315 à y iv é w
ayiv£[AEvai ccptariv . aurol? yE8psvat, ubi Pseudo-Dia.,
àyetv, xopìCeiv.] E t Od. X , 198 : r f f v l àytvel? Aiya?
p.vYi<mipec7(ji Sójxov xaTa, ubi Eust. (1924) Pr0 futuro
à?ei? poni tradit, vel pro ^ c; Nup-
<pa?— %y{vsov. Eust. 1 15 7 : E ì pèv yàp Xaou; àyopà ^
Xaoipo'po? V01)6sÌ7] , ffu[A7tX7)poì 8 Xdyo? t V “CCM yàp-ou excppa-
cnv xaTaara0sl? eì? tou? ©eaTct? Xaob? Tvj? vup.<paywyia?,
$jv SvjXoI SvaXeXupévw? to, vópcpa? àyivelv. Apollon. Le x. :
Aysiveov* yjyov, xo^ *YIVSIV> “ Y8lv- * L . àytvsov, u t est
II. i ì , ( 1- c.) pro àyivelv ® “ Ylvsi i (et Pr0 “ Y£tv >
aysi :) nam ayivelv nusquam in Homer. » Villois. Apoll.
Le x. : HyÉvEOv• 3jyov. xaxà à<rcu. «II. X , 493,
ubi legitur àvà pro xaxa. » Idem. « Verborum pro-
ductorum exempla Homeri opera suppeditant haec
fere : Od. B , 323 : ixepTOjxeov l 7rée<y<rtv II. W, 492:
¿ueiSeaOov liresdaiv Nam II. 2 , 498 : ¿jyìvsuv “ v°c
ac ru , Od. K , 204 : ’HpiOpsuv, ¿p^ov, scribendum sta-
tuo : cèrte haec ita eloquenda esse, et mensura verbi
àyivéw, cujus 1 in epicis constanter producitur, et
correptio ante 0p., quse in heroico versu antiquo
haud toleranda e r it , evincunt. Veteres de eorum lec- b
tione ipsos ambigue judicasse, auctor est Eust. ad
h. 1. p. i 655. » Spitzner. De versu Gr. h e roico , p. 62,
Suidas : ’Aytvsov | ecpepov, aytvw yàp ^ Ivectw?. Etym.
M. : Ayivw* Ixtoü ayw, t8 cpépw, yivExat icXeovaapw tou
v * 7uÉcpux£ yàp 7cXeovdteiv t 8 v I v toT? ^{xaci * xal eì (lèv
eupeörj cpwvvjev aXXsTraXXriXov, (puXdvreTai -f) ‘ßapela Taat? *
oTov* 0uw, 0óvw, $uw, $uvw* Iiràv 8è pei) eupsOvj ¿XXe-
tuoXXtjXov <p(tìv9)sv ? ¿XXà ffópupwvov irpo tou v , icept<7it3Tat •
oTov, fxw, ixvw, otywr ofyvw* o8tw? ayw ayvw, xal
àyivw icXEOvacpup tou t • v) ex tou ayw, 8 <n] ¡¿alvei t8
IxicXiirropiai. T è 1 ¡¿axpóv. IIspl 8’ oòpavè? auTÒv ayiveì,
cprjfflv Apavo?, Phaenom. 23. ( « Quo m loco neutralem
significationem h a b e t , u t passim ap. Nostrum alios-
que Siveéw. » Brunck. ad Apollon. R. 1 , 6 1 3.) Ibid.
38 : 'EXt'xv) ye (¿èv dfvSpe«; Ayaiol Eìv 3X1 TsxixalpovTai,
iva xp'i) vvja? àyiveiv, Naves d irig ere, Schol.vyyouv crrpé-
oEiv n i : K a l ßiov outcw V7js? a7t<nrpo0£V Tiyivecrxov,
u b i vertitu r, Victum ducebant; 356 : T è 8é ot voto?
