. Olymp. 5 , 17 et
Isthm. 1 , 72 : ¿6pov xuSo?. Olymp. 6 , 9 1 : fwv IjavOatoi
x a l •xap.7rop(pupow ’Axtioi ßeSpeypiv o q aßpbv 2 o ip .a . Pyth.
3, 195 : £i oe p.01 icXoutov 0EO? dSpBv ¿pe^a t. Nem. 7, 46 •’
Tiu.be Bk yivETat [Boeckh. Y ^ ^® 1! ’ “ v ^P^v a^ et
Xoyov, TE0vaxbTO)v Boa Oowv [Boeckh. ßoaöo'cov], ubi aßpbv
Xcfyov, famam pulchram. Isthm. 8 , 144 •' AXixcov tco ti?
àSpbv A pepi icaYxpaTtou KXsavSpco HXexetco pupatva?
XTECpavov. Xenoph. Symp. 4 > 44 : K a l xal Tb a6po-
TaTov ye xT^pa, tJ|v ayokd\w, ael bpSvl poi irapoucav, i. e.
suavem, delicias afferentem. Suidas et Zonaras, p. io :
AßpoTspov AXX’ aßpoTspov auTWV eIxov> 2 u6aptSo?
psuTol ^cav. «E x in c erto auctore,» inquitTittmannus.
Imo depromta sunt verba illa e Philostrato in Vit.
Apollon. 4 , 27 : Aaxwvixbv Sè oubev irspl auTOu? icpat-
veto, aXX’ àopoTspov auxwv elyov, xal XuédcpiSo? psoxol
Y^aav. «Scribe aÒTcov eTxov, atque ita verte : Laconici
vero moris nihil in eis apparebat, verum delicatius se
gerebant, et mollitie, liaud secus a c Sybaritae, difflue-
bant. Xijéapw de luxu s. mollitie, cum in v ie ta , tum
in cultu, dicitur, quo postremo sensu hic usurpatur.»
Toupius Emendd. in Suid. 1 .1, p. i 3.[Valcken. Callini.
El. 233.] Chion Epist. 2 , [p. 166, ed. Orell.] ¿éporÉpa
8Sb?, via planior. Orpheus Arg. 229, tw S’ outcco òirèp
SpocTEpoìo yeveiov Apyevvbc? IpuÖYjVE TuapTjtSa? aßpb? iouXo?,
AXX’ I t i xoupo? Iy]v, u n de, u t Hermannus n o ta t, sua
sumsit Nonnus 10 , v. 179 : OuSe oi &6pb? iouXo? IpsuOo-
psvoio yevsiou, Ax^oa x lové^? Ix^pococETO xuxXa TcapEivj?.
Cfr. Eurip. Phoen. v. i 494- Idem Bacch. v. 49^ [486
Herrn.], aßobv ßo'oTpuxov. Troad. v. 5o 6 [ 52 1 S e id l.] ,
Tbv àépov TtoSa. Helen.v. i 54,4 [^ 2 7 ] , àépov izoSaTiOeia.
Iphig. Aul. v. 6 14 , àéìpbv TiOsiaa xSXov.J
^ A 6pb?, Festivus, Lepidus. Lucian. (Dial, meretr.
1 4 , t. 3, p . 3 2 i ) : K a l pdcXioTa SiroTav aBy x a l ¿ 6pb? sTvat
6eXy) , ovo? auToXupi^wv, cpaci. Idem in Judicio Dearum,
(7, t. 1, p. 25g) : Tbc ybip TOiauTa xpivsiv, tcov aßpcöv paX-
Xov x a l aoTuxwv. (In vulgatis est aorixwv.)
^ A6pb?, Magnificus, Gravitatem prae se ferens,
Elatus. [Aépov t i Ssiijai. Bacchyl. ap. Dionys. Hai. (De
comp, verbo, p. 400> Sch.) t. 2 , p . 55, v. 17. Hemst.
