totum ad auôlorem referebatur, quidquid ille homo patiebatür, ideò mors & paiïio
ïn C h r iilo Domini (a ) dicebatur. (b) Etenim in Chrifto, ficut gemina ôc d u p l e x divina fcilicet a ^
^upiex^naw- hujnanaque fubftantia , ita una ead^jjique Perfona. Sed confiât immortale e ffe , quod
perfona. Dei eil ; hominis, quod caducum. Tertiâ quoque die refurrexit, non Deus in homine,
Fed homo potiùs in Deo. Afcendit in coe lo s , obtulit Patri fuo (c) humanam illam.,
quam fufcepit pro hominum falute, naturam , gratiifimum munus. Confeditque ad Vf. cix. 1. dexteram Pat r is , fecundùm quod icriptum e i l : Dixit Dominus .Domino meo : Sede
ad dexteram meam. Mißt nobis Spiritum fanôtum de propria fu a , & ex una eadémque
fubilantia, proteôlorem, {d) fignatorem, ôt du&orem in vitam æternam, ficut fcriptum
Joël. 11.19. eft ex voce D e i : Ejfiindam de Spiritu meo fuper J e r v o sm e o s , & ancillas meas.
ißi. Lvii.i 6. E t iterimi : Spiritus ex me prodibit. E t ipfe Dominus Salvatorque noller : De meo >
joan. xvi.iy. inquit, accipietj ex eo utique quod eil F iliu s , ( e ) quia 6c. Filius de eo quod Pater e
eft. Exindè præfinito tempore venturus, vivos mortuófque judicaturus , ut reddat
credentibus præmia, non credentibus vero fupplicia. Cujus regnum æternum , immortale
, nec initium habet, nec finem. Cui eft honor ôc gloria in fæcula fæculorum.
Amen. ~ . . '. ^ ;•
Concludo. X V I I I . Hæc qui le g is , per Deum obfecro , ne fimplicitatem fensûs in- ambiguum
torqueas,aut aliàs-quàm di£la funt trahas, quia nos Patrem, verum Patrem confitemur : ôc
Filium D e i , verum Filium D e i : ôc Spiritum fanôlum , verè Spiritum fanôtum credimus :
très Perfonas unius fubftantiæ, ôc unius Divinitatis confitentes : Sabellii autem,ôc Photini,
necnon Arii feôtam, ôc fi qua alia funt, quæ contra regulam veritatis veniunt, con-
demnamus. Nicænæ autem Synodi Traôlatum, omni animi nifu ex tota fide iervantes ,
ampleâimur. Hune enim TraÊlatum feimus contra omnes Hærefes invi£tâ veritate
oppofitum.
Ça) Dicebatur. A m b r . -judicatur ; nam confiât & c . ( c ) Humanam illam & c . A m b r . hominem ilium , Scc*
( b ) E tenim . . . una eademque Perfona. H æ c 8c in te r - ( d ) Signatorem. Am b r . Sanâlificatorem.
je c ta d é fu n t in A m b r . ( e ) Quia &* Filius. S ic Am b r . H æ c d é fu n t in B i ll. ed .
M O N I T UM
M O N I T UM
. IN ALTÉRUM DE FIDE ORTHODOXA TRACTÀTUM.
1. Q um de precedènti'Ttaclatuy in Monito ìpfi affixò, fiatuimùs,fatis ¡Am
pròfeclò iridicant, quid de ijlo pentire debeamus. Uterque èniim > ut cutri-a
Quenellio loquamur, in fìyli fimilitudine convenit... uterque Nicsrii Sym- jJ?“ mL
boli fidem explicat ; ac proindè uterque, cùm tanta fit inter eos affinitas, *»'r.p. 7*0.
unum ewidemque parentem agno fere. debet. Cùm igiturconfiet, proeceden-
tem Traclatum , Q-firithitus latine c'onfcriptum , & Phcebadium Agin-
nenfem Epifcopum habere auclorem, manifejlum arbiframur , idem de ijlo
fubfequenti judicium ejfe ferendum.
II. Putavit QueneUius, pracedentem TraSaium ifiius Jubfeque'ntis Apo- Quinùm
logeticum effe.Ait enim : Sed quodL attendi velini , unus alterius explicatio-ìSotSi^».
eli Si Apologeticus, prior polteriorjsv JJndè cqncludit : Sit igitur certum Questi.,
fixumque unius audloris effe geminum buno 'de fide Nicama Traèlatum ,
nulluique ièparet, quod non rnateriae fiolùm afiinitate conjuntìufn e li,
fed & Scriptoris ipfius confilio , & fcripti materia, quse quidem pollulat,
ut quod poileriori loco pofitum eli haélenù's , fiiperiorem dèinceps ób-
tineat, cùm&priùs fcriptum fit, & alterius fit fcriptimateries, & demùm
priùs legi debeat, ut alter meliùs intelligatur,
III. Hanc fentemiam impugnane Gatiice Gattaria Confcriptores, dìtbt
bufque potijjìmùm argumentis ojlendunt, Traclatum ijlum nullatenùs pre
fé ferre notas, quibuS dejignatur libellus ab Auclore primùm cantra Arianos "hiTILi.
editus , & cujus defenjionem in precedenti Tradotti aggredirne Phtèbadio.l"'p\\é*u‘ .
namque, preter ambigua quoedam & juperflua , objeclum fuerat, quòd in prim„mar.
primo libello, ubi Verbum Dei prò Perfona Filii pofuerat, tale hoc Ver*- 8“ra“ ‘“m-
bum mtelligere putaret, quale Grammatici tradurti, aerem fcilicet Spiritu p™«*
oris offenlum. Deindè, quòd, cùm unius Dei vocabulum dixijfet , Per- J’r"Éh °‘3‘
fonas negajfe putaretur : aut,fi Patrem & Filium nomiriaffet, id acceptum
fit,quafi iflavocabula, ita pofita effent, u: nomen & cògttòmen unius
Perfonie. Undè mirari fe fatetur Auclor, hoc ita accipi potuijfe , quafi
Perfonam propriam Verbi, quod efl Filius , ilegafet, quem tot lócis Veruni
Filium , non factum, fed de vero Patte natum ingejjerat. Nam , ut addìi ,
nemo verbo tenusnominat, quem verè elle in Perlona fua fiepiùs prò- WJ.o. a
fitetur. Verùm in ìflo breviori Ttadatu , nihil tale occurrit ; nec fupet-
futtatis quidquam aut ambiguitatis circa Nicenam fidem reprehendendutn
reperitur. Brevem quidem , fed claram & diftinclam Catholìcce fidei expofi-
tionem continet ; feu potiùs, précedentis Traclatus fummaria Confefjìo efi.
Pretereà, ut obfervant Gallie litterarie Confcriptores, affirmat Auclor, Hat. Gali.
fe nominatim in priori libello Sabellianam Haerefim damnaflè ; quod quidem ì-
tribus in locis faclum videmus in primo Phebadii Traclatu cantra Arianos, s“n”tlum
quodque in ijlo pojleriori incafsùm perquirimus. Hinc penitùs corruit Que- Tjf^f“ d- "
nellii conjeelura.
IV. Ut autem de ifia quoefiione mentem nofiram paucis aperiamus,
Tom. 1. y m