a a a y r j ç
ubi Silenus post praestantissimi vini potum, sibi ab Ä
Ulysse dona ti, erumpitin haec v erb a , BaSal, yopsuaat
TCapaxaXei ¡x’ o Bdbt^iog. CA , a, a'. lb i tarnen legi a , a, a,
fateor : verum quum nemo negare pössit eum esse
harum particularum quem dixi u sum, itidem reti-
nendam et hic esse scripturam illam quam supra tum
a liu n de, tum e x Eustathio confirmavi, nemini, meo
quidem ju d ic io , negandum fuerit.
= A , eXclamandi p a rticu la , ap. Epicos in omni af-
fectuS genere circumflectitur: vid. praeter testes supra
laudatos Arcad. de accent., p. 182, Canon, ap. Bekk.
Anecd. p. n 60; semper autem apud eos unicum, et
cum nomine conjunctum usurpatur. ln Homero non
nisi cum adj. SsiX&s consociatum : in Tlieognide et
Epigr. scriptoribus etiam a p iy a , a fxdtxap et sim. le-
guntur; cfr. Naeke ad Chceril. p^ 106. Nonn. Dionys.
27, 3o8, 3 piy a 0aup.a, et saepius a piy a fstXij ap. eund.
Contra ap. Tragicos v ix incorruptus exstat locus in
quo non absolute pro se stet. Nam in iEschyl. •Choeph.
v. 804 (7 9 3 , Blomf.) quod in ed. Tauchnitz. & p.sya
vcciiov leg itu r , apud Schütz, et Blomfield. w scriptum B
e s t : et ita cita t Herrn. Doctr.Metr. p. 5 i 3. Ap. Auct.
inc. Rhes. v. 226, ’AtcoXXov & oia (tres codd. Mss. co pro
ä) xecpaXa, quae verba aliis sententiae, me t r i e t syllaba-
rum mensurae vitiis foedata sunt; cfr. Herrn. Opusc.
t. 3 , p. 3o i , qui OiveiSa xsoaXa¡uiXs To^p-/)? correxit;
Musgrav. dizik pro § 8ia conjecit. In accentu ponendo
magna est in libris et apud viros doctos fluctuatio.
Hermanno qilidem, ad Soph. Philoct. v. 1284» Suidae
et Theodos. Alex. p. 7 9 , 24, ed. Goettl., decretum, si
s it (jletoc Ix7tXt|^£0)<; xal TtapaxeXsucrsco?, acuto accentu a a
scribere praecipientium, non indoctum esse v id e tu r :
retinuit tarnen e x Aldo circumflexum quem Brunck.
h. 1. (v. i 3oo suae ed it.) , et Blomfield. ad .¿Esch.
Ag. v. 1057, Hesychii auctoritate n ix i, in acutum
mutaverunt. L e x. Ms. Darmstad, apud Bast, ad Greg.
Cor. p. 893 : 07]Xoi 8s a xal Iitipp7)ixa <r/£TXta<mxov, xal
IxtcXyixtixov-, oiov a osiXw (II. P , 4 4 3 ) , laov tm, cpeü
aÖXiot, OTrsp Ix TCapaXX^Xou 0 ApicxocpavT)? ypa ssi• a a ,
TTjv oaoa ¡xy] (1. a"t\ p.01) TCpocrcpEps (Plut. v. 1062), »jnXou-
(xevov xat o^uvoujxevov (« 1. o^uvofxsvov s. o^uTovoupievov »
Bast.) 6aup.aarix8v 8k Saauvexat, &<; Ayaöta? Iv etctypap.- C
actaiv, & usya ToXa^eu; x'/jp^actaiv , à ixéya toAixtjeu; X7)pòcc avE-jrXaaaTO| oacuvopevov 8k
xal TCspt<TTCtóptsvov 8v)XoI to w, x. t . X. Porson. in E u r ip .
Orest, v. i 45 et 16 2 , a à , sed v. 269 e t 16 15 à 3,
prou t in alterutro plura Mss. consentirent, exhibuit.
