879 OLI OLI
5i , 60; X , 2 5 2 ,] a? xf iro0t, vacante itoOt. [Ai x e ... '■
reep, II. P, i2 i* Ai x s ... y e, Od. E , 169, X , 167*
Ai xsv Sij, Od. 496- Quae collegit Thiersch.
Gramm. Gr. § 329, 2, a.] || Ai gml Nisi, el p.7), ap.
Theocr. 5 , ( i5o ) : Ai ¡xi] t u (pXaoatfxi. Nonnulli atp/^i
conjunctim scribunt. [Adde AI xs ¡r?|, II. II, 32.]
|| Ut autem ei pro ei0e interdum ponitur, sic et at,
et quidem frequentius quam ei. Fere autem subjun-
gitur yap particulae at, ut II. B, (imo H, i 3a) : At
y&p, Zeuxe irdtTep, xal ’A07jvai7), xal vAtoXXov, 'HScop.’,
cbq x. t . X. Od. Y, (236) : At yap to u to , ?eive, £TO? xe-
Xeueie Kpoviwv. Utitur et Herod. 1, [27] : At yap to u to
6sol 7roi7)<TEiav ¿tz\ voov vY](TttoTYjat IX0eiv. Greg. Naz.
junxit aoristo indicativi : At 0avov, eu xe ¡xs p.7)xpS? Ivl
citXayyvoiffiv s^isa?. Est autem at pro aiOs, per apo-
copen, ut Suid. tradit, qui tarnen, ut et Hesych.
in hac signif.. vult tenuari et circumflecti. Sed ap.
Horn, passim;in omnibus exemplaribus tenuatur et
acuitur, et ita habetur etiam ap. Eust Etym. autem
vult at dici pro si significante eiOe, Utinam, mutato
e in a. [AI probat, cum Suida, Toup. Opusc. 1, 418. B
At v. Vaick. ad Adoniaz. p. 237. S c h a f . At addito
y&p probat Nitzsch. ad Horn. Od. A, 265.]
= Ai pro si, mutato s in a , e more Doriensium.
V. Keen, ad Greg. Cor. 1 i 4= a 5o. Simpliciter ai pro ei
conditionaliter dici, nondum repererat Ernest, ad
Callim. D. 84, t. 1, p. 107. Recte si de Homero,
Hesiodo, Apoll. Rh., .locutus est v. d., ap. quos ai
nunquam occurrit nisi adjecto xe s. xsv, potestate
potentiali, aut ykp, ubi pro e?0e usurpatur. Hue fort,
referendum Schol. Y. ad 11. A, 189 : Ai- ouSstcots 8k
7tapa tw •7cotY],ni xb at avxl tou et. Ap. jEoles et Dores
saepe ai, nulla adjecta particula, pro ei, Si, c. indicat.
Sappho 1, 21 : Kal yap ai «peuyet, xayeio? Suu?ei,
At Se Swpa (xy) Sexex’, aXXa Sioaei, Ai Se fxvj q>iXet,
t aye to? cpiXaaei Koux iOeXotoav. Ejusd. fragm. 3o :
Ai 8’ Ixe a’ ecrXtov ifxepo?. Theocr. Id. 3o, 37 : Ai S’
ouyt cot TtiS’ apxel. Ej. fragm. Berenic. : Kai xi? av^jp
aiTeiT euapyeaiav t s xal 3X6ov. Cfr. Wüstem, p. 85,
168. In epigr. Sapph. 1, Anal. 1, 55, At xi? epYjxai,
servat ai Blomf., quod Brunck. male in yjv mutaverat. C
Y. Jacobs. Anth. t. 6, p. i 83. Plut. De garr. 17, p.
5 11, A : At sfxSdtXXio ei? xtjv Aaxtovtx^v, leg. av Ip.SaXto
c. codd., Philippus loquitur, nan Lacedaemonii. V.
