91 Aßpoxia
nus est sermo: u t 11. 2 , (78), elaoxevIXftfl Nui; ¿ßpdxY], A
Derivatur autem dßppxv] a ßpox8?, i. e . Mortalis, præ-
fixo a p r iv a tivo , quod sc. noctu lateant mortales,i. e.
homines : Iv <*> ßpoxö? ou 7up6eiaTV, inquit Eust., 1. e. ln
qua mortalis non prodit. Suidas autem, Tîapàxè spxe-
p îja ô a i ßpoxwv, i. e. Quod privata sit mortalibus. Alias
duas etymologias, qu® mihi minus placent , vide ap.
Eust. (H. B , p. 18 4 ; S , |$j953.) AuctOr Etymologie!
d ic it , AëpOTTij ¿TCp^Trj xi? p ò s a , 7çapà xà p'à icpoïsvai Iv
aüxYj : affert e t superiorem etymologiam a ßppxp'?.
[Heyn. Horn. 6 , i 5 , 19 , 535. Schæf.] [Schol. Bekk.
1 1 .2 , 78 , p. 386.] Ap-êpoV*) etAßpoTY), nescio unde
affe rant V. L. pro Conticinium. Infra Ap-opêèç in ea
signif. habetur.
A ßpoTifjAwv, verbale nom., Peccator, Pec ca trix, He-
sych. [Bekker. An. t. 1 , p. 322, a6poTjóp.wv : apapxwX6?.]
AêpoTïjç, rjxo?, ri, Mollities, Delic iæ, L u xu s , (Ni-
mius deliciarum amor.i Xenoph. K. ü . 8, (8, 8) : T 9]
8s Mt]8wv (TxoXrj x a l ¿ßp p x 7]x t. (Sturzio in Le x. Xenoph.
vide tu r de vestitu explicandum esse per hendiadyn.
Leuncl. elegantia.) Ibidem a 6 ppx7] x a , Qpwjnv, xpu cp^v, B
paX a x ta v . pro eodem usurpât. Dion. Hist. p. 6 7 , Tpu<p9)v
ét à êp oT7]Ta conjungit, [ 3 9 , 3 7 : K a w c s p l? ir a v a ô x o l x a l
xpucpry? x a l aßppxvjxp? 7tpoxs^tupr]XOT£ç. Idem 7 2 , 10 : K a l
•out’ ¿p^ r|v xw v x c iou xw v x i a u xw efxeXev, pux e i x a l acpoopa
á é p ó x o v o v
"FA," ■ ; ‘ V / ‘v
£7T£cfpovTix£i, oiaGsffOai ys auxa utco xtj? abpexrjxp? xai
àireiptaç I8óvavo. Max. T y r . Diss. 3, 3 : l a Be ôirè
(jocpiarSv 6puXXoú¡x£va I? auxíjv, i. e. x^v ^Sov9]v, 9) Sap-
oavaicàXou xpucp")], xal f| Mrj§tx9] yXiS9], xal 9) hovtx*^
aëpOTriç , xal xpaite^at EixeXixal, xal 6p^(7]<rsi? Eußaptxi-
xa l, xal êxaïpat KoptvOiai, x. x. X. Vid. Boissonaa. ad
Philostr. pag. 276. Plut, in M. Antonio , 7 1 : OuSsv xi
Xerréo{zév7iv IxeIvt)? àêpoxrixt xal xpucpaï? xal TcoXuxsXeiatç.
Idem in Camillo, 2 : nXoúxw Be xal ßiwv àêpoxrjxi xal
xpucpaïç- xál icoXuxeXeiaiç • ayaXXoixlvr]. Phrynichus Xotp.
IIpoTrap. in Bekkeri Anecd. Gr. t. 1 , p. 4 : AicaXol 6ep-
p.oXouffiaiç, àëpol ¡xaXOaxEuvíat? • liti xwv ureo xpuçrjç xai
aßpoxTjxc? piap^Euvxwv, aßppv 8s - or)p.aiV£i xo xpuepepov.