Saepius vero codd. in circumflexo conspirant, prae-
sertim in gravi animi affectu, si sTCtppyipa IcpEXTixSv est,
qua significatione modo semel, modo iteratum po-
nitur. In subita tamen inhibitione ap. Auctor. Rhes.
v .‘683, ed. Matth. a, cpiXiov avSpa 0evv]s cum accentu
acuto scriptum e s t, nec diversitatem ecodd. enotatam
video. Ad quantitatem quod attin et, Hermann, ad
Soph. Phil. 1. c. quocunque modo scribatur vo ca lis ,
produci affirmat. Proinde si geminata exclamatio aut
iambum efficit (v. schol. ad Aristoph. Plut. v. i o 4 3 ) ,
aut trochaéum, u t in ^Esch. Ag. v. 1094 ed. Blomf.,
correptio fit ob sequentem vocalem ; neque propterea
opus est u t scribamus & à a u t à a quod pla'cuit Hemst.
ad Aristoph. 1. c. e t Brunckio ad Soph. Phil. v. 732.
Igitur erravit Brunck., ad Soph. Phil. v. i 3oo, a a in
iambica anacrusi locum habere posse ratus. Metrica D
particulae conditio ea es t, u t extra versum pro se stare
possit instar aliarum exclamandi particularum, aut
semel posita, u t in Hercul. Fur. v. 623 ed. Matth.,
Bacch. v. 809, aut geminata, u t in jEschyl. Choeph.
v. 1046» cfr. Elmsley ad Medeam v. 1024 , aut cum
alia interjectione conjuncta, u t in ^Esch. Prom. v. 1 14-
Interdum in stropha aut antistropha nihil habet
quod ei respondeat, aut dispar membrum, quo de-
fectu aequalitas strophica ap.poeta s scenicosnon pro
laesa hab eb atur; v. Herm. ad Eur. Bacch. v. 5 8 1 ,
p. 74. Reperita § fere semper bina dicta ,esse in
scena, pari ter atque at similiaque Hermann us obser-
vavit ad Soph. Phil. V. 7 2 2 , quater in Eur. Alceèt.
v. 28 ed. Monk, legitur; v. tamen Lenting. Epist. crit.
p. 28. In Eur. Cycl. v. 157 § ter exhibent etiam re-
centissimae editiones : qua re consulto videtur poeta
in dràmate satyricó ab usitato numero deflexisse, ad
saltationes inordinatas Sileni depingendas, vini dulcedine
a capite ad talos perfusi. Longe enim alia hic
significatione usurpatimi est. Quod ad spiritum attinet,
P. Kn ight in Proleg. ad Horn. p. i 38 antiquitus
ab initio et in line cum aspero spiritu prolatum
fuisse suspicatur, qua forma ap. Latinos servatum,
Vah. Fix.
vA a vel aà, <ru(rcy]|ji,a uSaxoç v. supra p. 23, D.
Aaaxo?, Innoxius , vel contra , Non innocuus ,
Noxius, 11. 3 (271) : yAypsi vSv p.01 ojxoaaov aaaTOv
Svuyèç uScap. Ubi annotat Eust. e tribus a duo esse
p r iv ., nam secundum a esse privât. <xt/)ç , at pri-
mum tollere hanc privationem : unde aaaxov ap pel- .
lari t& p.7) cxepouv <xtt)ç robç liriôpxouç, i. e. Quod non
privet noxa perjuros, sed maxime causa sit noxæ illik :
e t ead. forma dici aaaxoç qua avdtiaipoç, avaTCucjToç,
avayvwcroç : de quibus suo loco dicemus. A d dit, Quidam
autem, eo quod aarv) appelletur pXaêr\, Noxa,
aaxov quidem exp, àxvipôv, Noxium ; aaaxov au tem, to
TCoXuêXaêlç, Yalde noxium. Item Od. <I> (91) : xav
auToOi To|a Xitcovts, Mv/jaT^petnTiv aeOXqy aaaTOv, ubi
idem Schol. s c r ib it , aaaTOç autem nunc quoque ô ¿ t t] -
pàç, TCapàt)jv aTTjv, i. e. Noxius, ab «xtyj,. quod Noxam
signif., nam ab h. v. per priv. aavoç, In n o x ius , et per
secuudam priv. aaaToç, Non innoxius, sed noxius. P o test
verb et pro Mülturn noxius a c c ip i, tanquam ab
aauai, Nocere. Unde ¿avoç simpl. Noxius, et p er Itcî-
Taatv, Intensionem, adcaToç, Yalde noxius. Item Od. X
(5 ) : O&toç p.èv 8y| aeOXoç aaaxoç IxTETsXeorai : u b i idem
s c rib it, àaaToç posse hic esse Carens no xa , vel contra,
Valde noxium, per ironiam. Hæc Eust. Ab Apoll. R.
