nebris in diluculum vergentibus, s. Circa extremas
noctis tenebras quum aurora illuxura es t, Circa
crepusculum matutinum.
[ ’Axpoxvétpa?. V. ’Axpoxve©ii?.] i _ . ,
Axpoxve©Y)?, i. q. áxpoxvscpaio?, Lucian. in Lexiph.
[c. n j : ’E p i Sé, ri 8* o? 8 EuSYjpo?, ùirò xò àxpoxvecpl?
pexe<rreíXaxo 6 Aapacía?. Ubi 8icò xò àxpoxvecpl? po-
nitor, pro Sub crepusculum matutinum, paulo an-
tequam repercusso nituere crepuscula Phoebo. Se-
quitur enim : K a l xa plv tcitxwv, xa Sé eiíwv StexeXeaa'
l;oixietv yáp IpeXXe xrípepov eì? àvSpò? x^v Ouyaxépa. In
vulg. le x x . ’Axpoxvécpa,? quoque nabetur pro Diluculum
, Crepusculum, Extremum noctis.; sed sine
exemplo. [Idem in Rhet. praec, 17 inter vo.ee. áico^-
ßvjxa xal féva xal oiraviáxi? 8itó xwv TiaXai -eípYipeva
ponit et tamquam mirabile ride.t si q.uis pro dilu-
culo àxpoxvecpl? dicat.j
FAxpóxvecpo?. V. ’Axpoxvécpaio?.]
[AxpoxóXia,. xá. V. ’ÀxpoxwXta.]
l ’AxpoxópYj?. V. ’Axpóxopo?.] | > ^ -
Axpo'xopo?, s. ’AxpoxópYj?, Qui copiosiore capillo
e s t , ut Camerar. interpretatur. 11. A, [ 533] : Qj^ixe?
áxpóxopoi. Eust. áxpoxópou? exp. axpw? xopwvxa? s.
xapvjxopówvxa? : adait vero esse qui áxpoxo'pou? exp.
xoò? Iv axpw XTJ5 xecpaXvj? xopwvxa?, ou xa0etpeva?
ei? ßaöo? xà? xpíya? I^ovxa?. Idem vero Eustath. alibi
[1862, 3 7] àxpóxopov exp. xòv pexpíw? Xíav xopwvxa.
Exemplum autem xoü áxpoxópYj? habes infra in ’Otci-
c0óxopo? [ubi quod affert, falso Herodoto adscriptum,
Pollucis est hoc 2 , 28 : ’OTtiaöoxo'pai Eußoei? xal
àxpoxópai 0 paxe? Xéyovxai. Etym. M. 53, 27 : ’Axpó-
XOpOl 0 p^lXE? • 7¡X0t àxElpÓxOpOt, y( àxpW? XOpWVTE?,
\ oí cuppéxpw? xou xopav eyovxe?. Similiter S u id ., et
2 uv. Xéij. yp. ¿67, 9. Vertendum, In vertice coma-
tus. Eust. Óp. 3oo, 5 8 : 'il? xóxe àvxi0exov ßaOeiai r,cav
ai 7cóXai xópai xaxà xoù? yA6avxa? xal ou... xúxXw0i [xó-
xXo0i?] xpoyaXal xal ó)? eitceIv àxpóxopoi. Polyb. ap.
Strabon. Í. 4, p. 208 init. ab Schaef. cit., de animali :
’Eotxe'vai xàirpw, otto Sé xw yeveíw 7tupy¡va íayetv ... àxpóxopov.
Traductum ad arborum et herbarum comas.
A oi xaxoixQuvxE?’AxpoxopivOiou Asystai Sé xal Kop{v0iO;
Theocrit. 2 2, 4 i , xuitápiccroi. Eur. Phcen. i 5 i 6 : Apuò?
v) IXàxa? àxpoxópot? àpcpl xXáooi?. Archias 29., Pai. 7,
2 i3 , irfxu?. Dionys. Perieg. i o i o , cpoívixe?. NonnusD.
