1151 àxavô a àxavôia? 1152Ì
Philippi o? t ¿ir A purTdcpyou <t5)te? axavOoXoyot. S c h e f . ] a
Il [«Peccata eleganter Spinis comparantur. Cyrillus
Al. Adv. Anthrop. c. 26, p. 397 : 'H ¿¡¿apria irapà
Tif? Ypacp^ Ìwfél ¿xavOrj? imijvuptia xarovoixaCeTat. Cla-
rius Suidas : AxavOa * ^ ¿¡jiapTta. Aa6(8" Ev t 5ì Ipwca-
y/ivai fioi axav0av. » S u ic e r . qui plura dedit.J
[Carduus. Theophrast. H. P. 4» *o> 6> ¿1 òbcavda ^
xsavwQo?. Sophocles ap. Plutarch. Ne suav. cet. 1100,
C : rpala? ¿xavOa? nditiro? ¿15 (puawpiEvo;. Cinara ca r-
dunculus (xoxtò?). Idem cum aliis multis ap. Athen.
2, 70, Antig. Caryst. c. 8. Po llu x 6, 46 : Kuvdcpa, outw
yàp xal 7capòi toì? Awpteuci 7coi7]Tai? evecmv eòpeiv tX,v
xaXouusv»|v axavOav. Theocrit. 6, i 5 : c0 ? ¿ir* ¿xavOa?
Tal xarcupal yatTai. Generaliter omnis spinosa
pianta s. frutex axavOa dicitur, Rubus, Sentis, V e -
pres. Appian. De reb. Pun. c. 1 17 : Baxou xal aXXvi?
¿xav07j?. Plut. De aud. poet. 32; E. || ’AxavOyj forma
est nihili. Fix.]
AxavOa, Herba, Acanthus a Plinio dieta [et a
Galeno De simpl. med. fac. 1. 6, t. i 3, p. i 52, A.
Nicandro Ther. 645, AxavOo? ¿XOiiei?.]. Diosc. 3, 19 B
ait axavOav vel IpiraxavOav esse Ilerbam, quae folia
multo lactucaceis latiora habet et longiora, erucae
divisura, nigricantia, etc. Acanthos, inquit Plin.
£22, c. 2 2 ,s. 34] , est topiaria et urbana herba,- elato
longoque folio, crepidine» marginum assurgentium-
que pulvinorum toros vestiens : duo genera ejus
su n t, aculeatum et crispum, quod brevius : alterum
iaeve, quod aliqui iraiSsptoxa vo can t, alii fieXaujuXXov.
Haec Plin. A Gorraeo autem ponitur non solum axav0a,
sed et axavOo?, afferente illam Diosc. descriptionem.
Cui subjungit, Non esset in aculeatarum censu nisi
foliorum extrema per caulem in spinulas occallesce-
rent. Hunc alii irai8Épo>Ta. [V. Barker. Epist. crit.
2o5 sqq.; Sprengel, ad Diosc. t. 2, p. 499]-
AxavOa dypia, itemque AxavOo? aypto?, u t putat
G orr., Acantha sylvestris, scolymo similis, etc. Diosc.
[I. c.] A quo idem Gorr. mutuatus, plantam scolymo
similem esse dicit, ejusdém cum superiore generis;
haec enim sylvestris, illa sadva es t; sed breviorem
et magis aculeatam. c
AxavOa Xeux^, Acantha a lb a , Spina a lb a , frutex
aculeatus, pruni magnitudine, cortice Ugni candido,
molli folio et chamaeleonis albi simili, angustiore
candidioreque, subhirsuto, spinis infesto, flore albo,
odorato. Haec Gorr. e Diosc. [ 3, 14 ] , et aliis. \Cir-
sium Acarnam, Sprengelius cum Sibthorpio. AxavOo?
Xeuxy], Galen. 1. c. Aratus 920 : llainroi Xeuxrj? yr\peiov
¿xavOvj?.] E t AeuxaxavOa composito nomine ap. eun-
iem Diosc. de qua seorsum tra cta t, videlicet 3, 22 :
cum descriptio ¿xavOrj? Xeuxi)? habeatur ejusdem lib
ri c. 14. Dicit.autem hujus XeuxaxavO^.radicem'similem
esse radici cyp er i, amaram et validam ,'p lu ri-
bus eam non describens. linde sumens Gorr. Asux<£-
xav0a , inquit, Frutex est radice c y p e r i, valida et
amara. Is divisis nominibus edam axavOa Xeuxrj v o -
c a tu r , de qua suo loco dictum est. Haec ille. At sunt
qui contra diversarum esse plantarum nomina existi-
inent : e quorum sententia haec in VV. L L . scripta
sunt: Differunt XeuxaxavOa et axavOa Xeuxii. Nam illa
inter spinosas arbores-numeratur, haec inter aculea- D
tos frutices et carduos censetur. llla undique spinis
infesta | rige t, haec praeter spinas in fòliis aculeatum
etiam echinum in summo caule habet. Illà in s e p i -
b u s , haec in sylvosis ac montanis locis nascitur.
