6y i yoannis
ftiana confiftit in virtutibus Thcologicis, 6c moralibus}
inter gas autem omnibus fiipereminet charitas , vekit
perfedtiflima , 6c ' alarum :perfedtiva. Confirmatur:
quoniam vita'beata-quæ eft confuffimrita, 6c complë-
tiva , ftat in diledtione 6c amore inter Beatos. Et-
enim ille perfedtiùs vivit vit^beata, qui Deo plus adhæ-
rct, 6c intimatur per diledtionem, 6c transformati vum
■ amorem. Tertio ad idem : quoniam illud eft vita ani- ^
m | noftræ fpiritualis , quod eft fumma , terminus,
finis 6c compiemcntum totius Lcgis , 6c Evangelii,
hoc autem eft charitas , ait Apoftolus : Plenitudo enim
legis efl dileElio. Rom.xiu. io.
Quocircà volens Salvator Petrum fient perfectiffi-
mum pro fe ducem , 6c Paftorem inftituere perfedti
corporis E c c l c f ia f t i c ide folo amore interrogavit :
P être , inquit, amas me ? diligis me gins his ? Joan,
xxi. i f . i(5. apertè volensinnuere ilium inomnilexu,
ftatu, 6c gradu pérfedtiflimum, qui Dcum maxime dili-"
git. Secundo, principaliter probatur conclufio de ipfis
Mandatis autoritate Joannis in Canonicis : Stimm, inquit
, quoniam trarfiati fiynus a morte ad vit am. Cu f ita ?7
Caulain lubintulit j quoniam dilitimm fratres. i . Joan,
in. 14. Unde Chriftus Matth, v. 48. poftquàm Præ-
cepta dédit de'diledtiQnc proximi , & inimicorum,
concludit : Eftote ergo & vos perfeEii , ficut Pater ve- ■
fier coeleftis perfeEtus esl. Sic 6c' Luc. x. 28. ad
Legifperitos ait de amoreChrifti, 6c proximi : Hoc-,
fac & vives. Loquitur fæpiùs ôc de ipfis Mandatis*
in Lege , 6c Prophctis , qued ca faciens viv.et in eis.
Lev. xviii. f . Deut.y. 6c aliis pluribus in locis. Sic
6c gloflà fuper illo jam allegato : Super omnia autem
charitatem babete 6cc. ColofT.lIl. 14.
Cetera , inquit, Præcepta perfedtum fàciunt pro
quantb ad charitatem ordinantur. Quamobrem 6c
Bçatus Athanafius hominumperfedtiflimusunus in Li-
bitr, quem fecit De fatisfaElione fuga : Hie eft. dice-
bat ipfe, hominum tèrminm ad perfeElionem dacens : f i
quodjubet Dominus, ipfe fatiat. Statigitur in hoc
pundto radix dicendorum , quod charitas , 6c ejus
Mandata , per fe , 6c eflèntialiter integrant, con-
ftituunt, 6c perficiunt vitam Chriftianam. E x con-
clufione infero primo : ficut Præcepta Dei dantur de
charitate, 6c omnibus virtutibus, 6c adtibus eorum
fie etiam data funt de perfedtione charitatis, 6c omnium
virtutum. Prima pars patet : quoniam lccun-
dùmTheologicam dodtrinamomnesvirtutespro loco,
6c tempore , funt in Præcepto : cùm enim virtutes
neceflàrio connexæ f in t , oportet fi una fit in Præcepto
, quod 6c omnes. In fecunda parte volo dicere,
quod Præceptum charitatis claudit omnem, 6c totam
beatitudinem , tarn intenfivam , quàm extenfivam
diledtionis, 6camoris, quantumeunque perfedta , 6c
intenfa fuerit ifta latitudo. Et ita de ceteris Præce-
ptis imaginandum eft , quæ funt de virtutibus, unde
loquitur Pfàlmifta : Omnis confimmationis ^ P f cxvm.
p6. hoc eft , omnis 6c totius perfedtionis, vidi fi-
nem. Quid ? Latum mandatum tuum nimis, latitu-
dinem videlicet nimiam , vel multam , extenfivè ufi
que ad diledtionem inimicorum , 6c perfequentium
nos intenfive 3 ut quæ totam perfedtionem gradua-
1cm claudat diledtionis, 6c amoris. Corollarium iftud
ponit exprefsè Beatus Auguftinns in Libeilo De perfe-
Elione jufiitU, ubi ex introdudtione Juftitiæ déterminât,
quod perfedtio juftitiæ, quæ eft virtus generalis includ
e s omnes virtutes, eft in Præcepto. Cur enim, inquit
, non praaperetur homrai ifia perfeElio , qunmvis
* earn nemo in hue vita habeat.