11, 5o2 : Xxàyuv àxpoxópoiai itepicppícnjovxa xopupßot?*
cfr. i 5, 1 1 2 ; Orph. ap. Plut. Symp. 8, 7 2 3 , E ; Io.
Gazaeus Ecphr. 33 3 ; Apollin. Psalm. 67, 52. E t in
pedestri oratione Diodor. 2, 53, a Schaef. c it.: ’Axpó-
xopa Ss Óvxa [xà axekéy/\ xwv ipoivixwv] Stamopou? ej(ei
xà? àwò x9j? xop.7j? SiaÖEUEt?. Plin. expl. : Palmarum
coma omnis in cacumine, et .Eust. ad Dionys. 1. iv
axpw avw xouwvte?. Restituendum f. Const. Manass. Chr.
i 85 (98),, a Boiss. alia to, ubi vulg. àxpoxópiou tteÓxyi?.
Alterius formae Pollucem non ita fidum dixerim te-
stem, qui Homericae quo respexit formae non bene
memor, u t videtur, terminationem ad appositum òtti—
aOoxo'uai accommodaverit. Constai tarnen illa exemplo
epigr. in Iriart. Cat. m , b : yEljoyov ^vopirjv (1. -r¡vo-
psYj] xe xa l [f. [xex4 x’] y|ì6Éokjiv apsiw BouxoXiSrjv cpopEw
Eu©op6ov àxpoxó[xav, quod recentissimi esse auctoris,
correptum arguit EucpopSov. || Axpoxópa?, nomen
satrapae, scribebatur perperam ante Bekk. in Isocr.
Paneg. p. 6 9 , C, pro ASpoxójxa?, q. v. F ix.]
= ’AxpoxovSúXiov, xò, Articulare. Dositheus Ms.
inter ornamenta aurea. Glossae Mss. : Acrotilia, articula.
Leg. vel Acrocondylia, vel quod fort, praestat
Acrodactylia, articularía..:«ü Fix.
[ÀxpoxopSwv. Y . Axpo^ooSojv.]
= Axpoxopivöo?, 6, A rxCorinthi. Polyb. 2, 43, 4 ; 45,
3 ; 54, 1 e t a lib i; Diodor. 20, io 3 ; Strabon. 8, 36i
(555, B) ; 377 (58o, A ) ; 379 (58i init.); Pausan. 2,
4, 7 ; 5, 7 ; Lucían. Icar. 1 1 ; Polyaen. 4, 6 ; 6, 5 ; 8,
58 : ap. Xenoph. H. 4 > 4 > 4> in codd. quibusdam et
editt. ut inter Latinos ap, Liv. 34, 49, fèmin. genere
effertur. Ita Steph. B. v . ’Eicwírí) (hoc accentu iterum
s . v. Ko'pivÖo?), ouxw? r, AxpoxópivOo? ExaXeixo* e t Eust.
290, 23 : 'H 7XEpl auxàiv [Corintnum] ’AxpoxopivOo? ixa-
Xeíxo, ©a<jl, xal Eicwiai. Sed tarnen qui accurate locuti
sunt Graeci, sicubi per se poneretur ’AxpoxopivOo?,
semper masculino genere extulisse videntur, u t ipse
Stephanus suo loco notavit : ’Axpoxo'pivOo? ap^evixo'v *
aicXw?. Proverb, ap. Suid. v. Xoìpo?, in mulierem ini
tempestivius luxuriantem, ’Axpoxopiv6i?t Éoixa? ^oipoirw-
X^asiv, sed e Plutarch. Prov. Al. 92 leg. A KopwOi*
eoixa? )(. V. Eust. 1. c. Fix.
[ ’Axpoxopu[/.6o?, ov, Summus, Extremus.] ’Axpoxó-
pupéa, i. -.q. ap. Horn, òixpa xo'pup.6a in loco cit. ex 11. 1,
[24 1 ] in Ko'pup-Sov. In vulg. lexx. exp. Rostra navium.