1^0pòv aytvEÌ K 9ìto?, [A t ei auster infestum circumagit
cetum] ; 792 : E ì 8 auroK 8p0i) xal T^Tpaxov ^¡¿ap a y i- C
voi, [A t si eodem modo recta et quartum diem ag a t,
quod paulo ante d ix it] , v . 788 : E ì Sé x’ èn ¿¡¿(poré-
pwv xepaiov TpiTOV ^¡¿ap ayouca. Etym. G. : Ayiveiv ¿7ta-
pépicpaTOV, 8 <j7i(jiaiv£i xè ayeiv, à-rcè ^¡¿aTO? tou ayw,
xal xaxà icXeovacpiov tou 1 (¿axpou ylvexat ayivelv. ’A y i-
veov • Icpepov. Zonar. : Ayiveì * ¿vt! tou cpépet. ’Ex tou
dyo), tÒ «pépw, yivETai xaxà irXeovaopiòv tou v, ayw àyvw
xal ayivw • xè 8è v iréipuxe irXeovd^eiv. Hesych. Ayiveiv *
ayeiv Iv vyjt • « E st quasi àyeivetv, quod series posce-
ret ( in Cod. est "Ayeivev pro ’Ayiveiv). Respexit forte
illud -Arati ( 1. c.) ?va j^pi) v^a< ayivslv. » Albert. Imo
aliud aysiv Iv vv)i, Yehere in navi j aliud v^acdyivelv,
Dirigere naves. Maneth. 2 , • 63 : Tdbcep aòxò? aTsip^?
aìèv àyivei OCipavò? Iv <rrpocpaXiyyi irepl yOova Slav IXla-
cwv. « ’Aytvel est Twvtxwrepov, quam ayivet. » Dorv. ad
Ghar. 2 6 1= 10 3 . ’Ayivw, nostra saltem sententia, est
verbum nihili.
^ [ In pedestri oratione usurpatur Ionica vel
Dorica dialecto scribentibus : ] [Hippodam. P y -
thagor. De republ. ap. Stob. 249 : Eoeìxai 8è t ò u t o , D
a?xa t 3 TtdcOea t S ? ^u^3^ iraiSeuviTai tw v véwv, xal I? rè
¡¿ETpiov ayiv5)Tai, t o ì ì aSéai t e xal Xuirapol^. V a l c k .
Herod. 7, 33 : *0 ? xal le t o u npwreaiXew t b tpòv
I? ’EXawuvTa ayiveè(/.evoe yuvaixae, ¿Oépnara IpSecrxe. In
Schweigh. ed. vertitur, Ductis mulieribus. H. Steph.
Recens. voce. Herod.. ¿yive<i(jisvoe h. 1. passivum activa
censet s ign ificaton e, sed melius fortasse intellexeris
in sensu medio : dyivedpevoe, Qui mulieres in templum
adducendas curavit. Ayivéw Sywyiua, Afferò merces,
Arrian. Ind. 8, 9 e t '4 i , 7 : et 32, 7 : Ev0ev t 3 xivvd-
(¿W(x3 te xal dsXXa ToiouT^xpoictt le Aaaupioue ayEivéeaOat,
I. ayivéeoOat.]
= Hom. Hymn. in Apoll, v. 5j : vAv0pwiro( toi to£v-
Tse aytvoucnv éxaTÓp.6ae, ubi Ilgen. « Ed. Fior, e t Aid. 2,
ayivoucr’, quod piena scriptura in alias editiones trans-
iit àyivouaiv. At recte Barnes, ex w . 249 , 260, 289,
366 (: ’Ev0(£8’ ayivviffoucn TeXriéoaae lxaT(lp.6ae‘) rescripsit
¿yiv^croud’ . » Barnesii emendationem firmant 2 codd.
Regg. ap. Riihnken. E p is f crit. p. 10 (93),receperunt
à y i ó y p a ^ a ate1
A Ilgen., W olf., Mattli. et Herm. Callim. Hymn. in Apoll
v. 81 : Toffèra irsp Spai HoixiX’ àytveuai, quotai
horse pictos ferunt flores. Pro Ferre, se. consecrani):
causa, usurpavit Paul. Silent. Epigr. 46, Anal, t j
p. 85 : ’Av0’ <àv coi toSe , 4>ol6e , xè Auxtiov òxXov ¡¿vJ
Ssepius usurpavit Herodotus de tributis conferendo
turn simplex, tum compositum auayivéwysed sineaun.
mento : 3, 98 : Xaxai 8è xal Kdicicioi 7TEVT^xovTa
SiYjxócia àylvsov TaXavTäc. M. Pass., Ask.-, 3irayiveov Arch.
