103 á y a y ú p T Y ¡ ? á y á £ o | A a t ' 104
A 65?, Hesychio a<p0oyyo?. In Le x. meo vet. a&o? A
scribi tu r ; e t exp. pre te re a acpavxo? : comp, e x a p r iv .
e t Swaai, Ion. pro poYjaat : et aSto? s. ¿Sto? dici tur Qui
nullam vocem ed it , nec ullum clàmorem;
yA6wxo?, Hesych. «*y)S*?j«;, Injucundus , Insuavis. Iti-
demque h abetur in Le x. meo vet. Forsan autem a€w-
xo? proprie dicitur Qui depasci non p òtest, a jio'axo-
p.at, unde et (JtoxMp dicitur Pa s to r, et ¡JumavEipa,
Homines pascentis te r r e epitheton. [ASwxo?- [¿yjSiì?].
E tym. M. W aref. ] [Fa lsa est lectio pro ASiwxo?,
vid. h. v. e t Albert, ud Hesych.]
A y a , Varin. affe rt pro <I>0o'vo? xal |3aaxavia, Invid
ia , u t ayapiai e t ayaioptai interdum significant <p0o-
véio. Alioquin aya compositioni edam servit, et am-
biguum est sitne e x ayav, an e x dydio, u t annotat
Eustath. (àd II. A, p. 8 4 8 , 1 : ’Ioxéov Ss &? Iv [aev xw
Aydvvupov yOXu(A7cov cpuXarrerai to ¿¡AExdSoXov xou ayav
£7cip{hq[Aaxo? • 7jSy]. Sé irto? xal Iv t 5 Ayappoov ‘EXXii«ncov-
tov , 6 Sé-ye Ayaaxoocpo? x8 xtiptoy u>? euawveiaOai 0éXwv,
àirééaXev auxó • yivojAEVO? xa l auxè? Ix tou ayav ó? oiovel
ayav euaxpocpo?, sì apa éx tou àyaw yivexai, r, Ix tou B
ayato), x8 IxicX^ttw , aico6oX5j tou «oxa • xoiouxov Se Tt
•vovjxéov xal ItcI-xou Ayap.épt.vwv, xal AyapiSY]?, xal xaiv
8(/.o»i)v.) Dicitur e t ayv). [Phavor. sua sumsit ex E tym.
p . 5 , 28, u bi sunt hasc verba : A y a - <p0óvo? xal (3a -
axavia. Cyrilli Alexandrini Glossar, ap. Tittmann.
an te Z o n a re Le x. p. 99 : A y a • : (ìaaxavia, <p0óvo«j. An
respici tur ad Pindari Pyth . 2 , i 5 i ? de quo loco v.
quae scripsimus infra ad v. Ayr). Idem Etym. p. 9 ,
i , ayvjv interpreta tur 0aup.a, j^apav, ^Xov, extcXy]Ì;iv.
Fatendum tamen est Eustathii verba [ 1 2o5, 59], npà?
ay-/)v ri ayav étXXscOai, accepisse Matth. Devarium in
Indice su o , u t vulgo intelliguntur, sic scribentem,
AydXXea0a t , Sri -jcapà to ayav dXXeaOai XéyeTai irsol
rmctov.'A t, si Eustath. h o c voluisset dicere, illud 7roo?
non addidisset.]
^1 A y a , Dor. pro Ayr) legebatur olim in Pindar.
Pyth. 2, i 5o, sed corr. Heynius, Hermannus, Bceckhius,
alii ■ aliter. Restituerunt vero idem Hermannus et
Blomfieldns Aeschylo in Agam. v. 129 , pixi? aya
Oeódev xveadav), e t v. 7 10 , [AYjXocpovoiaiv ayaiat : in utro- C
que loco ava e t axaiaiv contra metrum vulgo legeba-
tur. Cfr. Ayv). Fix.
A y a a p a i, poéfc pleonasmo pro Ayaptai d ic itu r ,
Admiror, Obstupesco : u t Horn. Schol. àyàacOai exp.
