Hermipp. ap. PluL Perici. 33 : Kày/eipi8£ou S’ ¿xq'vyj A
cxArjpS ■jrapa0v)Yolu.ev7is xouiSo?.] etenim cos non secat
ipsa quidem, at gladios acutos reddit s. acuit. Horat.
A. P. (3o/|) : Fungar vice cotis, acutum Redderc quae
ferrimi valet, exors ipsa secandi. ’Axovvj Na?ia, Cos e
Naxo insula, Diosc. 9. [Pindar. Isthm. 6 extr. : <DaÌYj?.
x l viv ¿vòpaaiv ¿GXvjxaìaiv eppsv Naljiav iclxpai? Iv aXAai?
^aXxoSapavT àxóvav. Pindari quoque esse videtur,.
quod scrvavit Diogen. L. 1, 71 : ’Ev AiGivai? ¿xlvai?
(Acie lapidis) 6 ypuoo? l?ExàiisTai, 8180Ù? Baoavòv cpavepav.
Fix. Schol. ad Nicandr. Alex. 41 et Schneid. p. 9 2;
Schol. ad Dosiad. Ar. 1, 4- Strabo 12, 54o (814} : AiGou
Xsuxou oiffirsp ¿xóva? xivà? où ¡AEyaXa? Ixcplpwv, wv xà Xa-,
èia xoì? [/.a/aipioi? xaxecxeua^ov.] P roverbia sunt, Eupò?
eÌ? ¿xóvvjv, Novacula in cotem, sub. Iraas vel IvItceos,
Incidit [irpò? xoù? uiv pouXovxai xuyvàvovxa?, Diogen. 6,
91 et Suiti.]; et Axo'vrjv oixìCei?, Cotem alis , ut Erasmus
exp., quem vide. Hujus autem vocis ¿xo'vvj Etym.
[ 5o, 23] aliam etiam deductionem,affert, videlicet a
xovw, sed praetuli, quam ponit ab oboi. V. Kaxaxovw.
[Metaph. Pindar. 01. 6, 140: Aóijav eyw xiv’ ¿7x1 yAwaaa B
¿xo'va? AtyupS?, Mihi videor linguam acui ad suaves
cantus. Alpheus Mit. Ep. 1 : 'Fu^ri? Itxiv Epw? ¿xo'vyj ,
Animum acuit amor, ubi Jacobs. Plutarch, advocat
Apophth. 233, D, dé Ephoros regem hortanlibus : M^j
¿vlAi)? xàv axo'vav xwv vswv, Noli abolere juventutis
nostrae cotem, urbem videlicet, quas ipsis multum
negotii faccsserat. Ad pumicem transtulit Paulus Sii.
5o, Pal. 6, 64 : iixXyjptov ¿xovyjv xpYj^aAI/jv xaXapwv.
E x Aristotele ¿xóva? poXièSou habet Plutarch. Symp.
695, D et De prim. frig. 949, C , Cotes plumbaginis.]
|| Axovvj a quibusdam exponitur, ex J. Poll. [2, 86],
P i la , llirc i pars ju xta tempora. Lntellige autem hir-
cum, xpayov dicit Poll., cavitatis earn partejn, quae
sub temporum extremitate an iiiteriorem nervum
assurgi t.
’Axóvvj. Hippocr. in Appendice libri De diaeta ¿xó-
vvjv nominavit xvjv Guiav, Thyiam arborem, itidemque
Theophr. II. P. 8, ut in Lex. suo [p. 418] an not at
Galen., pro quo supra e vulg. lexx. habuimus ’Axo'yj :
[et hie quoque e prava var. Locus Hippocratis est De
rat. vict. in morb. ac. 4 ° 7 j 21 : ’ObóXou? eie’ axovvj?
xpièwv, ubi In cote interpres; Theophrastum vero no-
tavit Reinesius Epist. p. 3o8 respici libro 9 H. P .,
20, 4, ubi ypijaipov Ss [ebenum] irpò? oipOaApuv? axo'vvj
xpièopsvov quae quum vulgo verterentur Ad cotem
tritum, alteram signiiicationem turn huic loco vin-
dicare studuit Salmasius ad Solin. 937, a , turn Dio-
scoridi 1, i 3o : TpupOsìtra Ss etc’ axovvj? um ix ip p o ? [ebenum]
yiyvExai, aliisque, reprehensus propterea
juxta cum Galeno ab Schneid. ad Theophrast. t. 3,
p. 839. AtGo? xpièo'psvo? Iv laxpixvj axo'vvj, Epiphan.
t. 2, p. 226, B. uu- Fix.]