Cfr. 2 uv. l e í xf>r¡a. ibid. p. 4 1 5]. S ig n ific a n t Magnifi-
centiam sive Splendorem. [Hesych.,Phavor. e t Suidas:
Aëpoxrjxi • Tpucp£poxr]xt, árcaXoxrjxi. Etym. M. p. 4 ? 5 1 : c
A 6pox7]C áiraXoxir)?, xpucpsppX7]?. 2 uv. Xé^. ^prja. in Bekk
eri Anecd. G r.- t: 1 , p. 3 2 2 : Aëpo'xrjxt • ■ xpuçepo'xrjxt.
Z o n a r a s p a g . 8 : ’Aßppxr]? • xpu©spóxT]?, Ubi Cod. D.
Aßpdojxi * xpucpspóxTyu. Re spic itu r, u t putamus, ad
Eu rip. Iphig. Aul. v. i 343 : Oux Iv ¿ßpt>x7]xi xetcrai
irpb? xà vuv rrerexwxóxa. Idem in Baceh. v. 966 ([ 963
Herrn.] :A 6ß0xr]x* I¡x9]v Xéyeiç. Pindari Pyth. 1 1 , 5 1 |[33
Boeckh.] : ’Ercel ap.cp’ ‘EXsva rrupto0evx«»)v Tpwwv IXuere
âopouç àëpoxaxoç, pro x9jv àbpóxr]xa Sópxov, opes evertit
domus. Idem ibidem, 8 , 126 [92 B . ] : ‘G Sè xaXov xi
veóvXa^àv, Aêpoxaxo.ç Irei MsyàXaç eXirtSoç rcexáxat
*T7Ç07rxépQiç, àvo-Peatç,. e^wv xpeoffova reXouxou Mepip.va-v.
J. Pollu x, 5, g 5 : cÀëpôxr]ç, ôpO^iç. « ‘Aßpoxr)? Xóyou, sua-
v ita s , dulcedo quæaàm elocutionis, Hermog. ’IS. 1. 2,
p . 2:54» Non multum ab illa differì ■#) y^wx4x7]ç. e t oipa
tou Xo'you, sed vide tu r de ea oratione in primis d ic i,
quæ in his fère modum excedit. Itaque quum Menand.
Rbietor nepV 8iaip. IrctS. p. 596, ed. Aid. [ c . 3 , p. 36
Heer.] $pav e t xoop-ov iis commendasset, qui hymnis
etinvocationibus Deorum uti v e lin t, hoc præceptum, y
tanquam cautionem quandam, ad dit, Mrjxe ■#] [Aid. rj]
7T£pl x9]v xaxaoxeu9]v aëpôxr]ç ureepcpOeyyoixo x9]V ouyyoa-
<p9)v, h. e. Non adsit tan tus ornatus -, quantus non de -
çeat scriptionem prosaicam, Alio lo c o , u b i de XaXta
'7cpor;êp.rrr\x^ e x p on it, a i t : Xaipei aëpôxr]Xi xaxartoixiX-
XeuÔai, ^aipei StrjYïJixàxwv -ijSstov ^áptat. Porro àêpoxrjç
dicebatur Sòphistis quædàm pronuntiandi mollities,
e t grata dulcedo : vid. Philostr. in Scopel, p. 519 :
(&\zkê'fe~o Bi aitò pàv xou Opovoy ouv aëpoxrjxi, oxe 8e ôpôoç
oteX¿YeT0, èwwrpo©4v T£ eiX£V & Xoyoî , xal e^coxo •) et T.
Hemsterh. Præf. ad Pollue., p. 28.'— -’Emoxpocp-)] xou Xo-
you, quoddam dictionis robur, et gravitas, q.uæ oppo-
nitur x9j àêpôxrjTt, molli venustati. » Ernestius Lex.
Technoh Gr. Rhetor, p. 1 e t 127. AëpSç XaXeîv Eu-
stath., supra ad voc- aëpwç laudatus, dixit. Dio Hist.
79 , i 5 , de Elagabalo : xpôç xe 7captpvxaç aêpa xal xe-
xXacpÆvr] xrj-©wvr¡ rrpoff£xaipt^b[ji.evoç.]
