ILÌ ’AxpoGyiyifc' V. ¿VxpoOifinc.
* -Axpo'Gi vuxxò?, Extrema nocte. Arat. 3o8. Wak ef.
V. Petav. Var. diss. in Uranol. 6, 1 1 , p. 248. Fix.
• ’AxpoÖtYYavw, Summa parte attingo, Hesych., qui
hoc verbo exp. xò àxpoGivià^w. Sed fortasse verbum
est ab eo fictum, u t alia multa, dè àxpo0iYY<*vw lo-
quor. [Probabiliorem de hac voce proferì Albertus
conjecturam, fuisse ¿xpoOty^aveiv vel caput articuli
explicatione carentis, vel ad eam explicationem esse
transferendum, quam in proxime sequenti àxpoOiYwc
legimus, hunc in modum scribendo : ’AxpoGiYyavetv •
TO XctSsIv XW Ctxptj) XOU SaxxuXou XI.]
* ’AxpoGiyi)?, e?, Summam partem attingens : et pass.
Summa parte tactus, leviter tactüs. Meleager 1 4, 8,
Pai. 12, 68 : OiXvip.’ àpitauai (xx^oOiys?. Bast. Ilavra 81
[xà òxuxàXia] xal? xaxacxsuai? r,<jav ¿xpoGiyvl, Suid. in
2 xuxaXi8e?. lnterpres : Adeo acuta, u t ea vix summo
digito quis auderet attingere. Hf.mst. Hoc esset àxpo-
©•/lY^j. Alterum si sincerum es t, fort, interpr. Extrema
parte prehendenda. Fix.
A in ed. see. p. 290 fretus auctoritate codd. conteridit
’AxpoGiyw?, signif. Summam partem attingendo, et b
quasi superficiem, Leviter attingendo. Diosc. a, i o 5 :
KaGe? 7cpàw? sì? xòv XY)pòv, axpoGiyw? I[x6a7rrwv, Demitte
leniter in ceram, summa parte tenus intingens, superficie
tenus; Leniter intingens; exp. P e r summum
intingens, Suspensa manu tingens, Bud. || ÀTrrecOai
¿xpoOiyw?, Attingere leniter, et quod Gr. proverbio
d ic itu r 'Aircecöat axpw 8axxi5Xw, axpot? SaxxuXo.t?, Attingere
digitis summis, primoribus. [Schol. ad P h i-
lostr. Her. p . 9 2; Anna C. 1. 13, p: 385, C.] Usurpatur
autem metapli. ut plurimum hoc loquendi genus : ut
et La t. Leviter attin g ere, Degustare. Sic ¿xpoOtyw?
8ie!*spye(T0a i , Euseb. [Dem. ev. 10, 5 10, DJ pro Stri-
ctim s. Cursim commemorare. ’AxpoGiyw? cxoirelv, P andect.
pro Summam rei cognoSCerè et aestimare, Bud.
flterum in Indice :] ’AxpoOiyw?, Summis digitis : ut
¿xpoOiYwc aTìxèffOai dicitur Summis digitis s. Suspensa
manu tangere, Leviter attingere et tantum per summa.
Et axpoGiyw? Xaéeìv xi ap. Hesych. est XaSeìv xi xw
axpw xou SaxxuXou, Summis digitis capere : seu ßpayu,
inquit. [V. 3AxpoOiYY»vo).J Sic Diosc. [ 1. c.J Metaphor, q
¿xpoOiyw? ßXsTtetv, Bud. interpr. Summam rei cogno-
scere : u t Hesych. rursum ¿xpoGiyw? exp. Xeircopepto;.
[Eust. Opusc. 19, 2 : OuSs yvwciq X7j? aòxou à7ceipia?,
{at) oxi.ys xaxaX7]iìxix7j IvxeXw?, àXX’ ouoè àxpoGiyw? Iv
ItciSoX^ xaxavoifaew? i^auouaa • ita 5o, 28. 146, 7, àxp.
[iiXixo? ytuecftai. Glossae : Summatim. Carptim. Fix.