Illa solidam habet materiam, haec concavum et inanem
caulem. Haec,inquam, in VV. L L . sumta e non-
nullis, qui de re herbaria scripserunt. Sed quam sint
consentanea descriptionibus Dioscor. et aliorum ve-
terum, tibi, lec to r , judicandum relinquo. Ceterum
quem nos fruticem vocamus ' Aubèpine, quod est ad
verbum axavOa Xeuxi), Spina a lb a , q. d. Albe espine,
sunt qui alium ab hoc esse pu tent, cum dèscriptio
in omnibus non cónveniat. Nonnulli autem aliud
esse genus albae spinae autumant. Vide infra ’Oljudt-
xavOa.
’AxavOa AÌYUirr?a s. Apa&xrj, Frutex est q u i, ut
ait Diosc. [3, i 5] , spinae albae similis esse creditur.
[1, 77 : 2|i.upva Saxpvdv |<rn oév8pou y£VVO)M-^V0u
Apaoia, 8p.oiou t 9j AiYunTtaxi) ÄjcdvO•/). Diodor. Sic.
5, 4 i : AsvSpov lari |Xi6avwTc>?) tw piv (aeyÉOsi | jS|Ì
■ni 8è •Kpocìfyet xíj àxavÔY) t9¡ A lyw r ia t9j Xeuxîj u«pJ ’
epeps?.' Copiose de spina ’Æ gyptia Salinas, in Sol j
p. 370. Schæf. Lexic. botan. Bekkeri 1096 : Axav01
AiY^irria • ¿Ypidxapdov. AxavOa Xeux^'* Ô Xevoue I
iropSáxavo;. Descripsit Theophrast. H. p. ^
Aeuxvjv xa\ jjLsXava, q u a r u m Albam cum Acacia Se\
negai, Nigram cum Arabica comparut Sprengel. Ap"
Galenum 1. c. axavOoç Al Y- em.]|
[H e r o d o t . 2, 96 : Toe irXoíá <r©t (Ægyp tiis) xoimf
<pOpTÏ)YSOU<jÎ IffTl EX T^Ç àxavôïjÇ iroisUjAEVa, TÎjç fl UOQiil
p.Év in r i 6p.otoTán) tw Kupvjvaitp Xwtw , to ¿è I
xdpui ia r tv . Cfr. Axavôtvoç. Schweigh.J
Et AxavOiç alio nomine a quibusdam appellaturj
ut scribi t idem Diosc.
AxavOa paffiXix1?), q. d. Spina regia, e Theophrj
affertur, C. P. 1 ,10 , [§ 5 et Schneiderus t. 4, p. xga v
H [AxavOa ’IvSixi), Theophrast. H. P. g, j( a|
quam atractylidi afünem aut synonymain putas
Stackhouse.J
Il [AxavÔai âxavixal, u t sonchus, Theophrastl
H. P. 4> 6, »o et alib.]
Il [AxavOa Iv rsSpwala acpuXXoç, cujus succus anil
malia et homines aspersus occæcat. Theophr. H. PI
4, 4 , 1 3 et Schneider, t. 3, 3 n .J
AxavOaia, Hesychio àxavol, Sa^isç, forsan prq
axavOai. [AxâvOia conjecit Albert.j
AxavÔEwv, Sivoç, ô , Spinetum, Senticetum,nomera
TTEpiExxixov, ut a %txpúSptx dicitur yapàSpeùv. [Gregorl
Naz. Epist. 7, p. 7 7 1 , C. Schneid. Niceph. Chumni
Boissonad. Anecd. Gr. t. 3 , ' p. 362 : *i2ç ItiI Xei-I
ixwvoç, àxavOcwvoç ovtoç tou àiravTÎôvTOç, àvôr)
Boisson. Eustath. 14 2 , 1 : ‘O Ss vvnoç (în àvOEpsùvl
àxavOctov, yapaSpswv, ctùyouaxeùw xal xà TOtavrcu
Seager. Iterum 1066, 21. Opuse. 260, 78: ’Avvitai
paoEtffOu SEvSprjEVTOç eIç àxavÔEtova jxeTaTCOiwv. Fix.] Eu
AxavOwv quoque trisyllabum pro àxavOswv, in VVI
L L . habetur. Quod si recipiamus, tale esse dicemusl
quale âacpvwv a âdccpvr). [Glossæ • AxavOewv • SpinetumJ
Senticetum. Axav0EÔjveç • Dumeta. AxavOoiv, 6 tokoçJ
Dumetum, Vepreum, Hæc sentia.]