Aëpoxia, tàç, •?]. Nóptcpr]. Zonar. Le x. 7 , s. v. Aëpe-
xtVr]. Var. T^ect. : Âêpocxia.
92
* A 6p<4xi(j.G<j, 5, ■#]. iEschyli Agam. v. 6991 [872 Bl.]:
’Ex xoiv aßpoxipwov [Blomf. aßpomiivwv] HpoxaXuppLdixiov,
E delicatis thalami ornamentis, Stanleius vertit.
• ’Aßpoxiv/i, ij, [ a b dßpoxEw, ] formam verbalis non
habet. Peccatum : àjzapxioX'ìi, HesyGh. Maio autem-
accipere à|xapxtoX9] pro substantivo, u t sit Peccatum,
quam p ro ad jec tivo, u t sit Pec ca trix : tum quod ¿gpo-
xivrj substäntivi speciem prae se ferat potius quam ad-
je c tiv i : tum etiam quod pec ca trix potius dicatur
ap.apxtòXòi communis generis nomine.
Aßpoxovivo;, ’Aßpoxoviov, ’Aßpoxovix7)§, v. ’Aßpoxovov.
’Aßp^xoVov, sive Aßpdxovqv, Abrotonum : herba seu
pianta perpetuo virens : quam sic nominatam aiunt
[Schol. Nicand. T h er . 6 6 , p. 5 i Schneid, qui aij/w
habet] xò irpè? oij/tv cpaivsaOai, ótSpàv xal àrraX9]v, Quod
aspectu sit mollis e t tenera : synonymws vocatur àépó-
xaprrov. Nicander in T h e r . (66), Nal pyjv àSpoxovoio
(aépoxovoio legitur in Schneiden edit.) xd x’ ayptov qu-
psai OdXXei ’Apyevv9|v urrà ßrja-crav. Ubi Schol. annotai
duo esse abrotoni genera : àlterum, x^rreiSaipov, sativum
: alterum, montanum, quod reperitur Iv apysv-
vósaai xórrois, ideoque poetam dixisse apyEvvviv 6rrà
ßvj(T(Tav : h oc autem montanum sativo pr®ferri ut
efficacius. [ Hanc « d ifferentiam abrotoni xv)ireuffip.ou
e t dpstvoiu ignorant Dioscor. et Theophr. » inquit
Schneiderus ad Nicandri Schol. pag. 182. Sed fal-
sus est v ir doctus, u t nobis videtur. .«Duo .veteres
agnovere abrotoni genera; alterum rnarem, alterum
foeminam vocat Dioscor. Nicander domesticum
et sylvestre nominat. E x h o c , v el alio Graeco au-
cto re , Plinius (2 1 , 21) : Abrotonum duorum traditur
generum, campestre ac montanum; hoc feminam, il-
lud marem intelligi volumus. Mas ergo campestre,
montanum feemina. Theophrastus quoque, duo genera
n o v it, u t e x scriptis ejus colligi potest. Nam.hoc
capite, ubi de urbanis agit coronariis, de domestico
agit abrotono, et De caus. p l. 6 , 24, sylvestris memi-
nit, u ti viris summis p lacet. Quanquam qui loca paulo
diligentius) examinarunt,- de- uno tantum abrotoni
genere eum agere contendant. » Bodssus ad Theophr.
p. 684, B. E t Vegetius Art. Veter. 4 j 3 , 10, abrotani
hortensis meminit.] V ide e t Theophr. Hist..Plant. 6,
7, [ 3] , (Sprengelio Hist, rei herb. t. 1, p. 102, Theo-
phrasd abrotonum est Santolina Chamaecyparissus) ;
[ v . Niclas Geop. 7 , 20 , , 7 , pag. 609, et Schneider.
Theophr. t. 3, p. 526. Passow. c. Thiebàut : Artemi-
sia Abrotanum,] et Diosc. 3, 29 [26. Sp ren g .], Plin.