Valck. ad Adon. 261. Orac. ap. Herod. 4, 187 : Ai xl>
euteu AiSutjv ¡xrjXoTpotpov oTSa? ajxetvov * ubi v. Wessel. Si-
monid. 20, 7 ,. Pal. 7, 4 3 1 : Ai Se xt? ’Apyeuov etpuyev
¡xopovubi v. Jacobs. Anth. t. 6, p. 218. 11| At xe s.
at xev, Si forte, c. indicativo ap. Homer, non con-
jungitur. In iis enim exemplis omnibus qua; Heyn.
attulit tanquam hunc usum probanda, Homer, t. 4,
p. 174 17 7 , 6 8 3 , t 5:,. p. 176 sq., 5o9,.vocales
modi conj. t\ et to in e et 0 correptae sunt. Cfr.Thiersch.
Gramm. Gr. § 168, 11, coll. § 328, 1, p. 623, 1. ima.
|| Horn, saepissime at xe v. at xev subjunctivo jungit,
« eodem sensu quo Atdci dicunt e&v vel v|v seq. conj.,
nisi quod etiam in talibus desiderii aut metus subest
significatio. » Rost. ap. Damm. p. 3 i. Exempla collegit
Thiersch. 1. 1. § 329, 2, a. 11. A, 249 : yO<ppa
IStjx’, at x’ u[x[xtv uTcepeyv) yetpa Kpovitov, Ut videatis,
num forte manu vos protegat Jupiter (quod dmeo ut D
faciat). U. A, 353 : v0 ^eat, av e0eXr(c0a , xal at x£v
Tot t& txept^Xv]. || Insertur 8k inter ai et xe, Od. M ,
5 3 , i 63. Ita Callim. Hymn, in Dian. 83 : Ai Se
x’ ly{*> xo?oi? ... 0»}ptov aypeucto, ubi ai non erat attin-
gendum. Ita Theocr. Id. 1 , 10 : Ai Se x’ apecxr].
|| Hesiod, ubique. conjuncdvum c. at xe jungit.
||« Optativi post at xe usus legidmus est, ubi quae
alius quis (non subjectum ipsum quod loquens indu-
dtur) quasi futura sumserit, enuntiantur.» Rost. ap.
Damm. II. H, 387 : ’Hvioyei Iloiafxo?... Eiiceiv, ai xe
■jeep ujxfxt cpiXov xal ^Si» yevotTO, MuOov AXeijdtvSpou, « Jus-
sit Priamus dicere, si quidem (ut sperat Priamus)
vobis gratum et jucundum esset, sen ten tiam Alexandria
Ros t; ubi Thiersch., Gramm. Gr. § 33o, 5,
a , at0e malit, verbis at0e ... yevotTo! ev. 7cotpev0ecei
interpositis. Ita Od. A, 34 : Ai xe ico0t Zeij? ’E^oiticti)
icep TtaucT) Si^uo?, legendum ait a!0e ... 7ca4cat , et Od.
