axouw axouw 1264
Gavìum Hist, lìti. p. 438 TtaoaxouaviaOlv, an non roete ‘A
so h abeat, dubitai Striiv, a p. Sohneid.] || ’AxoutíSeiv
tou Xòyou, ex Aristot. eitatur pro Obtemperare rationi.
'àxooti*tixÙs, f¡, ov, Obtomporans, Obediens. Bud.
ex Aristot.
Axoùw, Futui\ dxoisopou, a pass, [mod.] voce sum-
titin, ut snttivloop.su fere semper pro tuatv^ow dici—
tur, et alia multa. TV. Nostrum in lib. l)e dialect,
p. i 3 et 65. " 'Axoiisto veterìbus crat in usi tatù in. »
Valck. Pr*F. ad Phalar. Ep. x x ii. Georg. Lecapenus
in Mattine! Leett. Mosq, a, p, 56 : ’Axoùnopai Ssì yp&psiv
vòv asXXovra xset’ ’A v í Otón?, xod oux áxoúow. Mediani enim
l’ormam ab Homero ind e, il. 0 ,1 9 9 , et Ilerodoto, 1,
a4, cum alii veteres, timi Attici solam probaverunt.
Axoiost? in Àleiei fr. Sa, p. 334 Gaisf. Blomfìeldi est
error. 'VtcoxoÚoovts? Tliucydidì 1, 140 exemit Bek-
kerus. Alia in hoc genere depravata notaverunt
Schsefer. ad Gregor. Cor. p. io 63, Appar. ad Dem.
L a, p. a3a ; Interpreti, ad Aristoph. Ach. 279. In
Sophocl. Euv. Xs|. yo. 072, 14 : ’AxouoÉttjv 2 o^oxX9j?
sor,, áxoúasoGai Ss Apiavosávq?, vel ob terminationem B
vitìì suspecto, Dobraeus in Add. ad Aristoph.
Thesmoph. 1 16 7 Br. òxooosistv correxit probante
Kiddio in Praef. ad Dawes. Mise. v ii. Alexan-
drina demum aetate áxoúcw 110 vat uni es t, ap. Lyco-
phronem ter obviuni vv. 078, 686, 1373 : postea id
alii aucupati sunt, vel male seduli vel rusticiores, de-
negandum tamen novelli Atticismi scriptoribus, Pseu-
do-JDem. Amator. 1 41 4>1- 25, Luciano (Bis acc. § 17 et
Vit. auct. § 26, nani in Asinuni § 4 &7coxoóosi Courierus
intuliO et adeo Themistio (1, p. 1 1 , A). V. Jacobs,
ad Anth. P a l. L 1, p. l ; t. 3, p. 552, 58o, 1024;
Hesych. v. KXsuooftsQa. Nilus in Actis Mon. t. 3, p. 90 :
E? vi jjLsy3 Ic={—01?, STspou Tcapa pslíov àxouasi? • nec
pejus in tali scriptore áxoúcnjs, quod.alter habet
eodex. Jam potest judicari, quorsum valeat dicium in
Franai. Lex. Gr. Herm. 347, axoúaw xal àxoùoouai.
Fix.1 FuL 2 axoo), Praeter. fjxouxa, Dorice axouxa,
ap. Plutarch, in Lyc. [c. 20; Ages. 21; Apophth.
reg. 191, B, et 212, F]- Sed usurpa tur potius medium
Atticum 0x75x0a : nani commune est 75x00. [Merum C
id figmentum, ut et alia quaedam quae post affert.
De 0x75x00 e t r,xr,xóciv, Attice r¡xr-/.ói], vid. Herodian.
Hermanni p. 3 i 5 ; Brunck ad Aristoph. Yesp. 800.
%xrp'.6si ter ap. Euseb. H. E , 5, c. 20. ’AxTjxoccav e
Dione Cass. indicai Maittaire De dial. 5 5 , B.
Putidum axupcoZaa Mal al. 1. 14, p. 353 Bonn. Fix.]