Y ., Aid., Paris. A., B. mox in eadem ré, c. 94, ¿Travi»».!
u surpa vit, sed àyivsov, c. 97 : A?8e 8è cpópov piv oùSévj
lTa^0y)cav (pépsiv, Swpa Sè ayivsov. Cfr. Wessel. Di«
Herod; 1 1 5. Epist. Hippocr. 27', p. 1292, ifi
cpoue xaTaSouXoójxevoi, xpocoixoue Xyi’tt/rp.evoi, yaao^
cuXéovTEe, yuvaixae Sè xal TtalSae aysiv eovTEe. Pro ¿yfl,
lovTse reposuerunt Ionicum ayivéovTee Wessel. 1. c j.
Lennep, ad Phalar. p. 35. Hsec S c h a fe r , indicavit
Cum accus. pers. Ducere, A d ducere , Producers
Herod. 3, 1 1 ; 6, 74 ; 8, i o 5. nXòuTov ¿yiveìv, Dhl
tias co g e re , dixit Grat. Theban. Epigr. 6, Anal. 11
p. 187. a b rev e, 1 longum., V . Eust. p. i 65o,
1753, 29; Etym. M. et Etym. Gud. s.' v. Draco,'
p. 1 3, Brunck. ad Apoll. Rhod. 1, 6 13. Proinde
’Hyivsov in II. 2 , 493, trisyllab. pronuntiandum vei
scribendum; v. Clark, ad h. 1. Sic Sxeov J|. s
1 16 ; Acppsov II. A , 282. vid. Buttm, Gr. n
§ 28, not. 1 3. Fix.
= Ut Herodotus, ita Lucian, quoque constr. cun
accus. De Syria Dea 49, t. 3, p. 485, L 48 : uetìò!
ayivéovTee aiyice v s , xal 8tae, xal aXXa XTTyvsa Hasi.
II [ Valck. Animadv. ad Ammon. i 32 a Scnsra
citatus : « Gloss. P hilox. : Aginare. 2 TpaTEusoiit
Aginat. 2 vpaTs4si. Ingeniosa est e t docta Scaligeri ad
Fest, emendatio; v e ra , quam libri sui orse alleverai.
crpayysiisc0at et cTpayyedei. Aginare est Gr. ¿yivsiv,
Circa eundem locum v e r s a li, et in se veluti revolti
Agina est F oramen, in quo trutina se vertit. Vide Ft
stum. Gloss. Lat. Ms. Aginat. Fugat. »]
’Ayivecxov, lon ice pro Ayivsov, detracto augmenu
e t inserto ox, ut tutctecxov pro etuvttov : nisi mal is e»
ab àyivécxw. [Minime hoc. vid. Buttm. G r. gr. p. 3ji,
sq. F ix .]
= ’Ayww, verbum n ih ili, ut recte statuerunt doc-i
rissimi editt. Lond. Speciosum quidem patrocinimi
ei suppeditat ayivéptevai e x Od. T , 2 i3 , et dy(«-
axov e x Od. P , 294, quorum posterius'quod attinet,
hodie in nulla controversia est , verba pura in anni
òcw, pro scriptoris arbitrio v e l versus commodita!«,
vocalem modo simplicem, modo geminatam, recte
habere ante terminationem imperfecti axov. Cfr.Clart
ad Hom. -II. XV, 338, Schsef. ad Apoll. Rhod. t. VF|
17‘5, Thie rsch. G r. gr. § 210. Sic xaXéaxeTo, II. 0, 33^
moXéaxETo, II. E, 788, aliaque a xaXéw, ■jcwXeo|xai. Pni
analogia eriam in infinitivo interdum terminano ¡k*e
simplici verborum purorum vocali adjungitur:#
ab apow fit ¿poneva 1, Hesiod. Op. 12. Hue etiain pct*|
tìnet dyivé|jievat. V id. Thiersch. 1. c. $ 217. Notabili
est forma cum augmento ’Hyiveexöv ap. Arat.
de quo genere v. Spitzner. ad Quint. Sm. p. aio,
F ix .