N, 389 : AI xe ¡xoi tu? [xejxauia Trapacrairj?, mu tat in
a i0e. II. E , 279 , et H, 2 4 3 , pro a i xe Ttiyoipti, praefert
var. lect. Tuyw[xt, (probante Hermann. De D, >
quib. Attic, p. 18 , Opusc. t. 1, p. 287); II. ft
pro a! xe ... yvoir) legit yvtovj, et Od. f t , 217, pro i
xe (x* iTCiyvotY) xal ypaccexat • S<p0aX[xoictv |
dyvoirict, legit eictyvtuY) et dyvot^ct, probante R 1
1. 1. V. ’Ayvotew, supra p. 387, B. Horn. H. in Cer 6i|
l*gl |
cod. Ms. vitiose : At xe a avtoyei. Correxit Fontei^'j
aviàyr), quod receperunt editores omnes. li'c o j
juncdvum post a i xe sensu deliberandi non ferpKrt
Brunck. in Apoll. Rh. 1, 6a 3 , 2 , 1128, 3} 2§
pro eo optativum corrigebat, minus caute, 'frib 1
in his locis Wellauer. conjuncdvum restituii. Aue
optàdvo habet Apoll. Rh. 1, 171 : AI xév xw? «i Xsfl
tS v IpYjTucete véec0at. Ceteris iu 11. cum conj. junmj
V. Wellauer. ad 1, 623, coll. ind. verb. Addo e«
T heoc r. Id. 1 1 , 73 : AÌ x’ Iv0wv TaXdtpw? xe uluoid
xal ... cpepoi?. Id. 2 9 , 16 : K à i xev ceij xò x«XóvJ
tSwv ^eOo? alveaat. Aristoph. Eq. 210 : Aixe ¡x-ij OaloM
Xóyoi?* ubi Brunck. «Sunt ipsa oraculi verba idi
circo non sollicitanda, licet alias aixe in comici
sermone locum non habeat. Proclive esset reponer
•qv ye xat. » Nil opus : oraculi’ versus quem interpret
tatur Demosth. est 201 : EÌ xev ¡x^ touXsìv dXXSvxai
(xaXXov é'Xtovxat, ubi aÌxa e cod. Rav. recepii Dind. Dm
ricum aixa occurrit c. cònj. Acharn. 801 Dind.=83*
Elmsl. : AÌxa xt? 8iSw • ibid. 732 : AÌy eÌjpvjxe uà, ub|
Brunck. eupotxe emendabat male. Cum indie. LysJ
1099, ex emend. Elmsl. ad Aiist. Ach. 323 et 755]
Aetva xàv Ì7xeTcóv0ejxe?, AÌx’ eTSov a[xè xwvSpe? àvar*
cpXacrjxeva)?, accipiendum de re non facta. Cfr. Her]
marni. De pardc. 3tv, 1. 1, c. 7, p. 25 ed. Lips.,™
ejusd. structurae c. ind. duo affert exx. ex Inc. Pyihi
ap. Gal. p. 722 et 720. AÌxa in quorumvis Dorien?
sium dictis subjunctivo jungi statuii Valck. ì
Theoc r. dec. Idyll, p. 5, A, et ad Herod. 4, i5f
Hue faciunt Laconum dieta ap. Plut. Lyc. 25; Laci
apoplith. in eod. d ic to , p. 2 3 i , F, codices c '
tinent; not. W ytt. t. 1 Anim. p. 1191; Reg. apophj
p . 176, E. lb . p. 234, F, Xéyovxi vitìum sustulit Valc
ad Theocr. 1. 1., emendans tacite Xsyiovxt. Adde quo'
e Stobaeo et Gal. Opusc. Doriensium 11. congessit e]
emendavit Hermann. 1. 1. c. 9 , p. 47- Epicharm.api
Athen. 10, p. A : nptuTov a i x’ éaOovx’ c5y]?vtiy
airoQdtvoi?. vI,3oi? e codd. AB. reposuerunt Schweig
et Dind. || A l yàp, et al yàp Si), c. optat. Homer
usurpat ubi « quis o p ta t , ut quid fiat, et aliam re:,
simul proponit sibi faciendam, si factum sit qu“
optat. Ita al yàp differì ab al0e, quod est me
optantis. » Haec Rost. e Nitzsch. Animadv. ad Od. Aj
265. Alia ratione explicuerat Herm. ad Viger, no
190, p. 757. Hom. 11. v. ap. Thiersch. Gramm. § 33_d
2. Anacoluth. Od. H , 3i i : A l yàp... Toìo? tòiv, ®
èaai, xa te mpovétov, ¿c,t’ lytu irep, ixaioa x ep-qv £X£1^ j
xal £(xò? yajxSpò? xaXéea0ai, infinitivos pendere a toi
non ab al yàp, praeeunte Bernhard. Syntax., p. W
docet Nitzscn. Animadv. t. 2, p. 162. Eadem oij
currit anacoluthia Od. i l , 376 : A l yàp... Oto? wip.
