219 à y à a x o v o ç à y a a x ò ? 220
veuaépev àOavàxoiai, K a l OvYjxoiai Ppoxoiaiv liti CetSwpov
àpoupav, Huic conjecturae favet, quod, quum àxàa0a -
Xo? apud Hom. in laude nunquam pona tu r, sensus
h. 1. bonus sit, ut contextus satis docet, e t u t vidit
Matthiaeus, qui tamen voci inesse e t sensum malum
et bonum suspicatus est. « ’AxàoOaXo? videtur h. 1.,
inquit, designare eum, qui diviriis, nobilitate generis
e la tu s , grandia a c praeclara tantum seetatur,
leviora aspernatur, saepe rie. ab injuriis quidem i» -
feriorum abstinens. Nostrates h o c sensu per v itu -
peratipnem dicuu t , &in grosser Herr. »]
Ayaat?, Dor. pro ’Aya0l?, vide àyaaa(?.
A y a a i? , Admiratio, Invidia, vide àyaaòi?.
= Zonar. p. 87 ’AyYjXai* — el? ayaaiv xal yapàv àya-
y e lv àyaatv 8k Xeyei xèv 0aupaapevov. Leg. Òaupaapóv.
Schol. Venet. ad II. <¡>,.221 : A f r i • Oaupaopà?, itapà
to ajav. Fix.
* Ayaat?, n. pr. vid. ayaaal?. [000]
= Ayaaia0évY)?, ou?, 6 AaxeSaipovto?, Paus. 7 , 1 2 , 7,
Bekk.[— .
Ayaopa, axo?, xà, [ab àya^opat, Veneror,] Yeneratio, b
v e l, Quod veneramur. Hesych. ’Ayaopaxa • aeSàapaxa.
[Zonaras , p. 3 i : ’Ayàapaxa • xa aeéàapaxa.] Suidas,
[ e t Grammaticus. S. Germ, in Bekkeri Anecd. Gr.
t. 1, p. 3251 : Ayaopaxa ■ aeSaapaxa, à àv xt? àyàaatxo:
SocpoxXYl? -xsypYjxat. Eustath. [p. 9 7 1 , 16 : ’Ayw xà ae-
oopat, àcp’ o5 àyàapaxa xa aeéaapaxa. [o-ujj
Ayaaorcepxat, Hesychio oi xou? xeXwva? pYjvuovxe? xa
xIXy). Varin. reponit yJ xa xsXr).
* Ayaaà?, Laconicè pro A y a0à?, v. ’Ayaaaf?. [000]
= Ayaaaatou? ( sc. xuva? ab Ayaoaeb? ) , Britanni
dicun.t canum speciem parum speciosam sed agilem et
ad investigandum optimam, quos descripsit Oppian.
Cyn. 1 , 47® , sqq. o— F ix.
= Ayaoael»?, Parvus canis sed acerrimus naribus, e t -
ad investigandum sagacissimus, Oppian. Cyn. 1 ,
v. 476 : 'Piveat S’ auxe pàXtaxa Tcavg^o^o? laxtv Ayaaaeó?.
« Pennant in Zoologia Britannica Agasseum interpreta
tur eum quern nunc beagle vocant. » Schneider.
p. 186. Ita quoque Vlit. ad Nemesian. Cyn.
125, t. 1 , p. 382 ed. Burm., u b i multa de Agassasis ' C
disputai, coll. not. ad Grat. Fai. v. 1 78 , t. 1 , p. i 3 2 .
Fix.
. Ayaaol? ap. Hesych. legitur expositum ©Oo'vo?, i. e.
In v idia , item atpaipa, si mendum non est. [ 2 cpaipa
Noster pro vulgato acpaipa reposuit. In cod. Ven.
teste Schowio legi tur : Ayaaat? * ò <p0ovo?, acpatoav.
Legendum, u t vidit Is. Vossius-, Ayaai?* 6 cpQovo?.
