à- fin-
A P P E t í D I X.
cura uxore confuetudinem habuifle, nec A r o ç S 'ih y a .y t - r à v Mào-ea, <p¿to)v, /m t u ta
a n c u a a i x p t ia ju a v t o u © éO(T, jUtJ}CtTl
c v \ a a & a i rijç y v v a in o ç , /tti/cT'e r íx,v o 7 ro ¿ t}a en .
¡ é S 'íÁ v y f j .a T«ç ip y /a e ô a ea ç e a lc o ç ¿v tqttcù
wy tcp , <pacr)y , o r i ò vetoç o eV lipocroAüjtto/ç
oîx.oeT‘«/tiij-S‘»fcr6TiW t»a7«pov, ¿»ç roí» Arrm^o^g
T n a ls v & y a o f^ ív o v V7T0 ï x S 'a ie o v 'X .p ia lo u u v c t i ,
m y x .a& è é J t ia o jc tv o v , q a j J 'o ^ o v r o ç o À tiç r t j ç
o/KOUjuevtiç e/vut f iu a t t e c o ç . t i ç e i cf« «tt* ¿pti/u/a
t o u n ¿ a { ¿ x * (Z é 'tÀ v y fA c t y a ç l a i t r t i ç ¿ptijua)-
a eeo ç . t e y o v r a t ot r p e ï ç T r c iïS 'tç , oí «V Baliberos
procreafíe. Quod autem ad'hunc
Matth. xxiv. locura attinet : Abominado defoladonis
1J* Jlans in loco fan&o ¿ aiunt fo re , ut Je-
rofolymitanum templum rursüs extruatur,
atque Antichriftus a Judiéis Chriftus cre-
datur , in eoque fedeat, totiúfque orbis
terrarum R e x efle videatur. Porro zá
mundi defolationem & vaftitatem veniet.
Abominado fiquidem defoladonis eft. Fe-
T><m. mi 15. runtur tres illi pueri, inBabylone in for-
nacem conjecli 3 Ezechke filii fuiífe, atque
Ezechielem Jeremiíe fervum priüs exti-
tiífe. Gti Acó vi , ¡(çy z a r a T y v KctjUivov , WCtÎotç Uval
to ü , v-cti Iê^ ê^ /jjA ê 'o o À o ç y e y e v t j& c u stfórepov I e p e ju io v .
M O N I T U M
8 7 5
M O N 1 T U M
IN S E Q U E N T EM M E T A PH R A S IM.
I. E r Uv ito r um aucloritate & rationibus ducti , banc in Ecclefiafien Qu«
Metaphrafim Gregorio Thaumaturgo, Neocoefareoe in Ponto Epifcopo , rej- E p S “
iituimus. Nullus enim ejl dubitandi locus , quin ipfeverus ac germanus “ a°h
ijlius opufculi parens Jit agnofcendus. Id primiim probatur Eufebii tejli-
monio, qui, de Gregorio Thaumaturgo verba faciens, hcec habet : Inge- E„ftb.Ha.-
nii lui nobis maxima in parvo monumenta reliquit. In Ecelefiaften namque
Metaphrafim magnificentiffimè fcripfit. Idem Hieronymus tejìatur. Theo- hì„. scrip
dorus , inquit, qui pofteà Gregorius appellatus, Neocæfareæ Ponti Epif-
copus. . . fcripfit Metaphrafim in Ecelefiaften, brevem quidem, fed valdè
utilem. Billius apertè declarat, in controverjia ejfe apud Groecos , an hoc an. Mod,.
opus Jit Gregorii Theologi foetus. Deindè fubjungit : Certè in eo libro , in 6“ c 0[' '
qui, à permultorum véterum opufculorum collezione, ^owfiaCuruii
dicitur , non Gregorii Nazianzeni, fed Neocæfarienfis nomen præfert.
Demùm Tillemontius ipfe opufculum ijlud eidem Gregorio Neocafa- Mi.,. „.
rienfi, nemine reclamante, adficriptum afferit. Obfervandum proetereà
hanc Metaphrafim jam inter alia Gregorii Neocoefarienfis Epifcopi opera v°ffiTi.P.
Moguntioe anno 1604. a doclijjimo Gerardo Voffio vulgatam fuiffe. E x 'W'
quibus profecl'o conjlare debet, iflud opufculum , non ad Gregotium
Theologum, fed ad Thaumaturgum pertinere.
II. Cur igitur, dicet Jorfan aliquis,in plurimis Codicibus acEditis, ConnGre.
hoec Metaphrajis inter Gregorii Orationes locum occupât ? Sic i‘
Optime rejpondet Billius, ejufque refponfonem ultrò ampleStimut. Non “ '» pw i
eft dubium , inquit yir eruditus, quin verus iftius Metaphrafis auZor fit ¡„*¿„*0”!'"
Gregorius Neocaeiarienfis. Quod autem huic quoque noftro adicripta foe-
rit , commune nomen in cauià fuit. Nec vero hoc cuiquam mirum
videri debet. Frequenter enim in fcriptis Ecclefiafticis àccidit, Ut idem
liber duobus atqueetiampluribus attribuatur...Quotiesidem accidere vìde-
mus, temporum infelicitati,&amanuenfium aut librariorum incuriæ id af-
fignandum eft. Deindè duo proferì hujus rei exempla a fe inter legendum
annotata, & addit; Plura hujufmodi deprehendet, qui antiques Scriptores
ièdulâ manu verfàbit. Eadem propemodùm argumenta reperire ejl apud GemA ,1
Gerardum Hojfium, Gregorii Neocoefarienf s operum editorem, inCenfura H'SÎ 'mSÏ
circa hanc Metaphrafim. Coeterùm , quamvis Jfylus ifiius opufculi non pÎTi?.'' |
ufquequaque référât elaboratum illud dicendi genus, quod pajjimin Theologi
nofiri fcriptis elucet, nihilominùs tamen plurima Jimt, quoe virutn pietate
& doctrinâ eximium redolent, multûmque corrigendis moribus infervire
pojfunt. Totum Ecclefiafies librum in duodecim Capita divifum , brevi
quidem , fed accurata omnibufque ingehiis âccômmodatâ interpretations
percurrit. Idcirco hanc Metaphrafim , utpotè valdè utilem, iis proecipuè,
qui virtutem feclantur, legendam proebemus.