Neque enim, ait Chriftus , redid curritur, fi quo
currendum eft, nefeiatur. Quomcdo autem feiretur,
fi nullis I ræceptis ollcnderetur ? Manifeftè colligitur
iftud ex forma Præcepti charitatis : Diliges Dommum
Deum tuum ex toto corde tuo , ex tota anima tua 3
Deut. vi. f . tôtum autem 6c perfedtum idem fùnt
ni. Phyficorum. Et de proximo Mandatum habemus :
Gerfoniï 672
Diliges proximum tuum ficut teipfum. Matth, xxii. jp
Majorem autem 6c perfedtioreta diledtionem;|handare
non potuit Dominus » quàm quod eum ficutinos dili-
gamus, qui nosmetipfbs màxirné amamus Quàpropter
6c Propheta Regius loquitur Domino : Tu mandafti
Mandata tua eufiodiri nimis. P f cxviii. 4. E t iterùm :
Mandait i juilitiam tUam teftimonia tua , & veritatem
tuam tomts. >^.158. | Ubi Glofla Auguftini 6c aliorum.
Nimis, hoc eft, multùm valdè, 6c intense. Immo jux-
tà aliquas gloflâs, plus quàm etiam natura carnis pati-
tur. Undè 6c in hoc concordant Dodtores Theologi-
c i , quod foli Beati implent Præceptum charitatis in
fua conlummatione , vel completione. Nullus autem
inventus eft , qui diceret quod ipfi fie agentes fàciant
opus Confilii, fêd Præcepti ; non quidem noviter da-
ti fed a creatione fua fignati fuper eos. Infero fccun-
do, quod minus1 fufficiens eft imaginatio illoruin qui
imaginati fünt quôd Præcèpïa Déi ordinantur ad 'charitatem,
6c alias virtutes fiib aliqua certamenfùramini-
mo gradu, quod autem eft fuprà illam menfuram vel
gradurp ilium, eft fub Confiliô, j Appàret iftud minus
fufficere. Primo ex ftatim di<£tis. Seciyido ex iplâ
forma Præcepti quæ totalitatcm mandat, 6c perfedtio-
hem, 6c nullum gradumrelinquit fub Confilio, diliges
præcepit ex totis viribus, qui autem totum dicit, nihil
cxcludit. Corollarium autem iftud eft de intentione
Dodlorisrnndli2.2. q. 1 p4 .a. 3. Et in LibellofuoDe
perfeiiime y:t& finritualis. Præceptum , inquit, dile-
Eàonis nullis terminis coarEiaiur , ita ut reElè dici pojfit ?
quod tanta dileEiio fit in Præcepto. quod nulla excedit limites
Præcepti, imo unicuique mandatur ut Dcum quantum
pojfit diligat. Potcft 6c iftud deduci, quoniam
Præcepta, 6c Confilia ut infra meliùs videbitur, babent
aliam 6c aliam materiam, five aliud 6c ajiudobjedfcum:
fi enim caderent fliper eamdem materiam, vel idem ob-
jedtum, efîèt ea confundere. Diledtio autem D ei, 6c
proximi eft materia circà quam cadit Præceptum
charitatis : igitur circà ifta non eft Confilium. Undè
nufquam in tota ferie Scripturæ facræ reperitur , quod
aliquis gradus , vel menfura aliqua diledtionis Dei 6c
proximi fit in Confilio. Sequitur tertio. Non modo
dHedtio quæ haberi poteft in via eft fub Præcepto, ve-
rumetiam diledtio ipfa beatificâ. Iftud ex intentione
ponit Beatus Auguftinusin libro De perfeElione fufiitU,
ficut jam allegatum eft. Et arguitur iftud, quoniam
■ Mandatum Dei æternum eft ex tota materia fua j dile-
ctio autem beatifica eft de ipfa materia: ergo non exit
limites Præcepti. Prætereà ad diledlionembeatificam
omnes obligamur tendere, niti 6c conari j ergo illo
modo faltem eft in Præcepto. Etiam quia ut didtum
eft : Beati qui perfedtè 6c totaliter Deum diligunt non
fàciunt opus Confilii fed magis Præcépti, quoniam maxime
obligantur pcrfedlè Deum diligere. I Exquoap-
paret ultra ,(]uôd illud quod cadit fub Præcepto, poteft
diverfimqdè impleri abfque culpa vel tranfgreffione.