Sed Hermann., Elem. doctr. metr. p. 2 0 1 , aliter di-
spositis versibus, post Bei^ai addit ¡xsXo?.] Unde àépà
ßaivojv exponit Budasus Magnifice sese inferens, m
hoc loco quem Suidas affe r t, ’ExeIvo? ¿vtco? aßpbc ßai-
vcöv ISoxEi, exwv u7U£pY|p[AEva? ave*). Sic apud
Eurip. in Medea (v. 1 1 6 4 , ed. Beck.) [ i i 33 Elmsl.
quem v.], aépbv ßatvouaa -jraXXEuxc») tcooI, Acopot? utceo-
Xaipouaa, etc. Ipse quoque Suidas postquam dixit
aßpov significare xaXbv ap. Herodotum, addit auOabs?,
ffsuvov : ad quam significationem respexisse videtur
Budseus, u t sitaßpbc ßaivsiv quod gallice dicitur marcher
en gravitò, vel marcher en pas d ’abbé. E t Lucianus,
p. 6 1 , (Mortuorum D ial. 29, 1 , 1 . 1, p . 4 48 ): ‘ Yirep-
oitrixS)? fXEY<äcXa ßaivsiv dicit. («A pud Philostr. Vit.
iEsch. 1 , p. 509, aßpbc cEpcvoXoYÌa ^Eschini tribuitur,
h. e. dictio sonora et gravis, in qua tarnen fuerit quae-
dam dulcedo et ameenitas. Mox idem appellai Tb èm-
yapi <rbv Ssivotyjti. Schol. in Aphth. Progymn. in !^r]-
Y^oei tou cj/oyou Rhet. Aid. t. 2 : ’Ioteov <*)? ¿v toì? syxe*)-
jxiot? ETiiT'/jOEUEiv bst yXacpupdcv te xal àSpoTÉpav xal 0sa-
TpixY)v cppdcffiv ¡J.ETCC Tivo? (TEjxvoTYjTo?. » J. C. T . Ernestius
Le x. le c h n o l. Gr. Rhetor, p. 2.) Potest tarnen aßpbc
ßaivsiv alicubi ad incessum etiam referri quem Quin-
tilianus (5, 9, 14) fractum vo ca t, qualis esse solet ho-
minum mollium e t effoeminatorum : ut Propertius
(2, 12, v. 24) [ubi v. F. G. Barth.] de puella d ix it, —
ut soleant molliter ire pedes. (Ernestius Lex. Techn.
La t. Rhetor, p. 182.) Hesych. quoque aßpa ßaivtov exponit
Tpucpspoßio?, i. e. molliter vivens, tanquam videlicet
molli incessu mollitiem in toto vitae genere
arguente: unde /EschylusPersas (v. 1073) ¿ßpoßdexa?
appellai. (Ubi Schol. : TpucpYjXol xal a6pw? ßaivovTE?,
quos xExXaojAsvc*)? ßaoi^ovTa? dicit Cyrillus apud Suid.
v. 2 izd8w . Eurip. Troad. 820 [836 Seidl.], <5 xpuaéau;
Etv [ ’Ev] oivoxdai? aßpbc ßaivtov, ubi v. J. Barnes.) Suidas
autem non tantum exponit 0puTrrdp.svo?, sed addit
etiam xoXaxsudpsvo?, i. e. Qui assentatoribus aures pa-
tefa cit, et se adulari s in it, u t loquitur Cicero. Sic autem
exponere v id e tu r , q u od , qüi ab assentatoribus
infiati fuerint, cum in ceteris rebus magnifice se ef-
f e r r e , tum ipso incessu elationem animi ostendere
soleant. Animadvertendum est item aßpbc e t aßpbv in
hoc loquendi g en e re , quod velut proverbiale est,
adverbialiter poni pro àèpto?.
•[ A6pb? alii ab écirrto dcducunt, u t sit proprie 6 eòa-
cpvi? : alii a ßdepo?, prsefixo a privativo, ut sit quasi
¿gapo? [scrib. aßap-bq], b xoucpco? ßatviov. Utramque de- a
rivationem habet Etymologici a u c to r (p . 4 , u - 1 9 ,
cfr. Zonaras, p. 7 ) '■ posteriorem Eustatliius, qui
etiam admonet Attice aspirari contra hanc derivatio-
nem, (ad Od. B ,p . i 447) 4 9 : VEti & ^ efosp.
|x tou a orspYjTixou xal tou ß(£po? ßapUTOVOU, SacuvOEv
Attixws xal auyxoTcbv, ¿^utoviiOyi.) Quare quin aspirari
debeat dubitandum non est : quuxg, item passim in
libris etiam scriptis hunc spiritum habeat. [Nostra
quidem sententia, quum vulgo scriberetur aßpo?, A t -
ticis scrip tura spiritu aspero agpb? blandiebatur. ]
[Contra Herrn. Opusc. t. 2, p. 23o.| A t de illis etymo-
jogiis d ubi to, et stulte curiosas potius quam veras aut
verisimiles p u to : sicut et alias multas, quas ideo prae-
termittere in hoc opere statui.
