repellitur,àmorcïnv!fibiHuni abundantiùs replea- A ptiùs, quàm ilia videndo fatierar. Sed qiiia ftare
Infpirationes
& rcvelationes
divinæ, fupe-
xiorum judicio
fubjicieud*.
tur. Et notandum, quia jam quater ad fomni quietem
redire præcipicur : quia dum negligenter uti-
mur ifto feculo circa vifibilia, opéré, locutione, &s
vcogitatione vigilamus. T er ergo dormire præcipi-
m u r , ut ad cognitionem fupernoriim per quietem
operis, oris fiientium, 8c cogitationum fuperflua-
rum abjedionem præparemür. Quatto autem loco
ad fomnum mittimur, cum majorum noftrorum
licentiâ , ab utili etiam minifterio ceffare præci-
pimur : ut dum nul la præpedimur cürâ follicitu-
dinis, totam fe mens colligat ad intuitum fupernæ
vifionis.
16. Et notandum, quia quiefeentem puerum,
dicitur, difceftiirus quandoque defignatur : quia etfi
aliquando eledas animas in fua revelatione per
aliquantulam moram fatiat, præfentiæ fuæ dulce-
dinem fubtrahit, ut fubtradam ardentiùs concu-
pifeant. Venit ergo Dominus vifitans, ftat fuaviter
le demonftrans, vocat ad amorem oftenfæ fuæ glo-
riæ per ardentilïimum defiderium excitans. Unde
& tories excitatus puer repetito nomine Vocatur :
quiavocatio ex nomine defignat affedum magna;
caritatis 8c familiaritatis. Unde 8c Moyfi loquitur,
dicenss Novi te ex nomine N ocati igitur nomen ite-
ratur, cùm in magnam jam familiaritatem internæ
majeftatis mens videntis excipitur, 8c ferentibus
nefeiente H e li, Dominus excitât, fed tarnen exci- B defideriis ad amorem fe vocantis elevatur, ut præato,
nifi eodem Heli præcipiente, vocationis Tua;
caufam nequaquam manifeftat : quia eledos fub-
ditos occulta infpiratione ad fupernæ patriæ delî-
deritim erigit ; fed per quietem vocare eos ad earn,
quam diligunt, patriam, fine majorum licentiâ non
permittit. Quia ergo quoties vocatur puer, tories
ire ad magiftruiü finitur, quid eft aliud, nifi
quia ipfa divinitus infpirata fubjcdorum defideria
majorum judicio fubmittüntur? Opus namque fub-
jedi divinitus infpiratum, tune Deo gratum elfe
cognofcitur, fi majoris imperio aut permiflione per-
agatur. Quater ergo vocatur puer à Domino, quater
fomni quies præcipitur àmagiftrô-: quia ad temter
id quod audits nil libeat, atquein lætitia au-
ditusfui immorari perpetuo concupifcat. Unde&
hic apertè fubjungitur : A it ergo Samuel : Loquere
Domine, quia audit fervus tuus. Qtn ergo, loquere,
pofuit, ex neceftitate conclufit. Quafi enim verbis
apertioribus dicat : Ego refpondi, Loquere, qui aliter
refpondere non potui. Nam quid aliud defide-
rare poteft mens in illo gaudio loquentis majefta-
tis aflumta ? Dicere enim menti Deo, Loquere, il-
lam ineffabiliter dulcem locutionem femper audi-
re, defiderare eft. Dicit ergo ; Loquere, qui vellet
ut numquam taceret. Unde & fiibditur : quia audit
fervus tuus. Quafi dicat ; quia hoe quod expeperamentum
operis, filentium oris, abjedionem C rientia incerni affedus excipio , æterna frui perceinternæ
follicitudinis, ceftationem minifterii, pro
amore fecretioris vitæ per divinam infpirationem
fuccendimur, 8c tarnen amoris noftri defideria ad-
implere fine majorum noftrorum permiftione pro-
hibemur. Vocat itaque Dominus, 8c vocationis
caufam tacet, ut permittente magiftro femetipfum
vocato fubjedo infinuet, Nam qui non juflo audi-
re , poftquam vocavit fiiuit, ubi dodor homo præ-
cepit, vocans D eus vocationis caufam indicavit.