[E x Hesychio : ’Axpoxópup.6a ; xéc axpooxóXia xwv veìov.
Quae quum ipsa scholiastae sit explicatio ad locum II.
extra dubium posita èst emendatio Alberti àxpa xó-
pupiéa. Eadem confusione in Lucian. Jup. trag*. 3j
pro axpa x. cod. Ox. àxpoxo'pupSa. Poeta De vir,
herbi 178 ab Anglis c it.:'H ^oxavv) xaxax,euop.évvi icoSa^
àxpoxopup.6ou?. Repetjtur vox in scholio ad h. 1., quod
transiit in Dioscor. noth. p. 4? 8‘ (445 Bas.). Y. ’Axo-
pup.601. Fix.]
* ’Axpoxópìicpo?, ov, Summus. Georg. Plethon. 2uv-
xoprii Tcspi xivwv (xepwv xSj? £7|Xopix5j? , cod. Reg. 2926
fine : AeivÓxy)?, xyj? xÉyvYj? xo ¿xpoxopucpov. W a l z .
B = ’Axpo'xpuicxo? ficta vox ap. Etym. Gud. 29, 34.
’Axpoxùfxaxòw, Summis innato fluctibùs. Lucian.,in
Lexiph. [c. i 5, irridens u t tumidam vocem] : ‘'ìÌctoj
e i x i? SXxaSa xpiapp-svov Iv oòptw itXEOuaav, lp.TCETrvEup.a-
xwjxÉvou xou àxaxtou, sucpopouuav xe xal ¿xpoxup.axoucav.
Ì ’AxpoxwSia. V. ’AxpoxwXia.]
PAxpoxwOwv. V. ’AxpaxoxwOwv.]
_ ’AxpoxwXviiriov, xò (xwXv)i|>), Grseca origo (secundum
Schneid.) Latini ac rocolefii, quod pro summa
pedis parte usurpavit Veget. De art. vet. 1. 6 , ci 1,
2. F ix.
’AxpoxwXia, Extremitas membrorum, h. e. bra-
chiorum : u b i nimirum humeris inseruntur. Apud
J. Poli. 1. 2, [ 13 7 ] , àxpwpia, Wfxou xEcpaX^i, lirwpi? et
axpoxwXia, idem sunt, nimirum xò iutepé^ov xou Ppa-
yiovo?. [Ms.- axpoxwXia, u t hic e t.in altero loco 2, i6ij I
libi nominibus de digitorum pardbus adnumeratur,
certo restituii Jungerm.] ’AxpoxwSia, vulg. lexx. per- |
peram pro àxpoxwXta.
’AxpoxwXia, x à , Trunculi, u t Cels, loquitur, h. e.
C Extrema m embrorum, Edulia e trunculis extreinorum
membrorum parata, ut sunt wxia, > 7C0®£<,
vopSal, yóXixe?, teste Budaeo. Matron, ap. Athen. k>
[ i 36, E ] : Aap-va piv ^ouo'? xe péXa? dxpoxwXià 0’ Is0a.
Pherecr. ap. Eund. 6, [269, A ] : 2 xeXtSe? [ffxeXiòEc]
8’ óXóxv?]fjL0i ttXyiciov xaxepwxaxai ’Eirl itivaxiaxoi?, xal
SieipO’ àxpoxwXta, ''HSioxov àxp.i£ovxa, xal yo'XixE? Poó?.
E t [ 3, 95, B] e x Anaxila : ’AxpoxwXi’ l^eìv loxl I
[xal addit Cas.] iróSa?. Paulo post ubi d e àxpoxwXiot; I
sermo es t, alia exempla proferì ex A ristoph. et Pherecr.
et Alexide et aliis, ubi etiam sing. àxpoxtóXiov.