xov elXov ... Toio? lo>v ... Téuye’ lywv ... IcpEffxajxevaj, «j
¿¡xuvetv. Legitimam constructionem nabes Od. j
341— 346. Cfr. Thiersch. Gramm. § 349» J
horum nonnulla indicavit. S in n e r . 1
= AÌxa - - Draco, 16 ; Valck. ad Theocr; ' j
Elmsley. ad A charn. 799. Reperitur tamen . g |
a ly EupvjTE h. e. aÌxa see. ipsum Elmsley. et in r|
charm, ap. Athen. 10, -4 n , B , aix £<j0ovxa.^0U
u t videtur, ad Doricam formam pertinent aixa> i
firmant ancipitem ultimae syllabse mensuram, (| 3
ipse quoque Schol. ad Theocr. Id. 1, 4» testatur-J
A l , vel A Ì, H e i, Heu, Eheu. A l, wquit ^ <
[ i 58i , 2 2; i 763, 58] est etiam iuT P l^ ntéS
Quo utimur nos aliquid aegre ferre S1k'm l 'enr
item (X£(X7crtxàv, i. e. Quo utimur alicui suC^e.5 ¡jj
u t àp. Aristoph. [P lu t . 706] al xàXav, e . |
Suid. [et Bekk. Zuv. Xé^ yp. 353,] autem
cum tenui et circumflexo esse , VtlIS sigii
i. e. Adv., La t. Interjectio diceretur, mc ^
cationem habens, v e l, luctui aPtVm' • circu:
Eurip. ex Herodiano annotat hac in sl8Dl ‘ x SÌ
flecti. A t Eust. al pro eÌ0e, Utinam, et P^t^Vje
item quum est 0pr)V7)Tixàv, Suaipopixòv,
¡si at atayjxò? 882
L jeeentu, acuto videlicet, notat. Ac revera
f f piuribus in locis a l pro Heu cum acuto re -
Ijjb quam cum òircumflexo, passim in omnibus^
i'r‘ ’laribus. Raro autem solum positum, frequen-
r Jminatum reperitur hoc adv. In Adonidis Epi-
ifr^0 mionis t) invenitur et solum ét geminatum ,
; KixOave 8’ a ¡xopq»à aì»v ASwvioi KuixpiSo?,
I®j.' ¡n versu seq. : Tlpea iravxa X^yovTi, xal al SpuE?,
h >v 'A&ovtv. Ibid. (89) : *Y(xàv oùxéT’ aeiSÓp-Evov ¡xl-
H i&srai, <*! a‘* xa^ T°v ASwviv eri tcXÉov, aì
% V a lc k . et Gaisf.J ujxs'vaiov. Utróbique autém ob-
irvandum «1 non geminatum, cum accusativo. Sic
¿euLatini accusativo ju n gun t, u t , Heu me mise-
iunlj Sic, Heu dementiam! Interdum dativo, ut ap.
|iut. Milite [4,6 , 32] : Heu mihi ! nequeo quin fleam.
Ilem in Mercatore, Heu misero mihi ! Notandum
^iam quum absque casu ponitur Heu, fere gemmari
t0lere, ut al ap. Graecos. In Bionis E p itaphio'(i o6) :
lrej| tal ¡xaXàyat ¡xsv iicàv xaxà xa7tov oXwvxat. Ibid.
|];Jiuv, 6àxiv0e, XàXet xà aà ypdt(x|xaxa, xal tcXÉov al
* AauSavs [pafxbaXs Valck. et Gaisf.J col? ‘jcexàXoto’t,
lane, hyacinthe,, eloquére tuas lite ra s, et amplius
Uam antea aceipe a l a l in tuis foliis. Hoc autem
Reo dici tur, quod florem hyacinthum poetse fabu-
frentur ex Ajacis sanguine productum esse, unde
ètal servasse primas nominis Ajacis,' qui Afa? Grae-
\ literas. Soph. Ajacé (43o) •: A l al, xi? av to t ’ , etc.