A orisi. 1 Tjxòy&o, 2 tjxoóv a Fut. 2 axow, minus usi-
tatus. A orisi. 2 pass, rpmp, unde fut. 2 ¿xo^oopai, ut
a 1 fjxoiodrjV, ¿puvoQrfiOWXi : at Fut. 2 med. ¿xooüpai,
nade Àorist. 2 r,xo^u.rtv. ’Axouépey Doricum est pro
ixmttv.
Est autem dxoùoi Audio. Quidam Grammatici inter
axàùia et ¿xpooíp-ot hoc discrimen statuerunt, ut
àzaito esset sensus, àxpowpot stuelli : sed haec differentia
nimium significationem verbi àxo<5w restringit.
Jungitur autem personae quidem genitivo so li, rei
autem genitivo, vel accusativo. .\am quod Grammatici
quidam traduot, àxoòw, quando jungitur cum persona
sola, vel re sola, genitivum exigere :si autem cum
utroque simul jungatur, tunc personam in 'genitivo D
e t rem in accusativo pon i, hoc nequáquam perpetuo
oliservatum reperì tur. Esitata autem constructio ex
iis , quae subjungam, exempt is, palchi t. Primum igi-
tur personae genitivo, ut 11. T , (256) , àxoùovxt? |3aai-
Vffti. Xenoph. [Mena. 2, 6, 3 i ] : K«l áxc/úovxa? aÒTwv
(zwt Zstp^vwv) xyjXiiaOai. [II. B, 98; Z , 33/# ; i l , 29,3 ;
Od. A, Í70 ; Herodot. 1, 24. Cum vi in ten li ore, II. T ,
79 : u h v/Mm &MbtW, Aliente audire. Pindar.
,\ern, 2, 21 ; Exxwp A?«vt9? tkcowiv, i, c. foOno,
Expertas est,] Siepe cum participiis, Od, 0 , (95) :
Yyi'jt Sì qziik/'snoi, fc/sjyaiv 11. (42'!) : Tul V 6xpóvuvxu?
V///JZTI' O, (504) ' flaraos lywv (Ittovtu? 'fowuaa. Dem.
Kpft, ; h'ù/fj yt ypiloouatv i'MÙvntt. A pud
A then, J2, [5 ¡ 8, Djf ; \ùzbf SI aou Svf\youyÁoou 4xwwv
T.iT/fnphvA T7jv , Audiens Ul narran tew. Xenoph,
f Mem, 2, 4, 1] ; *\\v/m'j, v&'wj y//X rctot <pD^iv
V/ù&y'/yh'/i} Andivi ipsum de aniicis eli ani disseren-
ivffi, Qui genitivos partícípií in verbale oomeii resolví
p'/sset hoc modo ; ìì/mq'/. t « ¿ t ì® zsà ittoi '¿(Xtev
SiocXs^sio?, Audivi cjus dissertationem ctium (luanik
Demosth. Pro cor. (227): ’Axouaod pou irepl xm x»i
yopyipsvwv diroXoyouptvou Stxa(u)?, Audire me a<J
nine inilu objeciii sunt, respondentem : vel Meip#(
(k'lendentem ndvcrsus cu, de quibus accusatus sum I
Possit autem hoo itiilein participium in nomen ver. I
bale rcsolvi turn Granee, quam Latine, ut : ’AxUSo*, I
p.ou xov nepl toSv x«T7]yop7)ptVb)V ¿TCoXoyicrpov, vel rL I
¿TCoXoyiav, Latine autem, Audire meam olefensionem I
adversus, etc. [Plato Polit. 2, 358, D ; 9, 53,t p. 1
Protag. 3 14, B ; Antiphan. ap. Athen. 10, 45i, r ’ I
Lucian. Sacr. i 4 ; Acliill. Tat, 1, 8 ; Alciplir. 3 3g*I
uti Bast, emendavit e codd. Paris., al. V. Matth. G/ I
Gr. § 349> 3. Eadem constructioue dicitur etiam de I
e o , quern fecisse aliquid seu pussum esse audinius. I
II. 0 , 490 : Ksivo? ye csGev ^oiovro? axouwv, Audiens le I
vivere. Od. A, 289, TeOvTjwTo?• A , 45 8 ; IT, 3oi. p|u. 1
tarch. Princip. esse phil. 776, E : ’Axouopev or, cOix-/.pou
tov Mivto Oeoiu oapidviiv airoxaXoCvTO?. V. Matthias Gr. Gr
5 548, i.]
