a a
lum. Verum eodem res red it, quum x8 lurl itoXu xe-
vyjvo?, esse ¡/iya necesse sit. Quod autem ad al-uXo?
a ttinet, junctum cum nomine uXr) ap. Homerum ( 111*
V, x55, 'Si? o’ 8rs m>p dtS-yjXov. Iv ¿IjiiXip lp.ra<rv) tiXvj) ,
quamvis lla rp o c ra tion , dicens oftnov esse xov raXuv
CStov xsxxvjpsvov, adda t, tale esse quale est a£uXo? uXv)
apud llomerum pro itoXu^uXo?, quamvis item- scho-
liastes Apollonii ¿crays? (aoxayE?) esse dicat pro r a -
Xuuxeys? ( raXuffxayE?) , sicut aijuXo? pro raXuljuXo?,
quamvis denique alii quoque scholiastae Iraxaxixou a
mentionem facientes, h oc aljuXo?, tanquam et per-
vulgatum et minime dubium ejus significations
exemplum ■ afferent; aliam tamen huic vocabulo significationem
quosdam tribuisse sciendum est : et in
A Supervacaneum tamen fuit verbi àoXXi£o> ’mentionem
eorum numero esse Porphyrium, ut docebo suo
lo co , i. e. inter vocabula quae e x nomine ijuXov per
compositionem sunt facta. [De a isthoc Iraxaxixw vel
intensivo v. Valckenaer. Digress, a Theoc riteis , de
vocibu s, in quibus a dicitur Iraxaaiv StjXouv, insert,
adnot. in Theoc riti Adoniaz. p. 214-234.]
== Buttmann. Gr. ampl. t. 2, p. 358, quinque tantum 11
enumerat voces quarum ainitiale revera sit intensivum:
■ axs'vi)?, aya^q, ¿Grapye?, ogxeXe? et ¿gxeXew?, ¿xy)8y|?,
ax^Seia et axv|8ta, q u a s v id . s u i s lo c i s in f r a . S in n e r .
— Hie usus intendens valde dubius. V. Nitzscb. ad
Odyss. I, v» 20. Dissen. ad Pind. Nem. 6,46 . Fix.
A geminatum in voce ddtG^sxo? (Homer. 11. E ,
892 , Mqxpo? xoi pivot; IgxIv aaffyexov, oux Irasixxov ,
II. Si, 70 8, ravxa? y&p aaojrsxov ixexo ravOo? ) , priore
quidem loco Iraxaxixov, posteriore autem GXEpijxixov
esse existimatur. In hac v o c e , inquit Eustath. fad
II. E , p. 6 1 8 , 36 : ’Ev oT? Otuxoq 8 Zsbq aacysxov Xsyst
TO U.EVO? EXEtVT)? X ttt OUX lltlElXXOV , El XOll U7C aUXOU GTTOU—
07) 8ap.vaxat sttssggi ' 8iaoacpv)xix8v os loxt xou daa^sxov,
to Irasixxov, siTtsp xal xauxov GVEffQai xal eixeiv • ou oua
GE'GTEpriGEiq (yti xo aacrysTOV xaxaxo aaaxov ou yap toarap
aaaxov sgxiv oxs xo axTjpov, ouxio xal aaaysxov xo ayexov •
aXXa) ■ x8 plv itptoxov a eitixsivsi, xo 8s 8e6xspov axspei-
o)q 8r)Xouv xo ayav axaxaGysxov. (Idem ad II. S i,
p. 13 7 2 , 9 : To 8e a<icr/£Tov avxl xou Xiav aa^exov,
Trpoq oiaoxoX7)V Xsyexai xou pj| Xiav acryExou OTtoioq xal 0
yooq o5 al<ba xopsvvupsOa. K a l sera xal -/) xoiauxv) Xsfi? ,
-piauvOsToq, el xal ¡xv) xaxa xo Sucapioxoxoxeia, p.7) Se
xaxa to TtavaTtoxjXoq, xal Sucajxpopoq, xal Ttavawpioq,
aXXa y£ xaxix8aaaxoq). Hesycb. tamen au^sxov e t aaaye-
tov itidem exponit axaxdtaysxov. (Zonaras, p. 1 :
Aacyexoq| 8 dxpaxTjxoq. ’Aito xou Gyp) , (syrtabi, £oyv)xa,
EGYEjxai, sayeGai, EGyexai, ayzxbq, xal aoyexo? , xal
ftXeova<j[xa> xou a daGysxoq. [«Primuma intendit vim ne-
gativam sequentis a, ita u t sonet: Omnino, Plane non
ferendus. » Buttmann. Gram. gr. ampl. t. 2 , p. 359. j
A in quibusdam vocibus vel Iraxaxixov vel a0potaxi-
x8v esse posse censetur. Exemplum autem vide in iis
quae proxime sequuntur.