Sequitur enim:
Abiit ergo Samuel, & dormivit in loco fuo. E tv e *
nit Dominus, & fietit : & vocavit, ficut vocaverdt
fecund)), Samuel. E t ait Samuel: Loquere Domine !
quia audit fervus tuus. Et ait Dominus ad eum. J )
17. Quibus profedo verbis, quia de incorpo-
rea, 8c invifibili divina fubftantia illud dicitur,
quod ad corpus pertincre cognofcitur, necelfe eft
ut rationabiliter intelligatur. Nam quo veniat, qui
ubique eft? Quo pado ftare,& loqui dicitur,qui cor--
porea fubftantia non formatur ? Sed in ilia omnia
distante fubftantia,ponuntur verba inopiæ noftræ,
per quæ furgere valeamus ad cognofcendamyfte-
Quot modisad ria operationis fuæ. Nam venire Domino, eft præ-
nos rmiat. fentia gratiæ fuæ corda eledorum tangere : ftare
ejus, eft manenti cjufdem gratiæ fuæ dono, eas,
quas tangit mentes,inconceflæ gratiæ fuæ dono re-
tinere. Vocare autem ejus, eft eledam mentem ad
Quod humain
Dco accom-
xnodentur, no-
ftra: cfi inopûc.
ptione concupifco. Petit ergo ut loquatur,qui hune
numquam in internis fuis affecHbus filere defide-
rat, ne qui tam fublimi exultatione Domino lo-
quente fuftollitur, adproferendas damnaræ huma-
nitatis anguftiâs, eo tacente deponatur. Nam fi à
corruptionis noftræ tenebris, ipfo loquente, aflu-
mimur, cum nobis per fubtra&ionem gratiæ tacet,
eifdem tenebris fubjugamur. Merito igitur tanto
fubvedus culmine, Domino dicit : Loquere. Quia
eo interni auditus gaudio fibi complacet, quo in
exterioribus fuis nihil placet : & manere cum col-
loquente lecum tanto ardentiùs cuperet, quanto
ad infirma fiia libentiùs numquam deponi voluilfet.
18. Etiam, audore Deo, cum Domino dicimus,
loquere, iplb donante dicimus, fed tarnen quo affe-
du id ei perfediores eledi dicant, dicere non va-
lemus : quia quod defiderii eft inefFabilis, non ex-
primitur locutione rationis. Quem profedo affc-
dum bene Petrus infinuat,quicùmtransformato
Domino in monte aflifteret, refiügentemque fa-
ciem ejus, ficut fol, cérneret, & ad inftar nivis al-
bentia veftimenta ejus confpexilfet, ait : Bonum efi
nos hie ejfe : f i v is , faciamus hîc tria tabernacula,
tibiunum, Moyfi unum , & Helix unttm. Qin enim
dicit ; Bonum efi nos bkejfe, fi poflet, ab ilia vifionc
tantæ gloriæ numquam deponi voluiflet. Dum e-
nim dicit Petrus ; Domine, bonum efi nos hie effe :
gmentum majoris gratiæ excitare, V enit namque £ & Samuel dicit : Loquere Domine, quia audit fervus
ormnus. Zr n o n ft a f - n 'im rot-Ha n^âlm^nï-înrr, tm s . voces Dominus,& non ftat, cùm corda negligentium, quidem diverfæ funt, affediones æ -
tanguntur per gratiam, & tamen in afïedu, & amore
tangentis gratiæ nequaquam perféverant. Ve-
lut enim præfens, eft veniens ; & non ftans, rece-
dens ; cùm ex præfenti tadu divinæ gratiæ, repente
bona facere proponunt, 8c ftatim derelidi, ejuf-
dem boni propôfiti intentionem deferunt. Quod
fi ad vim contemplationis refêrtur, venir, & ftat
Dominus, cùm eledorum corda 8c repente per
gratiâm tangit, 8c tada repente non deferit, ut ve-
vificet, ftando confirmet, & qui ad gaudium
iibt diledæ mentis oftendicur, non recedat ipfe
quales. Hoc enim fignificat Petrus in monte, trans-
figurato Domino, quod Samuel a veniente, a ftan-
te, & ftante Domino fecundo vocatur. Sed etfi
quafi nefeiens Petrus quid diceret ab Evangelifta
reprehendimr, huic tamen fenfiii contrarium non
videtur. Evangelifta quippe non affedum Petrh
fed rationem reprehendit: quia cum Domino al-
fumtus in gloria feorfum, fic efle femper cupiebar,
&* pro redemtione communi eum ad ignominiam
crucis defeendere nolebat-. Nefciebat ergo quid
diceret, fed atdenter, quod videbat, amabat: quia
profeaàtanmmbonumvideb^quodficnonam». Aftmteaquæ agunt, ante omninotentis Deioculos
n nullatenuspoterat. Unde etfijnfte Petrusrepre- qualia funt, fdre non poffun/Unde & bonaqux
henditur, ei tamen rationabditer tndulgetut ; quia pnevalent, inceffanter agunt, & fuper fe tonantem
amore tantæ majeftatis per frumonem vmcebamr. illam judiciorum abyffum pertimefeunt : quia de
Verumtamen cùm de dicendi ignorantia Petrus ar- fafto Domini verbo, quod audiunt, tinniJmagni
euitur,ejufdem ignorantiæ caufa memoratpr.Nam terrons eorum corda quatiunmr. Apte autem non
iubdens Evangelifta, ait : Erantemmtrniorj: ixter- nifi audientium aurestinnireprædicuntur. Nam&
- riti. Ilia enim internæ majeftatis inefFabilis pulchrU
' tudo eleâam mentem , cuife deleftabiliter often-
dit, aliquando mirabili pavore concutit, ne de vifionis
magnitudine ad elationem profiliat, fi earn.