|| lle i autem genitivo jungitur pariter et accusa-'
tivo , uti dixi : etsi frequentius genitivo. Lucian, ¿y I
*AXiei [c. 22] : KaO^ueOa iToipot axoueiv tojv Xo'ywv. j
Ibid. : Axouaa? tou puGou. Plut. in Othone : 'Hxoure L
GoouSou xai (Eo9i? £tc\ Gupa?, Pro foribus tumultiim et I
clamorem audiit. Xenoph. [Cyrop. 1, 6, 2] : ’Axouwv I
toc axoucta, Audiens ea , quae sub auditum cadunt. I
Isocr. De pace [16 9 ] :'sEv yap axouuavte?, yvwaecGsxal I
icepi to)v aXXiov. Lucian, in Somnio [c. 5] : Ta oi ¡uxi I
Tauxa ouxsvi £uxaxa^pdvv)Ta axouueeGe. Sic axoueiv ^wvriv I
tivo? , Demostheni Pro cor. [p. 240; Xenoph. Resp. I
Lac. 3, 5] , item Isocrati. A pud Horn, quidem certe I
hunc casum habere solet, videlicet accus., ut 11. Y, I
(3 18) : Auxip Ittei to y* oxouoe • S , ( i 25) ': Tit Ss pi).-1
Xet’ axouepev* Od. T, (94) •’ H aXXou puGov axouca;• I
II. <i>, (98): ’ApeiXixTOV S’ on axouaev. Itidcm Hesiod. 1
in Theog. (701) : ’Ho’ ouaotv oaoav axouoat. [Geniti- I
vus maxime poni videtur in r e , quam in genere au-1
dimus, aut ex pa rte, tan turn aut incerto aliquo I
niodo : turn etiam, ubi voluntatis significatio acce-j
d it, ut quiim exaudimus aliquid vel auscultamus.
Homer. Od. M, 265 : MuxrjQpou t ’ ^xouoa (lotov 4», j
237: *11 v oe Tt? 'o ffrovayvi? r,k xtutcou evSov axouav)• 290: I
’Axouei? puGwv -fjpETEpoiv xal ¿75010?; 11. X , 447 • KldXU- I
too S’ 7)xou<je xal oiptoyrj?. Od. M, 198 :OuSs ... tpGoyyi;? I
2 eip‘4viov ^xouopev, ou8e t aotSrj?. Cfr. iEschyl. Eum. I
6 69; Choeph. 496; Soph. Philoct. 2 2 5; Plato Pol. I
5, 45o, B ; 6, 487, E ; Xenoph. Cyr. 3, 1, 8; Hell. 7, 1
1, 39; OEc. 1 1 , 1 1 ; Demosth. C. Mid. 529. Accusati-1
vus proprie rem certius definitam indicare cogitan-1
dus es t, licet in rebus, quae audiendi sensus sunt j
propriae, nullum saepe ab genitivo discrimen inter-1
noscatur. Aoutcov , GXaypov, oira OeSv et simil. up- Ho-
nierum. ’0 $u porj? axouoav, Eurip. Orest. i 5i 3; sed I
ibid. 1263 : ’Axouei? |lodv; Sophocl. Electr. 1004 : E* I
tt? tou?^’ ¿xouoeTat Xoyou? * et similiter Aj. 480; I
MschyJ. Prom. 740; Plat. Pol. 8, 565, E. Sed ywv I
Xdytov ¿x., Xenoph. Cyr. 6, a, i 3 et 21; Lucian. Nigr. I
6 ; Plut. Conv. sept. sap. 149, E. Lucian. Sonin. 18: I
’Axodcra? tou puOou, ap. alios t^v puOov dictum. Et uter-1
que casus in eadem sententia iuterdurn a poelis jun-1
ctus , velut ab Anacr. Od. 49 et aliis ap. Lobeck. au
Soph. Aj. p. 3 3 1. Aptior autem est genit. in Sophocl.