Cyrill. Hieros. 56. (?) W ak ef.]
5AxpoGm<££w, Summam partem attingo, Primitias
offero, Aliquid pro primitiis offero. ’AxpoQivia^siv, àxpo-
öiYyavEiv xal (XTtap^EcOai, Hesych. [V. AxpoGiyyavto.
Dionysius tyr. in Àdon. ap. Athen. 9, 401, F : i l
nkeìax’ aTtapyà? àxpo0ivià£opiai. V a lc k .] Eur. axpoQivia-
^otAEvai dixisse , quod est ab ’AxpoGiviaiopiai, testatur
J. Poli. [2, 16 1 . D eligo , quod egregium, optimum.
’E y à Ss vopupa? [up.iv] i)xpo0ivia^ó[A7)v, Here. F. 470.]
ÀxpoOiviov, et frequentius in plur. àxpoGivia, P r i-
mitiae, ex àxpo? et Glv, Givo?, Acervus : ut sint àxpoGi-
via quasi xà axpa 0ivò?, Summitates acervi, quoa v idelicet
primitise e summo acervo s. summitate acervi
excerpi soleant. Pónit tarnen et alias etymm. Suidas,
et post eum Eust. [1862, 29]; sed futiles, meo qui—
dem judicio. Constat autem esse Primitias frugum;
nam e t Giva volunt quidam proprie Frumenti acer-
vum appellari. [Lex. rhet. Bekk. 2 o 3 ,12, et similiter
schol. Eur. Phoen. 210 : ’ÀxpoOiviov * -xuptio? ¡¿èv -i) xwv
Givwv à.napyf\ ’ Give? Se siaiv o\ xwv irupwv xal xwv xpiGwv
(TO)poi • xaxa^pTjfTTixw? 81 v| à<p’ Óxououv ¿Ttapv^. 2 18 ,16 :
’AxpoGivia* oi piv Iviauaiatwv xapirwv àrcap^à?, oi 81 xà?
anò xou icoXejxou (txuXeuosi? àwap^à? Iljaipexou? eivai. E tym.
Gud. 29, 40 : ’AxpoGiviov • «njiiaivEt x tjv dnapfflv • yeyove
Ss uapi xò axpov xat xà 01?, GivS?, 8 cnjaatVEi ròv cwpèv
xwv xapirwv xai xwv j^pr)p.<£xwv. Auctor Lurop. apud
Clem. Al. Str. 1, p. 349> A : vOcppa Oecp SExaxr,v ¿xpoGivia
xe xpepuidaifAEv. /Eschyl. Eum. 824 : noXX^? 8k X“ Pa?
xvj?S lx’ axpo0ivia Guv; Trpò iraiSwv xal t&ou?
tyooca. Id. ap. Athen. 1 1 , 499> A : nou fioi xà 7toXXà
Swpa xàxpoGivia; Metaphor. Clem. Al. Protr. 78, C :
2 wcppo(iuv7]? xoù? xapicou? Yet'JPTri(70v ¿^póvw? xal aEau-
àxpoGiviov avdioxyiaov xw 0 ew. Apud Platon, tres
optimi e civitate rationum reddendarum exactores
lecti sacrantùr tamquam ¿xpòGÌviov ’Aito'XXwvt xaxà xòv
7taXaiòv vofiov ... xoivov xai HXiw, Legg. 12 , 946, C. V
infra. Gloss, expl. Kuticilia, Proscle [Prosici*]. Fix.1
|| Capitur V6rò et pro Primitiis manubiarum, qu®
di is offeruntur. Herodot. 1, [86] : Eixe S^ àxpoOt'vta
xxuxa xaxayteìv GeSìv óxewSt^- Idem 8, [ 12 1 ] : Ilpwxa ¡«'v
vuv xoifft Geo tot I^eìXov ¿xpoOivia àXXa xe xal'tptr'-
psa? xpsì? 4>oiv(caàt?. Ibidem paulo post : Mexà Ss
xouxo SieSdcravxo x^v Xyjtriv, xal xà àxpoOivia litsp.'1/av
[aTvÉ-jcEp.-|av] e? AeXcpou?. Ubi nota àxpoGivia esse lx xr-
A7ii7)?, Ion. pro Xsia?, undè et dxppXsta alio nomine
dicantur. Usus est autem Xenophòn eodem loquendi
genere quo Herodotus, videlicet axpoGtvia l^eXetv
Paed. 7, [ 5, i 3 s: 35] : ‘il? SopuaXióxou -nj? irdXEto? ou-
<nj?, axpoGivia xoì; Geoi? xal xEpi&vr) IxeXeuaev I^eXsìv.