’AxovvjXiOo? , vulg. lexx. perperam pro axo'vvj, X160?,
et quidem Si’ 06 ¿fuvsxat 6 ciSvjpo?.
’Axovvjpa , xà , Incitamentum, metaphorica signif.
ut axovav pro Incitare.
* ’Axóvvjai?, vj, Politura. Axo'vvjat? puXwv, Hesych.
Su id. Etym. v. Bpuyp.0?. Hemst.
* ’Axovvjr}]?, S, Coliarius, Acutiator, Samiarius, Sa-
miator, Glossae. A n g l . T a si? xvj? óijuxova ^vjpaxixà Sia
xaGapou xou x sxcpspopsva xpwxvj? yj Ssuxspa? au^uyia? xwv
7cspiffiriopsvo)v incapyovxa Sia xou vj ypàipEi xijv vrapaXvj-
youaav, oiov vtoivjxr,?,... ¿xovvjxvj?, Canon 260 Excerpt,
e Theognosti Canon, cod, Barocc. 5o. C r a m e r .
[Axovvjxi. V . ’Axovtxi.]
~ Axovia?, Coticula, piscis ignotus, legitur sine
var. lect. in Numenio ap. Athen. 7, 326, A : ’Axovia?
xiyxXou? xs xai ayXoTtivjv xpijyoupov • ita enim reliqua
verba, reiinxerunt viri docti. Alpha produci versus
postulabat. Fix.
Axoviaxo?, 6, ■$), Qui calce illitus non e s t, Qui
opere tectorio et albario inductus non est. Utriusque
exemplum habes in Koviopxo'?. [Nempe Theòphr. De
caus. pi. 4 ,16 , 1 : ’Ev xoì? xoviaxoi? ¿xoviaxoi? oixvj-
pacriv. Add. Hist. pi. 8, 1 1 , i . Galen. De comp. med.
sec. loc. 1. jto, t. 1 3, p. 637, F : Ayy0? xspapeouv axo-
viaxov.J
Axoviov, xS, Coticula s. Cos. Diosc. 1, i 3o (129)
loquens de ebeni usu in vitiis oculorum : E i SI xi?
iroivjaa? 1$ aöxvj? ¿xo'viov XPVT0 xoXXupia, REqTl
¿yspY^asi. Uqde Plin. 24,11 (sect. 5 2 ) ilidem de eben]
loquens, Scobem ejus oculis unice mederi dicuntl
lignoque ad cotem trito cum passo, caliginem dj *
cutit. ¡Axo'Xiov i. q. xoXXupiov, Medicamentum ¿aOal'
pixòv in pastillos formatum, voluit Salmasius ad Solin"
937, a. V. Spanhem. ad Callim. H. Cer. 1141 pt g0 j
Sed vulgatum, adhibito Plinio, post Saracennnj]
Schneiderus quoque défendit ad Theophr. t. 3, p. 83Q li
Rursum Diosc. 5 , x44 de haematite lapide : larverai
xai xoXXupia IÇ aùxou xai àxóvia 7tpò? xà Iv ¿¡pOaXjMìJ
TcciOv] iTCixvjSsia. Sed videtur àxóvia esse adj. potiusj
quam demin., et cum eo intelligendum subst. ^appaxa !
u t àxóvia epappaxa sint Medicamenta, quæ ligao la-
pideve aliquo medica vi prædito ad.cotem trito cuinl
passo coniiunt, quasi coticularia diceres; id enim]
e Plinii verbis datur intelligi. [Glossæ : Axoviov CoJ
ticula.J
Axoviopxo?, ov, Pulvere non adspersus, oppj
xoviopxwSvj?, de frumento, Theophrast. H. p, 8 !
11, i, e margine unius cod. ab Schneidero relictus
Fix.
[’Axoviffxo?. V. Axo)V 1(7X0?.]