SS ‘AyuifiXaoTO?, Sanata germinationc ortus. »
Joann. Dam. Horn, in Annunt. S. Mariae, t. a,f
8 3 6 , B : Xaipot? ¿1 3yid6Xa<rtö? ß368o< Aapwv, Ave ss
sanctitate vernans virga Aaronis; quae una est*
quinquies quinquaginta salutationibus Beatae Virg®
redditis. oü-'^u F ix.
Ayidypa<po?, 8, -Jj, Ad Verbunì Sanctóscripttls,J
ferre possét Larinitas adjectivum nome»' ita comp'
situm, ut ayidypàipoi ictu^e?, ap. Dióriys. Areopi:
Sanctoscripti lib ri, i. e. Sanctse scripturae liba. •
Ayidypacpa, r à , Sancta scripta. Hac appelbj10"
comprehenduntur certi quidam1 Bibliöriim libri,
qua lege Hieronymum, Damascenum, et alios.
[« 'Ayidypacpa, Sancta scripta', ita'Vocantur aD*f
phanio, De pond, et mens. 534’, et' a Damas^j'j
qui ex Epiphanio descripsit, lib. 4, cap, 18, Or«1
fidei, p. 348, libri illi, qui Hebraris dicuntur OW
Graecis alias ypaaela. Vide in Tpaipeia: ‘Ayiò'yp«??1
toi vocantur L ib r i omnes totius Scriptur® .1
Vide in AIXto?. » Suicer. Thes. Eccl. Maximi Sc I
w
fn Dionys
w01 I
a y io v to x o ?
H p ! Areop. 83 : 'Ayioypdmwv SIXtwv * ¿yioypd- a
Se^tou? xaXel, tt,v TcaXaièv xal t^v véav 8ta0v]xv]v.J ,
L, Synod. CPlit. Act. Conc.^ t. 1 1 , col. 280, E :
!a (¿ÉVTOI TWV TYÌ? TcaXaias 8ia0^xy)i; ßi6X(wv -nj a7capi0-
^ b i u E i tw v ¿ytoypdé^wv oò (ju(xirepiXap.6avovTat, Quotquot
| 7|y et. Test, libris Hagiographorum ènumeratione
non comprehenduntur. Pèssime interpres : Etsi non-
w * ullos Vet. Test, libros ea , quse ab sücris scriptoribus
lacia est, recensio non habeat. 'Àyioypa<pa s. Hagio-
‘ „hi libri quid sin t p roprie , tradit S. Hieron. Praef.
l e libris Vet. Test. t. 1, p. 3 ip ed. Par. 1693 : F iunt
mari ter Veteris Lègis libri 22, id est, Mosis quinque,
^■rophetarum ó cto , Hagiographorum novem ; et Praef.
, ih Daniel, t. i , p. 990 : In tres partes omnis ab eis
^Hudais] Scriptura dividitur, in Legem, in P rop lie-
« a s , in Hagiographa, ut vid e as, esse extra Pentateu-
mum ac Prophetas libroS omnes reliquos. H a s e .
H ’ ‘AyioSo'p.o;, vid. cAyio8póp.o<.
■ * 'AywSpo'p?, 6, ^ , Antiochi Monachi Homiì. 1,
Fide, p. 14, D- P a tr* t-A, D, sed ¿yioSd-
lo? inavult Coteler. in not. ad Ignat. Epist. ad Éphes. è
s. 9 . » K a l l . Vide 'Ayiocpdpos.
M - ‘AyioYiXÌTv)?, vide AyioxXÌTif)?.
g * 'AytoxXÌTYi?, * 'AyioTcavTiTvi?. Herodian. Epimer.