Utque ap. Herodotum, sic et ap. Thuc. àxpoOlvia Del-
phos mittuntur : 1, [ 13 2 ] : ’EtcI xSv xpiuooa iroxè xSv
èv AeXcpoi?, 8v àvéGeaav ot "EXXyive? ành xwv MvjSoiv axpo-
Giviov, r^iwerev x. x. X. Sic et apud Eurip. in Plicen.
[282] : <Poi(jw p.’ ETTEp-^av IvOaS’ àxpoGtvtov. Apud Plut.
item [Mario c. 23] dxpoGiviov xt)? v(xr|?, Primitias betonai
, i. e. Manubiarum e victoria reportatarum. [Eur.
Phcen. v. 2 10 ; Diodor. 4 > 66', ibid. Wessel. Sophod.
Trach. 753 : Nixr,? ayorv xpoiraia xaxpoGivia, mox 763,
Xeia? ¿Trapali. Eurip. Heraclid. 856 : Ascrpoi? SI S^ea?
j^sìpa? àxpoGiviov xaXXiaxov ifxEi xòv crx.pàX7)XaX7iv a*fwv.
V a l c k . Ita de primitiis spoliorum s. prsedae Dionys. H.
A .R . 2, 3 4 ; Plut. Symp. 8,-724, C; Strab. 7, 325.Nic.
Dam. p. 25o Cor. indicai Schaef. Pausan. 5,2 7 ,8 ; 6,19,
3 . Il Alia est forma acc.axpó0iva,quautiturPind.Ol.a,
6 : ’OXuiATttdSa 8’ Effxacsv 'HpaxXrj? àxpóGtva TtoXépou- et io,
67 : ‘'Oita xà TtoXspoio Sóaiv dxpÒGiva SisXojv é0us xai
Sttoj? ... scrxaoEV iopxàv, utroque loco de ludis et sa-
crificiis ab Heroule Olympi* institutis, quas primi-
tias pro victoria de Augia reportagi Jóvi sacravit.
Potest autem grammaticae causa dxpóGiva h. 11. pro
adjectivo accipi cum ’OXupitiaSa et So'aiv conjungendo
quse ratio paullo melior e t in dEschyl. 1. supra ex
Eum. allato praeferenda est axpoGivia habet Pind.
Nem. 7, 60. Proverbialis ìocutio de iis qui frustra
laborant axpoGivia Huypaiwv xoXoaaw l^appò^eiv, qua
de vid. Suid. et Eustath. ad Od. T , p. 1862, 33.
F ix .] H ,
Il At veroPau lu s, autquisquis est auctor Epistol*
ad Hebr., axpoGivia non pro Manubiarum primitiis,
sed pro Ipsis manubiis usurpavit;' cap. 7, [4] :
SexaxYjv ’ASpaltp: ÉSwxev e x xw v axpoQiviwv, Cui etiam
decimas Abraham dedit e manubiis.
[Metaph. Tic axpoGtvia xyj? 7rovr)pia? [hominés mali],
Chrysost. t. 3, p. 434, B. V a l c k . Tatian. Ad Griec.