3; A a0poicfxix8v etiam in quibusdam vocibus appel-
la tu r : q. d. coacervadvum, seu collectivum, veluti in
ajraq, i.-e. omnis : quod a alioqui vacare hoc in nomine
dici p otest, quum illo omisso dicatur 7taq eadem
significadone. Scio tamen posse etiam videri prius
esse ¿i7taq quam 7ta?, et h o c ex illo factum, detracto
a , sed id minime fit mihi verisimile. Eustath. (ad II. d
A , p. 1 6 , 3o) tradens Atdcos ¿0poioxix& vocabula
aspirare solitos, in exemplum affert SXa, e t fcrcuq, et
ofXtq : unde etiam quosdam nomen ¿8-/)?, sed hoc ridi-
culum mihi videtur, exisdmasse aspirari, facta ex
ai8i)q contracdone, Stic xyjv ev auxfo a0potaiv xoiv >|uyo)v.
Quod autem a semper aspirari dicitur quum est aOpoi-
cxix8v, id in nomine aoXXssq nequaquam verum com-
peritu r : quare vel excipiendum hoc fu e r it, vel
dicendum a in eo non a0potcxix8v es se, sed enrtxaxixov.
Addam et alia de hac voce in sequent! sermonishu-
ju s tmematio.
A vel a0potoxix8v , vel iictxaxixov in nonnullis voca-
bulis esse posse existimatur. Eustathius (p . 641» 61) •
in h un c versum Homeri, II. 2 ,(2 7 0 ) : Epysoouv 0uss<s~
oiv, aoXXiccfaca yspatiq, annotat, e x eo a quod sit
¿itixaxix8v, vel e x eo quod a0pot<rcix8v sit , posse esse
non solum ¿oXXssq, significans ol ¿¡xou ^0poiff{xsvoi xai
GuvEiXyjjxjxEvoi, quo in loco reponendum esse existimo
-juv£iX'/)'X£Voi cum simplici ¡x, sed etiam verbum doXXi^io.
facere : quum enim àoXXi^w ex àoXXsE? esse manifestum
s i t , spiritum nominis aoXXésq in verbo àoXXlCw, quòd
ab eo derivatur, servari debere nemo negare posset.
Idem (ad II. B , p. 1 7 9 , 21) alibi àoXXés? esse annotat
Homero quod Herodoto ( 1 , 19 6; 2 , 6 3 ; 3 , j;3 ;
4 , 18 4 ; 7 , ro 4 , 16 7 , 2 1 1 , 2 2 5 ; 8 , 2 3 ) àXseq.
Hoc autem derivari fortasse a verbo àXÌ&o, unde
esse e t SXtq. Ceterum annotavi paulo ante e x eodem,
Atticos gaudere aspiratione in vocabulis aOpoiaxixoìq,
quibus iliud ¿iXi? annumeratimi fuit. Quod certe prò
iis non faciet qui a in voce illa aoXXésq vocare àOpoi-
axixàv malent. Sed ego ut aoXXs'sq, licet tenuatum,
posse vocari aOpoioxixòv puto non minus quam iicixa-
xtxèv, ita vicissim Sitaq, quamvis aspiratum, non minus
licixaxixàv quam dOponjxixov.
1. A illi a0po(<7£i»)q signifìcadoni vicinam habet eam
qua prò éifxa ponitur : u t in aSpop/n prò ói(xa ppotxa), et
àiayoi sive auia^oi prò ¿epa lay?), ap. Iiomei’. (II. N ,
41) : sic tamen ut aliter edam exponantur hie voces.