Aj. 1070 : Adywv ¿xouoai ¿¡xoiv, quum sit Auscultnie» ■
et Eurip. Pham, x 585, ubi Scul. Xdyov. Here. fur. 270■ 1
Ttj? ¿1x75? yvtop.75? dfxouoov* contra Thucyd. i> ,a • I
’Eweiiil deep’ &7tavTo)v ijxouoav yvw|xr,v, pejus m I
yvoipY)S- Peculiaris enim occusativi est us us in ,’e*)U 1
certis,
quae narratione expósitas aut nuntio uuiuuiu*- I
coguoscunlur
cuntur. Themistius Or. 21, p. 26!!, A, u*) J-'-
cobs, oil.,ait., de d>
poeta : IloXXà out' aitò? dxoi5<t«<*
7capswto0o,a ? , áXX aór¿? tíxojv. Æschyl. Prom. 27 • , |
TcpOdspTCOiioa? Tuva? dxo4oax( ‘ 7o3 : T& Xowa vtlv X0U I
9«TC llcrodol. 5, 89; Plat. Polit. 2, 358, D| ^ llV*
692, 15, Homer. Od, A, 287 : El piv xiv ttatpôi Çoto
xal vdoTov áxoÓ9/j?. Plutarch. Nie. 22 : XaXtnoK
T')|V <puy')jv, /15gre lorebat f’ugaiu prouuuliarii Pix.JI
II At cum persona et ro juuclum dxouw «en I
vum persome hubot. Xenophon. H’111 ’
» multo
2» 4> i ] 1 Ttfuto TtoXXCiv G<pv) fllxoudv, Hoo #0
1205 O C X O U O ) CCXOVO) 1266
„„lire diccbat. Plut. in Camillo [c. 6] : HoXXic SI twv .
jO' jju.S(? àxYjxodxE? dvOpiÓTtwv. Demosth. Pro cor.
fn, 281, 6, ubi vulg. edd. etiam Reisk. dxoiiffm] :
Amp sìxótw? olxoiScrsaOa uou, Q1100 merito de me vel e
i))(> aiidictis. Plato Apol. [ 17 , B] : ‘ Fpii? ¿¿poudxoó-
jjaö« dX^Onav. TEt Charmid. 163, D; Lachet.
194) G; Menon. g'i, I); Horn. Od. M. 38p; II. D,
„(j-, et quis 11011?] Inierdum vero interjicitur præ-
positio Trapà voi 7tpò?, lit, toüto dxoijo) vrapdc aou, vel
Kpo? aou. Herod. 1, |o. 118] : ’'llxouae TCpb? tou [iouxóXou
^T{priyp.a. [llapcf rivo?. Plat. Polit. 6 ,5oo, D: ’E$6v 7cap’
¿XXtov dxousiv cpavdc te xal xaXa. Xenoph. Anub. 1 ,2 ,
5 : 'UxouffE Tîapà Tiaaatpspvou? tÒv Kupou otdXov. Tliuc.