IxTrX^TTeaOai, in Od. II (203) : Ouxe t i Oaupa^siv tte-
ptwatov , out* àyàaaOai. Idem tamen aydaaOs, exp.
edam In v ideds, <p0ov£ìxe , Od. E (117)» ubi Calypso
Mercurium alloquitur : 2 yetXioÌ lave 0eol, £y)X^u.ove?
s^o^ov aXXwv, Outs [Wolf. ÓtxsJ Osai; dyaaa0e 7cap’ av-
Spaarv euva^ecOat AfAcpaSivjv, rjv ti? ts cpiXvjv [W. q>£XovJ
TCOl^aST* axotxiv [W. aXOlT7]V.|
•== Nullum est verbum àyaap.ai. Pertinent ili se formae
ad verbum ayapiai, epicórum usu productae. Alterum
a natura est breve : sed preced ente longa in thesi
produci tur, u t rjyaaoOs, llom. Od. E , 122. F ix.
AyaSXà?, vide AyaXSd?.
Aydya?, pro ayaywv usurpatum affert Hesych. iti-
demque ayayov pro ayaye, in imperativo aor. 2 act.
a them. ayw. Phrynichus tamen de his dubitai an
usurpentur. Ait enim [ p . 348 Lob. quem v. ] : x8 D
Ayayov, sì |a! v ^ ¡Aexoy^i eiy] [Lób . : Ayayov : xàl xouxo
et |aev tJjv [aeto^v etyEv] 8 Aydya?, Iv Xoyw ¿tv t iv i rjv.
AexTéov ouv Aya ye- xal y&p i| [asto^ Ayayàv, <>)? AveXe,
’AvsXwv. Habent autem haec Atdcam reduplicationem
duarum initialium presends literarum, u t et infin.
¿yaystv; et in med. voce ayayédOat , pro dyetv, àyéo0at,
éywv. [ Cfr. v. ¿tyw. Ad dialectum Alex, referendum
arbitratur Sturz. Dial. Mac. p. 61.]
Ayóyrjc, ou, 8, Sua sponte subjectus. Ita VV.
L L . sed crasso errore, nato ex eo quod Suidas di-
ca t àyayriq (¿yayrj?) esse au0u7r<£raxTov, non aliud ille
quidem intelligens ea voce quam ¿y<£y/]<; esse subjunc-
dvi modi , ideoque subjungens, xal aydtyw[Aev.
Ayayov, pro ayaye, hàbes in aydtya«;.
AyayópTT)?, pro • ayóptr)? dici testatur Hesych. Erit
ig itu r .e t hic anadiplasiasmus ille Atticus , qui est in
ayayetv et ¿yayéoOat, pro ayeìv et ¿yé<j0at. [« Latini
p er apocopen effecerunt Agagam. Petronius Dalmata
: Agaga est, curabo ut Stigma habeat. » Perger.]
’Ayá^Xoi;, 8, ^ , Qui val de semulatur, Invidus;
áyá£yjXot, ¡AeyaXo^YjXot* oí Se, <p0óvepoi. Etym.
Ayá^optat, ejusdem cum áydtw et ayaptat significa-
tionis : a quo hasc témpora frequentí in us’u sunt
apud po eta s , quaedam et apud oratores. Praet. imperfect.
^ya^iAiiv, u n d e rjya&To apud Orph. in Arg.
.[ 6.3 : vE?oya yotp ptepómov ^ya^exo xal tptXéeaxov Aet-
vo6íy)v íjpiua iceptxXuxSv Ataovo? ula. « Ambo interpretes
legisse videntur viyaicexo: nos xS.^yaCexo non sine ra-
tione pre fe r im u s .» Eschenbach. [« Tempus insolitum
poeris antiquis». Schneider. Apud oratores e t historíeos
pro Y|ya£ó|A7)v usurpatur Y¡ya¡AY)v. P resen s áya^o|Aevoi
.exstat ap. Pindar. Nem. n j , ¡7, et activ. áyá^eiv ap.
JEsch. Suppl. v. 1069.] Hesych. 3IIyá£ovxo * lOaépalJov.]
Fut. áyá<jo(Aai. Aor. 1 ^yacrOvjv. Aor. med. -4yaffájA7]v.