i animadvertendum est in textu quidem esse a ì aì
am cireumflexò, ap. Schol. autem cum acuto ai.
ristoph. Acharn. (1048) : A l a l , 0 ?av 6 xvjpu^ àyye-
YjyystXé jxoi. Apud Antipatr. [Thessal.] tamen in
Pai. 9 , 3.02,] circùmflexum habet in
|lg. Edd. [a l a l, Jacobs. nic et alibij sed a i aìve tt.
i l i ] || Non solum geminatur, sed terque quaterne
repetitur interdum, ut ap. Lucian. Philopatr.
fi] : Al al al al xtuV xevcov eXttÌSiov.
i:Cum accusativo ob jec ti, ad quod exclamatio
ertinet ; Al al “AStòviv, Aristoph. Lys. 393 ; Bion. Id.
¿i8,a S ch ^ f. laud. : A l a l xàv KuOépstav. Durid. Epigr.
Pai. 9, 424, ab H e m s t . cit. : A l al xijv ’IàStov toXXòv
tSoxotvjv. Cfr. Philipp. Epigr. 78, Pai. 7 , 554- Cum ge- C
jtivo : Eurip. Hecuh. i8 o P o r s . :A Ì a ì ca? «Luya?. Fior.
ì hic et 229 exp. ouai. Minus recte alii hic et alibi
pdistinguunt,ut genitivus p e r s e ste t,con tra quam
•ragicis est consuetudo in exclamationibus. Hippol.
08: Al ai xoXfxa? - et AEschyl. Pers. 1 14 ; Theocrit.
Mi 4o, et quos cit. S c h ^ f . Mnasalc. Epigr. 17,
jàl. 7, 4 5 6 ; Alciphr. 3, 67. Jungitur et aliis excla-
^tioaibus: Eurip. Hec. 696; Phoen. i 4g 3 ; Hippol.
|*9) cet. || In accentus notatione editiones vàlde
terse discrepant, et ipsi etiam grammatici. Obser-
pit autem HermannUs 0prjv7ixtxàv ai semper gemi-
fój panter ac I et proinde Herodiano auctore,
-spi ¡xov. Xé?. p . 27, et Joann. Alex. De accent. p. 36,
I» esse scribendum. V. Eum ad Sophocl. Aj. 370
è!ocL io94» ad OEd. R. 1307, ubi tamen à i a i
t Pura reliquit; coll. Elmslej. ad Eurip. Med. v.
■ R B f l ad SoPh* 0Ed- T- P- X X V 111 ed. 3.
■ ' ■ ad iEschyl. Prom. i 36 : T à eì? ai Xiiyovxa
^ pjYa ( . S£<P6° y p v X^yovxcx e Tzetz. ad Lycophr. 32
lavorai s.^at, a l) l7ti^^{xaxa ¿7x1 xsXou? eyovxa D
iOvov TxepiaTuaivxctE : laxTaxai, 7ca7xaì, a ì (corr. alai e
L lano) X«1 xà opoia 7cXt)v to u paSal, v a i, ¿7xlp^7)p,a
¿ria 1V ^U0ilue Phav. 1. c. et Tzetz.
Li'" “ ?8ia scribendum prò ol ol, quod ap.
353 • 2° a(/V* nioioi. Suid., Zonar., 2 uv. Xe?.
--/Ipxivsi SI xal ¿7rip^7ip.a Oprjvrjxixàv 7cepiff7rd)-
‘-¡joi ’* I 1 . lX£vov * S xal Si7xÀa<7ià^Exai : a ì a ì xaXaiva.
\lllP* P^^pti. 1493 : A l a ì ol 7xaXaiol ¿vjxopè?