ß g3. Horn. Od. 0 , 374 : ’Ex S’ cfpa Seonotvw où [xe(-
Juyov £<rciv àxoüaai out’ É7ro?. Locus Thucydidis, ubi
ino tivo?, supra citatus est. Reperitur et genitivus
rei in liac constructioue. Demosth. C. Polycl. 1225 :
jxouovTcc ps Tcapa twv dcptxvoupÉvwv. Cum duplici
genitivo rei et personae, Id. Pro cor. 228 : ^iva ^75-
csl? ••• àXXoTpiwTspov twv ÔTcèp T7)? ypacpY)? Sixafwv axou-p
pou.] f * 1 ^ *'[ ' 1 *•
Interdam accus, in nominativum mutatur, posito
videlicet verbo substantivo. Plato Epist. 7, [ 336, C] :
At Si ^oav ßouX^oEi?, ¿xt^xo^te 7tap’ Ipou oaepw?. Po terai
tarnen dicere : Ta? ouaa? ßouX75aEi? ¿X7)xóaTE 7rap’
faoü. Et vicissim Herodoto licebat ita loqui : yHxouos
Kpò? tou ßouxdXou 8 ^v tÒ 7rp7Ìyp.a. Quum autem poni-
turàxouwcum præpositione Trspl, time non ad ipsum
àxouto sed ad genitivum illa fertur : unde etiam genitivo
postponitur .interdum. Dicitur enim ’Axouw
tauva Tvspi aou, Axouw TauTa 7vepl twv 7rpayp.aTwv, et
’Axouw TaÜTa aou 7cÉpi, ’Axouw TauTa twv 7vpaypaTwv
lîÉpi. Interdum vero genitivo personae jungitur dxouw,
addito participio ejusdem 1 casus, ad quod praepos.
Tipi tendit, u t ap. Xenoph. : Hxouaa aÙToù xal 7rspl
oiO.wv SiaXsyopsvou. Ponitur tamen interdum 7vep't post
axouw, etiam non praecedente accus. Isocr. Ad Phil.
[96] : Olpai 001 oujxvépeiv axouaai Trspl auTwv. Sed in
nac p h r a s i et aliis hujusmodi accus. e re ipsa pe-
titus subaudiendus relinquitur. [Homer. Od. T , 270 :
Muôr(<70[fai ouS’ Itcixeuuw <5>? 75875 OSuffyjo? lyo) 7repl vo-
orou axouaa. Quern locum commode adhibeas ad de-
fendendum yEschyl. Eum. 114 : ’AxoucraQ’ ô? IXe^a
T7j? Ifxvj? 7TEpV <|)uy_7Ì?. Philostr. Her. p. 106 : "Offa tou
IlpwreaiXdou 7t£pl aÙTÛiv ^xouaa. Xenoph. Anab. 7, 7,
3o : Toutwv Trept aou ¿xouovTa? 7toXXà ayaGa. Plat. Polit.
2,358, E.]
II iNotandum est autem, ut quum dicitur axouw aou
toüto vel 7rapd aou, vel 7rpo’? aou, tunc dxoiiw aou,
tjuoniam addimus gen. personae simul et accus. r e i ,
non vertitur Audio te , sed E te : ita etiam nonnun-
quam ¿xouw recidi, etiamsi gen. duntaxat personae
[ nabeat. Quibus in locis sequi solet fere particula <à?,
I vel o n : u t , ’Axouw Ixeivou, 6ti Taura outw ysyovsv,
ad verbum, Audio ex ilio , quod hæc ita facta sint.
Sed Latine per iufinitivum loquendum es t, Audio ex
j allo ita haec esse facta. Demosth. 01. 1, [p. i 5] :
Hxouov 8’ eycoye tivwv d)? ouSe 8waeiEv. [Xenoph. Ages.
a>8 : Aap.evo? vjxouaEV, 6ti ¡jiSTS7r£[A7CETO aòxov. Hellen.
a» J) i 5 : ’Hxouou-sv, w? £(j/7)cpiap.fivov si7j. Et praece-
! ‘lente conjunctionem accusativo obiecti Euripid.
Orest. 1551 : vHxouaa yip 8), x^v ¿¡a^v çuvaopov, w? où
WOvïixiv. Cum acc. ct inlinitivo Horn. 11. Z , 3 8 6; ile-
I vodot. 6, 1 1 7 ; Xenoph. Mem. 3, 1 , 1 ; Xuv. A£$. j^p.
’ 73, 10.]
I II Jungitur etiam participio verb, dxoùw, ut ,
I Axouo) ere Svvoc, posito ovxa pro sTvai, Audio te esse,
JJt videlicet dicitur, OTSdi as 8vxa. Demosth. Pro cor.
I l| 5] : Oòx &v aùtov V|Xoùop.(v iv ’EXaxsia 8vxa. [Horn.
; j!» 129 : Toh? vtiv el TCTtijaaovxa? &tp’ wl5xxopi Tcdvxa?