Aliter enim diligunt Deum viatores aliter comprehen-
fores, aliter perfedti viri, aliter incipientes, 6c aliter pro-
ncientes. Et tarnen minus peccant imperfedli fi non
æque Deum diligant velut perfedti jam in charitate
firmati 6c radicati j nec imputatur viatoribus ad culpam,
fi non eo amore unitivo Deo hæreant quo 6c ipfi beati,
quamquàm fecundùm Auguftinum diledtio beatifica fit
fub Præcepto. Licèt enim fit fub Præcepto j non tarnen
eft de neceffitatc Præcepti. Neque enim neceffe
D eft ut optimo modo diligatur Deus, quinimo ad evitan-
dum culpam fufficit appretiativè plus cum diligere, hoc
eft, quod amor Dei omnibus præponatur , fie quod
paratus eflèt homo,ante omnem alium amorem dimitte-
1 e , quam Dei amorem : 6c hic eft unus modus perfedtæ
diledtionis nobis poffibilis 6c de neceffitate Præcepti.
Ulteriùs ex conclufione fequitur, quod fi Confilia ad
perfedtionem vitæ Chriftianæ fàcere dignofeuntur,
non tarnen eflèntialiter hominem perficiunt in vita
. Chriftiana.
i l l
67 3 T>e Conflits Evangelicis& ftatu perfectionis. 674
Prima pars claret ex decurfu Evangelii.
Pro fecunda arguitur, quoniàm plures perfedti
fuerunt in vita fpirituali abfque obfèrvantia Confilio-
rum Evangelicorum , ut de Abraham confiât, cui
Dominus ait : Ambula coram me & eïlo perfeElus.
Gen.xvn. 1. De Job etiam, cui nullus fimtlis erat in
a-, Job.1.8.6c 11.3. D e ceteris quoque Patriarchis,Pa-
Origenes fuper illo : Si vis perfedtus efie, 6cc.
Matth. xix. 21. Non fic inquit, intelligitur iftudut in
5yipfi tempore quo tradiderit quij bona Jua pauperibus,
»perfeElus fiat, fed quia ex ilia die incipit Jpeculatio
,, Dei, depofito fcilicet onere divitiarum, quia fic libe-
„ rius Deo vacant poteEl eum adduCere ad omnes virtu-
Videtis quod in adtibus virtutum ponit cflentia-
W&tribus, 6c Prophetis VeterisTeftamenti, quos fuiflè^ lem 6c finalem perRfeMdmtio_n_em_o. ’ SHic ii_g_it_u_r _p_o_tenft quis
perfedtos nullus negat j neque tamen fei*vaverunt, aut
impleverunt Confilia Evangelica. Item in ftatu in-
nocentias fuiflent homines perfedtiffimi in vita fpirituali
, nec tamen obfervaflent Confilia Evangelica ,
Paupertatis, Obedientice 6c Caftitatis •, fed eorum perfedtio
fuiflet in ' adimpletione divinorum Praecepto-
rum. E x quo patdt, quod pro tanto Confilia Evangelica
pertinere , 6c facere dicuntur ad perfedtionem
vitae fpiritualis , quia funt inftrumenta quaedam
expedientia, 6c promoventia admodum ad perfedtionem
ipfam vita: fpiritualis conquirendam, vel jam ac-
quifitam confervandam
poffidens ampliffimas divitias perfedta charitate Deo
inhærere , 6c ipfis aftluentibus cor non apponere,
quemadmodum confiât fuiflè de Abraham, cujus perfedtio
non ponitur in abdicatione divitiarum ft fed in
hoc quod coram Deo ambulaverit : jimbula coram
me (ait ad eum Dominus) & efio perfeElus.