« Nempe ab ayaaOat, cpOovstv, » inquit. « Idem quum po-
nitur pro àyaOl?, turn glomum seu sphaeram notat. »
Ayaat? e x Hesychio p ro ferì L . C. Valck. ad Herod. 6,
6 1 , a Sch/ef. laudatus. Alicubi legerat Hesych. àyaal?
posi turn pro àyaOl?, Dorice nempe, ’Ayaaà?, L a co -
nice pro àya0à?, est in Aristoph. Lys. i 3o i . Gregor.
Cor. de Dialecto Dorica p. 299 : Tw or àvxl xou 0
ypwvxat, xou? 0eol>? aeoù? Xeyovxe?, ot Se AaxeSaipoviot
xoù? Aioaxopou? Spvóovxe?, >yyf xw aew cpaatv, àvxl xou pà
xob? Geoii?. Cfr. Grammaticus Leidensis ibid. p. 633
e t 634- De permutatione vero literae 0 in <j, quam
e x Hesychio constat cum Laconibus communem fuisse
Carystiis, Cretensibus, E le is , et P ap h iis , praeclara d
notaverunt Keen, ad h u n c Gregorii locum, e t Valck.
in Epist. ad Roeverum, p. 7 3 , seqq. Ayaat? pro Admiratio
ponitur in Etym. p. 9 , 52 : AyyjXai * avaOei-
v a i, xoapYjaai, ei? àyaatv àyayetv xal yapàv. In Schnei-
deri Lexico vox non legitur. || Apud Hippocr. De
morb. popular. 6, p. 346, 3 3 , Ayaat? nomen est mu-
lieris, cujus puella aegrotabat.]
. Ayàaxayu?, uo?, 6, tf), Praegrandes spicas habens,
Abundans spicis, [Greg.Naz. 2, 1 12 , B , yv].] [Bast.
Ind. Scap. Ox.]j [u -o u |
• AyaoxY)?, ou, 6, Invidus, pàaxavo?. Hesych.
= Pnavor. p. 12, 1. 38, ¿yaaO^?, pàaxavo?. Utrumque
emenda scrib. ¿yaoOel?, p. S i n n e r .
Aytiaxovo?, Multis mixtus gemitibus, ¿yav axovfiei?.
Apud Hom. autem Od. M (>97) : ¿ydtoxovo? A|x<pixp(x7i,
duplici ter exp.; vel 7coXóxxu7co? (quoniam sc. oxevetv
7covxo? dicitur p ro •¿jysiv, u t sit quod Lat. Undisonum
mare vocatur) ; vel ^ xoi? vauayoucnv alxia axovwv 7coX-
Xtov, qui enim in mari pereunt, non »n e gemitibus
A crebris pereunt. Exp. etiam 7roXu<jxévaxxo?, '«rcevavu^
d^io?. [ «Hymn, in Apoll. Del. 9 4 , A . Apcp^plÌv
[ T ’ Aydiaxovoi.... xxutcoi in Eur. Su p p l. 622 ed. Herni
pro vulg. y’ àvà xoirov emendatj. Jacobs. Anim. 5q i
Sch^f.
5= Vehementer gemens. dEsch. Sept. 96 : x( p.eXX0jX£v
àyòcaxovoi; Naumach. ap. Stob. Fiorii, tit. 68, p. /l2o
1. 9 : pi^xe 7rovov xpojxeouaav ayauxovov EiXeiOuiv)? ubi
Blomf. Glossar, ad iEschyl. Pers. v. 1. dyaaxóvou emendai.
Verte : E t quae (virgo) non horret dolorem ma-
gnos gemitus cientem Lucinae, aut Luc. m. g. ciends.
Sin n e r .
= : Posterior significano, Graves gemitus afferens
Luctuosus, obtinet etiam ap. Gregor. Naz. Carm. \
t. 2, p. 34, C : Auxàp epol tcovo? IcxVv dydoxovo?, qyj
locus vulgatam scripturam in Naumachio egregie
.tuetur. o - v t i Fix.
