xv) P RAH FA T I O.
funt plures dat® ad noftros Francifcum Louvardum & Prudentium Mara-
num liter® , quibtìs propenfa in nos noftraque ftudia, ac conteflata huma-
nitas , & amor Literarum, quas ipfe non colere iblùm, ièd ornare ftudebat.
Permultas ex variis codicibus manu fcriptis, non tantùm fuse ipfius Biblio-
thec® , lèd etiam Vatican®, ledtiones varìas , tarn Örationum, quàm Epi-
ftolarum , atque etiam Carminum defcribendas eleganter, ipiisque mittendas
curavit. Ad opus ftrenuè agendum cohortabatur, lignificans iùmmum Pon-
tificem ( is erat felicis memori® Benediéìus XIV ) in magno hujus editionis
eflè deiiderio, & Sanólitatem jùam una fecum de ilio opere frequentem
habere ièrmonem.
Infignis Abbati® S. Germani.Bibliothecarius, è cariflìmis noftris iòdalibus
unus, D. Patert, ex pluribus codicibus fcriptis manu, non tantùm S. Germani
, fed etiam Regi®, Claromontan®, &c. varias ledtiones, & quidem
elegantiifimà manu & fagaciter defcriptas liberaliter fubminiilravit D. Pru-
dentio Maran. Alias quoque alter e nollris, a fe defcriptas, D. Andr®as
Brion peramanter obtulit.
Nec taciturn relinquam dilebtiffunum lodalem D. Danielem Labbat , qui
dilìgenti & multo labore indices locupletilììmos adornavit, nec D. Dionyiium
d’O live, qui menda typographica corrigendi libenter in fe curam iùfcepit,
& operam ftudiosè prolecutus eft. Jam faxit Deus ut nofter hic quan-
tulufcumque labor in uiùs cedat Ecclelì® Catholic®, cui quidquid fecerim
totum confecro , quidquid ieripferim totum iùbmitco.
SECUNDA
P RÆ FA T I O . xvij
S E C U N D A PARS .
Defenfio Gregoriana.
P l ü r e s non tantùm ex Heterodoxis, quod mirum non eft, fed etiam ex
Qi-kr.liris , Gregorio parùm æquos fe præbuerunt, imo eum conviciis
laceflere , calumniis atque etiam falfis criminibus infimulare aulì funt ,
quorum petulantiam frangere & contumelias juvat retundere. Singulorum
tamen calumniis & didleriis in Gregorium refellendis non immorabor.
Miifis igitur Dallæi, Clerici, Baftiagii, &c , fat erit ToUium qui eos
imitatus eft, caftigare, & diluere qu® adversus Gregorium falso &
inverecundè fcripfit. Is quidem in fcriptis Theologi verfatiffimus, fed in
auótorem iniquiffimus , tam multa hue illue , tamque injuriofa viro fanólo
fparfxt in argumentis & notis quorumdam carminum , qu® ipfe vulgavit
anno i6<)0 , ut omnia proferre longum foret : præcipua tamen dehbare ,
& falfa oftendere , animus eft.
Primùm quidem in argumento , live causa fcripti, carminis, quod
Gregorius de fe ipfo SC adversus Epifcopos condidit, quodque Toliius
græcè primus vulgavit, ile amaris falibus poëtam carpit : « Cum vero omni
» vità, turn & cultu viftuque monachum potius feveriflìm® integritatis ,
.» quàm tant® dignitatis ageret ac referret Epiicopum ; ad hæc & altiores
»ob eruditionem defeniamque SS. Trinitatis doólrinam ipiritus gerere
» videretur, Ciceronianæque imbecillitati affinis, ut ille coniùlatum fuum
» & expulfum urbe Catilinam omnibus tantùm non horis memorabat, ita
»& ipfe contufos Arianos & iùam Triadem afliduè prædicaret, ingentem
» ftbi quorumdam lùorum Prelbyterorum , aliorumque Epifcoponim con-
» flavit invidiam.. . . Serò iàpiunt Phryges. Gregorius, qui promptiflimum
s> hunc aflenlùm non expedlarat ; propria fe captum videns ingenuitate
» animi, quanquam ftatim faóli poenitebat, pudore tamen adductus , in
» lèntentia perftitit..............Hinc ftatim natæ h® querel® , hinc ili®, ut
» ita dicam , lacrym® & ceteri Threni, in quibus & patientiam , &
» animi robur, ac moderationem in tam probo viro deiideres.. . . Cicero-?
» nem iànè nemo meliùs expreffit vita , moribus, eloquentia, fortuna ,
» ufque in exilium ; & in exilio , uter mollior vix quifquam dixerit ».
Ne que vero his contentus Toliius , Gregorium adhuc gravius per nn
git in notis ad carmina afe vulgata. Ad primum veriùm carminis adversus
Epifcopos : « Elt in hifee vlr , inquit, fanitiflimus aliquid humam palius ;
»optimi quidem confilii atque voluntatis,fed in ferendis injuriis aliquanto
» quàm oportebat mollior, minufque a conviciis & acerbitate , qu® Unri -
» tianum dedecet, temperans ». Quin & hæc fcripta effe dixerat Toliius,
audio ex poenitentia & adverfariorum ludibriis dolore , irritatique inde
in hanc veluti vindidtam ®gri jam nimis animi perturbatione. Ad vérium 18
ejuldem carminis, ubi ait Gregorius : Neminem in iis qua dicam indicalo,
Attamen, inquit Toliius , id cannine de vita fua impigre oC peracerbe
fe c it; id eft, nominavit. Addit inlùper Toliius: ita exapli iisaefignatis ,
quos perflringit, ut nominajfe non opus fuerit ; fed <5£ alibi Maximum nominai
. . . . ejus comam adeò fatyncl exagptat <5C adeo afpere , ut mhil Jupra..
Quid? inquit, laqueum proponere inimico ad fufpendium , ut nihil decopvi-
ciis ifiis dicam, hominis-ne eß Chrißum Jècìantis ? Non videtur. Demque
ad carminis V. v. i. capifirum ori fuo impojìtum , proereptamque docendi publice
facultatem Gregorius gravißme tulit & acerbis queflibus déplorât; ergo
Tom. I. e
T o l l. p*4>
Cauià fetip-
in fine.
p a g . y.
p a g . 6.
pag. 84«