1 19 W orth. :(Mulierem, quae triginta infantes pepe-
ri t, tanquam) ttoXXyì? dxpacria? a7reveYxap.svy)V xà «xxpoOi-
via pSeXóxxeaGai xaXòv yjv. || Frequens est in libris
Mss. iotacismi depravatio axpoG^vta, nonnullis exem-
plis notata ab Alberto in Gloss, p. 1 7 4 , quibus^addi
potest Hesych. cod. : ’AxpoG^viov • airap^ xapirwv i] x x mm I ^ GXU Xàqiupa a~ap. Fix. || Permutatur cum «xpwrr,pi«.
Ita in Diodor. 4, 81 : Aià xwv ¿vaxiGepivwv ¿xpoiTi)-
j , ptoiv lx xwv xuv7)YS<rto»v irpor,peìxo xòv yduov xàxepYéaccaOxi,
cod. Mut. ¿xpoGivlwv- ut contra 5, 29, pro eclitis :
T à axpoGivta xauxa [dicit truncatorum hostium capita]
xal? olxiat? irpoff7]Xòu<riv, &trmp Iv xuv-/)yiotl? Tt51
XEjrEipojpsvot Grjpta, idem cod. cum ora Steph. axpw-
xj^pia. ScHiEF. Unde dubitari non potest, quin vere
- correxerit Bergler. Alciphr. 3, 47, Hemst. allat. ■
AiacircéffGat (aectov , 6 ? p.v)Sl xà ¿xpwx-qpia eì? xi)V uo^'
paiav 7reptXei<p0r,vai -irpò? xacp^v, ubi vulg.' ¿xpo0ivi*-J
’AxpoGivto? pro Prsecipuus, et ’AxpoG^vio? pro Per-
fectus, nescio unde afferant vulg. lexx. [V. supra.]
**. ’Axpo'Gotov. Arcadius 122, 4 : T à el? òv
XaSa povoYevyj r/j 01 SupGÓYY^ TrapaXyiY^peva il vw w
X7]v Ìyouci xi|v Siaipeatv * itooirapo|uvexat (ilv oaaffuv £•
la x i, &7T£axaXpivo)v xwv ¿7to 7rpo0é<jéw?, ¿xòòGoiov,
xdp.6oiov, eìxoaaSotov. Leg. nisi fallor AxpÒGwov, nome
oppidi in A th o n é ’siti. Fix. ^ #
= ’Axpo0up.tov Latine scriptum legitur in qu>*]u,
dam edd. ap. Celstìm 5, 28, n. 1 4 , de verucis *taJ,10 a
Jiropter similitudinem flóris thymi, sed Leon. I a,o
thvmium esse leg. F u r l a n . in Forcell. Lex.
5^ ’Axpo'Gwov, xò, ut editum in Herodot. 7, 22, ubi
pars librorum ’AxpóOoov, oppidum est Chalcidices ,in
summo cacumine montis Athonis situm, Melae 2 extr.
Acroathon appellatum, Plinio et Solino Acrothon.
plurali numero oi Àxpo'Gwoi ap. Thucyd. 4, io g ,ie g i-
tur : ©uffcrov xal KXswvà? xal ’AxpoQcóou? ( Axpow-
0ou? et AxpoGo'ou? unus et alter lib .) xal ’OXó<pu-
Ijov xal Atov, unde emendarunt quod in eodem urbium
numero vulgatur in excerptis Strab. 1. 7, p. 33 1 (5 10,
B), ‘AxpeuGwou? : et in Stephani B. verbis : Axpo'Guvot,
iroXi? IttI x5j? axpa? xòì» vA0w. Tò lOvixòv ’AxpoQuvo? xal
’AxpoGuvixr]?, non ’AxpoàGwoi e Salmasii sententia repo-
nendum esse, sed quod ipsum cum Thucydidis scriptum
concordans praebent meliores codd. Pai. et
Voss., quibus accedit Vrat.,quodque voluerat Casaub.,
’Axpo'Gwot èt gentile.’Axpo'Gwo? (rectius id , opinor, ’Axpo-
0(3o?), ’AxpoGwixr)?, monuit Holstenius. Ptolom. 3j i 3,
p . 92 Bert. : ’ÀGwaa axpov xal iroXi?, ubi ex edit. Bas.
et cod. Par. recipiendum videtur ’'AGoi? axpov, Stra-
boni 1. c. p. 33o ’AxpàGw? axpov, memorabile hoc eo
genere, quod ad vulgarem formandi normam red it,
qua appellativa composita nomina videmus dirigi,
quiim urbis nomen AxpóQwov e singula ri aliqua et
abdita ratione effictumsit, in nominibus propriis ob-
servanda, nec ad communem analogiam judicanda.