Gen. xvii. 1. Ambulavit autem perfedtè Deum diligendo,
6c amando. Nec ex hoc t re potent qws9
inutile efie Confilium paupertatis, ficut ait fandtus E)o-
dtor ubi fuprä. Non enim , ut ipfe a i t , propter hoc
dedit Confilium iftud quafi divites perfeEli efie non pof-
N fittt , fed quia faciliter non perficitur homo cum pofief
Sf.quitur ex didtis, quod ex quo non intrant eflen- fione divitiarum. Hoc idem fentit Dominus GuillielmusAntifiodorenfis,
refpondendo ad quoddam argumentum,
cum arguitur. Relinqnere omnia efi opus
perfeEla charitatis. Hoc, inquit, fic intelligendumeft^
quod eft fignum perfeEla charitatis , & non efientialiter
tialem conftitutionem vitæ Chriftianæ , oportet dicere
, quód fblùm inftrumentaliter ad illam fàciunt,
6c concurrunt, quemadmodum invita corporali qua-
litativæ difpofitiones , inftrumenta , organa , 6c hujufmodi
perficiunt quidem vitam corporis , fed in-ß perfeElio. Prætereà fi paupertas effet effentialis perftrumentaliter
tantummodo 6caccidentaliter , fecun-
dùm quid, 6c nullo modo eflèntialiter. Hoc expref-
sè tenet fandtus Thomas 2.2. Quafi. i8 f . art.8. hoc
in folutione primæ rationis, atque fequentis art'. 6.
ubi quærit : ,, An liceat Epifcopis aliquid poflidere
„ in fblutione primæ rationis. „ Idem 6c Quail.fub-
fequenti art. 2. In Corp. ubi dicit, „quod ad perfe-
„ dtionem vitæ Chriftianæ eflèntialiter pertinct perfe-
„ dta obferVantia Præceptorum., Hoc idem ponit
Quafi. ip8. art. 1. In Corp. ubi quærit : An habere
aliquid in communi diminuât de ratione perfedtionis.
Hæc eadem déterminât in Libello fiio De perfeElione
vita Jpiritalis. Sic 6c poft eum Godefridus
De Fontibus, & alii. Ulteriùs infero, quod paupertas
voluntaria quantumcumque ardta, non perficit hominem
eflèntialiter in vita Chriftiana. Iftud expref-
sè déterminât Caflianus In Collationibus Patrum
Coll. 1 . 6c allegat fandtus Dodtor in Libro fæpè mefe
ft io , fequeretur quod nulli divites poflènt per-
fici in vita Chriftiana, ex quo non haberent paiiper-
tatem qu« fècundüm adverfarium peitinet ad eflèn-
tialem perfedtionem. Falfitas confèquéntis ex illo arguitur
Eccli. xxxi. 8. ubi Beatus dives ille dicitur,
qui inventus eft fine macula 5 nec fperavit in thefaurispecunia.
Super quo glofla magna,: Siquidem virtus
efl divitem efie , & perfeEla charitate Deo figi , &
adharere , qui ex afieElu divitiarum maculamnon con-
tra’x i t , qui poft aurum concupifeendo non vadit, ned
de divitiis fuperbiendo fuper alios fe extollit. Sequitur
: Quis eft hie , & laudabimus eum ? Fecit enim
mirabilia in vita fua. Verè enim mirabilia facit, qui
in divitiis affluentibus cor non apponit. Poft qme omnia
concludit: f . 10. Qui probatus eft in illo & perfeElus
inventus eil. Item fi Paupertas voluntaria eflèntialiter
faceret ad perfedtionem vitae Chriftiana, fequeretur
, quód poflèffio opum , 6c divitiarum efimorato
: f-ejunia, inquit, vigilia, nuditas, priva-C fèntiah’ter imperficerent hominem -, 6c ita Prælati
tio omnium facultattem 3 non perfeElio , fed perjeElionis Papa Dominus omnium , viri Ecclefiaftici pofliden-
funt inftrumenta , quia non in ipfis confiftit difciplina ft- 5 ifti deficerent à perfedtione Chriftia-
nis , Jed per ilia pervenitur ad finem. Ob hoc enim, ’ •
ait fandtus Dodtor , ubi fuprà , hac in Religionibus in-
ftituta funt, non quia ,in ipfis principaliter confiftat perfeElio
, Jed quia his quafi quibujdam inftrumentis ad per-
feElionem venitur. Hoc idem ponit 2.2. Quæft. 18y.