E t pa rd eip ia , áyauojAevo?, áyaa0el<;, áyaaájAevoq, et
aya<7<iá¡Aevo<; apud poetas , sicut et áyáaaaxo pro ^yá-
caxo, et áyaaaá¡A60a pro riyacajAeOa, item áyáaaeaOai
pro áyáffeoOai. [ In te r témpora verbi ¿yá^opai, quae
apud poetas e t oratores in usu .sunt, nulla mendo
p r e t . plusquamperfecti, ■iíyacriAai, a Stephano facta
est. Hesych. Hyauxo • IvejAéarioev, I<p0ov7]<j£v, a)pyíoOv¡,
lOaójAaaev, IvexpáTCT). Ubi Is. Vossius ^yáoaxo reposuit.
«Imo est 3 p'ers. p r e t . plusquamperf. ab ^yaop.at,
a verbo ayap.at sive ayá^ojAai.» Alberdüs. Etym. M.
p. 5, 19 : ’Ayá^io t8 Oaupá^co, 8 ¡AéXXwv, áyáaoi, 8Tra-
paxeíjAevo?, "ííyaxa, 8 ira0Y)Tixo?, v^yaajAai, ^yacai, 7)ya<jxai,
ayajTo?.] Ayá^op-ai, pro quo oratores otya¡Aai, Admiror,
Suspicio, Admiratíoni hab eo, vel Admiratíone
prosequor. Habet accu'sativum r e i, vel genitivum,
vel etiam dativum e t quidem inter.dum cum prepo-
sitione E7rí : personae autem v e l'g en itivum, vel dativum,
vel accusativum. Cum accusat. r e i , Hom.
II. 0 , 29, I , 694 : MuOov áya<Tff<í(Aevoi • [AaXa yap xpa-
Tsp£5? áyópeucfev, id est OaujAacavxe?, u t Schol. expo-
nit. S ic Isocr. Panegyr. Or. [c. 23, t. 1, p. 53, lin. i 3,
ed. Cor. ] : OTp-ai Se xal tov TcóXepiov tóuxov 0st¡)v xiva
cuvayayeív, ayaaOévxa tÍ¡v ap£TV)v auxwv. A t Demosth.
Pro corona (p . 2 9 6 , 4 > Reisk.) genitivo jungens
d ix i t : Tí? yap oux av ayáaaixo xoív ávSpoiv Ixeívuiv x9j?
ápETyj?; [Locum laudavit Dionys. Hal. De admir. vi
dicendi in Demosth. t. 6 , p. io 53, Reisk. Hue forte
respexe'rünt Suida s, Hesych., Cyrill. Lex. Ms. et
Grammaticus S. Germ, in Bekkeri Anecd. Gr. t. 1,
p. 324 : Ayáffaixo* OaufAacreiEv. Demosth. Or. funebr.
p. i3 9 5 , 10 : T 5¡? Ttov teteXeutyixÓtcov ¿yac0évxa ápe-
t^?. Grammaticus S. Germ, in Bekkeri Anecd. Gr.
t. 1, p. 121 : Ayá&o, yEvixvj, Ix tóu üepl axecfávou ■
Tí? yácp o&x av áydtaatxo t£5v ávSpaiv Ixsívwv t 9)? ápex5íí;
K a l aÍTiaxtxrj. TffOxpáxT)? • OijAai Se xal t8v icoAe|aov
0e£)V Ttva auvayaysiv, ayaaOsvxa T7¡v ápET^v aux^jv. Kal
^OfAYipo? Ivt^ xpíxT). T8v 8’ 8 yéptov íjyáauaTo. In loco Isocr.
post 7coXe[aov, u t jam supra monuimus, insere tóü-
tov, et pro auTVjv repone auTwv. Eundem Isocratis
locum affert Suidas v. Ayapiai, sed valde mutila et
corru pta est glossa, quae sic leg itu r (ex Isocrateipso
facile corrigenda e t su pplenda): OTp.ai Sk t8v itoXe-
[aov 0eo)v Tiva áyaff0yjvai, ubi silent Kusterus et Tou-
pius. Caeterum Homeri lo cu s , a Gramma tico illo
S. Germ, laudatus, exstat in II. T, 18 1 , ubi Pseudo-
Didymus : ’Hyáatraxo • IOaó|AaaE, Admiratus e s t , Ma-
ximi fecit : hue respexit Etym. M. p. 4 1 8 , 10 , et
Hesych. Horn. II. F, 224 : Oú tote y’ S>S’ ’O8u(rí¡o{
áyau(ra|AeO’ eISo? íSovte?, ubi Pseudo-Did. : Ou^ oÍÍtwí
tote tou Oouaaéto? lOaup-ácrapiev to elSo?, w? tou? Xo-
you?. I I , 404, et I, 5 i , 7 1 1 : MüOov ¿yaatrájASVot Ato-
(atiSeo?, Cum plausu et admiratione comprobantes.