Gentili ’AxpoQwtxri? Theophrastus usus est ap. Simplic.
ad Epict. p. 704.'teste Holstenio. Fix.
[’AxpoGwpat] Ad posteriorem xoü Owp-ifrow signif.
pertinet etiam ’AxpoGwpv)^, vel ’AxpoGwpa^, Leviter
appotus, quasi Pectore tenus vino imbutus, Bud.;
malim tarnen Summo pectore tenus. Erotian. ap.
Hippocr. exponens GwpSjl-ai [p. 178] scribit ¿xpoGoipyj-
xa? ad suam usque setatem vocari solitos xob? p.r, ini
7rXÉov otvwpivou? : at schol. Aristoph. [ad Ach. 1098
(1132), ubi Bekk. servat vitiosum Go^paxa? pro ¿xpoG.,
vjsquod Dan. Heinsius et Kusterus e Suid. correxerant
et ex ipso schol. ad Vesp. 1195 (1190), ubi eadem v.]
et Suid. exp. axpofilGuoo?, axpaxo7ròr7)?, axpaxoxtóGwv,
Ixpo^àXt? : quod Camer. interpr. Qui incipit inebriari,
incalescit potu. Sed expressius reddetur Cui pectus
incalescit potu meraciori. Aristot. Probi, s. 3 ,[§ 2 et
siepius] xou? otpóSpa (xeGuovxa?, Valde ebrios, et axpo-
Oojpaxa? inter se opponit, scribens : Aià xi ou^ ot acpòSpa
¡ieöuovxe? Ttapoiyoucriv, ¿XX’ ot axpoGwpaxe? ptaXioxa ; i. e . ,
Cam. interpr., Non debacchantur prorsus jam ebrii,
sed incalescentes potu. Idem : Oi 8k axpoGwpaxe? xpi-
voucu [Asv, 8ià xò pi) a<po'8pa (aeGueiv • xaxto? oè, 8ià xò
R , Qui autem sunt axpoGwpaxe?, judicant qui-
dem, quod non valde sint eb rii; sed male ju dicant,
quod non sint sobrii. [In Aristotelis problema
(T0Ü [lèv vi^cpovxo? e3 xal xà.ovxa xpivetv xòv XoYiapòv,
vou Se^ayav [isGuovxo? lxXsXup.év7]v xaxé^eaGai x^v ai(j07i-
civ, xou Se axpoGoipaxo?. exi pèv ìa^uetv xò cpavxaoxixòv,
^7) 81 xexapà^Gai xò Xoyktxixov) singulari disputatione
jnquisivit Plut. Sympos. 3, 656, C , sqq. Lucian,
bexiph. 8 : ’Eit(vop.EV 81 a.auuxl xal ¿jSyj axpoOwpaxe?
V 6v- Schol. Vict. ad II. W, 2o3. S ch ^ f . Diphil. ap.
Athen. 10, 42 >, E : ’E(as (asv ouj^ 8pq? TreTtxwxóxa v]8y)
v axpoOwpax’ ovxa xal 0u(aou(aevov. S t r o n g . Clem. Al.
2,; P- i 53, A : ’AXXà xal xouxo 1? 8po? eoxw xou
TOtoìì jiÉ^pi? o5 xòv Xoyi(7|aÒv aoreiffxov Staxr.p^awfft xal
” lv ¡iv7)iay)v Ivepyòv xal xò (7W[xa àaàXeuxov oivw xa'v.axpà-
òavTov • axpoGòipaxa xòuxov xaXouaiv. Philo De vit. contempi.