art. 4. In fblutione prima rationis. Undè 6c quærens
in Libro De PerfeElione vita jpiritalis , quomodo fuit
Abraham perfedtus, qui divitias habuit, 6c dives
mortuus eft. Hac^ inquit, quaftio folyi nonpoteilfi
perfeElio vita Chriftiana confifteret in ipfa dimijfione divitiarum.
Sequeretur etenim jlbraham divitem , non
efie perfeEluni, autfuifie. Verum f i verba Domini diligenter
confiderentur , non in ipfa abdicatione divitiarum
perfeElionem pofuit , fid hoc efie quamdam viam &
difpofitionem ad perfeElionem , ficut & ipfe modus lo-
quendticlarè oftendit. Si vis , inquit, perfedtus; eflè
vade 6c vende omnia quæ habes 9 6c da pauperibus, 6c
veni 6c iequereme. Matth. xix. 21. Ultimo ponit, &
fequereme, quia in fiquela Chriili confiftit perfeElio ad
quam inftrumentaliter difponit abdicatio divitiarum. Unde
& illam abdicationem ordinat ad dileElionem proxi-
*ni- D a , inquit,' pauperibus: Quocircà & Beatus Hie-
ronymus fuper illo. jr. z j . Eccenosrelinquimus omnia
oefècuti fùmuste. ,, Parum enim , inquit, omnia relin-
„ quere, quod & Socrates fecit, & multi Philofiphorum.
»/deo & jungit9 quod perfeElum eil 9 & f t cuti fumus
5j te. Non quidem pajjibus corporis ^ fid amoris. Sic &
Tomi I I . BarsV,
tes divitias \
na , immo ipfi Religiofi qui de ardtiflima pauperta-
te gloriantur tranfeuntes ad Prælaturas, in quibus
recipiunt amplas divitias 3 illi, inquam , caderent à
perfedtione eflèntiali vitæ Chriftianæ , 6c ita nun-
quàm deberent ad Prælaturas illas tranfire. Porro
quod in ipfa dimiflione pecuniarum , feu divitiarum,
non confiftat eflèntialis perfedtio, déclarât Sandhis
Dodtor in Libello fæpè didto , arguens per exem-
plum quod ipfè Salvator, tradens. Matth. v. 3p. 40.41.
documenta perfedtionis dicebat : Si quis percufierit
te in maxillam , prabe ei & alteram. Et qui vult tecum
in judicio contendere , & tunicam tollere , dimitte
ei & pallium. Et quicunque te angariaverit mille pafi
f i s , vade cum eo & alia duo millia. Manifèftüm eft5
quod viri perfedti non femper ifta adtu implent. A -
_ lioquin ipfe Dominus à perfedtione defeciflèt , qui
percuflùs à fervo Pontificis, non præbuit aliam maxillam
, fed dicit : Si male locutus fim , teftimonium per-
hibe de malo3 f i autem benf cur me cadis? Joan.xvm.
23. Similiter Paulus, qui alapam à Sacerdote rece-
perat non obtulit aliam maxillam, fed conftan-
ter dixit : Percutiet te Dominus , paries dealbate.
Adt. xxni. 3. Sic ergo non eft de neceffitate eflèn-
tialis perfedtionis hæc opéré implere, fed fufficit ut
In praparatione animi habeantur, ut ait , Auguftinus
Libro De Sermone Domini in monte, quod 6c divites
habere poflùnt. Undè viri perfedtiffimi Athanafius
V v SyL