[E x Antiphane 95, F : yE7teixa xàxpoxwXiov ueiov ’A^po-
Stxyi yeXoiov. Eubuh ibid. 2 , 6 3 , E : ’AxpoxwXtov «
yevvixov. « In Etym. M. 53, 14, sine scriptoris nomine
hsec leguntur: ’AxpoxióXia, àpxoi, P0X60I, cpax'/j. Qu® si
Aristophanis verba sunt (ibid. 96, E, aliata ’AxpoxwXw,
àpxot, xàpaSoi) integrum trimetrum restituere licebit:
’AxpoxwXt, apxot, xàpaSot, poXéol, «paxrj ». Dind. Hippo ■
crat. De dinet. 3 , p. 3 7 1 , 32 : ’AxooxwXiotffi SieipOonn.
2 uv. Xé$. vp. 3 7 1 , 32 : ’ÀxpoxwXta • oietpOa. T tiXexXeio'/i?.
D Leg. ’AxpoxwXia SieipOa. V .P oll. 6, 5a, et Philoxen. ap.
Athen. 4, 147, D. T . Ccelius Aur. Auct. 1, 11 :Crura
porcina, quae Graeci àxpoxoiXta vocant. Y . Casau .
Anim. in Athen. 2, 23, p. i 32. Dioscor. De para
1. 2, c. 28, de anterioribus trunculis, opponens pe-
dibus. F ix .] Utitur et Aristot. Probi, s. 2 3 , fi“®*1:
40 [Siò xal xà àxpoxwXta xal 8a a (au^wSyj , xoiauta],11 1
Gaza'ver tit Trunculi. ■'
’AxpóXeiov, xò, Primitiae manubiaram, praedas^, quasi
xò.àxpov x9j? Xeia? : u t IloXu^évYiv xaxaOuijai xoò?
va? àxpóXeiov. Item : tfOca-^v 0eoì? àvaOiip.axa xal axpo
Xeia- qui loci a Suida citantur. Apud quem etia ^
habetur ’AxpóXeiov, àicap/ij, ficrreep irpwxóXeiov [Axpo 10^
et itpwxóXiov perperam Zonar.] : ut videi, hoc nom.
neraliter Quaevis primitiae sipiificentur : sequendo a
men ipsum etymum proprie P r im i t i a s manubiaru
signif. u t exposui : quasi quis dicat Summam pr® >
spoliorum. .
’AxpóXi0o?, ov, In summitate s. extremitate lap
positus, vel etiam substantive Sqmraus lapis > *5U
mitas lapidis. [Imo In extrema parte lapideus :
ut ióavov, epigr. ine. 20,' Pai. 12, 40, « Statua ex
ligno, cujus extrema tantum, quae vestis non tege-'
bàt, ut caiput, pedes, manusque, e marmore erant.
V, Lennep, ad Phalar. p. 72; Winkelm. Hist. art.
p. i 5 (r, p.- 3 i et Fea ibid. p. 290).-)» Jacobs.- Anth.
1.11, p. 298. Pausaniam 8, 3 i , 3 (v. Siebelis. Praef. ad
t, 1, p. xiiin) addit Creuzerus,' Stakelberg (Jeber den
jipullutempel in Bassce p. 98 Passòvitis.] Vitruv. 2, 8,
(§ 11) : Martis fanum H a b e n s statuam colossi, qiiam
àxpoXiOov dicunt [statuam eolossicam àxpóXiOov ed.
S c h n e id . Libri Colossi quam, omisso Dicunt],- nobili
manu Telocharis factam.
£ ’AxpoXtviov, xò, Limbus extremitatis cassium s.
plagarum. Xenoph. Cyn. 2, 7 et 6, 9,- «ut habent edd.
Castal. et Bryling. Perperam Stephanus in Thesauro
òxpioXÉviov, quod proprie significai Summam cubiti
partem. V. Poli. 2 ,140 . Fefellit eoshaud dubie aucto-
ritas Pollucis 5, 29 : ’AxpwXévia ¿Vep lorxl xà Ttépaxa (ita
Mss. irepixxà vulg.)xtov àpxuwv, & oi pév xpàtnceSa, oi Sé
irvEpuyia wvóp.a<jav. Scilicet vel Pollu x in suis codd. B
reperii àxpwXéviov, v el venit haec lectio e' Polhice
corrupto in Xenophontem. V .gramm.etZeun. » Sturz.