' Ariqfl jyi£Pl<77rwv'i:e i, oi Sè véoi al al Sapuvovxe?.
imver P 1 ^esmoph. 885 cod. Rav. a lai |] Verum
illud In.on?syPabum fuit a l, fiep/TCTixèv plerum-
■ ’ ex tpsius Herodiani doctrina oxytone scri-
lyov °»i/n* c* P- 32, 24 • T à xijv al S1^0oy-
I|,0eiX)afi pp6Tai" °^ov > “ ì vaXa?, vai. Tauxdt laxi
iti- òrn* a ìi ^ rcad> P e accent. 182, 11 ; i 83, 20 ;
706-Al i^ ermann’ 460; Eust. 176 3; Aristoph.
He ol L Puto autem singulare hoc al pariter
Itunique m^)er n,°^ en aliquod habuisse apposi tum.
tues. l.* Gt ata‘ Eptets alien um est. f j Conf.
ING. ©Rìjc, XOMi l} fXSc , xxi.
Äpot et ol al. Cfr. Heyn» ad II. H, 433 ; Eurip. Med.
i 366. Conf. cum q>Eu, <peü, ASschyl. Prom. 98, v el ®eu a
glossatore adscriptum : cfr. Hermahn, ad OEa. R.
1307 et ad ö£d . C. 167O, quod etiam in at al acci-
d it; cfr. Brunck. ad Örest. 9&5. Cum I 2 conf., Eurip.
Alcest. 8 7 3 : Phoenissi 1298, i 36o ; Hippol. 208;
Med. 110. In tribus ultimis locis extra versum
collocatum est c v, e a , q>eu9 et Aischyl. Prom. i 3 6 ;
Eur. Med. 1 10 ,14 1 ; Aristoph. Acharn. 1047. |j Ata^
alat 0-o - , AEschyl. Pers. 9^0. A k t alai Seidler.
De versib. dochm. p. 72. Fix.
Jl [At et e conf. Via. 8. |] A l et ei conF., Heyn. Hom.
1, Ö02; 5, ¿92 » 6 j 5 i 6. || A i et rj coiif. Vid. v;.
|| A i xev et oippa conf., Heyn. Hom. 5, 148. j| Af
kev et w? xev conf.*, Heyn. Hom. 5, 20 1 , 25o. ScHifiF.
|| At et tu conf. Vid. 10.]
= ’A i jEoI. pro ¿ei. Cfr. interpr. ad Gregor. Cor.
346, 3 4 8, 349, 894; Tittm. Prolegg. ad Zonar. l v x 9
et 1, 75. A n g l . Y . ’Aei.
A la , poet. pro yata, metri causa demta litera ini-
tiali ob prsecedentem consonantem, T e r ra , Tellus :
u t Cpucr^ooc ata, II. P, (243), A t B, (8 5 o) : OS xoXXkjtov
uSwp E7rixiSvaxai aiav , accipiunt aiav non solum pro
yaiav, exp. £7tixXu^ei xal e-rcip^et t^v yvjv, sed etiam
aia? nomine intelligunt Fontein quendam influentem
in Axium fluvium Paeoniae. [V. Damm, et Heyq.
Hom. 4» 422- S ch a f .] Hesych. Fontem in Paphlago-
nia esse ait. [ Fons Macedoniae, Antimach. ap.
Steph. Byz. ubi v. nott. coll.JJchellenb. ad Antim.
P; 76 .sq.] Alioqui A ta , s. Ata KoXxk, Nomen est
civitatis cujusdam Colchorum, cujus mendo crebra
ap. Apoll. R., u t 2, [422] : ’E? AItj?. E t paulo an te,
[ 4 1 7 ] : Ata SAKoXyt?. Sic Herod. i ,in it . (c. 2) : Kaxa-
7rXiö<yavxa? yip ¡xaxD55 v-qt el? Aiav xe [x-qv] KoXyiSä xal ¿7cl
Oaaiv TOxapiov. || Est e t Plantae nömen et fructus ei
6p.tuvup.ou, Etym. [27, 24], qui a Cyrenaeis aiav vocari
ait et T7)0iSa xal p.alav, xal ¿SeXtpijv ¡x^xpo'? • per a p h * -
iesin xou p.. [Bekk. 2 uv. Xe?. 362, 3 ; Ala* xa Xeyef—
p.eva Sa t qiuxa Se etrri. Aiovuuio? Se • xa 8k oa xiv2?