= Alludunt ad versus Homeri cum alii turn Porphy-
rius De abstin. 3, 20 : <&aXaiva? xe xal icplaxei? xai
aXXa xtqxyj , & p-upia Socrxeiv Op.r)po? cpYjaiv dytxrjxmi
Ap<pixptxif)v • Gravistrepam Amphi tri ten vertit Valentinus
, p. 124, 1. 2 2; Perflabilis Amph. Felicianus, ed.
de Rhoer. p. 262, 1. 4- Hase. .
Ayaoxò?, «rrij, axòv, Admirabilis, Admiratione summa
dignus. [Adj. verb, ab àyapai.J Xenoph. Hist. n
[al. 56] : Tauxa oux a^ioXoya, sxetvo Se xpivw xou avSpo?
ayaaxóv. E s ta lio qu i rara vox in ,oratione soluta. [Imo
a Xenoph. ipso ter alibi usurpatur. : Anab. 1, 9,14
[al. 24] : K a l xS pèv xà peydcAa vixav xou? cpiXou? d
xoiouvxa, ouSsv 0aupaoxov, ItcbiSy] ye xat Suvaxwxepo^v
xb Se x5j empeXeta icepielvai xtov cpiXwv, xal xw TtpoOu-
peta0ai ‘ yap££e<70a i , xatixa paXXov epoiye Soxet ayaari
elvai. OEcon. 1 1 , 19 : Tauxa iravxa dyaaxd p.01 Soxet
eivai. De Re equ. 1 1 , 9 : Ouxw 8k xal eaxtv 6 pexewpi-
Cwv lauxSv Ì7nro? ' ctpoSpa y) xaXov, y) 0aupacrxSv, rj aya-
ffxSv [Courier, emendai yJ xaXèv, ^ SeivSv, y) 0aujia-
<jxèv]] , à? •redtvxwv xwv Spwvxwv xa l véwv xal yepaiTepw
xcc ou.p.axa xaxéyei. Vulgo legitur ¿yaOov. Sed Noster
emendai ayaaxòv, recte omnino : nusquam enim alibi
invenias 0au[/.aaxSv, inter xaXSv e t aya0òv positum. Sic
A y a0£> in var. lect. pro ayaaOw reperitur in Xen.
Cyrop. 2, 4> 8, p. i 3o. Vide Grammat. S. Germ, in
Bekkeri Anecd. Gr. 1 . 1, p. 336, mox citandum. PluL
in dEmilio Pau lo [c. 2 2 ], t. 2 , p. 289, ed Reisk.:
na<u yàp àyaaxè? eù0ù? s \ apy5j?, irpS? ^yepoviav xai
.7coXixeiav 6? aXXo? oòSkl? xwv auyyevwv xexpapivo? w
>^0o? (ubi Reisk. p. 923 conjecit, auyyevwv eivai SoxtoY
£0 xexpapévo?, e t citare debebat hsec e Numas Vita,
t. I , p . 2/j3 : <I>uaei 8k 7CpS? 7ca<iav apexvjv eu xexpajjivc;
xb ^0o?). AyaaxS? pro aya0S? p roferunt Anon. et Dacer.
e Ms., quam lectionem amplectitur lubens M. Solanus,
a L . C. V a lc k . ad Scapulae marg. laudatus, modoclau-
sulam distinguas post voces I? dpyYj?. Idem Plut in
M. Catone Maj. [c. 2 4 ] , t. 2, p. 600' : n<£vxayàp dya-
axd poi x& icapit <roo, xal pejMrtSv oòSév. « Piato De legg-
8, p. 829, D [ p . 77; 7 , Bekk.] : tfO<ioi Sè ¿yaoroits
auxol xal xipiot iv x5j irSXei,.... xà xwv xoiouxwv aSefl®8
7toi^paxa. S ic dyaaxot et xipioi junguntur, De legg., !■ 7
p . 808, C [4 1 ,6 , Bekk.]. V ulgatur [sine ulla lect var.]