«xooexcti, Si rosciorit. Herodot. 7, 10, § 8 : ’AxoiiawOaf
epyjjxi ... Map8dvtov ... Girò xuvwv ts xal dpviOwv 8ix-
|4P(ójA(vov. Soph, Philoct. 6 1 4 : Iva I xauxoTtw? •Tjxoua’
A*tptou xdxo? xiv (jwjcvviv «lirdvta, Uln audivit hree
S; t**®1 Aliud osset slvtdvTo?. Aj. 626; Dionys. 11. A.
i , 'D> 43. Inversa oonstrucliouu Pindar. Pyth. 9, 196 :
xouaiv Aavahv... otov »ïp*v ... ydixov • et Iioni. Od. 1',
(A n l,lil rei, Plut. Alex. 42 : 'Axoùaa?
,t0 R’/iaaou • ygvopivviv «òvotl aiiXXviikv.'j
II ib'prriuniiir etiam Ine verbi olxoùw oonstructio-
‘A'Utótj, LINO, OU Aio. TOM. 1, VASU, IV.
n cs, notando! potius quarn imitand®, utpote rarissi-
mae et licentiosius posit® ; &yj)6w videlicet uno in
loco cum dat. person®, in alio curn accus, itidem
person® junction. II. IT, (5 i 5) : Aùvoaai Sé z i fo t ] i th -
TOT dxoóeiv. ’Av£pi y.'/]Soyhirì, obi ¿vTÌrcTwaiv agnoscit
Eust. [1073, 5 i . «In aliciijus gratiam coque Exau-
dire. >» Hcvnius. H®c dativi ratio disertiti» expressa
v. 531, ubi genit, addito» est : "O tti ci d>y’ tys/jzt
|iiya? Oe8? tù;a[jhoio.J At' a pud Soph, in El. [226 :
T'ivi y4p 7cot’ av , w (ptAta yìveOX« , 7rpda^apov òxsJw'jm/ .
Inoc, ; J Scholiustes vult xtvt pro 7r«p4 xtvo?
esse positum. Cum accus, autem person®, ut in
opusc. de Herone et Leandro, quod falso veteri Mu-
sæo ascribitur [v. 5] : $Ytyfy.it?/cr, z i Aiw/Sy/t Sy/zi xa\
Xuyvov ¿xoùw. Sed ita accipietidum est V//Jjm ‘rr;/óyi-
vov AÉavSpov, quasi dixisset fasJm xty vrfew -Æ X i h -
8pou. Alioqui certe dura est illa constructio : durwr
etiam foret si quis diceret dxoùw Afyovra pro ihvrvx,
[ne Græca quidem]. Illusi autem ¿xoów x^v v3^iv
tou AeavSpou, ad verbum, Audio natationem Leandri,
in tel lige pro Audio strepitum s. soni turn natatio-
nis Le and ri, vel potius natantis Leandri. Nam posset
etiam accipi pro Fando audio, Fando accipio
natationem Leandri, de qua signif. verbi àxv5o> paulo
post dicetur.
[I Ponitur axouoi etiam absolute nonnunquam. II.
0 , (129) : Ouax’ axou£|A£v ¿ozi. Participium ¿xoócvre?
[oi axoùovxE?], Auditores, ap. Demosth. [Lys. ApoL
cæd. Erat. 94, 23 et al.] Item axouw absolute positum
pro Audiendi sensu præditus sum, i. e. auditu.
[Æschyl. Prom. 448 : KXuovte? oùx ^xouov. Dem.
In Aristog. 797 : ToT7j?7capoiu.ta? u.r, ó^óE-/ xal xxcôovrx?
axoueiv. Repetit Plutarch. De ed. i 3 , E. || Formu-
iam ¿xouE cf. in exhortando illustrât Boissonad. ad
Philostr. 35o ab Schæf. cit. Add. Æschyl. P r . 63o ;
Eur. Hec. 821; Plut. De comm. nott'. 1072, E. || 2 uv.