2. A Ut à'ixa in quibusdam v o c ib u s , ita etiam 8(xou
in nonnullis significare traditum est. Plato certe h u -
ju s significadonis exempla affert àxóXou0oq et axoixtq,
dieta esse tradens prò 8[xoxÉXsu0oq e t 6(xóxoixiq. Ejus
verba, sunt, in Cratylo (c. 22, Fisch. ;) [c. 48, Ileind. ;
p. 4o 5 C , H S t ) , u bi de Apollinis. nomine disserit :
Kaxà Ss x))V [xougixv|V Sei uiroXaSsiv, wairEp xov axoXou0óv
x e xal xXv axoixiv, 8x1 x8 a <r/)[xaiv£i iroXXayou xo 6{xou,
xal Ivxau0a xvjv 6ixóu tcÓXyjgiv xal 7tspl xov oùpavov, obq
Sy) 7roXouq xaXouffi, xal x^v rapi x))v Iv x^ wSt) àpjxoviav,
Sri oujxcpo)via xaXelxai. E t paucis interje ctis, [c. 49»
Ileind.; p. 4o5, D, HSt. 1 worap ouv xèv 6[xoxÉXsu0ov xal
óixóxoixiv axóXou0ov xal axoixiy ÈxaXÉaa[x£v, jxExaéaXXov-
xeq avxl xòu 0, a , ouxo) xal ’AicoXXtova IxaXsaajXEV, oq vjv
8[xoicoX(ov, sxEpov X E[x6(fXXovx£q, 8x1 ó[X(óvu[xoy lyiyvExo
xw yaleno) ovójxaxi. llsec ille. Sed in his nominibus
nihiio minus, meo quidem ju d ic io , dicere possumus
a declarare òixòv, i. e. id em, quam ¿¡xou. Ut autem
h o c dicam, movent me cum a lia , tum vox aXo^oq,
quse quum illi axoixtq synonyma s it, iddemque u xo-
0 rem significet, in ea tamen a esse potius ó[xòv quani
¿¡xou, v el hic locus Ilesiodi (Th eo g . 5o 8 ) testari
videtur, — : xal ójxèv Xsyoq slaavÉSaivEv. Rationi enim
magis consentaneum videtur u t ¿¡xo'Xoyoq, prò quo
dictum esse aiunt illud akoyoq, resolvatur in 5|xàv Xs-
yoq s^ouca quam in ófxou XÉyoq syouaa : quod possit
aliqua 8|xóu Isypq sysi'j, cu i alioqui ipsum Xsy_oq minime
commune sit. Quae tamen non ita dico quasi
illud èjxóu excusari non possit. De àSsXtpèq au tem, in
quo Hesychius vult a significare itidem ó[xou, verba
faciam in proxime sequente tmematio. Sed quod ad
illa duo vocabula attinet axoixiq et òÉXoyoq, sciendum
est Porphyrium in lib. quem cO[xv)pixà Z ’/)X7)jxaxa in-
sc rips it, ab iis longe dissentire qui in illis a indicare
putant 6¡xou. Se enim credere ait axoixiv et akoyov proprie
appellatam fuisse eam quae virgo esset, tanquam
videlicet Xsyouq sxspou ¡xX ¡x£xa<j^ou<ya ¡X7)8È xoixYjq, unde
ab Homero (II. H , 392) dici xoupiSiyjv aXo^ov : sed
postea per catachi’esin de aliis quoque uxoribus usurpata
haec nomina fuisse. Ego haec vero non prorsus
absimilia mihi videri dico : quam tamen addit ratio-
nem, e x eo quod Homerus xoupiSivjv àXoyov ap pelle t,
iniirmam esse nec minus prò. altera etymologia facere
judico. Cur enim xoupi8iy)v discriminis causa additimi
esse minus credibile sit?
3. A indicai interdum et ¿¡xoióxYjxa, i. e. similitudi-
nem vel Iffóxvjxa, i. e. aequalitatem. Eustath. (ad 11.
B , p. 19 6 , 27 ) dxdiXavxov apud Hom. ( II. B , 1G9 ) >
ubi Ulyssem vocat Ali ¡x9)xiv àxdlXavxov, esse dieit xòv
otov lffo<rra0(xov : hic enim a denotare X<sóxr\xa, u t tradi-
derunt veteres : vel ó(xoióxY)xa, sicut in voce àSEXcpoq.