896, B (t. 2, p. 478, 25) ; Hippiatr. p. 5. He-
sych. exp. piGucot.]
ÌAxpoGwpyj^, Ion. pro ’AxpoQwpa^.]
Axpot. V . vAxpo?.|
Axpóxap7co?,, ov, In summitate fructum habens, In
sumnia sui parte s. cacumine fructum edens : de arbore.
Theophr. H. pi. 1, [ 2 3 = 1 4 , a, et saepiusibid.]:
x.P0XctP7‘°? Se 7To)? xal 6 (polvi!;* ttXV xouxo' ve xal axpo-
?«AAovxal ¿xpo'SXaoxov. De qua sicut Plin. dicit, Coma
mins in cacumine, ita nosy Fructum edit in cacu-
"i1,® » Fructus ejus in cacumine nascitur.
[Axpóxauoxo?, ov. V. ’Axpo'OaXicxo?.]1
AxpoxeXaivtowv, Ionice pro àxpoxeXaiviwv, pleonasmo
i l °> participium a v. ’AxpoxeXaividtw, significante
er s. Niger sum in summitate aut extremitate. II.
t HES. UNO. GRìEC. tom. i , fasc. v.
A <I>, ^248] : Où8é x’ eXriye péya? -Geo?, àpxo 8’ stc’ aòxw
[aùxov] AxpoxeAatvio'wv. Ubi Eust. [1234, 7, et similiter
schol. min.] exp. x^v òixpav in ifd v e ta v pieXaivóu.evo?,
videlicet a vento : item axpw? 7r£(pptxó)? : Hesych. iti—
dem xà axpa ¡xéXava l^oiv, (paivo'pisva xe 7rX9)0o? uSàxwv,
solent enim fluctus et undae in superficie nigricare.
Semel vero tantum legi h. v. ap; Hom. ànnotat.
|Apollon., xà axpa xeXaivà [ita Bekker. pieXaivà cod.j
ej^wv • qjaivójieva 8ià xò tcX^Go? xwv 68àxwv, unde corrigendum
esse in Hesych. 8ià tcX9)0o?, observat Heyn.
t. 8, p. 160. S ch£f. Nonn. Dionys. 6, 181 : Néov Se' 0*
“ V0O? touXwv ’AxpoxeXaivio'wvxa xaxe'ypaipe xiixXa- 7rpo(jw-
7rou. W a k e f. 18, i 55 : Acpuaooiae'vwv Si xu7réXXwv ‘EffTre-
p(y)V ^Go'va wacrav U7ro'axto? éaxe7rev Sptpvv) axpoxeXaivio'woa*
38, 377 : ’AxpoxeXaivtowaa [/.e(77)[i6ptà? avGope M^vr). Ga-
zaeo Ecphr. v.^ 286 Oceanus ixfiaXe'y)? axaxòv à'Xpir]?
xEu.vou.Evou foGioio S ia ^ w v xevewva axpoxsXaivtowv.
Paul. Silent. Ecphr. magn. eecl. 25 1 : ’AxpoxEXai-
viowvxo? Itc’ àpYEwoio pexaXXou. Neqiie alius si quis
usurpavit,ultra participii usum, sat scio, égressus est,
B quem Homerus veluti normam posuit. Ceterum non
ea est verbi v is , quam HSt. indicàvit, Niger sum
in superficie, sed inchoativa Nigrésco, qualem cer-
nimus m hoc genere formatiónis verborum cpaXri-
piooiv, axpotpaX-qpiowv, oi/piav et sim. Fix.]
|]’Axpo'xEpa,. xa. V. Axpoxepaia.J
Axpoxepaia, x à , Extremitates, 's. ut Virg. vocat
[iEn. 3, 549] Cornua antennarum, xà xeXeuxaia xwv
xspaiwv, J. Poli. 1, [91. Schol. Paris. Apoll. Rh. 1, 565 :
’Ixpiov OÌ piv. [AEpO? XOU ÌffXÒU Xeyojuiti • pÉXxiOV Sì VOEÌV
ìxpiov TY)V xaXou[AÉv7)V xspaiav, % xà axpa àxpo'xspa XI-
yovxai. B o i s s o n a d . Proba vox àxpo'xspa, xà, judice
S c h ife r ò , quam et scholiastae Fiorentino -prò vulg.
