en ruwe tangen zijn verder bijna de eenige gereedschappen van den smid. Toch
kan hij met deze geringe hulpmiddelen het metaal tot verschillende versierselen
verwerten. Van het aan elkander wellen van verschillende stukken ijzer heefit hij
echter geen verstand, zoodat de hoepel van het wiel van den wagen, waarmede
Moffat in het Kafferland kwam, de algemeene verwondering wekte, omdat men niet
begrijpen kon, hoe die aan de einden Verbünden had kunnen worden.
De Raffers hebben reeds lang de kunst van draadtrekken gekend. Zij kunnen
evenwel geen draad trekken van ijzer; daarvoor moeten zij weeker metalen gebruiken,1
als geel en rood koper. Oob
hebben de Raffers een voorliefde
voor gereedschappen van zacht
ijzer; zij geven aan een mes, dat
hiervan gemaakt is, de voorkeur
boven een van het beste staal.
Dat hij het mes van gewoon
ijzer buigen kan, zonder dat het
breekt, is voor hem van veel
belang bij het uithollen van stukken
hout, om er lepels, enz. van
te maken.
Het bakken van aarden potten
is bij de Raffer-volken in zwang.
Deze arbeid wordt door de vrou-
wen verricht. Als klei gebruiken
zij hiervoor die van een termie-
tennest, welke to t een fijn pöe-
der gestampt en vervolgens met
water vermengd en gekneed
Wordt. Als het deeg op deze
wijze de noodige vastheid heeft
verkregen, vormen zij met de
hand hiervan ringen, welke op
elkander gehecht worden, om
aldus de potten samen te stellen.
Het eenige gereedschap, dat
hierbij gebruikt wordt, is een
stuk hout, waarmede . de ver-
vaardigster längs de ringen strijkt,
om de oppervlakte glad te maken,
hier iets hij te voegen daar wat
af te nemen. De vorm der aldus
bewerkte potten is zeer lomp en
ruw, en bij het drogen in de
zon trekken zij niet zelden scheef.
De figuur op pag. 221, geeft
een afbeelding van dezen arbeid.
Het meisje op den achtergrond
brengt versch geknede klei aan
kaefebsobe MtrziKANT, de HARp besfelend. voor haar, die het voornaamste
werk doet.
*
Nog enkele woorden over de muziek der Raffers. Hooge begrippen omtrent melodie
heeft de Raffer niet, doch het maatgevoel is bij hem goed ontwikkeld. Honderden
krijgslieden kunnen gemakkelijk de krijgszangen gezamenlijk zingen, zonder dat de
rhythmus verstoord wordt. Zelfs geven zij door levendige bewegingen van het
lichaam en tal van gebaren voortdurend de maat aan. Bij voorkeur gaan de zingende
Raffers op den grond zitten; zij slaan de maat, door met de knods-kerri op den
j j 1,111 1 1 i in.i.ii cii weei uewegen. D1I
voorkeur zingen de Zulu’s eenstemmig. Hieronder geven wij eenige melodieen, die
de Raffers bij hun dansen zingen, ontleend aan Shooter.
II.
III.
IV.
m = r Y f ß-ß--rF-r- ^ —h
ST-| ■—1-- m r n
li f f f=-
*-^-fß-ß-ß
B • 1—ß-J-j-ß-3—
ffm --
-I—ß-0-J-J—p
n
------ =t=^5
-/SJ—£3'J I I £ -
f
^
-m—< • • --— - f l J ——&—fc_L:
EP k 3- f-f-f-r- r y — N f
----------£3- 1 ß~
rs
^ — £ -- -----k f■ — —-4f-——kß--p-------f e t s—h -—sk—i----f---T-#l--—--tHJ
De muziekinstrumenten der Raffers zijn niet groot in aantal en zeer eenvoudig.
p pag. 221 ziet men fluitjes afgebeeld, van been gemaakt, die een schellen klank
geven en gebruikt worden, om het vee bij elkander te houden. Dit fluitje kan
wegens de kracht van het geluid, waarop de Raffer zeer gesteld is, bij zijn muziek
met gemist worden. . J J
Een ander instrument is de Ralfersche harp, die bestaat u it een soort boog met
en snaar, terwijl aan het midden van den boog een uitgeholde kalebas bevestigd is.
,met ee,n] stokJe °P de snaar te slaan, wordt een toon voortgebracht, en door
een ring midden om de snaar, die met een vinger der linkerhand van den speler
gevat wordt, kan deze de snaar tot verschillende toonhoogten spannen. De kalebas
dient, om meer diepte aan het geluid te geven.
der) Rosa’sSdienSt I ^ tooverdokters d e rKadersbespreken wij later, bij debeschrijving