Quae quum scribit Eustath» videtur omnino intel-
lexisse aSsXcpàq dici tanquam 6(x8SsXcpoq, non ad ¿¡xou
et 8sX<pùq, sed ad ó(x8q e t SeXcpùq respiciens : ut nimirum
àSeXcpà? dictus sit quasi èjxòq 8sX<piii, i. e. xaxà xr)V 8eX-
?póv : aut certe» quasi cui fuerit ó[x-)j SsXcpuq. Tun c enim
merito dicetur a declarare ó|xoio'xY)xa, quippe quum
<Wòq sonet 8|xoioq. Hesychius tamen, u t antea docili,
vult a significare Spou in isto vocabulo : sicut et in
axoixiq, in akoyoq, in ax8Xou0oq, significationem hanc
illi tribui dictum est. Sed in his vocibus parvi referre _ A
fateor utrius vocabuli significationem habere velimus
« : at vero aSsXcpoq si dicatur esse pro 8¡xó8eX<poq ab
6¡xou et.SsXcpù?,. hac etymologia decipi poterit aliquis,
ut pote qui ¿8eX^8v arbitraturus sit vocari eum non
simpliciter qui in eadem matrice, est enim proprie
àsXmùq matrix, seu qui in eodem utero : sed eum qui
una cum alio in matrice fuerit, i. e. gemellimi. Idem
vero et de àyaóxwp dici potest, quod sonare 6¡xoyá-
<jxwp(s. ¿¡xoyàffxpioq, Eustath. ad Od. A, p. i 4 7 9 > :
’AXÉxxwp xal '/) ¿¡xoXsxxpoq xaOà xal àyacxwp 6 6¡xoyá-
cxpioq)>, traditili-, estque itidem fratris ap pella tio,
piane ejusdem generis. Quod si quis tamen in his
pertinaciter tueri velit a esse 6¡xou, at certe in àycc-
Xaxxsq, quod itidem pro 6¡xoyáXaxxsq poni perhibetur,
a pertinacia desistere cogetur. Miretur forsan aliquis
me has minutias tam iiccuratc persequi, e t subtilius
fortasse quam par s i t , cxaminari a me ista arbitre-
tur : sed sciat quasdam esse grammaticas nugas quae
ad seria nos ducunt. Quasdam dico : quippe qui
alioqui multas grammaticorum piane nugatorias minutiös
tanto prosequar odio u t majore nullus. Dum
vero in illis sunt occupati, alia quae ad seria ducere
nos possunt, vel omnino praetermittunt, vel tam
negligenter atque oscitanter tractant, u t multis quae
opponere illis possint, relinquant. Eqiiidem, etiamsi
hic longior jam fuisse videri possim, pauca tamen,
ne quam rudiori lectori dubitationem relinquam ,
addere cogor : nimirum, quum dicitur a praefixum
Imic vel illi voci valere 6¡xóq, sonare potius Latine
Idem quam Simiiis. Ñeque enim ó¡xoXovoq, vel ójxóxot-
xiq, per quod exponuntur akoyoq et axoixiq, est quae
simili jecto u titu r , sed quae eodem.
Quod autem attinet ad a significans ìa<m)xa, exem-
plo illi, quod affert Eustathius, addi p o te s taraSov :
hoc enim exponi etiam taoraSov, suo videbis loco.
4. A illis quae proxime praeceduntsignificationibus,
ac praesertim illi qua dicitur declarare a0powiv, con-
trariam habet eam qua ¡xóvwciv indicai. Hujus autem
significationis meminit Eustath. ad li. F (p . 402, 35,
et ad Od. A , p. 1428 , 29), de ’Ajxa^ovwv nomine lo^
quens, et dicens quibusdam placuisse ’A¡xa£ova? dictas
esse tanquam ¡xovojxáCou?, — cujus etymologiae meminit
etiam in Commentariis in Dionysiumxàv IIepiv]yY)x)|v,
[ad v. 828, p. n o , b. 1 , HS t.] — quod seipsas una
ex mammis mutilas red d eren t;— in Comment, illis in
Dionys, d ic it, quia dextra mamma illis adhuc infantibus
adurebatur;—^ne in emittendis arcu sagittis obstáculo
illis esse posset, ad dit, Literam autem a significare
interdum ¡xóvwgiv quoque, apparet etiam
ex nomine. «vrXouv, quod sonat ¡xovov tcéXov, i. e ., è'v,
quasi quis dicat araXov : ad differentiam ejus quod
dicitur 8nuXouv. Haec i l le , cu i fidem adhibebit qui
volet : mihi certe ista etymologiarum commenta parimi
fide digna vid en tu r , quamvis eas apud Etym.