àxpo'xspa restituendum esse animadverterunt Angli,
eadem analogia ju xta àxpoxlpata se teneutem, qua
xépa? pro xepaia ssepenu’mero usurpatum videmus.
Teste Galeno in Glossis extrema antennas pa rs vo-
catur etiam xe'pGpov p. 578 : Kupiw? psv ouxw? ovopià-
ÌExa^xò axpov xvj? xspat'a?, xal xe'pGptoi oi xàXoi IvxeuGev
ItcI xa axpa xou laxiou 7cap4xovxe?. Photius : 'Hvióyou? •
C tou? axpoxspou? xàXou? oO? vuv lx(pòpou? XEyouaiv. Funes
àxpoxóXou? ex antennae extrema parte utrimque pen-
siles intelligere videtur, quibus vela subducebantur,
aliis &7rlpa? appellantibus (v. schol. Ambros. ad Od.
E , 260), quum qui Galeno dicuntur xe'pGpioi an-
tennam in supremum malum tensi illigabant. De
hoc navium ornamenti genere v. quae copiose disput
a v i Hemst. in Anecd. p. 121 sqq. nec injucundum
erit bellulam imaginèm inspexisse ap. Scheffer. De
mil. nav. in Gronov. Thes. Suppl. t. 5, p. 9 1 5.
F i »'l > s -
= ’Axpoxepaóvia, x à , Epiri montes, teste Isidoro
Or. 4, 8, ita vocati propter altitudincm et fulminum
ja ctus, seu, ut docet Servius ad dEn. 3, 5o6, quasi
ignitas habcnies a fulminibus summitates. Ptolom.
3, 14, p. 208; Nicephor. Greg. p. n o ed. Bonn.
Frequentius ap. Graecos Kspauvta Òpr) appellati, ut
semper ap. Strabonem e t Pausaniam, Agathem. 1,
3 , p. 6. Latini promiscue Acroceraunia, Ceraunia,
et masc.. genere Acroceraunii, Ceraimii. || Promon-
D torium Acroceraunium e x ima parte horum montium
excurrens memorai Plin. 3. 1 1 , i 5 et 26, 29. Fix.
= ’Axpòxspo?. V. ’Axpoxe'paia.
’Axpoxio'viov, xò, Summa s. Extrema column* pars,
Fastigium column*. Philo D e vit. Mos. 3, [665 e x t r .=
t. 2, p. 147, 3] : Kaxà xò àxpoxio'viov lipyjppió^Exo j(pu(7rj
x£(paXi?. [Lex. Ms. V. Test. ap. Ducang. Gloss, in
Omissis p. 1 1 : Tò j^wGàp* xò àxpoxiòvtov, xò £7U0s|ia.
B o is s o n a d . ]
= Axpo'xXaSo?, 6 , Extremitas rami. Schol. ad II. B ,
3 12 , O&p Itc’ àxpoxàxw exp. ini xw u^vjAw àxpoxXà8w.
W a k e f .
Axpoxvétpaio?, ov, Vespertinus, ¿xplairepo?. Hesiod.
[ Epy. 565] : ’ETrixe'XXsxai àxooxve'q>aio?, i. e. xaxà xò
axpov X7j? vuxxò?, xal xaxà xyjv larcépav, inquit Mo-
schop., Prima nocte, Initio n o ctis, Circa crepuscu-
lum. [Correptionem secund* syllab * notaverunt
Hermann, ad Orph. p. 7 6 7 , Spitzner. De vers. her.
p. 98.] Hesych. vero àxpo'xvecpa [cod. ’Axpòxv-^a, 77.]
exp. 7rpò? ÒpQpov [irpo'copGpov Vales.] , Nocturnis te-
166