in Evangelio hoc admonet, dicens : habet an- LUC. 3. g.
res audiendi, audiat. Qui. enim tota intentione ad
ea, quæ foris funt, vigilant, hunc timoris tinnitum
nefeiunt : quia fuper fe divinorum judiciorum alquam
blanda contemplatie ad tam fumma evéhit, titudinem nequaquam penfanr. Sed'ecce ouifuh
pMyeaor fuus fpintus timoris moderamine non B tilia Dei judicia fuper le penfare noiuit de eo iul
rrMafrfeenna act.. IInn üünnaa cqiuuiiddeemm., <8cV aeardl pemm rrfervvpel]a art^z»e glorliz
tnt-nm ro n e an .;» , ___*_____u _____ XT-*
ria; vifione, 8c bonitas Redemtoris afpicitur ineffa-
biliter blandiens, 8c jequitas illius ineffabiliter ter-
rens: ut quö videntis animus de refipc&u Dei bo-
nitate dulcifis pafeitur, confideratione jequitatis
territus caveat,ne inaniter fatietur. Unde& Samuel
, dim ad divina: locutionis familiaritatem fuftollitur,
ei nonWa de eledorum profedu, fed de
magnorum defedu a terribilia nuntiantur. Nam
fubditur:
E t ait Dominus ad Samuelem: Ecce egofacio ver-
bum in ljrael, quodquicumque audierit, tinnient am-
bx aures ejus.
diciorum fententix quam acutK replicantur. Nam
fubdens dicit:
Pradixi enim quod judicatures tjfem domum ejus V'rf-it.&i-t-
•ujque in xtermm frofter imqttitatem, eo quod mve-
ratfiliosfios indignï agere, dr non corripm eos. Id-
circo juravi domui H eli j quod non expietttr iniquitas
domus ejus viclimis dr muneribus in atirnum.
10. Qtna enim plerumque juftx feveritatis fen- si proprad,
tenna per clementiam temperatur, magme diftrici “ PcccaK •
tionis hoe judicium eft,u bi animadverfionis fenten- pmP"“tprÓS-:s
tia replicando afferitur.Prxdixit enim fuperiiisHe- pria
ii, cum per viium Dei, fuppreffo nomine, dejealo- m“r-
nis ejus fententiam nuntiavit. Quia verb & nunc
qwppe fublimia eleàa.mens eôc idem fe achirum jurat, profeflb Jamnationis judi-
j cautius ab elatione compefci't ur, —q. uo pe..r. om.n..i po- d u m r e n lir a r . O n a in n* /»riim n n r -m r l..~ „ / i •
i- tends Dei juftidam etiam illos repuifos afpidit,qui
donis fublimioribus fiilti efle videbantur. Quare
Sc de verbo, quod fafturum fe efle Dominus mina-
tur, rinnire aures audientium pratdicuntur. Ames
quippe corporis rinniunt, quando intolerabili fonttu
impetunmr. Nam cum ultra auditus capäcira-
tem ei clamor infiinditur, hUnc quem officii angu-
ftia fonitum rejicit, in tinnitum convertit: quia dum
per aurium antra Vox fibilat, qua: infufa fimul, ad
interiora non intrat. Ad aures verb mentium into-
lerabilis clamor, eft alicujus magni repulfio prredi-
catoris. Clamorisergo effufi magnimdo non capic<
uQ foplicat. Qua in re etiam notandum eft: quia
qui inique agentes filios non corripuir, iniquitatem
feciffe reprehenditur : quæ in æternum viftimis Sc
.muneribus nequaquam expietur. Quæ ergo erit di-
ftriftio iniquitatis propriæ, fi irremediabilis culpa
eft negligentia curæ alienæ > Nam fi fubditorum
peccata incorreptaperenni ream nos obiigànt, au-
dacia iniquitatis propriæ, quibus nos pcenis Herat ;
Merito ergo audientis aures tinniunt : quia.nuni-