(p. 1 2 3 , 1 ) , quoque exstare non ignorem. Parva enim
est apud me ejus auctoritas, et parvam in plerisque
apud alios quoque esse d eb ere, suis locis docebo.
A significans òXiyov, vel ¡xixpòv, vide supra [p. 9, B , C]
mter illa quae rapi xou <jxspv)xixou a disserui. Ibidem
habes et illu d , quod particulae 8uq locum obtinere D
existimatur.
A significans etiam xaxòv in nonnullis vocabulis
reperi tur : ut in aSouXo? et àéouXia apud Sophoclem :
haec enim in quodam ejus loco exponi xaxo76ouXo? et
xaxoßouXia, docebo, quum de illorum signification e
agam. Sic et aSoipa 85)pa apud eum ( in Ajace v. 6 6 5 )
|[o5o, Herrn.] significare putan tur xaxoScopa. Itidemque,
apud Homerum ( II. 0 , i 4 )» ^Hp7) quidam ex,-
pos. xaxojxv)y_av£ : et áSáx^Euxov 0ía<rov apud Euripidem
(Orest. 3 1 9 , Beck.) [ 3 x3 , Porson .] xaxoSàx^suxov.
Quibus addi potest arsivo?, ex auctoritate enarratoris
Apollonii (lib. 2, 548,) it . 2 , p. 494» Schaef.] : nam in
ac voce a significare xo xaxàv sc ribit; ideoque aijsivov
sonare xaxó^siv.ov. Addi denique potest et à<pu-ó? : interdum
enim pro xaxocpuvj? accipi creditum est. Tunc
autem apte red detu r, Qui est malae indolis : melius-
que vis ejus exprimetur quam interpretando Malus,
vel Perversus. Sed et pro ¡xixpocpuX? a c c ip i, e x Eusta-:
thio supra docui. Ceterum quemadmodum a privativum,
i. e. cui alioqui privandi vis proprie convenit,
interdum xo xaxov significat, ita vicissim apud Latinos
adverbium Male privationem nonnunquam indicare
sciendum est : praesertimque apud poetas, et e x poe-
tis Ovidium prassertim : hunc enim prae quovis alio
ista adverbii hujussignificatione gaudere animadverti.
Reperi un tur certe apud alios Male san us pro Insa-
nus, suntque e t illo solutae orationis scriptores interdum
u si, Male fidus pro Inlìdus, quibusdam autem
Malelidus itidemque Malesanus conjunctim scribere
placuit, Male amicum , pro Inimicum, Male Concordes
pro Discordes : apud Ovid, autem leges etiam
Male formosa pro Non formosa, Deformis, Male foe-
cunda pro Infoecunda, Male firma p ro Infirma, Male
fortis pro Non fortis, Male sobrius pro Non sobrius,
et alia qua;dam. Adhibcndum tamen est judicium iis
in locis, in quibus adverbio isto utitur : quoniam non-
nulli sunt ubi hunc usum habere videri possit, quum
longe alium habeat. Hoc quoque ignorandum non
e s t, quibusdam piacere in Male sanus adverbium
R Male sonare Parum .- sed u t dem illis, quibusdam
aliisadjectivisjunctum, significationemistam habere;
at cum isto.non facile illud significare credidero. Ce--
terum, quod mirum alieni fuerit, ut.alicubi poni pro
Parum, ita vipissim pro Valde aut Nimis usurpari
existimatur t ac certe non male quibusdam Horatii
praesertim locis significatio ista convenire videtur.