’Axo'vixs?, Sardiniæ populus. Strabo ,5 , aa5j
(3 4 4 , A); s
xovixvj?. Axovïxi?. V. Axovixov.T A
Axovixi, Sine pulvere, Citra pulveris jactum s. ta-
cium, avsu xovia?., ut Aristophanes loquitur : acci-]
pitur pro Citra laborem, Nullo eum periculo et dif-i
iicultate, Citra certamen , Ita ut certandum non sit:
metaphora sumta ab athletis, qui in congressibus.
manus pulvere quodam conspergebant, 11e tactusin
adversarii apprehensione Inbricus esset. [Vel potius]
quod sine pulveris adspersione vicerint, nullo ad-|
versario in certamen procedente. Y. Suidas et Lex.|
rhet. Bekkeri 213, 24.] Qua metaph. dicitur etiam
aviSpwxl, Citra sudorem : et in bello àaa^vjxi ac àvai-
paxxi. Plinius 35, xi, [sect. 4P, 32] : Alcimachus;
Dioxippum, qui pancratio Olympia citra pulveris
jactum [tactum], quod vocant dcxovixl, vicit. [Pausan.
C 6, 7, 2 : *2? nuôia àvsXoixo àxovixi‘ (,et 6, il , 2; axo-1
vsixi var. utroque in loco). H e m s t . ] Sic et Gellius 5,1
6 : Sine pulvere [Impulverea], quod dici soIet,in-
cruentaque victoria obvenit. Quibus verbis expressitj
âxovixl et àvaipaxxi. liorat. Epist. 1, 1, [5o] : Cui spes,|
Cui sit conditio dulcis sine pulvere palmæ. Tliuc. 4,j
p. 145 (73) : ’Etcsi&Î ys Iv (pavspcp ISsiÇav sxoipot ovxs?1
apuvsaOai, xai aùxot? ojaxep âxovixl Sixaito? av xyjv vixvjvj
xiOsaOai • pro quo paulo post dicit àpa^vjxi. Herodian.,
2, ( i 4 , 2) : Avaipwxi xs xat axovixl xoaauxa xaxwpOw-;
xoxa, Citra sanguinem. atque adeo citra pulvereni|
tanti effectorem operis. Et paulo ante (2, i 3, 10):
EÎXvjcpOe yoïïv paSiio? xal àxovixi y® laXwxaxe, Nullo
ferme negotio tenemini. Et libro 8, (6, 14) • Nix^Vji
i|v axovixl Ivixvjuav, Quam citra pulveris jactum sibi»
pepererant. [Clemens Al. Quis div. salv. p. 10 Seg. :
.Axovixl xat àviSpwxi xwv cxecpdivwv xvj? acpGapuia?
Xaêeîv. Diodor. i 5, 5 i : ’EXtiÎÇo v x î? p^x àySiva, ¡n F
pà^vjv IffsaQat, aXX’ axovixl xôiv Boiwxwy xpaxvjasiv ’ qua
formula de maris imperio usus Polyb. 1, 20, 5 : ¡MW
D 8è QaXaxxvj? ax. xwv Kap^vjSoviwv l7Cixpaxoô.vxwv. Ludit
in literis Diogen. L. 5, 8 : Htwv ¿xovixov Gnexfuf*
xoïïx’ axovixl *^v apa vixvjaai auxooeàaet? aSixou?, uude
partem laceram habent Suid. et Zon. v. ¿xo'vixov. De-
mosth. De mal. gest. leg. 365 : Ax. toxvx’ &<p’
icotsiaGai- et æque de eo qui sine pugna cedit, 1*°
cor. 295 : Taïïxa vcpoeîxo àx. Diod. Exc. De vut
p. 3 io Val.; Aristid. Or. 89, p. 491 (248). AristæuJi,
15, p. 73 : 'Epwxo? cpavsvxo? ylyove piij^aaici?... y’
SeÇiàv àxoyixl 7rpoaavaxeiva? • sic enim emeudarunt vu g*
âxovxl, vitium quod Dionysii quoque occupavi! A-
R. 3, 7 : *0 ? epeXXev axovxl xai wvou WÉ
(juvxpi'l'stv, sed àxovixl Reisk. restituit, Sine con^?"
versia, Sine labore, Nullo negotio. Demosthen. e
Rhod. lib. 200 : ‘'Oxav ouv prjSIv ^ Sià xouxou? ^
Sso'vxwv ysvsaQai. Themist. Or. i 5, p. 190, 1
lipsiXxuaw xèv rixTjv 8uvàax7jv. Polyb. 1, 83, 3 : y® ^
TtavxcÎTvaaiv l?vj xô xrpoaxeGsv ax. (juvxeXeïcGai toï?
