96 STAATKUNDIGE INDEELING VAN ZUID-AFRIKA.
het hart van Zuid-Afrika. En al was hun onafhankelijkheid door Engeland erkend,
toeh was er nog veel inspanning en zorg noodig om hier georganiseerde staten te
vormen. Aanvallen van Kaffers in de eerste plaats, oneenigheid en geschillen, zooals
die hij zelfstandige mannen voorkomen, in de tweede plaats, en later de intrigues
der Britsche politiek bedreigden de vrijheid der republieken. Doch door hun krachtig
optreden en aaneensjuiting in de ure des gevaars, door het beleidvol bestuur van
bekwame mannen, hebben zij, zieh een eereplaats in de rij der staten verworven.
Ook de Britten hebben sedert hun gezag sterk uitgebreid, en tevens heeft Duitsch-
land zieh in Zuid-Afrika gevestigd.
De staatkundige verdeeling van Zuid-Afrika is thans als volgt:
A. Zelfstandige Staten, door Blanken beherrscht.
I. De Zuid-Afrikaansche Republiek (Transvaal).
II. Dd Republiek de Oranje-Vrijstaat.
B. De van Europeesche Staten afhankelijke gedeelten. .
III. De Kaapkolonie I ^ .. , , , ...
j-y Nätäl | kolomen.
V. Basutoland
VI. Britsch Bechuanenland irTT n i i j m i a 1 Bs ri• t, sc,h e k. roonl. and. en oi prot, ect, orat,en. VII. Zululand en iongaland 1
VIII. Rhadesia
IX. De Duitsche bezittingen aan de westkust.
X. De Portugeesche bezittingen aan de oostkust.
Wij komen op de Europeesche gouvernementen later terug, doch wenschen eerst
de Boeren in het algemeen te beschrijven.
In bovengenoemde gedeelten hebben zieh de Blanken door Zuid-Afrika verbreid,
en hebben zij het gezag hoofdzakelijk in handen. Toch maken de inboorlingen nog
altijd het hoofdbestanddeel der bevolking uit. De Blanken wonen gedeeltelijk tusschen
dezen in enkele dorpen of sterkten, zooals in de protectoraten. Alleen de Boeren, de
echte pioniers van Zuid-Afrika, wonen op hun „plaatsen” niet zelden alleen nabij
of tusschen de inboorlingen. Ook in de bestaande Boerenstaten zijn de Boeren nog
niet rü stig ; de oude treklust komt soms weer boven; alles, wat zij bezitten, wordt
op de wagens geladen, de plaats verkocht, en zij trekken dieper het land in, om met
hun vee een nieuwe weideplaats te zoeken.
Een dergelijke trek had nog plaats in 1874, ’75 en ’76, toen. ongeveer een 600-tal
Boeren u it de Transvaal vertrokken,. eenige jaren dopr de Kalahari en verder Zuid-
Afrika rondzwierven en eindelijk in de Portugeesche ¡provincie Mossamedes een vast
verblijf vonden.
Een gedeeltö van hen had in het tegenwoordige Duitsche gebied een Boeren-
republiek Upingtonia opgericht, die evenwel van körten duur was; na zieh in 1886
onder Duitsche bescherming gesteld te hebben, verlieten zij in 1891 het land, om
zieh bij hun landgenooten in het Portugeesche te vestigen.
Ka r a k t e r d e r B o e r en e n n a t io n a l e e ig e n sc h a Pp e n .
Wanneer wij van de Boeren spreken,, bedoelen wij hiermede de nakomelingen der
oude kolonisten, de zonen van het echte ras, zooals het nog op de eenzaam gelegen
boerenplaatsen, waar de aanraking met vreemden slechts van tijd tot tijd plaats
heeft, gevonden wordt. In de nabijheid der steden, onder den invloed der goudvelden
en diamantmijnen, met hun gemengde bevolking, voor een gedeelte uit het schuim
der menschheid samengesteld, dat hier van alle zijden was toegestroomd, moest het
Boerenkarakter wel aangetast worden en zijn oorspronke.lijke eigenschappen verliezen.
De beste voorbeelden der echte Boeren leveren de Boeren-republieken, waar zij
meer hun eigen geschiedenis hebben, hun eigen wetten hebben gemaakt, en onder
eigen gekozen bestuur leven. Dat type wenschen wij nader te schetsen.
Den echten Zuid-Afrikaanschen Boer kan men zieh het best voorstellen, wanneer
men zieh; een bewoner der Veluwe of van de oostelijke streken van ons land voor den
EEN GEWAPENDE BOER.