2 (77) xparoç aaaxoç videtur appellari ô aëXaêr,ç, q. d.
Robore inviolabilis. Qua non maie fortassis utamur
e t in ilio Horn, v er su , quem primum c ita v i, u t sit
a aaTov Sruyàç u8wp, Inviolabilis aqua Stygis : unde
Virg. [Æn. 6 , 323] d ix it, Stygiamque pa lu dem,-Dii
cujus ju rare timent et fallere numen. [Heyn. Horn. 6,
583, 664 i 7> 5o i ; Dawes. M. C. 18 1 . Schaef. Mss.-]
= u - rü Horn. Iliad. 3 , 271 : aaavov Sxuyoç Gocop.
u-uu Od. <1>, 91 : (j.v7]0Tvip£(7c;iv asOXov àdtaTov. X ,
5 : aEÔXoç aaaToç IxTeTeXearai. Apoll. Rhod. 2 , 77:
f) xdtpToç âdiaToç. Digna notatu visa -est pr io r men-
sm’a Wolfio in praef. ad Iliad, p. 5 i . Explicant
ope digamma æolici Thiersch. Grammat. homer,
dial. § 16 8 , 3 , Heyne Horn., t. 5 , p. 698 e t , diverso
tamen modo, Buttmann. Gramm. gr. t. i-, p . 6 1 , et
maxime in Le xil. t. 1 , p. 229 sqq., ubi de origine,
mensura e t significatione hujus vocabuli uberius disputât.
Quæ si ab eo vere sunt disserta, sponte concidii:
grammaticòrum commentum de a abundante, ut E ty -
mol. M. aaaToç ¿vtI tou aaToç TC^EOvaa^S) tou aX<pa, aut
Eustathii ad II. 3 , 2 7 1 , de a privativo geminato,
quem sequitur v ir summus Coray in Atact. t. 2, p. 42;
Maltby vero in Thes . prosod. cum Dawes. et Knight.
Proleg. ad Horn. p. 139, si ultimum a longum est, âéa-
crroç scribere m a vu lt , ab à<£Çw ( ^Xdiicrw sec. Hesych.)
derivatum, cui formæ passivam significationém, alteri
vero activam tribuit ; sed v. Moi. Fix.
’AaêaxToi, sunt aêXaêeïç : Hesychio dêXaêeïç act.
quidem signif. sonat In n ocu i, Innoxii : pass, autem,
Noxæ expertes, Ulæsi. Quoniam autem ap. Eund.
e x s ta t, Buxtoc • ayitXiu, SsiXaia, quidam scripserunt,
AdtêaxToçs.’AfiêuxTo;,esse Nonmiser,aut Infortunatus.
Exp. e t N iger; quod legatur ap. Yarin. ’A<£êaxTot xai
’AdcëuxToi, ¿êXaêeîç y) ¡jLEXavsç. Quæ conflavit Varin. par-
tim ex Hesych. partim e quodam vet. Lex. in quo legitur,
’AôiëuxTov, piXav,âêXabéç. [Cfr. vAêaxTOv, et ÀëuxTOV.]
[« ’ÀdéêuxToç. Lexic. ineditum Upsaliense, cujus excerpta
edidit C. E. Aurivillius Disquisitione de glossariis
Græcis manuscriptis in Biblioth. Acad. Upsaliensi
asservatis, Upsaliæ, 1821, part. 1, p. 9 : AdtëuxTov •
p.sXav, aêXaêéç. Eadem Zonaras h. v. Cfr. Buttmanni
Lexilogum, t. 1, p. 233. » Osann. Auctarium.]