apud Platonem [in priori loc’o] aya0oi. Alibi quoque
v o x eandem suoiit corruptelam. » L . C. Valck. ad
Theocr. 10 Id. p. 34. Plato Conviv. t. 3 , p- i97>
D , t. 10 , p. 218 ed. Bip. [418, 5, Bekk.], ab co-
dem .Valck. ad Scapulae marginem citatus :
¿yaOè? [?Xew? aya0oì? e Stob. tit. 6 3 , p. 398, 1-
inde a F. A. Wolfio editiones omnes], OeaxS? «rosoti,
ayaaxò? Oeoi?, (^YjXwxS? apoipoi?, xxyjxo? eSpoipoK, ”e
Amore. Idem in Cra tylo, p. 4 1®, C , t. 3 , p. 288 w-
Bip. [ 63, 2, Bekk.] :• K a l p-^v x6 ye ayaOSv, xouto w
©óoew? TrdffY)? xw àyaaxw poóXexai xè ovopa lirixei«''41
ItoiS-^ yap TTOpeuexai xà ovxa, evi pèv ap’ auxoi? w'/r’
evi 8k SpaSuxii?. yEaxiv ouv ou ttSvxS xayb, aXXii
ayaaxov. Touxw ouv S’ij xcji àyaaxw aiixY) ^ ¿Trwvupw £ii’
xàya0dv [xS àya0Sv e Gud. et Darmst. dedit Stalli)'}
Omnino cfr. Sextum Empir. Adv. ethic.
p. 6 9 7 , cum Fabricii n. 8 5 , p. 70 6 , e t : Pyrrho"'
3, 1 83, 4» p- 172- A n g l. Clem. Rom. p. i 5o, exemen ■
A. V. H. p. 324. L .C . V a lc k . ad Scapulae marginel”'J
Ap. Homer, autem eTSo? àyaaxòv, vel ’
L e. Stuporem afferens, vel liclcpOovov, Invidio^1111 >
2 2 1 C C y O iG T O Ç
Eustath. [ad II. A , p. 98, 10 : Alyei S’ Ivxau0a xijv
IIuXov ^yaOeYjv, 00 xoaov ix xou^ayav 0eiav, 5) yàp av
JffluXaaaexS v xou àyav, Spoiw? xw, Ayavvicpo? vOXup7ro?,
^(jov ix xou àyw, àyàÇw, Sôev àyaaxò?, àtp’ oô àyaOo'? •
i l ¿vfffirn • il/l- Ï1 P t» f.«
ïAW, ytAas>of xu», ayo), ayayo ,
uJev xi àyaaxov* xal a7coooXYj xou aiypa xal xp07tYj xou
.Mou ei? Saab, àyaôov• exi Se xal à? dnb xoû IpwepàÇw
Ipaaxàv xal êmpaaxov, oô 7raÔY)xixè? àoptaxo? ^pàa0Y)V
['xaxà xb, raipw, ireij3àÇoi,^lireipàaÔY)v• àXXw? pévxoi, ex
Ixoû Ipàw Ipw, xà Svopaxa ’Epaxw Mouoy)? Svopa xal êpa-
ITOV xal epaxeivSv xà .¿Tci0upY)xov. Quod ad voc. epaxà?
ùittinet, Eustathius fallitur. ’Epaxà? enim et ipaaxè?
iejusdem sunt originis. E t ipse Eustath. ad Od. n,
jp. 1795,62 sc ribit: Tà 8k àvVjvuxov à^é^ujye xà aiypa,
fiuntMC x£5 vvwxàc x a l. àXXoYVWTÛC- YÎiM TrnriUTrrin-jc, mS
a y a d T o < 2 2 2
A cogitandum tamen relinquo, num poetice potius
Ayoixà scripserit, u t Horn. H. in Apoll. v. 5 i 5. Favet
series, quum ’Ayaoxà? jam supra Appareat. E t poetae,
maxime T ra g ic i, similia amant, ut 0aupaxà? p r o 0au-
P-aaxà?, etc.» Albertius. Suidas e t Zona ras, p, 14 :
Ayaaxo'? • 0aujj.aaxd?. Lu rip. Iphig. A.r 268 : 2 bv S
m °"r0? m f aT^> &S ?iXo? <fiXw., V ide Marklandi
S et Musgravii notas.. Jacobs. Exerc. crit. in scriptt.