= ’AxpoXivo?, ov, Qui est in extrema parte retis.
Oppian.-Cyn.4, 383 : ’AxpóXivot àvepe?’ 4 x4 : Tol S é ...
àxpóXivoi öpwaxouai. AVa k e f .
AxpoXiTcapo?, ov, Per summa pinguisy In sum-ma
parte s. superficie pinguis, Alexis ap. Athen. 9,
[pi 385, B ] : ’AxpoXi7capoi, xò 8’ àXXo cwp.’ òiró^uXov,
de hominibus loquens. [i]
= Axpo'Xioco?, ou, 8, Acrolissus, arx Lisso1 ad-
jacens urbi Illyricas. Exc. Polyb. 1. 8, 1 5 sq. ; S t r a b ..
I.7, 3i 6 (486, B), Fix.
™ ’AxpoXoj^ià?, -f), Phari promontorium Straboni
1.17, p. 791 ( ii4 o ,-G ) , ubi Coraes e p, 794 ( i i 44,B )
'Axpa Aoj^ià? edidit, Fix.
FAxpoXoyéw. V. ’AxpoXóyo?.]
AxpoXóyò?, ou, 8, Qui summa tantum colligit et manu
cai'pit. Epinicus ap. Athen. 10 , [p. 432, G] , f/.eXi<T<rr]?
ùfi axpoXóyou- sic enim repono pro àxpo-Xój^ou [vitio
typoth. editionum Bas. et Cas.] : constai enim apem C
summis insidentem floribus [sive floribus insidentem,
qui suut in arborum et aliarum plantarum summitate,
Sclmeigh. 1. c.] melleos inde elicere et colligere
succos. Sic verbum AxpoXoyéw significai In summitate
carpo-seu lego , vel Summitatem aut Summa lego :
àxpoAoyeìv treà^ua? in Ànthol. Epigr. [Philippi Thess.-
80, Pai. 9 , 89] : Atpòv ¿i^upV àicap.uvo[*svy] iroXuyr,-
pu? Nixw, aòv xou pai? -^xpoXóyei crxà^ua?, Lascaris ex-
posuit Post messores legere spicas : quum potius sollet
Summas spicas carpere seu colligere. [Comparai
Jacobs. Theocr. 3, 32, de muliere spicas pone messores
legen te 7coioXoyeiv dicentem. In E])inici versu
“xpa^óXou epit. Hoesch., quomodo conj. Lobeck. ad
Ajaez^p. 284 s. ad Phryn. 6 64 , Jaeobs. Add. in
Athen, p. 2 3 5 , Porson. in Adv. p. io 5 , al. adscitum
Dindorfio. ’Axpo^óXou ed. Venet. et codd.-,- ut videtur,
omnes. ’Eajxòv peXiumj? simpliciter Mei significare
ostendit Hermannus in Wolf. Anal. 3,- p. 67 sqq., contra
Barkerum disputans. || Pro blaterone afferunt
Schaf. et Struv. ex Eust. 1857, 1 : Aipo? 8 ¿vaiS^?
iffoj? Ttapà xò X(av [xal inser.^ xò ßw xò Xeyw iva SvjXot D
T®v axpoXoyov xal Ttapà xò Seov TtoXuXóyov xal àxaipo-
^*ppi)(7ia(wiv, sed legendum vel quod Albertus ad
Hesych. 2 , p. 44 3 , not. 1 1 , proposuit paxpoXoyov ,
vel àxpaxoXóyov. Fix.]
AxpoXoipfa, ■?], Summitas collis, s. xopuepi) xöu Xó-
s. xöu ßouvoü, ut Suid. expl. Polyb. [2 , 27, 5] :
^PRce orrsóSwv TrpoxaxaXaéécOat xéjv- àxpoXoq>fav, Sum-
collis. [ 1 8 ,2 , 5 : Taì? òirép xà? <I>epà? àxpoXocpiai?.