Od. 2 , 71 : Mv7](7T?¡pE? 8’ oípa 7cávTE? u7repcpiáXto? aya-
cavxo, Supra modum admirati id sunt. Alcaeus apud
Apollon. Dysc. [De pronom.J p. 1 35, ed. [I. Bekker.
Fr. 81, p. 5 9 J : T8 8* Ipyov áy^oaxo te¿c xdpa. Toupius
in Theocr. p. 4^7» ¿yáuaxo reponit. Blomf.' in Mus.
crit. Cant. 4> P- 42 7 , in hac voce duas latere exi-
stimat. V. Bast, ad Gregor. Cor. p. 616. Sturzius
Gr. linguae Dial. p. 5 6 5 , legendum censet xíopa pro
xópa. Toupius conferí Oppiani Hal. 2 , 628 : AeX<pí-
vwv xáxéívo irdvé^oyov Ipyov áxoútov sHyacrá|Ariv, ubi
Scholia, ’Hya<7ájA?)v• e0aó{Aaaa.] Cum dativo r e i , ut
apud Xenoph. K. n. 6 (4 , 4 ) : AyacOel? toí? XéyoW-
E t cum dativo juncto prep os itioni Iwl, apud Suidios
á y á ^ 0[Aai áyá^ojAat loe
’AyaoO^vTO? Iicl tvj TtpoatpEffEi. Personae autem genitivo
jungitur, u t apud eundem Xenoph. ( Memorab. 2 ,
g, 33) ; A y a a a i te auxou xal li« 0u[Aei? cpiXo? auxou
etvat. Sic Plato Polit. 1 (4)^ [p a r t . 3 , vol. 1, p. 8 ,
B e k k .l: Kal lyw ayaoOel? auxou eitcovto? xauxa. [S u idas
: Hy^ffavTO* lOaip-aaav, xal ’HyaoOyjv, eOau(Aa<ia.
*0 81 Katcap, 6? e[Aa0e irbcera? xi? xax’ aux8v xuya?,
-^yacQr) tou avSp&?, xal e<r/e <ru(A[Aa^ov. Idem articulus
legitur in Zonara, p. 974-] Dativo personae, Xenoph.
(K . n . 2 , 4 > 8 , p. [ i 5 i , Poppon. quem v. ibid.
et in ind. s. v. ocyaoOat,] apud Suidam : ‘'Oxav xtvl
t ayao0w xwv orpaxtWTwv, pro 0au[Adtor<o xiva, incfuit.
Sed rara est haec construclio. [V id e nos infra ad
v. AyafAai.] A t personae accusat. habet frequentissi-
me. Horn. II. T, 1 8 1 : <sS2? cptixo * x8v S’ 8 yepcov ■^yao’-
ffaxo, cpwvricrev te , i. e. I^ETcXdtyri, Eust. (p . 402, 7.)
Sic Xen. K. n . 7 (3, 6): cO 8e Kupo? aya<r0st? xe tyjv yu-
vaixa xal xaxoXocpupa[Aevo? d7ry£t.' || Quum autem simul
casui rei et personae jungitur, turn vel personae accusativum,
rei genitivum, vel contra, re i accusativum,
personae genitivum habet s*ut ’Hyaa0r]v aux8v
t 5)? 7rpadxY)T0?, v el Hyaa0viv tJjv 7rpadx7)Ta auxou. Xenoph.
K. n . 2 ( 3, 9) : Toutov 8 Kupo? ayacrOel? xvj?
7:paoxY)xo?. Idem Sympos. (8, 1 2 ) : AXAa xe aou ttoXX&
' oiyajAai. Hoc enim posterius exemplum proponit Bu-
daeusiunius cons true tionis verb i a y a a a i, duobus ca-
i sibus ju n c ti, nam mutuatur ayap.ai sua tempora ab
hoc aya^op-ai : pro alterius autem exemplo, haec Ju-
■ liani verba ( in Epist. 18) : ’Ey««) Sk el xal -Aai-
| SaXov tt)? Tsyvv)? Iicatvio, tyJ? yvoifAY]? oux oiyaiAat.