vett. vol. i , p. g 5, a S ch^ f . citatus, locum sic resti-
tuit.: 2 uv S ayaoxà? ^v. Tvwxà?, 6? cptXo? ©iXw, Erat
fV.m venerandus frater, amicus cum amico. « Nihil
sibi. similius, inquit, quam verba ASpaaxo? et
Ayaaxo?. > ide quse de similitudine; literarum S e t f in
codd. dixi cap. 1 1 . Semel hac voce usus est Eurip.
in Hec. v. 169 : Ouxext poi ß(o? ’Ayaoxà? Iv màei. E a -
dem fonasse lecta fuit olim in Hom. Hymn, in Cen
v. 47^, ubi cod. Mosq. habet, — I-xecppaSev opyia xaXà.
Pausanias vero, qui hunc versum cum proximis laudai
2, 14 : ’EracppaSev opyia iraaiv. Utraque lectio ex
antiqiuore for tasse profluxit,jp. lyy-Y,-- to oiypa, anaqmore tortasse profluxit, ooppvyii’ àavyaaooxxàà. »» DDee hhaiec
Bpoitoç .x([)^ yvwxà? xal «XXoyvwxo? wv TcpoÜYcàp^ei xà B Hymni Homerici emendatione silent Matthiæus et
irvwf °? ‘ t£.T.t ôè> x®*,xaxa xo sejpMaauxiuèi?,,, cejpjaaxioàt?jj, oô S!t7cCiI0UUu'- Hermannus. Epigr. àS. 6 5 8 , Anthol. t. 4 n 256 •
lyvwcrTO? ■
KlV]TOÇ • ot-,
)ev xal Ÿ) ’Epaxà) Mouaa, xal xaxà xà àyàÇw
Kyadxo?, xal a7ceXeuaei xou xoî» aiYua aiypa xal xootty!xp07r9) xoïï t x et
ei?
lèîÎTa, àyaôov ‘ xeïvxai 8k éxépwôt xal àXXa xoiaïïxa, 5 v
Bial xà Oaupaaxà ôaupaxà Ttapà IlivSàpw. Idem ad II, T,
[p. 384, 3 : XpYjoipoV 8k xb epaxà, ei? xà Tvwxà xoux
Eyvwxa (e Sophoclis-OEd. T y r . 5 8 ) , xal ei? xà àXXo-
yvwTo?, xal yvwaxà? Ô àSeXcpo'? * xal ei? xà ex xoïï àvu-
fcxoïï, ôiüoïqv xà.àv^vuxo?, xal Avuxo? xupiov, xal Seouà?
bap’ EùpiTCÎSYi Suae^vuxo?, ( e x Hippolyto v. 1237 ed.
[Beck., ubi vide Valck. e t Monkium,) xal ei? xà xxixai
fcapà xw auxw ( in Oreste, v. 16 2 1 ) , 6 iaxi xxiaxai,
» a l ei? xà ’Aawxou XiaucpiSwv yevea? (e Sophoclis Ajace,
ly.röovj 189 ed. Lobeck.), xouxeoxiv àowoxou • xal ei? xà ßXrj-
ê aXXw?, e^vexxai ^7uep xà àpcpiêXYjoxpov • xal ei?
j o 2wT7]piov xe xoî? xaXw? xexxYjpévoi? ( e x Euripidis
Kreste, v, 127,) xal-ei? xà awxife • Sv xijv xoïï a AXet-
xà awaxj»a Sy)Xouoi. IïoXXà Se xal ^xepa ouxw xoïï a
BiTEprjvTai • waitep aà ev àXXoi? irXeovàÇetv auxà, ou icàvu
«vaXoyw? (paivexai, Sreoïov xal xà Sp£w, Sp^ow, op^Y]- C
gTY)?, ou xaxà xà 7roiY)x^?, xal yYjpw, j^Yjpwaw, yYjpwaxij?, où
feaxà xà leSvwx^?. Cfr. idem aa II. B, p. 328, 4. Idem
Ijj P* 744» 19 : Tà Sè Svooxà eôpiaxexai iroxe xal
I®ij(a xoïï a, ÓJ/.OÌW?, xw yvwaxà? xal yvwxà?, xal ex xoïï
■voxa ytvexai xal SvoxàÇeiv, xà pép<peo0ai, 6? xà, 2xo-
¿voxàÇwv. Vide et eundem ad II. 0 , p, 1019, 1 1 .