Angl. Diodor. 18 , 4 4 » >9 » 26. jEneas T . c. r5, p ;43
PSi • Tà? -ßdiaei? xwv àxpoXocptwv. Fix. Strabo i 5 ,
!’■ ®99 (1023, B) : yEv xiaiv àxpoXo©(ai? d/iXai? éoxwxa?.
**emst.]
AxooXocpixYi?, Qui in summitatibus collium et tu-
Ulis versa tur : ut àxpoXocptxat alyovóptof, in epigr.
I . nid. Al. 12 , Pai. 6 , 221] qui et ^iXóxpYip.voi. Sunt
qui et-àxpoXoipoìxai scribant, quasi ex àxpo?, Xócpo?, et
yoixaio s sed tunc Xótpo? una syllaba truncatum esset.
I '®pta haec. Epigr. ine. 236, Pian. 4 > *56 : Ou yàp
A ¿peio^apyj? '£2pu.S? o6S’ axpoXocpixa?. Cfr. Jacobs. Del.
epigr. p. 387 . I]
’AxpoXo^o?, 8, Summitas co llis, Cacumen tumuli s.
monticuli. Plut. Publ. [22] : Tou? axpoXo^ou? xataXa-
owv, Juga collium occupans. [Epigr. sep. in Paridem
ap. Iriart. Catal. Mss. p. 1 i i , b : ’EvOaSs Ttup xS: Tponov
EXXaSo? aXyo? ¿tc^oy)? 8 IIpiau.010 Ilapi? ^dyopat [vel
'j'fyop.’ ev} axpoXd^oi?. Proprie est adjectivum, ’AxpoXo-
<po?, ov, Altu s, Editus. Afferunt Angli Straton. in
Anth. Pal. 12 , i 85 : 2 uxa TrexpanTiv Iv axpoXdtpoici 7rs-
Tcsipa. Restituit Pierson. Veris. p. 168 Oppiano Cyn.
1, 418 : Ilpwveffcriv loixoxe? ¿xpoXo'^oioiv. Olim dypoXo-
ipoicnv. Fix.]
[ ’Axpo'Xo^o?, v o x nihili. V. ’AxpoXo'yo?.]
= ’AxpoXuxe'w. Irenaeus 2 , Pal. 5 , 253 : TiTtxe... xal
Cwvyjv TtaXdipai? oTa uep ¿xpoXuxei?; «Est nodum zonae
ita vexa re, u t nihil proficiatur in solvendo, nec ap-
pareat solvere velis n ecn e.» Reisk.
’AxpouaXXo?, ov, Summe‘ villosus. Strabo [ 4 , 1 9 6 =
3oo, A ] : 'H S’ Ipea, xpa^eia pAv, dxpdjxaXXo? 8e,
^? xoh? Satreii uayou? I^uoaivouolv, o&? Aaiva? xaXouoiv,
i. e. Oblongis villis, B. JMaxpopaXXo? edidit Coraes.]
’A-xpopavi)?, Summo furore correptus, Extrema in-
sania laborans. Herodot. [ 5 , 42 : Ou ippev^pY)? axpo-
pavvi? xs. Unde Poll. 6, 125, et 2 uv. Xe^. yp. 3 72 , 4.]
= ’Axpopa<j0iov, G ruma, P ap illa , Gl. AxpopauOia ,
Papillae, Dositheus Ms.
[ ’AxpopeQuoo?, ov, Plane plenus, Depositus vino.
I ta , licet non satis accurate, exp. vocem ¿xpo0wpa£
schol. Aristoph. Ach. u 32 ,Vesp. 1190 et inde Suid.]