AxavOristç, ^Edaa, ^ev , in carmine, i. q. áxavOuwj
vel potius âxavO(t>&% in prosa, u t , axavô.rjev totÄiio»!
Nicand. Tb. [638 et inde Etym. M. 3 i 3, 33. Marl
cell. Sidit. 84 ap. Fabric Bibi. Gr. 1, 21 : Tú¡i¡«|
axavO^evTo; SpaxovTOç, a Wakee. cit.J
= AxavôrjXr) vox fort, sincera ap. Herodian. Epil
merism. 227 : Tap.cp7)Xí¡ f¡ ciay¿>v, xal axavôr]Xy| Sià tm
ï) Ypà®ovTat. Certi us est FapùcpriX^ hinc atqueexEul
stath. 8 72 , 17 restituendum esse Arcadio 109,8
pro au^YjXT]. Fix.
= ’Axavôripôç, à , òv, Aristis præditus. Aristot. HI
A. 9 , 37= 2 5 , 8 Schneid. : Oute axâpoç oute Opwsl
oute aXXo Tcóv axav0Y]p(ôv oùSév. K a l l .
AxavOoç, ap. Hesych. idem [quod ¿xavOioSï)?]- Nani
àxavôèç exp. àxavôôioEç. [MeleUg. a Schæfkr. cit. ij
V. 37, Pal. 4, 1 • Ev 8k xal ex «popêîjç <jxoXioTpij(o; cwôol
axavOâç ApÿriXô^ou. Axâvôvjç e cod. Vat. cum Græujj
p. 48 sq., qui de Carduo iuterpretatus estavOoç «xovM
restituii Jacobsius in Palatina, p r o b a n t e Schneider^
in Lex. Suppl. Ap. Hesychium fort. leg. dxavOîjçJ
àxavOwSrjç. Nam àxavO-Ijç adj. aiialogise repugnare vera
monuit Græfius. Fix.] I
~ AxavOvjcpo'poç, ov, Spinifer. Herodian. Ep*meIJ
p. 128. Boisson. ’Excepto t à axavOiy-pópa xal ßXa^ow».
tou itovv]pou pXaatiipiaTa, Pseudo-Chrys. Serm. 60, t. 7|
p . 420. Seager. Theophan. Ceram. 199» B *1
(AOtj^eiav oivop-aoe to 7cepiépYwç Yuva*’xa ISeïv T7lv «x»V|
Ovj^o'pov ^t'Çav tou naOouç èxairwv. Fix. I
AxavOiàç, Oriunda ex Ácantho. [Vid. Aiwvwa
O-ou,...] 1
Axavôiaç, ou, ô , Cicadæ species, ut ait Hesyc*j|
A t Suid. v. àxavOiaç negat Cicadæ speçiem esse w*j
ôiav, traditquè esse ejus epiihetum exeo,<luodJ
àxavOaiç, Inter spinas, canat. [Ælianus-'H. A- d
quo^ respexit Suidas v. Te'tppa, cicadarum n°mUiaJ
XaxeTaç, 6 xepxw7taç, ó a^ETaç et axavOtaç, gÇn.era jl
vèrsa an sexuS vocabulorum s int, non definivit»" |
tante Schneidero âd Aristot. II. A. t. 3 , P -d J
quem cfr. ad Ælian. 1. p. 338.] Et AxávOwí b n
¡153 axavôtov áxavOo£7ría 1154
«titidem Species cicadae. In VV. L L . AxavOioq t e ' t t l ? , A
pro v erb , in mutos, musices ignaros atque indoctos,
IìItSv ctcpwvwv xal ¿{xodcrtov, quod cicadse axdvOiot
jjet*, minime sint vocales, sed mutse. [V. AxavOo?.
il Asparagi species spinosi. Pollux 1, 2 4 7 ; 6 , 54.