(21) , 2 1 , [92]. Apud Theophr. Hist, plant. 6, [ i , i]
anno tan t iapud Aldum] legi etiam abp^xetov. pro hoc
àgpotovov. [V. Schneider. Ind. in Theophr. s .v .] [He-
sych. : ASpóxovov- icóa xt?. Etym. M. i 83, 2$ : A^iv-
6iov sìSo? ßoxavr]<; ■reixpai;, 6?. xal xà àgpoxovov. Suidas et
Zonaras : Aßpoxovov * eìSo? ßoxavrj? OapvwSou? [Zon, non
habet OaftvwSou?]. yEaxi 8k 7ttxpóxaxav, Oeppaivov xal \-r\-
patvov xaxà x9]v.xpixv]v aTtpcrxaoiv • 8iacpopix9j<; xe xal -xu.7]-
xixrj? 6ic4p^ov SuvdtpiiEO)? ’ àvaxpiooftEvov oe. cuv ¿Xpcftp [81’
IXaiou Zon.] 8i* óXou xou <jw|/.axo<; xa xaxa icspioSov
uyidt^ei xal xà xsxaupÉvov paXXov xoy àxauaxou • àXt«)7UEx(ai
laxat (tuv xivt xwv XsirropLEptov IXaicov. Locus:, notante
Pearsono ad Suid. [quem v id e ], e PauloJEgin. 3 , 7»
depromtus est! Nicander in Ther. 91 : W^veo S’ Iv
oxepvt») TtpogaXòiv puXoevxi. Oueiyj? EcOXou agppxovoio Suo
xop.dwvxa56pap.vou? KapSap.w appty67]v • v. 5y 4 : My)6I ou
y ’ àgpoxdvou s7ciX'40eo. Idem in Alex. 46 • 2)ìiv 8k xal
agpoxóvoio xapwv uno xauXsa 6dp.vou. Epiphanias Adv.
H®r. 5 i , p . 422, B. ed. D io n y s . P e ta v .. a R o u th io ad
H e d e r ic i m a rg in em [ e t B a s t io ad In d . S e a p . Oxon. ]
la u d a tu s : ’Avecpur) xw ßiw Afpeat? éxs'pa, a)«wcep spTcexòv
acrOsvÈ?, pv) ouvapEVOv- avxiojreìv 7tpò? x9iv 6a-p9]V x9j? Bixta-
pvou, v]xot (jxópaxo?, vj XigavixtSo? [f. XißavwxiSo?], v) vrfi
agpoxóvou, \ x 9j? 6 ap% [f. x-})v lup^v ] xou aecpaXxou, fi
xou Ouptdcpaxoq , ^ xou XiOou xou Faydxou, v) xou xépaxoi
XY)? IXdcpou • cpacxl yàp oi Iv ouvrjOsta ysyovo'xE?, x a l Sia
•reetpa? xoóxwv, xauxa x a si or] ¿TceXaoxtxa elvat lp7C£X(i)V
x a l toßdXwv • x a l xr]v pèv Sixxàpvov xivs? xaXouaiv , foto
xou xoù? rcaìSa? xwv taxpwv XE^prjaOai xauxv] ei? x9]V xwv
xixxoufjwv yuvatxwv Sor,Oeiav. Ubi nota' xrj? àépoxóvou,
prò xò3, aépoxóvou. torm a vero 7] dgpoxovo s in -nullo
Lexicorum, quod sciamus, reperitur. [Ipse Epiph: bis
eam repetit, p. 423, A et C.] Probam tamen esse hanc
93 aëpoToç àêpocpurjç 94
foMnarn* satis patet e Latinis scriptoribus, quibus in
usu es t abro ton us. L u cre t.4 , 122 : Praeterea, qu®cun-
que siio de corpore odorem Exspirant acrem, panaces,
absinthia tetra, Abrotonique gràves, et tristia centaurea.