rum eleäorum mentes, quæ hoc attenté confide-
rant, de tanta diftriedone contremifcunt. Merito
audientis hoc aures tinniunt, quia profefto immen-
fitatem clamoris habet, quam eleda corda vixfu-
^ ! 3 “ la du” z in n ia dona prædicatori reprôboj-, ftinent. Et dextera quidêm audientis auris dirait :
" . nqnuiioa peHtfii pneprrffep&Ailonnniics ffnu-æv mmperriirtoo fCec Äq'uAi/f'q«.u-.eä a_ dJ fu-
pernacontemplanda erigit, tamen de vitæ fuæ cel-
fitudinenon confidit. Siniftra etiam auris tinnit:
quia etfi dono feientiæ habet, ut temporalia quis
perfeffce ordinet,tamen de perfedione minifterii fui
fiduciam nullam habet. Inter dona quippe fublimia
verbum audiunt, de cujus clamore âuris utra-
que tinnitum patitui?, fub quo donee ifta incerti-
tudinis vita ducitur, pavere non definit. Unde 8c 4
apte fubjungitur :
Dormivit Samuel ufque manè. r
concelfa recoluntur, quo divinæ æquitatis examine
projicitur, ignoratur. In-tinnitum ergo aurium
effufæ vocis magnicudo convertitur : quia etfi quo
Dei judicio fiat, mentis intentione non capitur,dum
diu per confiderarionem penfatur, corda confide-
rantia timoré confternancur. Velut enim de claufo
magnæ vocis fonicu aures tinniunt, quando de diu
confiderata magnorum virorum reprobatione, ju-
ftorum corda pertimefeunt. Sed ambæ aures tinnire
referuntur, dextera Videlicet, 8c finiftra. Et quia
per dexteram æterna vira, per finiftram vero præfern
defignamr-, & per aurem ea, quæ dicuntur • ^ ; zi. Ufque man^euim dormit, qui quoufque W
audimus : quid per finiftram aurem, mfi intentio- E venturi Redemtoris fplendor apparent, inincoeptæ& W
nem pi^operaaoms : Sc quid per aurem dexteram, bonæ operationis converfadone requiefeit. Ufque S
manè dormit, qui tota præfentis vitæ node per
propofitum inchoatæ juftitiæ expe£Iat, ut ad gaudium
emeritæ retributionis claritas fibi promifli
Redemtoris efFulgeat. Verbum enim promilfum in
Ifrael audivit.,~de quo aures ejus tinnire non defi-
nunt : quia de conlpecta diftri£tione divinæ juftitiæ
timoris (piritum haufit,fiib cujus pondéré ad leculi.
amorem evigilare non poterit. Sed fortaffe ufque
manè dormire diciair, pro tinnitu auris dexteræ.
Nam dextera auris tinnit : quia dum perfedus inte-
rioris viræ amator de perfedione contemplationis '
dubitat, magis ac magis proficere in e a , qua cce-
pit vitæ fublimitate, appétit. Sed quamdiu in hac
riifi intentionem fuperna: vifionis accipimus ? Ambx
itaque audientis aures tinnient: quia cum fummo-
rum virorum ruina oftenditur, eledorum intentio
utraque turbatur : quia 8c paventi corde ad con-
templanda xterna fe erigunt, 8c fine ingenti formi-
dine temporalia non difponunt. Hunc namque aurium
tinnitum palfus fuerat, qui Domino loqueba-
tur > dicens: Jufiitia tua ficut montes Dei, judicia
tua abyfiLs multa. Montes quippe D e i, fummi 8c
eledi vifi intelliguntur. Quibus profedo monribus
Dei juftitia xquatur, cum ardua ejus mandata ope-
reperficiunt, feeftamen divina judicia abyfliis mulfunt:
quia etfi in fandorum virorum oculis reda
•* torribilittr nuntiatuur.
1 1