Fix.] Apud Hesychium scribitur axovvjxi, per ’j
penult., exponiturque non solum apa^rixi, sed e
¿y£u Ixovr'dsw? : quae postrema verba suspecta videri A
„ossint [xovlffsw? s. àxovxiffew? Abresch. Leott. Ari-
5t#n. 1, 9®’ 1HU11 voluit et H. Tollius.J. In quodam
nostro lexico vet. [Etym. M. 5o, 29 indeque Phavor.
Eclogg- 9°] utriusque scripturae mentio f it , videlicet
jnovtxl ab a priv. et xdvi? : et ¿xovvjxl, i. e. avsu tvo'vou,
|onice pro àirovvjxi. Ceterum huic in eodem nostro
lexico opponitur lyxovyjxl i. e. psxà irdvou, Non sine
labore, Non sine negotio, quod ab lyxovlw etiam
derivari posset. [AxovyjxI frequentissima est depravata),
«juie saepe omnes libros scriptos occupa vit,
veliit in Polybio passim, notante Schweigh. t. 5 ,
11.202; 7, 653 ; 8, 7 1 , et quasdam etiamnum tenet
editiones. Emendavit Eunapium p. 479 et Grammat.
in Anecd. suis t. 4, p- 4°5 Boissonadus, Diodor.
Exc. Mai. 79 L. Dindorfius, Theodosium p. 75, 1. 27,
etChccrobosc. ms. ibid. p. 2 3 i Goettlingius, alii alios.^
y.Lobeck. ad Phryn. p. 5. Vocalem autem in termi-
nalione, quod in talibus adverbiis fieri solet, ab ad-
jectivis in 0? deductis, cum diphthongo in hoc non
ohservavi permutatalo: || uu- - sec. Apollon. De conj. B
5oo, De adv. 56o et 571 , sed poetice corripi etiam
posse iota recte ajunt Draco 96, 10 ; 12 1 , 3, et Reg.
pros. 122. Fix.]
Apud Hesych. autem est aliud adv. Axovixo)?, i.
signif. q. <xxovtxi,s. dxo7ndaxw?, «btóvw?. [Charit. 1, 2 :
Aùxò? àxovixio? xàv crxl^avov ^paxo. Correxit Piersonus
vulg. àxovixwv.]
’Axovixiat, vocantur Serpentes quidam, qui et axov-
viXot, ut Lex. meum vet. et Etym. tradit, ap. quem
tamen àxovxiAai-scriptum est. Forsan autem àxovixiai
nominantur, quia ocyssime perimunt ut aconitum,
nisi potius scr. dxovixai, u tap. Hesych. : ’Axovxiai- ¿qisi?,
vivi; Xéyouai xai axovxi^ot. [Axovxiai recte editum in
Etym. 5o, 52. V. AxovxiXvj. Artemidor. 5,5 9 : 'Tttò ocpsw?
SjjyOel? xou Xsyopisvouàxovxiou• ubi v. Reiff. p. 5o3. Alte-
rius vero nomiuis incerta est scriptio. Idem Hesych. :
KóvtiXo?... &pi?. Obiter ern. ejusdem Hesychii Aspipa...
iplxiov, pro quo leg. Flpipia, iEol. pro etpa. Id. : Flp.-
u«ta- e?p.axa. Fix.]
Il’Axovixiai dicuntur etiam ol dQXrjxal, Athletse,
Av [¿)??] ,01 vixTjxaì ¿7JXXYJX01 ovxs? ou xoviopxouvxat,
inquit Lex. meum vet., iunuens pugiles àxovixia? dici,
qui àxovixì viueunt.
Axovixixò?, •}), àv, Ex aconito confectus, vel Aconiti
aliquid mistum habens. Xenoph. Cyneg. ( 1 1 , 2):
AAioxexai xà pilv Iv xoì? opsai cpapp.àxw Sià Suo^wpiav
wwvixixS), Propter asperitatem regionis capiuntur
aconito. [Hesych. : Axovxtxóv • cpàpp.axov ofixw xaXou-
|«vov. Axovixtxàv conjecit Gesnerus, alii dxo'vixov, inter
quos Jublonsk. Opusc. 1 1 4-J
j_Axovìxi?. V. Axo'vixov.]