Aayvjç, eoç, ô, yj, Qui frangi non p otest, Infrangi-
bilis , vel Latinius Infragilis. Od. A (57 5) : Xspulve^wv
^¿TCaXov TCayydtXxEOv, aUv dayeç. [Pseudo-Did. t8 (jlyjSc—
tcots xaTayvujjtevov, 0 I ò t i , xX(ó(xevov. Alibi in Horn, non
legitur. Eust. 1699 [22] ed. Rom.-’Aayèç, ■ijyouv dtxXa-
OTOv, ¿ÔpaudTOv, U.-J) ayvupLEvov.] Hesych. aayèç exponit
dfôpauarov, tayupov 7cavu, Quod rumpi non potest,
Validissimum. Ltym. addit, ^ xh TCoXôôpauoTov, u t vide-
29 ä a ö t X T O C
licet a vim augendi habeat : (’Aays? ■ ¿OpaucTov, airo A
tou ay to, to xXtivto, ayyjq, xa l p.£Ta tou ETCiTaTixou a ,
a«y^|S, t8 ouSeteoov , aayeq. 11 to aOpauuTOV xaroc are-
pvjffiv, t) xh TCoXuOpaucrTov). Apoll. R. ( 3 , i 25o.) So'pu s
aa yk dixit, u t Horn. poroaXov aaye?, pro aOpaucrrov, vel,
ut Schol..ap. eum e x p on it, p ro axap.TC£<-. [Suid. etPhot.
A ays?’ aOpauoTOV, io^upov. Zonar. ’Aayeg- fitöpauaTov,
tff^upov, ayto ydtp tö xXw, ays?, xal psTa tou ffrepy]Tixou
а , aavs?. Tittmanni Cyrillus : Aayeg* icjtupöv, TCdtvu
uxXyjpov. Apollon. L e x. Aays? ■ aOpaucrrov, Itrvupov.] , ,•
= ;ü - - Prius a anceps. Breve ap. Horn. Od. A , 5j 5 ;
Theocrit. Idyll. 24 , 12 1 ; Nonn. Dionys. 2 , 294. Longum
initio versus apud Apoll. Rhod. 3 , i 2 5 i; Quint.
Smyrn. 6 , 5g6. De hoc discrimine v. Dorvill. Vann,
crit. pag. 353. Posteriorem mensuram Apollonius
novavisse v id e tu r , falsa analogiae specie ductus,
ad exemplum aaro?, non habita ratione etymologise.
Fix.
rfAa8a, Egestas, In op ia , Laconice pro IvSeia. Sic
Hesych. qui addit, outw xal Apwrrotpicvyj? Iv rXcotraau;.
Quae verba male expon un tu rin VV. L L . quasi dicat B
Aristoph. poetam ita usum esse in comoedia quae vo-
cata sit rXStrorat, cum Hesych. indicare velit Aristoph.
grammaticum in lib ro , quem inscripsit rXwucaq.,
vocabulum illud aa8a ita exponere. Affertur autem
et ab Athen. Aristophanis grammatici lib e r , inscri-
ptus rXwffffai Aaxwvixai. [« vA a 8 a : a b ‘ aoa, xo'poq,
aa8a.» Schrevel. ad Hesych. ,s. v. Angl. Heyn. Horn.
б , 1 1 3. Schaef. Mss.]
Aa8slv, videtur esse e x aSsiv praefixo a priv. ut
sonet aaSsiv q. d. Non p la c e re , Ingratum esse e t inju-
ciindum. Aut certe ¿aSeiv dici pro ayjSeiv, ut pro
avjSii«;. Sed Hesych. e t Suid. verbi hujus signiff. latius
extendunt: exp. enim f ile , oyXsiv, XuTCeluOai , aSixeiv,
¿TCopeitjOat, dtriTEiv : hic autem, ap. quem scriptum
est aaSstv, non aaSeiv, exp. oj^eiv, aStxeicrOai, ¿tco-
pelv, aciTstv. Rursum Hesych. aaSev exp. eXutoictev fe t
Etym. Gud. exp. oyXsIv , aTCopsiv.J Itidemque aaSsiv,
apte exponeretur act. Xutceiv , meo ju d ic io , si esset ex
aSsiv, praefixo a p r iv .; sed si sit pro ayjSeiv, poterit itidem
u th o c , signif. neutralem admittere. Verumenim- C
vero signiff. illae quas uterque ad d it, sc. aTCopeiaOai,
Sv ¿TCOpeiv., et aaiTEiv, fa c iun t, u t aliud etiam suspi-
cari audeam; nimirum esse ab i llo Laconico nomine
aaSa, quo svSeiav declarari dictum est. [Heyn. Horn. .6,
1 13. Schaef. Mss.]
AaSsvy), Stercus suillum. .Hesych. Pu tet forsitan
aliquis dici TCapa xk.da8siv. [ In Etym. Gud. corrupte legitur
aa8e^|,' uieia opOpoq pro aaSevy), 6eia xoTCpo?, u t
emend. Sturz, in indice. F ix .]