\ [A6po? et aSpb? conf., Gaisford. ad Eur. Suppl.
v. 860. A6pb? et axpo? conf., Bast. Epist. erit. 92.]
[Axpo?, a6po? et su6oo? conf., Boisson. Eunap. 407.
Sinner.]
— A natura esSe b reve testantur e grammaticis Draco
pag. 63 et p. 80; Regul. pros. Herm. p. 4 4 5 ; Eustath. b
p. i 353, ,4o; Philemon. Osann. p. 107, alii. Confir-
mant poetarum loca Eurip. Med. v. 1 1 33, E lm s l.,
Troad. v. 837, Seidl., Simmias ap. Hephaest. p. 74 ed.
Gaisf. Proinde secundum poeseos genus aut poetarum
xtatem vel corripitur vel producitur prima vocabuli.
syllaba. Produxit T h eo gn is, u t semper Pindarus,
saepius Anacreon : apud Tragicos anceps es t, brevis
apud Comicos. Hinc locum Comici inc. ap. Athen, p.
5 74 ,1), ubi aSpbv prima producta leg itu r, Porsonus
corrigere volebat. Sed hanc licentiam quanquam
rarissime recentiores Comici sibi sumsisse vid en tu r ;
cfr. sub Aypb?. Homerus e t Hesiodus abstinuerunt hoc
vocabulo. Brevis ilia mensura non obstat, quin Schnei-;
der. in Lex. post Guyetum ap. Albert, ad Hesych. v.
aßpai, analogiae legibus convenienter, aßpo? ab de-
; duxedt; v. Herm. Opusc. t. 2, p. 23o. Fix.
A6pw?, Molliter, Delicate. Re tin e t e t caeteras 110-
minis a6p8? significationes, pro F esn ve , e t pro Ma-
; gnifice, etc. Eurip. Medea (v. 829):, AeI 81^ Xapnrpo-
Tarou BaivovTs? aßpoi? ai0spo?. [ Fragmentum apud ^
Hephaest. c. 10 , p. 59 ed. G a is f.: 3Hpi<rrY)ca psv ixpiou
Xsicrou pixp8v ¿TioxXa?‘ Oivou 8’ e^ettiov xdiSov ■. vuv 8’
a6pw? ipoEucav 'FdtXXw 7tY)XTiSa ty) cpiXv), xcopa^uv Tcdtl'S’
aGpyJ. ] Hesychius aSpoi? exponit av0Y]p£)?. [Dionis
Hist. 73, 16 , t. 2 , p. 1238 : .Outs ydp p i .Sopucpopoi
a?iov xi fou TE ¿vopaTO? xal tyJ? ETtayyEXta? acpuiv, axs
xal a6p5)?. SiaixauOai p.E(/.a0Y)xoTE?, etuoiouv. « Eusta.th.
ad Hom. II. 0 , p. io 3 5 , 27 : *Ev cxuOpoaiuoI? aSpco?
I XaXeiv Homerum d ic it , u b i is sententiam tristem et
gravem, figuris. quibusdam suavitatem habentibus,
v. c. irapifftuffEffi, velut e xh ila ra t, quae ibidem cppa-
<mxv) ydpw a p p e lla tu r : cfr. quae dicta sunt ad voc.
I iXapov. ». Ernestius in L e x. Technol. Gr. Rhetor,
P -1.] [Adv. compar. aSporspw? syoucra, habet Heliod.
dith. 1, 17^ p. 29 Cor. Schmidt. 1000 Wcerter.]
= Aooo?, irapoijuTOva)?, £0vo? Ttp8? tw ASpia. Suid. —
.itapa Tp (sic ; scr. TtjS) ASpia. Zonar. Le x. 7 ,1 . q. ASpoi
ap. Steph.