Axo'vixov, xò, Aconitum, herba venenata, de qua
multa Diosc. 4, 6 [imo 77 sq.]. ’Axo'vixov vero nominatali)
volunt, quoniam in cautibus s. Iv xaì? axovai?
provenit. Quod etymon secutus Ovid. Met. 7, (418),
cecinit : Quae quia nascuntur dura vivacia caute,
Agrestes aconi ta vocant. Et Plin. 27, 3, [ 2 ] : Nascitur
m nudis cautibus, quas aconas nominatit, et ideo
aconitum aliqui dixere, nullo juxta ne pulvere qui-
MMutrien|e,; liane aliqui ratio'nem nomiuis attu- d
Inc. Alii, quoniam vis eadem in morte esset, quae
cotibus ad ferri aciem deterendam, statimque ad-
mota velocitas sentii'etur. Theophr. II. P. 9, 16, [4]
jxovixov appellatimi scribit ab Aconis, pago quodara
ai'iandynorum, quoniam ibi praecipue proveuiat :
fescere tamen et alibi passim, et praesertim in locis
Petrosis. Itidemque canit Nicander Al. (41) : ’Ev S’
«ovatot? 0 y]Xe(tjv axlvixov àveéXàaxTjosv ópóyxot?, In
, on*orum monti uni verticibu s, quanquum Schol.
p iot? vpoyxoi? exp. xÓtcoi? Iv oT? yivovxai ai àxo'vai
iqnod probavit Holstenius ad Steph. Byz.] : has au-
: «xova? secundum quosdam fieri Heracleae, seunni
alios Hermione, secundum alios Tanagrae.
: Puan. Byzant. xà? ’Axóva? esse dicit Oppidum
\*erac*eam ita nominatum Sià xò 7cX7]0o? xwv Iv
g v*||po? axóva? irevioivi(xsvwv XiQwv, Quoniam ib i multi
Ì>om' ''^es i p 1* e^acuendo ferro. Additque hinc
tóvlnari (*34®VIT0V venenum, alio nomine dictum
uciv : Aià xò 7tpo<pusaOat Iv xóww Axo'vai? xaXoup.svoi,
ovxi vrepl ‘HpaxXeiav. [/Elius Promotus ms. ap. Schneid.
ad Nicandri 1. p. 92 : To axo'vixov cpiisxai pèv lv ’Axd-
vai?. Aocpo? Se laxiv lv 'HpaxXeia oilxo) xa^ouasvo? Axovai
, w? loxopeî 0SO7TOIJTCO? xai Eùcpopfwv SI lv xw Seviw.
Eadem ex Theopompo narrant Atnen. 3 , p. ¿ 5, B, et
Antig. Caryst. c. i 3 i , uhi v. Meursius. Quæ in fabulis
feruntur de origine et nomine, legi possunt apud
Eustath. ad Dionys. Perieg. v. 788; Servium in Virg.
Georg. 2, 1 52 ; Sehol. Apollon. Rh. 2, 354 ; Schneid.
ad Nicand. Alex. p. 8 5 ; Wessel, ad Diodor. 4, 4 5 ;
inprimis vero cfr. Bernardus ad Thcophan. Nonn.
t. 2, p . 355.] Aliis nominibus dicitur 7rapSaXtay^è?,
Xiixoxxovov, xuvoxxo'vov, (xuoxxovov, Gvjpo^o'vov, quoniam
eo ad necandas pantheras, lu p o s, canes, mures,
et alias bestias utuntur. [Diosc. 1. c. ; Schneider, ad
Aristot. H. A. t. 4, p. 4 1 sq. ; Galen. De simpl. med.
fac. 1. 6, t. i 3, p. i 52, E.] Item xàpipiopov et GïjXutpo'vov
dicitur, quoniam mala morte perimit, et quoniam
tactis quoque genitalibus feminini sexus animalium,
eodem die infert mortem ; est enim omnium vene-,
norum ocyssimum. [V. Galen. Gloss, v. Kà^popov.]
Testantur hæc Nicander, Diosc. et Plin. 11. ce. [Ge-
minum describunt hoc genus herbæ Dioscorides et
Plin iu s, quibuscum ut coneiliarent magnopere dis—
crepantem Theophrastum, varia tentarunt viri doçti.
V. qui de his ceterisque ad herbam pertinentibus
dixerunt perite, Schneider, ad Thebphr. t. 3, p. 8o5
et in Ind. ; Spreng, ad Dioscor. t. 2, p. 606 ; Salmas,
ad Plin. 519 sqq. v »-u] Porro ab Axo'vai oppido,
IGvixàv est Axovixr,?, et fern. gen. ’Axovixi?, ut Steph.