Lucan. 9 , 921 : E t larices, fumoque gravem se r pen
tibus urunt Abrotonum, e t longe nasceri tis cornua
cervi. Gloss» latric® ap. Tittmannum ad Zonaram,
p cx v iii: ’Aépdxovo? • ^ piXtxrjvTÌ. In Bernardi nota ad
Theoph. Nonrii, cap. i 2 5 , [p . 38 9 ] , e t in ejusdem
lleliquiis medico - c ri tic is, pag. 9 , a Gruriero editis
jen®, 179 5, Ubi exstant Gloss® ill® iatric®, e codice
membranaceo, quem Bernardo utendum. dederat
Dorvilliùs, descript®, est psXixívr). Sed quid sibi velit
vox ista psXtxtvr), qua caret Du-Cangii Glossarium,
quamque frustra qu®sivimus ;in L e x ic is , nescimus.
Lexicon De spiritibus dictionum, e x operibus T r y -
phonis, Choerobosci, T h eo d o r iti, etc. seléctum, a
Yalck. editum, p. 207 : 'Aépò?, aSpo'xv)?, aSpo'xovov, &
rrdvxa dirà xou àépà? yivsxai. A t si à6p6xovov descendit a
■ v. aépà?, annon scribi debet áSpoxavov ?, Apud Latinos
[ qüidem legi abrotanum, testatur Forcellinus in Lé xico
] , [quanquam forma magis usitata sit apud Latinos
Abrotonum, n . , et Abrotonus.J
^ Derivantùr porro hinc ’A6poxóvivo?et ASpoxovíxrj?,
ambo signiiicantia Gonfectus e x abrotono : ut ¿6po-
\ Tovtvov iXaiov, sive àbpoxovtvov pupov, apud Dioscor. 1,
[ 60, Unguentum é x abrotono, Oleum abrotoninum.
Et àépoxovixrj? oTvo?, apud eundem, 5 (6:2), Vinum e x
I abrotoño,- seu vinum abrotono conditum, Vinum
I abrotoni sapore et odore .imbutum : de quo et Columella,
12, 35. [Cfr. Eor.cell. L e x. lat. s. v.] [Diosc. 3,
[ 29, de abrotono : Miyvuxat Ssxal st? x9]v xou ìpivou IXatou
[ ffxeuauiav. «In olei irmi] compositionem nusquam,
■ quod sciam, recipitur abrotonum. Iccirco áSpoxovívouj
I aut <rap.<|iu^ivóu, Iegendum censuerim ; his enim oleis
I seù unguentis abrotonum, non item irin o,in seritu r. »
[ Saracenus]. ■
^ ASpóxovóv, est et meretricis séu lxatpa?nomen ap.
Àthen. quam Themistoclis fuisse matrem ait. ( i 3 ,
I 5y6, C : Ou xaV auxò? ©spwyxoxX^? i£ Ixatpa? ^v ysyEvrj-
I [AEVO?, ovopa ASpoxóvou ; 65 Apcpixpàxr]? icrcopeì Iv xw
Ilept IvSoqWV àvàpwv <juyypàpp.axt • ÀSpoxovov 0p7]tcrcra
I yuvi] yévo? àXXà xsxÉaOai Tòv ¡xÉyav c,EXXr](jtv ©aat @e-
I (XKTxoxXÉa.) Meminit ejusdem et Plutarch, in Vita
I Themist. (initio) [ e t Amator. 9 : àp’ oòv xpàxtuxov li*
r àyopa? yapetv ’Abpóxovóv xiva ©prjccav, rj Bax^iSa MiXr]-
lfftàv;][« Epigramma in Abrotonum legitur etiam in
iBrunckii Analectis t. 3 , p. 283 , n. 623. Ante Brun-
Ickium ex Anthologia tunc inedita primus ediderat
[ Ruhnk. ad Longin. c. 3. Ac multo quidem commò-'
Idius in Anthologia sic scriptum exhibetur Epigram-
! ma : Aopoxovov ©piitnaa yuv9] rcsXov aXXà xsxÉaOai Tòy
E peyav EXXr]cfiv cprjftl ©EptffxoxXÉa, i. e. Abrotonum
i Ihressa fui; attamen peperisse magnum Gr®cis au-
[• tumo Themistoclem. Editam apud Nostrum scriptu-
\ ram tenet ms. codex uterque. Àp. Plutarchum vero,
I priore quidem versu ysvo?, ut h i c , vulgo legitur, sed
E posteriori versu <pr]p.l, non ^aut. Schweigh. [Anth.