Verum sciendum e s t, quum dicitur 3Hya(j0Y)v au-
1 xov ty]? 7rpaoT7)TO?, et AaiSaXov x^? yvto|A7)?_ oux ay a -
p.ai, secundum quosdam grammaticos subaudiri eve-
| xa : quod et sensisse videtur Suidas. [V id e notata
[ infra ad v. Ayap-ai. ] Subaudientes autem evexa ,
F genitivum ilium rei ab eo regi dicemus. E t sic vi-
I deri possit in illo .quoque Demosthenis loco paulo
• ante prolato : Ti? yap oux av aydtaaixo xwv avSpwv
[ exeivo)v■’ t 5)?' dpETYj?;-jungendus .esse genitivus apexri?
t cum Ivexa subaudito. Quod autem ad alteram con-
| structionem attin et, quum dicitur ’Hya<i0Y|v tyjv Trpao-
5 xYjxa auxou, 7rpaoTY)xa quidem ab YjydcaOrjv, pronomen
[autem auxou a • 7rpaox7)xa regi, non itidem ab -^ydc—
| <j0y)v , existimo. Sic in illo . Isocr. loco in Panegyr.
[ [c; 2 3 ] : ’AyauOfivxa x^v apsx^v auxcov. Sic e t in illo
1 cjuem Bud. e x Xen. (Sympos. 8 , 12) affert loco :
AXkct te (tou TToXXJt oiyaiAai. Atque jta neutra ha-
rum duarum constructionum duplex fuerit. || In -
: terdum copulantur ayaa0yjvat et OauiAaoat. Plut. in
Poplicola ( 1 7 , t. r , p. 4 18 , ed. Reisk.) : Aya a0el?
t /al 0aujAa<ra? to ^»povr)(Aa xal x^v apsx^jv xwv ‘PwjAaiwv.
: Idem in Theseo (3o , t. 1, p. 62) : K a l x8 xaXXo?
! btaujAacE xal x^v xoXjAav YjyaaOy). [Eutropius Rom.
hist. Brev. 2, [7, 4 J ; tfEva Ss [sx] xiov meaioeow <PaSpi-
xiov ouxw? viy(4(j0Y] xal ! 0ai5|Aa<TEv. S ic Horn. (Od. Z ,
*68,) ayajAat. et TE0Y]7ra c o p u la v it : ^il? <te, yuvai, oiya-
: p-ai xe T£0y]TC(i( xe, [ubi Pseudo-Didymus : A y . Oau-
¡ ¡ m m xaxaiceiuXTjyiAai. Plat. Epist. 12 in i t io :
A« [Asy TcapJt aou IX0ov0’ u7ro(AVT^[Aaxa 0au[Aaaxoi? a)?
aapevoi xe lX<i6o[AEV, xal xoC ypciij/avTO? auxa Y]yaaOY]jA£V
evt [AdXiaxa.] || Notandum p re te re a Hesychium, ;
‘ fi1CUt/ lmo l° co ¿yAr«i* vocem activam exponit
au|Aa4siv, ita in alio ayaaOsl? exponere voce passiva
OauiAaaOel^, i. e. Admirationi habitus. [P ro 0aup.a-
°0«? J. F. Fischer. Comment, in Xenoph. K. n .
P* *45 , reponit 0aup.diaa?, recte.]