ASpoffiTo?, 8, De mensa laute instructa. Con-
I stantim Manassis Annales in Meursii Opp. t. 7, p. 54 1 n
[ed. Reg. p. 120 , D , p. 229 ed. Lugd. Bat.] : ’Ev-
TEÜ0SV TpUCpEpOTTEirXoV TCEpiSoX^V EOTuyEl, K a l TpaTCE-
Cav aSpoatTov cpXEypaivouirav toc? oi[ei?, K a l xXivyjv icop-
^u^ooTpwTov, xal [/.apyapofpopia?. [ou -u ]
ASootruayii?, . so?,8 , , Mollitie difflu en s ,e x a6p8v
et crca^o. Quidam avwvupo? apud Suidam (v. A6p8?):
Kal aSpoaray^? lywv asl to ¡xetcottov xal tou? ßocrrpuypu?.
vi®° a Suida repetuntur ad v. AvaSoup-svo?, u b i, pro
“ opoaxay^?, melius, u t , cum Kustero et Schneidero in
ex-, putamus, p.upoaxayc?, i , e. unguentis madens.] In
j X’ e*P onitui; ¿6po<jray)i?, crapula diffluens.
=== AbpooroXa, t 3i, tcoXi? <I>puyia? ty)? MsydiXY]?. Ptol.
Geogr. 5, 2. ■
A6poaxoXi<rco?, 8, fj, Delicate vestitus. Constantini
winassis Annales m Meursii Opp. t. 7, p. 476 [p. 148
■ : 'Qs 61 Tl? aSpOffToXlCJTOV aTCOXOff(A^a£l vup-
^ v ’ ^ l y p w v TivaTpixo'pwvov ¿)? XOpYjV &pai<7S l.[ c -o -v ]
AbpooTo?, v. aSpuaxo?.
ASpoauvY), Yj? , 7i , idem quod àgpSxYi?, sed magis
poeticum est h oc quam illud. (ASpSxy)? bis in Pindaro
bisque in Euripidé le g i, infra ostendemus.) Eurip. in
Oreste (v. 343) de Menelao, — 7toXXy) [Porson. tcoXS]
8’ aSpocyvY] AyJXo? 8paa0at, Tcov TavxaXiooiv è\ aifixaxo?
wv. Ubi pro magnificentia et splendore poni videtur.
(Sunt qui interpretentur möllern et elegantem oultum
et incessum, de quo &6pk ßaivsiv Troad. v. 820. Vide
Dionis Chrys. Orat. 2 De re g n o , pag. 2 7 , C, [ t. 1 ,
p. 86 Reisk.] qui Euripidis locum laudavit) [et ttoXXyj
habet]. Ab Hesychio (qui ad d it, xpucpi]), et Suida (et
Zon a ra, p. 10 , et Grammatico S. Germ, in Bekkeri
Anecd. Gr. t. 1 , p. 322), cpatSpoxYj? etiam exponitur.
fAthen.^ i 5 , p. 687, A, e Clearcho Iv y' nspl ßicov :
1 (AEÌ? 8 OlEffOs T‘)|V aSpoXYjXa X_lOpl? apETY)? I^EIV Tl TpU—
<p£pov; xai toi Uaicqx*), yuv)) pèv «pò? aX^Óstav o5a a , xal
icoiY)Tpia,^o[A(*)? y)8e(j0y] t8 xaXSv tyJ? aßpoxYjTO? a^sXstv,
XsyouTa <*>8e • « Eyw Bk cpiXYj^ii aSpoauvav, xai poi t8 Xap-
ixpov Epo? asX.KO xal t8 xaXov XsXoyxE ■ » cpavspòv 7coiouora
•jxaaiv, (b? ^ tou £9jv £7ri0upia t8 XapirpSv xal t8 xaXòv
eI^sv auxY], Tauxa 8’ eotIv oixsia tyj? ¿psxY)?. Xenophanes
in Elegiis apud Athen. 12, p. 526, A, de Colophoniis:
Acppoauva? S i paOo'vxs? avwcpEXÉa? -irapà AuSwv, vOcppa‘
TupavvÌYj? -/¡(jav ItcI ÌDind. avsu] axuyEp^?, VHiscav ei? dyo-
pY)V iravaXoupysa «paps’ e^ovte?, Ou psiou? Y^Tusp ^iXioi ei? ,
liciTxav, P ro acppocóva? leg. àSpoauva?, ut jam vidit
Schneiderus in Lex. [Schneideri emendationem rece-
p it Coray Atact. t. 3 , p. 1 12 .] Alibi acppoutivYj etaßpo-
cjuvYi inter se confunduntur. Stephanus enim noster
supra aSpocijVY) pro acppoauvY], u t olim exhibebatur,
Hesychio restituìt..Vide notas ad Eurip. Hippol. i 6 3 ,
wSivwv t s xal acppoauva?, ubi Marklandus dubitat, an
non legendum sit aßpoauva? : male; vulgata* enim le c -
tioni satis patrocinatur prascedens illud wSiviov, quod
melius tw acppoauva?, quam tìo aSpoauva?, convenire
omnes vident.] [ - y o - ep,; cou - att,]
A6poauvY), y)?, ^1, nom. propr. filiaeZiivi8o? tou Xiou.