(Jr/fheorjbr. H. P. 6 , 1, 3. M
Il ’AxavQia?, Spinax piscis, (Squalus acanthiàs Linn.
!(wjbr.) ap- Aristot. De nat. anim. 6 , 10 (§ 4 : ‘0
¡,«vfc Y « ^ ) ‘ 9’ .37 ,[a,5 . 8 ] : AxotyO iai xal YaXeol,
Sninaces et mustelli. Sic interpres. Vide et Athen. 7, BBÜ Oppian. H. i , 38o.]
ÄxavOiCw, Spinosum reddo, in activa signif. Ex-
Bpbnitur et in neutra, Spinosus sum, Spinis horreo.
II[Spinas colligo. Unde Gregor. Naz. Carm. p. 8, B :
iTnuvSiv axavOa? oùx axavOi^w £o'Sa. Fix.]
’AxavOixo?, Spinosus, i. q. axavOwSyj; apud
Thcopbr. Nam Hist. PI. 6, 1, [§ 3] quae dixerat dxav-
(¿S^ statim post appellai axavOixa. [Saepe alibi ap.
Eundem, velut 6, 4, 6 : ATcaaa \ axavOixr) cpuau;• 9 :
'H ¿xavOtx^ |xaaTij(7i’ 7, 7, 3 : Ttov axavOixwv Saa. Xa-
¡ywwSi). Fix.] .
’AxavOixi| appellatur et Lacryma helxines herbae,
jucundi saporis, quae in summo hujus vertice conti-
netur. Hanc non simplicitèr axavOixwv, sed ¡xa<jTq(7)v
jxavOixV Plin. appellai 21, 16 s. 56. Gorr.
f’AxavGtXt?. V. AxavOuXi?.]
U ’AxavOiXXl?, ^ , Herba, Lat. Asparagus agrestis
appellata. Apulej. Herb. 84.
i ’AxavO(vY) , Insula sinus Arabici. Ptolomaeus
1.4, P; a8V ì ^ 'J- -V ‘ .
’AxavOivo?, 8, ^ [imo tvvj, ivov], Spineus, E spinis fa-
ctus, E spinis contextus, utàxdvèivo? oTÉcpavo? ap. Marc.
[15,17] et Joann. [19 , 5] , Corona spinea, Corona e
spinis contexta, qua fuit coronatus Servator noster.
Quidam Spinosam coronam vertit, non discernens
hovGivoc, Spineus, ab dbcav0tó87)<;, Spinosus. Dioscor.
tóvGtva £óXa, Spinea ligna, Spinea materies. [ 1 , 129:
Evtot h to <n)!jd|/.iva (ouxap.iva Sprengel, e cod. Lac.) y|
dxdvOtva ?uXa, epLcpeprj Svxu, avvi IGévou moXouai. Herodot.
1,96,3 S chweigh. cit., axavOtvo? lavò?, Malus navis
e spina arbore. | | Anacreon Od. 5 3 , 12 : ’Ev axav- c
9ivai; ¿Tapiro!?, Spinis obsitis. Hesych. : AxavOivov •
xal i^ivo?. Posterius ad ¿xavOiwv pertinet.
Gloss® : ’AxavGivo? • Spineus. ’AxdvOivov IXaiov, Athen.
67, A, unde Eustath. i 5o o , 2 ; i 552, 3o ,
è Ctesia, ad quem cfr. Baehr. p. 389. Gummi acan-
thinon, Pseudo-Callisthen. ap Salmas. Exerc. Plin.
7^4, b, B. De vestimentis acanthinis, Schneiderus
Jtulit Strab. 1. 3 , p. i 75 (265, A l : nepl 8k véav
Kip/i]Sova SÉvSpov axavOy)? <pXot^v acpisvai (narratPosi-
donius), I? o6&cpd(j|AaTa Yivevai xdXXioTa...Pergit Strabo:
h à axavöiva òcpaivETai xal Iv KainraSoxia * <pspet 8k oò
, P°v axavOav -^? 8 «pXoiò?, aXXà yap.ai^if)Xo? ßo-
iw|. Qùos pappum cardui cujusdam intèlléxisse, e
po pariter atque e cortice ftpXotò?) textilia opera
pnfecta esse, sententia est Schneideri, coll. Diosc.