^ *[ Aya^°|Aai, V eneror. Anthol. E pigr. 1 (Agathise 60,
/!? i - P* 54) : -IX^xoi? -noXiou^e, al [aIv j^puaau-
lu 4 ^ xX^puov vIXto? ^yaaafAYjv. Hesy-
• 10 [lUoque dyai^Exai inter csetera est ae6exai, quam
B M W Etym. M. ( p. 5 , 3o ) , xw W &m tri-
V. L^ctiva quidem voce utitur Etymologus, sed
x e_Ia ^ox aya^o|Aat intelligi debet : ’Ayd^ei* ayava-
va61’ Vv ?®P6t> xal-lwl xou as6ea0ai xal <p0ovstv
¿vlr xal Xu7CEia0ai. Homerus enim nusquam
v l K ac5^va voce pro cp,0ovetv adhibuit. Hoc sensu
noXU1” H S sumitur in Pindari Nem. 1 1 , 7 :
a . .Pyv ^otSatciv dya^o[A£voi 7rpwxav Osojv, i. e. L i -
zt \ 0T} Us venerati Deam summam : Scholia habent
0 pevot. Alb ertius in Au ct. Emendd. in Hesych.:
THEf. WKG. GRiEC. TOM. I, FASC. I.
A « E s t digamma .Eoi. vid. infra v. ’AyaxaaOai, e t R.
Dawes. Misc. crit. p. 181.»]
1 5Ayd£o|Aai, Indignor, Succenseo. Hom. II. N [imo
Od. 0 , 56 5 , e t N ,' i 7 3 ] : <10? Icpaaxe HoaeiSduov’
aydaaa0ai 'H[aìv [ubi Schol. ayav 8pyia0r|vai], et Od. K,
(249) : ’AXX’ 8xe 8V] fAiv 7cdcvx£? ayaaad(AE0 l^epéovxe?,
id 1 est ljAE[A^(i([AE0a , inquit Eustath. [p . 1657 , 2 9 :
Ayaaaa0ai ou x8 ^7)XoTU7n|aai ó? irpò xouxoiv, ¿XX’ obrXw?
x8 ¡A£|Ai|/aa0ai. Schol. IpLEpuj/djAeOa. « Quum nos. omnes,
percontantes eum , indignabamur, sc. quod moram
faceret narrandi. » Damm. in L e x .] L eg itu r autem
et dyatffieO’, [Schol., ¿oy^ó[A£0a.] Item II. S ( 1 1 1 ) : K al
(A*n vi XOTW ¿ydaria0E Ixaaxo?, [ubi Pseudo-Didymus,
fA£x ¿py?ii [Asp|a)a0E, Ne forte p r e ira vituperetis et
indignemini singuli, u b i Ixaaxo?, quod collectiviim
e s t, cum verbo plurali. II. I I , 4 1 : Oi Sé x dyaaad-
fAsvoi yaXxoxviifAtSe? ’Ayatol, Indignantes. Od. A , 389:
’Avvivo’, EÌ7rep. (aoi xal dyaacsai 8,xxi xev eÌtko, ubi
Schol. Oau(AdaEia?j-rl (p0ov^aeta?, im o , cum Dammio
v erte , An irasceris mihi ob id quod dixero? Od. A
B 6 5 8 : Totatv S’- d{Acpoxépotatv aydaaaxo 0uja8? dy^voip,
ubi Schol. lOaufAacEV, I^ETrXdyr), sed . rcctius idem
Dammiiis, Utriusque animus indignatus est. Apollon.
R. i , 1 40 , a S c h i f e r ò citatus : ènei 8e8aw?
x8v éòv jAopov oiwvotatv yHte, fAVj oi 85}iao? luxXeiyj?
dyaaaixo, ubi Scholia e cod.. Paris. : Td 81, M-4 oi
85|(ao?^ xal xà £^?, ' dvxl xou, ?va jay) pipjmxo auxou
xo xXéo?.] E t cum accusativo re i, Od. B , 66 : 0 et5v
8’ uiroSsiaaxe (a^viv , MtÌti (AExaaxpéd/oiaiv dyaaad[Aevot
x a x à epya, [ubi Schol. yoXcoOévxE?, Odio aspicientes,
e t nimis facinorosa, ea putantes:] S ic idem (Od. ty*,
64). : ’AXXd.'xi? d0avdxwv xxelve [AVYjax^pa? ayauoù?,
Tépiv dyaaadjAevo? 0u(ÀaXyéa xal xaxà epya, dixit'. Sed
in .locis hujusmodi Sta subaudiri grammatici, quidam
putant : u t.p a u lo ante, dictum est Évexa subaudiri
in .ilio genere loquendi : . ’HydaOYjv aòxòv x^? Tcpao'xYj-
xo?. S ic et àp. Lat. poetas Indignali accusativo jun-
ctum reperitur, [Virg . jEn. .8, 728 , Pontem indignatus
Araxes.] ||.Hesych. e t Etym. M (p. 5 , 3o) has
signifiòatiories dyavaxtEi et papé(«)?'yépei, i. e. Indi-
C gnatur, yEgre fe r t , trifmunt vo c i,act. ’Ayd^et. Idem
Hésych. habet dyaajAévov, (Ae(A»keu(Aévov, fortasse pro
jAS|A<j/d(Àevov. [Sic Guyetus apud Albertium. Toupius
Emeridatt. in Hesych. t. V3 , p. 4 9 3 , ad iEschyli
Suppl. 106 9 , respici censet.: T à 0e£iv jayjSsv dyd-
Ìetv, ubi Sch o lia, Xtav è^ExdCstv,.[cfr. intt.] Hesych.