* Aa8sp in Gloss. Mss. laud. I. Vossio, ad Hesych. s.
v. aa8kq, est forma laconica pro AoSsi;. Schaef. Mss.
AaSyj?, 6 , , ab a priv. e t a8e.lv , Qui dispJicet,
Molestus. Hesych. AaSs? • ay)8s?: quod infra, sed corrur
ptum r e p e tit : rfA8s(; • — Ivtoi 8k, ay)8e<;. Glossae Mss.
AaSsp : quae forma Laconum fuit. Certa emend. aaSy]?
restituit Brunck. Theognidi v. 290, ubi vulgpaSavfc.
Lexicographi cumayjS^ male confundunt. S ch * f. Mss.
[Welcker. ad Theogn. p. 98 emendationem illam non
necessariam credit.]
AaSeq, ayjSlt;, xoicpo?. Cyrill. Tittmann. F ix. d
= u - - Dor. pro ayjSyj? apud Hesych. Eandem habet
mensuram, si a perfecto Ia8a u - o ducitur, u t aayy)? u.-r
ab eaya u -u ; sin ab aaSeiv cum Brunckio 1. c. deriva-
tur, utrumque a breve est. Fix.
A ^ w , Fut. ¿.go). Praet. a x a , E xh a lo , proprie,. Ca-
lidum halitum efflo. Aristoteles in Probl. 34 (7 ), 4>u-
yap ^u^piiv, account 8k öspjxov. Idem, ibidem,
^ ?uaii)v xivsi tov aspa oux aGpow?, aXXa. 81a crevou
fl AaT0<’ ' p o s t , . '0 8k. adc^cov, aOpoov Ixtcvei,
1 P ^ v- Crediderim autem deductum e.sse verbum
a .sono quem inter exhalandum edimus : quo magis
mirum videri possit tenui spiritu illud notari. [ Äato)
conf., v. <£«.]
d e calido halatu usu rpavit Aristot. Meteor.
gV ' ^ * j P- 568, £ , ed. Duv.wtrjcEp rb TCveup.a t8
tou otojuxto? ipumop-evov, xal yip touto lyyuOsv psv
, “sPP-0V (SdTCEp 6'rav ¿d^wpiev, Fix.
auT^Oi. Cyrill. Tittm. S in n e r .
AaOixxo?. AaOixvov, Incorru ptib ile, Noxae non obà
à o f x o u 30
noxium, vel Noxae expers s. damni, acpOaprov, déXotékq,
Hesych. Nescio an audeam dicere esse pro aOtxTov,,
quod est a verbo OiyEcröai.
A aivw, vide infra s. v. ¿yjvai.
** AaxaTo? Etym. Gud. expl. Tpiaxà? xórcpioq. Probat
vocabulum Sturzius in indice. Fix.
** AaxiSioTov, ßsXo? j(iopl? oit&opou. C y r ill. Tittm. Vox
proba, ab axle, quemadmodum ¿SaOpiSoiTOi; infra
'est a |3aOp.le, S in n e r .
Aaxpayè«;, cu8e xo'itpos. Etym. Gud., 1, 9. S in n e r ,,
AaxTov, Infractum, Incolume,, ¿Opauavov, uyili;,
Hesych. Videtur esse ab ayvuaOai pro Frangi, tempora
sumente ab àyeoOai : a quo sunt itidem xavaxToq et
8ucTxaTaxT0!;. Dicendum autem erit praifixum fili ¿axTov
esse a privativum. [Tittm. Cyrill. : AaxToi ■ d6Xcc6elq.]
Aa-Xtov, Inordinatum : avaxTov, Hesych, et Suidae.
Sed h ic ad dit, axpavsq : item , aXtov 8k, t8 [xaxaiov. In
quodam vet. Lex. legitur, AaXiov, avaxTov, axpaTE?,
¿tc8 tou aXw, t8 xpaTO), xal orepyicEi tou a ,-aaXiov. [« V.
Passov. in Beck. A c tis , t. 1 , p. 91. Idem Lexicon
ined. Upsaliehse 1. c. A iX io y ¿TaxTOv, axpaTE?, a-rco
tou aXS, t8 xpaTw. Neque aliter Zonaras Le x. h. v. »
Osann. Auctar. Ltym. Gudian. aaXiov ■ aTtXyjxTov. Fix.]