X e ? . 372, 10 : Axous, ciyx. Kpoxivo?* *AxouE,ciya,
noóaeye xov vouv, Seüo’ opa. Kal 2opoxX^c *Axo'jz , arya *
ti? tc o t’ ev 80'uoi? ß<>7] ; Formula erat præconis in conclone
pronuntiata. Lucian. Jup. Trag. c. 18, ubi
Mercurius præconio fungens : 'Axous, c iy a , p.75 xsi-
paxxE, t i ? àyopsuEiv ßouXsxai; non ineleganti tetrametro
ïambico. Similiter trimetro usus in Deor. conc. 1 :
Axous, aiya,TÌ? ayopsusiv ßouXexai; cfr. PiscàL c. 40.
E t axoucTE Xew?. idem Bis acc. 12 ore Mercuri! :
’Axoùsxs, Xew ? , òyopav 8ixwv àyaQìj xu/r,. Aristoph. Ach.
1000 : Axousts Xew* xaxàxà -axoia xoò? yóac nvtttv. Y .
Plutarch. Thes. i 3 ; Bentlej. Resp. ad Boyl. p. 261.
Il Judicialis est vox. Plut. De and. 44» D , judìcem
oportet {A15TS 7tpò? sjrGpav, jÌt^ts Trpò? jraorv dxouEcv.
Xenopho Cyr. 8, 1, 7 (18) : 1 loXùv yjàw* oòx ètr/ó-
Xa^S T0Î? TOlOUTOl? UTTOXOUEIV ‘ ETTE! OS ÒXoÓrEtEV SUTWV.
Ælian. V.H. 14,43 : Ou8eìtots xuSsuwv u~Èp tt;? svGpwTkr>
xpt'asw? fjxocaìv. D io Cass. 07, 1 5 : HoXXà? 81x2? òxcòwv.
Alio modo de reo jätete t i eìxwv, jat(t’ axouaa?, Indìcta
causa et ne accusatus quidem, ld. 48, 20 et 21, cura
nota S tu ra i t. 6 , p. 8 8 6 . |] O u tw ? s . oòrwaì òxocìaai,
s. tb? ouTtoal dxouaai, Obiter audìtu, re tiondum accu-
ratius cogitata. Demosth. De fais. leg. 355; C. L e ntia.
462 aliìque ap. Reuium ad Viger, p. 744 etSchse-
ferum in Melett. p. 79 sq. Et pnesentìs cimi infinitivo,
Plato Phileb. 12, C : Eira yùtp, dxoù siv <a1v oUtw? ¿ttÀw?'
et inserto ys, ap. Eund. Lys. 2 16 , A : '11? ys oòrwsl
dxoïïaat. Qu» Astìus maluìt ìnterpieta ri, Sì ita simpliciter
dicitur vel nominatiti'. || Unde Tw àxoSrai,
Sì audìas, Verbo, Specie, oppos. x^ Ìpytj», Deiuiisth.
C. Arìstocr. 6a3. F ix.]
’Axoùw xauxa ixpó? cou, Audio hiee e te , pro Til
niìlii luvc dìcis, quo etiam modo Audio Latini usui'-
pant. Soph. [Aj. i a 35] : Taux'oùx dxoikiv ur\vaD,a
ooùXwv xaxd; llte c nos audire a servis, ì. e. ÌLee n o-
bis dici a servis. Hesiod. yKay. [7 19] ï Eì ^ xxxòv
tTtcoi?, Toiya x' aùtù? pst^ov dxouaat?, Sì inalimi l'erbnni
alu dixeris, statini ipse aliud pejus audit's, ì. e. libi
dicetur. Horn, tandem seìitentiam A eadem foiana
exprimons, composito iitaxoùiiv usus erat ; sie enìiu
11. V, (a5o) : 'Oirtwìdv x' *Ìirr,oOx ìxo?, vaìov x' ìkxxoù-
aou?. Sto autem, liti d ix ì, Latini quoque suum Audio
usurpant. Tei'ent. in Amlr. (5, 4 > 1 > Si mìhì pe r -
gìt qtue vult dìeere , q u * non vult audiet. Ititlem in
| S