I i » 395.] Diminutive et inroxopumxw? apud Lue.
^ (Dial. Meretr. x , t. 3 , p. 280) legitur. etiam ’A6po-
Ixoviov, ut rXuxIptov, AatSiov, e t similia. [Hodie tamen
\ legitur ibid. ’Aopoxovov.]
IT 2 0 certo ver<* pr®stat diminutivi formamPriscian.
6 , 5 , t. i , p. 2 3 5 , Krehl. : « Inveniuntur tamen ap.
Eomicos multa hujuscemodi neutrorum .formam ha-
I nt*a » niulierUm nomina, quibus artículos l’oc miniai
generis necessario significations gratia pr®ponere
isolent, ut 9] Ao'pxiov h®c Dorcium, 9] FXuxspiov h®c
yeerium, 9) Xpóoiov li®c Chrysium, r¡ ’Aépoxo'viov
* c Abrotoniùm, Aso'vxiov h * c Leontium. Hoc au-
em fieri solet adulationis causa sive diminutionis
! «tatìs. » Flx.
q II'Aépoxovov, o'vou, xà, urbs Liby®. Strab. 17, p. 835.
c P m P' I r ^ ^ ro n ., 47 Huds. Steph. Byz. s. h. v.
r. Mannért. xo, 2, p. 1 3 7 . ~ ASpoxovsu?, ew?, gentíle.
Steph. Byz: y v ’Agp6xtìvov.
~ , i; q¿ A^pwxo?, Non comedendus, vitio
I osouico ap. Maneth. Apot. 4 , 255. Sed emendavit
M i l A6P^o? Dorvill. Charit. p. 669 Lips. S in n e r .
Abpoxo? pro aSpwxo? legebatur in Etym. Orion.
A p. 37, s. v. Bpw(xa, sed correxit La rche rps:item in Xe-
nocrat. c. 24 (23) breviorem formam Mss. consensu
exhibe ri testatur Frafiz. in Gloss, p. i 85, sed Coray
p. 12 tacite edidit aßpwxo?. Fix*
vAßpoto; etiam invenitur in quibüsdam exempl. pro
ap.6poxo? significante Iramortalis : ut in Carm. Pythag.
Fv. 7 1 ] Osò? aßpoxp? quidam Codd. habent, non ap-
bpoxo?., [Nunc quidem ibid. apèpoxo? legitur.] |j Item
aopoxp?, Sine mortali, JNulIum mortalem;,i. e. hominem,
habens : u t aSpoxo? Ipr]p.(a, iEsch. (Pr. 2) Carens
mortalibus solitudo, In qua nullus mortalis .appare t:
ut illa dicit ap, Gatull. [6 4 ,168 ]: N ec quisquam apparet
vacua mortalis in aigai ||Exp. pr®terea aßpoxov a Suida,
aij/uyov, àvala6r]xov, Inanimatum, Sensu non pr®ditum.
Erit igitur aépovov, MortaUum naturam non habens,
vel A natura mortalium abhorrens e t alienum, quippc
qui et animati sint ets.ensu pr«diti. || Quinetiam dgpo-
xov Hesych. exp.drtdvOpwiipv, Inhumanum : quod quiin-
h am an as es tj sit itidem a lien as a natura iriortalium,
i. e. hominum. A t Various, postquäm annptavit aßptf-
B xov significare ¿7iay0pwTC9v, i. e. Inhumanum, stxbjun-
g it , Bpoxàv yàp ileg. J5p6xo? yàp) xà psxà xpvippxou at(xa*
'A t6v Ix <povou XuOpov (melius xò) etc. I. e. Bp6xo? enim
es t Pu lveri commixtus sanguis, aut sanies e c®de.
Hanc autem rationem unde h abeat, nescio, et quor-
sum'eam affe ra t, non video. Quomodo enim ogpoxo?
diceretur inhumanus, e x eOj quod a pulverulento
sanguine aut a sanie vulnerum esset alienus? Idem
agpoxo? exp. àC^pip?, male eonfundens, agpoxp? p e r o
cum aßpwxo? per w. P onit rursus et aliam signif., ¿6p6-
xwv, xoyXtwv eToo? ’ oi 8s, axpi8wv, aifxtve?, x. x. X- Vide
Auctorem Etymologici. [Conf. ,c. apßpoxo?], [Brunck.