Possitque credi hunc usum adverbio Male tribuisse,
exemplo Graeci adverbii xaxS)?. Nam et hoc p ro Valde
positum observavi, sed cum verbis potius quam cum
nominibus. Jam v e ro , quandoquidem enim in hunc
sermonem in c id i, progredì Longius lib e t , quemadmodum
quum Graecis a privafeivum, i. e. quod proprie
vini privandi obtinet, interdum xò xaxòv significet,
Latinis vicissim adverbium Male privandi vim alicubi
habere ostendi : ita quoque quum a , quod alioqui
privativum e s t , nonnunquam Graecis idem valeat
quod oXiyov, u t supra docui de a privativo agens,
Latinos vice versa adverbio Parum nonnunquam vim
privandi tribuere d ico , e t quidem tam cum verbis
C. quam cum nominibus. Exempla proferrem, nisi finem
huic sermoni tandem imponendum esse, et lectorein
. .aliqua reperire posse existimarem.
6. A esse irXeovaGxixàv censetur, i. e. supervacaneum,
seu poni xaxà •rcXsova<r[/.8v, ubicunque nullum e x prae-
cedentibus usum h ab et, vocabulo cuipiam praefixum.
Non solum autem quibusdam nominibus, sed et verbis
praefixum ttXeovqc^ei. Nominibus, u t Aoxayuq pro
Gxéiyyq, ’Aaxacpl? pro axacpi?. (Eustath. ad II. B , p. 194 »
3, e t ad II. K, p. 799, 37.) S ic ’AcxEpoijY) pro cxEpoirr) poni
testatur Eust. (ad II. @, p. 705 , 63.) Sic yAvv)ffxi? pro
vvjaxi? usurpatum a Gratino (in Dionysalexandro) tradii
Athen. (2 , 47 •' Où yap xoi <ju ys 7cpt5xo? <poixa? Ira 8eì-
7TV0V awr\Gxiq. Sui das : Avy)<jxi? *8 ysysuplvo?, xal Avy)-
ext? 8 VTjaxii; Xiav rapa Kpaxivoi Iv AiovuaaXs^avSptp.
Hesych. : Avy)gxi? • avxl xou vvjaxu;, Trpoaxsip^vou xou a ,
à? aoxacpi?. ) Sic etiam ’AcraXa^ pro craXac; dictum
fuisse nonnulli scribunt. (Etym. M. p. 16 1 ,7 .) Quidam
vero e t in ’AccpoSsXèi; li teram hanc abundare putarunt:
dici enim et ccpoSsXo'?. (Eustath. ad Od. A , p. 1698,
21. Hesych. v. Scpo'SsXo?. Sic Àafrov e t ’AXa&ov: Hesych.
Aa^wv • 8 àXa^wv. V. Valck. in Diss. de By rsa, p. 3o.
ücpapayo? e t ’Aacpapayo? : Hesych. 2 <p8payo? • ßpoyyoq,
xoayrikoq, Xaipò?, <|/ócpo?. V. Eustath. ad II. X , p. 1272,
9. XspoH?, e t ’A^Epon? : Hesych. Xepon? • sl8o? 8puo?.
’A/spon? * 8Év8pou ysvo? axdiprau, Xeuxy). V. schol. ad
II. N, 389, et ad n , 482.) Verbis autem praefixum va-
c a t , u t ’Acraipw pro cra ipw, (Eustath. p. ^16 , 3.4 ;
9 4 7 , ix ; 1 16 4 , 3o.) ’AXara&o pro Xarai^oi (Eustath.
p 65, 26; 423, 39; 836,6 1 ; 1418, 4.) Qui vero, itidem
Apaupowpro ¡xaup8oi dici existimant, longe fall un tur;
non enim est pleonasmus literae a in dpaupoio, sed
Mus elleipsis est in paupo'w : sicut in ix.aupov pro ap.aupòv,
( Fustath. pag. 1608, 58). Idemque fortasse e t aliis
quibusdam vocibus usu venire potest, ut nimirum in
iis abundare litera a existimetur, quum potius alteri
vocabulo, quod eam non hab et, deesse dicenda sit.
Accentimi autem retinent interdum vocabula, quibus
a praefixum e s t , sive irXsovaoxixàv, sive aliquem
usum ex iis habens qui enumerati fuerunt; interdum