|8His exemplis addi potest A yaxà? pro àyaoxo? in
I Pyrono Hom. in Apoll. v. 5 i 5 : Oo’ppiyy’ Iv ^eipeaaiv
I ayaxàv xiôapiÇwv, u b i Ruhnk., a S chæ f . laudatus,
I Fæc notavit : — « Insignis in h o c versu est Iectionis
I Moscov. Ipaxàv, duo (tres) R egii : Oo'p-
I PYY £v ^eipeooiv ej^wv ^puoYjv, xiôapi^wv, Athenæus,
I n Z VT m ,audans’ 1 > P- 22» C> e x eoque Eustath.
I I'flit r at ldo2 : £V X8lPs<I<Jlv £Xa)VJ X“Piev
I J apw£- Nos unice tenemus vulgatam, quam librarii,
Muum ayaxàv pro àyaoxàv minus concoquerent, temere
lM U.aiUont^-Sie.ôaupaxà epya pro Oaupaaxà, Hymn, in
K ’ e‘,c- Bscch. 34, sicut hbri etiam s c r ip ti,
B p .. ansinus, habent in Hesiodi Scut. i 6 5 , pro
■ toma epya. Sic alibi àSàuaxo? pro àSàuaaxo?, monente D
»asaubono ad Athen. 1. d. et Lectt. T h e o c r ., c. 16,
R vm n 2 Eustath. ad II. T, p. 400.» Ilgenium ad
‘ P' ,77 j [ àyaxà? probantem], consuli ju b e t
jf] o M et„ 9s Aenophontis Ephesii, p. 56 [p. 20 ,
~ ,ver8us affert : imtoOoo? xXeivw xeïï^ev
Sp _ ,e.P Tl Du xdtpov Ix 0avàxou àyaôàv, iepoïï
liïïtev lT°t ’ ^ T. Hemstern. corrigit : ‘iTnroôoo? xXeivw
oxàv îT° ~ I I B M bP * Du xà<pov euôavàxou ày a-
pYaxàv 1 .7t0^tTPu- «Ayaaxàv vero scribatur, an
lenta ’ ° lnterest : àyaoxà? enim, secunda corion
Va ^0etæ non refugiunt, qui ceteroquin efferre
E««toc ^ Î r re“ “ l‘ “Tj5, Âp«T0ç, pro flaupaerriç, ¿Si-
Pesvcli Dasaub. ad Athen. 1, c. 19.» T. Hemst.
¿v T ", Ya<TT(k ' ôàupaaxà?, ¿Traivexo?. Ayaaxà j &
F (IatT0» ro°v dpeaxà, Aïa^uXo? cppàÇei, ubi v iri
i c h o v S T 6™“ 4^ ^ - In Cod- Ven* m ?P«C‘, teste
feou?l 1p.«« j ’ “ ? u“ um est dubium, inquit, quin
fc re v2 ndum Slt-» «Quamyis nihil audlcter mu-
> quum locus Tjragici præ manibus non
-------------- oucill iUilLL
Hermannus. Epigr. àS. 6 5 8 , Anthol. t. 4 , p. 256 :
Ouvopa KaXXixpàxeta, ßpoxol? itàvxeaatv dyaaxq. Con-
sulendi sunt, inquit S chæf., Valck. ad Schol. in Eurip.
Phoen. [v. 134 6,] p. 760, Pierson. Verisim. p.
3 8 , Toup. Opusc. 2 , p. 10 , Valck. ad Theoc riti
decem Idyll, p. 3 4 , et J. Toup. in Append. Nott. in
Theocr. p. 4, de cujus errore, discrimen inter àya-
axàv et àyY]xàv esse nullum statuentis, quum àyaoxà?
magis prosaicum quam poeticum, e t àyyjxà? poetis
solis in usu s it, infra ad v. AyYjxà? monuimus, ubi
Theocrito restituimus e .Mss. àyaxàv, Dorice pro
àyYixov.]
