teilen. Voor het bestrijken van waterdichte stoffen en voor
sommige kitten gebruikt men oplossingen van caoutchouc
in Chloroform, zwaveikoolstof, benzol of petroleumbenzine.
De dun uitgewalste stukken worden in een kast van ijzerblik
met het oplosmiddel overgoten en goed dooreenge-
kneed; het homogene mengsel wordt na een tijd rust van
het onopgeloste afgegoten en op de spreading-machines
gebracht of voor andere doeleinden gebruikt, b.v als „solution”
in tubes gedaan, of gebezigd om de verschillende
lagen bij bekleede slangen en andere artikelen aaneen te
kleven. De verschillende caoutchouc-soorten gedragen zieh
ten opzichte van de oplosmiddelen zeer verschillend. In
den regel maakt ieder fabrikant zijne eigen oplossingen.
Opgemerkt dient nog te worden, dat gevulkaniseerde
caoutchouc niet in oplossing te brengen is, dat men dus
van oude fietsbanden of ander afval geen „solution” kan
maken ; het materiaal zweit wel eenigszins in genoemde
oplosmiddelen op, maar men kan op deze wijze nooit een
kit verkrijgen.
V. ANALYSE.
Het sterk toenemend verbruik van caoutchouc-artikelen
en de groote uitbreiding der toepassingen van dit m a te riaal
hebben als natuurlijk gevolg gehad, dat de prijs van
de grondstoffen in buitengewone mate is gestegen, hetgeen
van den anderen kant weer meebracht, dat er niet alleen
naar middelen werd gezecht, om de caoutchouc door eene
goedkoopere stof te vervangen, maar ook, dat er allerlei
knoeierijen in de fabrikatie ingang venden en de kwaliteit
der waren zeer verminderde. Omdat de betere soorten
caoutchouc-artikelen duur zijn en, in groote hoeveelheid
ingeslagen, een niet onbelangrijk kapitaal vertegenwoor-
digen, was het begrijpelijk, dat men er op uit was, die
kwahteit aan een vergelijkend oordeel te leeren onderwerpen,
om na te gaan, of men voor zijn geld de verlangde
waar kreeg en zoo werd het streven naar eene geregelde
analyse kenbaar. Nu zijn echter caoutchouc-waren een uiterst
lästig te onderzoeken materiaal, en wel doordat de grondstof
een kolloid is en geen konstante samenstelling bezit-
men kan dus de analyse niet uitvoeren zóó als bij tal van
andere technische Produkten (suiker, metalen, zwavelzuur,
enz). ’ ^
De hteratuur omtrent het caoutchouc-onderzoek is tame-
hjk omvangrijk; ik wil slechts in korte trekken aangeven
hoe men het materiaal tegenwoordig onderzoekt
Handelsmonsters ruwe caoutchouc gaat men na op hunne
uiterhjke hoedamgheden (taaiheid, kleur, reuk, vuil vocht
enz ). Van ± 5 K.G. wordt dan in de fabrie¿ het Z a S
sehen, te drogen en dan terug te wegen. Vervoleens
onderzoekt men in het laboratorium de hoeveelheid tech-
msch zmvere caoutchouc, die er in is. Dit kan op ver-
schillende manieren gebeuren. Men extraheert een monster
h l verdamping de
hoeveelheid hars terug, die in de caoutchouc aanwezig
was het residu geeft na droging de hoeveelheid droge
ontharste caoutchouc; het totaal gewichtsverlies, vermin-’
Ü r Tn i^oeveelheid hars, geeft het water-
In een deel wordt de stiksto f bepaald en daaruit
het eiwit-gQhalte berekend; een ander deel wordt verbrand
men vmdt aldus de hoeveelheid minerale a t o l Een
derde deel wordt in petroleumaether opgelost en geflltreerd -
wat achter bhjft is de niet-caoutchom. De som van al deze’
l r k a ? o n l hoeveelheid caoutchouc.
Men kan ook het monster drogen en in chloroform laten
pzwellen; bij flltratie door zijde-gaas blijven de mecha
msshe verontreinigingen en de niet-cacutcÍ„„c a e h t eT S ?
gedeeite van het ffltraat vereenigd met de waseh-vtoelsW,
J L