K’, ! Varrone ap. Serv. ad Virg. ^En. 1, 6 5 3 , et
pilmas. ad Plin. 212. lsid. Or. 1 7 , 9 ap. Forcel-
purn, Acanthina v éstis, i. e. Acanthi foliis intexta,
f 111 exponit : imo E lanugine confecta qua folia
pcanthi obducta sunt. Cfr. Salmas, ad Vopisc. in D
purel. e. 46 in Barkeri Epist. crit. 210 sq. Fix.]
ÌH T fWV> ^arva acantha, spina, q. d. Spinula.
lih / ■ Axdvtov • axav0iov. Dioscor. 3, 25 : yEyst tA
L| * la ,oes) ¿x Ttkctylw axdvOta ¿patio? l^éyovTa. Spi-
wW* ° Sf S A. 3 , .7 , 7': vI8iov 8k to !?
xaT^ T^lv ff“ pxa xe^wpiffpeva
k i l?,.(axav®i« perperam Schneider.) Xeirrà, Vaga
Me i'*)^0cr- mo,B. mul. 1. i , p. 6o 5 init. :
L r ?aXav0« ^ T“ v Rfpswv levar ubi àxdvOta
Lp **aria Vat- teste Foesio. Artemidorum attulit W a -
L ' J . SI|B fin. : 2 apxia 8k vj ¿xavOia r| «XXo t i 80-
RbearTOl? 5lv ^Xeiv> quis in dentibus cäruncijlas
13li aiy ^ nu*as> SGerm. ap. Bast, ad Greg,
pl- Io R , a ^TOt &^vöiov ¿[/.irayév. Grammat. De
Hepra ö’ 49 • ’AxdvOtov [yIö>ve? Tpeirouijiv ei?] ¿j^avTiov,
j W fiUm t*x<*VTl0v ap. Corinth, p. 414. F ix.]
Korib l°V eSt et*am ^ er^a similis albae spinae, foliis
L sa 0y ’ Pfr ambitum aculeatis, et lanugine ara-
! tue UCtIS ’ ^ua co^ecta depexaque vestes bom-
s. LING. GRjEC. TOM. I, FASC. IV.
bycinis similes texuntur. Haec Gorr. e Diosc. [ 3 , 18]
et aliis, [Plin. Hist. nat. 24, 12, 66. V. Salmas.
Exerc. p. 2 1 1 sq. De vi ejus medica, Galen. De med.
fac. 1. 6 , t. i 3, p. 15 2 , A ; Paulus iEg. 7, p. 229, 38.
Onopordum acanthium Linnaei.] Scribitur et axavOiov.
| ’Axav0io?. V. ’AxavOia? et yAxav0o?.]
, Axav01?, 180?, quae et Arabica spina s. iEgyptia:
vide paulo ante [s. axavOa]. Prae se fertautem haec quo-
que vox nominis deminutivi speciem. || ’AxavOiSa? ac-
cus. plur. ab axavOt?, sunt qui adj. esse putent, in hoc
Phaniae versu in Anth. Epigr. [7 , Pal. 6 , 3o 4] :
XaXxiSa? -^v 81 cpspv-j? cptX’ axavOiSa?, ut videlicet yaX-
x(8e? pisces a Gaza Ericae d ic t i, vocentur axavOiSe?
ob spinarum multitudinem. [« Nomen herbae ap. Cal-
limachum, quae alio Graeco nomine Erigeron, Latino
autem Senecio ap pella tu r.» Plin. 25, i 3 , 106.
Achantis vestis ap. Isidor. 1 7 , 9 , i. q. Acanthina.
|| «Glomus», S u ic e r . Lex. Ms. Quae significatio ad
¿YaOl? pertinet. Nam ^Eneae Tact. c. 18, pi 5 7 : ’ExSr^ca?
¿pxV axavOt So? Xivou xXwotou ■ et p. 58 : IIpo? t8v rijv
B axavOiSa e^ovTa, jam Casaubonus in melius mutavit,
quod c. 31, p. 98 legituri Fix.]
£ || ’AxavOl?, j), Avis quae Spinas a Gaza dicitur ap
Aristot. [H. A. 8 , 5 , 3 ; 9 , 2 , 10 , et Schneider, t. 4,
p. 20]: item Ligurinus. Virg. Georg. 3, [ 338] : L ittora-
que halcyonem resonant et acanthida dumi. Ubi
S e r v .: Per dumos vero [resonat] acanthis, quam alii
lusciniam esse vo lu n t, alii vero carduelem, quae spinis
et carduis^ pascitur, ut inde etiam ap. Graecos
axavOl? dicta sit ¿710 t 5>v axavOiov Spinis, quibus pascitur.