¿81 :(Tè Sii to u ity )? ¿vo'uaTa, s i t e dpaevtxà, e i t e 0y)Xuxà,
mà tou 1 ypacpovTat, olov .... àyi07ravTÌT7]<, SyioxXtTviq.)
■Roissox. « Non novi quid sit ¿yi07cavTÌTr)<; : Incoia forsan
Irbis, [vel monasterii] cui nomen'Ayioi -redcvTe?. E t quod
^ftquitur nomen, àyioxXÌTr)?, explicandum simili modo
ridi’tur. Corayus putat posse legi ayioriXiTyii;, Mona-
H b u s nempe in Monasterio Ayiou 'HXiou, vel Incoia
urbis sic vocatae. » Boissonad. ad Herodian. 297. An
ijf fg i possit 'AylopÌTT)?, de quo vide suo loco ? vel 'Ayio-
^B>Xìttì<; , de quo Dùcang. Glóss. : — « Dictus unice,
Andreas patria Hierosòlymitanus, Archiepiscopus
^»etensis, inter melodos celeberrimus; nam ¿yiàv
HoOviv Hierosolymam vocant. Balsamo in Medit. de Gon-
JBoc. ad sacras Monasteriorum ^Edes p é r t r ia Signa :
Twv Iv T?j ¿p0piv5j: 8ó^oXoj(a Ttpè tou ‘AytoTcoXirou <|«aXXo-
■pévwv ouvTy0w< Iv Tal? 0eiai? ÌEporeXeoTÌai? xal Tal? i<77ce-
pivai- xpoffeu^al?. Infra : Xdpiv 8è t 9j? twv OeoipÓo'yywv
^BayyeXtwv avaxrjpd^eto?, xal Xoiirwv icaviyyupixwv ßi6Xiwv
fcpa? ¿vayvwàEW?, xal Trj? 8Xr)? àxoXouOia? tou 'AyiOrto-
àiiXw?, t8 ¡xéya <n)p.avTiiptov eSpiijT'ai. ‘AyiOTtoXitixòv
. compositum ab eodem Andreà. Liturgia
■rssanctificatorum e cod. Barberino : Ka l 8 J/oXtt)?
76 cTiy/ipèv tÒ AyioTToXiTtxo'v. Vide Goari Eucholog.
Idem Balsamo : lIoXXwv 8è ov)¡xavriypiwv óux lori
JHpaa AaTÌvoi?, xal ’LaXo!?, 8 t i ¡¿t)SÈ <|<aXTw87]u.aTwv
^wWxoXiTixwv, aXXà ¡xovr)? tv)? Kivvupa? tou 0 eoTtaTopo?.
^Kde Allatium de Georgiis, 3i 8. »
Ä , ” Ìo u , tò , Sancta commemoratio. Vog
e n i neque a Ducangio neque a Suicero , opinor,
gota tam invenio ap. Theod. Balsamon. Ganon. Conf
i . ad can. 27 Synod. Laodic. p. 839, A , vel ed. Be-
g è r e g . t . i , y. 465, A : X y ¿ixa.1 xaXouvTai toc 7tapà tpiXo-
gpwTwv ytvofieVa cup.7cdaia, rfyouv và àytop.v>i<iia. H a s e .
g "Ytov>Sanctum.Vide c/Ayio? infine,
g . , i*Yl0v> 'rij? ayvou t 8 airépua, Hesych. V o x sUspecta.
Vide^Ernest. ad Hesych. Gloss. s. 4.
■ __J~Ytov Opo?, unde AyiopeÌTT)?, quod vide.
^Jl0v mons Scythiae ita appellatùs.
■teph. Byz. s. v. WeuSaprdxT).
g AyioTcavTÌTvj?, Herodian. Epimer, p. 181, Boiss.
vf AyioxXÌTT)?. r
^Yl07t(uéw, ( Sanctìfico). Phot. in Wolfii Anecd.