Byz. annotât. Quibus addere potes ’Axovaïo? in loco
illo Nicandri, a cujus Schol. [ad v .T 3] memoratur
etiam Xo'tpo? ’Axovixo? prope Heracleam Ponticam.
’Axovixo?, ô, i), Qui sine pulvere f i t , Pulveris e x -
pers. [Sine certamine, Nullo labore. Quintus 4, 319 :
yEXaéov S’ àxo'vixo? aeôXov.J || Non illitus calee, Qui
calce loricatus non e s t } Qui est sine opere tectorio
et albario, vulg. lexx. || Pice non oblitus, Non pica-
tus. Diosc. 1 ,9 4 (93) : Aoiîtov 8 e ï i|/ûÇavxa? e î? xspajjiEoîfv
àyyEÎov ¿xovixov, xouxloxiv a7ri<j<jwxov, ¿TroxiGsoGai. [Ut
C Strab. 2, 125, A : ’AyyEtov ¿7rixxwxovj De vase porro
dixit Diosc. 1, 6 ; 1, i 32 ; 2, 65 ; 3, 7, quibus in locis
tarn codd. quam vett. editt. in scripturà ¿xo'vixo? sibi
constant, ut videatur Dioscorides recentioribus illis
acceusendus esse, quos xoviÇeiv fere pro xwviÇeiv usurpasse
ostendit Salmasius ad Solin. 868, a ,e tp lu r ib u s
Barkerus ad Etym. M. n o 5 sq<j. Quo minus vero am-
plectamur aut Sprengelii ¿xwvtoxo?, aut ¿xwvvjxo? quod
voluit Salmasius 1. c., obstut etiam Galen. De comp.
med* sec. loc. 1. 10, t. i 3, p. 637, F : Ayyo? xEpap.Eouv
¿xoviaxov, Pice non obduetum, interpr. recte ad sen-
sum, proprie vero simpliciter Non incrustatum, Non
obduetum. AyyEîa xspap.ia ¿xouvioxa excusum est in
Geopon. 1 1 , 20, 3. || Axovixoç, ij, i. q. ¿xovixov, herba
Aconitum. Hedyl. Epigr. in Pal. 1 1 , 123; Euphorio
ap. Etym. M. 5o, 45. uù>‘c. Fix.]
Axovo?, Herba quædam quæ et ¿xtvo? nominatur,
ut supra docui. || Exp. etiam Impercussüs, ¿xpo'p.yjxo?,
pro quo scribendum potius axXovo? : item a7cXvjxxo?,
axpwxo? ap. Varin. [ex Hesychio : posteriorem interpr.
ad axorco? pertinere vidit Is. Voss.]
~ ’Axovxïj? , ou, Lycaonis iiliu.s, Apollodor. 3, 8,
p. 3 8 1, Axlvxto? die lus Stephano B. v. Axo'vxiov.
’Axovxl, Invite, Ingratis. [Suidas et Zonar, exp.
¿xouiriw?. Theodos. p. 77, 1 ; Plularch. Fab. c. 5 cum
nota Schæferi t. 4, p- 3 6 1. Atticis ignotum esse annotât
Lobeck. ad Phryn. p. 5 .]
Axovxla, f,, Urbs Iberiæ ap. Strabon. 3, p. i 52
(228, A). Axouxeia inde citat Steph. Byz.
Axovxia?, ou, 6, Jaculus, serpentis genus. Sonat
autem ¿xovxia? quasi ab Jaculum dieas Jaculari's. Lucian.
De dipsaci, [c. 3] : BouTcpvjcxsi? xai ¿xovxiai xai
¿pupiaêaivat xai Spàxovxs?. Nicand. Ther. (491) : ... oijv
0’ #7001 ¿xovxiai vj&l jjioXoupoi, ubi Schol. dicit ¿xovxia?
esse xob? xaxà xà ¿xovxia oiaxps^ovxa?, addens esse et
alia animalia, quæ ita vocentur 81 à xà ôpp.Sv âercep xà
¿xàvxia. [Lucian. Philops. 12 : vO:pÊi? noXXol xal ¿77ci-
8s? xal E^iàvai xal xepaoxai xal ¿xovxiai ^»pûvoi xe
xal (puoaAoi. A n g l . Epiphan. Hær. 70 , p. 5 i2 , D.
H em s t . Artemidor. 5, 5.9, ubi Reiff. p. 5o3 præter