** AaXfxà, vox heb raica, apud Graecos indeclina-
bilis, Virginem significans : in qua explicanda multus
est Origenes contra Celsum, lib. 1, § 3 4 , t. 1, p. 35a,
D : liv 8k TouSoips EupEdiXoyoiv rb, ’L80Ù -}\ TCapOivo?,
ysypacpOai Xeyy) , ¿XX’ ¿vt’ auToü, ’ISob y] vsavt?" (Drtaoaev
TCpo? auTÒv, 6ti fi ,p.Èv Xs^i? i] duljxà, i]v 01 piy eS8o[j.rj-
xovva p.ET£iX^(pao,i TCpò? yijv TCapOévov, aXXoi 8k eli; tXv
veaviv, xeÌTat, cpaai, xal Iv toÌ AeuTEpovop.iw [qua in
re fallitur Origenes : nam Deuteron. 2 2 , 23 nunc
certe legitur alia vox] ItcI TCapOévou x. t . X. Eandem
vocem a Phoenicibus Carthaginern translatam, ad e x tremum
usque saec. 4, apud Afros in usu fuisse S i Hie-
ronymus.auctor est Comment, ad Isaiae 7, 14.,«.Lingua
quoque Punica, quae de Hebraeorum fontibus ma-
nare d ic itu r , proprie virgo Alma app ella tur. » Cfr.
Gesen. Gesch. der hebr. Sprache und Schrift, § 2 7 ,
p. 9 1, not. 54. H a s e .
Aap.iv,i;, öo?, i|, Aucupii instrumentum : l^eutiipiov,
in Epigr. Vel Ames, V. L . [Area <CPL. Suid. laudat
auctorem.]
Aavaip.a, Hesych. exp. TCoXXa^y] yapt?, Multiplex
gratia, f V o x peregrina et barbara. Maussac. [Dissert,
crit. p. 3,90.] Dahier.
= Addit haec HSt. in Praef. In d .’: « Ut unum ex innu-
meris exemplum afferam, et quidem vocis quae inter
primas tuis oculis se offere t, quid .aliud de Aavaip.a
(pro. quo est \dve\xa. apud Varinum, sed ejus qui
descripsit incuria, u t opinor) dici a me pro .tempore
potuisset.quam quod apud Hesychium legitur? Est
certe Aavaip.a illi TCoXXa^ /api?-; at haec expositio
Latine reddita fieri non potest quin divinatione opus
habeat : sed has divinandi partes doctioribus OEdipis
relinquere malui. Illud quidem certe mihi persuasum
esse d ico , vocem illam Aavaip.a aut minime ai) Hesychio
scriptam esse, aut ilium non tanquam Graecam
sed omnino peregrinalo ( fortasse vero simul quoque
aliter scriptam) attulisse. Plurimas enim-peregrinas
esse, praeter eas de quarum peregrinitate file nos ad-
monet, nemo mihi negare possit. » Sec. Perger. ad
Hesych. Area CPL. legit : Aay aip a, TCoXXa^ ^ xapiy
et pergit ita : tv a Xeyyj ori Iv tcoXXoì? totcok; -/) xapl? outoj
Xéys vai. To Se Aavaipa outio? oìxovo[av)teov', E<jtiv avai-
¡j.oq, 6 l<7TEpy]p.evo? afpaTO?. T8 0yjX. T^otyjTix. ava(p.v),
xal A(op. avaip.a, xal tcX.sovc)10>, t o u a , aavaipa ( co; xal
aaxoq, xb OyjX. aaTV), xal data.) K a l yàp ^ xapl? t(ov dval-
um v èu ri. S i n n e r .
** AavSi^a, 8iya, ywpi?. Cyrill. Tittm. S in n e r .
Aavfy;, 8 ,^ , Qui perfici nequit, où TsXe<j0yi(yo'|jiEvos,
inquit Hesych. Aavn? autem cum accentu in penult,
eicl. Hesychio [e t Cyrillo Tittm.] ^pyiaipo? signif.
yAavOa, Inauris quoddam gènus Alcmani, aut A r i-
stophani. Hesych.
— Aaop.ai, forma, obsoleta praesent. .unde aaaop.ai,
adffOyjv, .¿aaap-yiv, laedo, nocep. Actiya forma estaaw.
V. infra s. vv, aaaxw et ¿Taw. S in n e r .
— Aaou.ai, aaw. Utnimque aXcoa pro necessitate versus
vel produci tur, vel co r ripitu r; cfr. Spitzner. ÌPro