Hyaaxo* IvEpiaYjaev, ’ ¿>pyia0Y).]
ì ’Ayd£o[Aat, In video. Horn. II. P (7 1 ) : E? py oi
dydaaàxo 4>oì6o? AtoXXwv, [ubi Schol. l^0ovY)ae. Apol-
lonii Lex. Hom. p. 6 : Ayaaaaxo- IcpOdvYjasv, : v. V il-
lois.] II. W (639) : Ayaaadptsvot izepl vÌxyj?, [u b i
Schol. <p0ovi[aavTé? (aou x^ vÌxyj. IIuc respexerqnt Zo-
nar. p .87, E tym..p. 6 , 1 9 : AyaadfAsvot- 0au|Adaavxe?,
icapà x8 dydCw, x8 0au(Aa^w. Hesych. Ayaaad|AEvoi- 0au|Ad-
aavxs?, a»0oviiaavTE?. Od. ^F, 2 1 1 : Ot vwiv dydaavxo
Trap àXXYjXoiat pivovxe ^HSyj? xapTr^vat xal y^pao? oòSòv
Ìxéa0ai. «Dii nobis inviderunt, et nimium esse puta-
ru n t, nos versatites nobiscum frui adolescentia
n o stra, inqtiit Penelope ad Ulyssem tandem redu-
cem, et ib i hoc verbum regit dativum. personae ,
D v co tv se q u en te accusativo r e i . cum infinitivo. Sic
posset dici : Ilapatvo) aot, Ìwvxa arrouSaitò? Siayeiv
xàv piov. » Damm. in Lex.] Cum .accusativo rei, Od.^A
(181) : AXXa xa ¡Aév 7rou piXXsv .dydaaeaOat 0sò? aòxò?,
[ubi Schol. <p0ov7Ìaetv. Eustath. p. 1490, 46 : Tà <51
dydaeaOat, xaùxov laxt xw ayaieaOat xal (Asyaipetv xal
ffiÓovEìv. Cfr. eundem p .663, 27; 7 3 4 , 6 4 ; 1096, 3.]
Vide infra dydoptat. Hesych. quoque <xydaaa0at, sicut
e t <xyaa0a i , vult esse ^0ovetv. [ Id em , ÀydaY)a0e- <p0o-
vviaYjxe. Suidas v. Aydaatxo, K a l dyaaOat 7tap’ 'OfAiipto
¿7x1 xou 0au[Ad^Etv xal <p0ovsìv. Eustath. ad II. 639,
1. c. p. i 3 2 I j 40 : Tà Sk dyaaadjAEVot, avxl xou tp0b—
vviaavxE?, 80ev x a l dyaaxàv eT8o?. xà I7ri<p0ovov*. xo Sk
ay2a 0a t , x a l dyaistv Xéysxat. Tà (Aévxot ayaaOat 7cp07ca-
po^uxóvw?, l it i IxtcX^ew? voEtxat, x a l 8uvaxat x a l
aùxou yiyvsaOat xà dyaaxàv, «Sorcép x a l xà a y a 0dv. A y a -
axàv él8o? infra ad v. dpr)xà? m o n u im u s in Homero
nusquam legi. H e s y ch . Hyaoxo | IcpOóvYjaev,. l 0aé|Aaasv.
[G lo s sa haec piene laudatur su pra , p. 1 0 4 ,B , I. 2 .]
Specimen var. lectt. Etymologici: Ms. in c od . Aur