= ’Axpop^piajxa^vulgatur in Tzetz. ad Lycophr. 867,
a Ka il.-c it.: ’Ex; xwv xwXojv y{xoi xw v ¿xpopY]piwv (axpwv
popiwv edidit Mueller., ¿xpovapiwv in notis proponens)
xai xwv yeipwv !8e0y) , ab i Vit. 3 cum Eudocia p. 266
axpojxYjpiwv, v ere, ut videtur. Fix.
[ ’AxpopoXiSSo?, ov.] ’AxpopoXiSSov Xivov, in Epigr.
[Philippi 2 2 , Pal. 6, 5] , Rete habens in extrema sui
parte s. ima plumbum, ut piscatoria retia. [Aixxuov,
Macedon. 2 8 , Pal. 6,- 3o.]
’AxpouuXY], , Hesychio' ^ youvl? piXwv [cod. ^youv
ei? puXwv], vel ipse puXo?, inquit. At in Lex. meo vet.
legitur ’AxpopiXY], expositum iTuyouvaxi? puwv. Sed
videtur rectius ap. Hesych. scriptum esse axpop.uXv),
per u in penuitima,, et pro illo putov in L e x. meo
I'eponendum puXwv. Eodemque modo ap. Etym. [ 53,
34] pro liriyouvatiffpov reposuerim liciyouvaxt? puXwv.
Nam illud iTtiyouvaxiapov, quod ap. eum habetur,
mendosum esse constat, utpote in diverso casu po-
situm ab axpopiXY], A t vulg. lexx.- ’AxpopuXY) est Pars
i l ia , quae genua ut seutulum et operculum commu-
n it , Patella dicta a medicis. Sed viderint qua aucto-
ritate hanc expositionem tuebuntur. [Non alia quam
ipsius Hesychii, si Kusterom audis : « Intelligit os
latum et rotundum, genu super impositum, quod etiam
simpliciter piSXv), item lirtyouvl? s. ETnyovaxl? et puXa-
xpl?- dicitur. Hesych-. infra : MuXyi • liciyovaxl?, xS Scrxeov
xo Ixl xw yovaxu Hinc apparet hic pro •?) youvl? scri-
bendum esse litiyouvi?.» Subjungit, puXwv pro nomi-
nativo habendum esse [puXwv], idem significante q.
PuXyj s. puXo?. Mihi probabiiius fit, collato Hesych.,
MuXaxpiSai [puXaxpiSe?]... t o axpov TYj? puXY)?, scripsisse
auctorem glossae xo axpov xwv puXwv, vel tale quid.
F ix .] ’AxpapuXa, Hesycnio xo^Xia?, Cochlea.
Axpo'pcpaXov sive ’AxpoptpaXiov, x8, Mediana umbilici
pars,- Umbilici meditullium. Rufus Ephes. [ 3 i ed.
Clinch.] : ’OpcpaXo? S I, xo Iv psaw xoiXov* xoijtou SI xo
Iv peaqi, axpop^aXov. J. Poll. 2 , [ 1 6 9 ] : ’Op<paXou SI
xo Iv pecro), axpopcpdiXiov • xo SI uulp auxou, IreopipaXtov.
= ’Axpovcipiov, xo, legitur pro axpoxwXiov in schol.
Lucian. Lexiph. 6 : At oyeXiSs?, xk iitb xwv oxeXwv
xwv £wwv el? p5jxo? dq»aipoupeva,. Sicep fuaiv axpova-
pia. ScHiEF. V. Axpwv.
= ’Axpovew?, w, 8, nobilis Phaeax, Horn. Od. 0 , 1 1 1 .
’Axpovv)ov, x8, Summa s; Extrema navis p a r s , x l
xv)? veil? axpov, Suidas. [Inter adverbia, quae in sy l-
labam vi exeuntia cum yj scribantur, affertur in
Theodos. Gramm. 76,- r o , axpivii, x l axpov x9j? vr,8?,
Sturzio visum, De adverb, in 1 et ei ex. p. 265, in
axpovYjt mutandum esse, quae tamen forma nec canoni
proposito convenit, neque interpretation! subjectae.]