ßappa, ol Se ala , ol Se Xeoveov 7rpoaayopeuoufftv.] Urbis
autem ATa eOvixov est Alalo?, teste Steph. B., qui et
Ai7]T7i? inde esse a it, Ionice usurpatum pro Alarq?*
quod Akr»)? ita derivari ab Ala, ut AaiaxY)? ab ’Aat'a.
Ac ut AtiiTyi? dictum' est Ionice poni pro A ’k a ) ? , ita
et Atv] pro Ala I veluti paulo ante hx Apoll. R. h a -
buimus e? Ai»]?, pro e? Ala?. Akio?, Driundus e x iE a :
unde Medea vöcatur Ala(r) SoXoeiraa [Apoll. Rh. 3,
89] : item Kipx7] [Od. 1, 32] : quoniam ambae inde
erant oriundae. Sed et Aktv] vi)<jo? [Od. A , 70; M 3,]
dicitur ^ X7)? K tpxT)?, 110m. proprio. [Cfr. Heyn, ad
Apollod. 1, 9, 24, Obs. p. 85. S c h a f .] Ait] , Ion. pro
ala : hoc autem, poet. aphaeresi pro y a ia , Terra.
[ V. Koen. ad Greg. Cor. 209=^446. ScHiEF. Addit
Etym. M. 27, 7 : H ¿7to xou autu xo ?7jpa(vto, aua, xal
xpoTaj xou u el? 1, ftia.] [Brunck. in A s ch . Pers. 5g :
[Toio'vS’ av0o? IlepaiSo? aia? olyexai avSptuv, formam
ionic. ai7)? e codd. 2 male receperat. L an g ., q. v . ,
a k ? reduxit.Vox tragicis fi’equeutata. || T erra con-
tinens. Arch. 2 6 , Pal. 9 , 346 : Aiav SXiyv v^aou? vc
Sii7rrapev7) ob yeXiScuv.] S c h a f .] Oxytonon vero ali),
idem "est cum ael, Semper, sed obsoletum.
= Ala -w>; EmpedocL v. iy 5 e x em. Sturz. 00’;
cfr. ’AOi)vaio?. Ait) forma est barbara. V. "A^a. Fix.
f * A k , Theödoret. Quaest. in Exod. Interrog. i 5,
Judaeos ait ita vocare Deum, quem Samaritani la6 s.
D a h l e r .
Aiayp.a, xo, Gemitas, Lamentatio. Eust. [ p. 776,
62 coll. i5 6 7 , 5 8 , ] Aiavxa dictum ait TrapS xS a?ia
ätayfjkxiuv 7ca0eiv, E x eo quod passuS esset digna ge-
mitibus. [Valck. Phcen. [337, ubi v o x occurrit. Sch^f.
Addit Ind. Scap. Ox. Alcest. 873; Helen. 18 6.]
Süid. : Alaypa- 0p^vo?j'xal (juvxpippa. Zonar. Alaypa •
6 0p5)vo? [S k Si<p0o'yyou, Phav.] eayfxa 8k xo ouvxpijxjxa,
«j/iXo'v. [Similiter Phavor., cujus hic diligentiam agno-
scit Valck. Anim. äd; Ammon, p. 1 17 . S c h a f .] «Hinc
co n ’ige Suid., qui utrumque confundit, nihil monente
Kust. Sed illum jam emendavit Valck. (L c.)» Tittm.]
* AlayjxS?, 6v bu, Abresch. Anim, ad iEsch. t. 1,
p. 406, akyjxoiffi reponit in Choeph. 24 pro codd.
l e c t . : Aiotypoki. Hodie ibi l e g . : A’ luy[xoiot.
u l