Viduse Inscript, tab. 40, 1 et ap. Coray. Atact. t. 3 ,
p.'' 262.
ASpoxayv'o?, v. ¿¡xSpoTiyvov.
A6poxa(^co, %<j) , )ca , Aberro in y ia , au t In nocte
evagor, II. K , (65) , ¡at; ycco? dSpozd^o[j.ev àXXviXoiiv, Ne
aberremus alter ab a ltero , ubi Eust. ait a6pora£siv
esse, aiit to ßpoxou aTcoxuyy^divEiv Iv 8S0), A mortali (ab
homine ). aberrare in via : aut tS Iv à&póxY] aTcoTcXavS-
a0ai, In nocte evagari. His subjungit-fe Le x. vet., A6po-
xa^ojAEv, 8ia(A^oS>iao[i.Ev, ap.apxYjaop.Ev cxXXyjXcuv. Vide
Aiap.(po8s(ü suo loco. Hesych. dicit, dnb xou a7coru^Etv
xSv ßpoxSv tou ßpoxou p.Exa -r)]V auv«xvxYjaiv, E x eo quod
mortalis a mortali (homo ab homine) aberret post
occursum. Dicit autem statim p o s t, aSpoxvjaai esse
Noctu occurrere. [Heyn. Hom. 6 , 19. Sch^f. Schol.
[Pa r is, ad ] Apoll. Rh. 1 , i 356.]
= Philemon. Osann. p. 223, 2 : aßpoxdt^«*)- tS àp-aprcivco.
Op.Y)pO?... xupito? 67rl TO)V XO^OTWV, TO ßpOTOU ¿7C0XUy^(£vElV,
co? Iv to) TToXsp-cp. Buttmann. Lexil. 1, p. i 34 et p. 137.
A breve. Fix.
ASpoxa^w? A b erra tio, Deflexio de v ia , apcapria,
Siap-cpoSYjaw, Eust. e vet. item Lex. Potius autem hic
ap.apxia interpretor Aberratio quam Peccatimi, quod
aopoxa?op.EV 'expositum sit ap.apxYjaop.sv ¿XXyjXiov , ubi
ap.apxTjaop.sv significare non potest Peccemus. [| For-
tasse tarnen et pro Peccato usurpatum fu it, e t ¿6po-
zitfà pro P e c co , ut a6pox7jp.(*)v exp. ap.apxo)X8?, i. e.
P e c ca to r , ab ¿Sooxe«*).
= ASpoxIXsia, sia?, 7j ASpoxÉXou? 0uyaTYjp tóu Tapavxi-
vou, nuOayopi?. Jambl. Vit. Pyth. c. 36, p. 532, Kiessl.
= A6pgx^Yj?,[ou?, 8 Tapavxivo?, Hu0ay8p£io?. Jambl. Vit.
Pyth. p. 3 6 , p. 5a 6 et 5 3 2 , Kiessl.
A6poxecu [a subst. d6p6-a\J,:Noctu occurro, Hesych.
Significat etiam Pecco. [Heyn. Hom. 6, 19. Sch « f.]
ASpoTYj, aSpoxYjaia, habet idem Hesych., qui locus
mihi suspectus est mendi. [« Quid si legas : A6p8xYj *
a p S p o a i a . Schol. [D.] II. S , 78 [p . 366 Bekk.]: Nu^
aSpoxYj • a p S p o a t a , 0sia. » Alberti.] [Buttm. Le xil. 1 ,
1 35 : «Vera scriptura procul dubio : aSpoxYj, apSpoxYj,
0Eia, quae latet sub gloss, corr. Hesych. ap. Schow. :
aSpoxYj ■ «xßpoxYjOsia. » P ix. ]
ASpo'xYj, -fi, Nox. Aliquando per se ponitur, omisso
nomine vu£ : aliquando utrumque simul, e t turn ple