Haec Serv. [Carduelem 'esse, non Serinum
contra Bellonium evincere studuit Salmasius Exerc.
Plin. 3 i 6, a]. Theocr. 7, (14 1 ): "AeiSov xopuSoi xal axav-
OiSe?.jAgath. Epigr. 2 5 , Pal. 5 , 292 : Kal XiYupSv
Pop.6eucrtv axavOiSe?. Aristot. H. A. 9 ,16 ,5 : At 8’ axavOiSe?
xaxoStoi xal xaxoj^pooi, cptovvjv (zevTot XtYupitv e^ouct.
Antonin. Lib. 7, p. 52, e Baeo filiam Autonoi, quap
in ’AxavOuXXtSa mutata es t, ’AxavOiSa dicit. S c h e f .
Etym. M. 45, 9 : AxavOl?, a) axavOuXXl?, orpouOiov Iv Ta!
axavOai? xa0^p.evov, Si? Xeyouaiv • outoj? Ilpitov. Eust.
Opusc. 3 i2 , 1, in verbo Iudens : KaXal jaev ai ffTpou-
OiSe? axavOiSe? aSvat • etal S’ 8p.5i? ¿vtI ¿YaOtov ¿YaOiSe?.
Glossae : ’AxavOi?* Carduelis. 0-0. F ix.] E t ’AxavOl?
adject, positum, ut quidam pu tan t, vide supra in
AxavO i?.
5 AxavOitrtv, iovo?, 8 , i. q. axavOo?, pro Echino.
AxavOttov, inquit Galen. Toiv xa v i toit. i , ( i ), Terrestris
eracineus dictus est a Sorano, quod armatus sit ax^v-
Oai?, Spinis. In VV. L L . ex Eodem citatur ¿xavOiwv
l7riY6io?, quem Hesychius l^ivov yepaatov nominat.
[Recte. V. AxavOo'^oipo?. Glossae : ’AxavOtwv • Senticetum.
Leg. axavOewv. Fix.]
’AxavOoSaTY)?, ou, 8, Per spinas s. sentes gradiens,
Spinigradus, lino verbo; si modo dici possit ut Pon-
tigradus. E x axavOa et {3aT»)?, quod a |3cia> deducitur,
et in compositione tantum usurpatur. ’AxavOoS^Tai
G^TE?, in Anthol. [Antiphan. 5, Pal. 1 1 , 322], Per
spinas gradientes, ubi Spinae metaphorice accipiuntur.
|| In fern. gen. AxavOoSdrct?, ut axavOoSdai? axpl?,
[Leon. Tar. 65, Pal. 7, 198 : Tijv ¿oiSSv axpiSa,
T7,v euaav t h uplv axavOoSaTiv. a.]
[AxavOoS^Tt?. V. ’AxavOoSaTT]? ]
* ’AxavOoSeXi)?, eo?, 8, v], Asper. Const. Manass.
Chron. p. 9 7= 18 4 Meurs. : Baro? axavOoSeXii?. B o is sonad.
== AxavOoSXaaTo?, 8 , , Qui spinas pro fer t, gignit.
Pseudochrys. t. 7, p. 5 n , i 3 : Ilepi tt,? ¿xavOo-
oXaaTOu toiv ’IouSaiuiv ,^iopa?. Hase.
AxavOoSoXo?, 8, ij, Jaciens spinas, vel potius Emit-
tens spinas, ut poXo? ita hie usurpetur ut in ¿60X0?,
quum dicitur ¿60X0? finro?. Exp. axavOoSoXo? in VV.
L L . Asper in morem spinae, quae expositio vim com-
positionis non exprimit. Nicand. (Fr. 2, 9), £o8ov
¿xavOoSoXov appellavit, 6? axavOri? TcpoSoXijv, inquit
Eustath. [12 9 5 , 16. Nicand. Th. 5 4 2 , plantae
Alcibii, et 869. Instrumentum chirurgicum ad extra-
hendas spinas et ossicula delapsa. Paul. ^Eg. 6 , 3a
p. 1 85, 2 a fin. Pictum v. in Cruce Chir. Off. p. 27.
W e i g e l . H oc scrib. axavOoXa^o?, Yolsella: Fix.]
AxavOoe7uia ^ , in VV. LL. exp. Spina topiaria. Si-'
i 45