; A.t Ayaaxo?- significai Oàvaxo?, Mors; nam Suidas
àyaaxou affert pro ôavàxou, u t et Le x. meum vêtus.
[«Qui hanc lectionem vitii non habebunt suspectam,
diu frustra se torquebunt, donec indagaverint ra—
tionem, quare Ayàoxou pro 0avàxou hic exponatur:
Quovis enim pignore contendere ausim , locum hunc
operarum vel hbrariorum incuria esse - corruptum,
et scripsisse Suidam, Ayaoxoïï* ôaujxaaxoïï, quæ etiam
Pearsonii conjectura est.» Kuster. Zonaras, p., 14 :
Ayàaxou- 0avàxou. «Kuster. ad Suid. corrigit ôaupa-
axoïï, perquam apte. Sed mirum v e ro , tantuiri esse
in hoc vitio diversissimorum Codd. consensum. Quare
raalim explicationem glossæ omissam, quod sæpe
factum es t, ob similitudinem literarum, et corrigo:
sic : Ayaoxoïï .Oavàxou* 0aupaaxoïï.» Tittm. Verum vidit
J . Toup. Emendd. in Suid. t. 2 , p. 4 19 , cujus
y e rb a , Tittmanno, ut videtur, ignota, sunt hæc : — -
«Uterque fa llitu r , tum Kusterus, tum Pearsonus.
Removenda omnino odiosa interpunctio, atque ita
scribendum, Ayaaxo'? * 0aupaaxà?, Ayaoxoïï. Oavàxou.
En exemplum verbi Ayaaxà?, quod unde peti tum.
f it , ego quidem nescio. Quærant quibus o tium , et
invenient. Hue in primis facit Æl. Var. Hist. 5, 6 :
A?iov Sè xal xà KaXàvou xoïï ’IvSoïï xeXo? e7caivéaai
àXXo? 8k àv ewrev, Sxi xal àyaaÔYjvat, Est et Caiani
Indi mors digna quam non modo laudemus, sed
etiam admiremur. Quæ nostrum conjecturam mire
confirmant. » 2 uv. Xé$. xpv)a. in Bekkeri Anecd. Gr.
t. i , p. 3a4 : Ayaoxoïï* Oaupaaxoïï.] _
= Ad locosPlutarchi supra col. 220, B, allatos adde
h o s , Cimon. c. 5 , part. 3 , p. 18 4 , I. 3 (vol. 2 , p.
32 7 , 1. 18 Sch. ) : T à S’ àXXa 7tàvxa xoïï Yjâou? àyaoxà
xal yevvaïa-xoïï Ktpwvo?. Agesil. c. 34, part. 4, p. 91,
I* (vol. 3 , p. ¿2, 1. 5 Seh.) : ’IoàSav Sè, xàv 4>ot-
61S0U ulàv, où xoî? 7toXtxai? pàvov, àXXà' xal xoî? 7roXe-
piot? ôeapa cpavvjvai xaXàv xal àyaaxov * Præclarum
aiunt visum et admirandum spectaculum. Demosth.
et Cic. compar. c. 5, part. 5, p. 279, 1. 5 a fin. (vol. 3,
p. 470, 1. 18 Sch.] : Ayaoxi) pèv ^ Ttapaaxeui) xoïï (pap-
pàxou xal T^pYjat?, àyaaxi) S’ yj ^pîjaiç, Admirandus
est tamen [Demosthenes] cum quod præparaverit
venenum et servaverit, tum quod eo sit usus. Absolute
usurpât S. Clemens Alex; Pædag. 2 , 1 , t. 2 •
p . 169, 1. 19 : ’Ayaaxàv pèv oùv irpà? xà, ^ O è ? àva0pV]-
aavxa?, x^? àvw xpocp9j? e^ e aô a i xyj? 0eta?• ubi verri-'
tu r , Res est ergo præclara e t maxime expetenda.
Hase.