Antig. 1 134. Heyn. Horn. 5, 65. S c h ^ f . Anal. 2, 270,
aßpoxo? 8yxo? vt]8uo? , dubia signif,] [v. Jacobs. Anth.
9/290.]
—^ Immortalis. ‘XTOp 7ta<xav Ipyaoiav xal 0£wpiav ßpo-
. xwv xal aßpoxwv, Supra omnia facta atqué cogitata
mortalium et imm., S. Joann. Climac. Epist. ad Pastor.
1 3, p.;488, C.H .Carens mortalibus : sicut Eustathium
quoque ad U. 3 , 78 , p. 9 5 3 , 1. 4 1 , legisse video <*6p.
G ei? Ipr)p.iav, ubi ed. Schütz, aèaxov. V id. supra ’Aßpo'x7].
H a se..
= Aßpoxo? var. lect. in /Eschylo pr®tulit Porsonus in
Maltbii notis ad Thesäur. Prosod. s. vo ce , edidit
Blomfieldus, quem v . , probavit Reisig, in Ephem.
Ienens. 1824,p. 225.Contra d isputavitWellauer. Add.
adyEsch. t .2 ,p .4 *9,sq. J amB utfm.in L e x il. 1 ,235,sq.
observavit pro significatione, Solitarius, ¿7uav0pw7ro?,
non nisi hanc afferri variam lectionem, sanequam
antiquam. Apud Homerum e t Hesiodum masculinum
non occurrit : femininuni in yliij aßpo'xv]. Vid. Buttm.
1. c. Aßpoxo? semper tribrachum facit, ¿¡xSpoxo? dae-
tylum. Hinc recte in Pythagora apßpoxo? -u y , in Soph.
Antig. aöpo'xwv óu- , repositum. Cfr. Bekk. in Ephem.
len: 1809, p. 125, 127. Herrn. De emend, gr. gr.
p. 16, Vocabuli enim ßpoxo? muta cum liquida juncta
syllabam antegressam etiam ap. Epicos pers®pe non
productam esse permittit. Vid. Spitzner. De vers.
ber. p. 8 9 , sq. Hinc et derivata ab eo et composita
syllabam.ante rautam et liquidam haben t c o r rep tarn:
) ßpox7]ffia, afxcpißoo'xY]?, yOspcrißpoxo?, a l. Producta sunt
inserto p. : ^Oiutp-ßpoxo?, xspij/ipßpoxo?. Vid. Bekk. 1. c.
Fix.
* AßpaxpdbtE^o?, Ó, 7], De mensa epulis conquisi tis—
simis onusta, Const. Man. Ann. in Meursii Opp. t. 7,
p. 460 (p- x3o ) : K a l Beimov a^poxpaTcs^ov xeXouvxo?
tou xpaxouvxo?,. Xup.'xpaiacrwv pex’ auxpu ©bv aXXoi?
xvsixa t.
Aßppxw v. apSpp'xw.
Aßpoxwv, ap. Varin. legitur, diciturque esse Genus
cochleamm, secundum alios Locustarum, secundum
alios Apum. Quibus addit, quosdam legere corpo'xwv,
eoque nomine intelligere Xtjuxwv , Pr®donum s. L a -
tronum. E quo intelligitiir, hoc ¿lapoxwv s. airpoxwv,
esse plur. et gen., non autem nominativum sing.,: ut
VV. LL. existitmarunt,
Aßppuxs? Macedonum lingua dicuntur ai óippu? • Su-
.percilia, ut tradit Hesych.[Sturz, Dial. Maced. 3 1 et 32.]
= Aßpocpu:)]?, Tener® naturae, Philodem. Epigr. ;3o ,
Anal. 2, 91 : ehppo<pu5i’TrexaXa. «Scribendum ¿ßppipu^,