■w* : x> 1°9 : ( Dote ¿iyio? ¡¿ev 8 vaè?, Äyiov 8è t8 0uotai^
ptov, xal y ip iv IXov 0eÌ«v ¿yioroiElv.) Ka:
I AyioTioiè? ( 6 , i j , Sanctificus). P s e u - „ ._____
E M I A£ um s- 3 8 , p. 141 ed. Colon. Cyrill. Hier.
iliern ^ 0n San c ii, Sarictificator. S. Cyrilì.
fe. 1 S‘v atech. 16 , p. 4 1 0 , 1. 7 f i yàp xaXè? o6to?
■IvEÌIt 1 ? ¿yiOTCoià?, x a l ßovj0o?, x al SiSdaxaXb?, t8
ItévTi ’ V°v ^ ^apdxXviTO? • p . ¿ 2 1 , 1. i 5 .r Toutwv
La / v eirWTanfj? 7tapa ©eou , x a l SiSàaxaXo?, x al ày. 8
|caca»')7'T01’ I 7» P- 445, 1. 7 : KarqpYfTo 8
I °Sp«vot», 8. «ppoupè? x a l ày. Tij? IxxX7)<7ta?.
Py 465, 1. 1 7 : *H IvundffVjaTO? x a l àyio-
I a vePYr l^ 1^ t o u à y ìo u IIvEÖp.aTO? StJvapie?. -H a s e .
a y t o ? 318
* ‘Ayio7toXÌTV]? et ‘Ayto7toXiTixò? ; vide 'AyioxXir/i?.
* ‘Ayi07cpéTrEia, ij. Nicet. Paph. Or. in S. Barth.
Auctar. Bibl. Patr. 1, 371. K a l l . [uucu-u]
* cAyio7rpeTriic, 8, ¿\, [Sanctum decens, Sacer, Sanctus].
«Hanc vocem ideo afferimus, quia a Lexico-
graphis omissa. Ea saris' frequenter usum deprehen-
dimus Cyrill. Alex. Sufficiat unum àlterumve exem-
plum. In c. 54, Jes. p. 766, scribit : yE§w tw v àyio7rpeirwv
aùy_r]p.aTwv vj tw v xXavwpxvwvfuj^. Caret sacris orna-
mentis errantium anima. E t in c. 55 ejUsdem Pro*
phetse, p. 774 : Exel yvwui? ¿Xv)©^? to u xaTà cpdaiv 0 eou,
xal ape-evi? axdoTj?, xal àytOTcpeTiou? eòxo<T[i.ta? (¿à0rj[jia,
Ib i, nempe in S. scriptura, vera cognitio, et Dei secundum
naturam, et omnis virturis, et sancii dèco-
ris disciplina est. » Suicer. Thes. E ccl. Polycarp. Epist.
ad Phihppénses, p. 1007 Coteler : Toù? IveiXvijxpievou?
to I ? àyi07cpe7téfft Seapol?. [ouOo-]
== Deprehendi alibi quoque ap. S. Cyrill. Alex,
maxime Cat. h r Psalm. 1, p. 20 0 ,1. 3o , ad Ps. 10 v.
36 r-'Ayioirpeirii? * atrvici? xal iravTÒ? Ixaìvou u.e<mi -
P', ^38 j 1. 8, ad Ps. 3 4 , v. i 3 : Ka l IvtèuOev tov tou
•JCEV0OU? icapaXjwipa Seixvtjei xapicòv, xal twv àyto7rps7rwv
ISpoiTwv -rijv ovv)(jtv, Et sudorum Sanctos decentium
indicat urilitatem; p. 681, 1. 33, ad Ps. 36, v. 7 : Auo
TÌ0v)tftv ayio7fpE7tvi xàTop0w|xaTa, Duo viris Sanctis coh-
venientia ponit officia. Adhibet item Severianus Ga-
bal. Or. 2, in creat. mundi, t. 7, p. 5 9 4 ,1. 23 : MeTà
TauTvj? ouv Tvj? àyioTcpercou? xaTaoTacrew? xal 8 paxàpto?
Mwuffvj? tov vdpov iTcaiSeuETO. H a s e .
• * <r‘AyiorfpETccó?, [U t Sanctum decet, Sanctè,] apud
Cyrill. Aléx. leg itu r , in c. 4 Jonae, ad v. 10 e t n ,
p. 389 : 0 ea, 07tw? oòx Iv xaipw Xu-rtoópevov, oSSè l<p*
oi? Eixò? ¿TOXpaivet TwvSv, xai t o i Séov àytoirpE7ew?
xaTaxpoTelv xal eò^v)[/.eiv t o v 8s<nt<m)v, Ecce, quomodo
Jonam satis intempestive, et sine causa in moerorc
versari demònstret, quum oporteret pro eo ac sanctum
decebat, factum Domini plattsii1 ap probare, et
fausta acclamatione prosequi.» Suicer. Thes. Ecl.
Maximi Schol. in Dionys. Areop. 292 : Tauva àyto-
itpÈTtto? (xeTpià^wv <pyj<rlv 8 7ra-ri)p, & oO u tw ? xal và
7cavTa.
*.« AytopeiTat, Monachi, qui in montibus habitant,
ol Iv opsi, S. Ghrysostomo : 0 i Iv toI? opeai xal vcarai?
¿[¿iXouvte? , Davidi Monacho in Historia de hrnrèsi
Barlaami e t Acindyni. Theodoretus, Serra. 6 : ’A<rxv)-
Twv xaTavwyal Tà? twv 3péwV xopucpà? àytà^ouffai, xal
tou? ¿oix7]tou? IpVjfxoU? oìxi^ouffat • et Serm. 9 : K a l -twv
TauTa (ppovbóvTwv ( Chrisrianorum ) -rrXiqpèi? pèv ai tc6-
Xei? , 7tX^pet? Sk al xwpat, IXeu0epa Sè tòu icXeivou Ta
#pvj ' ¿vtI yàp twv pwjxwv Ixeivwv, xal t^? Ixeivwv I^a-
7faTvj?, oi twv aoxvjTwv TauTa oìxcuat ^opol, t8v Iirrau-
pwfiévov 6(jlvouvte? , xal tov Ixeivou naTepa, xal to A-ytov
flveupa. Praeserrim vero ita appellati monachi, qui
montem A th o n .inhabitant, quos ad séx millia hic
èsse aiunt, a quorum sanctitate Aytov cipo? inde ap-
p ellatur, ipsique monachi AyiòplTat, v e l, uri effert
Goar. ad Eucholog. 120 , àytovopeÌTai, ( sed contra
Gr. linguae ràtionem,) quorum praecipuum et insig-
nius monasterium a quodam S. Athanasio, qui sub
Nicéphoro Phoca v ix it , Sanctae Laura; nomine do-
natur. Aliorum, quae ad 21 esse dicuntur, nomina
descripsit Petr. Bellon. Obs. 1, 38 , 39. Loiige vero
accurarius J. Rutgers. Var. Lect. 2 , 1 1 , Histórià
Politica, p; 39, de Maximo, Patriarcha Constanrinop.:
Ka l ^v àyiopÌTvj?. Ita porro ejusmodi montìs sane ti
monachos vocant Syropulus in Hist, còricilii Fiorentini
s. 3, c. 7, s, 5, c . 3, Manuel CalecasDe essentia
et Oper. p. 22, Philotheus Heracleae Metropolitanus
in sernionibus dogmaricis adversus eòs scriptis’, et
alii. Vide Crusium in Turco-Grascia,' i 3 3 , et Leun-
clav. in Pandecte Turcico, n ° 17 . Enimveró montis
Athos egregia dèscriptio habètur ap. Niceph. Grego-
ram P t . 2 , Hist. 2 , 1 2 , hactenus inedita.» Ducang.
Gloss. Cfr. eriam Montf. Palaeogr. 433. K a l l .
* Ayrij3£i£o?, 8, -8, [E sancta s tirpe, Ctìih sancta
radice.] Athan. Hom. eì? Aitoypaip^v -ri]? Map(a? s. 1.
K a l l .
Ayio?, Sanctus, ut àyiwra-cv] wjoawv, Callim. H. in
Del. (275).Plùt. in P ròbi. [9. Qtiaestt. Rom. t. 7, p. 143
Reisk.] : Tyi Se Tipyj 7coto0<nV aùròv [àurèv deest in ed.